چگونه در عکس های منظره خود یک داستان بگویید

گاهی اوقات وقتی من به مکان های جدید می روم، آنها آنقدر الهام بخش هستند که حس می کنم از لحاظ عکاسی به چالش کشیده شده ام. زمانی که این اتفاق می افتد، من باید یک قدم به عقب برگردم و در مورد ویژگی های خاص آن مکان که مرا اینچنین شگفت زده کرده است فکر کنم. در این مطلب لنزک خواهید آموخت که چگونه در عکاسی منظره یک داستان را به تصویر بکشید و اینکار چگونه به عکاسی شما جهت می دهد. مطالعه این آموزش را به همه علاقه مندان به عکاسی منظره توصیه می کنیم.

چه چیزی در مورد این منطقه مهم است؟ آیا یک رویداد طبیعی دارد اتفاق می افتد، یا یک پدیده آب و هوایی غیر معمول؟ به طور خلاصه، داستان هایی که این مکان جدید سعی دارد به من بگوید چه هستند؟ پاسخ به این سوالات اغلب به عکاسی من جهت می دهد و به من کمک می کند تا بفهمم چه داستان هایی را در مورد این منطقه می خواهم با دیگران به اشتراک بگذارم. آتلیه کودک

نکته: هرچند من در درجه اول از سوژه های طبیعی عکاسی می کنم، اما این تکنیک برای هر مکان یا سوژه دیگری نیز خوب جواب می دهد.

من اخیرا سال گذشته زمانی که چند روزی را در صحرای نامیب در نامیبیا گذراندم، از این تکنیک استفاده کردم. در ابتدا، احاطه شدن با این تپه های بزرگ ماسه ای قرمز رنگ سخت بود. من اول باید از چه چیزی عکس بگیرم؟ همانطور که بیابان اطرافم را بررسی می کردم، شروع به شناسایی چند داستان کردم که این مکان برای گفتن داشت. عکاسی کودک

بدیهی ترین داستان در مورد وسعت تپه های شنی اینجا بود. این قدیمی ترین صحرا در جهان است – خانه بزرگنرین تپه های شنی جهان. من قبلا از تپه های شنی عکس گرفته بودم، اما نه تپه هایی با آن عظمت که در این صحرا دیدم. توده های نارنجی زنگی (به رنگ زنگ) بیشتر شبیه کوه های شنی بودند تا چیزی موقتی و زودگذر مانند یک تپه شنی. برخی از بزرگترین تپه های شنی بیش از ۳۰۴ متر ارتفاع داشتند، و درختان و گیاهان پراکنده ای که جرأت کرده بودند روی پای خود رشد کنند را کوتاه جلوه می دادند. در عکس زیر شما می توانید چند درخت را به صورت کمرنگ ببینید، که به عظمت تپه های شنی یک حس مقیاس می دهند.

تپه های شنی غول پیکر نامیبیا سایه های قرمز و نارنجی زیادی را در زیر ابرهای در حال حرکت به وجود می آورند، پارک ملی نامیب-ناوکلافت، نامیبیا.

اگرچه این صحرا هر سال تنها ۱۰ میلیمتر باران دریافت می کند، به طرز شگفت آوری پستدانداران بزرگی وجود دارند که در اینجا زندگی می کنند. این داستان شماره دو بود.

در اینجا، یک غزال تیزشاخ کالاهاری (یکی از گونه های بسیارِ بز کوهی آفریقایی) در میان تیغستان های خشک و درختان در حال مرگ پرسه می زند. بدون هیچ گونه آب زمینی برای نوشیدن، این حیوان ها به مه گاه به گاهی که از اقیانوس اطلس به این سمت می آید وابسته هستند. بعد از این که مه بر روی گیاهان و خزه های آنها جمع شد، غزال رطوبت ناچیز را از روی غشاء آنها لیس می زند، و به این ترتیب تا صبح مه آلود بعدی خود را زنده نگه می دارند.

یک غزال تیزشاخ کالاهاری در مقابل یک تپه عظیم، که به دلیل یک طوفان رعد و برق نادر در صبح زود خیس شده، پارک ملی نامیب-ناوکلافت، نامیبیا.

اگرچه من توانستم در سایر نقاط نامیبیا پرتره های کلوزآپ از غزال ها بگیرم، اما گفتن داستان این بزهای کوهی بزرگ که در صحرا زندگی می کنند، مستلزم استفاده از یک لنز کوتاه تر از لنزهایی است که من معمولا برای حیات وحش استفاده می کنم. یک لنز ۴۰۰mm به من اجازه داد تا دیواره های قرمز عظیم شنی را که در این زیستگاه غالب بودند، در عکس بگنجانم.

باز هم، برای من مهم بود که از المان های منحصر به فرد صحنه برای گفتن داستان آن مکان استفاده کنم.

غزال تیزشاخ کالاهاری در حال عبور از زمین های مسطح در مقابل یک دیواره شنی – دامنه های پایین تر یک تپه شنی عظیم، پارک ملی نامیب-ناوکلافت، نامیبیا.

سومین جنبه این صحرا که من می خواستم با عکاسی نشان دهم، رنگ نارنجی زنگی شن و ماسه ها بود. این نارنجی مایل به قرمز حاصل از تجمع زیاد آهن در شن و ماسه و اکسیداسیون تدریجی آهن است. هرچه تپه ها قدیمی تر باشند، نارنجی تر می شوند.

به منظور متعادل کردن تن های زیبای نارنجی و قرمز شن و ماسه، من به آسمان های آبی نیاز داشتم، که رنگ های مکمل خوبی به عکس های من می دادند. من برخلاف اکثر عکس های منظره ام، تصمیم گرفتم در اواخر صبح یا اوایل بعد از ظهر عکاسی کنم (به جای طلوع یا غروب خورشید، که خود آسمان بسیار گرم تر و از نظر تن رنگ به شن و ماسه نزدیک تر است).

یک توده شنی عظیم در نور خورشیدِ در حال غروب به رنگ نارنجی مایل به قرمز می درخشد، پارک ملی نامیب-ناوکلافت، نامیبیا.

داستان نهایی در مورد این منطقه که در انتظار گفته شدن بود، بازی نور در میان خطوط و بافت های تپه های شنی بود. عکس زیر در طلوع خورشید گرفته شد، که نور حاشیه ای شدید و خط سایه واضحی در امتداد قُله جلویی تپه ایجاد می کرد.

این سایه قوی به تپه شکل و کنتراست (تضاد) اضافه می کرد.

ابرهای طوفانی نادر، سایه هایی در میان تپه های عظیم صحرای نامیب ایجاد می کردند، پارک ملی نامیب-ناوکلافت، نامیبیا.

