نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی

 نظریه های گشتالت (Gestalt) توسط روانشناسان آلمانی در دهه ۱۹۲۰ به رهبری ماکس ورتایمر با این باور که ذهن از گرایش های خودسازماندهی برای شکل دادن به یک «دید کلی جهانی» استفاده می کند، ایجاد شدند. این نظریه ها تلاش می کنند توضیح دهند که ما هر چیزی را که می بینیم چطور درک می کنیم و برای ایجاد یک «درک تصویری» چگونه آنها را در ذهن خود سازماندهی می کنیم. ایده اصلی این است که وقتی ما با یک صحنه آشفته از لحاظ بصری مواجه می شویم، ذهن ما آن را به الگوها و اَشکال قابل تشخیص تر ساده می کند. این نظریه ها تحت عنوان اصول گشتالت شناخته شده اند. منشأ خود کلمه گشتالت به معنی شکل دادن/ به تصویر کشیدن/ سازماندهی کردن است که به عنوان یک کل یکپارچه شده است. بنابراین، این نظریه ها اغلب به صورت «کل بزرگتر از مجموع بخش هاست» بیان می شوند، چون ذهن ما یک تصویر را در شکل کلی آن، و نه تک تک بخش های آن درک می کند. این مکانیزمی برای ذهن است که وقتی یک تصویر را می بیند دیوانه نشود.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 15mm; f/4; 1/180 sec; ISO 400

(هوا برای کار کردن سرد است)

از آنجا که عکاسی ارائه تصویر به بیننده است، ما می توانیم زمانی که عکس می گیریم از اصول گشتالت استفاده کنیم تا تاثیر درستی در ذهن بیننده ایجاد کنیم. به این ترتیب می توانیم ایده تصویر را به شیوه ای بهتر ارائه دهیم. اصول (قوانین) گشتالت می توانند برای فهمیدن این که ادراک بصری چگونه کار می کند و چرا برخی از تصاویر بهتر از بقیه از کار درمی آیند، مفید باشد. در زیر اصول گشتالت برای عکاسی خیابانی ارائه شده است: عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد
سادگی

ذهن ما یک تصویر را در ساده ترین شکل آن می بیند. قانون سادگی توضیح می دهد که ساده سازی یک تصویر برای کمک به چشم و ذهن مهم است، تا در تفسیر آنچه که ما سعی داریم نشان دهیم احساس راحتی کنند. بنابراین زمانی که ما از یک صحنه عکس می گیریم، سعی داریم ساده ترین شکل آن را پیدا کنیم تا آن را برای ذهن جالب و «هضم» آن را آسان کنیم. و بعد از مدتی، ذهن عمیق تر می شود و معنای واقعی تصویر را درک می کند.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 100D; EF-S55-250mm f/4-5.6 IS STM; 194mm; f/5.6; 1/2000 sec; ISO 400

(ربات بیگانه)
تقارن

المان های متقارن در یک تصویر به عنوان بخش هایی از یک گروه دیده می شوند. رابطه هر دو طرف به ما کمک می کند تا المان ها را به صورت یک شکل واحد درک کنیم. وقتی ما یک عکس می گیریم، می توانیم از این قانون برای ایجاد یک تصور کلی از یک تصویر کامل استفاده کنیم که در واقع شامل دو یا چند المان است. تقارن را می توان با برقراری تعادل در المان ها یا قرینه سازی آنها ایجاد کرد. با این حال، گاهی اوقات ترکیب بندی متقارن می تواند بسیار کسل کننده باشد، و این بستگی به خلاقیت ما در گرفتن تصاویر جالب و سرگرم کننده دارد.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 22mm; f/8; 1/100 sec; ISO 800

(بادکنک فروش)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 10mm; f/8; 1/1000 sec; ISO 400

(مسیر یخ زده)
شکل روی زمین

در یک تصویر، گاهی اوقات ما باید یک شیء را نشان دهیم (نقطه توجه اصلی تصویر)، اما چشمان بیننده نمی توانند به وضوح آن را ببینند چون آن شیء با پس زمینه خود ادغام می شود. قانون شکل روی زمین (Figure to Ground) به ما کمک می کند تا توضیح دهیم کدام المان به عنوان شکل دیده شده و کدام المان زمین خواهد بود. شکل، شیء یا نقطه توجه اصلی و زمین، پس زمینه پشت یا اطراف شکل می باشد. گاهی اوقات شکل همیشه یک شیء نیست، می تواند یک ناحیه باشد. ذهن ما کوچکترین یا پرکنتراست ترین (تاریک ترین یا روشن ترین) ناحیه را به عنوان شکل و ناحیه بزرگتر را به عنوان زمین خواهد دید.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 22mm; f/4.5; 1/800 sec; ISO 400

(پس از باران)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 10mm; f/11; 1/500 sec; ISO 200

(کار صبح زود)
سرنوشت مشترک

قانون سرنوشت مشترک (Common Fate) توضیح می دهد که المان های بصری که با هم در یک جهت حرکت می کنند، به صورت بخشی از یک گروه واحد دیده می شوند. بنابراین، زمانی که ما یک صحنه را با گروهی از المان های در حال حرکت با یکدیگر می بینیم، ذهن ما آن را به صورت یک گروه خواهد دید، و المان های دیگری که ثابت می مانند یا در جهت دیگری حرکت می کنند، خارج از گروه در نظر گرفته خواهند شد. با درک این قانون، می توانیم تصویری از یک گروه ایجاد کنیم که در واقع شامل المان های مختلف است یا می توانیم المان هایی را از گروه حذف کنیم.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 10mm; f/11; 1/1600 sec; ISO 800

(عجله)
نزدیکی

گروهی از المان ها که به یکدیگر نزدیک هستند، احتمال بیشتری وجود دارد که متعلق به یکدیگر دیده شوند، نسبت به وقتی که از هم دور باشند. بنابراین، اگر ما بخواهیم ارتباطی بین المان ها در یک تصویر ایجاد کنیم، باید آنها را نزدیک یکدیگر قرار دهیم.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 12mm; f/8; 1/60 sec; ISO 400

(دوستان)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 116mm; f/11; 1/60 sec; ISO 400

(او کیست)
شباهت

اگر المان ها شبیه یکدیگر باشند، ذهن ما آنها را متعلق به یک گروه می بیند. قانون شباهت را می توان با استفاده از رنگ، شکل، اندازه، بافت یا هر ویژگی دیگر ایجاد کرد. المان های غیر مرتبط که ویژگی های مشابهی دارند، به صورت یک گروه دیده خواهند شد. با درک قانون شباهت، می توانیم با استفاده از رنگ، شکل، اندازه یا بافت المان های غیر مرتبط، بین آنها ارتباط ایجاد کنیم. تکرار، زیر مجموعه این قانون است.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 100D; EF-S55-250mm f/4-5.6 IS STM; 65mm; f/4; 1/50 sec; ISO 100

(دوستان در سکوت)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 22mm; f/11; 1/200 sec; ISO 100

(بدون عرق ریزی)
تداوم

قانون تداوم توضیح می دهد که ذهن ما تمایل دارد اَشکال یا خطوط را فراتر از نقطه پایانشان ادامه دهد. اشیاء به عنوان یک کل گروه بندی می شوند اگر هم خط باشند یا یک خط جهت را دنبال کنند. تا زمانی که اَشکال یا خطوط ادامه دار باشند، حتی اگر بخش بخش و مجزا باشند، به صورت یک المان واحد دیده می شوند. و هرچه بخش های آنها نرمتر باشد، بیشتر آنها را به صورت یک شکل یا خطوط یکپارچه می بینیم. از تداوم مانند خطوط هدایتگر نیز می توان برای هدایت نگاه بینندگان به سمت سوژه اصلی که می خواهیم آنها ببینند استفاده کرد.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S55-250mm f/4-5.6 IS STM; 250mm; f/5.6; 1/320 sec; ISO 400

(خارج از دسترس)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 13mm; f/13; 1/8 sec; ISO 400

(سفر)
خاتمه

یکی از کارهای خوبی که ذهن ما می تواند انجام دهد، توانایی کامل کردن اَشکالی است که وجود ندارند. ذهن ما تمایل به تکمیل کردن اشیاء ناتمام دارد. این قانون خاتمه است که برای توضیح این که ذهن ما چگونه می تواند فاصله بین اشیاء یا خطوطی که کامل نیستند را پر کند، مورد استفاده قرار می گیرد. ذهن ما توانایی تشخیص المان های یک تصویر را دارد، حتی اگر آن المان تنها بخشی از شیء بزرگتر باشد. در یک تصویر، اَشکال کامل می توانند کسل کننده باشند. از این رو ما می توانیم اطلاعات کافی به ذهن بدهیم تا بتواند اَشکال را شکل دهد، اما هنوز هم کمی جا برای تخیل باقی بگذاریم. با درک نظریه های گشتالت در هنگام عکاسی خیابانی، ما می توانیم تصویری با قدرت هدایت ذهن بینندگان آنطور که می خواهیم آنها ببینند، با ترکیب بندی المان های آن به شیوه ای موثر ایجاد کنیم.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

یک بار دیگر تکرار می کنیم، نظریه های گشتالت در مورد ادراک و واقعیت هستند.

نویسنده: آگوس نونوت سوپریانتو (Agus Nonot Supriyanto)

منبع:

لنزک

۱۰ ترفند عکاسی که می توانید در خانه انجام دهید

در ویدیو امروز ، شاهد ۱۰ ترفند عکاسی بارداری در آتلیه بارداری ساده و در عین حال جالب و آموزنده از تیم COOPH خواهید بود که می توانید آن ها را در خانه انجام دهید. ترفند هایی چون ایجاد لنز فلیر با فندک، هک کردن لنز برای نورپردازی خلاقانه، بازی با پرسپکتیو و عکاسی از میان قطرات آب.

ویدیو: ۱۰ ترفند عکاسی که می توانید در خانه انجام دهید

نمایشگر ویدیو

00:00

منبع:

لنزک

مقایسه جامع عکاسی با فرمت RAW و JPEG

 فرمت عکاسی RAW چیست و چه تفاوتی با JPEG دارد؟ چه موقع با فرمت RAW عکس بگیریم و چه موقع با JPEG؟ در این آموزش علاوه بر تعریف و توضیح هر یک از این فرمت ها به صورت ساده و فنی، با مقایسه انجام شده پی به تفاوت آن ها خواهید برد. من قصد نداشتم یک مقاله اختصاصی در مورد مقایسه RAW و JPEG بنویسم. چرا؟ فکر می کردم که این کشتی مدتها پیش غرق شده و دوره بحث های داغ در مورد این که کدام فرمت بهتر است، سر آمده. اما، چیزی که من در تدریس عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد متوجه شدم این بود که این موضوع هنوز هم برای هر نسل از تازه واردانی که تصمیم می گیرند به عرصه هیجان انگیز و فوق العاده عکاسی بپیوندند، گیج کننده و مبهم است. این حاصل تلاش من برای نوشتن تنها مقاله ایست که شما برای درک تفاوت بین RAW و JPEG نیاز خواهید داشت.
اولین برخورد با RAW

زمانی که برای اولین بار فرمت RAW در DSLR های مدرن در دسترس قرار گرفت، من دوربینی نداشتم که آن را پشتیبانی کند. من چند مقاله در مورد فرمت جدید خوانده بودم اما مزایای عکاسی در فرمت RAW کاملا مشخص نبودند. در عوض، من صرفا با تجربه آزمایشی به طرفدار RAW تبدیل شدم. من به نحوی به یک عکس RAW دسترسی پیدا کردم – دقیقا یادم نیست چطور یا از کجا – و آن را در فتوشاپ باز کردم. زمانی که من شروع به بازی کردن با تصویر کردم، تقریبا یک حمله قلبی از این هیجان خالص به من دست داده بود.

