اصول عکاسی حرفه ای برای مسافران

در این مطلب نکاتی را به شما یاد می دهیم که با استفاده از آنها می توانید اشتباهات عکاسی در سفر را از بین ببرید و عکس های خلاقانه تر و بهتری در سفر های خود بگیرید.عکاسی نوزاد
عکاسی را از پرواز شروع کنید
عکس های سفر خود را از لحظه پرواز شروع کنید، دوربین را با خود به داخل هواپیما ببرید و با نشستن کنار پنجره عکاسی را شروع کنید. اگر خوش شانس باشید ممکن است منظره زیبایی از مقصد خود را بتوانید از آسمان ببینید. دوربین را تا جایی که می توانید به پنجره نزدیک کنید و از منظره بیرون عکس بگیرید.در اول پرواز عکاسی کنید. هر چقدر بیشتر از زمان پرواز بگذرد، شیشه ها شروع به سرد شدن می کنند. سریع تر تا وقتی که شیشه تمیز تر است و عکس ها بهتر می شوند، عکاسی کنید. البته شما معمولا بهترین دید و نما را در لحظه های نهایی پرواز پیدا خواهید کرد، هنگامی که در حال رسیدن به مقصد هستید. صندلی کنار پنجره را انتخاب کنید و دوربین به دست در انتظار ثبت تصاویر فوق العاده باشید.

هواپیما های جت معمولا بدون لرزش هستند، اما در مورد هواپیما های کوچکتر و هلیکوپتر ها چنین نیست. بهتر است هنگام عکاسی از شیشه هواپیما از سرعت شاتر بالاتری مثلا 1/250 ثانیه یا سریع تر استفاده کنید.هنگام نشستن هواپیما، به نظر می رسد سرعتی که زمین زیر پای شما می گذرد به طرز چشمگیری افزایش می یابد. در این حالت سرعت شاتر 1/500 ثانیه امن تر است.

برای جلوگیری از بازتاب های ناخواسته در شیشه، لنز دوربین را در حد ممکن به پنجره نزدیک کنید. اما، لنز دوربین را به پنجره تکیه ندهید زیرا این کار ریسک لرزش دوربین را افزایش می دهد. دست خود را دور لنز گرد کنید تا از بازتاب شیشه هم کنید.
برای دور زدن هواپیما آماده باشید. هنگام پرواز عکاسی از زمین کار دشواری است (به دلیل اندازه پنجره و محدودیت زاویه های ممکن برای عکاسی) اما وقتی هواپیما قبل از فرود و بعد از برخواستن دور می زند، فرصت های خوبی به وجود می آیند. نکته اینجاست که آماده باشید و سریع عکس بگیرید که این فرصت ها طولانی نیستند.فلاش خود را خاموش کنید. فلاش زدن قدرت کافی برای روشن کردن بیشتر از چند متر را ندارد و تنها موجب ایجاد بازتاب در شیشه ها می شود.
 خودتان را در پیدا کردن زاویه های جدید بیازمایید
سختی ای که در عکاسی از مکان های تازه با آن رو به رو هستید نشناختن آن مکان است، بنابراین باید تلاش بیشتری کنید تا نقطه قوت آن مکان برای عکاسی را پیدا کنید. یکی از راه های مقابله با این مشکل نگاه کردن به آن مکان از ارتفاعات است، طوری که نگاهی مانند یک پرنده به آن منطقه داشته باشید. به دنبال بالکن یا پنجره خانه هایی باشید که فکر می کنید بتوانید به آنها دسترسی داشته باشید، و از خود بپرسید که آیا می توانید بالا تر از این هم بروید و از ارتفاعی بالاتر به آن مکان نگاه کنید.
بهترین مکان ها را برای عکاسی در ساعات طلایی پیدا کنید
در مسافرت های خانوادگی این که بتوانید در زمانی که می خواهید از خانواده جدا شوید و عکس بگیرید، کار سختی است. یک راه حل این است که در وسط روز دوربین را کنار بگذارید و با خانواده باشید، در این زمان خورشید در بالاترین مکان خود قرار دارد و نور آن برای عکاسی چندان مناسب نیست. به جای آن، سعی کنید صبح زود قبل از بیدار شدن خانواده به عکاسی بپردازید و برای صبحانه به آنها ملحق شوید.معمولاً درست بعد از طلوع بهترین نور ممکن برای عکاسی را خواهید داشت، چرا که خورشید پایین است و نور ملایم و رنگ گرمی دارد، و سایه های بهتری هم ایجاد می کند. سعی کنید در طول روز مکان هایی که برای عکاسی مناسبند را پیدا کنید تا صبح زود برای عکاسی به آن مکان ها بروید.
غروب خورشید هم زمان خوبی برای عکاسی است، در این زمان هم می توانید زمانی که بقیه خانواده مشغول آماده شدن برای بیرون رفتن هستند به مکانی که از قبل انتخاب کرده اید بروید و عکاسی کنید.اگر در یک سفر یک روزه هستید، مطمئن شوید که در هنگام غروب خورشید در بهترین مکان ممکن قرار دارید، سعی کنید در ارتفاعات باشید چرا که در ارتفاعات گزینه های بیشتری برای عکاسی خواهید داشت. آتلیه بارداری
 از غذاهای محلی عکس بگیرید
همانقدر که عکس یک شهر نمایانگر معماری آن شهر است، عکس از غذای محلی هم بیانگر آن کشور است. وقتی می خواهید غذا بخورید وقت بگذارید به منو نگاه کنید. غذایی که می تواند بهترین عکس را داشته باشد انتخاب کنید، و برای بشقاب غذایی که سفارش داده اید یک پس زمینه خوب انتخاب کنید و از آن عکس بگیرید.

برگرفته از: lenzak.com

نکاتی برای عکاسی در فصل پاییز

یکی از بهترین فصل ها برای عکاسی پاییز است. زیرا سراسر رنگ و زیبایی است. به قول اخوان، «باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست؟».
هزاران منظره پیش روی ماست و باید نهایت تلاش خود را بکنیم برای ثبت این لحظه های بی نظیر که خداوند بزرگ نقاشی کرده است. پاییز، فصلی که تنوع رنگی آنقدر زیاد دارد که حتی بهترین دوربین های عکاسی قادر به ثبت آن نیستند، چند توصیه برای عکاسی را برای شما ذکر کرده ایم.اگر در پاییز سفرکردن یا گشت و گذار را تجربه کردید قطعا به ثبت رسیدن  لحظه ها می تواند برایتان لذت بخش باشد.

اول این که بهترین ساعات برای عکاسی بعد از طلوع خورشید و هنگامی که نزدیک به غروب است، باشد تا شدت نور کم باشد و رنگ ها به شکل طبیعی خود در عکس ظاهر شوند.عکاسی کودک

 دوم این که هر چند تلفن های همراه هم اکنون از امکانات نرم افزاری خوبی برای ویرایش عکس بهره مندند اما به دلیل نوع کاربری آنها نمی توان بر روی لنزشان فیلتر نصبت کرد. بنابراین، در ساعاتی که نور خورشید عکاسی کرد زیرا عکاسی رو به آفتاب حالت ضد نور ایجاد می کند و از کیفیت عکس شما می کاهد.
با توجه به عدم ثبات آب و هوا در فصل پاییز به خصوص در ابتدای این فصل، همیشه مراقب آب و هوای بارانی باشید تا دوربینتان زیر رگبار پاییزی خیس نشود. این اتفاق در خصوص تلفن همراه می تواند به قیمت از دست دادن آن تمام شود
نکته سوم این که برای همه ما بسیار پیش آمده که هنگام برگ ریزان قدم زنان از روی برگ های پاییزی عبور کنیم. اما افراد کمی هستند که می توانند با اندکی توجه و براحتی کنتراست (تضاد)های رنگی را کشف کنند و مثلاً از برگ های زرد پاییز که بر روی سطح آسفالت تیره خیابان ریخته شده عکس بگیرند. درست است که مناظر پاییزی بسیار شگفت انگیز هستند و ما علاقه مند هستیم مناظر را آنگونه که می بینیم ثبت کنیم، اما می توانیم با اندکی خلاقیت و عکاسی از جزئیات در پاییز عکس متفاوتی خلق کنیم که که با دیگر عکس های ثبت شده در پاییز متفاوت است. عکاسی بارداری
توصیه چهارم ما هم این است که از نرم افزار گوشی تلفن همراه خود به خوبی استفاده کنید. در روزهای پاییزی می توانید، mode (حالت) آب و هوای ابری (cloudy) را برای دوربین تلفن همراه خود انتخاب کنید تا رنگ ها گرم تر به نظر آیند؛ آن هم در حالی که لازم نیست آب و هوا حتماً ابری باشد.

