آموزش انباشت فوکوس در عکاسی منظره

 شارپ به دست آوردن کل یک تصویر با لنزهای وایدتر و پیش زمینه های افراطی تری که امروزه در عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد استفاده می شوند، سخت تر شده است. حتی دیافراگم های بهینه نیز برای شارپ به دست آوردن پس زمینه و پیش زمینه به اندازه دلخواه، کافی نیستند. اگرچه این بدان معنی نیست که این کار غیر ممکن است. انباشت فوکوس (فوکوس استکینگ – Focus Stacking) برای به دست آوردن تصاویر شارپ تر به یک تکنیک محبوب برای عکاسانی از تمام سطوح تبدیل شده است تا به کمک آن تصاویری به دست آورند که سرتاسر شارپ هستند. در این مقاله، تکنیک عکاسی انباشتن فوکوس یا فوکوس استکینگ را به شما عزیزان آموزش خواهیم داد.
انباشت فوکوس چیست؟

انباشت فوکوس یک تکنیک عکاسی است که با استفاده از یک دوربین و یک نرم افزار پس پردازش مانند Adobe Photoshop انجام می شود.

انباشت فوکوس به طور معمول در انواع مختلف عکاسی مورد استفاده قرار می گیرد، اما بیشتر در ژانرهای عکاسی منظره و ماکرو شناخته شده است. همچنین در عکاسی پرتره و حیات وحش نیز استفاده می شود، اما هنگام عکاسی از سوژه های در حال حرکت استفاده کمتری دارد.

این تکنیک شامل ثبت دو یا چند تصویر با نقاط فوکوس مختلف در سراسر صحنه است. بعدا، این تصاویر با هم ترکیب/ادغام می شوند (در مرحله ویرایش) که در آن تنها شارپ ترین قسمت های هر تصویر مورد استفاده قرار می گیرد. این امر به تصویری منجر می شود که یک پیش زمینه، زمینه میانی، و پس زمینه شارپ دارد، که آن را برای چاپ های بزرگ ایده آل می کند!
[انباشت فوکوس]
چرا انباشت فوکوس؟

انباشت فوکوس کردن تصاویر مزایای زیادی دارد، با وجود این که به زمان کار زیادی هم در محل عکاسی و هم در پس پردازش نیاز دارد.

همانطور که در بالا ذکر شد، اگر شما از یک لنز اولترا واید استفاده کنید و سوژه را نزدیک آن در پیش زمینه قرار دهید، کل تصویر شارپ نخواهد شد. هنگامی که چنین فاصله زیادی بین المان پیش زمینه و پس زمینه در دوردست وجود داشته باشد، تنها بخش هایی از تصویر شارپ خواهد شد. با گرفتن چند تصویر با نقاط فوکوس مختلف در سرتاسر کادر، کل تصویر نهایی از پیش زمینه تا پس زمینه واضح و شارپ خواهد شد.
[انباشت فوکوس]

من از دو نقطه فوکوس برای شارپ به دست آوردن پل و جزیره استفاده کردم.

این مسئله برای عکاسی ماکرو نیز صدق می کند. شارپ به دست آوردن کل گل اغلب یک عذاب است و زوم کردن نشان می دهد که قسمت هایی از آن کمی کمتر در فوکوس قرار دارند. این مسئله هنگام استفاده از دیافراگم های باز مانند f/2.8 یا f/5.6 متداول است. بنابراین، بسیاری از افراد معمولا چندین تصویر می گیرند و آنها را برای به دست آوردن یک تصویر فوق العاده شارپ با هم ترکیب می کنند.

اگر تنها تصاویر را بر روی یک گوشی هوشمند یا یک کامپیوتر کوچک نگاه کنید، تفاوت ها ممکن است قابل توجه نباشد، اما به محض این که آنها را چاپ کنید، تفاوت ها به طرز ناامید کننده ای قابل مشاهده می شوند. هنگام چاپ در فرمت (قالب) های بزرگ، حتی کوچک ترین اشتباهات نیز قابل رویت می شوند و اگر نیمی از تصویر فوکوس نشده باشد، چاپ کردن آن می تواند هدر دادن پول باشد.
چه موقع باید انباشت فوکوس بکنیم؟

انباشت فوکوس ممکن است یک تکنیک فوق العاده قدرتمند باشد، اما همیشه لازم نیست. در واقع، به احتمال زیاد شما برای اکثر تصاویر خود انباشت فوکوس نخواهید کرد.

این تکنیک تنها در سناریوهای خاصی مفید است، که اکثر آنها در بالا ذکر شده اند. بیایید نگاهی به برخی از سناریوهایی که در آنها فوکوس استکنیگ برای تصویر نهایی مفید است، بیاندازیم:

    عکاسی از یک صحنه با فاصله زیاد بین پیش زمینه و پس زمینه
    استفاده از یک لنز اولترا واید و سوژه ای که نزدیک به آن قرار دارد
    زوم کردن بر روی یک صحنه، مانند یک جنگل، و شما می خواهید همه چیز شارپ باشد حتی با یک دیافراگم باز
    عکاسی از صحنه های کوچک و به طور کلی عکاسی ماکرو

تمام اینها سناریوهایی هستند که در آن انباشت فوکوس می تواند مفید باشد و شما باید استفاده از این تکنیک را در نظر بگیرید. با این حال، هر تصویر و صحنه باید به صورت جداگانه ارزیابی شود و ممکن است الزامات یکسانی نداشته باشند.
[انباشت فوکوس]

برای شارپ به دست آوردن کل صحنه من از دو نقطه فوکوس استفاده کردم

یک تمرین خوب این است که یک عکس آزمایشی با یک دیافراگم بهینه، مانند f/11 بگیرید و زوم کنید تا ببینید همه چیز شارپ است یا نه. اگر سوژه پیش زمینه یا کوه دوردست نرم به نظر می رسند و کمی خارج از فوکوس هستند، این نشانه خوبی است که باید از انباشت فوکوس (Focus Stacking) استفاده شود.
چگونه انباشت فوکوس کنیم

خب همه اینها عالی به نظر می رسد اما آیا این کار واقعا جواب می دهد؟ با وجود این که این یک تکنیک پیشرفته است، در واقع آنقدر که ممکن است از آن بترسید سخت نیست. گرفتن چند تصویر با نقاط فوکوس مختلف نسبتا آسان است و اگر با ترکیب نورهی های چندگانه برای به دست آوردن محدوده دینامیکی بهتر آشنا باشید، این کار چندان سخت نیست.

اگر قبلا با فتوشاپ کار نکرده اید، این کار ممکن است گیج کننده و حتی دلسردکننده باشد، اما به من اعتماد کنید، با کمی تمرین مدت زیادی طول نمی کشد که شما به هنر انباشت فوکوس (و خیلی چیزهای دیگر!) مسلط خواهید شد.
۱
بخش اول: گرفتن چند تصویر در محل عکاسی

اکنون که می دانیم انباشت فوکوس چیست، چرا باید از آن استفاده کنیم و چه موقع مفید است، بیایید ببینیم این کار چطور انجام می شود. همانطور که اشاره کردم این یک تکنیک دو مرحله ای است که بخش اول آن در محل عکاسی انجام می شود.

با آماده سازی تصویر خود درست همانطور که به طور معمول انجام می دهید، شروع کنید. ترکیب بندی و پرسپکتیوی که ترجیح می دهید را پیدا کرده و ایزو، سرعت شاتر، و دیافراگم را تنظیم کنید.

اگرچه ضروری نیست، اما به شدت توصیه می شود که از سه پایه برای این تکنیک استفاده کنید. از آنجا که شما چند تصویر از یک صحنه می گیرید، سه پایه تضمین می کند که دوربین ثابت و بی حرکت بماند، تا همه تصاویر یکسان باشند – این مسئله بعدا که آنها را در فتوشاپ با هم ترکیب می کنیم مهم است.
تنظیم فوکوس

بعد از پیدا کردن ترکیب بندی و انجام تنظیمات، نقطه فوکوس را به نزدیک ترین شیء به لنزتان تغییر دهید. این کار را می توان با استفاده از فوکوس دستی یا فوکوس خودکار یا هر دو انجام داد.

زمانی که دوربین بر روی سوژه نزدیک فوکوس کرده است، اولین تصویر را بگیرید. هنگامی که عکس گرفته شد، نقطه فوکوس را کمی دورتر تنظیم کنید، به عنوان مثال، در زمینه میانی. این روند را تکرار کنید و سپس نقطه فوکوس را حتی دورتر ببرید.

در اغلب موارد دو یا سه تصویر کافی است. با این حال، برخی از تصاویر به دو برابر عکس نیاز دارند تا کل تصویر شارپ شود.
[انباشت فوکوس]

تصویر ۱: فوکوس بر روی سنگ، تصویر ۲ فوکوس بر روی پس زمینه

اگر مطمئن نیستید که باید چند عکس بگیرید، به آنهایی که در حال حاضر گرفته اید نگاه کنید و بررسی کنید که اگر آنها با هم ترکیب شوند، همه چیز واضح و شارپ می شود یا نه. اگر هنوز هم مطمئن نیستید، محض احتیاط چند عکس اضافی با نقاط فوکوس مختلف بگیرید.

همین! بخش اول این تکنیک آنقدر سخت نیست و بعد از این که چند بار آن را انجام دادید، فورا متوجه خواهید شد که یک تصویر خاص به چند عکس نیاز دارد.

بیایید یک خلاصه سریع از نحوه فوکوس استکینگ را با هم مرور کنیم:

۱- ترکیب بندی خود را طبق معمول همیشه پیدا کنید

۲- سه پایه مفید است، اما ضروری نیست

۳- بر روی نزدیک ترین شیء به لنز فوکوس کرده و یک عکس بگیرید

۴- فوکوس را دورتر تنظیم کنید (میزان آن بستگی به فاصله بین پیش زمینه و پس زمینه دارد) و یک عکس دیگر بگیرید

۵- مرحله ۴ را تکرار کنید تا وقتی که عکس های کافی برای شارپ کردن کل تصویر داشته باشید.
۲
بخش دوم: تکنیک پس پردازش انباشت فوکوس

اکنون که چند تصویر با نقاط فوکوس مختلف گرفتید، وقت آن است که به سراغ کامپیوتر بروید و آنها را با هم ترکیب کنید.

مراحل زیر ممکن است برای کسانی که تجربه زیادی در کار با نرم افزار پس پردازش ندارند گیج کننده باشد، اما با دنبال کردن گام به گام این دستورالعمل ها، نتیجه یک تصویر شارپ خواهد بود.
ترکیب تصاویر در فتوشاپ

Adobe Photoshop رایج ترین نرم افزار برای پردازش تصویر پیشرفته است. کاربران باتجربه می توانند در این نرم افزار به تکنیک ها و افکت های بی پایان دست یابند و بسیاری از عکاسان منظره آن را یک ابزار ضروری می دانند.

الگوریتم فتوشاپ تک تک پیکسل ها را تجزیه و تحلیل کرده و تنها شارپ ترین پیکسل ها را از هر تصویر انتخاب می کند، قبل از این که یک تصویر ادغام شده ایجاد کند.

آموزش انباشت فوکوس گام به گام در فتوشاپ:

۱- تصاویر را به عنوان لایه (Layers) در فتوشاپ باز کنید (اگر از لایت روم استفاده می کنید، تمام تصاویر را انتخاب کرده و از in Edit، گزینه Open as Layers in Photoshop را انتخاب کنید.