در فتوشاپ یا هر برنامه ویرایش دیگری، وقتی شما شروع به حرکت دادن اسلایدرهای ویرایش برای چیزهایی مانند کنتراست و اشباع می کنید، اسلایدر را بیشتر و بیشتر جلو می برید تا وقتی که تصویر از هم بپاشد. این زمانی است که می دانید به حد مجاز رسیده اید و دیگر نمی توانید جلوتر بروید، بلکه باید آن را کم کنید (به عقب برگردانید).

چیزی که من در اولین برخوردم با یک تصویر RAW تجربه کردم، وسعتی بود که می توانستم آن را بیشتر جلو ببرم، تقریبا دو برابر یا بیشتر.

من حتی بدون درک کامل این که فرمت جدید چطور کار می کرد، شیفته آن شده بودم. من هیچ وقت به عقب نگاه نکردم. این تجربه انگیزه اصلی من برای خرید اولین DSLR ام بود – یک Canon Digital Rebel – که فرمت RAW را پشتیبانی میکرد.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم
RAW در مقابل JPEG – توضیح غیر فنی

این بهترین و ساده ترین توضیح تفاوت بین فرمت عکاسی RAW و JPEG است که من تا کنون پیدا کرده ام.

تصور کنید که تصویر RAW در واقع خمیر است، و به جای عکاس، شما یک آشپز هستید. شما مواد مختلف را به خمیر اضافه کرده و سپس آن را در فر می گذارید تا بپزد. در پایان این روند، شما یک کیک زیبا دارید.

کیک ظاهر و طعم خوبی دارد، اما همیشه یک کیک خواهد بود – شما نمی توانید آن را به یک پای یا پیراشکی تبدیل کنید چون یک کیک است. اما، اگر دوباره با خمیر شروع کنید، می توانید هر چیزی را که می خواهید درست کرده یا بپزید. تنها محدودیت خلاقیت و استعداد شماست.

امیدوارم متوجه شده باشید که من با این مثال می خواهم به کجا برسم.

درک فرمت های RAW و JPEG

در عکاسی، فرمت RAW داده های خام پردازش نشده و پخته نشده جمع آوری شده از صحنه توسط سنسور دوربین است. جذاب به نظر نمی رسد اما پتانسیل زیادی برای آنچه که می توانید با آن به دست آورید، دارد.

از طرف دیگر، JPEG محصول نهایی است. وقتی شما یک سری ویرایش ها را به تصویر RAW خود اعمال می کنید و از نتیجه راضی هستید، آن را در نمونه کار خود با فرمت JPEG ذخیره می کنید. همین. زیبا به نظر می رسد اما هیچ راه بازگشتی وجود ندارد.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم

اگر از قیاس آشپزی راضی بودید، می توانید به بخش بعدی رفته و مستقیما به سراغ کاربردهای عملی فرمت های RAW و JPEG در عکاسی بروید.
RAW در مقابل JPEG – توضیح فنی

به طور خلاصه، پردازنده دوربین دیجیتال نور آنالوگ را به اطلاعات دیجیتال – صفر و یک – تبدیل کرده و آن را ثبت می کند.

سنسورهای دوربین از واحدهای کوچکی به نام پیکسل تشکیل شده اند. هنگامی که ما مشخصات یک دوربین را می خوانیم، ممکن است بگوید که یک سنسور ۲۰ مگاپیکسلی دارد، که به این معنی است که شامل ۲۰ میلیون واحد کوچک یا پیکسل است.

زمانی که ما دکمه شاتر را فشار می دهیم و نور به سنسور برخورد می کند، هر تک پیکسل شدت نور را با شمارش تعداد فوتون هایی که به آن پیکسل می رسند، اندازه گیری می کند. بارِ فوتون ها ولتاژ را در پیکسل تغییر می دهد؛ مقادیر ولتاژ توسط دوربین ثبت می شوند. همین. داده های RAW مجموعه ای از مقادیر ولتاژ ثبت شده از تمام ۲۰ میلیون پیکسل هستند.

اما، بزرگترین چالش در هنگام ثبت تصاویر رنگی به وجود می آید.

پیکسل های سنسور «کور رنگ» هستند. آنها تنها می توانند کل طیف نور را تشخیص دهند و نمی توانند شدت رنگ های جداگانه مانند قرمز، سبز و آبی را اندازه گیری کنند. اگر تمام پیکسل ها تنها شدت طیف کامل را اندازه گیری و ثبت می کردند، ما در نهایت به تصاویر خاکستری می رسیدیم.

برای غلبه بر این محدودیت، طراحان سنسور، فیلترهای رنگی را در مقابل هر پیکسل قرار می دهند. هر فیلتر دو تا از سه رنگ را مسدود می کند. در نتیجه، هر پیکسل شدت یک رنگ خاص – قرمز، سبز یا آبی – را اندازه گیری می کند.

این اطلاعات در یک فایل RAW ثبت می شوند. این فایل حاوی اطلاعات شدت نور ایجاد شده توسط یک رنگ از هر پیکسل سنسور است.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم
تبدیل به JPEG

هنگامی که ما در حالت JPEG عکس می گیریم، دوربین داده های RAW را می گیرد و آنها را از طریق پردازنده تصویر خود اجرا می کند. این یک فرآیند پیچیده و نیازمند منابع زیاد است. اول، تلاش می کند تا میزان شدت نور دو رنگ غایب (مسدود شده) را برای هر پیکسل برآورد کرده یا حدس بزند.

سپس، پردازنده تصویر کنتراست، اشباع و شارپ سازی اعمال می کند. فضای رنگ و تراز سفیدی را بر اساس تنظیمات دوربین انتخاب شده توسط کاربر قبل از گرفتن عکس تنظیم می کند.

در مرحله آخر، فشرده سازی JPEG اعمال می شود و تصویر بر روی کارت حافظه ذخیره می شود.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم
تصاویر JPEG متفاوت از RAW های یکسان

این بدین معناست که اگر دو مدل دوربین مختلف – مثلا، سونی و نیکون – از سنسور های یکسان استفاده کرده و داده های RAW یکسان را ثبت کنند، این دو شرکت از الگوریتم های متفاوتی برای تفسیر اطلاعات رنگ استفاده کرده، و در نتیجه نتایج متفاوتی ایجاد می کنند. شما احتمالا بررسی هایی را که در آن یک تولیدکننده عکس های JPEG را با رنگ های چشم نوازتر یا رنگ پوست واقعی تر از دیگران ایجاد می کند، خوانده اید. علت این مسئله این است که هر تولیدکننده از روش متفاوتی برای تفسیر داده های رنگ غایب استفاده می کند.

هنگامی که ما با فرمت RAW عکس می گیریم، اطلاعات ولتاژ هر پیکسل در یک فایل ثبت شده و در کارت حافظه دوربین ذخیره می شود. فقط همین.

فرآیند تفسیر اطلاعات رنگ، اعمال کنتراست، اشباع، تراز سفیدی و غیره به صورت دستی با استفاده از پردازنده های RAW مختلفی مانند لایت روم، Camera RAW، RAW Image، Capture One و غیره انجام می شود.
پردازش RAW غیر مخرب

حالا مفهوم «پردازش RAW غیر مخرب» باید معنی بیشتری برای شما داشته باشد. وقتی ما یک فایل RAW را در لایت روم بارگذاری کرده و به عنوان مثال شروع به حرکت دادن اسلایدر Color Balance می کنیم، فایل را تغییر نمی دهیم. در عوض، ما تنها تفسیرمان را از داده ها تغییر می دهیم. از آنجا که ما نمی توانیم پیش نمایش داده های RAW را به طور مستقیم ببینیم، لایت روم یک پیش نمایش برای ما ایجاد می کند – یک نسخه JPEG از تفسیر ما – و فایل RAW را دست نخورده باقی می گذارد.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم

به طور خلاصه: وقتی ما با فرمت JPEG عکس می گیریم، برای تفسیر داده های RAW و ایجاد تصویر نهایی بر پردازنده دوربین تکیه می کنیم. این فرآیند بر اساس برآوردها، میانگین ها و الگوریتم هاست.

هنگامی که ما با فرمت RAW عکس می گیریم، بر روند پردازش کنترل کامل داریم و می توانیم تغییرات متعددی از یک تصویر RAW ایجاد کنیم. اما این کار به مهارت و تجربه نیاز دارد، و یک فرآیند بسیار وقت گیرتر است.
R
چه موقع باید از فرمت RAW استفاده کنیم
عکاسی منظره
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

هنگامی که ما از مناظر عکس می گیریم، اغلب با محدوده دینامیکی یا دامنه دینامیک (dynamic range) گسترده نور سر و کار داریم – که به دلیل آسمان خیلی روشن و سایه های تاریک است. فرمت JPEG محدوده دینامیکی «بریده شده ای» دارد که در طول فشرده سازی اجتناب ناپذیر است. استفاده از فرمت RAW برای منظره بهترین کار است.
عکاسی HDR
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

هنگامی که محدوده دینامیکی صحنه بیش از محدوده دینامیکی سنسور دوربین باشد، استفاده از تکنیک HDR ضروری است. تکنیک HDR نیازمند گرفتن چند عکس با نوردهی های مختلف و ترکیب آنها به یک عکس است – تصویر HDR ساخته شده یک محدوده دینامیکی بسط (گسترش) یافته دارد. ادغام تصاویر JPEG که قبلا فشرده و پردازش شده اند، چندان ایده آل نیست.

لنزک: تکنیک عکاسی HDR یا High Dynamic Range (دامنه دینامیک بالا)، به معنی گرفتن عکس هایی با نوردهی های مختلف برای پوشش دادن دامنه دینامیک وسیع یک صحنه است. برای مثال یک منظره که آسمانی روشن و زمین تاریک دارد، یک عکس بر اساس نوردهی درست آسمان، و دیگری نوردهی درست زمین گرفته می شود و سپس در فتوشاپ ترکیب می گردند. توصیه می شود این عکس ها یا نوردهی های اولیه، با فرمت RAW ثبت شوند که در پس پردازش اطلاعات بیشتر یا دامنه دینامیک وسیع تری داشته باشیم.
چاپ در اندازه بزرگ
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

هنگامی که ما با هدف ایجاد تصاویر چاپی بزرگ عکس می گیریم، استفاده از فرمت RAW ضروری است. اگر من یک فایل دیجیتال ۲۴ مگاپیکسلی (۶۰۰۰x 4000x) داشته باشم، اجازه خروجی چاپی ۲۰ اینچی در رزولوشن ۳۰۰dpi را به من می دهد. اگر بخواهم عکس های حتی بزرگتری چاپ کنم، باید مقیاس فایل اصلی را با استفاده از نرم افزار خاصی بالا ببرم. تصاویر JPEG از پس افزایش مقیاس خیلی خوب بر نمی آیند و اغلب مصنوعات بر اساس فشرده سازی (compression artifacts) تولید می کنند.
شرایط نوری دشوار
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

همه دوربین ها برای تراز سفیدی (White balance) تنظیماتی دارند. بسته به شرایط نوری (نور خورشید، ابری، نور مصنوعی، ترکیبی از نور طبیعی و منابع مصنوعی)، برای ایجاد عکس های طبیعی شما باید تراز سفیدی (WB) دوربین را تنظیم کنید.