سایه ها در تصویر زیر بسیار متفاوت ظاهر شدند چرا که توسط شکل خود تپه ایجاد نشدند، بلکه در عوض با حرکت ابر ها در مقابل خورشید ایجاد شدند. سایه افکنی یک ابر بزرگ در مدت حدودا نیم ساعت الگوهای سایه بی پایانی برای انتخاب به من داد.

این تصویر مورد علاقه من از این نوع بود، چون نزدیک ترین و دورترین برآمدگی ها در سایه هستند، که برآمدگی میانی را در نور خورشید جدا و ایزوله کرده اند:

ابرهای طوفانی نادر، سایه هایی در میان تپه های عظیم صحرای نامیب ایجاد کردند، پارک ملی نامیب-ناوکلافت، نامیبیا.

هنگامی که من برای اولین بار به آن صحرای وسیع رسیدم، به چالش کشیده شدم که عکاسی را از کجا شروع کنم. اما با تمرکز بر آن داستان هایی که این مکان را اینقدر خاص کرده بودند، توانستم از آنها برای هدایت عکاسی ام استفاده کنم. این کار حتی به من کمک کرد تا در طول اقامت کوتاه مدتم یک لیست عکس ایجاد کنم.

دفعه بعد که در یک مکان چالش برانگیز بودید، بایستید و گوش دهید – شاید آن منطقه سر داستان هایش را باز کرده و با شما به اشتراک بگذارد. لطفا دیدگاه خود را در پایین این مطلب لنزک با ما به اشتراک بگذارید.

نویسنده: هنک کریستنسن (Hank Christensen)

منبع:

لنزک

استفاده از رنگ در عکاسی انتزاعی

عکاسی ثبت لخظه هاست، اما در عکاسی انتزاعی، تمرکز بر روی فرم ها، بافت ها، الگوها و رنگ ها می باشد. هدف اصلی عکاسی انتزاعی درگیر کردن بیننده و ایجاد یک ارتباط عاطفی است، با این ابهام که بیننده می تواند محصول نهایی را به شیوه خود تفسیر کند. استفاده از رنگ یک راه عالی برای تحریک واکنش های احساسی، و ایجاد آثار هنری بسیار زیباست.

EOS 5DS, EF100mm F/2.8L IS USM lens, f/8, 1/20sec

رنگ های زنده و برجسته

رنگ اولین چیزی است که در یک عکس به آن توجه می کنید، و به ویژه، قوی ترین المان بصری در یک عکس انتزاعی است. رنگ های برجسته و اشباع شده می توانند تاثیر زیادی بر روی بیننده داشته باشند. برای به دست آوردن بهترین نتایج، به چند قطعه رنگ اشباع شده بچسبید. عکاسی نوزاد

EOS 6D, EF16-35mm f/2.8L USM lens, f/8, 1/500sec

پر کردن کادر

یک راه عالی برای جلب توجه بیننده به یک رنگ، پر کردن کل کادر با همان یک رنگ است. در این صورت به تمرکز اصلی تصویر تبدیل شده و صرف نظر از رنگی که انتخاب می کنید، یک تاثیر بصری قوی ایجاد می کند. به عنوان مثال، اگر من می خواستم توجه بیننده را به رنگ قهوه ای جلب کنم، کل کادرم را با دانه های قهوه پر می کردم. آتلیه نوزاد

EOS 6D, EF16-35mm f/2.8L USM lens, f/22, 1/200sec

رنگ و احساس

یکی از اهداف اصلی در عکاسی انتزاعی درگیر کردن احساسات بیننده است. رنگ ها ارزش احساسی نیز دارند.

بیایید نگاهی به رنگ آبی بیاندازیم. این یک رنگ سرد است که می تواند نشان دهنده گذراندن تعطیلات با گشت و گذار در جزیره بالی و لذت بردن از امواج باشد، یا می تواند نشان دهنده یک زمستان سرد تنها باشد.

از طرف دیگر رنگ قرمز یک رنگ گرم است که می تواند نشان دهنده غروب آفتاب یا خطر باشد. در انتهای روز به بیننده بستگی دارد که چطور آن را تفسیر کند، اما هنگامی که می خواهید پیام های خاصی را منتقل کنید، درک درستی از نظریه رنگ ها بسیار مهم است.

تصاویر انتزاعی مدل های فریبنده ای هستند، چون واقعیتی را قابل دیدن می کنند که ما نه می توانیم ببینیم و نه توصیف کنیم، اما می توانیم وجودش را فرض کنیم. – گرهارد ریشتر

منبع:

لنزک

یک روش ساده برای حفظ کردن مقیاس ضریب اف

یک لنز با ضریب اف ۱٫۴ نسبت به لنزی با ضریب اف ۲٫۸ اجازه ورود ۴ برابر نور بیشتری را خواهد داد، چراکه گشودگی دیافراگم ۲ پله (Stop) بیشتر است. از f/1.4 تا f/2 یک پله، و از f/2 تا f/2.8 یک پله و می دانیم که هر پله کاهش ضریب اف ورود نور را دو برابر بیشتر خواهد کرد. ضریب اف ها (f-numbers)، یک سری اعداد ریاضی هستند که بیانگر اندازه گشودگی دیافراگم لنز می باشند. به خاطر سپردن یا حفظ کردن مقیاس یا درجه بندی ضرایب اف ساده نیست، اما اطلاعات مفیدی به عکاسی می دهد. فیلمساز گریفین هاموند یک ترفند فوق العاده ساده آموزش داده که تنها به حفظ کردن اعداد ۱ و ۱٫۴ نیاز دارید و ضریب اف های بعدی از این دو عدد ساخته می شوند.آتلیه کودک

در تصویر فوق مقیاس ضریب اف ها را مشاهده می نمایید. این اعداد (f-numbers) که قسمتی از یک تصاعد هندسی هستند، بیانگر میزان گشودگی دیافراگم می باشند. همانطور که می دانید هرچه از اعداد کوچک تر به سمت اعداد بزرگ تر می رویم گشودگی دیافراگم کمتر می شود و در نتیجه نور ورودی به لنز کم تر خواهد بود. بین هر یک از اعداد فوق یک پله یا Stop در نظر گرفته می شود. هر پله افزایش ضریب اف (مثلا از f/2.8 به f/2) نور ورودی را دو برابر افزایش داده و هر پله کاهش ضریب اف (مثلا از f/5.6 به f/8) نور ورودی ۲ برابر کاهش می دهد.عکاسی کودک

روش ساده حفظ کردن ضریب اف ها

لنزک: گریفین هاموند (Griffin Hammond) در ویدیو زیر روشی خیلی ساده را برای به خاطر سپردن این اعداد آموزش داده است، کافیست ۱ و ۱٫۴ را در ذهن داشته باشید و هر یک از این اعداد را دو برابر کنید (و برخی جاها رُند کنید). پس دو عدد یا ضریب اف (f/number) بعدی که ۲ و ۲٫۸ هستند تولید می شوند. و همینطور ادامه دهید. تصویر زیر را مشاهده نمایید:

منبع:

لنزک

نحوه درک نوردهی برای مبتدیان عکاسی

شما سوژه خود را دارید، دوربین خود را دارید، و می خواهید کنترل کامل عکس خود را به دست گیرید. برای گرفتن بهترین عکس داخل دوربین ممکن باید نوردهی را درک کنید.