۲- تمام لایه ها را انتخاب کرده و به مسیر Edit -> Auto Align Layers بروید.

۳- تمام لایه ها را کپی کنید (این کار ممکن است بعدا مفید باشد)

۴- فقط لایه های کپی (یا فقط لایه های اصلی) را انتخاب کرده و به مسیر Edit -> Auto Blend Layers بروید. Stacking Images را انتخاب کرده و Seamless Tones and Colors را تیک بزنید.

۵- اکنون فتوشاپ به صورت خودکار تصاویر را با هم ترکیب می کند.

۶- ۱۰۰% زوم (بزرگنمایی) کرده و بررسی کنید که آیا تمام قسمت ها شارپ است یا نه.

۷- اگر قسمت هایی وجود دارد که شارپ نیستند، یک لایه ادغام شده با یک ماسک لایه سفید ایجاد کنید و یکی از لایه های ویرایش نشده را در زیر آن قرار دهید. با یک قلم موی سیاه تصویر شارپ (پشت آن) را رنگ کنید.
[انباشت فوکوس]

“Stack Images” را انتخاب کنید

پایان کار کمی گیج کننده می شود، درست است؟ اشکالی ندارد. در ۹۵% موارد، شما در واقع نیازی به استفاده از لایه های کپی شده ندارید. اگر می خواهید درک بهتری از آن ۵% باقیمانده به دست آورید، به شدت توصیه می کنم ویدئوی آموزشی رایان دایار با عنوان «کنار هم قرار دادن قطعه ها» را ببینید.
ترکیب تصاویر با Helicon Focus

Helicon Focus نرم افزار دیگری است که بسیاری از عکاسان از آن برای انباشت فوکوس استفاده می کنند، و همانطور که شاید از نام آن پیداست، نرم افزاری است که دقیقا برای همین هدف ساخته شده است.

عکاس منظره فلیکس ایندن (Felix Inden) اغلب از Helicon برای تصاویری استفاده می کند که فتوشاپ نمی تواند آنها را مدیریت کند و می گوید:

«ترکیب کردن تصاویر انباشت شده با نقاط کانونی مختلف به یک تصویر شارپ در Helicon Focus بسیار آسان است».
[انباشت فوکوس]

وارد کردن فایل ها به Helicon Focus Pro

«با وارد کردن فایل ها شروع کنید و سپس یکی از ۳ روش مختلف انباشت را انتخاب کنید. توضیح الگوریتم های مختلف بسیار تکنیکی است اما در واقع Helicon توصیه می کند که هر سه روش را آزمایش کرده و روشی را انتخاب کنید که برای تصویر خاص شما بهتر از همه جواب می دهد. (برای عکس های منظره من، به نظر می رسد که A و B بهتر جواب می دهند)».
[انباشت فوکوس]

رندر کردن در Helicon Focus

«در حالی که Helicon در حال رندر کردن فایل هاست، می توانید ببینید که یک ماسک ایجاد می شود که جالب است، چون هر الگوریتم یک ماسک متفاوت ایجاد می کند. پس از این که رندر شدن تمام شد (این کار حتی با حجم زیاد تصاویر برای عکاسی ماکرو یا عکس های محصولات، در مقایسه با فتوشاپ فوق العاده سریع انجام می شود) می توانید نتیجه را با ابزار زوم بررسی کرده و سپس آن را ذخیره کنید. اگر بخواهید، می توانید یک مقیاس و نام و غیره نیز اضافه کنید».
[انباشت فوکوس]

بررسی کنید که همه چیز خوب پیش برود
[انباشت فوکوس]

تصویر برای پردازش بیشتر آماده است!

برنامه های مختلف زیادی وجود دارد که می توان از آنها برای انباشت فوکوس تصاویر استفاده کرد، اما Adobe Photoshop و Helicon از همه محبوب تر هستند. یک نرم افزار با کیفیت دیگر Zerene Stacker است، که خیلی ها ادعا می کنند حتی از نرم افزارهای دیگر هم بهتر عمل می کند. امیدواریم که این آموزش برایتان مفید واقع شده باشد، و تکنیک عکاسی انباشتن فوکوس (فوکوس استکینگ – focus stacking) را به خوبی یاد گرفته باشید. لطفا دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.

نویسنده: کریستین هویبرگ (Christian Hoiberg)

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی پرتره اکشن

 شما فقط به اندازه یک کیسه آرد و چند چراغ تا ایجاد خلاقانه ترین پرتره های خود فاصله دارید! در این آموزش ما توضیح خواهیم داد که چگونه چیدمان خود را آماده کرده و خودتان پرتره های آردی بگیرید. شما یاد خواهید گرفت که چگونه قبل از اضافه کردن ذرات جادویی، صحنه را روشن کرده و سوژه خود را ژست دهی کنید.

هنگام عکاسی کودک در آتلیه کودک از یک سوژه در حال حرکت مانند یک رقصنده، انتقال یک حس حرکت نرم و دلپذیر در یک تصویر ثابت می تواند چالش برانگیز باشد. با این حال، یک چیز ساده مانند آرد می تواند حرکت را به شیوه ای فوق العاده زیبا نشان دهد.

پودر سفید و ظریف در هوا معلق می شود، با حرکت جابجا می شود و پیچ و تاب هایی از گرد و غبار ایجاد می کند که می تواند نور را ثبت (جذب) کند. همچنین یک کثیف کاری به تمام معنا ایجاد می کند – بر روی تجهیزات، محیط اطراف و سوژه شما – اما این بهایی است که باید برای به دست آوردن چنین عکس های ارزشمندی بپردازید.
مأموریت

چیدمان، نورپردازی و عکاسی از پرتره های متحرک با کمی آرد

زمان مورد نیاز: ۳-۲ ساعت

سطح مهارت: پیشرفته

لوازم مورد نیاز: آرد، کاور های تارپولین و ورقه های گرد و غبار، سه فلاش، تریگرهای بی سیم، پایه نور، چتر، بیوتی دیش یا سافت باکس

در این آموزش ما توضیح خواهیم داد که چگونه چیدمان خود را آماده کرده و خودتان پرتره های آردی بگیرید. شما یاد خواهید گرفت که چگونه قبل از اضافه کردن ذرات جادویی، صحنه را روشن کرده و سوژه خود را ژست دهی کنید. نورپردازی نقش مهمی ایفا می کند، و اگرچه ممکن است این چیدمان پیچیده به نظر برسد، اما در اینجا فقط از سه فلاش ارزان قیمت، با چند تعدیل کننده متصل به آنها برای پخش کردن نور استفاده می شود.

علاوه بر این، شما لزوما به یک استودیو نیاز ندارید. هر فضایی با ابعاد مناسب کارساز خواهد بود – حتی می توانید در فضای باز در یک شب خشک عکاسی کنید. در واقع، نبودن در یک استودیو مزایایی هم دارد، از جمله این که تمیزکاری را آسان تر می کند، اگر بتوانید آن قسمت را با شلنگ بشویید.

ما این کار را در پارکینگ زیرزمینی انجام دادیم – و ما موفق شدیم قبل از این که راننده ها متوجه گرد و غبار آرد بر روی ماشین هایشان شوند، فرار کنیم!
الف
راهنمای گام به گام: چیدمان عکاسی با آرد
[عکاسی پرتره اکشن ]
۱
یک جای خوب پیدا کنید

در اینجا به یک محیط کم نور و یک پس زمینه تاریک نیاز داریم؛ ما در یک پارکینگ زیرزمینی در زیر دفتر عکس گرفتیم. از همان ابتدا هر کاری می توانید انجام دهید تا با قرار دادن کاورهای تارپولین و ورقه های گرد و غبار، کثیف کاری را به حداقل برسانید.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۲
چراغ ها را نصب کنید

در چیدمان سه فلاشه ما، نور جلویی با یک چتر سفید عکاسی جفت می شود، در حالیکه نور عقب سمت چپ یک چتر نقره ای و نور عقب سمت راست یک بیوتی دیش قابل حمل دارد. هر سه فلاش بر روی مُد دستی تنظیم می شوند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۳
چیدمان را تریگر (راه اندازی) کنید

ما فلاش ها را با یک تریگر فلاش بی سیم متصل به یکی از فلاش ها تریگر کردیم. دو فلاش دیگر بر روی مُد Slave تنظیم می شوند، به طوری که پس از تشخیص فلاش زدن منبع نور اول فایر می شوند.

۴
نوردهی

هنگام استفاده از فلاش جدا از دوربین ما باید از مُد نوردهی دستی استفاده کنیم. از سرعت شاتر ۱/۲۰۰ ثانیه استفاده کرده و دیافراگم و ایزو را تنظیم کنید، تا وقتی که نوردهی درست به نظر برسد. در اینجا، دیافراگم f/6.3 و ایزو ۴۰۰ است.
ب
تجهیزات ضروری: چیدمان نورپردازی عالی با بودجه کم
[عکاسی پرتره اکشن ]
کاورهای تارپولین

ما پوشش های تارپولین را برای کنترل کثیف کاری در سرتاسر محوطه عکاسی آویزان کردیم. حواستان باشد که رنگ آنها ممکن است بر نور تاثیر بگذارد؛ در اینجا، تارپولین های آبی یک ته رنگ به آرد اضافه می کنند، که ممکن است از نظر شما تصویر را جذاب تر کند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
فلاش های ارزان

نیازی نیست که شما بانک بزنید؛ فلاش های ارزان قیمت مانند این Yongnuo YN560-IV خوب هستند. فلاش های ما فقط باید نوردهی دستی و یک مُد slave نوری (اپتیکال) داشته باشند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
تریگرهای بی سیم

شما به یک تریگر بی سیم و گیرنده برای اتصال دوربین به یکی از فلاش های خود نیاز دارید. بقیه فلاش ها را بر روی مُد slave (بَرده) نوری قرار دهید تا هنگام تشخیص فلاش master (اصلی – ارباب) به طور همزمان فایر شوند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
چتر

چتر، نور را در یک قوس گسترده بر روی سوژه و صحنه پخش می کند. یک چتر نقره ای پشت به سوژه قرار داده می شود و نسبت به نوع سفید آن سایه های سخت تری ایجاد می کند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
بیوتی دیش

بیوتی دیش یک توده نور نرم و مستقیم ایجاد می کند. این بیوتی دیش نرم Interfit تاشو و به راحتی قابل حمل است. اگر بیوتی دیش ندارید، به جای آن از یک چتر نقره ای یا سافت باکس استفاده کنید.
متوقف (فریز) کردن حرکت

در اینجا سرعت شاترِ زیاد نیست که حرکت را متوقف می کند، بلکه مدت زمان فلاش است. علت آن این است که ما در یک پارکینگ تاریک بدون پنجره قرار داریم، بنابراین تنها نوری که اهمیت دارد نور فلاش است، که سریع تر از حداکثر سرعت همگام سازی فلاش دوربین می باشد (معمولا ۱/۲۰۰ ثانیه یا ۱/۲۵۰ ثانیه). هرچه قدرت فلاش کمتر باشد، مدت زمان فلاش سریع تر خواهد بود. هنگامی که با قدرت کامل فایر شود، مدت زمان آن ممکن است حتی به ۱/۲۰۰ ثانیه نزدیک شود، اما در قدرت ۱/۱۶ مدت زمان به حدود ۱/۸۰۰۰ یا سریع تر کاهش خواهد یافت (بسته به فلاش شما). بنابراین، اگر در عکس های متحرک نورپردازی شده با فلاش خود ماتی حرکتی می بینید، قدرت فلاش را کمتر کرده و ایزو را افزایش دهید.
ج
نکات تخصصی: دستورالعمل موفقیت
[عکاسی پرتره اکشن ]
۱
آرد اضافه کنید