توصیه آخر هم این که با توجه به عدم ثبات آب و هوا در فصل پاییز به خصوص در ابتدای این فصل، همیشه مراقب آب و هوای بارانی باشید تا دوربینتان زیر رگبار پاییزی خیس نشود. این اتفاق در خصوص تلفن همراه می تواند به قیمت از دست دادن آن تمام شود.

منبع: راه سفر

گوشی هایی که دنیای عکاسی و فیلم‌برداری موبایل را متحول کردند

گوشی هایی با چشمان عقاب(+عکس)
یکی از بخش‌هایی که اغلب اسمارت فون‌های امروزی دارای آن هستند، دوربین است. در کنار مگاپیکسل قابلیت‌های نرم افزاری نیز در ثبت یک تصویر خوب مهم هستند. در حال حاضر با وجود اینکه برخی گوشی‌ها از یک سنسور مشابه استفاده می‌کنند، اما ننتیجه ثبت شده متفاوت از یک دیگر است و این موضوع به قابلیت‌های نرم‌افزاری باز می‌گردد. حال بیایید نگاهی به خط شکننان دوربین بیاندازیم.

نوکیا N95

 

اولین دوربین ۵ مگاپیکسلی در دنیای تلفن‌های همراه مربوط به نوکیا بود

 

نوکیا N95 اولین تلفن همراهی بود که از یک دوربین ۵ مگاپیکسلی استفاده می‌کرد و این محصول یک رقیب نیز داشت که مدتی بعد از آن و از سوی کمپانی سامسونگ با نام SXH-S250 عرضه شد. اولین دوربین ۵ مگاپیکسلی در دنیای تلفن‌های همراه مربوط به نوکیا بود و در ساخت آن از لنز Carl Zeiss استفاده شده بود و قابلیت فوکوس خودکار را نیز داشت.

سامسونگ i8510

 

اولین تلفن همراه با دوربین ۸ مگاپیکسلی، گوشی سامسونگ i8510 INNOV8 بود

 

سامسونگ i8510 INNOV8 اولین تلفن همراه تاریخ بود که با یک دوربین ۸ مگاپیکسلی عرضه شد و بعد از مدتی نیز نوکیا وارد این وادی شد و محصولات سری N خود را نظیر N86 با چنین دوربینی عرضه کرد.

سونی اریکسون Satio

 

سونی اریکسون Satio

 

اولین تلفن همراهی که یک لنز ۱۲ مگاپیکسلی داشت از دیار سونی برخواسته بود. این محصول سونی اریکسون Satio نامیده می‌شد و رابط کاربری چندان مناسبی نیز در زمینه دوربین نداشت. گوشی از یک فلاش زنون بهره می‌برد و قابلیت فوکوس خودکار و لزرش‌گیر دیجیتالی تصویر نیز از ویژگی‌های آن بود. علاوه بر این در سونی اریکسون Satio شاهد تشخیص چهره، تشخیص لبخند، تنظیم میزان سفیدی و حالت عکاسی نیز بودیم. عکاسی نوزاد

اچ‌تی‌سی Titan II

 

اچ‌تی‌سی Titan II اولین اسمات فون با دوربین 16 مگاپیکسلی بود

 

اوایل سال ۲۰۱۲ بود که کمپانی تایوانی اچ‌تی‌سی یک محصول جنجالی را با نام Titan II معرفی کرد. این تلفن هوشمند از سیستم عامل ویندوزفون بهره می‌برد و بهبود‌های زیادی نسبت به نسخه قبلی خود نداشت اما اصلی‌ترین مزیت آن در بخش پشتی دستگاه قرار گرفته بود که شاهد یک دوربین ۱۶ مگاپیکسلی در آنجا بودیم که اولین اسمارت فون با چنین دوربینی بود. آتلیه بارداری

سونی اکسپریا Z1

 

گوشی سونی اکسپریا Z1

 

سونی در سپتامبر سال ۲۰۱۳ یک محصول جدید را از سری Z خود معرفی کرد که اکسپریا Z1 نامیده می‌شد و اولین محصولی بود که از یک سنسور بیش از ۲۰ مگاپیکسلی استفاده می‌کرد. سونی بر روی این پرچم‌دار یک دوربین ۲۰٫۷ مگاپیکسلی قرار داده بود  که ۱/۲٫۳ اینچ سایز داشت و از لنز G سونی بهره می‌برد. از سایر قابلیت‌های آن می‌توان به F2.0 و گستره دید ۲۷ میلی متری اشاره کرد.

 

نوکیا ۸۰۸ PureView

 

نوکیا ۸۰۸ PureView

 

اگرچه شاید اکنون عملا کمپانی‌ای تحت عنوان نوکیا تلفن همراه تولید نمی‌کند اما زمانی این شرکت محصولاتی را معرفی می‌کرد که دوربین خارق العاده‌ای داشتند. نوکیا ۸۰۸ PureView اولین و تنها محصولی است که از یک سنسور ۴۰ مگاپیکسلی استفاده می‌کرد و این در حالی‌ست که بیشتر اسمارت فون‌های آن زمان دوربینی ۸ یا ۱۲ مگاپیکسلی داشتند.

 

این محصول از یک سنسور ۱/۱٫۲ اینچی CMOS FSI بهره می‌برد و لنزش نیز Carl Zeiss بود. البته گفتنی است که برای استفاده از قدرت ۴۱٫۳ مگاپیکسلی دوربین می‌بایست دست به دامان اپلیکیشن‌های سوم شخص می‌شدید و خود دوربین در حالت ۱۶:۹ قادر بود ۳۸٫۲ مگاپیکسلی و در حالت ۴:۳ تنها ۳۳٫۶ مگاپیکسل را ارایه دهد.

منبع : دنیای آی تی

با سه دوربین عکاسی فوق‌العاده آشنا شوید!

با سه دوربین عکاسی فوق‌العاده آشنا شوید!
نمایشگاه بین‌المللی فتوکینا چند روز پیش به کار خود پایان داد. این نمایشگاه که بصورت تخصصی در زمینه تجهیزات عکاسی و تصویربرداری است، هر دوسال یکبار در آلمان برگزار شده و در تخصص خود بزرگ‌ترین نمایشگاه در دنیا محسوب می‌شود.آتلیه کودک

با پنج دوربین عکاسی فوق‌العاده معرفی‌شده در بزرگترین نمایشگاه تجهیزات عکاسی جهان آشنا شوید!
امسال نیز مانند دوره‌های گذشته، کمپانی‌های فعال در زمینه عکاسی و تصویربرداری، آخرین دستاورد‌های خود را به نمایش گذاشتند. در این یادداشت، 3 دوربین عکاسی‌ای که در این دوره از فتوکینا توجه‌ها را به خود جلب کردند به شما معرفی می‌کنیم.

دوربین Canon EOS 7D Mark II

 

 

سال پیش، 7D به عنوان یکی از دوربین‌های هالف فریم کنون به بازار عرضه شد. خیلی زود توجه عکاسان به این دوربین جلب شد و اقبال فراوان نسبت به آن باعث شد تا مقطعی نیکون از رقیبه دیرینه خود در محصول فروش عقب بیافتد.آتلیه نوزاد
حالا مارک دو این دوربین در فتوکینای امسال معرفی شد. علاوه بر دارا بودن همه کیفیات فنی مدل قبلی، 7D Mark II تعداد فریم عکس گرفته شده در یک ثانیه را به ۸ فریم رسانده است. در ضمن قابلیت‌های تصویربرداری این مدل نیز افزایش پیدا کرده‌است. این دوربین حدود ۲۰۰۰ دلار قیمت داشته و حدود ۲۰۰ دلار نیز از مدل‌های قدرتمندی مانند 5D و 1D ارزان‌تر است.