زیبایی RAW این است که شما می توانید تراز سفیدی را بعد از گرفتن عکس بدون فدا کردن کیفیت تنظیم کنید. اگر در مورد شرایط نوری مطمئن نیستید، اول عکس بگیرید و تراز سفیدی را بعدا تنظیم کنید.
به عنوان یک مبتدی – RAW اشتباهات شما را خواهد پوشاند
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

فایل های RAW نسبت به اشتباهات شما بخشنده تر هستند. اگر شما در طول عکاسی نوردهی صحیح را به دست نیاوردید، تصاویر RAW شانس خیلی بهتری برای بازیابی تصاویر در طول پس پردازش به شما می دهند.
به عنوان یک عکاس فاین آرت
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

عکاسان فاین آرت واقعیت را در حالت طبیعی خود ثبت نمی کنند. آنها سعی می کنند واقعیت را از طریق دید و استعداد هنری خود تفسیر کنند. تصاویر RAW به عکاسان اجازه آزادی عمل بیشتری داده و به عکاسان فاین آرت کنترل بیشتری برای رسیدن به آنچه در ذهن دارند می دهد.
J
چه موقع باید از JPEG استفاده کنیم
به عنوان یک مبتدی که عکس ها را ویرایش نمی کند

الگوریتم هایی که دوربین ها برای تبدیل تصاویر RAW به JPEG از آنها استفاده می کنند با هر نسل جدید پیچیده تر می شوند. در نتیجه، کیفیت عکس های JPEG مستقیما بیرون آمده از دوربین دارد بهتر و بهتر می شود. اگر شما با پس پردازش عکس ها در ویرایشگرهای RAW مانند لایت روم راحت نیستید، از فرمت JPEG استفاده کنید.
عکاسی اکشن
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

از آنجا که فایل های JPEG بسیار کوچکتر هستند، به عکاسان اجازه عکاسی در نرخ فریم (frame rate) بسیار سریعتر و ذخیره سریعتر تصاویر بر روی کارت حافظه را می دهند. به عنوان مثال، اگر با فرمت RAW عکس بگیرید، می توانید ۱۰ فریم در ثانیه عکاسی کنید و حداکثر ۱۰۰ عکس بگیرید قبل از این که بافر دوربین پر شود و باید منتظر بمانید تا تصاویر بر روی کارت حافظه ثبت شوند. هنگام عکاسی با فرمت JPEG، می توانید ۱۴ فریم در ثانیه عکس بگیرید و ۳۵۰ فریم بگیرید قبل از این که بافر پر شود. این یک مزیت بزرگ هنگام عکاسی از فعالیت های ورزشی است.
عکاسی از رویداد

گاهی اوقات در طول رویدادهای زنده، یک عکاس برای ویرایش عکس ها وقت ندارد. عکس به محض این که گرفته شد تحویل داده می شود. اگر عکس بعد از ثبت قرار نیست ویرایش شود، نیازی به فرمت RAW نیست.
عکاسی برای آژانس های خبری

این یک روند جدید در میان آژانس های خبری است که تنها به عکس های اصلی در فرمت JPEG نیاز دارند. منطق در اینجا به حداقل رساندن دستکاری عکس می باشد، که هیچ وقت مورد استقبال آژانس های خبری قرار نگرفته است.
زمانی که فضا بر روی کارت حافظه شما محدود است

اگر کارت حافظه شما به سرعت پر می شود، وقت آن است که به فرمت JPEG سوئیچ کنید. داشتن عکس JPEG با کیفیت پایین تر بهتر از هیچ است.

نویسنده: ویکتور الیزاروف (Viktor Elizarov)

منبع:

لنزک

۵ نکته آموزشی برای عکاسی از مناظر شهری

 «من مناظر شهری را به عنوان یک ژانر فرعی از عکاسی کودک در آتلیه کودک خیابانی در نظر می گیرم. اما این کار به مهارت نیاز دارد – آنچه که یک منظره شهری عالی را از یک عکس فوری از یک ساختمان متمایز می کند چیست؟ در این راهنما، من سعی خواهم کرد تا نکاتی را ارائه دهم و در مورد نحوه عکاسی احساسی تر، به یاد ماندنی تر، و قدرتمندتر از مناظر شهری ساختارشکنی کنم». در ادامه این مطلب لنزک اریک کیم عکاس خیابانی نکات جالب و متفاوتی را برای عکاسی از مناظر شهری آموزش داده و برای هر نکته یک تمرین عکاسی مطرح کرده است. مطالعه این مطلب را به همه لنزکی های عزیز توصیه می کنیم.
منظره شهری چیست؟


برای شروع، یک «منظره شهری» در واقع ثبت یک منظره از یک چیز شهری است. ما به طور کلی به مناظر به عنوان غروب های زیبا، کوه ها، و مانند آن فکر می کنیم.

با این حال، به نظر من عکاسی از محیط شهری جذاب است. محیط های ساختگی که انسانها ایجاد کرده اند.

برای من، مناظر شهری جالب تر از مناظر طبیعی هستند – چون آنها بیشتر تفاسیر اجتماعی، انتقاد، یا بازتابی از جامعه ارائه می دهند. بسیاری از مناظر شهری بیگانه و غیر طبیعی هستند. آنها ما را به عنوان انسان به دام می اندازند، و باعث می شوند که ما این زندگی های غیر طبیعی را داشته باشیم (به زندگی در حومه شهر فکر کنید، که در آن ما حتی پیاده رو هم نداریم).
۱
ساختمان هایی را پیدا کنید که احساس دارند
[عکاسی منظره شهری]

من فکر می کنم برای شروع، یک منظره شهری عالی باید احساس داشته باشد. این تنها راهی است که می توانیم با یک ساختمان، یک محیط شهری، یا یک صحنه با نوعی همدلی یا احساس ارتباط برقرار کنیم.

به عنوان مثال، به دنبال ساختمان هایی بگردید که فرسایش یافته اند. که شخصیت دارند. که تاریخ دارند. که رنگ پوست، آجرهای در حال افتادن به یک طرف، یا جزئیات کوچک در جایی که احساسات را تداعی می کند، داشته باشند.

این کار هیچ قانونی ندارد. تنها مهم است که چه احساسی دارید.

تمرین: به ساختمان ها احساس بدهید

به عنوان یک تکلیف، در اطراف پیاده روی کنید و سعی کنید با این احساسات مختلف از ساختمان ها عکس بگیرید:

    غم
    شادی
    لذت
    هیجان
    یأس
    تنهایی
    انزوا

البته، ساختمان ها احساسی ندارند. اما با این حال ما به عنوان انسان می توانیم احساسات خود را به ساختمان ها افزوده یا نسبت بدهیم.

یک ساختمان «شاد» در مقابل یک ساختمان «غمگین» برای شما چطور به نظر می رسد؟

تنها از قضاوت خود استفاده کنید، و آن را امتحان کنید.

لنزک: تشخیص، صنعتی در ادبیات است که با استفاده از آن به اجسام بی جان حالات، صفات و یا احساس های انسانی نسبت داده و به آن جلوه ای انسانی می بخشند. به عنوان مثال این بیت شعر: طعنه بر طوفان مزن، ایراد بر دریا مگیر، بوسه بگرفتن ز ساحل، موج را دیوانه کرد. در این بیت عمل بوسیدن و صفت دیوانگی به موج نسبت داده شده است که مختص انسان می باشد. این صنعت را می توان به گونه ای در رشته عکاسی نیز وارد نمود. یعنی از طریق عکاسی از اشیا، صفات و احساس های انسانی را به مخاطب منتقل نمود. برای مطالعه بیشتر به مطلب «استفاده از صنعت تشخیص در عکاسی» مراجعه نمایید.
۲
تعداد زیادی عکس بگیرید
[عکاسی منظره شهری]

مزیت مناظر شهری این است که حرکت نمی کنند، بر سر شما فریاد نمی زنند، یا وقتی دوربینتان را روشن می کنید تغییر نمی کنند.

اشتباهی که بسیاری از عکاسان هنگام عکاسی از مناظر شهری مرتکب می شوند این است که تنها یک بار کلیک می کنند، و می روند.

تمرین: بر روی صحنه کار کنید

در عوض، سعی کنید تعداد زیادی عکس از منظره شهری ای که به نظر شما جالب است بگیرید. از زوایا و پرسپکتیوهای مختلف از آن عکس بگیرید. از فاصله خیلی نزدیک عکس بگیرید، سپس یک گام به عقب بردارید. از چپ، و از راست عکس بگیرید. دولا شوید. شاید بتوانید یک پرسپکتیو بالاتر به دست آورید و در سطح چشم یا پایین تر عکس بگیرید.

جبران نوردهی های مختلف را امتحان کنید. از آن در ۰، ۱-، ۲-، ۱+، ۲+ عکس بگیرید.

هرچه می توانید عکس بگیرید، و پس از آن متوجه می شوید که یک تفاوت ظریف از نظر کادربندی یا نوردهی، اثر تصویر را کاملا تغییر خواهد داد.
۳
به دنبال جزئیات کوچک و خاص بگردید
[عکاسی منظره شهری]

من فکر می کنم کلید یک منظره شهری عالی این است که «یک چیز کوچک و خاص» به آن اضافه کنید همچون گیلاسی که آخر کار روی کیک می گذارند – جزئیات کوچک و کمی که یک عکس فوری عادی را به چیزی عمدی تر یا جالب تر تبدیل می کند.

شاید «یک چیز کوچک و خاص» در عکس شما بتواند یک مخروط ایمنی تنها باشد. یا می تواند تنها یک ترک در یک پنجره باشد. یا می تواند شخصی باشد که در کنار منظره شهری در حال راه رفتن است. یا می تواند یک رنگ خاص در کادر باشد.

در واقع شما می خواهید کاری کنید که عکس های شما عمدی تر به نظر برسند – که نشان دهند شما تنها یک عکس فوری نگرفتید. می خواهید بیننده شما بداند که شما قصد داشتید یک عکس را به شیوه ای خاص بگیرید. که شما چیزی منحصر به فرد در مورد یک منظره شهری خاص یافته اید. و با تاکید بر «جزئیات کوچک و خاص»، سعی دارید این نکته را به بیننده اشاره کنید که «هی! این چیزی است که به نظر من جالب است، و به همین دلیل است که تو باید نگاه دقیق تری به این تصویر بیندازی».

تمرین: به دنبال «چیزی کوچک و خاص» بگردید

اگر در حال عکاسی از یک منظره شهری هستید، دست نگه دارید، و به اطراف خود نگاه کنید. چه چیزی می توانید به کادر اضافه کنید که «یک چیز کوچک و خاص» است؟

شاید یک دوچرخه رها شده در آن نزدیکی وجود داشته باشد. سپس سعی کنید یک گام به عقب برگردید، و بفهمید که چطور می توانید دوچرخه را در کادر خود بگنجانید.

این «چیز کوچک و خاص» هر چه که هست، ببینید چطور می توانید آن را در کادر خود جای دهید.