ما دو نوع آرد را امتحان کردیم – فقط برای این که کار را به طور علمی پیش ببریم – اما تفاوت بسیار کمی بین آنها مشاهده کردیم. الک کردن آرد به معلق ماندن آن در هوا کمک خواهد کرد. ما از مدل خود PJ خواستیم تا آرد را در دست هایش نگه دارد و به محض این که حرکت کرد آن را رها کند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۲
بر روی شانه ها آرد بپاشید

برای نشان دادن حرکت در بخش های مختلف بدن، بر روی شانه ها، دست ها و پاها آرد بپاشید. اگر سوژه شما موهای بلندی دارد، می توانید بر روی آنها نیز آرد بپاشید. به این ترتیب وقتی او حرکت کند، آرد به طور طبیعی در هوا پخش می شود. چند حوله آماده برای پاک کردن آرد در بین عکس ها به همراه داشته باشید.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۳
ژست ها را عالی و بی نقص کنید

در عکاسی هایی مانند این، اگر بتوانید با سوژه ای کار کنید که می داند چطور باید بدن خود را حرکت دهد، واقعا به شما کمک می کند. اگر شما بتوانید به سوژه خود در گرفتن ژست های جالب اعتماد کنید، خودتان آزاد می شوید تا بر روی بهتر کردن تکنیک، زمانبندی و ترکیب بندی تمرکز کنید.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۴
با نور بازی کنید

نورپردازی قوی از پشت و کنار، این هایلایت های روشن را در هر دو طرف بدن به ما می دهد. از سوژه بخواهید همانطور که حرکت می کند سر و بدون خود را به یک طرف بچرخاند، تا بیشترین استفاده را از این نور حاشیه ای بکنید. یک ژست مستقیم در اینجا کارساز نخواهد بود.
زیبایی نور پس زمینه زاویه دار
[عکاسی پرتره اکشن ]

اگر می خواهید سوژه در مقابل یک پس زمینه تاریک برجسته شود، سعی کنید او را از پشت نورپردازی کنید. این کار یک هایلایت حاشیه ای فوق العاده در کنار بدن او ایجاد می کند. این هایلایت سوژه را از پس زمینه جدا کرده و یک کیفیت سینمایی به تصویر می دهد. هایلایت کردن لبه های بدن، توجه بیننده را به شکل ژست گیری نیز جلب می کند، بنابراین برای عکاسی از رقص یا اکشن عالی است. مهم است که نور پشت سوژه با یک زاویه به طرف او برگردد، و اگر می خواهید پس زمینه زیبا و تاریک بماند، مطمئن شوید که نور بر روی آن نشت نکند (پخش نشود).
مهارت های ضروری: ویرایش های نهایی در فتوشاپ
[عکاسی پرتره اکشن ]

در اینجا نحوه تکمیل عکس ها در فتوشاپ را توضیح خواهیم داد. لایه پس زمینه را کپی کنید، سپس یک لایه تنظیمات Levels اضافه کرده و برای روشن کردن تصویر اسلایدر وسطی را تا انتها به سمت راست بکشید. لایه کپی را انتخاب کنید، ابزار Burn را برداشته و محدوده را بر روی Shadows تنظیم کنید، سپس پس زمینه را به رنگ سیاه burn کنید.
[عکاسی پرتره اکشن ]

یک راه آسان برای کپی کردن آرد از یک تصویر به تصویر دیگر در فتوشاپ وجود دارد. با ابزار Lasso دور آرد را به طور آزاد انتخاب کنید، آن را کپی کرده و بر روی تصویر دیگر پیست کنید، سپس blending mode را بر روی Screen تنظیم کنید.

نویسنده: PhotoPlus

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی از صحنه های غیر جذاب

گاهی اوقات، در یک صحنه چیز زیادی برای عکس گرفتن وجود ندارد: هیچ چیزی حرکت نمی کند، یا آن صحنه فاقد یک سوژه قوی است. شما – عکاس – چطور به چنین صحنه ای جذابیت می بخشید؟ در این مقاله کوتاه دو نکته مطرح شده است که می تواند آن عکس غیر جذاب را کمی زنده تر و پر انرژی تر کند.
از جزئیات عکاسی بارداری در آتلیه بارداری عکس بگیرید

یکی از نکاتی که من به عنوان یک خبرنگار روزنامه جوان یاد گرفتم، توجه به جزئیات بود. این امر زمانی که من برای تهیه گزارش هایی فرستاده می شدم که شاید چیز زیادی برای گفتن نداشتند، خیلی به من کمک کرد. در یک مورد، من به افتتاحیه یک کتابخانه بسیار کوچک در یک شهر بسیار کوچک فرستاده شدم، و اگرچه باز شدن کتابخانه برای شهر و مردم جالب بود، اما حرف زیادی برای یک مقاله نداشت، و بنابراین من با جزئیات زیاد در مورد آجرهای شومینه، و ویژگی های دیگر ساختمان نوشتم.

این مسئله گاهی اوقات در مورد عکاسی نیز صدق می کند. جزئیات می توانند مهم ترین بخش داستان باشند، یا در برخی موارد تنها بخش داستان. یک روز من با این تراکتور در تصویر زیر برخورد کردم (و به نظر می رسد که تعداد زیادی از آنها را پیدا کردم) که در میان چندین تُن تجهیزات کمتر جذاب دیگر در کنار جاده قرار داده شده بود، و بنابراین من بر جزئیاتی تمرکز کردم که حس تراکتور را بدون دیدن کل تراکتور منتقل می کردند.
[آموزش عکاسی]

جزئیات روی یک تراکتور الیور

و در بعضی مواقع دیگر، من داستان هایی را به کار می برم که لزوما مربوط به هنر نیستند. در یک داستان درباره رنگ سربی که در بسیاری از خانه ها در سیراکوس پیدا می شود، من از یک لنز Nikon AF-S VR Micro-NIKKOR 105mm f/2.8G IF-ED برای به دست آوردن جزئیات استفاده کردم.
[آموزش عکاسی]

رنگ پوسته پوسته شده بر روی جداره یک خانه در سیراکوس برای داستانی در مورد سرب موجود در رنگ.

اما این کل داستان را نمی گوید، که مرا به نکته بعدی هدایت می کند.
یک فیلتر کاهنده نور (ND) را امتحان کنید، حتی اگر فکر می کنید نیازی به این کار نیست

عکس قبلی (رنگ روی دیوار)، در این خانه متروکه گرفته شده بود:
[آموزش عکاسی]

عکسی با نوردهی طولانی از یک خانه متروکه در سیراکوس برای داستانی درباره خطرات رنگ سربی

من تصاویر زیادی را بدون فیلتر کاهنده نور گرفته ام، اما استفاده از یک فیلتر B+W 77mm MRC 110M Solid Neutral Density 3.0 بر روی یک لنز Nikon AF-S NIKKOR 16-35mm f/4G ED VR مرا قادر ساخت تا سرعت شاتر را در نور روز تا ۶ ثانیه افزایش دهم، که به ابرها کمی حرکت و به کل تصویر احساسی متفاوت با یک عکس ایستا از ساختمان می دهد.

شما همچنین می توانید از یک فیلتر ND قوی استفاده کنید تا تصاویر معمولی که هر کسی می تواند بگیرد را به چیزی کمی متفاوت تبدیل کنید.

این همان تصویر بالای صفحه در طلوع خورشید است که بدون فیلتر ND گرفته شده است:
[آموزش عکاسی]

عکس بالای صفحه، بدون نوردهی طولانی

اما با فیلتر ND، توانستم یک نوردهی ۲۵ ثانیه ای برای گرفتن تصویر بالای این صفحه به دست آورم، که در آن آب به یک ماتی مه آلود غلیظ تبدیل شد. این بار از یک لنز Canon EF-S 10-18mm f/4.5-5.6 IS STM با یک فیلتر B+W 67mm SC 110 Solid Neutral Density 3.0 استفاده کردم.

آهسته: کتاب آموزش عکاسی با نوردهی طولانی

یکی از مزایای جانبی طی کردن این مسیر (البته بر روی سه پایه) این است که مرا قادر ساخت تا هر بار از ایزو ۱۰۰ استفاده کنم، چون وقت داشتم تا سرعت شاتر را هرچقدر که لازم است بیشتر کنم. این کار انعطاف پذیری بسیار بیشتری در پس پردازش به من داد تا عکس را به دلخواه خودم ویرایش کنم.

شما برای پیدا کردن یک سوژه جالب چه کاری انجام می دهید؟

نویسنده: واسم احمد (Wasim Ahmad)

منبع:

لنزک

چگونه عکس هایی بگیریم که مجلات بخواهند

مت هیگز در مورد آنچه که لازم است قبل از آماده کردن تصاویر برای مجلات و مشتریان تجاری دیگر در نظر بگیرید، توضیح می دهد. از عکاسی با اصول اولیه درست گرفته تا ثبت ترکیب بندی های متنوع و استفاده از فضای منفی در عکس.

امروزه پیدا کردن نشریات و مجلاتی که ممکن است به خرید مجوز برای تصاویر شما علاقه مند باشند، از همیشه آسان تر است. با این حال، با وجود عکاسان سراسر جهان که برای حق کمیسیون (به دست آوردن مشتری) با هم رقابت می کنند، رقابت نیز از همیشه بیشتر است.

در حین گرفتن عکس، به خاطر سپردن چیزهایی که موسسات انتشاراتی و تجاری به دنبال آن هستند، و چیزهایی که طراحان از آن متنفرند، بهترین شانس را برای فروش به شما خواهد داد.

اینها مهمترین مواردی هستند که باید قبل از عکاسی در نظر بگیرید.
۱
اصول اولیه را درست درک کنید
[فروش عکس]

گوشی های هوشمند متوسط قادر به چاپ نتایج با کیفیت بالا می باشند. عکس از: Matt Golowczynski

ممکن است از شنیدن این حرف شگفت زده شوید که این روزها حتی عکس های گرفته شده با گوشی های تلفن نیز می توانند برای استفاده در تبلیغات یا مقالات متوسط به اندازه کافی خوب باشند. در واقع، برخی از روزنامه ها به همین دلیل گزارشگران خود را برای عکاسی کودک در آتلیه کودک با موبایل آموزش داده اند.

شما احتمالا هیچ وقت به فایل های گرفته شده بر روی سنسوری با ۳۵ مگاپیکسل یا بیشتر نیاز پیدا نخواهید کرد، مگر این که بخواهید از تصاویر خود به عنوان بخشی از یک کمپین تجاری بزرگ استفاده کنید. چیزی که از دوربین خاص شما مهمتر است این است که آیا اصول اولیه یک عکس خوب را به طور کامل درک کرده اید یا نه.

اول این که نقطه کانونی تصویر شما باید به وضوح قابل شناسایی و در فوکوس باشد. صحنه های گیج کننده با سوژه غیر واضح و حواس پرتی های متعدد برای کسی که سعی دارد پیامی را انتقال دهد یا چیز مهمی را به طور برجسته نشان دهد، جذاب نیست.

