عکاسی خلاقانه با تنظیمات تراز سفیدی

در عرض یک ثانیه با گزینه های تراز سفیدی دوربین به تصاویر خود جلوه های خلاقانه بدهید. ما اغلب تراز سفیدی را به عنوان ابزاری برای اصلاح ته رنگ ها و حفظ رنگ طبیعی اجسام همانطور که با چشم دیده می شوند در نظر می گیریم، چون در اکثر مواقع، این دقیقا همان چیزی است که به آن نیاز داریم. اما آیا تا به حال به استفاده از این تنظیمات به طور خلاقانه فکر کرده اید؟

کنار گذاشتن مُد خودکار پیش فرض و آزمایش با تنظیمات تراز سفیدی مختلف می تواند تاثیر زیادی بر روی تصاویر شما داشته باشد. شما می توانید از این کار برای تقویت حالت و احساس یک صحنه یا برای تغییر آن به طور کامل و ایجاد نتایج انتزاعی غیر معمول تر استفاده کنید – و بهترین چیز در مورد این کار این است که نیازی نیست به جایی که کامپیوتر باشد بروید.

اگر قبلا این کار را امتحان نکرده اید، این خلاصه ای است از کارهایی که می توانید در داخل دوربین انجام دهید، سوژه ها و تصاویری که بهتر جواب می دهند و نحوه تنظیم تصاویرتان برای این که به بهترین نتایج دست یابید.

چه گزینه هایی در دسترس هستند؟

دوربین شما ممکن است یک کنترل فیزیکی داشته باشد که به گزینه های تراز سفیدی دسترسی دارد، یا یک کنترل قابل تنظیم که می تواند این گزینه ها را نشان دهد. در غیر این صورت، باید از طریق یکی از منوهای دوربین به آن دسترسی پیدا کنید.

اکثر سیستم های تراز سفیدی شامل تنظیمات خودکار، چند پیش تنظیمات مانند ابری (Cloudy)، سایه (Shade) و تنگستن (Tungsten) و گزینه ای برای ثبت یک تنظیمات تراز سفیدی سفارشی با عکاسی از یک هدف خنثی می باشند.

معمولا یک مقیاس دمای رنگ وجود دارد که از حدود ۲۵۰۰-۱۰,۰۰۰K است و گزینه ای برای تغییر اندک پیش تنظیمات و/یا تنظیمات خودکار برای ثبت تصاویری با یک ته رنگ بسیار کم، مانند کهربایی یا قرمز (سرخابی) می باشد.

دوربین های مدرن معمولا به شما اجازه می دهند تا با یک تنظیمات خودکار با تمرکز بیشتر بر حفظ هرگونه تُن گرمتر در صحنه عکس بگیرید.

پیش تنظیمات

پیش تنظیمات جای خوبی برای شروع هستند، به خصوص اگر دوربینتان به شما اجازه می دهد همانطور که گزینه های مختلف را امتحان می کنید، پیش نمایش نتایج را بر روی صفحه نمایش ببینید. این یک ایده فوری از این که در یک وضعیت خاص چه چیزی کارساز است و چه چیزی نیست، به شما خواهد داد. عکاسی بارداری

به عنوان مثال، هنگام عکاسی در نور روز احتمالا متوجه خواهید شد که تنظیمات آفتابی (Sunny) و ابری (Cloudy) شبیه خوانش خودکار هستند، اگرچه گزینه سایه (Shade) باید گرمای واضح تری به شما بدهد، در حالیکه تغییر به گزینه فلورسنت (Fluorescent) یک ته رنگ آبی به تصاویر می دهد. آتلیه بارداری

همانطور که در تصویر فوق مشاهده می نمایید، هرچقدر عدد مربوطه کمتر باشد، رنگ گرم تر می شود. گزینه های بالا مثل تنگستن (۳۲۰۰K) و فلورسنت (۴۰۰۰K) گرمای بیشتری دارند و تنظیم این عدد یا پریست (پیش تنظیم) معادل آن به شما تُن رنگ های آبی تری خواهد داد. در عوض گزینه هایی چون ابری (۶۰۰۰K) و سایه (۷۰۰۰K) به رنگ های گرم تر چون زرد و نارنجی منتج خواهند شد.

مقیاس دمای رنگ

برای به دست آوردن کنترل کامل بر تغییرات و بهترین نتایج، از کنترل دمای رنگ دوربینتان به جای پیش تنظیمات استفاده کنید.

اگرچه این گزینه بر اساس همان اصل پیش تنظیمات کار می کند – هر پیش تنظیمات مانند ابری یا سایه چیزی جز یک تنظیمات بر روی این مقیاس نیست – شما اغلب می توانید برای به دست آوردن تاثیرات برجسته تر، آن را فراتر ببرید. بنابراین، می توانید با انتخاب یک عدد پایین مانند ۲۵۰۰K یک ته رنگ آبی قوی، یا یک نور نارنجی/زرد در ۱۰,۰۰۰K به تصاویر بدهید.

