۵ نکته که ای کاش قبل از شروع عکاسی از طبیعت می دانستم

 شما به عنوان یک عکاس طبیعت تازه کار برای بهبود کار خود چه می کنید؟ چطور می توانید اطمینان حاصل کنید که مهارت های مفید را در سریع ترین زمان ممکن به دست می آورید، تا بتوانید شروع به عکاسی حرفه ای و با کیفیت از طبیعت کنید؟

در واقع، اغلب برای مبتدیان تشخیص این که چطور باید عکاسی از طبیعت را یاد بگیرند، دشوار است.

اما من خودم یک عکاس طبیعت هستم و می دانم که پاسخ این سوالات واضح است. بنابراین فکر کردم که یک مطلب آموزشی در مورد چیزهایی که آرزو می کردم در ابتدای سفر عکاسی از طبیعت می دانستم، بنویسم.

این مطلب را بخوانید. هرچه زودتر این چیزها را بدانید، زودتر شروع به گرفتن تصاویر خیره کننده خواهید کرد.
۱
هر روز عکس بگیرید

اولین چیزی که آرزو می کردم در هنگام شروع عکاسی از طبیعت می دانستم، بسیار ساده است،

هر روز عکس بگیرید!

هر چقدر بر روی این نکته تاکید کنم باز هم کافی نیست.
عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

اگر واقعا در مورد بهبود کار خود به عنوان یک عکاس طبیعت جدی هستید، باید سعی کنید هر روز حداقل یک عکس از طبیعت بگیرید. مهم نیست که آن را با دوربین DSLR خود می گیرید یا با گوشی هوشمندتان، فقط از خانه بیرون بروید و عکس بگیرید.

حتما این ضرب المثل را شنیده اید که کار نیکو کردن از پر کردن است، و این کار بخشی از همان است. اما فقط این نیست، با عکاسی روزانه اطمینان خواهید یافت که نگاه هنری شما قوی می ماند.
[عکاسی طبیعت]

منظور من چیست؟ اگر هر روز عکس بگیرید، فکر کردن در مورد نور، رنگ، و ترکیب بندی برای شما به عادت تبدیل می شود. کم کم فرصت های عکاسی را در همه جا خواهید دید.

این دقیقا همان چیزی است که شما به عنوان یک عکاس طبیعت می خواهید.
۲
آن نوع عکس هایی که می خواهید بگیرید را ببینید
[عکاسی طبیعت]

این مورد نیز مهم است. اگر می خواهید عکس های عالی از طبیعت بگیرید، باید عکس های عالی از طبیعت ببینید.

هنگامی که عکس های شگفت انگیز را می بینید، دیدتان نسبت به نور، رنگ، و ترکیب بندی باز می شود، بدون این که حتی متوجه آن شوید.
[عکاسی طبیعت]

این یک مهارت اساسی برای یک عکاس طبیعت تازه کار است. به علاوه، یک مزیت اضافی دارد – واقعا سرگرم کننده است!

با نگاه کردن به آن نوع عکس هایی که دوست دارید بگیرید، شروع کنید. شما می توانید از یک سایت سازمان یافته خوب مانند ۵۰۰PX استفاده کنید. یا فقط از گوگل استفاده کنید. مهم این است که عکس هایی را پیدا کنید که نگاه کردن به آنها الهام بخش شما باشد.

به عنوان مثال، اگر یک عکاس ماکروی تازه کار هستید، سعی کنید نمونه کارهای عکاسانی مانند مایک موتس (Mike Moats) و کریستل اشنایدر (Kristel Schneider) را ببینید.

اگر یک عکاس منظره تازه کار هستید، کارهای ایان پلنت (Ian Plant) و توماس هیتون (Thomas Heaton) را نگاه کنید.

اگر یک عکاس حیات وحش تازه کار هستید، آثار عکاسانی مانند مارسل ون اوستن (Marsel Van Oosten) و متیو استودبیکر (Matthew Studebaker) را ببینید.
[عکاسی طبیعت]

سپس با توجه به آنها کار خود را بهبود بخشید.

هدف این نیست که تصاویر آنها را به خاطر بسپارید تا بتوانید از روی آنها کپی کنید. بلکه هدف تقدیر از تصاویر عالی، و تشخیص (ناخودآگاه) چیزهایی است که آنها را عالی می کند.

همچنین هدف، الهام گرفتن از آنهاست.

لنزک: برای کسب الهام، سری به بخش «عکس های دیدنی» سایت بزنید.
۳
نور بیشتر از آنچه که فکر می کنید، مهم است

من بر لزوم تمرین روزانه عکاسی تاکید کردم، و این واقعا ضروری است. با این حال، هنگام تمرین، چیز بسیار مهمی وجود دارد که باید آن را در نظر بگیرید؛ و آن نور است.

بگذارید به زبان ساده بگویم. دو ساعت بعد از طلوع خورشید، دو ساعت قبل از غروب خورشید، و در میان روز تنها در صورتی که هوا ابری باشد، عکس بگیرید.

در غیر این صورت، در خانه بمانید.
[عکاسی طبیعت]

این کار به طور کلی به کمی آموزش مجدد ذهن نیاز دارد. ممکن است با خودتان فکر کنید، «چه بعد از ظهر آفتابی خوبی؛ باید بیرون بروم و عکس بگیرم!»

اما شما باید در برابر این فکر مقاومت کنید. چون عکاسی در یک بعد از ظهر آفتابی به تصاویر خشن و زننده با کنتراست زیاد منجر خواهد شد که تقریبا هیچ وقت در عکاسی طبیعت مطلوب نیست.

برای مشاهده کیفیت نور وقت صرف کنید. توجه کنید که وقتی خورشید در پایین آسمان است، سوژه شما چقدر خوب نورپردازی می شود. دقت کنید که در یک بعد از ظهر ابری نور چقدر نرم و دوست داشتنی است. توجه کنید که نور خورشید در میان روز چقدر خشن و شدید است.
[عکاسی طبیعت]

من به عنوان یک عکاس تازه کار اغلب این قانون را فراموش می کنم. بنابراین بهایش را عکس هایم می پردازند. من هزاران هزار عکس دارم که به دلیل نور شدید خورشید بی استفاده هستند.

این قانون را به خاطر بسپارید. ممکن است در حال حاضر نتوانید چندان تفاوتی در تصاویر خود ببینید. اما چند سال بعد، از من تشکر خواهید کرد!
۴
تجهیزات کمتر از آنچه فکر می کنید، مهم است

در حالیکه نور مهمتر از چیزی است که فکر می کنید، تجهیزات نیز کمتر از آنچه که ممکن است تصور کنید اهمیت دارد.

شاید فکر کنید که تجهیزات ضروری است. ممکن است از من بپرسید، «جیمیز، اگر تجهیزات واقعا اهمیتی ندارد، پس چرا این همه وقت صرف خواندن بررسی تجهیزات و ارتقای تجهیزات خود می کنی؟»

اما پاسخ من این است: تجهیزات مهم است. لنزهای با کیفیت به شما اجازه می دهند تا جزئیات یک پرنده در حال آواز خواندن یا حرکت خرس های قطبی در حال دعوا کردن را ثبت کنید.
[عکاسی طبیعت]

دوربین های با کیفیت به شما اجازه می دهند تا از یک گرگ در هنگام گرگ و میش یا از یک شاهین که درست در بالای سر شما پرواز می کند، عکس بگیرید.

با این حال تجهیزات بدون عکاسانی که به خوبی از آنها استفاده کنند، هیچ ارزشی ندارند. یک عکاس خوب می تواند با هر تجهیزاتی تصاویر خیره کننده بگیرد. در حالیکه یک عکاس بد، صرف نظر از تجهیزاتی که دارد، نمی تواند تصاویر خیره کننده بگیرد.
[عکاسی طبیعت]

بنابراین کمتر بر اطمینان از داشتن تجهیزات مناسب تمرکز کنید. در عوض، با استفاده از تجهیزاتی که دارید تمرین کنید. سعی کنید به بهترین شکل ممکن از آنها استفاده کنید.

در نهایت، اگر سخت کار کنید، تصاویر زیبایی به دست خواهید آورد، چه تجهیزات شما با کیفیت بالا باشد و چه نباشد.
۵
اکثر تصاویری که می گیرید بد خواهند بود

عکاسان طبیعت تازه کار اغلب تصور غلط خطرناکی در مورد عکاسی از طبیعت دارند، و آن این است که بهترین عکاسان به ندرت عکس های بد می گیرند.

این باور می تواند منجر به دلسرد شدن عکاس تازه کار شود.
[عکاسی طبیعت]

این نوع عکس انتزاعی از بین تعداد بسیار زیادی تصویر حذف شده، خوب از کار درآمد.

پس از نگاه کردن به کارت حافظه خود، برای این که بفهمید موفق شده اید تنها یک عکس خوب به دست آورید (از بین صدها عکس!)، ممکن است ناامید شوید.

اما ناامید نشوید.

چرا؟

چون اکثر تصاویر اولیه ای که می گیرید افتضاح خواهند بود، و این اشکالی ندارد. ولی این مسئله برای تمام عکاسان طبیعت در همه سطوح صدق می کند. در سطوح بالاتر، استانداردهای عکاس طبیعت بالاتر هستند، پس این مسئله هنوز هم وجود دارد.
[عکاسی طبیعت]

برای من هم پیش می آید.

من هر ماه به ده ها جلسه عکاسی می روم و هر بار حدود ۶۰۰ عکس می گیرم. با این حال اگر تنها یک تصویر واقعا رضایت بخش به دست آورم، راضی ام.

چون عدم اطمینان، کار حدسی، و واکنش نشان دادن بخشی از این بازی هستند. این ماهیت عکاسی از طبیعت است.

بنابراین اجازه دهید دوباره تکرار کنم. دلسرد نشوید. اکثر عکس های شما افتضاح خواهند بود، اما همان یک عکس خوب است که اهمیت دارد.
[عکاسی طبیعت]
ن
نتیجه گیری

شروع عکاسی طبیعت می تواند برای بسیاری از افراد دلهره آور باشد. ممکن است ندانید چطور باید کار خود را بهبود بخشید. شما می خواهید در سریع ترین زمان ممکن عکس های خیره کننده بگیرید، اما نمی دانید چطور باید این کار را انجام دهید.
[عکاسی طبیعت]

با درک مطالب بالا، در مسیر ایجاد تصاویر زیبا از طبیعت، مشکلی نخواهید داشت.

فقط به خاطر داشته باشید:

    هر روز عکس بگیرید.
    آن نوع عکس هایی که دوست دارید بگیرید را ببینید.
    نور بیشتر اهمیت دارد.
    تجهیزات کمتر اهمیت دارند.
    در نهایت، اگر اکثر تصاویر شما افتضاح شدند، دلسرد نشوید.

خیلی زود یک عکاس طبیعت عالی خواهید شد.
نویسنده: جیمیز دمپسی (Jaymes Dempsey)

منبع:

لنزک

چگونه با یک ذره بین عکس های هنری خلاقانه ایجاد کنیم

 ذره بین یک ابزار کوچک مفید است که محبوب کارآگاهان بی باک و جمع آوری کنندگان حشرات می باشد. همانطور که از نام آن پیداست، لنز محدب یک تصویر بزرگنمایی شده از یک شیء ایجاد می کند، اما همچنین می تواند برای ایجاد تصاویر غیر معمول و چشم گیر نیز مورد استفاده قرار گیرد. جفت کردن لنز دوربین عکاسی با یک ذره بین احتمالا جایگزین بی عیب و نقصی برای یک لنز ماکرو نیست، اما ویژگی های منحصر به فرد یک لنز محدب دستی به این معنی است که ترکیب های بی پایانی از جلوه های نوری برای خلاقیت در عکاسی بارداری در آتلیه بارداری وجود دارد. در ادامه این مطلب  استفاده از یک ذره بین برای گرفتن عکس های خلاقانه را به شما عزیزان آموزش می دهیم.


قرار دادن یک ذره بین، بین لنز دوربین و سوژه (در اینجا گل ها) یک افکت امپرسیونیستی ایجاد کرده.
۱
آنچه نیاز خواهید داشت

    دوربین DSLR
    ذره بین
    سوژه ای برای عکاسی
    دستمال گردگیری
    سه پایه

۲
شروع کار
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

اولین چیزی که هنگام استفاده از این تکنیک باید به یاد داشته باشید این است که کیفیت شیشه ذره بین متوسط و معمولی شما به مراتب کمتر از لنز داخل دوربین شماست. ماهیت شیشه دارای کیفیت ارزان تر، یک اثر نرمی به تصویر می دهد، بنابراین شارپ کردن در پس پردازش (استفاده از نرم افزاری مانند فتوشاپ یا Camea Raw) به مشخص تر کردن عکس های شما کمک خواهد کرد. اما نگران نباشید اگر دقت بسیار بالا به دست نیاوردید، نرمی در واقع به طور کلی به کیفیت عکس می افزاید.