اما در مورد حرکت چیزهای اطراف در یک صحنه چطور؟ راستش، فقط باید کاری را انجام دهید که احساس می کنید درست است. من شخصا دوست ندارم چیزی در کادر حرکت کند، اما به حرکت چیزها در خارج از کادر اهمیتی نمی دهم. تنها ندای قلب و قانون اخلاقی خودتان را دنبال کنید.
۴
ترکیب بندی خود را کامل و بی نقص کنید
[عکاسی منظره شهری]

اگر در حال عکاسی از یک منظره شهری هستید که حرکت نمی کند، هیچ بهانه ای برای ایجاد یک ترکیب بندی بد ندارید. با بهترین توانایی خود، سعی کنید یک ترکیب بندی عالی و بی نقص ایجاد کنید.

من توصیه می کنم ترکیب بندی خود را با وقت گذاشتن، و با تمرکز بر روی لبه های کادر کامل کنید. فکر کنید که چطور می توانید از المان های حواس پرتکن، یا اَشکالی که در پس زمینه همپوشانی دارند اجتناب کنید.

تمرین: در هم ریختگی ها را حذف کنید

من احساس می کنم که بهترین راه برای داشتن یک ترکیب بندی بهتر، حذف یا کم کردن درهم و برهمی ها، عوامل حواس پرتکن، یا پیچیدگی از کادرتان است. ببینید چطور می توانید مناظر شهری خود را تا حد ممکن ساده کنید، اما هنوز هم آن تاثیر احساسی را داشته باشید.

همچنین سعی کنید با اجتناب از اَشکال روی هم افتاده (دارای همپوشانی)، المان های مختلف را در کادر خود از هم جدا کنید. کمی فضای منفی بین چیزها در پس زمینه اضافه کنید، که عمق بیشتری به کادر شما خواهد داد.

یا از جنبه دیگر، سعی کنید ببینید که چطور می توانید المان های مختلفی در پشته پس زمینه خود در بالای یکدیگر ایجاد کنید. سعی کنید پرسپکتیو را پهن (مسطح) کنید.

لنزک: مطالعه آموزش های ترکیب بندی زیر را به شما عزیزان توصیه می کنیم

    ۱۰ قانون ترکیب بندی عکس
    ۶ تکنیک ترکیب بندی که عکاسی شما را بهبود خواهد بخشید
    ۲۰ تکنیک ترکیب بندی در عکاسی که عکس های شما را بهتر می کنند

۵
در طول ساعت طلایی عکس بگیرید، یا از یک فلاش استفاده کنید
[عکاسی منظره شهری]

نور بر احساس یک صحنه تاثیر می گذارد. اگر از یک منظره شهری عکس می گیرید، سعی کنید عکاسی را در طول طلوع یا غروب خورشید انجام دهید. نور تخت معمولا به معنی احساسات تخت می باشد.

اگر نور خوب نیست – سعی کنید از یک منبع نور مصنوعی (مانند یک فلاش) استفاده کنید. گاهی اوقات نور شدید و زننده فلاش بر حالت منظره شهری تاثیر می گذارد (به آن احساس بیگانه تر، پر اضطراب تر، یا افسرده تر می دهد).

لنزک: نورپردازی تخت (Flat lighting)، زمانی است که صحنه، بدون در نظر گرفتن نوع آن، به طور وسیع و گسترده ای «پخش یا دیفیوز شده و به طور مستقیم» نورپردازی شود. نورپردازی تخت صحنه را روشن می کند، اما جزئیات و عمق را بیرون نمی کشد و به طور کلی باعث می شود عکس گرفته یا بی جان شود – اگرچه در موارد خاص عکاس ممکن است بنا بر هدف دقیقی به آن احتیاج پیدا کند. در عکاسی طبیعت، نورپردازی تخت اغلب توسط آسمان های ابری، یا نور خورشید مستقیم و… ایجاد می شود. از این رو عکاسان منظره اغلب زمانی را برای عکاسی انتخاب می کنند که خورشید در زاویه پایین یا غیر مستقیمی قرار دارد. مثل طلوع صبح زود یا غروب بعد از ظهر (ساعات طلایی)، که علاوه بر جزئیات و عمق، نور اغلب رنگارنگ تر از نور ظهر است.

تمرین: از یک محل چندین بار بازدید کنید

هنگامی که یک منظره شهری خوب می بینید، سعی کنید در شرایط نوری مختلف از آن عکس بگیرید. چندین بار به آن محل برگردید. در طول طلوع، غروب، یا در وسط روز از آن عکس بگیرید. با یک فلاش از آن عکس بگیرید.

سعی کنید عکاسی از منظره شهری خود را در حالت سیاه و سفید و رنگی نیز امتحان کنید. ببینید کدام زیبایی شناسی احساس و حالت یک صحنه را تغییر می دهد.
ن
نتیجه گیری
[عکاسی منظره شهری]

عکاسی از مناظر شهری سخت تر از عکاسی از افراد است – چون به طور کلی ساختمان ها خسته کننده هستند، و درست مانند عکس های فوری به نظر می رسند که هر گردشگری می تواند بگیرد.

ما به عنوان عکاسان خیابانی معمولا بر مستندسازی افراد تمرکز می کنیم. اما توجه کنید که محیط شهری به همان اندازه مهم است – چون عکس های شهری ما بازتابی است از این که ما به عنوان انسان، و یک جامعه چه کسی هستیم.

به علاوه، در مورد این که عکس های مناظر شهری شما ۲۰، ۵۰، ۲۰۰، و ۱۰۰۰ سال دیگر چطور به نظر خواهند رسید نیز فکر کنید. شما دارید تاریخ را مستندسازی می کنید.

نویسنده: اریک کیم (Eric Kim)

منبع:

لنزک

چگونه با چند فریم دنباله های اکشن ایجاد کنیم

 با کمک این آموزش عکاسی گام به گام  می توانید مسیر یک سوژه در حال حرکت را با ترکیب چند فریم در داخل یک تصویر نشان دهید. این تکنیک شامل ثبت چند عکس به سرعت گرفته شده، و سپس چسباندن آنها به یکدیگر برای نشان دادن سوژه در چندین موقعیت در کل کادر است. در ادامه با ما همراه شوید.

اسکیت بردینگ به همان اندازه که به پشتکار و قدرت محض نیاز دارد، نیازمند خلاقیت نیز هست – که چیزی است که ما عکاسان می توانیم به آن مرتبط باشیم.
اسکیت بردینگ و عکاسی هر دو وابسته به ترکیب تخیل و تکنیک هستند – درست همانطور که یک اسکیت باز خط حرکت درست را انتخاب کرده و برای انجام این کار به نحو احسن تلاش می کند، یک عکاس نیز زاویه مناسب دوربین را انتخاب کرده و بهترین راه برای ثبت یک لحظه را در نظر می گیرد. شاید به همین دلیل است که عکاسی کودک در آتلیه کودک از اسکیت بازی یک حس شاعرانه بصری در خود دارد که اکثر ورزش های اکشن دیگر ندارند. یا شاید تنها به این دلیل است که حرکت روان یک اسکیت باز بااستعداد از لحاظ بصری بسیار جذاب است.

این امر به ویژه زمانی درست است که ما چند فریم را برای به دست آوردن یک عکس به هم پیوسته مانند این با هم ترکیب می کنیم. عکاسان همیشه با چالش انتقال یک حس حرکت در یک تصویر ثابت و بی حرکت روبرو بوده اند. ترفندهای زیادی برای این کار وجود دارد – تاری حرکتی (motion blur)، فلاش پرده عقب، تاری پنینگ، فلاش استروبوسکوپی. اما یک تکنیک به طور خاص برای عکاسی از اسکیت بازی ایده آل است.
ماموریت

ایجاد یک عکس به هم پیوسته برای ثیت یک لحظه اکشن

زمان مورد نیاز: یک ساعت

سطح مهارت: متوسط

تجهیزات مورد نیاز: سه پایه، ریموت کنترل شاتر (اختیاری)، رفلکتور (اختیاری)

با یک نگاه سریع به هر مجله اسکیت بردینگ احتمالا متوجه می شوید که عکاسی به هم پیوسته (sequence photography) یک راه عالی برای نشان دادن یک اسکیت باز در حال حرکت است.

این تکنیک شامل ثبت چند عکس به سرعت گرفته شده، و سپس چسباندن آنها به یکدیگر برای نشان دادن سوژه در چندین موقعیت در کل کادر است. طبیعی است که جادوی فتوشاپ در این امر دخیل است، اما همانند بهترین ترفندهای دیجیتال، مهارت واقعی در درجه اول در داخل دوربین صورت می گیرد.

در این پروژه، ابتدا با آماده شدن برای عکاسی با سرعت بالا، و سپس با وصل کردن عکس ها به یکدیگر برای به دست آوردن ترکیب اکشن نهایی، توضیح خواهیم داد که این کار چطور انجام می شود.
الف
در محل عکاسی: ثبت یک دنباله اکشن
دوربین را ثابت و محکم کنید

همه عکس های ما باید به طور کامل هم تراز باشند، چون این امر ترکیب فریم ها در فتوشاپ را آسان تر می کند. بنابراین به یک سه پایه نیاز داریم تا دوربین را ثابت نگه داریم. یک ریموت کنترل شاتر نیز مفید است، چون به این معنی است که لازم نیست در طول ثبت دنباله به دوربین دست بزنیم (جلوگیری از لرزش).
از یک رفلکتور استفاده کنید

در یک روز آفتابی روشن مانند این، رفلکتور به بازتاب کمی نور به سایه های روی سوژه کمک خواهد کرد. از قبل این مسئله را با آنها مطرح کنید تا مطمئن شوید که نور چشم های آنها را اذیت نمی کند – قطعا ما نمی خواهیم یک لحظه مهم را خراب کنیم!
بر روی نقطه مورد نظر پیش فوکوس کنید

فوکوس خودکار بر روی سوژه های به سرعت در حال حرکت می تواند چالش برانگیز باشد. اگر ما بدانیم که سوژه قرار است از کجا رد شود، می توانیم از قبل از او بخواهیم که در نقطه حیاتی بایستد تا بتوانیم بر روی او پیش فوکوس کنیم. سپس دوربین را بر روی فوکوس دستی قرار می دهیم تا آن را در جای خود قفل کنیم.
[عکاسی به هم پیوسته]
عکاسی از کنار

سعی کنید مجسم کنید که سوژه وقتی در موقعیت های مختلف در کل کادر قرار می گیرد، چه طور به نظر می رسد. یک دید جانبی نسبت به اکشن (حرکت) معمولا بهتر است، چون همپوشانی کمتری بین عکس ها وجود دارد. به طور باز ترکیب بندی کنید تا در صورت نیاز فضای اضافی داشته باشید.
از یک زاویه دوربین پایین استفاده کنید

یک زاویه دوربین پایین به تاکید بر ارتفاع پرش و زمان ماندن در هوا کمک می کند. همچنین به ما اجازه می دهد تا مقدار زمین نشان داده شده در کادر را به حداقل برسانیم و ما را قادر می سازد تا سوژه را در مقابل گستره آسمان آبی روشن کادربندی کنیم تا یک پس زمینه ساده و پرانرژی داشته باشیم.
داستان را نشان دهید