دوربین Canon PowerShot G7 X

 

 
اگر بگوییم که با آمدن جی۷ ، کار و کاسبی RX100 سونی جمع می‌شود، اغراق نکرده‌ایم. دو سالی می‌شد که RX100 گزینه بسیار مناسبی برای دوربین کامپکت و عکاسی آماتور محسوب می‌شد. این دوربین با سنسور ۱ اینچی‌ای که داشت، عملاً سری S کنون را با مشکل مواجه کرد. با عرضه شدن جی ۷، عملاً عرصه برای سونی تنگ خواهد شد. البته قطعاً سونی هم بیکار نخواهد نشست و حتماً رقیبی برای جی ۷ رو خواهد کرد.

دوربین Panasonic LX100

 

 
در سال‌های گذشته، دوربین‌های مختلفی با اندازه سنسور‌های متفاوت عرضه شده‌اند، اما کمتر دوربینی وجود دارد که مانند LX100، نسبت به سنسور خود قدرتمند عمل کند.
LX100 به دلیل داشتن سنسوری چهار سوم اینچی در بدنه‌ای کوچک، نمونه بسیار قدرتمندی است. این دوربین علاوه بر اینکه امتیازات یک سنسور بزرگ را به شما می‌دهد، به عنوان یک دوربین کامپکت هم بسیار کارآمد است. داشتن یک لنز زوم ۲۴-۷۰، از دیگر مزایای این دوربین است.

منبع : bartarinha.ir

نخستین عکاس ایران

نخستین عکاس ایران را بشناسید
پیدایش عکس و دوربین عکاسی برای اولین بار در اواخر دوره حکومت محمد شاه قاجار توسط نظامیان و مستشاران اروپایی که به تهران رفت و آمد داشتند، گزارش شده است.عکاسی بارداری
 عکس هایی که در ابتدا از تهران گرفته شده شامل عکس هایی از زندگی مردم و درباریان قاجار بود که متاسفانه نخستین عکس های برگرفته شده از ایران در موزه ها و مراکز فرهنگی خارج از کشور نگهداری می شود. با روی کار آمدن ناصرالدین شاه و علاقه وی به دوربین عکاسی، عکاسی از انحصار فرنگیان خارج شد.

وی عکاسی را از شخصی فرانسوی به نام «مسیو کارلیان» آموخت. خودش به کار عکاسی، ظهور فیلم و چاپ عکس پرداخت. از جمله عکس های معروفی که ناصرالدین شاه از خود به جا گذاشته است، عکسی از مهدعلیا (مادرشاه) و زنان حرمسرایش است. وی به غیر از عکاسی از زنان و سوگلی هایش، از بناها، مناظر، شکارگاه ها، ییلاقات و زندانیان سیاسی عکس می انداخت. آتلیه نوزاد

بسیاری از عکس هایی که ناصرالدین شاه از زندانیان سیاسی گرفته در آلبوم خانه کاخ – موزه گلستان نگهداری می شود و جمله «خودمان انداختیم» دیده می شود.
پس از ناصرالدین شاه، سایر عکس های برجای مانده از دوران قاجار، عکس هایی از مظفرالدین شاه، محمدعلی شاه، احمد شاه است که در حالت های مختلف ایستاده، نشسته، سوار بر کالسکه اسب دیده می شود و کمتر عکسی از مناظر طبیعی در آن روزگار به ثبت رسیده است.

 

با روی کار آمدن پهلوی اول، عکس های بجای مانده در آن دوران بیشتر از احداثاث، ابنیه عمارات، پل ها، ساختمان، دانشگاه، خیابان کشی، شهرسازی، پارک، دانشکده، مدرسه و قشون است.

ناگفته نماند که تا مدت ها ی مدیدی عکاسی در انحصار درباریان بود و آنها از عکس به عنوان وسیله ای جهت پیشبرد پاره ای از اهداف و مقاصد خاص خود استفاده می کردندو اگر در اوایل دوربین عکاسی فقط به منظور گرفتن عکس های یادگاری و نمایش مورد استفاده قرار می گرفت، به تدریج با استفاده از تکنیک های جدید عکاسی، عکس در زمینه های دیگر به کار گرفته شد. تا جایی که گروهی از دربایان برای تخریب چهره برخی از رجال سیاسی به دفعات عکس افراد مهم و سرشناس و یا دشمنان خود را با بدن حیواناتی نظیر سگ، گربه، الاغ و... مونتاژ و درمیان مردم توزیع می کردند.

عکاسی که در ابتدا برای تفنن شاه و درباریان به تهران راه یافت، بعدها وسیله ای شد تا عده ای از شاگردان ممتاز و با استعداد دارالفنون برای آموختن فن عکاسی به اروپا اعزام شوند و چند نفر از آنها بعد از مراجعت مورد توجه ناصرالدین شاه قرار گرفتند و به عنوان عکاسباشی در دارالخلافه مبارکه ناصری مشغول به کار شدند و حتی برخی از آنها در مسافرت های داخلی و خارجی شاه را همراهی می کردند.

 

محمدرضا بیگی، نگارنده کتاب تهران قدیم، نام عده ای از عکاسباشیان پایتخت را به ترتیب قدمت و مسوولیت برشمرده است:
«حاج میرزاعلی عکاسباشی – آقا رضای پیشخدمت (اقبال السلطنه)، عزیز خواجه (متصدی تاریکخانه و ظهور عکس)، عباسعلی بیگ (ناظم عکاسخانه)، معتمدالسلطان (رییس عکاسخانه)، حسنعلی (عکاسباشی)، عبدالله قاجار (عکاسباشی مدرسه دارالفنون)، محمدحسین قاجار و میرزا جهانگیرخان. در این میان حسنعلی عکاسباشی و عبدالله قاجار از کسانی بودند که عکاسی را در اروپا آموخته بودند و به سایران آموزش می دادند».

 

اما تاریخ، عبدالله قاجار را پدر عکاسی ایران می شناسد و عکس های متعلق به دوران قاجار که توسط وی تهیه شده است باعث ترقی و پیشرفت وی در این رشته بیش از سایر رشته ها شد.
مردم تهران نسبت به این ابزار فرنگی و ماحصل آن آشنایی چندانی نداشتند. مشاهده تصویری از یک نفر که دقیقا با واقعیت مطابقت داشته باشد امری بسیار حیرت انگیز و تعجب آور برای عامه مردم بود.متداول شدن عکس در میان مردم را باید از زمان اجباری شدن ثبت احوال در تهران و سایر شهرستان ها دانست.

 

نخستین سجل احوال که در زمان آخرین شاه قاجار به مردم تکلیف شده بود ورقه ای بدون عکس بود. اما با روی کار آمدن پهلوی اول، دستور عکس دار شدن سجل داده شد و مردم اجبارا با عکس و عکاسی سر و کار پیدا کردند.

مناظر مضحک عکس گرفتن ها برای ثبت احوال، ماجراهای خنده آوری را در تهران آن روزگار ایجاد کرده از آن جمله که برخی از مردم از دوربین عکاسی وحشت داشتند و حاضر به نشستن در جلوی آن نبودند یا اینکه خودشان را مچاله می کردند و یا با دست های شان صورت شان را می پوشانیدند در نتیجه عکاسان وقت زیاد را صرف ادا و اطوار های عامه مردم می کردند و با سخنان شان به آنها قوت قلب می دادند تا ترس شان از بین برود.

به عنوان مثال اگر پیرمردی برای عکاسی می آمد و ترس داشت، عکاس به وی می گفت اگر دوست داری مسجد آبادی یا محله تان را ببینی، تکان نخور و داخل سوراخ دوربین را نگاه کن که الان آن منظره جلویت نمایان می شود و یا اگر جوان بود، عکاس از وی می پرسید که کدام یک از رفقایت را دوست داری و وقتی جواب می داد، فلانی به او می گفت، جُم نخور، اکنون دوستت را داخل دوربین می بینی.

در اوان رواج صنعت عکاسی در تهران، تنها عکاسخانه تهران «عکاسخانه مبارکه دولتی» بود که همگان به آنجا راه نداشتند و بیشتر اشراف و اعیان به این عکاسخانه می رفتند. عکاسخانه مذکور در خیابان جبارخانه به مدیریت عباسعلی بیگ بود و قیمت عکس در این عکاسخانه بستگی به کوچکی و بزرگی عکس داشت.