استفاده از یک سه پایه برای عکاسی از سوژه ها از طریق یک ذره بین نیز ایده خوبی است. بدون سه پایه، لرزش دوربین درجه سختی دیگری به روند کار اضافه می کند که گاهی اوقات می تواند کمی نیازمند مهارت باشد. برای هدف این آموزش، من گل ها را به عنوان سوژه ام انتخاب کرده ام. آنها سوژه های خوبی برای این تکنیک هستند چون رنگی و جالب اند و حرکت نمی کنند. استفاده از این تکنیک عکاسی با یک سوژه ایستا باعث می شود که وقتی بعدا به سراغ یک سوژه متحرک تر رفتید، کمتر سرخورده شوید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

از این برگ در مقابل یک پنجره با نور آفتاب بعد از ظهر که از پشت می تابید، عکس گرفته شد. نور رگه ها را در برگ روشن کرده و ذره بین به ثبت جزئیات در الیاف پیچیده آن کمک کرد.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

بزرگنمایی به فاصله یک ذره بین نسبت به سوژه یا دوربین بستگی دارد، بنابراین زوایا و فواصل بی پایانی وجود دارد که می توانید برای ایجاد تصاویری با نور نرم و افکت های بوکه مانند پخش شده امتحان کنید.
۳
روش کار

اول از همه، شیشه ذره بین را با یک دستمال یا پارچه تمیز کنید، به طوری که هیچ ذره گرد و غباری بر روی آن وجود نداشته باشد. دوربینتان را نزدیک به سوژه قرار دهید. اگر از یک لنز زوم استفاده می کنید، تا آنجا که ممکن است زوم کنید. فوکوس خودکار شما به احتمال زیاد به خاطر شیشه اضافی بین لنز و سوژه دچار اشتباه می شود (یا به تقلا می افتد)، بنابراین به جای آن لنز خود را بر روی فوکوس دستی تنظیم کنید.

ذره بین را با دست خود مقابل سوژه نگه دارید. توجه داشته باشید که این کار باعث می شود سوژه یا بزرگتر و یا بسیار خارج از فوکوس به نظر برسد. با یک دست شما باید یا فوکوس دوربین را به صورت دستی تنظیم کنید یا ذره بین را بین دوربین و سوژه به جلو و عقب حرکت دهید. سعی کنید یک نقطه مناسب پیدا کنید که در آن بخشی از تصویر یا تمام آن در فوکوس باشد. این کار می تواند نیازمند مهارت باشد – اما این که ذره بین چطور عکس را تغییر می دهد را بپذیرید. نتایج اغلب می تواند شما را شگفت زده کند.

لنزک: همانطور که احتمالا تا کنون متوجه شده اید، هدف از قرار دادن یک ذره بین بین لنز و سوژه (یا صحنه) رسیدن به عکس های مشخصی مثل کلوزآپ یا ماکرو نیست، و هدف ما خلاقیت به خرج دادن است. بنابراین تا می توانید خلاقیت به خرج دهید، و عکس های شارپ، مات و یا با بخش های مات، سوژه ها و ایده های مختلف را امتحان کنید. مجموعه عکس مناظر شهری از درون ذره بین عکاس ژاپنی تاکاشی، یک مثال خوب برای خلاقیت به خرج دادن با ذره بین است.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

به خاطر داشته باشید که لایه اضافی شیشه مقدار نوری که به سنسور دوربین می رسد را کاهش می دهد، بنابراین شما ممکن است مجبور شوید جبران نوردهی را بسته به نور موجود تنظیم کنید. فراموش نکنید که با تنظیم دیافراگم، با عمق میدان نیز آزمایش کنید. به دست گرفتن کنترل دیافراگم چشم بیننده را به سمت عکس هدایت خواهد کرد. این امر می تواند در تصاویر انتزاعی تر مانند این مناظر گل دار بسیار مهم باشد.
۴
آزمایش!

بهترین بخش در مورد این تکنیک این است که به آزمایش پاداش می دهد. وقتی شما عکاسی از سوژه خود از طریق یک ذره بین را امتحان می کنید، چرا از دو ذره بین بسته شده به هم برای به دست آوردن بزرگنمایی بیشتر استفاده نکنید؟ یا عکاسی از یک دوست یا یک حیوان خانگی را امتحان نکنید؟ یا چرا از حلقه ذره بین برای ایجاد یک افکت کادربندی استفاده نکنید؟ حتی با کوچکترین تغییر تنظیمات در زاویه یا فاصله، یک ذره بین می تواند نتایج منحصر به فردی ارائه دهد. برای آزمایش کردن وقت بگذارید و لذت ببرید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

برای برجسته کردن شکل و فرم، با تصاویر سیاه و سفید آزمایش کنید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

برای بزرگنمایی بیشتر، دو ذزه بین را با نوار چسب به هم متصل کنید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

با جای دادن یک حلقه ذره بین در عکس خود، افکت های کادربندی غیر معمول ایجاد کنید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین] [عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین] [عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

هنگامی که بر عکاسی از اشیاء ثابت مسلط شدید، چرا به سراغ چیزی متحرک تر نروید؟

نویسنده: مگان کندی (Megan Kennedy)
برگرفته از: digital-photography-school

انتخاب مُد نوردهی دوربین مناسب برای گرفتن عکس هایی که می خواهید

 هنگام شروع عکاسی، یکی از ترسناک ترین و گیج کننده ترین چیزها برای یک مبتدی این است که تصمیم بگیرد از کدام مُد نوردهی دوربین استفاده کند. در حالیکه مُدهای خودکار برای تازه کارها مطمئن تر هستند، اما زمانی خواهد آمد که شما یا می خواهید یا مجبورید کنترل بیشتری بر دوربین خود داشته باشید تا نتایج مورد نظر خود را به دست آورید. اما از کجا باید بدانید که از کدام مُد دوربین استفاده کنید؟ در این مطلب به شما آموزش خواهیم داد. عکاسی کودک در آتلیه کودک


مُد اولویت دیافراگم یک انتخاب عالی برای صحنه ای مثل این است که در آن می دانید عمق میدان عمیقی برای نگه داشتن کل صحنه در فوکوس می خواهید.

در این مطلب لنزک در مورد شرایط خاص عکاسی و مُد دوربین مناسب برای هر یک از آنها صحبت خواهیم کرد.
الف
اصول اولیه

ابتدا در مورد اصول اولیه نوردهی (دیافراگم/سرعت شاتر/ایزو) توضیح خواهیم داد. اگر با آن ها آشنا هستید، این قسمت را رد داده و مستقیم به سراغ قسمت «ب» مطلب و مُد های نوردهی بروید.

عمق میدان (depth of field) چیست؟

دوربین فقط می تواند لنزش را در یک نقطه فوکوس کند، اما ناحیه ای از جلو و عقب این نقطه وجود دارد که همچنان شارپ و واضح دیده می شود. به این ناحیه عمق میدان (DOF) می گویند. سایزش متغیر است و با «کم عمق» (فقط یک ناحیه باریک شارپ دیده می شود) و «عمیق» (بیشتر عکس شارپ دیده می شود) بیان می شود.

عمق میدان، یا کنترل اینکه چه قسمت هایی از عکس شارپ بیافتد، یکی از مزایای داشتن دوربین SLR است. با چشمان خود به صحنه نگاه کنید، معمولا همه چیز در فوکوس است (مات نمی بینید). اما نیازی نیست عکس های شما هم این چنین باشند.

دیافراگم
[aperture-range]

دیافراگم میزان باز شدن یا گشودگی لنز است، که تعیین می کند دقیقا چقدر نور وارد دوربین شود و به سنسور تصویر برخورد کند. هرچه ضریب اف کوچک تر باشد دیافراگم باز تر و هرچه عدد بزرگ تری انتخاب شود، دیافراگم بسته تر خواهد بود. برای مثال دیافراگم f/1.8 گشودگی بیشتری نسبت به f/8 دارد. دیافراگم همچنین بر «عمق میدان» تاثیر می گذارد.

به عنوان مثال، لنزهایی با حداکثر گشودگی دیافراگم f/1.8، عمق میدان بسیار کمی خواهند داشت. همان لنز اگر بر روی f/16 تنظیم شود، عمق میدان بیشتری خواهد داشت. یک راه آسان برای به خاطر سپردن این مسئله این است که اعداد کوچکتر (ضرایب اف کوچک تر مثل f/1.8)، عمق میدان کمتر و اعداد بزرگتر (ضرایب اف بزرگ تر مثل f/16)، عمق میدان بیشتری به شما می دهند.

بیشتر بخوانید: عمق میدان را عمقی یاد بگیرید
[مُد های نوردهی دوربین]

زمانی که می خواهید پس زمینه مات شود، تنظیم یک دیافراگم باز برای ایجاد یک عمق میدان کم، کلید کار است. از مُد اولویت دیافراگم می توان در مواردی مثل این استفاده کرد (ادامه مطلب را بخوانید تا در این مورد بیشتر یاد بگیرید).

سرعت شاتر

سرعت شاتر مقدار زمانی که نور هنگام ورود به دوربین به سنسور برخورد می کند را مشخص می کند. هرچه سرعت شاتر سریع تر باشد، نور مدت کم تری به سنسور برخورد می کند. سرعت شاتر با ثانیه مشخص می شود، مانند ۱/۱۲۵ ثانیه، ۱/۶۰ ثانیه، یا ۱/۱۰۰۰ ثانیه. سرعت شاترهای سریع تر مانند ۱/۵۰۰ ثانیه، حرکت را ثابت می کنند، در حالیکه سرعت شاترهای آهسته تر مانند ۱/۲ ثانیه، ۱ ثانیه، یا حتی ۳۰ ثانیه، حرکت را بیشتر به صورت مات نشان می دهند. هرچه سرعت شاتر طولانی تر باشد، ماتی حرکت بیشتری ایجاد خواهد شد.

ایزو

ایزوی دوربین شما تعیین می کند که سنسور چقدر نسبت به نور حساس باشد. اعداد کمتر مانند ایزو ۱۰۰ یا ۲۰۰ به این معنی هستند که سنسور دوربین شما کمتر نسبت به نور حساس است و در شرایط روشن، مثلا در نور مستقیم خورشید مورد استفاده قرار می گیرند. هنگامی که نور کمتری وجود دارد، مثلا در سایه، یا فضای داخلی، می توانید از یک ایزوی بالاتر مانند ۸۰۰، ۱۶۰۰، یا ۳۲۰۰ استفاده کنید تا دوربین خود را نسبت به نور حساس تر کنید. ایزو نقش مهمی در موقعیت های مختلف ایفا می کند که در ادامه در مورد آن بحث خواهم کرد، بنابراین همیشه به خاطر داشته باشید که می توانید این تنظیمات را تغییر دهید، و از این که در صورت نیاز ایزو را بالا ببرید نترسید.
ب
مُدهای نوردهی دوربین
[دکمه چرخان مُد های دوربین]

قبل از این که به ادامه مطلب بپردازیم، می خواهم تصریح کنم که راه های زیادی برای رسیدن به یک نتیجه مورد نظر خاص با دوربینتان، با استفاده از هر یک از این مُدها وجود دارد. هنگامی که شما رابطه بین سرعت شاتر، دیافراگم، و ایزو را درک کنید، می توانید هر کاری که بخواهید در هر یک از این مُدها انجام دهید.

اما کدام مُد نوردهی برای کدام موقعیت بهتر است؟ شما باید تصویر خود را تجسم کنید تا بتوانید تصمیم بگیرید.
مُد برنامه

مُد برنامه (Program Mode) در سمت پیشرفته دکمه چرخان مُد های دوربین قرار دارد، و اغلب با حرف P نشان داده می شود. در این مُد، دوربین دیافراگم، ایزو، و سرعت شاتر را برای شما تنظیم خواهد کرد. بنابراین چه موقع باید از مُد برنامه استفاده کنید؟

مُد برنامه زمانی که شما به طور خاص به دنبال هیچ افکتی نیستید، خوب است. دوربین شما، زمانی که بر روی مُد برنامه تنظیم شود، تلاش خواهد کرد تا یک نوردهی مناسب به شما بدهد که بتوانید دوربین را در دست نگه دارید، به این معنی که شما نیازی به استفاده از یک سه پایه برای محکم کردن دوربین خود نداشته باشید. این مُد برای وقتی که شما به طور اتفاقی عکاسی می کنید و فقط می خواهید مطمئن شوید که نوردهی های شما درست هستند، خوب است.