یک عکس به هم پیوسته مانند یک داستان کوتاه است و مانند تمام داستان های خوب باید آغاز، میانه و پایان داشته باشد. طوری کادربندی کنید که بتوانید ببینید سوژه شما از کجا می آید، از کجا می گذرد، و در نهایت به کجا می رسد.
نکته مهم

به یاد داشته باشید که همیشه در این نوع عکاسی اکشن خطر زمین خوردن اسکیت باز وجود دارد. این اتفاق نه تنها برای آنها، بلکه برای شما و تجهیزاتتان نیز می تواند دردناک باشد. حتی اگر آنها خودشان هم به هوا نروند، ممکن است اسکیت آنها برود. بنابراین چندین بار ترفند آنها را تماشا کنید تا بهترین موقعیت را برای دوربین پیدا کنید، و اگر یک کنترل بی سیم دارید، شاتر را از راه دور فایر کنید.
ب
آموزش عکاسی گام به گام: دوربین خود را برای ثبت اکشن آماده کنید

نحوه آماده سازی دوربین، چه برای عکاسی از یک اسکیت باز و چه هر نوع دنباله اکشن دیگر در اینجا آموزش داده شده است.
[عکاسی به هم پیوسته]
۱
عکاسی با سرعت بالا

سرعت عمل بالا برای این نوع تکنیک ضروری است. دوربین Canon EOS 5D Mark III که ما از آن استفاده کردیم، قادر به ثبت شش فریم در ثانیه است. ما آن را بر روی مُد پیوسته با سرعت بالا (High Speed Continuous) قرار دادیم، و سپس دکمه شاتر یا کنترل ریموت شاتر را برای گرفتن عکس های سریع فشار دادیم.
[عکاسی به هم پیوسته]
۲
سرعت شاتر سریع

سوژه های متحرک، به خصوص آنهایی که از کنار دوربین حرکت می کنند، به یک سرعت شاتر سریع برای متوقف کردن حرکت و جلوگیری از تاری نیاز دارند. سرعت مناسب به حرکت بستگی دارد، اما برای این اسکیت باز ۱/۵۰۰ ثانیه حداقل سرعت می باشد.
[عکاسی به هم پیوسته]
۳
نوردهی سازگار

سازگاری برای مجموعه عکس های ما حیاتی است. ما دوربین را بر روی مُد نوردهی دستی (M) با سرعت شاتر ۱/۱۲۵۰ ثانیه، دیافراگم f/11 و ایزو ۴۰۰ تنظیم می کنیم. اگر شما با استفاده از مُد دستی راحت نیستید، مُد اولویت شاتر را امتحان کنید. مهم این است که سرعت شاتر را بالا نگه دارید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۴
عمق میدان را کنترل کنید

حتی اگر ما از قبل بر روی نقطه ای که سوژه قرار است از آن عبور کند فوکوس کنیم، این احتمال وجود دارد که نقطه فوکوس ۱۰۰% در جای دقیق قرار نگیرد. یک دیافراگم متوسط مانند f/11 با گسترش عمق میدان، به ما کمی ایمنی می دهد.
۵
کادر خود را ساده کنید
[عکاسی به هم پیوسته]

اجازه ندهید عکس های متوالی شما شلوغ و درهم برهم شوند – آنها را ساده نگه دارید. جزئیات زیاد در پس زمینه مانند این عکس (که با یک زاویه دوربین کمی بالاتر گرفته شده است) زمانی که ما «عکس های کلون (clone) شده» را با هم ترکیب می کنیم، می تواند بسیار شلوغ به نظر برسد. بنابراین آن قانون قدیمی را دنبال کنید – سادگی را حفظ کنید. یک پس زمینه ساده یا گستره آسمان به شما کمک خواهد کرد تا فوکوس را بر روی سوژه خود حفظ کنید. ترکیب یک لنز واید – ما از یک لنز ۲۰mm برای عکس اصلی خود استفاده کردیم – و یک زاویه پایین به تاکید بر ارتفاع پرش کمک خواهد کرد. با این حال، برای ترفندهای دیگر یک لنز بلندتر ممکن است انتخاب بهتری باشد – در اینجا یک لنز ۲۰۰mm پس زمینه را تار می کند.
ج
آموزش گام به گام: چگونه دنباله خود را بسازید

مجموعه عکس های اکشن به سرعت گرفته شده خود را با استفاده از مهارت های ماسک کردن در فتوشاپ به هم وصل کنید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۱
عکس ها را به صورت چند لایه باز کنید

Bridge را باز کرده و بین اولین و آخرین عکس Shift-کلیک کنید تا دنباله خود را انتخاب کنید، سپس به مسیر Tools > Photoshop > Load Files into Photoshop Layers بروید. این کار آنها را در یک فایل لایه بندی شده باز می کند (می توانید از مسیر File > Scripts > Load Files into Stack in Photoshop نیز استفاده کنید).
[عکاسی به هم پیوسته]
۲
ترتیب عکس ها را تغییر دهید

سپس پنل لایه ها (Window > Layers) را باز کنید و لایه ها را مرتب کنید تا آن طور که شما می خواهید همپوشانی داشته باشند. ما تصویر «hero» را به طرف بالا کشیدیم. شما می توانید از میانبرهای کیبورد Cmd/Ctrl+] یا Cmd/Ctrl+[ برای حرکت لایه ها به بالا یا پایین استفاده کنید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۳
ماسک های ناهموار (نامنظم) بسازید

لایه بالایی را هایلایت کرده و ابزار Lasso را بردارید. سپس اسکیت باز را انتخاب کرده و بر روی آیکون Add Layer Mask در پنل لایه ها کلیک کنید. سپس بر روی آیکون چشم لایه زیر آن Alt-کلیک کنید، و پس از آن دوباره اسکیت باز را انتخاب و ماسک کنید. این کار را برای تمام لایه ها به جز لایه پایینی تکرار نمایید. سپس، تمام لایه ها را ظاهر کنید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۴
همپوشانی ها را تمیز کنید

تصویر بند انگشتی ماسک در لایه بالایی را هایلایت کنید، سپس ابزار قلم مو یا Brush را بردارید. با رنگ مشکی رنگ کنید تا لبه ها پنهان شوند و بخش هایی از بدن که با لایه های زیرین همپوشانی دارند را تمیز کنید. سپس، تصویر بند انگشتی ماسک بعدی را هایلایت کرده و این کار را تکرار کنید، تا زمانی که ماسک ها کامل شوند.

لنزک: رنگ کردن روی ماسک لایه (Layer mask) یک لایه، با رنگ مشکی باعث محو شدن آن بخش و با رنگ سفید باعث نمایان شدن آن می شود.
[عکاسی به هم پیوسته]
۵
یک افکت محو شدگی اضافه کنید

زمانی که تمام ماسک ها کامل شدند، دنباله باید یکپارچه به نظر برسد. در این مرحله، اگر دوست داشته باشیم می توانیم برای ایجاد یک ظاهر محو شدگی در بخش هایی از دنباله، با شفافیت (opacity) های مختلف آزمایش کنیم. هر لایه را انتخاب کرده و از کنترل های شفافیت (opacity) لایه برای محو کردن آن استفاده کنید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۶
تصویر را تکمیل کنید

لایه بالایی را هایلایت کرده و سپس بر روی آیکون Create New Layer کلیک کنید. از میانبر Cmd/Ctrl+Shift+Alt+E برای ادغام یک لایه جدید استفاده کرده و سپس با تنظیم این لایه کار را تمام کنید. ما رنگ ها را با استفاده از مسیر Filter > Camera Raw Filter تقویت و برخی از جزئیات پس زمینه را کلون کردیم.
[عکاسی به هم پیوسته]

نویسنده: PhotoPlus

منبع:

لنزک

استفاده از اسپیدلایت ها در عکاسی خیابانی

نوری که اسپیدلایت ها (فلاش) به من می دهند درهیچ زمانی از طول روز به آن دست پیدا نمی کنم، همیشه استفاده از آن در خیابان، چه برای عکاسان ایرانی و چه عکاسان خارجی سخت بوده است.


استفاده از آن در خیابان برای مردم عجیب می باشد و اینکه شما در حین عکاسی پرتاب نور داشته باشید، نگاه ها را به سمت شما جلب می کند. شاید این نگاه ها برای بعضی از عکاسان سخت باشد، ولی به دلیل اینکه عاشق عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد بوده ام فراموش کرده ام اینکه مردم در موردم چه فکر می کنند.
[اسپیدلایت در عکاسی خیابانی]

مهمترین بخش استفاده از اسپیدلایت به غیر از اینکه یک عکاس باید نحوه ی استفاده از آن را بداند، انتخاب چهره هایی است که عکاس قصد دارد از آن ها استفاده کند. بعضی از چهره ها به گونه ای هستند که نور اسپیدلایت ها به خوبی بر چهره ی آن ها می نشیند و این انتخاب چهره ها برای هر عکاس متفاوت می باشد.
[اسپیدلایت در عکاسی خیابانی]

این که چه انتخابی داشته باشیم بسته به حسی است که هرعکاس نسبت به مردم اطرافش دارد که یک موضوع شخصی و درونی می باشد و غیر قابل آموزش و توضیح دادن.
[اسپیدلایت در عکاسی خیابانی]

استفاده از اسپیدلایت همیشه خطراتی را نیز برای عکاس به همراه دارد، ولی با حضور مداوم در خیابان و استفاده از آن یاد میگیریم که با نزدیک تر شدن و ارتباط گرفتن با مردم می توانیم این خطرات را تا حد زیادی کم کنیم.

نویسنده و عکاس: سلمان سام دلیری

منبع:

لنزک

چگونه عکس پنینگ بگیریم

 شما باید آن دسته از عکس هایی که در آن یک ماشین یا موتورسیکلت شارپ و در فوکوس دیده می شود در حالیکه به نظر می رسد پس زمینه با یک اثر تاری در حرکت است را دیده باشید. در ابتدا، ممکن است فکر کرده باشید که این یک ترفند فتوشاپ است یا چیزی که فقط یک عکاس ورزشی حرفه ای می تواند به آن دست یابد. خب، اجازه دهید بگویم که این تکنیک عکاسی پنینگ (panning photography) نام دارد و یادگیری آن آسان است.

تمام کاری که باید انجام دهید این است که این تکنیک را تمرین کنید، تا وقتی که بر هنر عکاسی  بارداری در  آتلیه بارداری پنینگ مسلط شوید. برای کمک به شما در انجام این کار، من شش نکته آسان را لیست کرده ام که به شما کمک خواهد کرد عکس های پنینگ عالی بگیرید.

نکته: از این تکنیک در اینترنت با نام هایی چون تکنیک مووینگ، تکنیک کشیدگی در عکاسی و عکاسی موشن نیز یاد شده است. که نام اصولی آن تکنیک عکاسی پنینگ می باشد که به حرکت یا کشیدگی دوربین طی نوردهی اشاره دارد.
۱
دوربین خود را بر روی مُد اولویت شاتر تنظیم کنید
[عکاسی پنینگ]

اولویت شاتر (Tv برای کانن، S برای نیکون و سایر دوربین ها).

همانطور که دوربین خود را نگه داشته اید تا یک عکس پنینگ بگیرید، اولین کاری که باید انجام دهید این است که مُد دوربین خود را بر روی اولویت شاتر تنظیم کنید. عکاسی پنینگ چیزی جز انتخاب صحیح سرعت شاتر نیست – مقادیر دیافراگم و ایزو در اینجا نقش چندان مهمی ایفا نمی کنند.