اما نخستین عکاسخانه عمومی تهران در خیابان علا ءالدوله (فردوسی) گشایش یافت که متعلق به شخصی به نام «روسی خان» بود. بعداز وی نیز فردی به نام ماشاءالله اقدام به پرپایی عکاسخانه ای در بازار بین الحرمین کرد که به عکاسخانه بین الحرمین ماشاءالله شهرت داشت. این دو عکاسخانه مختص مردم عادی بود. زنان تهرانی به هیچ عنوان راضی نمی شدند که داخل عکاسخانه های عمومی بشوند و نامحرم از آنان عکس بیندازد.

به دلیل عمومیت یافتن عکاسی در خانواده های اعیان و اشراف، چند نفر از زنان و دختران نیز به تجربه کردن این صنعت نوظهور پرداختند و معروف ترین آنها که نامش به عنوان اولین عکاس زن ایران به ثبت رسیده، اشرف السلطنه همسر محمدحسن خان اعتمادالسلطنه بود که عکاسی را از شاهزاده محمدمیرزا آموخته و راسا به فعالیت می پرداخت. اما نخستین زنی که به عکاسی عمومی پرداخت، خانم حداد بود که زنان برای گرفتن عکس به عکاسخانه وی در میدان شاهپور می رفتند.

در تهران قدیم، عکس ها همگی در روز و توسط نور آفتاب برداشته می شد اما نخستین عکاسی که در شب عکس گرفت، جعفر خادم بود. ابتکار جالب وی به این صورت بود که پودر منیزیوم را در ظرف درازی ریخته و دو طرف پودر را به سر سیم لخت برق وصل کرد و با آماده شدن عکس، کلید برق را زده منیزیوم مشتعل و تولید نور درخشان می کرد در این هنگام فلاش به کار می افتاد، خادم نخستین عکس در هنگام شب را از چهارراه حسن آباد گرفت و به دلیل نبود رقیب، عکس شب بسیار گران و تقریبا سه برابر قیمت عکس های روز بود.

این عکاسخانه به نام خادم با آویختن تابلویی به نام «عکاس شب و روز» باعث حیرت و اعجاز مردم شد. جعفر خادم که از دوستان رضاخان بود بعد از به سلطنت رسیدن وی به خدمت دربار او درآمد و عکاس مخصوص دربار شد و پسرش به نام علی خادم نیز بعدها جانشین پدرش شد.

قیمت عکس و شرایط پرداخت در آن دوران به این گونه بود که عکاس در ابتدا پیش پرداختی دریافت نمی کرد. بعداز تحویل عکس، پول را نقدا می گرفت. شش عکس شش در چهار فوری از یک قران تا دو قران و غیرفوری سه تا چهار قران و اگر همراه با کارت پستال بود برای مشتری پنج قران تمام می شد.

منبع

beytoote.com

آشنایی با حالات پیشفرض دوربین های دیجیتال

نتایج یک تحقیق در میان گروهی از دارندگان دوربین  دیجیتال نشان داده است که اکثریت این افراد از حالت اتوماتیک دوربین هایشان استفاده می کنند و حتی تعداد زیادی از آن ها نمی دانستند که دوربین حالتی به غیر از حالت اتوماتیک دارد! عکاسی نوزاد

 

این واقعیت نسبتا تلخی ست که این روزها جامعه عکاسان با آن رو به روست،بسیاری از افراد صرف داشتن یک دوربین دیجیتال خود را عکاس معرفی می کنند و گمان می کنند با استفاده از حالت اتوماتیک می توان تمام مشکلات را حل نمود و این حالت  پاسخگوی تمام نیاز هایشان خواهد بود.

 

اما حقیقت ماجرا چیز دیگری ست که بسیار متفاوت از این عقیده و عمل این عده ی کثیر است.آن چه می تواند یک عکاس حرفه ای را از یک عکاس آماتور تمییز دهد قطعا استفاده از همین حالت های پیشفرض دوربین های دیجیتال است.

 

یک عکاس حرفه ای به هیچ وجه نیاز و جبری برای استفاده از حالت پیشفرض ندارد بلکه می تواند از حالت تمام دستی دوربین استفاده نماید و در کوتاه ترین زمان ممکن به نتیجه ی مطلوب برسد.البته نباید فراموش کرد این حالات پیشفرض که محبوب ترین آن ها حالت اتوماتیک است برای عکاسان آماتور واقعا کارآمد است و وجود این تنظیمات پیشفرض در دوربین ضروری ست.زیرا بسیاری از افراد بنا بر دلایل مختلف قادر به کار حرفه ای با دوربین عکاسی نیستند و یا علاقه به عکاسی حرفه ای ندارند.در این مطلب سعی بنده بر این است که تمام حالات پیشفرض دوربین های دیجیتال را به شکل کامل برای شما شرح دهم. آتلیه بارداری
حالات پیشفرض دوربین های دیجیتال

 اولین و محبوب ترین حالت،حالت اتوماتیک:
به نظر من اصلا نیازی به شرح و توضیح این حالت نیست (بنظر می رسد اکثر دارنده گان دوربین های دیجیتال از آن استفاده می کنند).وقتی شما دوربین را در حالت اتوماتیک قرار می دهید یعنی قضاوت را بر عهده ی دوربین تان می گذارید.در این حالت دوربین با توجه به داده هایی که دریافت می کند سعی می کند بهترین تنظیمات اعم از سرعت شاتر،دیافراگم،ایزو،تراز سفیدی، فکوس،فلاش و… را اعمال کند.

 

بعضی از دوربین ها این اجازه را به شما می دهند که در حالت اتوماتیک بتوانید از فلاش استفاده نکنید و بعضی دیگر هم همچین امکانی ندارند و اگر دوربین تشخیص دهد که باید از فلاش استفاده شود شما نمی توانید مانع از آن شوید.این حالت در بسیاری از موقعیت ها و وضعیت های عکاسی نتایج قابل قبولی به شما ارائه می دهد و به همین دلیل محبوب ترین حالت پیشفرض دوربین های دیجیتال به شمار می رود.

 

اما همواره به یاد داشته باشید که در این حالت شما اطلاعاتی از محیط و شرایطی که در آن قرار دارید به دوربین نمی دهید و خود دوربین اطلاعات را از محیط دریافت می کند،به همین دلیل دوربین مجبور است با توجه به داده هایی که در اختیار دارد حدس بزند که شما چه عکسی و چه نتیجه ای را انتظار دارید و به همین دلیل طبیعتا این احتمال وجود دارد که دوربین اطلاعات را ناقص دریافت کند و یا حدسی که در رابطه با سلیقه و هدف مد نظر شما می زند اشتباه باشد و این حالت نتواند کارایی مناسبی داشته باشد.

 

قابل ذکر است در بعضی از شرایط حالات دیگر پیشفرض می توانند کارآمد تر و بهتر از حالت اتوماتیک عمل کنند و سطح بیشتری انتظارات شما را برآورده سازند.

 

حالت پرتره:

آیکن حالت پرتره
وقتی شما حالت پرتره را انتخاب می کنید، دوربین شما به شکل خودکار روزنه دیافراگم را باز می کند یعنی عدد دیافراگم کوچکی را انتخاب می کند.شاید این سوال برای شما پیش بیاید که دلیل این اتفاق و این عملکرد دوربین شما چیست؟! دلیلش کاملا روشن است،با این کار عمق میدان کاهش پیدا می کند زیرا در عکس های پرتره شما نیاز به یک بک گراند تار (خارج از فوکوس) دارید تا سوژه با قرار گرفتن در فوکوس از پس زمینه جدا شود و به خوبی مخاطب را جذب کند.

 

حالت پرتره در شرایطی که شما قصد عکاسی از یک سوژه یا شیء واحد و تنها را داشته باشید بهترین عملکرد را خواهد داشت زیرا سوژه را کاملا واضح نشان می دهد، به شکلی که نظر بیننده را جلب کند.البته اگر از این حالت برای سوژه های انسانی استفاده می کنید بهتر است شانه و سر سوژه ها را در کادر قرار دهید و از قرار دادن تمام قد سوژه ها در کادر اجتناب کنید تا نتیجه ای بهتر را به دست بیاورید.