این مُد نوردهی در این زمینه بسیار شبیه مُد خودکار است، با این تفاوت که شما می توانید نوردهی که دوربین تنظیم می کند، و همچنین بسیاری از تنظیمات دیگر مانند تراز سفیدی را نادیده بگیرید یا تغییر دهید. علاوه بر این، در مُد خودکار، دوربین زمانی که فکر می کند به نور بیشتری نیاز است، فلاش را پاپ آپ می کند. اما در مُد برنامه، فلاش پاپ آپ نمی شود مگر این که شما به آن بگویید این کار را انجام دهد.
اولویت دیافراگم

در برخی از دوربین ها، این مُد با حرف A بر روی دکمه چرخان مُد های دوربین نشان داده می شود، در حالیکه در دوربین های کانن با Av، به معنی مقدار دیافراگم (Aperture Value) نشان داده می شود. در هر صورت، در این مُد، شما دیافراگم و ایزویی که می خواهید را تنظیم می کنید و دوربین سرعت شاتر مناسب را برای شما تنظیم می کند. بنابراین چه موقع باید از مُد اولویت دیافراگم استفاده کنید؟
[مُد های نوردهی دوربین]

زمانی که یک عمق میدان کم تر می خواهید، مثلا در یک پرتره، استفاده از اولویت دیافراگم و تنظیم یک دیافراگم باز، گزینه ای عالی است.

برای تعیین پاسخ، تصویر نهایی را در ذهن خود مجسم کنید. می خواهید چطور به نظر برسد؟ به طور کلی، اگر تصمیم گرفتید که مهم ترین عامل در تصویر شما یک عمق میدان خاص باشد، باید از مُد اولویت دیافراگم استفاده کنید تا بتوانید دوربین خود را مجبور کنید عمق میدانی که می خواهید را به شما بدهد. به عنوان مثال، اگر در حال گرفتن یک عکس پرتره هستید، احتمالا می خواهید سوژه شما در فوکوس واضح و شارپ باشد، اما همچنین ممکن است بخواهید پس زمینه کمی مات تر باشد، تا تمرکز بیننده بر روی سوژه حفظ شود. یک پس زمینه خارج از فوکوس (مات) از پرت شدن حواس بیننده جلوگیری می کند و به قرار گرفتن تمرکز روی سوژه اصلی کمک می کند. بنابراین ممکن است بخواهید از یک دیافراگم نسبتا باز مانند f/4 استفاده کنید، تا عمق میدان کافی برای شارپ نگه داشتن سوژه خود ایجاد کنید، و در عین حال اجازه دهید پس زمینه به خوبی تار شود.

اما مراقب سرعت شاتر خود نیز باشید

با این حال، مهم است توجه داشته باشید که شما باید مراقب تنظیمات سرعت شاتر خود نیز باشید. اگرچه دوربین این مورد را برای شما تنظیم خواهد کرد، اما برخلاف مُد برنامه، یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع برای عکاسی دوربین در دست به شما نمی دهد. اگر نور کافی وجود نداشته باشد، این امر منجر به یک سرعت شاتر آهسته تر خواهد شد که ممکن است برای ثابت کردن هر گونه حرکت سوژه به اندازه کافی سریع نباشد. این می تواند به کمی تاری ناشی از لرزش دست ها یا حرکت جزئی سوژه شما منجر شود. اگر سرعت شاتر انتخاب شده توسط دوربین (بر اساس دیافراگمی که شما تنظیم کرده اید) به اندازه کافی سریع نیست که حرکت را در این موقعیت ثابت کند، شما باید ایزو را بالا ببرید. بالا بردن ایزو، با توجه به دیافراگمی که شما تنظیم کرده اید، به طور موثر سرعت شاتر را افزایش خواهد داد.
[مُد های نوردهی دوربین]

اولویت دیافراگم هنگام عکاسی از منظره ای که در آن شما یک عمق میدان زیاد می خواهید، و نیازی نیست که سرعت شاتر بر روی هیچ مقدار خاصی تنظیم شود تا به یک روش خاص حرکت را ثابت کند، یک گزینه عالی است.

برای عکاسی منظره

موقعیت دیگری که می توانید از مُد اولویت دیافراگم استفاده کنید برای یک عکس منظره است که در آن شما ممکن است عمق میدان بیشتری برای نگه داشتن کل صحنه در فوکوس بخواهید. در این وضعیت، هدف اصلی شما به دست آوردن مقدار زیادی عمق میدان برای حفظ کل صحنه در فوکوس است، بنابراین باید یک دیافراگم f/11 یا حتی f/16 برای ثبت مقدار بیشتری از صحنه به طور شارپ (واضح) تنظیم کنید. در این وضعیت، اگر از یک سه پایه استفاده می کنید، سرعت شاتر ممکن است عامل چندان مهمی برای شما نباشد.

اما اگر دوربین را در دست نگه می دارید، باید به سرعت شاتری که دوربین تنظیم می کند توجه کنید تا مطمئن شوید که برای جلوگیری از لرزش دوربین به اندازه کافی سریع است. علاوه بر این، اگر آب یا ابر در حال حرکت وجود دارد، یا باد بر روی درختان یا چمن می وزد، باید مطمئن شوید سرعت شاتری که دوربین تنظیم می کند، آن حرکت را به میل شما به طور مناسب ثابت خواهد کرد. اگر اینطور نیست، شما باید ایزو را تنظیم کنید تا دوربین یک سرعت شاتر مناسب تر تنظیم کند.
اولویت شاتر
[مُد های نوردهی دوربین]

زمانی که می دانید به یک سرعت شاتر خاص نیاز دارید، مانند این تصویر که در آن از تکنیک پنینگ استفاده شده است، اولویت شاتر اغلب بهترین انتخاب است.

اولویت شاتر در اکثر دوربین ها معمولا با حرف S نشان داده می شود، اما کانن از Tv استفاده می کند، که به مقدار زمان (Time Value) برای نشان دادن مُد اولویت شاتر اشاره دارد. مُد اولویت شاتر درست برعکس اولویت دیافراگم است. در این مُد، شما سرعت شاتری که می خواهید و همچنین ایزو را تنظیم می کنید، و اجازه می دهید دوربین دیافراگم مناسب را انتخاب کند. این مُد زمانی که شما تصمیم گرفته اید حرکت را به یک روش خاص ارائه دهید که مولفه اصلی تصویر شما باشد، یک انتخاب عالی است.

عکاسی ورزشی

به عنوان مثال، فرض کنید که در حال عکاسی از یک رویداد ورزشی هستید. شما به احتمال زیاد می خواهید حرکت ورزشکاران را در زمین فریز یا ثابت کنید. برای انجام این کار، به یک سرعت شاتر سریع مانند ۱/۵۰۰ ثانیه یا حتی ۱/۱۰۰۰ ثانیه نیاز دارید. در مُد اولویت شاتر، شما باید دوباره مراقب ایزو باشید تا مطمئن شوید که دوربین یک نوردهی مناسب به شما می دهد. معمولا، نشانگر نوردهی در منظره یاب شما فلاش خواهد زد تا نشان دهد که در تنظیمات فعلی، نمی توان به نوردهی مناسب دست یافت. در این مورد، ایزو را بالا ببرید تا به نوردهی مناسب برای سرعت شاتری که می خواهید برسید.
[مُد های نوردهی دوربین]

زمانی که می دانید به یک سرعت شاتر سریع برای ثابت کردن حرکت نیاز دارید، مانند وقتی که در حال عکاسی ورزشی هستید، باید از مُد اولویت شاتر استفاده کنید.

به عنوان یک مثال دیگر، فرض کنید که یک سرعت شاتر آهسته تر برای ایجاد یک اثر پنینگ می خواهید. باز هم باید سرعت شاتر صحیح را برای ایجاد این اثر تنظیم کنید، و اجازه دهید دوربین دیافراگم را تنظیم کند. هر زمان که دغدغه اصلی، ظاهر حرکت در یک تصویر باشد، اولویت شاتر انتخاب خوبی برای عکاسی یا مُد دوربین است.
[مُد های نوردهی دوربین]

مثال دیگری از استفاده از یک سرعت شاتر آهسته برای ایجاد اثر پنینگ در مُد اولویت شاتر.
مُد دستی

هنگامی که شما با تغییر تنظیمات راحت شدید و واقعا بخواهید کنترل دوربین خود را به دست گیرید، مُد نوردهی دستی (Manual) راه انجام این کار است. شما تمام تنظیمات خود را با توجه به این که می خواهید تصویر نهایی شما چطور به نظر برسد تنظیم می کنید.

مراقب نورسنج باشید

حواستان به نورسنج دوربین باشد، در این صورت به شما کمک خواهد کرد ترکیب مناسب سرعت شاتر، ایزو، و دیافراگم را پیدا کنید. مُدهای نیمه خودکار با اجازه دادن به شما برای انتخاب تنظیماتی برای داشتن اولویت، کمی از بار ذهنی شما را کم می کنند، اما گاهی اوقات شما باید کنترل کامل را به دست بگیرید.
[مُد های نوردهی دوربین]

مُد دستی زمانی که می خواهید افکتی ایجاد کنید که مُدهای نوردهی عادی دوربین به طور معمول نمی توانند آن را ایجاد کنند، مانند این سیلوئت، بهترین انتخاب است.

نوردهی های طولانی تر از ۳۰ ثانیه

یک نمونه که در آن شما باید کنترل کامل را به دست بگیرید، هنگام ایجاد یک نوردهی طولانی تر از ۳۰ ثانیه است. دوربین های امروزی سرعت شاترهای طولانی تر از این ندارند، بنابراین شما باید در ذهن خود حساب کنید که چه مدت شاتر را باز بگذارید، و سپس از حالت عکاسی Bulb برای انجام این کار استفاده کنید. هر موقع که دوربین نتواند نوردهی را به درستی محاسبه کند، زمان خوبی برای استفاده از مُد دستی است.

لنزک: در برخی دوربین ها، حالت عکاسی Bulb برای نوردهی های طولانی تر از ۳۰ ثانیه یک مُد نوردهی اختصاصی با نام B روی دکمه چرخان مُد ها دارد. در برخی دوربین ها نیز پس از انتخاب مُد نوردهی دستی، و تنظیم سرعت شاتر روی بیش از ۳۰ ثانیه ظاهر می گردد.
[مُد های نوردهی دوربین]

هنگام ایجاد تصاویر با استفاده از یک نوردهی طولانی، مانند این یکی با زمان نوردهی دو دقیقه، مُد دستی بهترین (یا احتمالا تنها) گزینه است.

موقعیت دیگری که می توانید از مُد دستی استفاده کنید زمانی است که روشنایی در یک صحنه به طور خاص چالش برانگیز است، مانند وقتی که سایه های تیره زیادی وجود دارد. دوربین شما سعی می کند سایه های عمیق را نوردهی کند، که باعث می شود هایلایت ها (قسمت های روشن) بیش از حد نوردهی شوند. استفاده از یک تنظیمات دستی برای نادیده گرفتن انتخاب های دوربین در دستیابی به یک نوردهی رضایت بخش به خوبی عمل خواهد کرد.
خلاصه

همانطور که اشاره کردم، راه های زیادی برای ثبت یک تصویر و رسیدن به تنظیمات مشابه وجود دارد. اما هر بار که من در حال عکاسی هستم، لیست زیر را در ذهنم مرور می کنم:

۱- عمق میدان کم می خواهم یا زیاد؟

۲- می خواهم حرکت را ثابت کنم یا کمی ماتی حرکت اشکالی ندارد؟

۳- کدام یک از دو گزینه بالا برای این تصویر مهم تر است؟

۴- آیا یکی از مُدهای اولویت برای نور موجود در صحنه مناسب است؟

پاسخ این چهار پرسش باید شما را به سمت مُد نوردهی صحیح برای عکسی که می خواهید هدایت کند.
[مُد های نوردهی دوربین]

می توان در هنگام عکاسی ورزشی به منظور تنظیم یک سرعت شاتر سریع برای ثابت کردن حرکت، از مُد اولویت شاتر استفاده کرد.