تنظیمات سفارشی

تنظیمات سفارسی می تواند در هنگام عکاسی از یک سوژه در شرایط نور آزمایشی بسیار مفید باشد، هرچند چون تنها یک نتیجه برای کار کردن به شما می دهد، احتمالا بهترین گزینه در اینجا نیست. در واقع شما می خواهید با نتایج متفاوت آزمایش کنید تا ببینید چه چیزی کارساز است و چه چیزی نیست، و به همین دلیل باید بر روی پیش تنظیمات یا تنظیمات دمای رنگ تمرکز کنید.

حتی گوشی های هوشمند امروزی هم طیف وسیعی از گزینه های تراز سفیدی مختلف دارند (در اینجا با آیکون های ردیف بالا نشان داده شده است).

چه نوع تصاویری مناسب تر هستند؟

تصاویری که برای این کار مناسب هستند، به تاثیری که می خواهید به دست آورید بستگی دارد، اما به طور کلی می توانید یکی از این دو کار را انجام دهید. یا باید گرمی، سردی یا هر ته رنگ خاص دیگری که در حال حاضر در صحنه وجود دارد را افزایش دهید، یا در عوض، به دنبال اصلاح عکس ها با یک چیز کاملا متفاوت باشید تا حالت آنها را به طور کامل تغییر دهید.

اگر به دنبال افزایش گرما در یک صحنه هستید، باید از تصاویری استفاده کنید که در حال حاضر به این سمت متمایل باشند، اما تنها کمی می توانید آن را افزایش دهید. بنابراین، به عنوان مثال طلوع یا غروب خورشید را در نظر بگیرید، استفاده از تنظیمات تراز سفیدی ابری (Cloudy) (یا نقطه ای بر روی مقیاس دمای رنگ که تقریبا به آن نزدیک باشد) یک راه عالی است برای این که تُن های گرم طبیعی که در حال حاضر وجود دارند را به سطح دیگری ببرید. اگر بیش از حد آن را افزایش دهید غیر واقعی به نظر می رسد، اما تنها کمی افزایش می تواند باعث شود که یک تصویر خوب کمی بهتر به نظر برسد.

صحنه هایی که رنگ غالب آنها رنگ های گرمتر مانند قرمز یا قهوه ای است، مثل برگ های پاییزی، و همچنین سوژه های طلایی مانند جزئیات معماری نیز برای برجستگی حتی بیشتر با تنظیمات ابری، یا فلورسنت خوب جواب می دهند.

به همین ترتیب، استفاده از یک تنظیمات گرم، که یک مایه رنگ گرم ایجاد می کند، زمانی که می خواهید بر سردی یک صحنه تاکید کنید، عالی است. به عنوان مثال، تصاویر اوایل صبح از یک دریاچه یا صحنه های دیگری که در آن آب وجود دارد، ممکن است با کمی ته رنگ آبی بهتر به نظر برسند، بنابراین می توانید از تنظیمات فلورسنت برای تشدید آن استفاده کنید.

تنظیمات تراز سفیدی خودکار (بالا) برای ثبت دقیق تُن های طلایی خوب عمل کرده است، اما استفاده از تنظیمات فلورسنت (پایین) کمی برجستگی بیشتر به آن داده است، در حالیکه هنوز هم واقعی به نظر می رسد. شما می توانید از تنظیمات ابری برای ایجاد تغییرات متعادل تر استفاده کنید.

برای به دست آوردن نتایج انتزاعی تر، اگر صحنه رنگ نسبتا خنثی داشته باشد یا اگر در حال حاضر به سمت مایه رنگ مورد نظر شما متمایل باشد خوب است، چون این موارد نسبت به تغییرات متفاوت انعطاف پذیرتر هستند.

این مسئله برای سوژه نیز صدق می کند؛ هرچه چیزی در شروع کار کمتر قابل شناسایی باشد، بیشتر نسبت به پردازش شدید مقاومت خواهد کرد، چون بیننده ایده کمتری در مورد این که باید چه طور به نظر برسد، خواهد داشت.

تصویر گرفته شده با استفاده از تراز سفیدی خودکار (بالا) کاملا غیر قابل تشخیص است، اما تُن های خنثی یک پایه عالی برای پردازش ارائه می دهند. استفاده از تنظیمات تنگستن (پایین) یک مایه رنگ آبی قوی ایجاد کرده است که با تنظیم اشباع بیشتر شدت یافت، هرچند شما می توانید برعکسش را هم انجام دهید و یک مایه رنگ گرم به آن بدهید.