همچنین تصویر شما باید به خوبی نوردهی شده باشد، قبل از استفاده به ویرایش اضافی کمی نیاز داشته باشد، و فاقد نویز تصویر باشد که باعث می شود کیفیت آن پایین به نظر برسد. اگر تمام این موارد را درست رعایت کنید، تصاویر شما در مراحل اولیه شکست نخواهند خورد.
۲
انواع ترکیب بندی ها را ثبت کنید
[فروش عکس]

فضای بزرگ بدون حواس پرتی در سمت چپ فانوس در این تصویر را می توان به راحتی در پشت یک متن قرار داد. عکس از: Matt Higgs

در زمینه ترکیب بندی، تنوع اغلب کلید کار است. زمانی که شما برای خودتان عکس می گیرید، یک عکس از یک سوژه یا صحنه ممکن است کافی باشد تا به آن علاقه مند شوید. با این حال، طراحانی که بر روی یک پروژه کار می کنند، به طور معمول ترکیب بندی ها و جهت گیری هایی را می پسندند که می توانند در طراحی های خود با آن آزمایش کنند.

چند عکس منظره بگیرید، و چند عکس پرتره، که در برخی از آنها سوژه کادر را پر کند و در برخی دیگر المان کوچکتری در داخل کادر باشد. اگرچه نباید مشتری ها را با یک میلیون نسخه از یک چیز یکسان بمباران کنید، اما خوب است که به آنها حق انتخاب بدهید، و چند گزینه از فایل هایی که می توانید پس از درخواست ارائه دهید، داشته باشید.

یک المان که می توانید در عکس های خود جای دهید، ایده فضای منفی است. فضای منفی یک ناحیه ساده و بدون هیچ ویژگی خاص در اطراف سوژه شماست که توجه بیننده را از سوژه دور نمی کند. نمونه هایی از فضای منفی می تواند یک آسمان آبی روشن در پشت یک بالن هوای گرم شناور، یا یک دیوار سفید تمیز در پس زمینه یک پرتره باشد.

این المان های بدون حواس پرتی نه تنها در تضاد (کنتراست) با سوژه ها به تاثیر آنها می افزایند (و در برخی موارد بر چیزهایی مانند مقیاس تاکید می کنند)، بلکه در استفاده های انتشاراتی یا تجاری نیز طراحان را قادر می سازند تا متن های قابل خواندن را به طور واضح بر روی آنها قرار دهند، که بسیار مطلوب است.
۳
تصاویر آرشیوی کلاسیک نگیرید
[فروش عکس]

واقعا دیگر به این نوع تصاویر نیازی نیست. عکس از Caiaimage/Tom Merton، Getty Images

در گذشته، تصاویر اشخاصی که به صورت تجاری مورد استفاده قرار می گرفت، اغلب یک ظاهر صحنه سازی شده (از پیش تعیین شده) و مصنوعی داشت، و مدل ها خنده های بزرگ غیر طبیعی داشتند و در انجام بسیاری از فعالیت های کسل کننده افراط می کردند. جای تعجب ندارد که این نوع تصاویر دیگر رواج ندارند، و خریداران تصویر اکنون عکس هایی می خواهند که معتبرتر به نظر برسند.

به همین دلیل، سعی کنید تصاویر اشخاص را با یک ظاهر کاندید (بی هوا – بدون ژست)، و سبک زندگی (لایف استایل) بگیرید، و مدل های خود را در صحنه های واقعی نشان دهید که داستان های روزمره ای می گویند که می تواند مربوط به همه باشد. یک تکنیک خوب پایین آمدن تا سطح چشم و نزدیک شدن به سوژه ها برای به دست آوردن یک تصویر صمیمی تر باشد.
۴
برای فروش تصاویر خود از قبل فکر کنید
[فروش عکس]

یک صحنه برفی عالی دارید؟ تا دی ماه منتظر نمانید تا کاری با آن انجام دهید. عکس از: Anton Petrus، Getty Images

لازم به ذکر است که اکثر ناشران و شرکت ها برای خرید تصاویر از چند ماه قبل راجب آن فکر می کنند.

این بدین معنی است که گرچه خوب است به طور فصلی کار کنید، اما آن منظره برفی فوق العاده احتمالا در شهریور ماه سال بعد بهتر از آذر ماه به فروش می رود. آرشیوی از عکس هایی که در تمام طول سال می گیرید تهیه کنید تا وقتی یک تصویر دوباره مورد تقاضا قرار گرفت برای عرضه آن آماده باشید.

البته، اگر تصاویری در یک ژانر قابل کنترل تر، مانند عکاسی از مواد غذایی یا اجسام بی جان بگیرید، از این نعمت برخوردار خواهید بود که می توانید تصاویر خود را هر زمانی بگیرید. بنابراین، می توانید عکس های نوروزی تان را زود تر در تابستان بگیرید.
۵
عکس ها را بیش از حد ویرایش نکنید
[فروش عکس]

این تصویر به سیاه و سفید تبدیل شده است، اما تا حدی ویرایش نشده که صحنه دیگر واقعی به نظر نرسد. عکس از: Matt Higgs

اگرچه هر تصویر به کمی اصلاح نیاز دارد تا به بهترین شکل ممکن دیده شود، اما به طور معمول بهتر است که از پردازش های بسیار سبک دار اجتناب کنید، مگر این که بدانید افرادی که برای آنها کار می کنید، سلیقه خاصی دارند (این نوع ویرایش را می پسندند).

طراحان در صورت لزوم به نوعی در زمینه ویرایش تصاویر تجربه دارند، اما اگر چیزی جز تصاویر HDR یا تصاویری با رنگ های اغراق آمیز به آنها ندهید، ممکن است پا به فرار بگذارند.

به یاد داشته باشید که در مورد ناشران و شرکت ها، شما اغلب عکسی را می فروشید که چیزی را نشان می دهد که آنها می خواهند در مورد آن صحبت کنند، نه یک اثر هنری برای دیوار دفتر آنها. با احتیاط عمل کنید، پس پردازش خود را تمیز و ساده نگه دارید، در این صورت احتمال بیشتری دارد که بتوانید تصاویر خود را بفروشید.
۶
مطمئن شوید که تصاویرتان از لحاظ قانونی مشکلی نداشته باشند

به طور معمول، شما به محض گرفتن یک تصویر مالک حق کپی رایت آن می شوید، و از لحاظ قانونی می توانید آن را به هر کسی که می خواهید، برای هر چیزی که آنها می خواهند بفروشید. با این حال، موارد استثنایی وجود دارد، و شما تعهد دارید که مجوزهای مربوطه برای یک تصویر را قبل از فروش آن بگیرید.

کسب اجازه از مدل برای هر کسی که به وضوح در تصویری قابل شناسایی است که برای اهداف تجاری فروخته می شود و قرار است برای تبلیغات یا بازاریابی مورد استفاده قرار گیرد، ضروری می باشد، اما برای اهداف انتشاراتی یا هنری نه (مگر این که باعث بدنام شدن سوژه شود). به همین دلیل، همیشه خوب است که از هر کسی که در یکی از تصاویر شماست که ممکن است روزی آن را به فروش تجاری برسانید، بخواهید که یک فرم کسب اجازه مدل را همان موقع امضا کند. این فرم ضروری است، حتی اگر به سوژه دستمزد پرداخت کرده باشید و تصویر او را در یک جلسه عکاسی سازماندهی شده گرفته باشید.

اگرچه فروش عکس هایی که تصادفا آثار دارای حق کپی رایت دیگر را ثبت می کنند – به عنوان مثال، بیلبورد یک شرکت، یا لوگویی در یک صحنه خیابانی – غیر قانونی نیست، اما برای این که قانونی باشد، نباید در مرکز توجه تصویر شما باشد. به همین دلیل اغلب منطقی است که از مدل هایی که با آنها کار می کنید بخواهید تا در صورت امکان لباس های غیر مارکدار بپوشند.

نویسنده: مت هیگز (Matt Higgs)

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی تایم لپس تک فریم

 عکاسی بارداری در آتلیه بارداری تایم لپس (time-lapse) به ثبت تصاویر با وقفه های زمانی و اغلب ساخت یک ویدیو با آن ها گفته می شود، ویدیویی که گذر زمان را نشان می دهد. در این مقاله آدریان دیویس (Adrian Davies) آموزش می دهد که چگونه به جای ویدیو، تاثیر گذشت زمان بر سوژه خود را در یک تصویر کامپوزیت (ترکیب چند شات) نشان دهید.

شما مطمئنا با دنباله های تایم لپس خیره کننده ای که در مستندهای حیات وحش از گیاهان در حال رشد، گل های در حال باز شدن یا پروانه های در حال تغییر شکل می بینید، آشنا هستید.

بسیاری از دوربین های دیجیتال در حال حاضر تایمرهایی دارند که شما را قادر می سازد تا از این نوع دنباله های تایم لپس (time-lapse) بگیرید، هرچند اینها خروجی هایی به صورت فیلم ویدئویی هستند (به صورت فیلم ویدئویی تولید می شوند). اما می توان یک افکت مشابه را با ارائه دنباله های تایم لپس در یک تصویر واحد، هرچند از سوژه های ساده تر ایجاد کرد.

با عکاسی از یک سوژه یکسان در طول یک دوره زمانی، و سپس ترکیب تصاویر در یک فریم، می توانید ایده خوبی از رشد یا حرکت به دست آورید. برای روشن تر شدن موضوع، احتمالا بهتر است که تعداد تصاویر تکی را به حداکثر پنج عکس محدود کنید. سعی کنید سوژه ای انتخاب کنید که در آن تفاوت واضح و مشخصی بین تصاویر تکی وجود دارد.

کلید موفقیت این است که سوژه را برای تمام نوردهی ها در یک مکان ثابت نگه دارید، به طوری که تنها تغییر یا رشد آن را ثبت کنید، و همچنین از یک نورپردازی و بزرگنمایی یکسان برای تمام تصاویر استفاده کنید.

یکی از ساده ترین سوژه ها برای شروع، یک غنچه نرگس زرد است. آن را در یک گلدان پر از آب در مقابل یک پس زمینه ساده قرار دهید (سفید یا سیاه بهتر است، و کار پس پردازش را ساده تر می کند)، و جای آن را (با گیره) محکم کنید، به طوری که در طول مدت عکاسی حرکت نکند. دوربین باید بر روی یک سه پایه محکم نصب شود. در مثال نشان داده شده در اینجا، نوردهی ها حدود سه ساعت با هم فاصله داشتند، اما شما می توانید به سادگی با نگاه خودتان تشخیص بدهید که چه موقع نوردهی بعدی را عکاسی کنید.
تکنیک کامپوزیت ۱
[عکاسی تایم لپس]

در فتوشاپ (یا یک برنامه ویرایش عکس دیگر با امکانات مربوط به لایه ها)، اولین تصویر را باز کنید، و عرض بوم را تا ۳۰۰% بکشید (Image > Canvas Size) تا به اندازه سه تصویر شود. رنگ بسط بوم را همانند رنگ تصویر قرار دهید (در این جا، سیاه).
[عکاسی تایم لپس]

تصویر دوم را باز کنید، آن را انتخاب کرده، کپی کنید، و در کنار تصویر اول پیست کنید. از ابزار Move برای هم تراز کردن آن به طور کامل استفاده کنید. اکنون تصویر سوم را باز کرده و همین روند را تکرار کنید. در آخر، هنگامی که ترکیب بندی مطابق با میل شما کامل شد، لایه های تصویر را مسطح کرده، و هرگونه پس زمینه اضافی را برش دهید. برای تاکید بر تفاوت بین تصاویر اول و آخر، من آنها را با استفاده از امکانات Layers در فتوشاپ، با استفاده از حالت Lighten Blending کنار هم قرار دادم.
تکنیک کامپوزیت ۲
[عکاسی تایم لپس]

من با استفاده از گیاه گوشت خوار پیچر نشان داده شده در اینجا، یک تکنیک کمی متفاوت اتخاذ کردم. گیاه برگ هایی با سن های مختلف داشت، بنابراین من از برگ های مختلف عکس گرفتم، و بعدا آنها را به هم وصل کردم.
[عکاسی تایم لپس]

اگر شما از این روش استفاده کردید، مطمئن شوید که بزرگنمایی، جهت گیری و نورپردازی را در تمام عکس ها یکسان نگه دارید.