به بیان ساده، نوردهی نوری است که به سنسور برخورد می کند (یا به زبان قدیمی تر، یک فریم از فیلم است). شما نوردهی را با سه پارامتر کنترل می کنید، دیافراگم، سرعت شاتر، و ایزو. این چیزی است که مثلث نوردهی نامیده می شود: عکاسی بارداری

با تنظیم هر یک از این تنظیمات، می توانیم نوردهی خود را تغییر دهیم تا تصویر را روشن تر یا تاریک تر کنیم. با این حال تنظیم هر یک از این کنترل ها نه تنها تصویر را روشن تر یا تاریک تر می کند، بلکه برخی از جنبه های دیگر تصویر را نیز تغییر می دهد.

بیایید به جزئیات هر یک از این موارد بپردازیم: آتلیه بارداری

سرعت شاتر

سرعت شاتر اندازه زمانی است که یک سنسور یا فریم فیلم در معرض نور قرار می گیرد. شما با کنترل مدت زمانی که نور را به دوربین خود می تابانید، تصمیم می گیرید که زمان چگونه در آن تصویر نهایی متوقف شود. تفاوت بین یک صدم ثانیه و یک هزارم ثانیه می تواند تفاوت بین به دست آوردن یک عکس حماسی و به دست نیاوردن یک تصویر قابل استفاده باشد.

۲۰۰۰/۱ ثانیه؛ f/2.8؛ ایزو ۸۰۰؛ کانن ۷D؛ EF300mm f/2.8L IS USM

انتخاب سرعت شاتر به آنچه که شما در تصویر خود می خواهید بستگی دارد. آیا می خواهید سوژه شما طوری متوقف شود که بتوانید به وضوح تمام جزئیات را ببینید؟ یا چیزی انتزاعی تر می خواهید، که در آن خطوط تار حرکت را نشان می دهند؟ به یاد داشته باشید، سرعت شاترهای سریع به معنی زمان کمتر برای برخورد نور به سنسور می باشند، بنابراین هرچه سرعت شاتر سریع تر باشد، نور کمتری برای تصویر وجود دارد. اگر سرعت شاتر سریع لازم است، دیافراگم و ایزو به شما کمک می کنند تا تصویر مورد نظر خود را به دست آورید.

دیافراگم

گشایش (دهانه) لنز، که تحت عنوان دیافراگم شناخته می شود، یک ابزار تکنیکی و هنری برای شما به عنوان عکاس است. با تصمیم گیری در مورد این که ۱) با چه لنزی می خواهید عکس بگیرید ۲) چه ضریب افی (f-stop) را ترجیح می دهید و ۳) چقدر می خواهید از سوژه دور باشید، نوردهی و عمق میدان عکس را کنترل خواهید کرد.

هنگامی که شما اندازه دهانه دیافراگم را تغییر می دهید، میزان نور و همچنین مسیری که نور در آن حرکت می کند را تغییر می دهید. این امر مقداری از صحنه که شارپ و در فوکوس خواهد بود را تغییر می دهد. ناحیه ای که در فوکوس قرار دارد تحت عنوان عمق میدان تعریف می شود. یک عمق میدان کم یک ناحیه فوکوس شده را از بقیه پس زمینه جدا می کند، یک عمق میدان زیاد اکثر صحنه را در فوکوس نشان خواهد داد. این که بخواهید ظاهر تصویر مورد نظر خود را به دست آورید، در حالیکه هنوز هم اجازه دهید آنچه که فکر می کنید میزان نور مناسب است به سنسور برخورد کند، جایی است که متوجه خواهید شد دیافراگم نقش مهمی در دید هنری شما ایفا خواهد کرد.

 

حداقل عمق میدان در مقابل حداکثر عمق میدان

ایزو

اگر از فیلم استفاده می کنید، انتخاب ایزو محدود به آن چیزی است که جعبه فیلم می گوید، اما زمانی که به صورت دیجیتالی عکس می گیرید، ایزو به ابزاری برای کار در داخل نوردهی تبدیل می شود. ایزو میزان حساسیت سنسور دوربین شما نسبت به نور را توصیف می کند. سنسور نوری که از طریق لنز وارد می شود، از میان دهانه دیافراگم عبور می کند و از واحد شاتر می گذرد را اندازه گیری می کند. تنظیمات ایزو را می توان برای تغییر حساسیت تنظیم کرد. در ایزوهای بالاتر نویز افزایش می یابد، یا اگر از فیلم استفاده می کنید، حالت زبری بیشتر می شود. هنگامی که شما از یک ایزوی بالاتر استفاده می کنید (مثلا حدود ۱۶۰۰ یا ۳۲۰۰)، دوربین عکس را با نور کمتری که وارد دوربین می شود ثبت می کند. سپس سطح نورِ کمتر، تقویت می شود، به طوری که تصویر نهایی روشنایی طبیعی دارد. شما می توانید از یک سرعت شاتر سریع تر با یک ایزوی بالاتر در یک سناریوی نور کم، به قیمت کیفیت تصویر پایین تر (به علت نویز) استفاده کنید.

با درک مثلث نوردهی و این که سرعت شاتر، دیافراگم، و ایزو چگونه با هم کار می کنند، می توانید در انواع سناریوهای روشنایی عکاسی کرده و بدانید چطور پارامترها را تنظیم کنید تا نیازهای تصویری که می خواهید ثبت کنید را برآورده کند.