این مُد به شما اجازه می دهد تا سرعت شاتر را تنظیم کنید، در حالی که دوربین به مقادیر دیافراگم و ایزو رسیدگی می کند که بسته به شرایط نور متفاوت خواهند بود.
۲
یک سرعت شاتر آهسته انتخاب کنید
[عکاسی پنینگ]

سرعت شاتر برای پنینگ بر روی ۱/۳۰ ثانیه تنظیم شد.

همانطور در بالا اشاره کردم، مهم ترین المان نوردهی عکاسی پنینگ، سرعت شاتر است. بنابراین برای این که سوژه شارپ و پس زمینه در حرکت به نظر برسد، باید به شاتر اجازه دهید تا برای یک مدت زمان کافی باز بماند.

برای ثبت عکس های پنینگ عالی، سرعت شاتر ایده آل هر چیزی بین ۱/۳۰ و ۱/۱۲۵ ثانیه است (هرچه سوژه سریعتر حرکت کند، سرعت شاتر باید سریعتر باشد). این محدوده سرعت شاتر به دوربین زمان کافی می دهد تا حرکت را در عکس ثبت کند، در حالیکه سوژه را در فوکوس واضح یا شارپ نگه دارد.
۳
از یک سه پایه استفاده کنید
[عکاسی پنینگ]

کلیک بر روی دکمه شاتر به صورت دستی در یک سرعت شاتر آهسته تر ممکن است کمی لرزش در عکس های شما ایجاد کند. برای اطمینان از این که عکس های پنینگ شارپ می گیرید، دوربین خود را بر روی یک سه پایه یا یک مونوپاد قرار دهید تا در طول پنینگ لرزش دوربین را به حداقل برسانید.

این احتمال وجود دارد که در حین پنینگ دوربینتان همراه با سوژه در حال حرکت، بدن خود را نیز حرکت دهید و این کمی لرزش در دوربین ایجاد می کند. استفاده از یک سه پایه یا یک مونوپاد، حرکات رو به بالا یا رو به پایین دوربین را به حداقل خواهد رساند و تنها به دوربین اجازه می دهد که از یک طرف به طرف دیگر حرکت کند.

نکته: اگر قصد داشتید عکاسی را دوربین در دست انجام دهید، چرخش از ناحیه کمر می تواند به کاهش لرزش کمک کند.
۴
دقیق فوکوس کنید
[عکاسی پنینگ]

از آنجا که سوژه به سرعت در میان کادر حرکت می کند، واقعا مهم است که فوکوس را به طور دقیق بر روی سوژه قفل کنید. دو راه وجود دارد که می توانید این کار را انجام دهید تا سوژه در فوکوس شارپ ظاهر شود، در حالیکه پس زمینه در حرکت به نظر برسد.

تکنیک فوکوس خودکار: اگر تازه کار عکاسی پنینگ را شروع کرده اید یا اگر در مورد فاصله سوژه از دوربین مطمئن نیستید، همیشه از تکنیک فوکوس خودکار استفاده کنید. برای اطمینان از این که به طور دقیق بر روی سوژه فوکوس می کنید، مُد ردیابی فوکوس پیوسته (AF-C بر روی نیکون، و AI Servo برای کانن) را روشن کنید. این کار به دوربین شما کمک می کند تا به طور پیوسته بر روی سوژه ای که در میان کادر حرکت می کند، فوکوس کند.

تکنیک فوکوس دستی: اگر در مورد فاصله ای که سوژه از مقابل شما عبور می کند مطمئن هستید، آن وقت بهترین روش استفاده از یک تکنیک فوکوس دستی است. بنابراین از پیش بر روی نقطه ای که سوژه شما از آن عبور خواهد کرد فوکوس کرده و سپس مُد فوکوس را به حالت دستی تغییر دهید. این تضمین می کند که شما بسیار سریعتر کلیک کنید، چون لنز شما به طور مداوم سوژه را شکار نمی کند. تنها دوربین خود را همراه با سوژه متحرک حرکت دهید و چند عکس بگیرید، بعدا بهترین عکس را از میان آنها انتخاب کنید.

نکته: به یاد داشته باشید که دوربین خود را بر روی حالت عکاسی متوالی یا پشت سر هم تنظیم کنید تا هنگامی که دکمه شاتر پایین نگه داشته می شود، چند عکس گرفته شود.
۵
در موقعیت صحیح قرار گیرید
[عکاسی پنینگ]

سعی کنید کمی فاصله بین دوربین خود و سوژه در حال حرکت نگه دارید تا به دوربین فضای کافی برای قفل سریع فوکوس بر روی سوژه بدهید. اگر خیلی نزدیک به سوژه در حال حرکت قرار گیرید، این احتمال وجود دارد که لنز شما نتواند بر روی سوژه فوکوس کند، زیرا فاصله کوتاهتر از حداقل فاصله فوکوس است. همچنین نگه داشتن سوژه در کادر، زمانی که واقعا بزرگ باشد (کلوزآپ) سخت تر است.

عکس های پنینگ هنگامی که کنتراست و حداقل دو یا چند رنگ در پس زمینه وجود داشته باشد، چشمگیرتر هستند. پس زمینه ای را تصور کنید که کنتراست یا تضاد رنگی ندارد و تنها یک رنگ دارد، در این صورت به سختی بر روی عکس پنینگ شما تاثیر خواهد داشت.
۶
همراه با سوژه حرکت کنید
[عکاسی پنینگ]

کل ایده عکاسی پنینگ، گرفتن یک عکس از یک سوژه در حال حرکت است، در حالیکه دوربین خود را همراه با سوژه حرکت می دهید. یک چیز که باید از آن مطمئن شوید این است که سرعتی که در آن دوربین خود را حرکت می دهید باید با سرعتی که سوژه در کادر شما حرکت می کند، مطابقت داشته باشد. سوژه را از چپ به راست (یا بالعکس) با همان سرعت دنبال کنید و تا وقتی که به وسط می رسید توقف نکنید (مانند دنبال کردن توپ در گلف).

یک نکته طلایی که مایلم به عنوان تجربه ام به اشتراک بگذارم این است که دکمه شاتر خود را تنها زمانی فشار دهید که سوژه به موازات دوربین شما قرار داشته باشد. این تضمین خواهد کرد که سوژه شما کاملا در فوکوس باشد و شارپ به نظر برسد، در حالیکه می توانید ماتی حرکتی پس زمینه را به خوبی به دست آورید.


نویسنده: کونال مالهوترا (Kunal Malhotra)

منبع:

لنزک

چرا مُد اولویت دیافراگم همیشه بهترین انتخاب نیست

 در عکاسی اشتباهات رایج زیادی وجود دارد، اما احتمالا شایع ترین آنها عکاسی در مُد اولویت دیافراگم است، زمانی که این بهترین انتخاب نیست.

موقعیت های زیادی وجود دارند که در آنها عکاسی در مُد اولویت دیافراگم ایده آل است، مثل زمانی که شما از سه پایه استفاده می کنید و سرعت شاتر اهمیتی ندارد، زمانی که در نور قوی خورشید قرار دارید، زمانی که با یک لنز واید از یک صحنه عکس می گیرید و هیچ چیز حرکت نمی کند، یا وقتی که برای اهداف زیبایی شناسی یک عمق میدان بسیار کم می خواهید.

با این حال، در بیشتر موارد دیگر، بهتر است که در مُد اولویت شاتر (یا مُد دستی) عکس بگیرید.

لامبورگینی، SoHo – اولویت سرعت شاتر می تواند برای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری خیابانی، که در آن اغلب عکس های ناخودآگاه اتفاق می افتند، و متوقف کردن حرکت مهم است، بسیار موثرتر باشد.

من این مشکل را اغلب زمانی که افراد در حال سفر هستند، می بینم. آنها کل روز دوربین خود را بر روی مُد اولویت دیافراگم قرار می دهند، و فراموش می کنند که بعضی وقت ها نور به اندازه کافی قوی نخواهد بود تا یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع برای جبران لرزش دوربین یا متوقف کردن سوژه های در حال حرکت ارائه دهد، به خصوص اگر دیافراگم لنز آنها پایین تر از f/4 یا f/3.5 نرود.

نتیجه این است که آنها به خانه می آیند و می بینند که بسیاری از تصاویرشان تار شده اند، در حالیکه می توانست اینطور نباشد.

سرعت شاتر شما مهم ترین عامل برای ایجاد یک تصویر واضح و شارپ است. قاعده کلی این است که سرعت شاتر باید حداقل یک (واحد) بیشتر از فاصله کانونی لنز باشد تا لرزش دوربین دستی را جبران کند. من دوست دارم کمی سرعت بیشتر به آن اضافه کنم تا امن باشد، بنابراین اگر شما در ۵۰mm بر روی یک دوربین فول فریم عکس می گیرید، سرعت شاتر را حداقل بر روی ۱/۸۰ ثانیه قرار دهید. با این حال بر روی یک دوربین کراپ سنسور، مانند یک دوربین APS-C، ۵۰mm ممکن است معادل یک دید ۸۰mm باشد، بنابراین من حداقل در ۱/۱۰۰ ثانیه عکس می گیرم.

اگر از مُد اولویت دیافراگم استفاده کنید و در نور قوی و مستقیم قرار نداشته باشید، می توانید ببینید که سرعت شاتر شما چقدر سریع و راحت می تواند زیر این حد آستانه برود، به خصوص اگر از یک فاصله کانونی تله فوتو استفاده کنید.
[عکاسی در مد اولویت شاتر]

پرندگان و هتل پلازا. یک عکس ناخودآگاه در مُد اولویت شاتر در ۱/۵۰۰ ثانیه و ایزو ۸۰۰٫ در مُد اولویت دیافراگم احتمال بسیار بیشتری وجود دارد که بتوانم سرعت شاتر بسیار آهسته تری به دست آورم، به خصوص چون هوا ابری و هنگام غروب بود.

هنگامی که سوژه های در حال حرکت مانند اشخاص در یک صحنه وجود داشته باشند، ۱/۳۲۰ یا ۱/۲۵۰ ثانیه اغلب سرعت شاتر خوبی برای متوقف کردن حرکت آنهاست. بنابراین در هنگام سفر، من از ۱/۳۲۰ ثانیه به عنوان سرعت شاتر پایه ام استفاده می کنم، و برای موقعیت هایی که هیچ حرکتی وجود ندارد یا زمانی که نور بسیار کم است، آن را پایین تر می آورم. این کار تضمین می کند که صرف نظر از چیزی که ثبت می کنم، از جمله در لحظات ناخودآگاه، تصویر شارپ شود. اغلب، از آنجا که من به این طریق عکاسی می کنم و همچنین ترجیح می دهم با یک دیافراگم f/8 یا بالاتر عکس بگیرم، در مناطق دارای نور بسیار کم، ایزو را تا ۸۰۰، ۱۶۰۰ یا حتی ۳۲۰۰ بالا می برم. این کار زبری/ نویز بیشتری به تصویر اضافه می کند، اما به ویژه در دوربین های دیجیتال جدیدتر شما به سرعت متوجه خواهید شد که کیفیت تکنیکی و وضوح تصاویر شما با وجود این زبری، در واقع بهتر خواهد شد.