نویسنده: آدریان دیویس

منبع:

لنزک

معرفی نیکون D5600

نیکون با اضافه کردن اتصال بلوتوث به دوربین عالی D5500 قبلی خود، از یک DSLR جدید با نام D5600 پرده برداری کرده است. در این مطلب کوتاه، شما عزیزان را با دوربین جدید Nikon D5600 آشنا خواهیم کرد. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد


این شرکت ژاپنی در اصل تنها لنز D5500 را به روز رسانی کرده، و تکنولوژی بلوتوث SnapBridge را به DSLR مقرون به صرفه خود اضافه کرده است. سایت trustedreviews در بررسی نیکون D5500 به آن رتبه ۸/۱۰ داده است.

SnapBridge به کاربران اجازه می دهد تا دوربین ها را برای همگام سازی همیشه فعال تصویر، پشتیبان گیری خودکار، و به اشتراک گذاری آسان عکس، با گوشی های هوشمند خود جفت (pair) کنند.

به جز آن، D5600 یک حالت فیلمبرداری تایم لپس اضافه هم دارد که آن را از D7200 قرض گرفته است، و نیکون همچنین می گوید که دوربین جدید دارای یک صفحه نمایش لمسی بهبود یافته است، اگرچه ما تا وقتی که آن را در دست نگیریم نمی توانیم بفهمیم واقعا چقدر بهبود یافته است.
[دوربین نیکون d5600]

در بقیه موارد، مشخصات دوربین تقریبا یکسان است – مانند D5500، یک سنسور ۲۴٫۲MP APS-C، پردازنده Expeed 4، فیلمبرداری ۱۰۸۰p 60fps، و یک صفحه نمایش چرخان ۳٫۲ اینچی دارد.

خبر بد این است که نیکون فعلا قرار است D5600 را فقط در ژاپن عرضه کند، و قیمت نهایی، مشخصات، و دسترسی بین المللی به آن هنوز مشخص نشده است.

هنگامی که در آمریکا و انگلیس عرضه شد، ارزشش را دارد که از CES 2017 چشم برندارید، شرکت ممکن است آخرین DSLR رده متوسط خود را به مخاطبان گسترده تری ارائه دهد.
[دوربین نیکون d5600] [دوربین نیکون d5600] [دوربین نیکون d5600]

شما منتظر D5600 خواهید ماند یا همین حالا به یک DSLR جدید نیاز دارید؟ پاسخ خود را در قسمت دیدگاه ها، پایین صفحه، با ما به اشتراک بگذارید.
م
منبع

برگرفته از: trustedreviews

۳ روش برای درجه بندی و تنظیم دقیق رنگ در فتوشاپ

وقتی من به فتوشاپ فکر می کنم، به دقت و خلاقیت فکر می کنم. ویرایشگرهای فرمت Raw که خیلی از شما با آنها آشنا هستید: مثل لایت روم، Capture One و غیره، ابزار فوق العاده ای هستند، اما به طور کلی، فاقد وسعت و دقت فتوشاپ می باشند. درجه بندی رنگ (color grading) فرآیند تغییر رنگ های از پیش موجود در داخل تصویر شماست و از طریق فتوشاپ ما می توانیم کنترل بسیار دقیقی بر آن داشته باشیم. در این مطلب لنزک، سه روش دقیق برای درجه بندی رنگ یا تنظیم رنگ ها در فتوشاپ به شما آموزش خواهیم داد. این روش ها عبارتند از: Hue & Saturation، Selective Color، و Apply Image. ، دوربین ، عکاسی کودک در آتلیه کودک

1
درجه بندی رنگ با استفاده از Hue and Saturation

هنگامی که یک لایه Hue and Saturation ایجاد کردید، پنجره ای شبیه به پنجره بالا خواهید دید. در مقایسه با Selective Color، که در ادامه نشان خواهم داد، Hue and Saturation دو ویژگی عالی دارد: ابزار Color Picker (نماد دست و فلش) به شما اجازه می دهد که به سادگی تنها با کلیک کردن بر روی تصویرتان یک رنگ را برای تنظیم کردن انتخاب کنید. اگرچه ابزار چندان مبتکرانه ای نیست اما مفید است، به خصوص اگر مطمئن نیستید کدام رنگ را باید تنظیم کنید. اسلایدرهای محدوده رنگ در پایین پنل به شما اجازه می دهند انتخاب خود را اصلاح کرده و به طور دقیق یک رنگ خاص، یا حتی تنها سایه ای از یک رنگ خاص را هدف قرار دهید.

یادداشت جانبی: هنگام اعمال تنظیمات بر روی اسلایدرهای محدوده رنگ، من اغلب Saturation را تا ۱۰۰ بالا می برم تا بتوانم ببینم دقیقا چه چیزی دارم انتخاب می کنم.
[تنظیم رنگ عکس فتوشاپ]

برای اینکه روند کار را به شما نشان دهم، تصمیم گرفتم این درختان را کمی درجه بندی رنگ کرده، و آنها را سبزتر، و زردتر کنم. برای انجام این کار، ابزار Color Picker را برداشتم و بر روی درخت ها کلیک کردم. این کار به من نشان داد که در واقع، رنگ زرد بیشتری نسبت به رنگ سبز در درخت ها وجود دارد، و از این رو، کانال زرد انتخاب شد. از اینجا من تنظیمات لازم را بر روی اسلایدرهای Hue و Saturation اعمال کردم تا وقتی که از نتیجه راضی شدم. من به ندرت به اسلایدر Luminosity (روشنایی) دست می زنم اما از این کار نترسید، احتمالا از اثر آن خوشتان خواهد آمد.
[تنظیم رنگ عکس فتوشاپ]
۲
استفاده از Selective Color برای درجه بندی رنگ بسیار دقیق

زمانی که بحث کنترل درجه بندی رنگ مطرح باشد، Selective Color یا رنگ انتخابی اکثر لایه های تنظیماتی دیگر را تحت الشعاع قرار می دهد. شما نه تنها می توانید به طور مستقل رنگ های قرمز، زرد، فیروزه ای، آبی، و ارغوانی را تنظیم کنید، بلکه می توانید تغییرات کلی تری بر روی هایلایت ها، تن های میانی، و سایه ها ایجاد کنید. علاوه بر این، در حالیکه Hue and Saturation یک اسلایدر برای کنترل Hue به ما می دهد، در Selective Color سه اسلایدر وجود دارد که سطح کنترل به مراتب عمیق تری را ارائه می دهند.
[تنظیم رنگ عکس فتوشاپ]

اگر شما با تنظیم رنگ در Curves (لایه تنظیماتی منحنی ها) آشنا هستید، Selective Color کاملا شبیه آن، اما به شکل اسلایدر است. ساده ترین راه برای یادگیری این است که فتوشاپ را باز کنید و با آن کار کنید. شما متوجه خواهید شد که هر اسلایدر یک اسم دارد؛ Cyan (فیروزه ای)، Magenta (ارغوانی) و Yellow (زرد). حرکت دادن اسلایدر به سمت راست آن رنگ را نشان خواهد داد، حرکت دادن آن به سمت چپ رنگ مخالف آن را نشان خواهد داد: Cyan > Red، Magenta > Green و Yellow > Blue. در آخر، شما متوجه اسلایدری به نام Black نیز خواهید شد. این اسلایدر به روش مشابه با Luminosity در Hue and Saturation عمل می کند، اما طبق تجربه من، معمولا کمی بهتر کار می کند.
[تنظیم رنگ عکس فتوشاپ]

بنابراین چرا استفاده از Selective Color بهتر از Hue and Saturation است؟ هر دو کاملا به هم شبیه هستند، اما Selective Color از لحاظ کنترل شما بر هر رنگ دقیق تر است. از آنجا که سه اسلایدر برای کنترل رنگ معین هر کانال به شما می دهد، کنترل بیشتری دارید، و همچنین این واقعیت وجود دارد که Selective Color کنترل بیشتری نسبت به هایلایت ها (سفید ها)، تن های میانی (خنثی ها)، و سایه ها (سیاه ها) ارائه می دهد. این قطعا سریع ترین ابزار درجه بندی رنگ فتوشاپ نیست، اما یکی از بهترین ابزارها برای افراد وسواسی کنترل کننده مثل من است.
۳
Apply Image، یک توپ منحنی درجه بندی رنگ

با استفاده از Apply Image شما می توانید ماسک های بسیار دقیقی ایجاد کنید که می توانید برای اعمال درجه بندی های رنگ خود به هایلایت ها یا سایه ها از آنها استفاده کنید. صبر کن مارکس، الآن همان حرف های قبلی را تکرار نمی کنی؟ قبلا نگفتی که می توانیم این کار را با استفاده از Selective Color انجام دهیم؟ بله، گفتم، اما شما با استفاده از Apply Image می توانید کنترل حتی بیشتری داشته باشید. اجازه دهید اول به شما نشان دهم چطور این کار را بکنید و بعد از آن خواهم گفت که چرا این ابزار برای کنترل بیشتر عالی است.
[تنظیم رنگ عکس فتوشاپ]

یک لایه جدید ایجاد کنید، من اغلب در اینجا از Curves استفاده می کنم، و به مسیر Image>Apply Image بروید. یک پنجره شبیه پنجره زیر خواهید دید. منبع شما نام تصویری که باز کرده اید خواهد بود. برای اهداف امروز ما، لایه را بر روی حالت “Merged”، کانال را “RGB” و ادغام را “Normal” باقی بگذارید. تنها تنظیماتی که از شما می خواهم تغییر دهید Invert است. با علامت زدن آن، یک ماسک برای قسمت های روشن یا هایلایت ها (Highlights) ایجاد خواهید کرد، و اگر تیک آن را بردارید، ماسک شما برای سایه ها (Shadows) خواهد بود. دو ماسکی که می توانید در بالا ببنید، چیزی هستند که از این روش به دست خواهد آمد.
[تنظیم رنگ عکس فتوشاپ] [تنظیم رنگ عکس فتوشاپ]

علت این که این ابزار بهتر از Selective Color است این است که شما می توانید اصلاحات بیشتری در ماسک ایجاد کنید. بیایید در تصویر نمونه سایه ها را در نظر بگیریم. Selective Color به شما اجازه خواهد داد تا Shadows را تنظیم کنید، اما از آنجا که سایه ها بخش زیادی از این تصویر را در برگرفته اند، تنظیمات شما خیلی کلی خواهند بود. با استفاده از ماسکی که Apply Image برای ما ایجاد کرده است، می توانیم آن ماسک را با استفاده از CTRL+M/L (برای منحنی ها یا سطوح) ویرایش کرده و انتخابمان را حتی بیشتر محدود کنیم.