نویسنده: جان گرینگو (JOHN GREENGO)

منبع:

لنزک

اصطلاحات رایج عکاسی

یادگیری عکاسی دوربین دیجیتال کار سختی به نظر می رسد – به خصوص زمانی که شما با انواع اصطلاحات تکنیکی مواجه می شوید که آنها را نمی فهمید و به دیکشنری نیاز پیدا می کنید. یا بدتر، سعی می کنید چیزهایی را که یاد گرفته اید با استفاده از عباراتی مانند «آن سوراخی که از میان آن نگاه می کنی» یا «آن دکمه ای که برای گرفتن عکس فشار میدهی» توضیح دهید. درک اصطلاحات، تعاریف، و واژگان عکاسی یک گام اولیه ضروری به سمت بهبود مهارت شما به عنوان یک عکاس مبتدی است. عکاسی کودک

دیافراگم

دیافراگم (Aperture) اولین واژه رایج عکاسی است که باید یاد بگیرید. به زبان ساده، دیافراگم اندازه گشایش دهانه لنز است. به لنز به عنوان یک پنجره فکر کنید – عکاسی نوزاد پنجره های بزرگ اجازه ورود نور بیشتری را می دهند، در حالیکه پنجره های کوچک اجازه ورود نور کمتری را می دهند. یک دیافراگم کاملا باز اجازه ورود نور بیشتری را به تصویر می دهد و عکس روشن تر می شود، در حالیکه با یک دیافراگم کوچک نور کمتری وارد شده و عکس تاریک تر می شود. دیافراگم بر حسب ضریب اف یا f-stop اندازه گیری می شود؛ در یک ضریب اف کوچک مانند f/1.8 دهانه لنز باز، و در یک ضریب اف بزرگ مانند f/22 گشایش دهانه باریک است. دیافراگم یکی از سه تنظیمات دوربین است که نوردهی یک تصویر، یا میزان روشن یا تاریک بودن آن را تعیین می کند. دیافراگم بر این که چه مقدار از تصویر در فوکوس (واضح) باشد، تاثیر می گذارد – دیافراگم های باز به پس زمینه نرم و فوکوس نشده (تار) منجر می شوند، در حالیکه دیافراگم های باریک بخش بیشتری از تصویر را واضح یا شارپ نگه می دارند.
Al Servo یا فوکوس پیوسته

به طور معمول، فوکوس خودکار بر روی سوژه (یا چیزی که دارید از آن عکس می گیرید) قفل می شود و قفل شده باقی می ماند. اما، با Al Servo یا فوکوس خودکار پیوسته، فوکوس خودکار به کار کردن ادامه می دهد. با یک حالت فوکوس خودکار، اگر سوژه (یا دوربین) حرکت کند، عکس خارج از فوکوس خواهد بود. با Al Servo یا فوکوس خودکار پیوسته، سیستم فوکوس خودکار تا وقتی که شما عکس بگیرید، به فوکوس کردن ادامه خواهد داد، بنابراین سوژه هنوز هم شارپ می ماند، حتی اگر حرکت کند. این تنظیمات دوربین برای درک عکاسی از اشیاء متحرک ضروری هستند.
نسبت تصویر

اگر تا به حال تصاویر را چاپ کرده باشید، احتمالا متوجه شده اید که یک نسبت ۸ x 10 معمولا تصویر اصلی را برش می زند (کراپ می کند). این به خاطر نسبت تصویر (Aspect Ratio) است. نسبت تصویر، نسبت طول به عرض است. یک تصویر ۸ x 10 نسبت تصویر مساوی با یک تصویر ۴ x 5 دارد، اما یک تصویر ۴ x 7 کمی عریض تر است. شما می توانید نسبت تصویر را در دوربین خود تغییر دهید اگر می دانید که می خواهید تصویر خود را چگونه چاپ کنید، یا می توانید عکس خود را هنگام ویرایش به نسبت ابعاد مورد نظرتان کراپ کنید (بُرش دهید).
بوکه

بوکه (Bokeh) دایره های روشنی است که وقتی چراغ (نور)ها در یک تصویر خارج از فوکوس باشند، ایجاد می شوند. بوکه یک افکت منظم برای پس زمینه یک عکس است، که از طریق دیافراگم های باز ایجاد می شود.
شما می توانید در یک زمان چند عکس بگیرید. یا می توانید حالت عکاسی پشت سر هم (Burst Mode) را فعال کنید و دوربین تا زمانی که شما دکمه شاتر را پایین نگه داشته اید، یا تا وقتی که بافر پر شود (که راه فریبنده ای است برای گفتن این که دوربین دیگر نمی تواند پردازش کند)، به عکس گرفتن ادامه خواهد داد. سرعت گرفتن عکس های پشت سر هم بسته به نوع دوربین شما متفاوت است، بعضی از آنها سریع تر از بقیه هستند. این سرعت بر حسب «fps» یا فریم (تصویر) بر ثانیه نوشته می شود.
عمق میدان

عمق میدان (Depth of field) یک واژه عکاسی است که به مقداری از تصویر که در فوکوس است اشاره دارد. دوربین بر روی یک فاصله فوکوس خواهد کرد، اما یک محدوده فاصله در جلو و پشت آن نقطه وجود دارد که واضح یا شارپ باقی می ماند – این محدوده عمق میدان است. از طرف دیگر، در مناظر اغلب بخش عمده تصویر در فوکوس است – این یک عمق میدان زیاد است، و محدوده فاصله زیادی شارپ باقی می ماند.

دیجیتال (Digital) و اپتیکال (Optical) واژه های مهمی هستند که هنگام خرید یک دوربین جدید باید آنها را بدانید. دیجیتال به این معنی است که نتیجه از طریق نرم افزار به دست می آید، نه بخش های فیزیکی دوربین. اپتیکال همیشه بهتر از دیجیتال است. این اصطلاحات معمولا هنگام اشاره به زوم (بر روی یک دوربین کامپکت) و همچنین تثبیت کننده تصویر مورد استفاده قرار می گیرند.
نوردهی

نوردهی (Exposure) میزان روشن یا تاریک بودن یک تصویر است. تصویر زمانی ایجاد می شود که سنسور دوربین (یا نوار فیلم) در معرض نور قرار می گیرد – این واژه از همین جا نشأت گرفته است. یک عکس تاریک کم نوردهی شده یا در معرض نور کافی قرار نگرفته است؛ یک عکس روشن زیاد نوردهی شده یا در معرض نور بیش از حد قرار گرفته است. نوردهی را می توان از طریق دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو (بیشتر دو مورد آخر) کنترل کرد. نوردهی امری سلیقه ای است – هیچ نوردهی «درست»ی وجود ندارد.

جبران نوردهی (Exposure Compensation) راهی است برای این که به دوربین بگویید دوست دارید نوردهی روشن تر یا تاریک تر باشد. از جبران نوردهی می توان در بعضی از مُدهای خودکار و نیمه خودکار مانند اولویت دیافراگم استفاده کرد. جبران نوردهی بر حسب استاپ های نور اندازه گیری می شود، اعداد منفی به تصویر تاریک تر منجر شده و اعداد مثبت عکس روشن تری ایجاد می کنند.
فوکوس

هنگامی که چشم شما بر روی سوژه ای که به شما نزدیک است فوکوس می کند، اشیاء دور تار به نظر می رسند. واژه عکاسی رایج «فوکوس (Focus)» نیز همین معنا را دارد. چیزی که در فوکوس باشد واضح یا شارپ است، در حالیکه یک شیء که خارج از فوکوس باشد شارپ نیست (تار است). نواحی فوکوس مختلف تعیین می کنند که آیا دوربین دارد بر روی چند نقطه یا بر روی یک نقطه انتخاب شده توسط کاربر فوکوس می کند.