 

همچنین اگر با استفاده از این حالت در حال عکاسی از سوژه انسانی بودید و خورشید نیز در کادر شما و یا پشت سوژه ها وجود داشت بهتر است از فلاش دوربین تان استفاده کنید تا با استفاده از نور پر کننده از قرار گرفتن صورت سوژه ها در سایه و تیره شدن آن ها جلوگیری کنید.

 

حالت ماکرو:

آیکن حالت ماکرو
حالت ماکرو این اجازه را به شما می دهد که بیشتر به سوژه ی خود نزدیک شوید و یک عکس بسته از نمای نزدیک یا اصطلاحا کلوز آپ بگیرید.این حالت برای عکس برداری از گل ها، حشرات و اشیای کوچک دیگر بسیار مناسب و کارآمد است.قابل ذکر است دوربین های دیجیتال مختلف با توجه به امکانات و خصوصیات شان، در حالت ماکرو توان و قابلیت متفاوتی از خود به نمایش می گذارند و حداقل فاصله فوکوس آن ها متفاوت خواهد بود.

 

معمولا این فاصله بین ۲ تا ۲۰ سانتی متر خواهد بود.زمانی که شما از حالت ماکرو استفاده می کنید به این نکته توجه داشته باشید که انجام فوکوس در فاصله ی کوتاه سخت تر است زیرا عمق میدان کاهش چشم گیری پیدا می کند و گاها تا چند میلی متر نیز می رسد! سعی کنید دوربین تان و سوژه ای که قصد عکس برداری از آن را دارید به شکل موازی در یک خط قرار دهید، اگر به هر دلیلی نتوانید این کار را انجام دهید به احتمال قوی مقدار زیادی از عکس شما خارج از فکوس خواهد بود.

 

شما قطعا به این نکته پی خواهید برد که در این حالت بهتر است از فلاش دوربین تان استفاده نکنید، زیرا به دلیل فاصله بسیار کوتاه دوربین و به طبع فلاش دوربین تان نسبت به سوژه می تواند موجب سوختن سوژه در عکس و یا اصطلاحا اُور اکسپوز شدن آن شود.در آخر باید یادآور شویم که استفاده از سه پایه در این حالت می توانید بسیار کارآمد و مفید باشد، زیرا در عکس های ماکرو معمولا عمق میدان بسیار کم است و کوچک ترین حرکتی در دوربین می تواند باعث خارج شدن سوژه شما از محدوده فوکوس شود و نتیجه دلخواه را حاصل نکند.

  حالت کاملا دستی:

این حالت معمولا در دوربین های دیجیتال با حرف M که مخفف عبارت Manual است نمایش داده می شود.حالت تمام دستی مخصوص حرفه ای هاست،در این حالت شما کنترل کامل بر تمامی تنظیمات دوربین تان خواهید داشت و باید برای تنظیم دیافراگم،سرعت شاتر،ایزو و… فکر کنید و آن ها را به شکل هماهنگ و مکمل تنظیم نمایید.

 

کار کردن با این حالت این امکان را به شما می دهد که دقیقا همان عکسی را که می خواهید ثبت نمایید.البته شما باید قبل از استفاده از این حالت، طرز کار آن و قوانین و روابط مربوط به دیافراگم،شاتر،ایزو،تراز سفیدی و … را آموخته باشید.

 

به دلیل مشکلات و سختی ای که در استفاده از این حالت است اغلب دارندگان دوربین های دیجیتال ترجیح می دهند از حالت های اتوماتیک و یا نیمه اتوماتیک استفاده کنند.البته نباید فراموش کنیم که عکاسان حرفه ای در اکثر مواقع از حالت تمام دستی استفاده می کنند.
منبع:gooyait.com

5 ترفند ساده اما حرفه ای برای چیدمان عکاسی

در این مطلب اما می‌خواهیم نکاتی تخصصی‌تر از عکاسی را به شما آموزش دهیم. لازم است یادآوری کنیم که عکس خوب، صرفا نیاز به دوربین خوب ندارد و شما می‌توانید با نگاهی خوب و آگاهی از علم و دانش عکاسی، عکس‌های خوبی برداشته و منتشر کنید. عکاسی کودک

 

عکاسی از چیدمان

حتما شما نیز تصاویر بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی دیده‌اید که از چیدمان اشیا روی یک سطح برداشته شده‌اند، بسیاری از این تصاویر از بالا گرفته شده‌اند، بخش عمده‌ای از دلیل زیبایی این گونه از عکس‌ها به خاطر تناسب زاویه شان با دید انسان است. برای عکاسی از چیدمان‌، لازم است چند نکته را در نظر داشته باشید تا بتوانید عکس‌های خوبی در آتلیه کودک تهیه کنید.

 

نکاتی برای عکس گرفتن

 

یک استودیو‌ی عکاسی خانگی بسازید

برای داشتن یک استودیو‌ی خانگی لازم نیست که حتما از فلاش‌های گران‌قیمت عکاسی استفاده کنید. یک گوشه‌ نورگیر از خانه را انتخاب کنید و در روشن‌ترین ساعت روز، چیدمان‌خود را در‌ آن‌ فضا آماده کرده و از بالا عکاسی کنید.

 

برای اینکه‌ نورپردازی یکپارچه‌ای در فضای چیدمان‌تان داشته باشید، بهتر است از یک صفحه‌ سفید بزرگ در مقابل زاویه‌ تابش نور خورشید استفاده کنید؛ البته تجهیزات تخصصی‌ای برای این کار در عکاسی وجود دارد اما یک مقوای‌ محکم سفید یا حتی یک شیء سفید بزرگ مسطح می‌تواند تا حد بسیاری به شما در نورپردازی فضای چیدمان‌تان کمک کند. وقتی نور یکپارچه‌ای روی چیدمان شما تابیده شود، جلوه‌ بیشتری به اشیا می‌دهد و در نتیجه عکس بهتری نیز خواهید داشت.

 

برای نورپردازی یکپارچه در عکس، از صفحه‌ سفید بزرگ در مقابل زاویه‌ تابش نور خورشید استفاده کنید

 

دوربین را ثابت نگه دارید

در مطالب قبل نیز در این باره توضیحاتی داده بودیم اما لازم است بار دیگر در این مورد یادآوری کنیم که تمیز بودن لنز دوربین و ثابت بودن آن، تا حد بسیاری از مات شدن یا اصطلاحا بلور شدن عکس‌های شما جلوگیری می‌کند. اگر از دوربین‌ استفاده می‌کنید، سعی کنید آن را با سه‌پایه  عمود بر سطح چیدمان در جای خود محکم کنید و اگر هم تلفن همراه برای عکاسی در دست دارید، سعی کنید آن را با یک منوپاد به جای مشخصی نصب کنید.

 

این کار به شما کمک می‌کند که از سرعت‌های کمتر در عکاسی استفاده کنید و نوردهی بیشتری به چیدمان خود بدهید که در نتیجه عکس باکیفیت‌تری خواهید داشت.

 

سعی کنید دوربین را با سه‌پایه  عمود بر سطح چیدمان در جای خود محکم کنید

 

از یک صفحه‌ چوبی استفاده کنید

پیدا کردن یک صفحه‌ چوبی یا حتی سنگی که چندان کاربردی ندارد، کار سختی نیست؛ حتی ممکن است صفحه‌ای که روی‌ آن چیدمان انجام می‌دهید، سطح تمیزی نباشد. این کار به شما کمک می‌کند که چیدمانی روستیک و دلنشین داشته باشید. می‌توانید حتی بنا بر خلاقیت‌تان این سطح را رنگ کنید یا با پارچه‌ای متناسب با سلیقه‌تان آن را بپوشانید.

 

با استفاده از صفحه‌ چوبی یا سنگی چیدمانی روستیک و دلنشین داشته باشید

 

زیبایی در عین سادگی

فراموش نکنید که منظور از چیدمان، تنها چیدمانی از لوکس‌ترین اشیا یا نفیس‌ترین وسایل نیست. همین که اشیا در عکس‌ شما با یکدیگر تناسب و ارتباط درست بصری و حسی داشته باشند، با رعایت سایر نکات تکنیکی می‌توانید عکس بسیار زیبایی تهیه کنید. 