تصاویر گرفته شده با عمق میدان بسیار کم و مقدار زیادی جزئیات مات شده به خصوص با این روش خوب جواب می دهند. این تصاویر می توانند با وینیت اضافی (حاشیه های سیاه دور عکس)، یا حداقل وینیت در حال حاضر اصلاح نشده هم خوب به نظر برسند، بنابراین اگر می خواهید این افکت را اعمال کنید، بررسی کنید که اصلاح وینیت (vignetting correction) خاموش نباشد.

روتوش نهایی تصاویر

نویسنده: مت گلوچینسکی (Matt Golowczynski)

منبع:

لنزک

جبران نوردهی چیست و چگونه از آن استفاده کنیم

تقریبا هر دوربینی جبران نوردهی دارد و استفاده از آن بسیار آسان است. تمام چیزهایی که شما باید در مورد آن بدانید در این مقاله آموزشی ارائه شده است.

تقریبا هر دوربینی که شما می توانید در حال حاضر بخرید یک گزینه جبران نوردهی (exposure compensation) دارد. استفاده از آن بسیار ساده است و می تواند در بسیاری از شرایط مفید باشد، در زمان شما برای پس پردازش صرفه جویی کرده و به شما اجازه دهد تا عکسی که می خواهید را بدون هیچ زحمتی به دست آورید.

در این آموزش، ما هر چیزی که شما باید درباره جبران نوردهی بدانید را ارائه می دهیم.

جبران نوردهی چیست؟

جبران نوردهی در یک DSLR نیکون

جبران نوردهی یک راه سریع و آسان برای تغییر نحوه پاسخ دهی دوربین شماست، به طوری که هر عکسی که می گیرید، در نهایت با تغییر جبران نوردهی مورد نظر شما ایجاد می شود. این تغییر را می توان برای رسیدن به نوردهی بیشتر یا کمتر از حد معمول تنظیم کرد، و نتیجه تصویری است که کمی روشن تر یا کمی تیره تر از حالت معمول است. عکاسی نوزاد

چه موقع می توانید از جبران نوردهی استفاده کنید؟

جبران نوردهی در موقعیت های بسیار زیادی مفید است.

بعضی از دوربین ها به راحتی نوردهی های روشن تر یا تاریک تر ایجاد می کنند، بنابراین استفاده از یک مقدار متوسط جبران نوردهی به شما اجازه می دهد این مشکل را برطرف کنید. بسیاری از دوربین ها برای حفظ جزئیات برجسته طراحی شده اند، و بنابراین در بسیاری از مواقع به طور طبیعی نوردهی های کمی تاریک تر ایجاد می کنند تا از این اتفاق جلوگیری کنند. استفاده از جبران نوردهی این رفتار را اصلاح می کند، به طوری که نوردهی بیشتر مطابق با انتظارات شما می شود، اگرچه به طور بالقوه به قیمت از دست رفتن کمی از اطلاعات برجسته خواهد انجامید.

همچنین می تواند اینطور باشد که دوربین شما آنچه را که در صحنه مهم است کاملا درک نمی کند و به طور مداوم آن را نورسنجی می کند، بنابراین بخش خاصی از آن کمی تاریک تر یا روشن تر از آنچه که نیاز دارید، می شود. این مورد اغلب زمانی که سوژه مورد نظر شما تنها بخش کوچکی از صحنه را اشغال می کند، صادق است. در اینجا، شما می توانید از یک مُد نورسنجی متفاوت مانند نورسنجی نقطه ای نیز استفاده کنید، هرچند بسیاری از عکاسان عملی تر می دانند که تنها جبران نوردهی را به جای آن تنظیم کنید. آتلیه نوزاد

مناطق وسیع برفی معمولا باعث می شوند که دوربین صحنه را به طور کلی کم نوردهی کند، بنابراین کمی جبران نوردهی مثبت اغلب مورد نیاز است.

همچنین دوربین شما ممکن است فریب نواحی بسیار تاریک یا هایلایت های روشن را بخورد، که باعث می شو تصور کند که صحنه باید به شیوه ای متفاوت از روشی که شما ترجیح می دهید، نوردهی شود. بعضی از تصاویر، به ویژه آنهایی که در شرایط کنتراست بالا گرفته شده اند، می توانند هنگامی که شما به شدت کم نوردهی می کنید چشمگیر (دراماتیک)تر شوند، در حالیکه مراقب روشن ترین بخش های صحنه باشند. در واقع، اغلب اوقات شما ممکن است از جبران نوردهی برای دلایل خلاقانه بیشتر از هر چیز دیگری استفاده کنید.

استفاده از جبران نوردهی منفی در اینجا اجازه داد تا سوژه به صورت یک سیلوئت ثبت شود.