اکنون ممکن است بگویید که همیشه می توانید در مُد اولویت دیافراگم (یا مُد دستی) عکس بگیرید و به سرعت شاترهای مربوط به آن توجه کنید، به طوری که هیچ وقت مشکلی نداشته باشید. این عالی است، و در این صورت، لطفا به عکاسی در مُد اولویت دیافراگم ادامه دهید. من نمی خواهم شما را از عکاسی به شیوه ای که برای شما خوب جواب می دهد، بازدارم. اگر تنظیمات دوربین خود را خوب بدانید، می توانید در هر شرایطی با هر یک از این مُدها عکاسی کنید.
[عکاسی در مد اولویت شاتر]

با این حال، من به دانشجویان زیادی آموزش می دهم و حدس می زنم که حدود ۸۰ درصد از آنها در مُد اولویت دیافراگم عکاسی می کنند. بنابراین، وقتی به عکس های آنها نگاه می کنم، بخش زیادی از تصاویر آنها تار است، یا وضوح خوبی ندارد. آنها به دیافراگم توجه نشان می دهند اما برای یک عکس زوم می کنند و توجه نمی کنند که سرعت شاتر کمتر از فاصله کانونی آنهاست، یا متوجه نمی شوند که سرعت شاتر خیلی کمتر از آن است که حرکت سوژه را متوقف کند. من متوجه شده ام که اگر آنها در این شرایط به مُد اولویت شاتر تغییر حالت دهند، سرعت شاتر را در ذهن آنها اول قرار می دهد و آن وقت می توانند به دیافراگم مربوط به آن توجه کنند تا به حداکثر عمق میدان ممکن دست یابند (اگر شما عمدا به دنبال ایجاد عکسی با یک عمق میدان کم هستید، مُد اولویت دیافراگم ایده آل خواهد بود).

به خصوص برای عکاسی سفر در شهرها یا مناطق دارای جمعیت، اغلب وقتی من به دانشجویان توضیح می دهم که عکاسی در حدود ۱/۳۲۰ ثانیه و یک ایزوی بالاتر را امتحان کنند، آنها به سرعت در مورد این که تصاویرشان چقدر شارپ تر می شود، صحبت می کنند.

این کار را امتحان کنید و ببینید آیا تصاویر شما هم شارپ تر می شوند یا نه.

نویسنده: جیمز ماهر (James Maher)

منبع:

لنزک

۷ افسانه عکاسی

 در عکاسی افسانه هایی وجود دارند مثل اینکه هرگز نباید سوژه را در مرکز تصویر قرار دهید یا مد نوردهی دستی بهترین مد برای عکاسی کودک در آتلیه کودک است و شما باید همیشه از سه پایه استفاده کنید. در این مطلب خواهیم گفت چرا این ها افسانه هستند و خلاف آن ها را ثابت خواهیم کرد.


۱
دوربین های فول فریم بهتر هستند

یک دوربین فول فریم سنسور بزرگتری نسبت به یک دوربین کراپ سنسور دارد. این بدین معنی است که شما ممکن است مگاپیکسل های بیشتر، یا مگاپیکسل های بزرگتر، یا حتی هر دو را به دست آورید. اما هنگام انتخاب یک دوربین، عوامل مهم تر از مگاپیکسل نیز وجود دارد که باید در نظر بگیرید.

اول، دوربین های کراپ سنسور معمولا کوچکتر، سبک تر و بسیار ارزان تر هستند. دوم، اگر می خواهید از حیات وحش عکس بگیرید، با لنز تله فوتو بر روی یک دوربین کراپ سنسور دو برابر بُرد به دست خواهید آورد. یک لنز ۴۰۰mm بر روی یک دوربین فول فریم معادل با ۶۰۰mm بر روی یک دوربین کراپ سنسور است. همچنین، اگر می خواهید از حیات وحش عکس بگیرید، یک عامل مهمتر از مگاپیکسل که باید در نظر بگیرید، تعداد فریم ها در هر ثانیه است.

چند سال پیش من به آفریقا رفتم تا از حیات وحش عکاسی کنم و دو دوربین با خودم بردم: یک دوربین فول فریم Canon 6D و یک دوربین کراپ سنسور Canon 7D. من متوجه شدم که ۷D به دلیل میزان فریم هایی که در هر ثانیه قادر به ثبت بود، برای اهداف من بسیار بهتر بود. تعداد فریم بر ثانیه ۶D (در آن زمان) ۴٫۵ fps و ۷D، ۸ fps بود. این تفاوت در عمل بسیار زیاد بود.
[افسانه عکاسی]
۲
همیشه از سه پایه استفاده کنید

سه پایه یک قطعه تجهیزات ضروری برای هر عکاس است و معمولا وقتی شروع به استفاده از آن می کنید، متوجه یک بهبود بزرگ در کیفیت تصویر خواهید شد. با این حال، «همیشه» یکی از آن کلیاتی است که همیشه مصداق ندارد. من اغلب متوجه می شوم که عکاسان به یک صحنه می رسند، سه پایه خود را برپا می کنند، و سپس سعی می کنند ترکیب بندی ای که دوست دارند را پیدا کنند. این کار معمولا فرصت ها را محدود می کند، چون آنها قبلا روی سه پایه گیر کرده اند.

یک رویکرد بهتر این است که دست های خود را آزاد بگذارید تا وقتی که ترکیب بندی مورد نظر خود را پیدا کنید. سپس، وقتی آن را پیدا کردید، سعی کنید سه پایه خود را در موقعیت دقیق لازم جای دهید. گاهی اوقات متوجه خواهید شد که نمی توانید آن را در جای مورد نظر قرار دهید. یا زاویه پایین تر از سه پایه شماست، یا سه پایه به اندازه کافی بلند نیست، یا آن موقعیت ثابت نیست. در این صورت، سه پایه را به نفع به دست آوردن ترکیب بندی مورد نظرتان کنار بگذارید.

بیشتر بخوانید: بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی مناظر بدون سه پایه
[افسانه عکاسی]
۳
برای ایجاد عکس های بهتر، به تجهیزات بهتر نیاز دارید

متاسفانه، شما زمانی به جایی خواهید رسید که به تجهیزات بهتری برای انتقال دیدگاه خود با آنچه که سعی دارید با عکاسی خود به دست آورید، نیاز دارید. اما مهم ترین چیز داشتن آن دیدگاه است. قبل از گرفتن تجهیزات جدید، مطمئن شوید که از تجهیزات فعلی خود خسته شده اید. قبل از هر کاری، از تمام عملکرد و ویژگی هایی که تجهیزات فعلی شما دارند استفاده کرده و دقیقا بفهمید به چه چیزی نیاز دارید که آنها ندارند. سرزنش کردن لوازم قدیمی و ارزان تنها یک بهانه است. یک عکاس واقعا خوب می تواند تقریبا با هر دوربینی تصاویر عالی بگیرد.
۴
هیچ وقت سوژه خود را در وسط قرار ندهید

آه، قانون یک سوم. نسبت طلایی. مارپیچ فیبوناچی. تمام ابزارهای خوب وقتی بحث ترکیب بندی مطرح باشد. اما فراموش نکنید که زیبایی را در تقارن ساده پیدا کنید.

هنگامی که شما در مورد چهره یک شخص فکر می کنید، زیباترین چهره متقارن ترین چهره است. همه چیز به تعادل، برابری نسبت، و هماهنگی بستگی دارد. کلید ایجاد یک ترکیب بندی متقارن مطلوب در بی نقص بودن تقارن است. پس شما می توانید با ایجاد یک تقارن بی نقص با ترکیب بندی مرکزی سوژه خود را به زیبایی ترکیب بندی کرده و به تصویر بکشید.

بیشتر بخوانید: عکاسی با ترکیب بندی مرکزی و شکستن قوانین
[افسانه عکاسی]
۵
مُد دستی بهترین مُد عکاسی است

خوب است که همه عکاسان مشتاق، عکاسی در مُد دستی را یاد بگیرند، تا بر هر عامل در ایجاد نوردهی خود از جمله دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو به طور جداگانه کنترل داشته باشید. بدون شک این یکی از بهترین راه های یادگیری نحوه کار دوربین شماست. با این حال، هنگامی که یاد گرفتید چگونه از مُد دستی استفاده کنید، چرا اجازه نمی دهید دوربینتان کاری را که در آن خوب است، انجام دهد؟ دوربین های این روزها هوشمند هستند و شما کارهای کمتری را باید به صورت دستی انجام دهید، و در پاسخ به یک صحنه در حال تغییر سریع تر خواهید بود.

هنگامی که شما در یک صحنه هستید، قبل از این که مُد عکاسی خود را انتخاب کنید، تصمیم بگیرید که کدام عوامل برای شما مهم هستند. به عنوان مثال، اگر سعی دارید عمدا یک سوژه را تار کنید، سرعت شاتر مهم است. می توانید از مُد اولویت شاتر استفاده کرده و اجازه دهید دوربین دیافراگم و ایزو را انتخاب کند. به این ترتیب وقتی می خواهید سرعت شاتر را کوتاه تر یا طولانی تر کنید، تنها باید یک چیز را تغییر دهید و دوربین خودش بقیه را تشخیص خواهد داد. به طور مشابه، ممکن است تصمیم بگیرید که عمق میدان از همه مهمتر است، و اگر از یک سه پایه استفاده می کنید، سرعت شاتر ممکن است اصلا اهمیت نداشته باشد. در این صورت، مُد اولویت دیافراگم از همه راحت تر است.
[افسانه عکاسی]
۶
فرمت RAW بهتر از JPEG است

این به کیفیت تصویری که شما در تنظیمات دوربین خود انتخاب می کنید، اشاره دارد. شما می توانید انتخاب کنید که تصاویرتان به صورت فایل های RAW، JPEG، یا هر دو ذخیره شوند.

RAW بهتر از JPEG است، تنها اگر قصد داشته باشید عکس های خود را پس پردازش کنید، که اکثر افراد این کار را انجام می دهند. یک فایل RAW حاوی داده های بیشتری است و در نتیجه شما آزادی بیشتری در پس پردازش خود دارید. با این حال، اگر تازه شروع کرده اید و هنوز به نقطه ای نرسیده اید که عکس های خود را پس پردازش کنید، احتمالا بهتر است با فرمت JPEG عکس بگیرید.

در مُد JPEG، دوربین شما تصمیماتی در مورد رنگ و کنتراست برای شما خواهد گرفت و عکس ها وقتی مستقیما از دوربین بیرون می آیند، بهتر به نظر می رسند. در نهایت، احتمالا به نقطه ای خواهید رسید که می خواهید آن تصمیمات را خودتان بگیرید. این زمانی است که باید فرمت خود را به RAW تغییر دهید.
۷
عکاسی خوب به نور خوب نیاز دارد

همه نورها خوب هستند. نکته اینجاست که بدانیم چه نوع تصاویری را باید تحت شرایط نوری موجود ایجاد کنیم. آیا نور خشن (سخت) دارید؟ به دنبال سایه های جالب بگردید یا در سایه عکس بگیرید. نور نرم دارید؟ این نور برای عکس های ماکرو ایده آل است. در مقابل خورشید قرار دارید؟ سوژه هایی با اَشکال جالب برای سیلوئت پیدا کنید.
[افسانه عکاسی]
ن
نتیجه گیری

به عنوان یک هنرمند به یاد داشته باشید که شما آزاد هستید که هنر خود را هر طور دوست دارید ایجاد کنید. می توانید از ابزارهای خود هر طور که مناسب می دانید استفاده کنید. مهم ترین چیز این است که یک دیدگاه (چشم انداز) داشته باشید و سپس از ابزارها و تکنیک های خود استفاده کنید تا به شما کمک کنند به آن دیدگاه دست یابید.