نویسنده: ریک برک (Rick Berk)
منبع

برگرفته از: digital-photography-school

۳ نوع ارتباط چشمی در عکاسی

 در نکته سریع امروز می خواهیم سه نوع ارتباط چشمی را مطرح کنیم که هنگام عکاسی پرتره باید در نظر بگیرید، همراه با موقعیت های مختلفی که هر یک از این سه مورد ممکن است به طور خاص در آن مناسب باشد. ارتباط چشمی می تواند تفاوت بسیار زیادی در تاثیری که تصویر شما بر روی بیننده می گذارد ایجاد کند، و ارزش توجه را دارد – چه برای یک پرتره رسمی باشد، و چه برای یک عکس لحظه ای کاندید (بی هوا)! بنابراین مطلب امروز را به آموزش کوتاه ارتباطات چشمی در عکاسی اختصاص داده ایم و مطالعه آن را به همه توصیه می کنیم.

ارتباط چشمی مستقیم

زمانی که سوژه به طور مستقیم به لنز دوربین شما نگاه می کند، شما یک ارتباط بین شخصی که از او عکس گرفته می شود، و شخصی که عکس را می بیند، ایجاد می کنید. این رابطه توسط حالت چهره سوژه تعریف می شود – که می تواند اغوا کننده، عصبانی، یا حتی وحشت زده باشد.

به همین دلیل، این روش برای قرار دادن بیننده در موقعیت یک شخص دیگر (دیدن از دیدگاه او) فوق العاده است. به عنوان مثال، این عکس را در نظر بگیرید: این عکس بیننده را به تعجب می اندازد که این کودک دارد به چه چیزی فکر می کند. آیا ترسیده، یا فقط خسته است و به استراحت نیاز دارد؟ در هر صورت، ظاهر و ترکیب این عکس، احساس نیاز به گفتن جمله «نگران نباش!» را تداعی می کند.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

تصویری از یک کودک نگران. عکس از huffingtonpost

با تماس چشمی مستقیم، بدیهی است که سوژه می دانسته دارند از او عکس می گیرند، و در نتیجه، معمولا نوعی «ژست» می گیرد (یا طبیعی یا رسمی).
[ارتباط چشمی در عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

خانمی که زیر باران ایستاده و مستقیما به دوربین نگاه می کند. عکس از Unsplash
[ارتباط چشمی در عکاسی]

یک تصویر کلوزآپ از مردی که مستقیما به دوربین نگاه می کند. عکس از Unsplash
2
ارتباط چشمی بین سوژه ها

برخلاف ارتباط چشمی مستقیم، داشتن دو سوژه مختلف که به یکدیگر نگاه می کنند نیز راهی برای به تصویر کشیدن رابطه بین آنهاست. در اینجا بیننده به یک ناظر تبدیل می شود، و دیگر در عکس «درگیر» نیست.

این کار معمولا برای نشان دادن یک رابطه عاشقانه انجام می شود (تقریبا هر عکسی از مراسم عروسی)، اما برای نشان دادن نفرت، خشم، یا ترس نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد. اگر می خواهید نوعی حس و حال (جو) را در یک صحنه ثبت کنید، این روش می تواند راه بسیار خوبی برای انجام این کار باشد.

لازم نیست این ارتباط بصری تنها بین دو نفر باشد. می تواند شامل هر چیزی باشد، از یک کودک که با سگ خود سرگرم است گرفته، تا کسی که متفکرانه در حال مرتب کردن یک دسته گل است.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

عکس از Elena Shumilova.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

عکس از Elena Shumilova.
3
بدون ارتباط چشمی

در آخر، به ایده یک شخص تنها که به جایی دور از دوربین نگاه می کند، می رسیم – هر سوژه بدیهی و آشکار دیگر. این روش بیننده را در «حالت مشاهده» قرار می دهد، و این احساس را به او می دهد که دارد به افکار و لحظات خصوصی شخصی که به تصویر کشیده شده، نگاه می کند. هر دو نمونه زیر در یک فضای متفکرانه و اندیشناک گرفته شده اند.

از آنجا که سوژه به جایی دور از دوربین نگاه می کند، یک عنصر ناشناخته را به عکس اضافه می کند. هیچ راهی برای فهمیدن این که دقیقا چه چیزی توجه این شخص را جلب کرده، وجود ندارد. این جنبه حل نشده – چیزی مرموز – می تواند نوعی کشش فریبنده در عکس ایجاد کند که به بیننده اجازه می دهد تا افکار و فرضیات خود را در مورد آن موقعیت و شخص به تصویر کشیده شده، پیش بینی کند.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

تنها استثنا در عکسی مانند این است، که در آن می توانید تصویر کامل را از طریق یک انعکاس در عینک سوژه (یا گاهی چشمان وی) ببینید.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

تصویر دختری در یک مزرعه، که به دوربین نگاه نمی کند. عکس از Nguyen Nguyen
[ارتباط چشمی در عکاسی]

تصویر سیاه و سفید از مردی که به جایی دور از دوربین نگاه می کند. عکس از Pixabay
شما چگونه از ارتباط چشمی در عکاسی خود استفاده می کنید؟

آیا نوع خاصی از ارتباط چشمی را در عکاسی خود می پسندید؟ مثل همیشه بسیار دوست داریم دیدگاه شما را جویا شویم. لطفا برایمان بنویسید.

نویسنده: دیوید اپلیارد (David Appleyard)

منبع:

لنزک

نکات ترکیب بندی عکاسی برای جلب توجه بیننده به عکس

 در عکاسی المان های مختلف زیادی وجود دارند که می توانند بر نحوه برداشت بیننده از یک عکس تاثیر بگذارند. هرچه بیشتر نحوه تاثیر المان های مختلف بر یک تصویر را یاد بگیرید، بهتر می توانید کنترل کردن آنها را نیز یاد بگیرید. عکاسی عالی شانسی نیست، بلکه با مهارت ایجاد می شود و تکه های آن در کنار یکدیگر قرار می گیرند. اگر نکات ترکیب بندی این آموزش را دنبال کنید، نحوه انجام این کار را به شما یاد خواهند داد.
[جذب نگاه بیننده]

یکی از مهمترین المان های عکاسی بارداری در آتلیه بارداری که باید درک کنید این است که چگونه نگاه بیننده به میان تصویر کشیده می شود. ممکن است فکر کنید که وقتی به یک عکس نگاه می کنید، کل تصویر را به صورت واحد می بینید. از یک جهت این درست است، چون شما می توانید بخش عمده تصویر را در یک میلی ثانیه جذب کنید. در عین حال، نگاه شما به گونه ای در میان یک تصویر حرکت می کند که معمولا نسبت به آن آگاه نیستید.

علت این که درک این مفهوم مهم است این است که اگر یک تصویر یک مسیر طبیعی برای نگاه بیننده داشته باشد که آن را دنبال کند و یک سوژه قوی که بر آن تمرکز کند، بسیار رضایت بخش تر می شود. تصویری که خیلی شلوغ است و یک سوژه واضح ندارد، جذاب نیست و بیننده مدت طولانی به آن نگاه نمی کند.

به عنوان عکاس، شما می توانید در ایجاد تصاویر خود هدفمند عمل کنید، به طوری که نگاه بیننده آن طور که شما می خواهید در میان آن حرکت کند.
چشم انسان

چشم های ما هر روز آنقدر توسط مناظر و جلوه های مختلف بمباران می شوند که ما باید در مورد آنچه که نگاه می کنیم و آنچه که نادیده می گیریم، انتخابی عمل کنیم. این معمولا یک تصمیم ناخودآگاه است که اتفاق می افتد، چون مغز ما سعی می کند اطلاعاتی که از شبکیه می گذرد را فیلتر کند. مطالعات زیادی در مورد المان های بصری که توجه ما را جلب می کنند انجام شده است، که برای آن دسته از ما که هنرهای تجسمی ایجاد می کنیم، فوق العاده مفید است.
روشنایی

کنترل روشنایی بخش های مختلف تصویر یکی از قدرتمندترین راه ها برای کنترل نگاه بیننده است. شما می توانید به چندین روش از این کار به نفع خود استفاده کنید.

اضافه کردن روشنایی به بخش هایی از تصویر یک راه عالی برای جلب نگاه بیننده به سمت آن المان است. روش دیگر این کار محدود کردن روشنایی یا تاریک کردن بخش هایی از تصویر است که نمی خواهید جلب توجه کنند.
[جذب نگاه بیننده]

چگونگی اضافه یا کم کردن روشنایی یک تصویر تا حد زیادی به سوژه شما بستگی دارد. اگر بر نور کنترل دارید، می توانید با نورپردازی کنترل را به دست گیرید. حتی اگر بر نور کنترل ندارید، ممکن است هنوز هم بتوانید به نحوی با فیلترهای کاهنده نور (ND) یا با کادربندی متفاوت تصویر، آن را دستکاری کنید.

سوژه شما هرچه هست، همیشه می توانید روشنایی را در پس پردازش کنترل کنید. یادگیری dodge و burn کردن یکی از ارزشمندترین مهارت هایی است که می توانید برای کنترل نور در عکاسی خود داشته باشید. حتی چیزی به سادگی یک وینیت (vignette – تاریک کردن گوشه های عکس) نیز می تواند اثر چشمگیری داشته باشد.
[جذب نگاه بیننده]
کنتراست

قسمت هایی که کنتراست (اختلاف روشنایی) بالایی دارند، بیش از هر چیز دیگری توجه را جلب می کنند.

یک تصویر کسل کننده و تخت بدون کنتراست جذابیت بصری بسیار کمی دارد. اگر واقعا می خواهید توجه بینندگان خود را به یک المان خاص در تصویر جلب کنید، سعی کنید راهی برای اضافه کردن کنتراست به آن المان، یا قسمت های اطراف آن پیدا کنید.
[جذب نگاه بیننده]

راه های زیادی برای انجام این کار وجود دارد. به عنوان مثال، می توانید پس زمینه را بیش از حد نوردهی کنید تا با سوژه پیش زمینه کنتراست ایجاد کند. همچنین، می توانید پیش زمینه را ناکافی نوردهی کنید تا یک سیلوئت ایجاد کنید که در کنتراست با پس زمینه باشد.

باز هم، می توانید از تکنیک های پس پردازش برای کنترل بیشتر کنتراست در تصویر خود برای جلب توجه استفاده کنید. اضافه کردن کنتراست به قسمت هایی که می خواهید جلب توجه کنند، و حذف کنتراست از قسمت هایی که نمی خواهید حواس بیننده را پرت کنند، می تواند راه بسیار خوبی برای جلب نگاه بیننده باشد.

می توانید این کار را با استفاده از ابزارهای پایه در لایت روم مانند اسلایدرهای Contrast و Clarity انجام دهید. با ابزارهای تنظیم محلی (مکانی) قسمت هایی که می خواهید به آن کنتراست اضافه کرده یا از آن کم کنید را تحت کنترل بگیرید.
[جذب نگاه بیننده]
رنگ

شما احتمالا از این که رنگ چقدر می تواند در کنترل حالت یک تصویر قوی باشد، آگاه هستید. احساس یک تصویر با رنگ های روشن بسیار متفاوت از تصویری با رنگ های بی روح و اشباع نشده است.

اما آنچه که ممکن است ندانید این است که چشم انسان به شدت به رنگ های روشن جذب می شود. تا به حال تصاویر قدیمی «رنگ انتخابی» که در آن تصویر به سیاه و سفید تبدیل می شود، در حالیکه یک المان رنگی باقی می ماند را دیده اید؟ خوشبختانه، این گرایش خیلی وقت است که تمام شده، اما نشان می دهد که رنگ چقدر می تواند در جلب نگاه قدرتمند باشد.
[جذب نگاه بیننده]

اضافه کردن رنگ به یک تصویر همیشه آسان نیست. اگر از فلاش استفاده می کنید، ممکن است بتوانید المان های یک تصویر را با ژل های رنگی، رنگ کنید.

کاستن رنگ از یک تصویر اغلب مهمتر است، اگر این رنگ حواس بیننده را پرت می کند. این مسئله اغلب هنگام عکاسی از اشخاص کاربرد دارد. لباس های رنگارنگ توجه بیننده را از رنگ های لطیف تر چهره دور می کنند. به همین دلیل است که عکاسان پرتره اغلب به سوژه های خود می گویند که لباس های ساده سیاه یا سفید بپوشند.