یادداشت جانبی: Apply Image تکنیک بسیار قدرتمندی است که می توان آن را برای چیزهای زیادی به کار برد. به عنوان مثال، شما می توانید از ماسک های یکسان برای ایجاد تنظیمات دقیق بر روی تُن ها (tones) استفاده کنید.
[تنظیم رنگ عکس فتوشاپ]
یک پاداش برای وسواسی های کنترل گر

در هر یک از لایه های تنظیماتی ای (adjustment layer) که ایجاد می کنید، اگر خواستید سریعا اثر آنها را به Highlights یا Shadows محدود کنید، بر روی آنها دابل کلیک کرده و از “Blend If” استفاده کنید. با فشردن همزمان دکمه Alt و کلیک کردن بر روی اسلایدرها، آنها از هم جدا می شوند (عکس بالا را ببینید)، این به شما اجازه می دهد تا اثر آنها را به تدریج کم کرده، و آن را یا از Highlights یا Shadows حذف کنید. این تکنیک روشی است که من همیشه از آن استفاده می کنم، چون سریع است و درک آن آسان می باشد.
[تنظیم رنگ عکس فتوشاپ]
خلاصه درجه بندی رنگ

شما هنگام درجه بندی و تنظیم رنگ همیشه به این سطح از کنترل نیاز ندارید. من معمولا تغییرات کلی تر بر روی هایلایت ها، تن های میانی و سایه ها را از داخل یک ویرایشگر RAW ایجاد می کنم. با این حال، اگر وقت برای صرف کردن روی یک تصویر دارید، یا به هر دلیلی می خواهید تغییرات بسیار دقیق ایجاد کنید، روش های تنظیم رنگ مطرح شده در این مطلب خیلی به کارتان خواهند آمد.

نویسنده: مکس بریج (Max Bridge)

منبع:

لنزک

آموزش بهبود عکاسی در شب

یکی از بزرگترین چالش ها در زمینه عکاسی بارداری در آتلیه بارداری در شب، جا دادن عناصر پیش زمینه خوب است، اما یادگیری چند ترفند ساده، کار شما را به سرعت بهبود خواهد بخشید. اگر شما تا کنون عکسی از کهکشان راه شیری در یک منطقه بسیار تاریک در یک شب بدون ماه گرفته باشید، حتما متوجه شده اید که المان های منظره در پیش زمینه عکس اغلب در برابر آسمان شب سیلوئت خواهند شد. در این مطلب به شما آموزش خواهیم داد که چگونه با نورپردازی پیش زمینه، عکاسی شب خود را بهبود بخشید.

علت آن این است که نور ستاره ها به تنهایی نور کافی برای تشخیص سنسور دوربین فراهم نمی کند، حتی در نوردهی های طولانی و حساس مورد استفاده برای ثبت ستارگان. من خودم از بازی کردن با سیلوئت ها لذت می برم، اما داشتن یک پس زمینه پر از جزئیات، اغلب یک عکس شب را جالب تر می کند.


در این عکس گرفته شده از راه کوهستانی خوش منظره در غرب ویرجینیا، کهکشان راه شیری سوژه بود. من فقط می خواستم از شکل چشم انداز برای ساخت آن استفاده کنم، بنابراین جزئیات ضروری نبودند.

در اکثر موارد نوردهی چندگانه و ترکیب کردن با استفاده از لایه ها و ماسک ها در فتوشاپ همراه با نقاشی با نور برای جلوگیری از آن فضای منفی سایه مانند لازم است، اما این موضوع فراتر از بحث این مقاله است. در حال حاضر، من در مورد نقاشی با نور و بهره گرفتن از منابع نور خارجی برای روشن کردن پیش زمینه عکس های شما بحث خواهم کرد.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

این اَشکال سنگی طبیعی با نام هودوز (Hoodoos) در برایس کانیون ایالت اوتا در آمریکا شبیه افرادی در تاریکی به نظر می رسند. اگر آنها به خوبی نورپردازی و روشن می شدند، توجه بیننده را از آن روشنایی آسمان منحرف می کردند.

لنزک: بنابراین همچون عکس فوق، مواردی نیز وجود دارند که عکاس به دلایلی تشخیص می دهد که نمی خواهد المان های پیش زمینه را روشن کند و شکل سیلوئت آن ها در عکس را ترجیح می دهد. برای مثال در عکس فوق اگر این سنگ ها نورپردازی می شدند، وزن بصری خیلی زیادی به خود اختصاص می دادند که تعادل عکس را بر هم می زد.
نقاشی با نور

برای درک اینکه یک دوربین چگونه داده های نوری را جمع آوری می کند، می توان آن را با نقاشی یک نقاش بر روی یک بوم خالی مقایسه کرد. قسمت هایی بر روی بوم نقاش با ضربات آرام قلم مو روشن تر به نظر خواهد رسید. اگر به همان قسمت رنگ بیشتری اعمال شود، تیره تر شده و بیشتر با آن رنگ مشخص می شود. چیزی که ما به عنوان نور می بینیم در واقع ذراتی به نام فوتون است که بر روی سطح مرئی طیف الکترومغناطیسی وجود دارند. سنسور دوربین را به عنوان یک بوم، و فوتون ها را به عنوان رنگ در نظر بگیرید.

هنگام عکاسی از ستاره ها و آسمان شب با نور کم، دیافراگم باز تنظیم می شود، حساسیت ایزو بالاست و شاتر معمولا به مدت ۲۰-۱۵ ثانیه باز گذاشته می شود تا اجازه دهد بیشترین حد ممکن از فوتون ها بر روی سنسور دوربین جمع شوند و در پایان نوردهی یک تصویر کامل به ما بدهند. یک نوردهی ۵ ثانیه ای دو برابر تاریک تر از یک نوردهی ۱۰ ثانیه ای در شب به نظر خواهد رسید، چون نیمی از آن نور بر روی بوم ما جمع می شود.

یک پیش زمینه تاریک در هر یک از این سرعت شاترها سیلوئت باقی خواهد ماند، چرا که بسیاری از اوقات فوتون های کمتری نسبت به فوتون های ساطع شده از آسمان شب، از این اجسام بازتاب می شوند. استثنائاتی وجود دارد که در آن یک سطح بسیار بازتابنده مانند بتن، سنگ آهک یا شن و ماسه ممکن است به اندازه کافی نور بازتاب کند که با یک نوردهی در این تنظیمات در داخل دوربین دیده شود.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

یک عکس گرفته شده با نور روز که بیش از حد طولانی نوردهی شده است. بسیاری از جزئیات غیر قابل بازیابی هستند و هیستوگرام به منتهای سمت راست منتقل شده است.

از طرف دیگر، اگر یک عکس در طول روز با این تنظیمات بگیرید، تصویر کاملا سفید خواهد شد. علت آن این است که فوتون های زیادی از خورشید در طول روز وجود دارند، آشکارسازهای حساس به نور در دوربین برانگیخته می شوند تا جایی که با نور اشباع می شوند و وقتی این اتفاق بیفتد، هیچ پس پردازشی نمی تواند جزئیات را در این قسمت ها بازیابی کند.

به این مورد که جزئیات قسمت های روشن به دلیل نوردهی بیش از حد (overexposing) از بین می روند یا سفید مطلق می شوند، بریده شدن (clipping) یا سوختن هایلایت ها (قسمت های روشن) گفته می شود – یعنی مقادیر سفید به ماکزیمم مقدار مطلق می رسند و نمودار هیستوگرام تجمع شدیدی در راست پیدا خواهد کرد.

با توجه به تنظیمات حساس دوربین که برای عکاسی از ستاره ها لازم است، مهم است که مطمئن باشیم منبع نور ما زیاد قوی نیست، در غیر اینصورت در معرض خطر اشباع سنسور دوربین با نور و شدید شدن نور هایلایت ها یا بیش از حد غالب ساختن نورپردازی پیش زمینه در صحنه قرار می گیریم.

بیشتر بخوانید: آموزش خواندن و تفسیر هیستوگرام در عکاسی دیجیتال
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

واگن در اینجا با درخشش سریع یک چراغ قوه تنها برای چند ثانیه در طول نوردهی روشن شد. تنظیمات دوربین عبارت بودند از: f/2.8، ایزو ۸۰۰، ۲۰ ثانیه.

برای این کار، من تنها از چراغ قوه های LED با خروجی کم یا یک پنل LED استفاده می کنم. چراغ قوه های LED مناسب تر از لامپ های رشته ای قدیمی هستند، چون آنها پرتو نور یکنواختی تولید می کنند، به خصوص اگر حالت نورافکن داشته باشند. چراغ های جاسوئیچی LED ارزان قیمت هم خوب جواب می دهند چون کنترل آنها آسان است و می توانند با فشار دادن یک دکمه ساده، خاموش و روشن شوند.

من همچنین از یک پنل LED با روشنایی قابل تنظیم مانند این یکی برای نورپرازی ثابت و کنترل شده استفاده می کنم، اینها برای روشن کردن داخل سازه ها، ایجاد سوژه های سیلوئت، یا برای ارائه نورپردازی ثابت برای تایم لپس مناسب تر هستند. شما می توانید اینها را بر روی هر سه پایه دلخواه نیز نصب کنید، که به شما کمک می کند.

برای نقاشی کردن با نور، شما باید سریعا نور را بر روی سوژه ای که می خواهید در طول نوردهی روشن کنید، انداخته و مطمئن شوید که نور به طور یکنواخت در پیش زمینه پخش می شود. درست مانند روی هم انباشته شدن لایه های رنگ، رها کردن چراغ قوه در یک نقطه برای مدت زمان طولانی نیز به ایجاد قسمت های روشن تر منجر خواهد شد. به دست آوردن مقدار درست نور به آزمون و خطا نیاز دارد و من دوست دارم نور را از یک زاویه غیر مستقیم بتابانم تا سایه و بافت ایجاد کنم. گاهی اوقات «تعدیل» نور با قرار دادن یک پارچه روشن یا کیسه پلاستیکی بر روی چراغ قوه می تواند مفید باشد.

اینها چند نمونه هستند.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

۱- یکی از دوستانم یک پنل LED را برای مدت زمان کوتاهی در طول نوردهی انجام شده در ایزو ۳۲۰۰، f/2.8 و ۲۰ ثانیه، رو به بالا به سمت این سنگ گرفت. نور در این عکس آزمایشی خیلی شدید بود.

۲- در این عکس ما نور را برای مدت زمان کوتاه تری روشن نگه داشتیم و با نزدیک تر کردن منبع نور به سنگ، نور را بیشتر بر روی آن متمرکز کردیم.

۳- این نسخه نهایی بعد از ویرایش است. ما مراحل نورپردازی را با سه سنگ دیگر در پیش زمینه تکرار کردیم و تصاویر در فتوشاپ روی هم انباشت شدند.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

از هیچ نوری در این عکس استفاده نشده است.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

یک چراغ قوه پوشانده شده با یک کیسه خرید پلاستیکی، گوشه قایق را روشن کرد تا نور رام تری ارائه دهد که با زمین های بسیار بازتابنده اطراف ترکیب شود. چراغ در تمام مدت ۱۵ ثانیه نوردهی در ایزو ۶۴۰۰ و f/3.5 روشن بود.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

من ۷ عکس با استفاده از تنظیمات و نورپردازی یکسان گرفتم و در فتوشاپ با استفاده از انباشت میانه (median stacking) روی هم انباشت کردم تا بدون افزایش نویز، جزئیات بیشتری از کل صحنه بیرون بکشم.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

این دو نوردهی است، آسمان یک عکس ردیابی شده با استفاده از astrotracer (ردیاب ستارگان) بر روی دوربین پنتاکس K-3II بود، اما به راحتی می توان آن را با یک عکس انجام داد. داخل کلبه با استفاده از یک پنل LED بر روی یک سه پایه روشن شد. این یک نوردهی ۲۰ ثانیه ای در ایزو ۳۲۰۰، f/2.8 است و نور روشن باقی ماند در حالیکه من به مدت ۲۰ ثانیه ثابت و بی حرکت ماندم. (آن رگه های زرد در بالا کرم های شب تاب هستند).
منابع نوری محیط

در عکاسی شب، نورهای خیابانی می توانند آزاردهنده باشند، اما گاهی اوقات شما می توانید از آنها به نفع خودتان استفاده کنید.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

نور خیابانی در آن نزدیکی، روشنایی این انبار و سیلو را تامین کرد. این عکس در f/2.8، ایزو ۳۲۰۰، ۱۵ ثانیه گرفته شد.