منبع:

لنزک

پنج دلیل برای عکاسی در حالت RAW به جای JPEG

عکاسان حرفه‌ای ترجیح می‌دهند با حالت RAW عکاسی کنند. در اینجا پنج دلیل برتری فرمت RAW نسبت به JPEG را بررسی می‌کنیم.

اگر سابقه فعالیت در زمینه عکاسی دیجیتال داشته‌ باشید، به احتمال زیاد شما هم بعضی مواقع در مورد انتخاب نوع فرمت عکاسی بین دو حالت JPEG و حالت RAW مردد بوده‌اید. عکاسی کودک

در ویدیوی دودقیقه‌ای زیر که کاری از مؤسسه B&H  است، عکاس معروف دیوید فلورس، مزیت‌های کار با حالت RAW را توضیح می‌دهد.

هنگامی که شما از حالت RAW استفاده می‌کنید، در واقع اطلاعات را به‌طور مستقیم از سنسور تصویربرداری دوربین دریافت می‌کنید و هیچ‌گونه عملیات کاهش حجم و فشرده‌سازی روی فایل صورت نمی‌گیرد؛ به همین دلیل فایل‌هایی که به‌صورت خام یا RAW ذخیره شده‌اند، سایز بیشتر و همچنین کیفیت بهتری نسبت به فایل‌های JPEG دارند؛ در ضمن چون هیچ ویرایشی توسط دوربین دیجیتال روی فایل صورت نمی‌گیرد، می‌توانید عکس را مطابق خواسته خود ویرایش کنید و به نتیجه دلخواه و مطلوب‌ برسید. آتلیه عکاسی کودک

 پنج دلیلی که فلورس برای عکاسی با فرمت RAW ارائه می‌دهد:

• هنگامی که با فرمت RAW عکاسی می‌کنید، عکس‌های شما بهترین کیفیت را خواهند داشت؛ بنابراین می‌توانید بهترین و باکیفیت‌ترین ادیت را روی عکس‌ها انجام دهید.
• حالت RAW قابلیت ثبت تعداد سطوح روشنایی بیشتری نسبت به حالت JPEG دارا است؛ بنابراین قادر هستید تنظیمات بیشتری از لحاظ روشنایی، نور دهی و غیره روی عکس‌ اعمال کنید.
• عکاسی در حالت RAW امکان دسترسی به قابلیت‌هایی مانند شارپ‌سازی (Sharpening) و کاهش نویز (noise reduction) می‌دهد.
• در حالت JPEG عکس‌ها به‌صورت ۸ بیتی و در حالت RAW به‌صورت ۱۶ بیتی ذخیره می‌شود؛ این قابلیت باعث می‌شود که ایرادهای موجود در عکس راحت‌تر برطرف شوند و هنگام ادیت عکس‌ها کیفیت آن‌ها کاهش پیدا نکند.
• فایل‌هایی که با حالت RAW ذخیره شده‌اند، در آینده با برنامه‌های پیشرفته‌تر، قابل ویرایش هستند.

منبع

zoomit

چگونه یک عکس پرتره حرفه‌ای بگیریم

عکاسی بارداری و  پرتره که یکی از جذاب‌ترین بخش‌های عکاسی حرفه‌ای محسوب می‌شود، نیازمند مهارت‌هایی است که در این مقاله می‌توانید از آن‌ها آگاه شوید.

تصاویر حرفه‌ای پرتره یکی از جذاب‌ترین نوع عکس‌های ثبت شده به وسیله‌ی دوربین‌ها است. یک عکس پرتره‌ی عالی می‌تواند حتی به مدت چندین دهه، خاطره‌ی کل زندگی یک فرد یا صرفا لحظه‌ی به خصوصی از آن را ماندگار کند. تفاوت بین یک تصویر فوری (Snapshot) با یک عکس پرتره‌ی حرفه‌ای، بسیار کم است.آتلیه بارداری

عوامل بهتر شدن عکس پرتره

عکس پرتره صرفا در مورد یک شخص است. در تصویر پرتره، عکاسی از پیشانی تا زیر چانه‌ی فرد یا همان ثبت یک هِد شات بسته (Tight Head Shot) و محیطِ ثبت یک پرتره اهمیتی ندارد. همه‌ی این موارد مربوط به موضوع تصویر پرتره هستند. با در نظر گرفتن این موضوع می‌خواهیم عوامل بهتر شدن یک تصویر پرتره را بیان کنیم.

یک پرتره خوب، توجهات را به موضوع تصویر جلب می‌کند. این امر به طور معمول از طریق ترکیب کردن عمق میدان کم، ترکیب هنری، رنگ و میزان روشنایی به دست می‌آید. هنگامی که این عوامل با هم به خوبی ترکیب شوند، به محض مشاهده‌ی تصویر پرتره به وسیله‌ی یک بیننده، چشمان شخص بلافاصله موضوع را درک خواهد کرد. مورد بعدی این‌که یک عکس پرتره‌ی حرفه‌ای، مواردی را در مورد موضوع به بیننده منتقل می‌کند. این موضوع می‌تواند درباره‌ی شخصیت فرد موجود در تصویر یا زندگی آن باشد. تصویر پرتره‌ای که بیننده را از چیزی آگاه می‌کند و مفهوم خاصی را به آن منتقل می‌کند، یک پرتره‌ی حرفه‌ای تلقی خواهد کرد. بهترین عکاس‌های پرتره، قادر به ارائه‌ی داستان در یک تصویر منفرد هستند. غیر از دو مورد اصلی یاد شده، عوامل کوچک دیگری هم برای بهتر شدن یک تصویر پرتره وجود دارد که برای دستیابی به آن‌ها باید کمی خلاقیت به خرج داد.

نکات فنی

برای ثبت عکس پرتره نیازی به لنز اختصاصی نیست. با این حال لنزهای پرتره‌ی ویژه‌ای وجود دارد که تصاویر خیره کننده‌ای از افراد ثبت می‌کند. این نوع از لنزها دارای دریچه‌ی دیافراگم عریض با حداقل ضریب f/2.0 (بخوانید اِف ۲) هستند و محدوده‌ی فاصله‌ی کانونی آن‌ها معمولا بین ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌متر قرار دارد. ضریب اِف به صورت ریاضی، نسبت فاصله‌ی کانونی به قطر دریچه‌ی دیافراگم بوده که نشان دهنده‌ی اندازه‌ی بزرگی دریچه است. هرچه این ضریب بزرگ‌تر باشد، اندازه‌ی دریچه‌ی دیافراگم کوچک‌تر خواهد بود. فاصله بین مرکز نوری لنز تا حسگر دوربین در حالتی که میزان فوکوس روی بی‌نهایت تنظیم شده باشد، فاصله‌ی کانونی نام دارد.