افزودن و کاستن رنگ در پس پردازش سخت نیست، اما به تمرین نیاز دارد. به راحتی ممکن است در این کار دچار افراط شوید. شما می توانید با ابزارهای تنظیم محلی (local adjustment) و اسلایدرهای Vibrance/Saturation در لایت روم کارهای زیادی انجام دهید. به یاد داشته باشید، هنگام تنظیم رنگ یا اشباع یک عکس، کمتر بهتر است، به خصوص زمانی که تُن پوست نیز در عکس باشد.
وضوح

تا به حال متوجه شده اید که نگاه کردن به یک تصویر تار چقدر ناخوشایند است؟ حتی اگر تنها کمی خارج از فوکوس باشد، چشم شما آن را تشخیص خواهد داد.

چشم انسان به طور غریزی فوکوس را تنظیم می کند، تا وقتی که چیزی که به آن نگاه می کند واضح و شارپ به نظر برسد. اگر نگاه نتواند یک چیز شارپ پیدا کند که بر روی آن قرار گیرد، چیزی که به آن نگاه می کنید را دوست نخواهید داشت.
[جذب نگاه بیننده]

شما می توانید از این ویژگی در عکاسی به نفع خود استفاده کنید. احتمالا می دانید که یک عمق میدان کم هنگام عکاسی پرتره، ظاهر بسیار دلپذیری ایجاد می کند. علت آن این است که نگاه به طور طبیعی به سمت چهره شارپ سوژه کشیده می شود، در حالیکه از المان های دیگری که خارج از فوکوس هستند، اجتناب می کند. بدیهی ترین راه برای کنترل فوکوس، استفاده از دیافراگم های بزرگ و عمق میدان کم است، اما این تنها راه ممکن نیست.

شما می توانید سرعت شاترهای آهسته تر و ماتی حرکتی را امتحان کنید. پنینگ با یک سوژه در حال حرکت و یک سرعت شاتر آهسته می تواند پس زمینه را مات کند، در حالیکه سوژه را به طور قابل قبولی شارپ نگه می دارد.

لنزک: برای یادگیری عکاسی با سرعت شاتر آهسته یا نوردهی طولانی، کتاب «آهسته» را مطالعه نمایید.

همچنین می توانید در پس پردازش تاری اضافه کنید. حرکت دادن اسلایدر Clarity به سمت چپ، المان های انتخابی که نمی خواهید جلب توجه کنند را نرم تر می کند. همچنین می توانید قسمت های انتخابی را شارپ تر کنید، اما مراقب افزایش وضوح یک تصویر خارج از فوکوس باشید (این کار جواب نمی دهد).
[جذب نگاه بیننده]
کنترل را به دست بگیرید

همانطور که این نکات ترکیب بندی را یاد می گیرید که می توانند نگاه بینندگان شما را هدایت کنند، کم کم می توانید کنترل روند کار را به دست بگیرید. اضافه کردن و کم کردن این المان ها از تصاویرتان می تواند تاثیر قابل توجهی بر جذابیت بصری آنها داشته باشد. کمی وقت بگذارید و در مورد آنچه که می خواهید بینندگان شما به آن نگاه کنند فکر کنید، و سپس از خودتان بپرسید چه کاری می توانید برای محقق کردن آن انجام دهید.

اگرچه پردازش تصاویرتان بسیار مفید است، اما سعی کنید اول در مورد کنترل این المان ها در داخل دوربین فکر کنید. این کار همیشه امکان پذیر نیست، اما به دست گرفتن کنترل روشنایی، کنتراست، رنگ، و وضوح در داخل دوربین تصاویر بهتری برای کار کردن در پس پردازش به شما می دهد. همچنین، تلاش برای نجات یک تصویر، با کشیدن اسلایدرهای لایت روم تا انتها معمولا ایده خوبی نیست.

همانطور که در مورد چیزهایی که به عکاسی خود اضافه کرده یا از آن کم می کنید هدفمندتر می شوید، کم کم تصاویر گیراتری ایجاد خواهید کرد. عکاسی شما نیز برای بیننده و خودتان جذاب تر خواهد شد.

نویسنده: روان سیمز (Rowan Sims)

منبع:

لنزک

نکات و ترفندهای عکاسی از آسمان پرستاره در شب

در طول سال گذشته، من طرفدار پر و پا قرص عکاسی شبانه و آسمان شب شده ام. من همیشه از آن لذت می بردم، اما زادگاه من در نروژ مناظر چندان جالبی ندارد. بنابراین من به ندرت برای بیرون رفتن در طول شب به خودم زحمت می دادم – مگر این که نمایش نادری از نورهای شمالی (شفق قطبی) یا بارش شهابی اتفاق می افتاد. با این حال، بعد از نقل مکان به شمال اسپانیا، بیشتر و بیشتر وقتم را صرف عکاسی از ستارگان کردم. چیزی که برای چشم غیر مسلح کاملا سیاه و تاریک به نظر می رسد، می تواند در پشت دوربین یک منظره زیبا باشد. در این مقاله، من نکات و ترفندهایی در مورد نحوه عکاسی کودک در آتلیه کودک  از حالت های مختلف آسمان شب، از جمله کهکشان راه شیری، ماه نو، یا بارش شهابی به اشتراک خواهم گذاشت.
تنظیمات دوربین برای عکاسی در شب

نور مهم ترین بخش عکاسی است؛ بدون نور، هیچ عکسی نمی توان گرفت. در طول شب هوا تاریک و نور کم است، که عکاسی را چالش برانگیز می کند. در حقیقت، برای ثبت یک تصویر در طول شب، شما به احتمال زیاد مجبورید کمی از کیفیت تصویر را فدا کنید – استفاده از یک دیافراگم باریک و ایزوی کم را فراموش کنید.

برخلاف عکاسی منظره معمولی، عکاسی در شب برای ثبت نور کافی جهت نوردهی درست صحنه، به تنظیمات کمتری نسبت به حالت ایده آل نیاز دارد. از آنجا که نور زیادی وجود ندارد، این به معنی باز کردن دیافراگم، افزایش ایزو و طولانی کردن زمان نوردهی (سرعت شاتر) است.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

برای هر سناریو یک تنظیمات درست منحصر به فرد وجود ندارد، زیرا این امر به عوامل بسیاری (مانند روشنایی ماه) بستگی دارد. اما به عنوان یک قاعده کلی، شما باید از بازترین دیافراگمی که لنزتان اجازه می دهد برای ثبت جزئیات آسمان به دقیق ترین شکل ممکن استفاده کنید. لنزهایی که دیافراگم f/2.8 دارند، در میان عکاسان شب و ستارگان بسیار محبوب هستند و اگر لنز شما اجازه چنین دیافراگم بازی را می دهد، این جایی است که باید از آن شروع کنید.
ایزو و سرعت شاتر

ایزو نیز باید برای عکاسی در شب مقدار زیادی افزایش داده شود. برای عکاسی منظره معمولی، من همیشه بر اهمیت عکاسی با کمترین ایزوی ممکن تاکید می کنم. با وجود این که ما هنوز هم می خواهیم با کمترین تنظیمات ممکن عکس بگیریم، اما اکنون باید حداقل ایزوی ۱۶۰۰ را در شب در نظر بگیریم. استفاده از ایزوی ۳۲۰۰ یا ۶۴۰۰ در طول شب غیر معمول نیست. با این حال، برای حفظ بیشترین کیفیت ممکن، سعی کنید از پایین ترین گزینه ممکن استفاده کنید.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

انتخاب سرعت شاتر کمی مشکل تر است، زیرا به فاصله کانونی لنز شما بستگی دارد، اما من توصیه می کنم که طولانی تر از ۳۰ ثانیه نباشد، مگر این که بخواهید از رد ستارگان عکس بگیرید (بعدا در همین مقاله دوباره به این موضوع خواهم پرداخت). هنگام انتخاب سرعت شاتر، قانون ۵۰۰ دستورالعمل خوبی است. در واقع، ۵۰۰ را تقسیم بر فاصله کانونی لنزی که در حال استفاده از آن هستید بکنید، تا حداکثر سرعت شاتری که می توانید استفاده کنید (برای اجتناب از ایجاد رد ستارگان)، به دست آورید. اگر از یک دوربین کراپ سنسور استفاده می کنید، باید فاصله کانونی معادل یک لنز فول فریم را محاسبه کنید (به عنوان مثال، ۲۰mm در کراپ سنسور = ۳۰mm. ثانیه ۵۰۰/۳۰ = ۱۶٫۶).

به خاطر داشته باشید که سه پایه برای عکاسی در شب برای به دست آوردن یک تصویر واضح و شارپ ضروری است. ثابت نگه داشتن دوربینتان در دست برای چند ثانیه امکان پذیر نیست!
برنامه ریزی برای عکاسی از آسمان شب

جستجو در طول شب می تواند دشوار باشد، بنابراین اغلب خوب است که قبل از رفتن به محل عکاسی در تاریکی، خودتان را با آن منطقه آشنا کنید. می دانم که این کار همیشه امکان پذیر نیست، اما حداقل از یک اپلیکیشن مانند PhotoPills برای یادگیری فاز (وضعیت) ماه، موقعیت آن، و همچنین زمان طلوع و غروب خورشید و ماه و هر چیزی دیگری که مربوط به عکاسی شما باشد، استفاده کنید. هرچه بیشتر آماده باشید، شانس بیشتری برای گرفتن یک عکس عالی خواهید داشت.

لنزک: برای محاسبه طلوع و غروب خورشید (اینجا کلیک نمایید) و برای فاز و زمان طلوع و غروب ماه از این ابزار استفاده نمایید. کافیست شهر خود را در کادر مربوطه وارد نمایید.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

بیایید آنچه را که باید قبل از بیرون رفتن برای عکاسی بدانید، خلاصه کنیم:

    زمان گرگ و میش
    زمان تاریکی دریایی و نجومی
    فاز ماه
    موقعیت ماه در آسمان
    زمان طلوع و غروب ماه
    زمانی که کهکشان راه شیری قابل مشاهده است (در صورت امکان)
    موقعیت کهکشان راه شیری (در صورت امکان)

تمام این اطلاعات را می توانید به سادگی در اپلیکیشنی مانند PhotoPills یا با یک جستجوی آنلاین سریع پیدا کنید.
ایده های کلی برای عکاسی در شب

اگر هدف شما عکاسی از ستاره ها و آسمان طبیعی شب باشد، گمان می کنم که می خواهید بیشترین تعداد ستاره ممکن را ببینید. برای به دست آوردن بهترین نمای ممکن از ستاره ها، شما باید خودتان را در مکانی قرار دهید که از شهرهای بزرگ و آلودگی نوری دور باشد.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

نمایش ظریف نورهای شمالی در لوفوتن

وب سایت ها و نقشه هایی مانند DarkSiteFinder برای جستجوی مناطق دارای آلودگی نوری کمتر منابعی عالی هستند. اگر شما نزدیک یک شهر بزرگ زندگی می کنید، احتمالا باید کمی بیشتر از کسی که نزدیک یک شهر کوچک زندگی می کند، سفر کنید (از شهر دور شوید). فیلترهایی مانند NiSi’s Natural Night Filter وجود دارند که به کاهش آلودگی نوری کمک می کنند، اما به طرز جادویی همه آنها را از بین نخواهند برد و یک آسمان پر ستاره به شما نخواهند داد – تنها رنگ آلودگی نوری را خنثی می کنند.

برای به دست آوردن بیشترین جزئیات در آسمان شب، اجتناب از هفته هایی که به ماه کامل نزدیک تر هستند نیز ایده آل است. در طول این دوره، آسمان روشن تر است و ستاره های کمتری هم برای دوربین و هم چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. با این حال، این بدان معنی نیست که شما باید در خانه بمانید؛ در طول ماه کامل نیز سوژه های بسیار جالبی وجود دارند.
کهکشان راه شیری

نروژ برای نورهای شمالی، شب های تاریک و پر ستاره، و در کل مناظر زیبا شناخته شده است، اما چیزی که ما نداریم، کهکشان راه شیری است. اجازه دهید کمی دقیق تر بگویم؛ مرکز کهکشانی (روشن ترین قسمت قابل مشاهده کهکشان راه شیری که در اکثر تصاویر می بینید) هیچ وقت در نروژ قابل مشاهده نیست – ما تنها لبه های آن را می بینیم. بنابراین، شما می توانید هیجان مرا هر بار که شانس عکاسی از مرکز کهکشانی و کهکشان راه شیری به زیباترین شکل پیدا می کنم، تصور کنید.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

تکنیک های عکاسی برای عکاسی از کهکشان راه شیری بیشتر شبیه به انواع دیگر عکاسی در شب می باشند. شما باید از یک دیافراگم باز، ایزوی بالا و یک سرعت شاتر حداکثر ۳۰ ثانیه استفاده کنید. من متوجه شده ام که یک ایزوی کمی بالاتر و یک سرعت شاتر حدود ۲۵ ثانیه (در هنگام عکاسی در ۱۴mm @f/2.8) بیشترین میزان جزئیات را در هنگام عکاسی از کهکشان راه شیری به شما می دهد. با استفاده از یک سرعت شاتر کُندتر، دوربین شروع به ثبت حرکت های جزئی در ستارگان (به دلیل چرخش زمین) کرده و کم کم تار می شود.