از مهتاب و گرگ و میش نیز می توان به عنوان منابع نور استفاده کرد. این کار را می توان با نوردهی های واحد و برنامه ریزی دقیق انجام داد، اما ترکیب نوردهی های گرفته شده در زمان های مختلف از یک نقطه، زیرکانه ترین راه است.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

برای این عکس، کهکشان راه شیری ۲۰ دقیقه قبل از بالا آمدن ماه گرفته شد. من از یک نوردهی ثانویه استفاده کردم، زمانی که ماه به اندازه کافی بالا بود تا همانطور که می بینید همه چیز را در پیش زمینه روشن کند. f/2.8، ایزو ۳۲۰۰، ۱۵ ثانیه.

لنزک: اگر قصد دارید از تکنیک ترکیب دو یا چند نوردهی (ترکیب چند عکس گرفته شده با نوردهی های متفاوت) استفاده کنید، قرار دادن دوربین روی سه پایه الزامی است – چراکه شما می خواهید کادر عکس ها دقیقا یکسان باشد.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

در اینجا، از معبر پل روی رودخانه در هنگام پایین رفتن زودهنگام ماه در اوایل شب عکس گرفته شد. من ۲ ساعت بعد صبر کردم تا وقتی کهکشان راه شیری به نقطه مرکز پل رسید از آن عکس بگیرم. f/2.8، ایزو ۳۲۰۰، ۱۵ ثانیه.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

زاویه دیگری از معبر پل روی رودخانه. این بار من از گرگ و میش صبح برای تامین روشنایی منظره استفاده کردم. از کهکشان راه شیری در ساعت ۳ صبح عکس گرفته شد، در حالی که از منظره حدود ۳ ساعت بعد، کمی قبل از طلوع آفتاب عکس گرفته شد. علاوه بر این، ۱۲ عکس پیش زمینه روی هم انباشت شدند تا نویز کاهش یابد. زمانی که گرگ و میش نجومی شروع می شود، یا درست قبل از اینکه تمام شود، بهترین زمان برای گرفتن این عکس هاست، چون نتیجه بیش از حد روشن نیست و به خوبی با آسمان شب ترکیب می شود.
[عکاسی در شب با نوردهی طولانی]

این عکس ترکیب ۴ نوردهی است. در یکی از آنها با f/2.8، ایزو ۸۰۰، ۱۱۰ ثانیه، ستاره ها در آسمان ردیابی شدند. بیرون پل تنها با نور ستاره ها با یک نوردهی ۵ دقیقه ای در f/2.8، ایزو ۱۶۰۰ نورپردازی شد. داخل پل به مدت ۱۵ ثانیه با یک پنل LED روی سه پایه با f/2.8 و ایزو ۱۶۰۰ نورپردازی شد. دو نوردهی لازم بود تا جلو و پشت را پوشش دهند.

نویسنده: جسی تورنتون (Jesse Thornton)

برگرفته از: diyphotography

۵۰ نقل قول الهام بخش برای عکاسان

می گویند یک تصویر ارزش هزار کلمه را دارد. اما من کنجکاوم که، دیگر چه می گویند؟ برای فهمیدن جواب این سوال من بهترین نقل قول ها در زمینه عکاسی را جمع آوری کردم. در این مطلب لنزک از شما عزیزان برای مطالعه ۵۰ نقل قول خواندنی درباره عکاسی دعوت می کنیم که امیدواریم برایتان الهام بخش واقع شوند.
[عکاسی استیو مک‌کری]

عکس از استیو مک‌کری (Steve McCurry)

    «عکاسی داستانی است که من نمی توانم آن را در قالب کلمات بیان کنم.» – دستین اسپارکز (Destin Sparks)

    «وقتی کلمات واضح نیستند، من باید بر روی عکس ها تمرکز کنم. وقتی تصاویر هم کافی نیستند، باید با سکوت خشنود شوم.» – انسل آدامز (Ansel Adams)

    «در عکاسی واقعیت چنان ظریفی وجود دارد که واقعی تر از واقعیت می شود.» – آلفرد استیگلیتز (Alfred Stieglitz)

    «یک چیز هست که عکاس باید آن را در عکس های خود بگنجاند، انسانیت آن لحظه.» – رابرت فرانک (Robert Frank)

    «ثبت یک تصویر، ثابت کردن یک لحظه، نشان می دهد که حقیقت واقعا چقدر غنی است.» – ناشناس

    «عکاسی یک راه احساس کردن، لمس کردن، و عشق ورزیدن است. چیزی که شما روی فیلم می گیرید برای همیشه ثبت می شود… و مدتها بعد از این که شما همه چیز را فراموش کردید، یادآور چیزهای کوچک خواهد بود.» – آرون سیسکیند (Aaron Siskind)

    «ما عکس می گیریم تا بفهمیم زندگی چه معنایی برای ما دارد.» – رالف هاترزلی (Ralph Hattersley)

    «چیزی که شما در تصاویر من می بینید این است که من از این که عاشق این مردم شوم نمی ترسیدم.» – آنی لیبویتز (Annie Leibovitz)

    «عکاسی برای من نگاه کردن نیست، احساس کردن است. اگر نتوانید چیزی را که به آن نگاه می کنید احساس کنید، هیچ وقت نمی توانید کاری کنید که دیگران از دیدن تصاویر شما چیزی احساس کنند.» – دان مک کالین (Don McCullin)

    «یک پرتره در داخل دوربین ساخته نمی شود، بلکه در هر دو طرف آن ساخته می شود.» – ادوارد استایکن (Edward Steichen)

    «بهترین چیز در مورد یک تصویر این است که هرگز تغییر نمی کند، حتی وقتی که افراد داخل آن تغییر می کنند.» – اندی وارهول (Andy Warhol)

    «برای من عکاسی هنر مشاهده کردن است. عکاسی پیدا کردن یک چیز جالب در یک مکان معمولی است… من متوجه شده ام که عکاسی ارتباط کمی با چیزهایی که می بینید دارد، همه چیز مربوط به نحوه دیدن شماست.» – الیوت اویت (Elliott Ewitt)

    «تصویری که شما با دوربین خود می گیرید تخیلی است که می خواهید با واقعیت ایجاد کنید.» – اسکات لورنزو (Scott Lorenzo)

    «اگر عکاس به افراد جلوی لنز خود علاقه مند بوده، و اگر مهربان و دلسوز باشد، نصف راه را رفته است. ابزار عکاسی دوربین نیست، بلکه عکاس است.» – ایو آرنولد (Eve Arnold)

    «یک قطره اشک حاوی اقیانوس است. یک عکاس از لحظات کوچک در زندگی یک شخص که حقایق بزرگتری را آشکار می کنند، آگاه است.» – ناشناس

    «دوربین ابزاری است که به افراد یاد می دهد چطور بدون یک دوربین ببینند.» – دوروتی لانگ (Dorothea lange)

    «من به کلمات اعتماد ندارم. من به عکس ها اعتماد دارم.» – گیلز پرس (Gilles Peress)

    «من واقعا معتقدم چیزهایی وجود دارد که اگر من از آنها عکس نمی گرفتم هیچ کس آنها را نمی دید.» – دایان آربوس (Diane Arbus)

    «عکس گرفتن هر صدم ثانیه از زندگی را لذت بخش می کند.» – مارک ریبود (Marc Riboud)

    «هنگامی که توجه کردن را یاد بگیرید، می توانید تصاویر را با ذهن خود یا بر روی فیلم ثبت کنید. هیچ تفاوتی بین این دو وجود ندارد.» – ناشناس

    «دوربین باعث می شود فراموش کنید که وجود دارید. اینطور نیست که شما پنهان شده باشید بلکه همه چیز را فراموش می کنید، و فقط نگاه می کنید.» – لیندا مک کارتنی (Linda McCartney)

    «اگر چیزی را ببینید که شما را تحت تاثیر قرار دهد، و آن وقت از آن عکس بگیرید، یک لحظه را ماندگار می کنید.» – انسل آدامز (Ansel Adams)

    «عکس رازی درباره یک راز است. هرچه چیزهای بیشتری به شما بگوید، شما کمتر می فهمید.» – دایان آربوس (Diane Arbus)

    «تمام هدف عکس گرفتن این است که شما مجبور نیستید همه چیز را با کلمات توضیح دهید.» –الیوت ارویت (Elliott Erwitt)

    «انسان هیچ وقت دست از دیدن برنمی دارد. انسان هیچ وقت دست از کادربندی صحنه های اطراف خود برنمی دارد. این قابلیت ها خاموش و روشن نمی شوند. همیشه وجود دارند.» – آنی لیبویتز (Annie Leibovitz)

    «چیزی که من در مورد عکس ها دوست دارم این است که آنها لحظه ای را ثبت می کنند که برای همیشه رفته است، و دیگر هیچ وقت برنمی گردد.» – کارل لاگرفلد (Karl Lagerfeld)

    «یک عکس خوب عکسی است که با یک واقعیت ارتباط برقرار می کند، قلب را لمس می کند و بیینده را برای دیدن آن به شخصی دیگر تبدیل می کند. در یک کلمه، تاثیرگذار است.» – ایروینگ پن (Irving Penn)

    «زیبایی را می توان در همه چیز دید، دیدن و ساختن زیبایی چیزی است که تصاویر لحظه ای (snapshot ) را از عکس های واقعی متمایز می کند.» – مت هاردی (Matt Hardy)

    «شما یک عکس را نمی گیرید، آن را می سازید.» – انسل آدامز (Ansel Adams)

    «وقتی مردم از من می پرسند از چه ابزاری استفاده می کنم، به آنها می گویم از چشم هایم.» –ناشناس

    «ای کاش می توانستم از تمام عظمت طبیعت، احساس زمین، و انرژی زنده یک مکان عکس بگیرم.» – آنی لیبویتز (Annie Leibovitz)

    «من هیچ وقت دقیقا همان عکسی را که مد نظرم بوده نگرفته ام. آنها همیشه یا بهتر می شوند یا بدتر.» – دایان آربوس (Diane Arbus)

    «همه عکس ها دقیق هستند. اما هیچ کدام حقیقت نیستند.» – ریچارد آودون (Richard Avedon)

    «من فکر می کنم یک رویای خوب چیزی است که به یک عکس خوب منجر می شود.» – وین میلر (Wayne Miller)

    «من عاشق افرادی هستم که از آنها عکس می گیرم. منظورم این است که آنها دوستان من هستند. من اکثر آنها را هیچ وقت ندیده ام یا اصلا آنها را نمی شناسم، با این حال از طریق عکس هایم با آنها زندگی می کنم.» – بروس گیلدن (Bruce Gilden)

    «اگر می خواهید عکاس بهتری باشید، در مقابل چیزهای جالب تر بایستید.» – جیم ریچاردسون (Jim Richardson)