دریچه‌ی دیافراگم کاملا باز، به‌واقع عمق میدان کمی ارائه داده و باعث جلب توجه بیش‌تری به سمت موضوع مورد نظر عکاس می‌شود. در حالی که فاصله‌ی کانونی بیش‌تر، موجب اعوجاج نوری (Distortion) بیش‌تری خواهد شد. تعیین میزان عمق میدان وابسته به دریچه‌ی دیافراگم، فاصله‌ی کانونی و فاصله‌ی بین دوربین و سوژه‌ی مورد نظر است.

لنز مناسب برای عکاسی پرتره، یک لنز ۵۰ میلی‌متری با ضریب f/1.8 است. این نوع لنز به خاطر کاربری ساده و همه‌کاره بودن، به لنز Nifty Fifty مشهور است. لنز Nifty Fifty ساخت کانن با قیمت ۱۲۵ دلار و لنز Nifty Fifty تولید شده به وسیله‌ی نیکون، اندکی گران‌تر و با قیمت ۲۱۵ دلار به فروش می‌رسد. اگر صاحب یک دوربین DSLR بوده و خواستار گرفتن یک عکس پرتره‌ی عالی هستید، قطعا برای شما ارزش خرید بالایی خواهد داشت. به عنوان نمونه، تصویر زیر با یک لنز Nifty Fifty گرفته شده

است.

هنگامی که قصد گرفتن تصویر پرتره از سوژه‌ی مورد نظر را داشتید، باید دوربین خود را در حالت «اولویت دریچه‌ی دیافراگم» یا «aperture priority» قرار دهید. سپس باید مقدار گشودگی دریچه‌ی دیافراگم را بین ضریب f/1.8 و f/2.8 تنظیم کنید. در صورتی که لنز مورد استفاده‌ی شما به اندازه‌ی کافی عریض نباشد، باید از بازترین گشودگی دریچه‌ی دیافراگم استفاده کنید. برای گرفتن یک پرتره به سرعت شاتری در حدود یک صدم ثانیه نیاز است. سرعت بیش‌تر از این مقدار هم قابل استفاده است اما در این صورت بهتر است میزان ISO کم‌تر باشد.

البته با توجه به اهمیت عمق میدان در میزان جذابیت تصاویر پرتره، لنز‌های متعدد دیگری نیز با فاصله‌ی کانونی بیشتر مختص این ژانر عرضه شده‌اند. از لنز‌های ۸۵ میلی‌متری F1.8 گرفته تا انواع ۱۳۵ میلی‌متری F2.8 همگی گزینه‌های فوق‌العاده‌ای برای ثبت تصاویر پرتره هستند که توانایی ایجاد عمق میدان و جلوه‌ی بوکه‌ی به مراتب بیشتری نسبت به نمونه‌های ۵۰ میلی‌متری داشته و البته قیمت بالاتری نیز دارند.

اگر جزئیات فنی عکاسی پرتره را هم به طور شایسته رعایت کنید، باز هم برای ثبت یک تصویر پرتره‌ی حرفه‌ای راهی طولانی در پیش خواهید داشت. در عمق میدان کم نگاه کردن به همه‌ی عناصر صحنه و مشاهده کردن سوژه‌ی عکاسی بسیار سخت است.

منبع

zoomit

لنز زوم در برابر لنز پرایم

لنز‌های پرایم و زوم ماهیت متفاوتی دارند و دلایل خوبی برای استفاده از هر یک وجود دارد.

چالش لنز زوم در برابر لنز پرایم یک بحث ناتمام در عکاسی و یکی از مسائلی است که تاکنون به‌طور قاطع حل نشده است. لزوما همه چیز به این سمت می‌رود که کیفیت مهم‌تر است یا تنوع. لاکلان تول عکاس حیات‌ وحش، مسابقات ورزشی و غذا است که در این مقاله به مقایسه لنز‌های پرایم و زوم می‌پردازد. این عکاس باسابقه به‌تازگی وب‌سایتی شخصی برای راهنمایی عکاسان آماتور و مؤلفه‌های افزایش خلاقیت در عکاسی راه‌اندازی کرده است. عکاسی کودک

اخیرا، کیفیت عکس در حال تبدیل شدن به پرطرفدارترین جنبه‌ی عکاسی است. هم‌زمان با رونمایی سیگما از لنزهای پرایم بسیار با‌کیفیت و خاص سری آرت (Art) و تولید دوربین‌های ۳۶، ۴۲ و حتی ۵۰ مگاپیکسلی توسط شرکت‌های تولید دوربین، دیگر انتخاب‌های بیشتری برای گرفتن عکس‌های دقیق و خاص وجود ندارد. البته اگر شما چنین دوربین با وضوح بالایی داشته باشید، انتظار دارید که بیشتر این امکانات را داشته باشد. به‌طور کلی این بدان معنا است که باید از لنز پرایم استفاده کنید. لنزهای پرایم فقط به بهینه‌سازی فاصله کانونی نیاز دارند و از نظر طراحی بسیار ساده‌تر هستند؛ بنابراین تقریبا همیشه بسیار باکیفیت‌ و شارپ‌تر از لنزهای زوم با قیمت مشابه هستند. عکاسی نوزاد

لنز پرایم تا زمانی مناسب است که بتوانید دقیقا سوژه را در قاب قرار دهید. به‌محض اینکه سوژه خیلی دور یا خیلی نزدیک شود، لنز پرایم دیگر کاربردی ندارد.

عکسی زیر را به‌عنوان نمونه مشاهده کنید:

لنز زوم

۵۰۰ میلی‌متر انتهای بازه‌ی لنز ۵۰۰-۲۰۰ میلی‌متری، یک دید بسیار خوب از منظره‌ی این گوزن می‌دهد. برای این عکس خاص، یک لنز پرایم ۵۰۰ میلی‌متری f/4، وضوح، سرعت، زیبایی و جلوه‌ی بهتر در کنار فوکوس خودکار سریع‌تری به ما می‌دهد. پس برای خلق چنین تصویری، لنز پرایم بهتر است.

سریع قضاوت نکنید! ببینید وقتی به یک شیء غیرمنتظره مانند گوزن دوم برخورد می‌کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟

لنز روم

به‌طور ناگهانی لنز ۵۰۰ میلی‌متری مناسب نخواهد بود و برای گرفتن عکس بهتر مجبور به کوچک کردن آن تا ۳۲۰ میلی‌متر می‌شویم. البته می‌توانید با گام برداشتن به عقب یا جلو، کادر خود را تنظیم کنید. اما در این سناریو من در یک پیاده‌رو بودم که جاده هم درست پشت سر من قرار داشت. این یک مسئله معمولی نیست. زوم کردن با پاها (حرکت برای تغییر کادر) در حالت تئوری بسیار خوب است؛ اما اغلب در ژانر‌های مختلف عکاسی، محیط ما از این امر جلوگیری می‌کند. از این‌رو به تعویض لنز‌ نیاز خواهید داشت و البته ریسک از دست دادن لحظات مهم همواره در کمین است.