همچنین بهتر است که از کهکشان راه شیری در طول ماه نو یا قبل از این که ماه بالا بیاید، عکس بگیرید. هرچه آسمان تاریک تر باشد، شما ستاره های بیشتری را می بینید و کهکشان راه شیری جزئیات بیشتری خواهد داشت.
عکاسی از بارش شهابی

هر بار که یک بارش شهابی اتفاق می افتد، مانند بارش شهابی برساوشی (پرسیدز) اخیر، من آرزو می کنم که آسمان صاف باشد. هیچ چیزی جادویی تر از بیرون بودن در تاریکی، و نگاه کردن به ده ها یا حتی صدها ستاره دنباله دار در عرض چند ساعت نیست.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

از آنجا که اکثر ستاره های دنباله دار تنها یک یا دو ثانیه دوام دارند، ثبت آنها در یک تصویر می تواند سخت باشد. به منظور ثبت بیشترین تعداد ممکن از آنها، من دوربینم را بر روی عکاسی با وقفه زمانی (interval shooting) تنظیم کرده و اجازه می دهم به طور پیوسته عکس بگیرد. برای ثبت ستاره های دنباله دار حتی کوچکتر، من سرعت شاتر را تا حدود ۱۵ ثانیه افزایش می دهم (بسته به روشنایی شب).
 عکاسی از رد ستارگان

با توجه به چرخش زمین، زمانی که سرعت شاتر خیلی طولانی می شود، دوربین شما حرکت را در ستاره ها ثبت می کند. این یک آسمان تار و نرم ایجاد می کند و دیدن آن می تواند کاملا ناخوشایند باشد.

با این حال، این چیزی است که شما باید به عنوان یک مزیت از آن استفاده کنید، به جای این که آن را به عنوان یک مشکل ببینید. با طولانی کردن سرعت شاتر به چند دقیقه یا حتی یک ساعت (این به شما اجازه می دهد تا از یک ایزوی پایین و دیافراگم کوچک استفاده کنید اما ممکن است به پیکسل های سوخته منجر شود) قادر به ثبت آنچه که تحت عنوان رد ستارگان شناخته شده است، می باشید. این افکت می تواند واقعا جالب باشد اما مطمئن شوید که سرعت شاتر به اندازه کافی طولانی باشد تا ستاره ها تار به نظر نرسند.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

ستارگان بر فراز صحرای بزرگ آفریقا – عکس از ویراستار dPS، دارلین هیلدبرنت (Darlene Hildebrandt). مجموعه نوردهی های ۳۰ ثانیه ای در ۴۵ دقیقه، انباشته شده با استفاده از StarStax، ترکیب شده با چند تصویر نقاشی شده با نور از چادر.

همچنین می توانید یک مجموعه تصویر را با استفاده از یک سرعت شاتر کوتاه تر ثبت کرده و آنها را در فتوشاپ یا نرم افزاری مانند StarStax با هم ترکیب کنید.
فاز ماه کامل و ماه روشن

همانطور که قبلا اشاره کردم، شب هایی که ماه کوچک است، بهترین زمان برای عکاسی در شب می باشد، چون در این زمان شما بیشترین تعداد ستاره را خواهید دید. با این حال، وقتی ماه بالاست، هنوز هم تصاویر جالب زیادی برای گرفتن وجود دارد.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

اول از همه، از آنجا که ماه یک منبع روشن نور است، می توانید با استفاده از یک ایزوی کمی پایین تر یا دیافراگم بسته تر کار را انجام دهید. همچنین پیدا کردن یک ترکیب بندی مناسب می تواند آسان تر باشد، چون منظره روشن تر است. از این نور به نفع خود استفاده کرده و به سایه ها در منظره توجه کنید. شاید ماه یک کوه را روشن می کند؟ شاید یک بازتاب خوب در یک دریاچه ایجاد می کند؟ در طول این مدت، ترکیب بندی تصویرتان به گونه ای که منظره بیشتری نسبت به آسمان در آن گنجانده شده باشد می تواند عاقلانه باشد، چون اینجاست که جالب ترین چیزها اتفاق می افتند.

من شخصا ترجیح می دهم زمانی از ماه عکس بگیرم که موقعیت پایینی در آسمان دارد، چون به نظر من سایه ها در آن زمان جالب تر هستند. نکته: به همین دلیل است که طلوع و غروب خورشید برای عکاسی منظره در روز بهترین گزینه هستند.

بیشتر بخوانید: آموزش عکاسی از طلوع ماه در نقطه دقیق
نتیجه گیری

آیا قبلا عکاسی در شب را امتحان کرده بودید؟ اگر نه، دوربین و سه پایه خود (و شاید یک دوست برای همراهی) را برداشته و بیرون بروید و آن را امتحان کنید. هر نکته دیگری که در مورد عکاسی در شب مد نظر دارید را در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید. ما دوست داریم از شما بشنویم.

نویسنده: کریستین هویبرگ (Christian Hoiberg)

منبع:

لنزک

چگونه یک کارت ویزیت برای عکاسی خود ایجاد کنیم

 من این روزها چندان طرفدار کارت های ویزیت نیستم. نه به خاطر این که مفید نیستند، بلکه چون اکثر افراد حتی بدون نگاه انداختن به وب سایت شما و کاری که انجام می دهید، آنها را در سطل زباله پرتاب می کنند. با این وجود خوب است که چند تا از آنها را در جیب خود داشته باشید. در این مطلب من یک راه حل برای استفاده از یک نوع خاص کارت ویزیت ارائه می دهم که مشتریان بالقوه شما ممکن است آنها/ را دور نیاندازند.

من ایده های عالی زیادی برای کارت ویزیت عکاسان دیده ام. برخی از آنها شبیه صفحه نمایش پشت دوربین هستند، برخی دیگر نمادهای سبک وار مربوط به عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد را نشان می دهند. متداول ترین تم (موضوع)، استفاده از یک آرم تجاری است. تمام اینها ممکن است جالب به نظر برسند اما هیچ ارتباطی با دلیل اصلی ای که افراد یک عکاس را استخدام می کنند، ندارند: این که بتوانند عکس های خوبی از آنها بگیرند. افراد ممکن است تحت تاثیر آرم شما قرار گیرند، اما این به آنها نمی گوید که آیا شما در حرفه خود موفق هستید یا نه. افراد ممکن است تحت تاثیر کارت ویزیت هوشمند شما قرار گیرند، اما این بدین معنی نیست که شما می توانید عکس های خوب بگیرید.

جامعه امروز تنبل است. عده کمی آدرس وب سایت شما را از روی کارت تجاریتان تایپ خواهند کرد، مگر این که شما برای آنها یک لینک بفرستید که بتوانند بر روی آن کلیک کنند. این یک واقعیت تلخ است. باید چیزی وجود داشته باشد که بر عدم تمایل آنها برای تایپ آدرس وب سایت شما غلبه کند. بسیاری از ما مشتریانی داریم چون بعضی از آنها یکی از عکس های ما را دیده اند. به همین دلیل به وب سایت ما رفته و ما را استخدام کرده اند. به نظر من، کارت ویزیت یک عکاس باید یک یا دو عکس از نمونه کارهایش را نشان دهد. به این ترتیب، مشتری حتی بدون دیدن وب سایت شما فورا می فهمد که کارتان خوب است یا نه. این یک راه حل ساده اما کارآمد است.

این کارت ویزیت من است:
[کارت ویزیت عکاسی]

کار خود را بدون شرم و خجالت تبلیغ کنید

در پشت آن، من آدرس وب سایت، ایمیل، و شماره تلفنم را درج کردم. در روی آن تصاویری از نمونه کارهایم نشان داده شده است، بنابراین اگر کسی آنها را دوست داشته باشد، ممکن است حتی بدون آنلاین شدن هم به استخدام من علاقه مند شود.

این ایده من از یک کارت ویزیت است: یک نمونه کار فیزیکی و اطلاعات تماس که در اختیار افراد قرار می گیرد. با این کارت ویزیت، شما مجبور نیستید ساعت ها وقت صرف ساختن یک چیز خلاقانه کنید که هیچ ربطی به نمونه کارهای شما ندارد. نمونه کار شما کارت ویزیت شماست و کارت ویزیت شما نمونه کار شما را نشان می دهد.

نویسنده: تیهومیر لازاروف (Tihomir Lazarov)

منبع:

لنزک

نکاتی برای عکاسی از سوژه در مکان شلوغ

 تصور کنید که در صبح روز عروسی یک نفر وارد اتاق عروس در هتل می شوید تا بتوانید همانطور که برای آن روز بزرگ آماده می شود، از او عکس بگیرید. شما احتمالا با دو آرایشگر مو و صورت مواجه می شوید، که هر یک از آنها در کنار انبوهی از لوازم روی هم انباشته شده، و همچنین کیف ها، چمدان ها، و اشیاء دیگری که روی زمین و مبلمان قرار دارند، ایستاده اند. و اعضای خانواده عروس هم آنجا حضور دارند، و همه چیز کاملا شلوغ و درهم و برهم است. یا یک سناریو مشابه و عکاسی بارداری در  آتلیه بارداری از سوژه ای در اتاق شلوغ. در این مقاله شما را برای عکاسی در چنین شرایطی آماده می کنیم.
[عکاسی در مکان شلوغ]

قبل از گرفتن هر عکسی، مهم است که صحنه خود را ارزیابی کنیم تا بتوانیم تنظیمات لازم را ایجاد کنیم؛ در غیر این صورت، ارزش کلی تصاویر ما پایین می آید. از آنجا که اینگونه جلسات عکاسی از عروس اغلب در فضاهای کم و شلوغ مانند اتاق شرح داده شده در بالا اتفاق می افتند، نمونه خوبی برای نشان دادن این نکته هستند.
مشکل: اتاق های شلوغ حواس را از سوژه پرت می کنند

اگرچه عده ای ممکن است استدلال کنند که بهتر است از آماده شدن عروس و لحظات مشابه به سبک عکاسی خبری بدون مداخله عکس بگیریم، اما مهم است که ارزش تولید تصاویری که می خواهید ثبت کنید را در نظر بگیرید. اتاق های شلوغ هتل پر از المان های حواس پرت کننده هستند، و آن جزئیات اگر نادیده گرفته شوند، می توانند تمرکز را از سوژه مورد نظر شما دور کنند. عکس گرفتن به سبک عکاسی خبری به این معنی نیست که شما نمی توانید هیچ یک از المان ها را در عکس هدایت یا کنترل کنید.
راه حل: نوردهی محدود

گذشته از مرتب کردن اتاق تا حد ممکن یا درخواست از هتل برای بازگردان اتاق به حالت اول (در صورتی که چنین گزینه ای داشته باشند)، راه هایی برای پنهان کردن خلاقانه صحنه های شلوغ با استفاده از پیش زمینه و نورپردازی وجود دارد. با ایجاد تنظیمات کوچک، ما می توانیم درام ایجاد کرده و ارزش تولید تصاویر خود را افزایش دهیم.

این لیستی از لوازمی است که ممکن است برای پنهان کردن شلوغی به آنها نیاز داشته باشید:
لوازم نورپردازی:

    فلاش روی دوربین با فرستنده اسپیدلایت
    فلاش اکسترنال با رادیوی توکار (داخلی)
    گرید/اسنوت فلاش
    ژل/CTO/CTB فلاش (اختیاری)
    پایه فلاش

لوازم جانبی افکت های ویژه

    رشته چراغ LED
    منشور
    آینه

برای دیدن ویدئوی پشت صحنه بر روی کادر زیر کلیک کنید:

در اینجا چگونگی بهره بردن از یک مکان شلوغ به بهترین نحو ممکن در ۴ مرحله ساده ارائه خواهد شد:
۱
تعیین موقعیت سوژه
[عکاسی در مکان شلوغ]

Canon 5D Mark IV, Canon 100MM Macro, f/2.8, 1/100, ISO 800

همیشه هنگام تعیین موقعیت عروس برای عکس های آماده شدن قبل از مراسم عروسی، به آرایشگر احترام بگذارید؛ آنها هم باید کار خود را انجام دهند تا مطمئن شوند که عروس به بهترین شکل در مراسم ظاهر می شود.