 

اگر تناسب در چیدمان رنگ‌ها، فرم‌ها و حس و کاربرد اشیا رعایت شود، به مراتب نتیجه‌ بسیار مطلوب‌تری از یک چیدمان بدون تناسب اما از اشیای گران قیمت خواهید داشت. در این نوع عکاسی، سوژه‌ اصلی‌ای وجود ندارد، پس شما در واقع از کل فضا عکاسی می کنید و تمامی اشیای موجود در کنار هم باید چیدمان زیبایی داشته باشند.

 

منظور از چیدمان، تنها چیدمانی از لوکس‌ترین اشیا یا نفیس‌ترین وسایل نیست 

منبع : chidaneh.com

معرفی رشته عکاسی

معرفی رشته عکاسی
اولین عکس‌ها با دوربین‌های ابتدایی و کمترین تجهیزات تولید می‌شدند و امکانات و تجهیزاتی که امروزه برای عکاسان مهیا است،‌ قابل مقایسه با آن زمان نیست. اما با کمی دقت می‌توان متوجه شد که عکس‌های آن دوران با عکس‌های آتلیه‌ای امروز تفاوت چندانی ندارند چرا که هر دو، عکس‌هایی خشک و بی‌روح هستند که همه چیز رویشان ثبت می‌شود، بدون این که از خودشان اظهار وجودی بکنند. عکس‌هایی که با حاشیه‌ای سفید به کاغذ چسبیده‌اند و این خود تأکیدی بر فاصله این عکس‌ها با واقعیت است و چه تأسف‌بار است که بسیاری از مردم عکاسی را مساوی با همین عکس‌های پرسنلی و خانوادگی می‌دانند! آتلیه بارداری

و متعجب هستند که چرا عده‌ای از جوانان برای فراگرفتن این حرفه چهار سال در دانشگاه تحصیل می‌کنند در حالی که بسیاری از عکاسان موفقی که آنها می‌شناسند، این حرفه را نسل در نسل فراگرفته‌اند و اصلاً تحصیلات دانشگاهی ندارند. عکاسی بارداری

اما استادان و دانشجویان رشته عکاسی نظری متفاوت دارند. آنها معتقدند که استودیوهای عکاسی به "حرفه عکاسی" می‌پردازند در حالی که دانشگاه‌ها "هنر عکاسی" را آموزش می‌دهند. دانشجویان‌ رشته‌ عکاسی‌ با علوم‌ و فنون‌ مختلفی‌ در زمینه‌ عکاسی‌ آشنا شده‌ و همچنین‌ رشته‌های‌ مختلف‌ عکاسی‌ را از قبیل‌ عکاسی‌ خبری‌، تبلیغاتی‌، علمی‌، طبیعت‌ و پرتره‌ آموزش‌ می‌بینند.

البته‌ این‌ اطلاعات‌ خیلی‌ جامع‌ و عمیق‌ نیست‌ چون‌ هریک‌ از رشته‌های‌ فوق‌، خود دنیای‌ گسترده‌ای‌ دارد که‌ نمی‌توان‌ طی‌ چهار سال‌ با آنها آشنا شد و اصلاً یک‌ عکاس‌ نمی‌تواند با تمامی‌ این‌ رشته‌ها و تجهیزات‌ مربوط‌ به‌ آنها به خوبی‌ آشنا گردد. در ضمن‌ دانشگاه‌ تنها راه‌ دست‌یابی‌ به‌ اطلاعات‌ علمی‌، فنی‌ و هنری‌ مورد نظر در رشته‌ عکاسی‌ نیست‌.

اما یک‌ دانشجوی‌ عکاسی‌ می‌تواند طی‌ مدت‌ کوتاه‌تری‌ این‌ اطلاعات‌ را کسب‌ کند؛ یعنی‌ معلوماتی‌ را که‌ یک‌ عکاس‌ تجربی‌ طی‌ مدت‌ طولانی‌ به‌ دست‌ می‌آورد، یک‌ دانشجو در مدت‌ چهار سال‌ آموزش‌ می‌بیند. در واقع‌ یک‌ عکاس‌ به‌ ثبت‌ و گزینش‌ لحظه‌هایی‌ از زمان‌ می‌پردازد که‌ دربردارنده‌ نمایشی‌ از حالات‌ انسانی‌، پدیده‌های‌ علمی‌، مناظر طبیعی‌ یا هر موضوع‌ دیگری‌ است‌ که‌ قابل‌ ثبت‌ بر روی‌ نوار حساس‌ فیلم‌ می‌باشد.

این‌ گزینش‌ از یک‌ سو برپایه‌ شناخت‌ فرهنگ‌ جامعه‌ و شناخت‌ عمومی‌ هنرها استوار است‌ و از سوی‌ دیگر بر انتقال‌ و تطبیق‌ آنها با فن‌شناسی‌ و علوم‌ مربوط‌ به‌ عکاسی‌ تکیه‌ دارد و مهمترین‌ کار عکاسی‌ عبارت‌ است‌ از تلفیق‌ به‌ جا و درست‌ این‌ دو با یکدیگر. چرا که‌ فن‌شناسی‌ در عکاسی‌ به‌ ساخت‌ قالب‌ اصلی‌ عکس‌ کمک‌ می‌کند و شناخت‌ فرهنگ‌، جامعه‌ و هنر به‌ ساخت‌ محتوای‌ کار یاری‌ می‌رساند.
توانایی‌های‌ لازم :
هنرمند عکاس‌ به‌ هنر دیدن‌ مجهز است‌. چشم‌های‌ هوشیار و جستجوگر او به‌ معنی‌ مکان‌ها، اشیاء و حوادثی‌ رخنه‌ می‌کند که‌ از نگاه‌ لغزنده‌ چشم‌های‌ دیگران‌ پنهان‌ می‌ماند. بنابراین‌ زیبایی‌ را در چیزهای‌ پیش‌پا افتاده‌، غیرمعمول‌ را در معمول‌ و معنی‌ را در ظاهراً بی‌معنی‌ می‌بیند. همچنین‌ یک‌ عکاس‌ باید در محیط‌ جامعه‌ بوده‌ و پرجنب‌ و جوش‌ باشد.

چون‌ عکاسی‌ مثل‌ نقاشی‌ نیست‌ که‌ در خانه‌ بنشینیم‌ و هرچه‌ دلمان‌ خواست‌ نقاشی‌ کنیم‌ و حتی‌ در تابستان‌، پاییز را بکشیم‌ بلکه‌ عکاسی‌ شکار لحظه‌ها است‌ پس‌ باید در ساعات‌ مختلف‌ شبانه‌روز در مکان‌های‌ متفاوت‌ حضور داشت‌ تا بتوان‌ لحظه‌ مورد نظر را شکار کرد.

و بالاخره‌ یک‌ عکاس‌ باید اطلاعات‌ عمومی‌ خوبی‌ داشته‌ باشد؛ یعنی‌ باید شعر بخواند، داستان‌ بخواند، روزنامه‌ بخواند تا بفهمد در کجا و در چه‌ زمانی‌ زندگی‌ می‌کند چون‌ عکاسی‌ که‌ در زمان‌ حال‌ نباشد، نمی‌تواند عکس‌ بگیرد.
موقعیت‌ شغلی‌ در ایران :
اکثر فارغ‌التحصیلان‌ رشته‌ عکاسی‌ جذب‌ مطبوعات‌ می‌شوند چون‌ در حال‌ حاضر ما شاهد گسترش‌ مطبوعات‌ و نیاز آنها به‌ عکاسانی‌ تازه‌نفس‌ و متبحر هستیم‌. برپایی‌ نمایشگاه‌های‌ صنعتی‌ متعدد و توجه‌ به‌ آگهی‌های‌ تجاری‌ و فرهنگی‌ نیز باعث‌ شده‌ است‌ که‌ تعداد قابل‌ توجهی‌ از فارغ‌التحصیلان‌ جذب‌ عکاسی‌ تبلیغاتی‌ بشوند، حوزه‌ انتشارات‌ نیز تعداد دیگری‌ از فارغ‌التحصیلان‌ این‌ رشته‌ را به‌ کار گرفته‌ است‌ و با کمال‌ تأسف‌ تعدادی‌ از فارغ‌التحصیلان‌ نیز استودیو باز کرده‌ یا به‌ عکاسی‌ از مراسم‌ و میهمانی‌ها می‌پردازند در حالی‌ که‌ برای‌ کار در یک‌ آتلیه‌ عکاسی‌ نیاز نیست‌ که‌ دانشجو چهار سال‌ در دانشگاه‌ تحصیل‌ کند بلکه‌ می‌توان‌ طی‌ چند ماه‌ به‌راحتی‌ فن‌ عکاسی‌ را فرا گرفت‌ و یک‌ آتلیه‌ عکاسی‌ باز کرد.
درس‌های‌ این‌ رشته‌ در طول‌ تحصیل :
دروس‌ پایه :
مبانی‌ هنرهای‌ تجسمی‌، کارگاه‌ طراحی‌ پایه‌، کارگاه‌ عکاسی‌ پایه‌، هندسه‌ مناظر و مرایا، هنر و تمدن‌ اسلامی‌، آشنایی‌ با هنر در تاریخ‌، آشنایی‌ با هنرهای‌ سنتی‌ ایران‌، آشنایی‌ با رشته‌های‌ هنری‌، کارگاه‌ عکاسی‌ رنگی‌.
دروس‌ اصلی‌ :
شیمی‌ عمومی‌ و شیمی‌ عکاسی‌، فیزیک‌ و ابزارشناسی‌، تاریخچه‌ عکاسی‌، آشنایی‌ با فیلمبرداری‌، نورپردازی‌، فنون‌ عرضه‌ و نمایش‌ عکس‌، تجزیه‌ و تحلیل‌ و نقد عکس‌، کارگاه‌ تخصصی‌ عکاسی‌، فنون‌ بازسازی‌ عکس‌.
دروس‌ تخصصی‌ :
کارگاه‌ عکاسی‌، طرح‌ و رساله‌ نهایی‌.