احتمالا هیچ مثال کاربردی‌تر از عکاسی ورزشی وجود ندارد؛ هنگام عکاسی از مسابقه، هیچ زمانی برای تعویض لنز و هیچ راهی برای نزدیک‌تر یا دورتر شدن از سوژه ندارید.

بررسی عکاسی از چند بازی فوتبال با دوربین نیکون ۵۰۰-۲۰۰ نشان داد که بیشتر عکس‌های خود را در بازه‌ی ۴۰۰-۳۰۰ میلی‌متر، ۲۵ درصد در ۵۰۰ و ۱۰ درصد را در فاصله‌ی کانونی ۳۰۰-۲۰۰ میلی‌متری ثبت کرده بودیم. برای پوشش این محدوده با لنز پرایم به دو یا سه لنز احتیاج دارید و مجبور به برش بسیاری از عکس‌های خود خواهید شد. به‌علاوه، عملیات زوم همواره بسیار سریع‌تر از تعویض دوربین‌ها است (و اگر چندین دوربین نداشته باشید و مجبور به تعویض لنز باشید، حتی بدتر و زمان‌برتر است).

لنز زوم

به همین دلیل عموما لنزهایی مانند ۴۰۰-۲۰۰ میلی‌متری f/4 برای عکاسی ورزشی به کار می‌روند. باوجود اینکه لنزهای پرایم ۳۰۰ و ۴۰۰ میلی‌متری f/2.8 سریع‌تر، دقیق‌تر و معمولا ازهرجهت بهتر هستند، انعطاف لازم را برای پوشش کامل بازی‌های ورزشی فراهم نمی‌کنند.

همان‌طور که گفته شد، دستگاه‌های مخابره‌ی عکس از راه دور پرایم هنوز هم کاربردی هستند. می‌توانند در عکاسی ورزشی استفاده شوند و تصاویر رؤیایی‌ ثبت کنند. بنابراین گرفتن عکس با کیفیت متوسط با لنز پرایم از عکس متوسط با لنز زوم بهتر است؛ البته لحظاتی هستند که به دلیل محدودیت فاصله کانونی، قادر به ثبت دقیق آن‌ها نیستید.

برش عکس فقط دورنمای تصویر را به شما می‌دهد و دیگر هیچ راهی برای دستیابی به عکس عریض‌تر با لنز پرایم وجود ندارد. پس شما باید بین اینکه بهترین کیفیت ممکن را به بهای چند فرصت عکاسی می‌خواهید یا فرصت‌های بیشتری برای گرفتن عکس‌های بیشتر با کیفیت پایین‌تر، یکی را انتخاب کنید.

برخی لنز‌های بسیار خوب زوم نیکون ۵۰۰-۲۰۰ به دقت لنز‌های پرایم نیستند؛ اما خیلی خوب هستند. لنز‌های ۴۰۰-۲۰۰ میلی‌متری هم در بیشتر موارد خوب هستند. با لنز‌های این‌چنینی، گرفتن عکس‌های رضایت‌بخش کار دشواری نیست. اما برای لنز‌هایی که به این خوبی نیستند چطور؟

در طول سفر به مناطق کوهستانی اسکاتلند، با لنز سیگما که نسخه‌ی قبل از آرت است، عکس گرفتم. در ۱۲ میلی‌متری بسیار عالی بود؛ اما در ۲۴ میلی‌متری دقت آن بالا نیست. انواع مختلفی از لنز‌های دقیق‌تر پرایم نیز وجود دارند که قسمت‌هایی از فاصله‌ی کانونی را پوشش می‌دهند.

در زیر یک عکس در ۱۲ میلی‌متری مشاهده می‌کنید:

لنز زوم

در یک روز کاملا دلگیر در اسکاتلند و با‌ وجود باد و حرکت آب، گرفتن تصویر پانوراما کار دشواری بود؛ اما به لطف لنز ۱۲ میلی‌متری در دسترس، صحنه‌ی مورد نظر با یک اکسپوژر ثبت شد. ممکن است فکر کنید که با وجود مناظر پویای اسکاتلند، یک لنز پرایم ۱۲ میلی‌متری کافی است؛ اما در حقیقت، به‌دفعات مجبور به استفاده از لنز ۲۴ میلی‌متری شدم.

به‌عنوان مثال در این عکس از آیلین دونان، قلعه به‌طور محسوسی در لنز ۱۲ میلی‌متری کوچک شده است. بزرگ‌نمایی تا ۲۴ میلی‌متر تنها راه مؤثر برای گرفتن عکسی است که کاربردی باشد.

لنز زوم

با اینکه می‌توانید با تعدادی لنز پرایم عکس‌هایی بهتری ثبت کنید؛ اما فراموش نکنید که باید همه چیز را در توشه‌ی سفر خود همراه داشته باشید و با آن به کوهستان سفر کنید. من دو لنز دیگر با فاصله کانونی بیشتر برای عکاسی از شهر ادینبرو آورده بودم که طبعا دلیل سنگین‌تر شدن کوله‌بار من بودند.

 شاید به همراه بردن تنها یک لنز زوم، احتمال گرفتن عکس باکیفیت را کاهش بدهد؛ اما هنگامی که برای عکاسی در سفر استفاده می‌شود، قطعا یک انتخاب کاربردی است.

در پایان به‌عنوان نتیجه‌گیری، لنزهای پرایم ابزاری رؤیایی هستند که می‌توانند در دست شگفتی بیافرینند؛ اما این بدان معنا نیست که برای هر موقعیتی بهترین وسیله هستند. در بسیاری از موارد یک لنز زوم با وجود کیفیت پایین اجازه ثبت لحظات جذاب بیشتری به ما می‌دهد. برای مواقعی که شما نیاز به عکس بسیار خاصی دارید، لنز پرایم را بردارید و قدرت نور خالص آن را رها کنید.

فقط عمومی‌تر بودن کاربرد لنزهای زوم را فراموش نکنید. این لنزها زمانی که همه چیز غیر قابل پیش‌بینی است، پشتیبان شما و آماده هستند که هر نوع تصویری را به ثبت برسانید.

منبع

zoomit

۷ ترفند برتر دوربین‌های نیکون

نکاتی که درباره‌ی عکاسی با دوربین‌های نیکون کشف شده است، به ارتقاء سطح عکاسی کمک شایانی می‌کند.