    «وقتی من می گویم می خواهم از کسی عکس بگیرم، منظورم دقیقا این است که دوست دارم او را بشناسم. من از هر کسی که بشناسم عکس می گیرم.» – آنی لیبویتز (Annie Leibovitz)

    «زندگی من با نیاز مبرم به سرگردان بودن و مشاهده کردن شکل گرفته است، و دوربینم گذرنامه من است.» – استیو مک‌کری (Steve McCurry)

    «قبل از باز کردن شاتر نگاه کنید و فکر کنید. قلب و ذهن لنزهای واقعی دوربین هستند.» – یوسف کارش (Yousuf Karsh)

    «دوربین بهانه ای است برای این که جایی باشید که در غیر این صورت به آن تعلق نداشتید. دوربین به من هم یک نقطه اتصال می دهد و هم یک نقطه جدایی.» – سوزان میسلاس (Susan Meiselas)

    «اکثر چیزها در زندگی لحظات خوشی و یک عمر خجالت زدگی هستند؛ عکاسی یک لحظه خجالت زدگی و یک عمر خوشی است.» – تونی بن (Tony Benn)

    «من دوست دارم از هر کسی قبل از این که بداند بهترین زوایای او چه هستند، عکس بگیرم.» – پیتر آدامز (Peter Adams)

    «زندگی مثل یک دوربین است. فقط بر روی آنچه مهم است فوکوس کنید و اوقات خوش را ثبت کنید، با نگاتیوها (منفی ها) پیشرفت کنید و اگر هیچ چیز درست از کار درنیامد، عکس دیگری بگیرید.» – ناشناس

    «عکاسی خوب وابسته به عمق احساس است، نه به عمق میدان.» – پیتر آدامز (Peter Adams)

    «در عکاسی هیچ سایه ای وجود ندارد که نتوان آن را روشن کرد.» – آگوست سندر (August Sander)

    «وقتی من عکس می گیرم، کاری که واقعا انجام می دهم جستجوی پاسخ برای همه چیز است.» – وین بولاک (Wynn Bullock)

    «شخصیت، مثل یک عکس، در تاریکی پرورش می یابد.» – یوسف کارش (Yousuf Karsh)

    «عجیب است که عکاسان سال ها یا حتی تمام عمر خود را صرف ثبت لحظاتی می کنند که روی هم رفته، حتی به اندازه چند ساعت هم نمی شود.» – جیمز لالروپوی کیوم (James Lalropui Keivom)

    «وقتی عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد وارد خون شما می شود، مثل یک بیماری عمل می کند.» – ناشناس

    «کدام یک از عکس هایم عکس مورد علاقه من است؟ عکسی که فردا قرار است بگیرم.» – ایموگن کانینگهام (Imogen Cunningham)
نویسنده: تمی لاموروکس (Tammy Lamoureux)

منبع:

لنزک

۵ نکته عکاسی منظره امتحان شده

 آیا تا به حال شده تعجب کنید که عکاس های حرفه ای چطور روز به روز و سال به سال مدام عکس های شگفت انگیز بیرون می دهند و راز موفقیت آنها چیست؟ علاوه بر اینکه دوربینشان را مثل بهترین دوستشان می شناسند، کارهای دیگری که حرفه ای ها انجام می دهند چه هستند؟ در این مطلب چند نکته عکاسی منظره امتحان شده و واقعی آورده شده که توسط حرفه ای ها استفاده می شوند. با ما همراه شوید.

۱
آزمایش کنید

آزمایش کردن یکی از بهترین راه ها برای بیرون کشیدن خودتان از رکود است و بله حتی حرفه ای ها هم از آن برای شروع به فکر کردن به شیوه ای خلاقانه و پر جنب و جوش استفاده می کنند.

عکاسی کودک در آتلیه کودک از چیزی کاملا خارج از منطقه امنتان یا حتی یک زیرشاخه متفاوت در ژانر مورد نظر خود را امتحان کنید. اگر عکاسی منظره مورد علاقه شماست، احتمالا در حال حاضر در زمینه ساعت طلایی (طلوع و غروب خورشید) استاد هستید. بنابراین آزمایش کردن می تواند با گرفتن یک منظره شب یا حتی یک نوردهی طولانی در وسط روز شروع شود.
[نکات عکاسی منظره]

چطور است از یک عنصر انسانی در منظره خود استفاده کنید و اجازه دهید آنها بخشی از داستان باشند؟ آزمایش کردن شما را در مسیر یادگیری نگه داشته و وقتی یاد بگیرید، به عنوان یک عکاس رشد می کنید. مسئله مهم، به چالش کشیدن خودتان برای انجام چیزی متفاوت و کنار زدن مرزهایتان است.

بیشتر بخوانید: ۵ دلیل خوب برای اضافه کردن افراد به عکاسی منظره
[نکات عکاسی منظره]
۲
عکس را از آنِ خود کنید

از بسیاری از مکان ها در لیست عکاسی شما در حال حاضر صدها بار عکس گرفته شده است. این فکر می تواند باعث شود که شما دست های خود را به هوا بیاندازید و تصمیم بگیرید که شما هم دوباره آن عکس ها را ایجاد کنید. قبل از اینکه به ایجاد دوباره آنها فکر کنید، سعی کنید آنها را به طور متفاوتی به تصویر بکشید. شما چه کار دیگری می توانید انجام دهید؟ آیا المان پیش زمینه دیگری وجود دارد که بتوانید آن را اضافه یا حذف کنید؟ یکی از چیزهایی که کار حرفه ای ها را از بقیه متمایز می کند، پرسپکتیو و توانایی آنها برای ایجاد مکانی است که به نظر می رسد دارید آن را برای اولین بار می بینید.
[نکات عکاسی منظره]

هرچند همیشه ایجاد یک چیز منحصر به فرد و جدید آسان نیست، اصالت شما یکی از چیزهایی است که شما را متمایز خواهد کرد. می توانید از یک زاویه متفاوت عکس بگیرید، هنگام ترکیب بندی یک المان را اضافه یا کم کنید، یا به طور متفاوت از آن عکس بگیرید (به عنوان مثال، با رد نور یا نوردهی های چندگانه)؟ چطور است عکس گرفتن از مسیرها و مناطق دارای نمای معروف را بیخیال شوید و پرسپکتیو دیگری پیدا کنید؟

هیچ مشکلی در الهام گرفتن از کار یک شخص دیگر وجود ندارد. اما در نظر داشته باشید که شما می خواهید کارتان و همینطور خودتان، برجسته باشد.
[نکات عکاسی منظره]
۳
یک داستان بگویید

شخصی گفته است که «یک عکاس خوب بودن لزوما به معنی یک داستان سرای خوب بودن نیست». هرچند، توانایی بیرون کشیدن احساسات مخاطبتان باید همیشه هدف شما باشد. به خاطر داشته باشید که هدف داستان عکس شما ایجاد علاقه، آموزش، یا متحیر کردن مخاطبتان است.

تصمیم بگیرید که چطور می خواهید تصویر بر آنها تاثیر بگذارد و سپس چطور به آن هدف دست یابید. آیا داستان شما قرار است سیاه و سفید باشد یا مادون قرمز؟ آیا قرار است واقع گرایانه باشد یا انتزاعی (abstract)؟ حرفه ای ها از سبک های عکاسی مختلفی برای ایجاد مداوم داستان های جذاب استفاده می کنند.
[نکات عکاسی منظره]
۴
کمتر می تواند بیشتر باشد

در عکاسی منظره، گزینشی تر بودن در مورد نماهایی که ارائه می دهید، به گفتن داستان های موثرتری منجر می شود. بنابراین حرفه ای ها قدرت ترکیب بندی خوب را درک می کنند (که به تنهایی یک موضوع گسترده است). یکی از قوانین ترکیب بندی خوب این است که تصویر شما باید تنها شامل جزئیات کافی باشد. در عکاسی منظره شما از نعمت جابه­جایی فیزیکی چیزهای اطراف خود بهره مند نیستید، بنابراین باید المان های یک تصویر را با تغییر موقعیت خود تنظیم کنید. این کار به پیدا کردن مسحور کننده ترین نما، یا نمایی که یک داستان متفاوت می گوید نیز کمک می کند.
[نکات عکاسی منظره]

انتخاب المان های مهم در عکس برای برجسته کردن آنها، به شما کمک می کند تصمیم بگیرید چه چیزی را در کادر بگنجانید و چه چیزی را از آن خارج کنید. سوژه خود را با یک یا چند المان مرتبط برجسته کنید، و به یاد داشته باشید تا آنجا که ممکن است موارد غیر ضروری را حذف کنید. به عنوان یک قانون کلی، اگر یک المان در تصویر شما کیفیت سوژه را بهبود نمی بخشد، باید از آن حذف شود.
[نکات عکاسی منظره]
۵
پس پردازش خود را بشناسید

در حالت ایده آل، شما می خواهید عکس را در داخل دوربین درست به دست آورید و پس پردازش خود را حذف کرده یا به حداقل برسانید. با ویژگی ها و تنظیمات زیادی که بر روی DSLR های امروزی وجود دارد، ایجاد تصویری که می خواهید ممکن است. اما اگر این کار امکان پذیر نیست، آن وقت شما به توانایی انجام تنظیمات و ویرایش های اولیه نیاز دارید. این تنظیمات عبارتند از تغییر رنگ و کنتراست، تنظیمات نوردهی، صاف کردن، و کراپ کردن.

بیشتر بخوانید: آموزش ویرایش عکس های منظره با استفاده از Adobe Camera Raw و Photoshop
[نکات عکاسی منظره]

حرفه ای ها اهمیت پس پردازش را می دانند. این یکی از دلایل اصلی است که آنها با فرمت RAW عکس می گیرند تا تمام داده های تصویر غیر فشرده را ثبت کنند، که در نهایت به کیفیت بالاتر تصاویر منجر می شود.

تصمیم بگیرید که آیا عکسی که گرفته اید چیزی است که شما می خواستید به آن دست یابید یا می توانید المان ها را تنظیم کنید تا به تصویری که می خواهید ارائه دهید برسید. عکاسی دیجیتال، پس پردازش را نسبت به تاریک خانه های قدیم آسان تر کرده است، اما فراتر رفتن از مرزها و محدودیت ها را نیز ساده تر می کند. بنابراین دیدگاه خود را برای تصویر نهایی تعیین کرده و یاد بگیرید آن را به درستی اجرا کنید تا بتوانید تصویری ایجاد کنید که معرف شما باشد.
[نکات عکاسی منظره]

عکس از علی اصیلی (Ali Asili)
ن
نتیجه گیری

هنگام ایجاد تصاویر، تنها چند نکته هست که باید در ذهن داشته باشید. سازگار ماندن به معنی خلاق ماندن یا دائما به چالش کشیدن خودتان برای امتحان کردن یک چیز متفاوت یا یادگیری چیزی جدید است.

وقتی به محل عکاسی خود می رسید، در مورد اینکه چطور می توانید تصویر را از آنِ خود کنید فکر کنید. هیچ چیزی شگفت انگیزتر از ایجاد تصویری که دیگران آن را مال شما بدانند، حتی قبل از اینکه به آنها گفته شود شما آن را گرفته اید، نیست. لطفا در قسمت دیدگاه ها، هر نکته دیگری در مورد عکاسی منظره که می توانید به این مطلب اضافه نمایید، با ما در میان بگذارید.

نویسنده: نیشا رامروپ (Nisha Ramroop)
برگرفته از:

برگرفته از: digital-photography-school