منبع:motaleat.sanjesh.org

نحوه عکاسی در غار

کسانی که تجربه غارنوردی دارند، می دانند که گشت و گذار در هر قدم از مسیرطولانی غارها، پر از هیجان و لذتی است که دوست دارید آن را ثبت کنید، یادگاری از آن داشته باشید و بعدها دیگران را در این لذت شریک کنید. اما در فضای تنگ و مرطوب و تاریک غار چطور می توان عکس خوب گرفت و این لحظه ها را ثبت کرد؟ ما به شما می آموزیم! آتلیه نوزاد
1- فضای غارها همیشه گسترده و عریض نیست. در مواردی که فضا تنگ و فشرده است نمی توانید از لنز نرمال برای عکاسی استفاده کنید. در این صورت باید کمی هزینه کنید و لنز جدید بخرید که البته پرداخت هزینه بالای لنز برای کسانی که عاشق ثبت تجربه های غارنوردی هستند، ممکن است کمی سخت باشد.
البته به یاد داشته باشید که همیشه داشتن گرانقیمت ترین و معروفترین مارکها دلیل بر کیفیت خوب کار نیست. یکی از حسن های استفاده از فلاشهای ارزان قیمت و متفرقه در عکاسی غار این است که در صورت خراب شدن بر اثر عوامل موجود در غار و سهل انگاری، کمتر خودتان را سرزنش می کنید! برای عکاسی از چنین غارهایی شما نیاز به لنزهای واید انگل، خصوصا واید 24 دارید.
2- اگر می خواهید با دوربین آنالوگ قدیمی تان عکس بگیرید، باید از فیلم هایی با حساسیت های بسیار بالا مثلا 400 تا 800 یا 1200 که مخصوص عکسبرداری در محل های کم نور است استفاده کنید. عکاسی نوزاد
3- در تاریکی غار، عکاسی با فلاش جدا انجام می شود. همان فلاش هایی که از دوربین جدا می کنند و آن را به دیگری می سپارند تا به سوژه نزدیک کند.
4- اگر قرار است در غار از یکی از جاذبه های طبیعی عکس بگیرید، باید اول زاویه خود را با سوژه تنظیم کنید، دیافراگم را اندازه کنید و درجه سرعت دوربین را روی عدد B که معمولاً در تمامی دوربین های عکاسی وجود دارد بگذارید. درجه B کاری می کند که اگر دکمه شاتر دوربین برای گرفتن عکس فشار داده شود تا زمانی که فشار قطع نشود دریچه دیافراگم بسته نخواهد شد.
پس از آماده شدن تمام این مراحل برای انجام کار همه چراغ های روشنایی درون غار خاموش و در این هنگام دکمه شاتر فشار داده می شود تا دریچه دیافراگم باز شود ولی چون تاریکی مطلق است چیزی درون فیلم ثبت نخواهد شد. بلافاصله پس از فشار دادن دکمه شاتر فلاش که در دست همکار عکاس و رو به سوی سوژه قرار دارد روشن می شود و دراین حالت دوربین فقط نور تابیده شده از فلاش بر روی سوژه را ثبت می کند و با خاموش شدن فلاش باید فشار روی دکمه شاتر قطع شود.
عکس گرفته شده بسیار جالب و دیدنی و دارای زیبایی های خاصی خواهد بود. البته اگر بتوان از پایه عکاسی استفاده کرد و به مراتب عکس دقیقتر خواهد شد. باید اشاره کرد که ازاین روش می توان در یک زمان از چند فلاش که در جهات مختلف قرار داده شده نیز استفاده کرد که معمولاً برای عکسبرداری از فضاهای بزرگ بکار می رود. نکته مهم این که در این روش نباید تمامی فلاش ها زده شود بلکه باید تک تک روشن و خاموش شوند.
به علت تعرق بدن در غار نوردی و دمای خنک غار ها، ممکن است در صورت توقف برای عکاسی، بخار متصاعد شده از بدن یا بازدم بصورت مه ای در اطراف عکس دیده می شود. بهترین کار این است تا قبل از عکاسی بدن را خشک کرده و نیز هنگام فشار دادن دکمه شاتر دوربین نفستان را حبس کنید
چند نکته مهم
- خاک و گل چسبنده، رطوبت و آب عناصر بسیاری از غارها را تشکیل می دهند که همگی دشمن درجه یک دوربین ها و متعلقات آنها هستند پس با استفاده از کیسه های لاستیکی دوربین و تجهیزاتتان را عایق کنید.
- حافظه دوربین و باطری های قوی (شارژی یا آلکالین) یدکی، دستمال و حوله خشک برای پاک کردن دست، دوربین و دستمال مخصوص برای لنز همیشه همراه خود داشته باشید. گاهی اوقات یک لکه کوچک از بخار بازدم می تواند لنز را کثیف و عکس را تباه کند.
- به علت تعرق بدن در غار نوردی و دمای خنک غار ها، ممکن است در صورت توقف برای عکاسی، بخار متصاعد شده از بدن یا بازدم بصورت مه ای در اطراف عکس دیده می شود. این بخار که شامل قطرات ریز آب می باشد با تابش نور فلاشها، تاثیر بسیار بدی در عکستان خواهد داشت. بهترین کار این است تا قبل از عکاسی بدن را خشک کرده و نیز هنگام فشار دادن دکمه شاتر دوربین نفستان را حبس کنید.
- از هر عکس چند نمونه مختلف با تنطیمات مختلف دوربین و فاصله فلاشها به سوژه و فیگورهای مختلف غارنورد(ها) بیاندازید. این کار باعث می شود در مرور زمان تجربه شما را در انتخاب بهترین گزینه بالا ببرد.
- اگر در جایی برای عکاسی توقف کردید، لوازم عکاسی را که معمولا اندازه کوچکی دارند را در کنار هم بچینید و روی سطح تمیزی (مثلا تکه ای پارچه یا حوله) قرار دهید تا در تاریکی غار آنها را گم نکنید.
- از بجا گذاشتن هرگونه زباله در غار خودداری کنید. باطری ها با داشتن خصوصیات شیمیایی یکی از مضرترین زباله ها برای غارها و موجودات درون آنهاست که خیلی از غارنوردان بدون توجه آنها را بجا می گذارند.
- اگر چه ممکن است لمس تزئینات آهکی لذت بخش و جالب باشد اما در بیشتر اوقات آنها شکننده هستند و ممکن است با تماس دست خرد شوند. توجه داشته باشید که چربی یا باکتری های دستتان حتی ممکن است تاثیرات بیولوژیکی در روند تزئینات ایجاد کنند پس از دست زدن به آنها خودداری کنید.
منبع:tebyan.net

2 نکته برای ایجاد عمق و بُعد در عکس هایتان

کی از چالش های عکاسی این است که ما سعی داریم با یک رسانه دو بُعدی یک دنیای سه بُعدی را به تصویر بکشیم. ایجاد عمق و حس بُعد به شما کمک خواهد کرد تا بینندگان را فریب داده و آنها را بیشتر به سمت تصاویر خود بکشید. در این مقاله آموزشی، من چهار نکته برای ایجاد عمق در عکس هایتان به شما خواهم گفت.آتلیه نوزاد

از زاویه دوربین درست استفاده کنید

اولین کاری که می توانید انجام دهید تا به تصاویر خود عمق ببخشید این است که پاهای خود را در جای مناسب قرار دهید، و دوربین خود را در جهت مناسب بگیرید.