با این حال، شما باید بدانید که آیا عروس یک سمت بهتر (ارجح) دارد یا نه؛ اگر داشت، او را طوری قرار دهید که بتوانید از آن سمت عکس بگیرید. برای گفتن یک داستان کامل تر، آرایشگر را هم در عکس جای دهید.
۲
تنظیم نوردهی محیط
[عکاسی در مکان شلوغ]

برای به دست آوردن نوردهی محیط مورد نظر خود، ایزو، سرعت شاتر، و دیافراگم را تنظیم کنید. بسته به شرایط و سبک اتاق، ممکن است بخواهید جزئیات بیشتر یا کمتری را نشان دهید. هرچه محیط نسبت به روشنایی سوژه شما تاریک تر باشد، حالت تصویر دراماتیک تر می شود.
۳
فلاش را همراه با گرید در یک زاویه مطلوب قرار دهید
[عکاسی در مکان شلوغ]

یک گرید بر روی فلاش خود بگذارید تا کنترل نور را به حداکثر برسانید، و فلاش را طوری قرار دهید که جهت و زاویه نور برای سوژه شما مطلوب باشد. برای جلوگیری از نورپردازی ترکیبی، چراغ های دیگر را در اتاق خاموش کنید یا سوژه را طوری قرار دهید که نور چراغ ها بر روی او نتابد.
۴
از پیش زمینه یا افکت ها برای پنهان کردن استفاده کنید
[عکاسی در مکان شلوغ]

Canon 5D Mark III, Canon 50MM, f/1.4, 1/200, ISO 100

از اشیاء پیش زمینه، مانند کیف ها، بطری ها، و گیاهانی که ممکن است روی یک میز قرار داشته باشند، می توان برای پوشاندن المان های حواس پرتکن در اتاق استفاده کرد. چه چیزی بهتر از استفاده از اشیاء شلوغ برای پنهان کردن دیگر اشیاء شلوغ و درهم و برهم است؟ زمانی که اشیاء پیش زمینه محدود هستند، می توانید از افکت های خاص مانند چراغ های رشته ای LED، منشور، و آینه برای اضافه کردن جذابیت به تصویر و در عین حال پنهان کردن المان های ناخواسته استفاده کنید.
نتیجه گیری

دانشمند روانشناس، دکتر کتلین ووس، در یک مطالعه اخیر دریافت، «به نظر می رسد که محیط های بی نظم و شلوغ الهام بخش شکستن سنت ها هستند، که می تواند بینش های تازه ای ایجاد کند.» از این رو، می توان نتیجه گرفت که چالش های خاص – مانند عکاسی از سوژه ها در اتاق های شلوغ – معمولا الهام بخش افراد برای خلاقانه تر فکر کردن هستند. بیایید مطمئن شویم که ما نیز خودمان را به چالش می کشیم و تصاویر باورنکردنی و خلاقانه ای می گیریم!

نویسنده: پای جیرسا (Pye Jirsa)

منبع:

لنزک

درک نور بازتابی در مقابل نور تابشی

 آیا تا به حال هنگام استفاده از نورسنج دوربین خود، با عکس های کم یا زیاد نوردهی شده مواجه شده اید؟ آیا ناامید شده اید که حتی در مُد نوردهی خودکار نیز نمی توانید نوردهی درست را به دست آورید؟ علت آن این است که در هنگام گرفتن یک عکس، دو نوع نور مختلف وجود دارد که در این آموزش به آن ها خواهیم پرداخت.
عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد
هنگامی که شما یک عکس می گیرید، نور جزء مواد اولیه شماست، به همین دلیل مهم است که بدانید چطور کار می کند. این یک موضوع بسیار گسترده است، بنابراین برای این مقاله، ما تنها بر تفاوت بین نور تابشی و بازتابی تمرکز می کنیم، زیرا این کلید به دست آوردن نوردهی درست است.
نور تابشی در مقابل نور بازتابی


خوانش تابشی – خوانش بازتابی

همه ما تفاوت بین این دو را خیلی خوب می دانیم؛ اجازه دهید یک نمونه روزمره مثال بزنم: در یک روز آفتابی، شما لباس های سفید می پوشید یا سیاه؟ ساده است! شما لباس های سفید یا حداقل رنگ های روشن می پوشید، اما چرا؟ اگر خورشید همان است که همیشه بوده، چرا شما رنگ های تیره نمی پوشید؟ چون می دانید که رنگ های تیره نور را جذب می کنند، در نتیجه شما بیشتر از پوشیدن رنگ سفید که نور بیشتری را بازتاب کرده و شما را تازه تر نگه می دارد، احساس گرما خواهید کرد. این همان اصلی است که شما باید هنگام نورسنجی برای عکاسی به کار ببرید.
تفاوت توضیح داده شده
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

نور تابشی نوری است که صحنه شما را روشن می کند. این نور قبل از این که توسط سوژه تغییر کند (بازتاب شود) به آن می تابد، به همین دلیل است که خوانش نور دقیق تری نیز هست.

هنگامی که نور به اشیاء می رسد، توسط آنها تغییر می کند و بازتاب می شود؛ این چیزی است که ما مشاهده می کنیم و دوربین ثبت کرده و می خواند. این نور، نور بازتابی نامیده می شود.
نورسنجی

بیایید ببینیم این دو مفهوم چگونه برای نورسنجی و نوردهی در هنگام عکاسی مورد استفاده قرار می گیرند. در تمام نمونه های بعدی، من همیشه از یک نور یکسان استفاده کردم.

در عکس اول، من زمانی که تصویری که می خواستم را کادربندی کرده بودم، نورسنجی کردم، بنابراین خوانشی به من داد که میانگین (متوسط) نور بازتابی بود.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

تنظیمات ایزو ۴۰۰، f/5.6، با سرعت شاتر ۱/۸۰ ثانیه بود.

و عکس نهایی اینطور به نظر می رسید:
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]
نور بازتابی از یک سوژه تیره

با این حال، همانطور که در مورد لباس گفتیم، سوژه های تیره نور را جذب می کنند. بنابراین اگر من خوانش را با نورسنجی بخش سیاه عکس به دست آورم، تنظیماتی که قبلا «درست» بودند، اکنون همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید «نوردهی ناکافی» نشان داده می شوند.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

حتی اگر نورپردازی همیشه یکسان باشد، دوربین شما فکر می کند نور کمتری وجود دارد. در نتیجه، عکس های شما بیش از حد نوردهی (overexposed) می شوند.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

نوردهی: ایزو ۴۰۰، f/5.6، سرعت شاتر ۱/۱۳ ثانیه.
نور بازتابی از یک سوژه روشن

از طرف دیگر، سوژه های روشن بخش عمده نور را بازتاب می کنند، بنابراین اگر شما یک چیز روشن را نورسنجی کنید، دوربین شما پیامی دریافت می کند که باید نوردهی را کاهش دهد.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

و در نتیجه، شما با تصاویر ناکافی نوردهی (underexposed) شده مواجه خواهید شد.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

نوردهی: ایزو ۴۰۰، f/5.6، سرعت شاتر ۱/۲۰۰ ثانیه.

هیچ یک از این سه خوانش، نوردهی صحیح بر روی تصاویرتان به شما ندادند، چون هیچ یک از آنها مربوط به نور تابشی نبودند. برای رسیدن به این خوانش صحیح، شما باید از یک نورسنج اکسترنال دستی استفاده کنید، که می تواند بسیار گران قیمت باشد. خوشبختانه، راه های دیگری برای به دست آوردن نوردهی درست بدون نیاز به صرف هزینه بالا وجود دارد.
سیاه و سفید… و خاکستری

در دهه ۱۹۳۰، یک عکاس به نام انسل آدامز تکنیکی را برای نوردهی بهینه عکس ها با تقسیم درجات از روشن به تیره به ۱۱ منطقه ایجاد کرد، بنابراین سیستم منطقه ای (zone system) نامیده شد. هر چیزی در جهان یک رنگ و روشنایی ای دارد که مربوط به یک منطقه است. تمام نورسنج ها، از جمله نورسنجی که در داخل دوربین شما قرار دارد، برای این طراحی شده اند که منطقه میانی: Gray V را به شما بدهند، که ۱۸% از نور را بازتاب می کند. بنابراین، چیزی که شما برای داشتن یک نوردهی صحیح نیاز دارید، سنجش نور بازتابی از این تن رنگ است.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

کارت های خاکستری را می توانید در بازار پیدا کنید که برای کالیبره (تنظیم) کردن نوردهی و تراز سفیدی شما مورد استفاده قرار می گیرند. آنها یک روش بسیار کاربردی و اقتصادی برای تبدیل خوانش نور بازتابی شما به یک نور تابشی دقیق هستند.

استفاده از آن نیز بسیار آسان است، شما فقط باید یکی از آنها را در مقابل سوژه خود قرار داده و آن را با دوربین خود کادربندی کنید. وقتی این کارت تنها چیز موجود در عکس شما بود، دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا نورسنج را ببینید و نوردهی خود را بر اساس آن تنظیم کنید. با این تنظیمات، می توانید صرف نظر از تن رنگ ها در تصویر خود، یک نوردهی عالی داشته باشید.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

نوردهی: ایزو ۴۰۰، f/5.6، سرعت شاتر ۱/۳۰ ثانیه.
نمونه های واقعی

می دانم دارید به چه چیزی فکر می کنید، این یک نمونه غیر واقعی بود چون اکثر عکس های شما رنگ های بسیار بیشتری از فقط سیاه، سفید و خاکستری (gray V) دارند. این درست است، اما اصل همان است. به این نمونه های واقعی نگاه کنید:
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

خوانش بازتابی با نوردهی ایزو ۴۰۰، f/5.6، سرعت شاتر ۱/۸۰ ثانیه

در مقایسه با خوانش تابشی:
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

خوانش تابشی با نوردهی ایزو ۴۰۰، f/5.6، سرعت شاتر ۱/۳۲۰ ثانیه.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

چپ: خوانش بازتابی با نوردهی ایزو ۴۰۰، f/5.0، سرعت شاتر ۱/۲۵۰۰ ثانیه.

راست: خوانش تابشی با نوردهی ایزو ۴۰۰، f/5.0، سرعت شاتر ۱/۱۰۰۰ ثانیه.
چطور کار را ساده تر کنیم

اگر نخواهید یک کارت خاکستری را با خود به این طرف و آن طرف ببرید، باید چه کنید؟ مشکلی نیست، هر چیزی در دنیای بصری معادلی در سیستم منطقه ای دارد.

به عنوان مثال، چمن یا سیمان خیس متناظر با منطقه gray V است، بنابراین شما همیشه می توانید به دنبال المان هایی مانند این در عکس خود بگردید و خوانش بسیار دقیقی از آنها به دست خواهید آورد.

این ترکیب بندی پایه های شمع را در نظر بگیرید. زمانی که همه آنها سفید هستند عکس تاریک و غمگین است و تمام نواقص پس زمینه را نشان می دهد، چون ناکافی نوردهی شده است. با این حال، زمانی که من یک پایه شمع خاکستری به آن اضافه کرده و بر اساس آن نورسنجی می کنم، نوردهی عالی می شود.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

نوردهی: ایزو ۱۲۵۰، f/11، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه.
[نور تابشی در برابر نور بازتابی]

نوردهی: ایزو ۱۶۰۰، f/8، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ ثانیه.

نکته: شما می توانید کف دست خود را نورسنجی کرده و بفهمید نسبت به کارت خاکستری چقدر روشن تر یا تاریک تر است، به این ترتیب همیشه یک خوانش عالی «در دست (آماده و مهیا)» خواهید داشت.

چیزهایی که باید به خاطر داشته باشید:

    به اندازه کافی به شیء خاکستری نزدیک شوید، به طوری که تنها چیزی باشد که شما در میان لنز می بینید، یا حداقل بخش عمده آن در کادر باشد، و از این خوانش برای تنظیم مقادیر نوردهی استفاده کنید.
    کارت خاکستری یا شیء باید به اندازه بقیه صحنه نور دریافت کند. مراقب باشید که هنگام نزدیک تر شدن برای نورسنجی، با بدن خود یا دوربین سایه نیاندازید.
    نور بازتابی به جنس و شکل شیء نیز بستگی دارد، بنابراین مثلا یک ماشین سیاه نور بیشتری نسبت به یک ژاکت پشمی سیاه بازتاب می کند.