شما افسانه های عکاسی دیگری می دانید که بخواهید در اینجا به اشتراک بگذارید؟ لطفا آنها را در قسمت نظرات مطرح کنید.

نویسنده: آن مک کینل (Anne McKinnell)

منبع:

لنزک

۶ نکته برای به دست آوردن نتایج سازگار هنگام عکاسی در نور کم

 اغلب برای عکاسان دشوار است که در نور کم نتایج سازگار به دست آورند. مشکلاتی که با آنها مواجه می شوند ممکن است شامل لرزش دوربین، عکس های خارج از فوکوس، و تصاویر نویزدار باشند. سه دلیل اصلی وجود دارد که این موارد اتفاق می افتند که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد. همچنین نکاتی برای عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد در نور کم و به دست آوردن نتایج سازگار مطرح خواهیم کرد.
[عکاسی در نور کم]

۱- ممکن است از سرعت شاترهای به اندازه کافی سریع برای نگه داشتن دوربین در دست بدون لرزش دوربین استفاده نمی کنید.

۲- ممکن است دوربین شما تلاش کند تا در نور کم به درستی فوکوس کند.

۳- ممکن است عکس های شما به دلیل تنظیمات ایزوی بالا، نوردهی کم، یا ترکیبی از هر دو، نویزدار باشند.

با توجه به این مسئله، بیایید نگاهی به مراحل لازم برای به دست آوردن نتایج سازگار در هنگام عکاسی در شرایط کم نور بیاندازیم.
۱
دوربین خود را از روی حالت تمام خودکار بردارید

اگر از دوربین خود در مُد نوردهی کاملا خودکار، مانند پرتره یا صحنه شب استفاده می کنید، وقت آن است که دست نگه دارید. شما با استفاده از این مُدها کنترل کمی بر تنظیمات دوربین خود دارید یا اصلا کنترلی بر آن ندارید. این امر شما را از به دست آوردن بهترین نتایج در نور کم بازمی دارد.

تنها مُدهایی که من توصیه می کنم همیشه از آنها استفاده کنید اولویت دیافراگم، اولویت شاتر، برنامه یا دستی هستند (مورد آخر فقط در صورتی که واقعا بدانید دارید چه کاری انجام می دهید).
[عکاسی در نور کم]

برای به دست آوردن بهترین نتایج در نور کم از مُدهای نوردهی تمام خودکار دوربین خود اجتناب کنید!
۲
از استفاده از فلاش توکار خودداری کنید

مُدهای نوردهی تمام خودکار ممکن است در نور کم فلاش توکار دوربین را نیز به کار گیرند. مشکل این است که فلاش توکار نور با کیفیتی ارائه نمی دهد.

اشتباه برداشت نکنید. همیشه شرایطی وجود خواهد داشت که در آن گرفتن عکس مهم تر از نگرانی در مورد ویژگی های زیبایی شناسی آن است. اگر شما در حال عکاسی از دوست یا عزیزی در تاریکی هستید، حتی اگر نور زشت باشد، باز هم بهتر است که از فلاش استفاده کرده و آن لحظه را ثبت کنید، تا این که اصلا آن را ثبت نکنید. اما اگر می خواهید عکس های زیبا ایجاد کنید، باید یاد بگیرید که از فلاش جدا از دوربین (اکسترنال) استفاده کنید یا از نور موجود بیشترین بهره ممکن را ببرید.
۳
از تثبیت کننده تصویر استفاده کنید

تثبیت کننده تصویر به شما اجازه می دهد تا با استفاده از سرعت شاترهای طولانی تر از آنچه که می توانید با یک لنز تثبیت نشده انتخاب کنید، عکس های شارپ تری بگیرید. خوب است که بدانید آیا عکس های شما در نور کم از لرزش دوربین رنج می برند یا نه.

دو نوع تثبیت کننده تصویر وجود دارد. کانن و نیکون آن را در داخل لنزهای خود می سازند. این بدین معنی است که این تکنولوژی تنها در صورتی کار می کند که شما لنز مناسب داشته باشید.

سازندگان دیگر، مانند Olympus و Panasonic، مکانیزم تثبیت کننده تصویر را در بدنه دوربین قرار می دهند. مزیت این سیستم این است که با هر لنزی کار می کند. اگر مطمئن نیستید تثبیت کننده تصویر چگونه با دوربین شما کار می کند، برای جزئیات بیشتر دفترچه راهنمای دوربین خود را چک کنید.

اکثر سیستم های تثبیت کننده تصویر یک مزیت چهار پله ای به شما می دهند. بیایید ببینیم این مسئله در عمل به چه معناست.

بگذارید بگوییم که شما از یک لنز کیت ۱۸-۵۵mm بر روی یک دوربین APS-C استفاده می کنید. در حالت ایده آل، بدون تثبیت کننده تصویر، شما به یک سرعت شاتر حدود ۱/۱۲۵ ثانیه برای دستیابی به یک تصویر شارپ با در دست گرفتن دوربین نیاز دارید (برخی از عکاسان ممکن است استدلال کنند که شما می توانید از یک سرعت شاتر آهسته تر استفاده کنید). یک سیستم تثبیت کننده تصویر که یک مزیت ۴ پله ای به شما می دهد، به این معنی است که می توانید سرعت شاتر را به ۱/۸ ثانیه کاهش دهید و باز هم یک تصویر شارپ به دست آورید. این در نور کم بسیار مفید است.

به عنوان مثال، من این عکس را در یک موزه با نور بسیار کم با یک لنز تثبیت نشده ۱۸-۵۵mm در ۱/۶۰ ثانیه، f/5.6، ایزو ۱۶۰۰ گرفتم. اگر لنز دارای تثبیت کننده تصویر بود، من می توانستم از ایزو ۱۰۰ و ۱/۱۰ ثانیه استفاده کنم، که یک تصویر بسیار واضح تر با نویز کمتر به من می داد.
[عکاسی در نور کم]
۴
از ایزوی بالا نترسید

اکثر دوربین های دیجیتال مدرن در ایزوهای بالا عملکرد عالی به شما می دهند. کاملا امکان پذیر است که دوربین شما قادر به ارائه نتایج عالی در ایزو ۳۲۰۰، ۶۴۰۰، یا حتی بالاتر باشد. این مسئله را نمی فهمید تا وقتی که آن را امتحان کنید. این دلیل خوب دیگری برای برداشتن دوربین از روی حالت تمام خودکار است. اکنون می توانید تصمیم بگیرید از چه ایزویی استفاده کنید، به جای این که آن را به عهده دوربین بگذارید.

بهترین کار این است که دوربین خود را در تمام سطوح ایزوی بالای آن تست کنید تا سطح تحمل نویز خود را پیدا کنید. به عنوان مثال، ممکن است متوجه شوید که ایزو ۶۴۰۰ بالاترین تنظیماتی است که با استفاده از آن راحت هستید. هنگامی که این تصمیم را گرفتید، محدوده ایزویی که می توانید با آن کار کنید را برای دوربین خود می فهمید.

این عکس در ایزو ۶۴۰۰ گرفته شده است، بالاترین ایزویی که من با استفاده از آن بر روی دوربینم راحت هستم. من مجبور شدم از تنظیمات ایزوی بالا استفاده کنم چون عکس در فضای داخلی در نور کم گرفته شد.
[عکاسی در نور کم]
۵
از یک لنز پرایم استفاده کنید

اگر در حال حاضر یک لنز پرایم ندارید، ارزشش را دارد که خرید آن را در نظر بگیرید. به عنوان مثال، اکثر لنزهای کیت ۱۸-۵۵mm دارای حداکثر دیافراگم f/5.6 در انتهای ۵۵mm هستند. اما بر روی یک لنز پرایم ۵۰mm حداکثر دیافراگم می تواند f/1.8 (یا حتی بازتر) باشد. این تفاوت بیش از سه پله است (هشت برابر نور بیشتر)، که به این معنی است که می توانید در شرایط بسیار کم نورتر عکس بگیرید.

تنها نکته این است که عمق میدان بسیار کمتری در دیافراگم های باز وجود دارد. اما شما می توانید با استفاده از بوکه در عکس های کم نور خود، از این مسئله به نفع خود استفاده کنید. من این عکس را از یک فانوس چینی در شب با استفاده از لنز ۸۵mm تنظیم شده بر روی f/2 گرفتم.
[عکاسی در نور کم]
۶
از یک سه پایه استفاده کنید

سه پایه برای گرفتن عکس از چشم اندازها و مناظر شهری در نور کم واقعا مفید است. تمام روش های ذکر شده تا کنون، مانند استفاده از یک ایزوی بالا، تثبیت کننده تصویر، لنزهای پرایم و غیره، معایبی دارند. در ایزوهای بالا نویز افزایش می یابد، دیافراگم های باز عمق میدان زیادی نمی دهند، و حتی تثبیت کننده تصویر هم محدودیت های خود را دارد.

مزیت سه پایه این است که می توانید از دوربین خود در پایین ترین تنظیمات ایزوی آن (که کیفیت تصویر خوبی به شما می دهد)، و یک دیافراگم کوچک مانند f/8 یا f/11 (که عمق میدان بیشتری را میسر می سازد) استفاده کنید.

سرعت شاتر در این تنظیمات کم می شود. باز هم، از این مسئله به نفع خود استفاده کنید. سرعت شاترهای آهسته برای عکاسی منظره عالی هستند چون قسمت های متحرک منظره، مانند آب، مات و ابریشمی می شوند. در مناظر شهری، نور حاصل از عبور ترافیک به رگه های طولانی نور تبدیل می شود.

سه پایه تکنیک هایی مانند عکاسی با نوردهی طولانی (عکس های گرفته شده با سرعت شاترهای بین یک دقیقه و هشت دقیقه)، و نقاشی با نور (استفاده از فلاش یا چراغ قوه برای روشن کردن صحنه در طول یک نوردهی طولانی) را نیز میسر می کند.
[عکاسی در نور کم]

من از سه پایه برای ایجاد این عکس منظره استفاده کردم، که به یک نوردهی ۳۰ ثانیه ای در f/8 و ایزو ۱۰۰ نیاز داشت. آب در طول نوردهی مات شد، که به اضافه کردن حالت و فضا (جو) به عکس کمک می کند.
ن
نتیجه گیری

کلید به دست آوردن نتایج سازگار در هنگام عکاسی در نور کم، درک محدودیت های تجهیزات و در دست گرفتن کنترل دوربین است تا کاری که شما می خواهید را انجام دهد، نه کاری که خودش می خواهد. با کمی کار و تمرین، می توانید یاد بگیرید که در نور کم عکس های عالی بگیرید. اکثر مکان ها و مناظر در غروب خورشید زیبا به نظر می رسند. عکاسی در این زمان ها به شما کمک خواهد کرد تا عکس های جلوه داری بگیرید.

آیا ایده ای برای عکاسی در نور کم دارید؟ در قسمت نظرات آن را مطرح کنید.

نویسنده: اندرو گیبسون (Andrew S. Gibson)

منبع:

لنزک