منظورم این است که وقتی شما به طور مستقیم از چیزی تخت عکس می گیرید، تصویر شما نیز تخت به نظر خواهد رسید. به این نمونه نگاه کنید. تصویر زیر از یک طرف رودخانه گرفته شده و رو به طرف دیگر به سمت طلوع آفتاب است. توجه کنید که چطور رودخانه یک خط مستقیم را درست در میان تصویر ترسیم می کند، و در واقع هیچ چیزی وجود ندارد که توجه بیننده را جلب کند و او را به سمت تصویر بکشد. عکاسی نوزاد

یک طلوع یا غروب خورشید زیبا برای ایجاد یک عکس قدرتمند و قوی کافی نیست. این عکس به دلیل زاویه دوربین مورد استفاده فاقد عمق است.

در این تصویر بعدی، تمام کاری که من انجام دادم این بود که کمی به سمت چپ چرخیدم، در نتیجه مستقیما از سرتاسر رودخانه عکس نمی گرفتم.

این عکس کمی بهتر از عکس اول است.

اکنون بیایید ببینیم وقتی من تنها کمی پاهایم را جابجا کردم، چه اتفاقی برای این صحنه افتاد. من از لحاظ فیزیکی به یک نقطه جدید چند قدم آنطرف تر رفتم و به جای این که دوربین را مستقیما رو به سمت رودخانه بگیرم، کمی چرخیدم تا رو به سمت بالای رودخانه قرار گیرم.

خیلی بهتر شد! می بینید چطور در این تصویر رودخانه بیشتر نگاه شما را به سمت صحنه می کشد؟

خب، این عکس بهتر است، اما من می خواستم آن را یک گام جلوتر ببرم، بنابراین دامنه کوهی که بر روی آن ایستاده بودم را نیز به تصویر اضافه کردم. تصویر زیر را ببینید.

بهتر شد، اما می بینید که در اینجا چطور رودخانه نگاه شما را به جای داخل، به خارج از صحنه هدایت می کند؟

اما من احساس کردم که رودخانه در ترکیب بندی بالا به ضرر من عمل می کند، بنابراین تصویر نهایی را وارونه (به صورت افقی برعکس) کردم. اکنون رودخانه از سمت چپ وارد تصویر می شود و به داخل صحنه پیچ و تاب می خورد. نگاه ما به طور طبیعی از چپ به راست (فارسی زبانان راست به چپ)، و از بالا به پایین حرکت می کند، بنابراین سعی کنید ترکیب بندی هایتان در این جهات جریان داشته باشند. در این صورت بیننده راحت تر آن را احساس خواهد کرد، و او را در تصویر نگه می دارد.

رودخانه نگاه شما را به سمت صحنه هدایت می کند، جزئیات دامنه کوه شما را علاقه مند نگه می دارد.

تفاوت چشمگیر بین تصویر اول تا تصویر آخر را از لحاظ عمق می بینید؟

این مرا به نکته دوم رساند که کار بعدی است که می توانید برای ایجاد عمق در تصاویر خود انجام دهید.

۲

تصاویر خود را لایه بندی کنید

من به نوعی به کار بعدی که می توانید برای ایجاد عمق در تصاویر خود انجام دهید اشاره کردم، که در واقع اضافه کردن لایه هاست. این بدین معنی است که چیزهایی در صحنه داشته باشید که در فاصله های مختلف نسبت به دوربین قرار دارند. در واقع شما به یک المان پیش زمینه (چیزی نزدیک)، یک زمینه میانی، و یک پس زمینه (چیزی دور) نیاز دارید.

چشم های ما عمق را درک می کنند، بنابراین می توانیم اشیای دور و نزدیک را همزمان ببینیم. این وظیفه شماست که المان های مناسب را به صحنه اضافه کنید تا به این طریق تصویر خود را لایه بندی نیز بکنید. ساده ترین راه برای انجام این کار این است که سوژه ای که می خواهید از آن عکس بگیرید را پیدا کنید و سپس چیزی به پیش زمینه اضافه کنید. بیایید چند نمونه ببینیم.

در تصویر بالا من لبه بستر رودخانه، و همچنین نمای کل دره را به صحنه مقابل خودم اضافه کردم. اما واقعا زیاد هم خوب از کار درنیامد، می توانید ببینید چرا؟ سه المان جداگانه در تصویر وجود دارد – آسمان، علف ها در پیش زمینه، و دره. اما آنها اصلا متصل به هم به نظر نمی رسند و لبه تپه و خط افق هر دو خطوط راست هستند – نتیجه بسیار ایستا است.

این عکس خیلی موفقیت آمیزتر است.

اکنون من بر روی یک بوته در پیش زمینه فوکوس کرده ام و دره پشت آن بیشتر به پس زمینه ای تبدیل شده است که از آن پشتیبانی می کند. این عکس بسیار موفقیت آمیزتر است چون عمق را نشان می دهد.

چه چیزی در پیش زمینه قرار دهیم

اما چه می شود اگر نتوانید یک المان پیش زمینه جالب پیدا کنید؟ چرا یک المان انسانی اضافه نکنید؟

من اغلب اوقات پاهای خودم را در عکس هایم قرار می دهم. این یک المان انسانی و پیش زمینه به عکس اضافه می کند. این عکس با یک لنز سوپر واید، ۸mm Rokinon بر روی Fuji X-T1 من گرفته شده است.

شرکت کنندگان در یکی از کارگاه های من تبدیل به سوژه می شوند. استفاده از یک لنز بلندتر در اینجا (۱۳۵mm بر روی دوربین فول فریم) آنها را نزدیک آورده و پس زمینه را به خوبی مات می کند که به تصویر جدایی و عمق می بخشد.

این نمونه برعکس نمونه بالاست. این یکی با یک لنز ۲۴mm در f/14 برای به دست آوردن عمق میدان بیشتر و نگه داشتن سوژه و پس زمینه در فوکوس شارپ گرفته شده است.

این دوباره دامنه کوه است که بخش دیگری از آن حتی نزدیک تر است و در پایین تصویر خارج از فوکوس می باشد. چند لایه می توانید در اینجا ببینید؟ تفاوت فاصله بین نزدیک ترین و دورترین چیز به دوربین چقدر است؟ خیلی! این چیزی است که در اینجا یک حس عمق ایجاد می کند.

بر روی کجا فوکوس کنیم؟

در نمونه های بالا سوژه اصلی در فوکوس است و پیش زمینه یا پس زمینه مات هستند. اما شما می توانید این را نیز تغییر دهید و باز هم عمق ایجاد کنید.

بر روی بوته کوچک در پیش زمینه فوکوس شده، و دره تبدیل به پس زمینه می شود.

با نقطه کانونی در زمینه میانی، دره سوژه می شود و بوته به عنوان یک المان پیش زمینه مات می شود (اما هنوز هم آنجا هست تا به تصویر عمق اضافه کند).

کدام یک از دو تصویر زیر را ترجیح می دهید؟ فوکوس شده در جلوی تصویر بر روی علف های بلند، یا دورتر بر روی رودخانه؟ هیچ کدام از آنها نه درست است و نه اشتباه، بلکه به کاوش صحنه و قصد شما بستگی دارد. به یاد داشته باشید، اولین عکس شما معمولا بهترین عکستان نیست. از اولین عکس خود انتظار عالی بودن نداشته باشید.

فوکوس شده بر روی دره.

فوکوس شده از نزدیک

نوع دیگری از همان طلوع خورشید از نکته #۱ بالا.

منبع:

لنزک