درک تفاوت بین نور بازتابی و نور تابشی می تواند عکس شما را از یک عکس فوری ناشیانه به یک عکس حرفه ای تبدیل کند!

نویسنده: آنا میرلس (Ana Mireles)

منبع:

لنزک

راهنمای استخدام روتوش کار حرفه ای

برون سپاری یا سپردن ویرایش عکس ها به روتوش کار های حرفه ای، چه استخدام یک دستیار مجازی در خانه و چه سایت های خدمات روتوش عکس آنلاین، به سرعت تبدیل به یک عمل استاندارد شده و در ایران نیز به سرعت در حال گسترش است. برخی استخدام یک روتوش کار به صورت تمام وقت را ترجیح می دهند و عده ای تنها زمانیکه سرشان شلوغ است همکاری با یک فتوشاپ کار به صورت پروژه ای را انتخاب می کنند. استخدام به موقع یک روتوش کار حرفه ای می تواند کسب و کار عکاسی شما را رونق بخشد، از این رو این مطلب لنزک را برای راهنمایی شما در استخدام روتوش کار و برون سپاری ادیت عکس هایتان نوشته ایم.
http://sevilstudio.com/images/blog/se778966.jpg
گفتیم که یک عکاسی کودک در آتلیه کودک خوب الزاما یک روتوش کار خوب نیست و توصیه شد که یا تکنیک های مناسب روتوش را یاد گرفته و مهارت های خود را بهبود بخشید و یا یک روتوش کار حرفه ای مسلط و آشنا با تکنیک های روز استخدام کنید. اگرچه برون سپاری در صنعت عکاسی رایج تر شده است، اما هنوز هم تردیدهایی در مورد ارزش آن وجود دارد. عکاسانی که با این خدمات آشنا نیستند، مزایا و معایبی در به کارگیری این نوع خدمات می بینند. در این مطلب لنزک، به مزایا و معایب سپردن مرحله ویرایش عکس به حرفه ای ها خواهیم پرداخت.

به منظور کمک به تصمیم گیری آسان تر برای همه، من فکر کردم که ایجاد یک لیست از مزایا و معایب منصفانه می تواند ایده خوبی باشد. از آنجا که تمام مزایا و معایب برای همه قابل اجرا نیستند، من سعی می کنم مواردی را انتخاب کنم که کم و بیش به اکثر عکاسان مرتبط باشند.

چگونه یک روتوش کار حرفه ای استخدام کنم؟
[استخدام روتوش کار]

اگر تصمیم تان در مورد استخدام روتوش کار، چه به صورت پروژه ای (آنلاین یا حضوری) و چه تمام وقت (آنلاین یا حضوری) قطعی است، احتمالا با مزایا و معایب آن که در این مطلب به آن پرداخته شده آشنا هستید. تیم لنزک شما را در یافتن نیروی کار مناسب یاری خواهد کرد. یافتن نیروی کار متخصص از طریق سایت های درج آگهی عمومی با اینکه ممکن است شما را به نتیجه برساند، اما قطعا بهترین گزینه نیست. ما ایده بهتری داریم (اینجا کلیک نمایید).
[استخدام روتوش کار]
معایب استخدام روتوش کار یا برون سپاری ویرایش عکس

هزینه – راه های مختلف زیادی برای برون سپاری کار ویرایش و ادیت عکس های شما وجود دارد. شما می توانید یک دستیار تمام وقت یا پاره وقت برای انجام ویرایش خود در خانه استخدام کنید یا حتی می توانید یک دستیار مجازی برای ویرایش به صورت مجازی استخدام کنید. همچنین شرکت های دیگری وجود دارند که متخصص ویرایش و انجام این گونه خدمات برای بسیاری از عکاسان دیگر هستند. این گزینه های مختلف از نظر قیمت و ارائه بسیار متفاوت هستند، اما مهم نیست شما چه گزینه ای را انتخاب می کنید، به هر حال این کار برای شما هزینه ای خواهد داشت. هرچند بعضی از گزینه ها بسیار مقرون به صرفه تر از بقیه هستند. به عنوان مثال، استخدام یک کارمند تمام وقت برای روتوش می تواند هزینه بسیار زیادی داشته باشد، در حالیکه ارسال تصاویرتان به سایت کاملا مقرون به صرفه است.

از دست دادن کنترل – اشاره به این مورد کمی سخت تر است، اما من دائما آن را می شنوم و حتی خودم هم آن را گفته ام. من نمی توانم کنترلم را از دست بدهم. این دقیقا به چه معنی است؟ من فکر می کنم این موضوع بیشتر مربوط به از دست دادن چیزی است که شما عادت کرده اید مسئول آن باشید. تغییر می تواند سخت باشد. افراد زیادی نیز احساس می کنند که ویرایش آنها ارتباط زیادی با سبک و هویت آنها دارد. آنها حس می کنند کاری که دارند انجام می دهند منحصر به فرد است و ایجاد مجدد آن ممکن نیست. نکته ای که در اینجا وجود دارد این است که این امر ممکن است برای برخی از ادیت های خاص درست باشد، اما قطعا برای اکثر تصاویری که شما ارائه می دهید، صادق نیست. شما همچنان کنترل کامل را حفظ می کنید، چون همیشه آخرین نفری هستید که تصاویر را قبل از تحویل بررسی می کنید.

لنزک: همیشه یک سری نگرانی های اولیه ما را از انجام بهترین هایمان باز می دارند و مانع بر داشتن قدم های بعدی به سوی اهدافمان می شوند. اجازه دهید یک مثال ساده بزنیم. ساعت ها زمانی که صرف یک سری کار تکراری در روتوش عکس های شما می شوند، پروسه ای که روی ۵۰ درصد عکس ها تکرار می کنید، شاید بشود با یک اکشن فتوشاپ به صورت خودکار انجام داده شوند یا توسط دستیاری که استخدام کرده اید انجام پذیرند. شما می توانید زمان صرفه جویی شده را صرف مطالعه تکنیک ها و آموزش های جدید ویرایش عکس نمایید.

یادگیری از اشتباهات – یکی از بزرگترین مزایای ویرایش کار خودتان، دیدن تمام اشتباهاتی است که مرتکب می شوید. هر چه بیشتر تصاویر خود را درست کنید، تراز سفیدی را اصلاح کنید، یا حواس پرتی ها را کراپ کنید، بیشتر یاد خواهید گرفت که برای این که عکاس بهتری باشید چه کاری باید انجام دهید.

گوهر پنهان – این مورد همیشه برای من در طول روند ادیت عکس ها پیش نمی آید، اما گاهی اوقات هنگام کار کردن بر روی یک تصویر، من تنها با بازی با اسلایدرها با ویرایش جالبی مواجه می شوم. این نوع ویرایش ها معمولا وقایع خوشحال کننده در حین ایجاد تنظیمات دلخواه بر روی یک تصویر معمولی هستند و سپس به چیزی جالب توجه تبدیل می شوند که چشم مرا می گیرد. اگر شما این تنظیمات دلخواه را انجام ندهید، احتمالا این ویژگی های جالب که چشم شما را بگیرد، نخواهید دید.
[استخدام روتوش کار]
مزایای استخدام روتوش کار یا برون سپاری ویرایش عکس

زمان کسب و کار – این مورد شاید بزرگترین مزیت باشد و من فکر می کنم به تنهایی مهم تر از تمام معایب است. زمانی که شما به طور معمول صرف ویرایش می کنید را اکنون می توانید به کارهای دیگر اختصاص دهید. اگرچه بیرون فرستادن تصاویرتان برای برون سپاری برای شما هزینه خواهد داشت، اما باید در نظر بگیرید که وقتتان چقدر ارزش دارد. شما باید در نظر داشته باشید که ویرایش و روتوش عکس ها چند ساعت از وقت شما را می گیرد و آن را با هزینه ای که استخدام روتوش کار برای شما دارد مقایسه کنید. اگر ویرایش یک مجموعه عکس که سپردن آن به یک روتوش کار ۲۰۰ هزار تومان برای شما هزینه دارد ۱۰ ساعت طول بکشد، هزینه آن ساعتی ۲۰ هزار تومان می شود. وقت شما به عنوان یک حرفه ای بیش از ۲۰ هزار تومان در ساعت ارزش دارد نه؟.

لنزک: یکی از مواردی که جا دارد در اینجا به مطلب اضافه کنیم، و به آن تاکید کنیم، داشتن نگاه برد-برد یا win-win در استخدام است – اصطلاح برد-برد یعنی همکاری برای هر دو طرف بُرد و منفعت داشته باشد. هنگامی که به مرحله استخدام می رسید، خواه استخدام عکاس و خواه استخدام یک فتوشاپ کار حرفه ای، بهتر این است که به دنبال پرداخت هزینه کمتر یا استخدام شخصی که کم ترین حقوق را می طلبد نباشید. چراکه در چنین رابطه ای شما بُرد می کنید و آن شخص بازی را باخته و هر زمانی که بتواند همکاری اش را با شما قطع خواهد کرد. در یک همکاری حرفه ای برد-برد سود مشترک به نفع هر دو طرف ایجاد می شود. این یکی از مهم ترین نکته هایی است که می تواند به کسب و کار عکاسی شما رونق بخشد.

زمان تحویل – با تحویل به موقع عکس های مشتریان به کسب و کار عکاسی خود را رونق بخشید. هرچه بیشتر عکاسی کنید، بیشتر باید ویرایش کنید. بنابراین هرچه پر مشغله تر می شوید، تحویل عکس ها به مشتریان بیشتر طول می کشد. اگر شما هر شنبه ماه یک مراسم عروسی با جلسات نامزدی و انواع مختلف عکاسی های دیگر داشته باشید، کارهای ویرایش ناتمام و انباشته شده شما می تواند یک مرتبه و خارج از کنترل شما زیاد شود. اما اگر کار ویرایش را برون سپاری کنید، عکس ها بدون معطلی تحویل داده شده و انباشته نمی شوند. هرچه مشتری عکاسی شما عکس های خود را زودتر تحویل بگیرد، راضی تر خواهد بود و احتمال بیشتری وجود دارد که دوباره با شما کار کند و شما را به دوستان و خانواده خود معرفی کند. این امر به مشتریان بیشتر، عکاسی بیشتر، و پول بیشتر در جیب شما منجر می شود.

بیشتر بخوانید: بله مشتری عکاسی عزیز، تمام عکس های شما همین است!

زمان ویرایش – حتی اگر سرتان با عکاسی زیاد شلوغ نیست و نیازی به برون سپاری ندارید، اما هنوز هم می توانید از مزیت کامل وقت صرفه جویی شده بهره مند شوید. به جای صرف تمام وقت خود بر روی ویرایش تصاویر تا رسیدن به یک استاندارد قابل تحویل، اکنون می توانید از برون سپاری برای رساندن تصاویر به این سطح استفاده کنید. از اینجا، می توانید وقت بیشتری را بر روی این تصاویر صرف کنید تا آنها را حتی بهتر کنید. بنابراین در این سناریو شما ممکن است همان مقدار وقت را صرف ویرایش کنید، اما نتیجه نهایی که تحویل می دهید کیفیت بسیار بهتری داشته باشد. این امر دوباره به فروش و رونق بیشتر کسب و کار عکاسی شما منجر می شود.
[استخدام روتوش کار]
ن
نتیجه گیری

اگرچه من معایب بیشتری را نسبت به مزایا ذکر کردم، اما فکر می کنم کاملا مشخص است که برنده کدام یک از آنهاست. برون سپاری ممکن است برای شما هزینه داشته باشد، اما زمانی که برای کار بر روی چیزهای مهمتر صرفه جویی می کند، می تواند به راحتی آن هزینه را توجیه کند. بعد از برون سپاری ادیت عکس هایم میل به حفظ کنترل از بین رفته و در عوض یک حس آزادی بخش در من ایجاد شده که دیگر چنین کار بزرگ و وقت گیری ندارم که نگران آن باشم. همچنین زمان بیشتری برای ایجاد تجربه مشتری ام و کار بر روی فعالیت هایی که مشتریان و فروش بیشتری به همراه می آورند، دارم.

نویسنده: جیسون وینسون (Jason Vinson)

منبع:

لنزک