نکاتی که در اینجا مطرح می‌شود فقط برای دوربین‌های متوسط تا حرفه‌ای نیکون مناسب است و برای دوربین‌های سری D3 و D5 کارایی ندارد.عکاسی بارداری
استیو پری طی چند ماه گذشته و همزمان با کار روی راهنمای نیکونAF و مشاهده‌ی منوها، فعالیت زیادی در فوروم نیکون‌لند انجام می‌داد. او در این دوران، به همه‌ی راه‌های سفارشی‌سازی دوربین فکر کرد و ایده‌ای در ذهنش شکل گرفت. پری می‌گوید: آتلیه بارداری
    در طی سال‌ها چندین نکته برای استفاده از دوربین‌ دیجیتال نیکون کشف کرده‌ام و هرگاه آن‌ها را به مردم نشان می‌دهم، واکنش همه‌ی آن‌ها یکسان است و همه می‌خواهند بدانند که من این ترفند‌ها را چگونه یافته‌ام. بنابراین لیستی از همه‌ی ترفندهای مورد علاقه‌ام تهیه کردم و پس از کمی دستکاری و تغییر، در نهایت هفت مورد از کاربردی‌ترین آن‌ها را لیست کردم.
فیلمی که در ادامه مشاهده می‌کنید، اولین مورد از سری فیلم‌های پری خواهد بود و در ادامه، ترفندهای دیگر را در فیلم‌های بعدی منتشر خواهد کرد.
نکته‌ی مهمی که باید در نظر داشته باشید این است که همه‌ی ترفندها برای همه‌ی دوربین‌ها قابل استفاده نیستند.

دانلود فیلم آموزشی

منبع

zoomit

۷ تکنیک کاربردی برای عکاسی با دوربین نیکون

اگر شما با دوربین نیکون عکاسی می‌کنید، تلاش کرده‌ایم در این مطلب، مواردی درباره‌ی عکاسی با این نوع دوربین‌ها ارائه دهیم.

استفاده از تجربیات افرادی که به مدت طولانی از یک دوربین استفاده می‌کنند، کمک قابل توجهی به بهبود و پیشرفت عکاسی با آن دوربین می‌کند. استیو پری، عکاسی ماهر که از حیات وحش عکاسی می‌کند؛ توصیه‌هایی برای آسان‌تر کردن کار با دوربین دارد. پری زمان زیادی با دوربین دیجیتال نیکون عکاسی کرده است و این فیلم هفت دوربین مورد علاقه و اختصاصی و نکاتی را که او در طی این سال‌ها کسب کرده است، پوشش می‌دهد. آتلیه کودک

این نکته قابل توجه است که توصیه‌های او مناسب دوربین‌های سری D3XXX و D5XXX نیست؛ اما هر دوربینی که بالاتر از این موارد باشد، این تنظیمات را در منوی خود خواهد داشت، کافی است دقت داشته باشید که چه زمانی از آن‌ها استفاده کنید.آتلیه نوزاد

مشاهده‌ی فیلم بالا یک تفکیک کامل از هر نکته شامل دستورالعمل‌هایی درباره‌ی چگونگی تنظیم این موارد یا مشاهده‌ی خلاصه‌ی سریع از این هفت مورد به دست می‌دهد:

۱. بزرگنمایی سریع برای بررسی فوکوس

با سفارشی کردن دکمه‌ی انتخاب چندگانه، می‌توانید به‌صورت خودکار روی ناحیه‌ای که برای زوم خودکار انتخاب کرده‌اید، ۱۰۰ درصد زوم کنید. این یک روش بسیار خوب برای چک کردن سریع فوکوس و خارج شدن سریع با حرکت به سمت راست است.

۲. بزرگنمایی سریع تا ۱۰۰ درصد در لایو ویو

این مورد هم مانند ترفند اول است؛ فقط امکان زوم در لایو ویو و چک کردن فوکوس قبل از گرفتن عکس را فراهم می‌کند. این روش بسیار سریع‌تر از سه بار ضربه زدن روی شیشه‌ی زوم برای چک کردن فوکوس ۱۰۰ درصد است.

۳. بازبینی سریع عکس

آیا علاقه و گرایش به کانن، به این علت است که به کاربران امکان حرکت سریع میان عکس‌ها را می‌دهد؟ نمی‌تواند این گونه باشد. شما می‌توانید کلید فرمان اصلی را در پشت دوربین (پشت دکمه شاتر) برای حرکت سریع یک تصویر در لحظه و دکمه‌ی کوچک‌تر را (جلوی دکمه‌ی شاتر) برای حرکت بین ۱۰ عکس در یک لحظه، تنظیم کنید.

4. فرمت سریع کارت

برای فرمت کردن کارت حافظه نیازی به استفاده از منو دایو نیست؛ در عوض می‌توان از دو دکمه با نام فرمت در قسمت پایین استفاده کرد، مطابق تصویر زیر:

کافی است دو دکمه را فشار دهید و نگه دارید تا زمانی که عبارت «For» روی صفحه نمایش بالا نمایان شود و سپس یکبار دیگر فشار دهید تا کارت حافظه فرمت شود. هیچ جستجویی در منو مورد نیاز نیست. تا زمانی که روی عبارت «For» روی صفحه نمایش هستید، حتی می‌توانید کارت مورد نظر برای فرمت را هم انتخاب کنید.

۵. غیر فعال کردن موقت فلش

اگر فلش اسپیدلایتی دارید که به دوربین متصل شده است؛ برای هربار استفاده مجبور به خاموش یا روشن کردن آن نیستید. آن را روشن نگه دارید و برنامه‌ی خود را اجرا کنید یا اینکه دکمه‌ای را تنظیم کنید که با فشردن و نگه داشتن آن، اسپیدلایت به‌صورت موقت غیر فعال شود.

۶. استفاده از دکمه‌ی ضبط فیلم برای تغییر ISO  

برای تغییرات ایزو در پرواز، هنگام استفاده از منظره‌یاب؛ فقط دکمه ضبط فیلم خود را سفارشی کنید که با استفاده از کلید فرمان اصلی در هنگام فشار دادن و نگه داشتن آن، بتوانید ISO را تغییر دهید. به همین سادگی می‌توانید از دکمه‌ی فرعی در جلوی دوربین برای تغییر از ایزو معین به ایزو اتوماتیک استفاده کنید.

۷. ذخیره‌ی نقاط فوکوس اتوماتیک با جهت‌گیری

پری تنظیمات سفارشی خود را برای آخرین بار ذخیره کرد. اگر شما از این تنظیمات استفاده کنید، دوربین جایی که نقطه‌ی انتخابی فوکوس اتوماتیک شما آخرین بار از دوربین در جهت عمودی یا افقی استفاده شده است، به خاطر خواهد داشت.

بنابراین زمانی که دوربین را می‌چرخانید، دوربین به‌طور اتوماتیک نقطه‌ی فوکوس اتوماتیک را به عقب، تا جایی که آخرین بار شما در این جهت‌گیری از آن استفاده کردید انتقال می‌دهد. این نکته بسیار کاربردی است.

منبع

zoomit