در مثال بالا، دوربین به طور طبیعی عکس را زیاد نوردهی کرد، چون با مقدار زیادی جزئیات سایه مواجه شد و به دنبال یک تعادل کلی خوب بود. با استفاده از جبران نوردهی منفی، سوژه می تواند به صورت سیلوئت در مقابل جزئیات پس زمینه روشن تر ثبت شود، اما صحنه هنوز هم متعادل است، چون بخش های روشن تر هنوز هم به صورت هایلایت ثبت می شوند.

نویسنده: مت گلوچینسکی (Matt Golowczynski)

منبع:

لنزک

راهنمای خرید دوربین های چاپ سریع Fuji Instax

آیا قصد دارید دوربین چاپ سریع فوجی اینستکس (Fuji Instax) بخرید؟ این راهنمای بررسی و قیمت به شما در انتخاب دوربین چاپ سریعتان کمک خواهد کرد. این دوربین های فوری می توانند برای عکاسان حرفه ای نیز جذاب باشند و برای اوقات فراغت و سرگرمی و بازیابی خلاقیت مورد استفاده قرار گیرند از این رو این مطلب را به آن ها اختصاص می دهیم.

دوربین های Instax Mini

دوربین Instax Mini 8

قیمت: حدود ۶۰ دلار آمریکا

این یک دوربین سطح مبتدی برای رده Instax است. ۷ رنگ مختلف دارد، بنابراین بسیار چشمگیر است! این دوربین بسیار ساده و پایه است. یک فلاش خودکار دارد که همیشه زده می شود، بر روی ۱/۶۰ ثانیه باقی می ماند، و شما می توانید با تنظیم یک دکمه گردان در جلو، نوردهی را برای سناریوهای نورپردازی مختلف جبران کنید. همچنین به دو باتری AA نیاز دارد.

یک نکته در مورد این دوربین این است که استفاده از آن فوق العاده آسان است. ما آن را به دست پسر ۳ ساله مان دادیم، و او کاملا از آن سر درآورد، از جمله این که خودش آن را روشن و خاموش کرد. او می تواند عکس را با منظره یاب به آسانی کادربندی کند، و دکمه شاتر در جلوی دوربین برای دست های کوچک او خوب عمل می کند.

بهترین گزینه برای:

– امتحان کردن رده Instax

– بچه ها

دوربین Instax Mini 70

قیمت: حدود ۱۱۵ دلار آمریکا

این دوربین تازه وارد جدید در رده Instax است، و ویژگی های اضافی زیادی نسبت به Mini 8 دارد. نکته جانبی: این دوربین یک طراحی براق جدید و رنگ های مختلف دارد. آتلیه بارداری

اول از همه، این دوربین برای سلفی ساخته شده است. و یک مُد سلفی برای اطمینان از این که چهره زیبای شما در فوکوس باشد، به علاوه یک دکمه جلو برای آسان کردن عکاسی، و یک آینه سلفی جلو برای کادربندی درست دارد. همه چیز بسیار ساده و دم دست است!

ویژگی های دیگر آن شامل مُدهای ماکرو و منظره توکار، کنترل روشنایی، فلاش پُرکننده، محل نصب سه پایه، مُد High Key (نور زیاد)، و کنترل نوردهی خودکار می باشند. مورد آخر به نورپردازی در صحنه نگاه می کند، و نوردهی و فلاش را با هم متعادل می کند تا یک پس زمینه روشن تر به شما بدهد. Mini 8 می تواند در فضاهای داخلی پس زمینه های سیاه به شما بدهد، و این تنظیمات سعی می کند این مشکل را حل کند! این گزینه می تواند سرعت شاتر را کمی آهسته کند، بنابراین دستان خود را محکم نگه دارید!

بهترین گزینه برای:

سلفی

دوربین Instax Mini 90 Neo Classic

قیمت: حدود ۱۴۰ دلار آمریکا (در حال حاضر به نظر می رسد که حدود ۱۱۰ دلار آمریکا به فروش می رسد!)

اکنون به بالای رده Instax Mini می رسیم – ۹۰ Neo Classic. این دوربین یک ظاهر صاف و جذاب دارد، و در رنگ های قهوه ای و سیاه عرضه می شود. و دارای انواع ویژگی های جذاب است.

مانند Mini 70، مُدهای ماکرو و منظره توکار، کنترل روشنایی، و محل نصب سه پایه دارد. و دارای ویژگی های اضافی واقعا فوق العاده ای می باشد.  از جمله مُد نوردهی دوگانه، که گزینه مورد علاقه من است. این ویژگی دو تصویر را بر روی یک قطعه فیلم نوردهی کرده، و نتایج بسیار خلاقانه و غیر منتظره ای ارائه می دهد! پر از سرگرمی است.

همچنین مُد bulb، تا ۱۰ ثانیه، مُد کودکان (برای اطمینان از این که عکس های شما تار نمی شوند)، مُد مهمانی (برای نور کم)، یک تایمر خودکار، دو کنترل شاتر برای آسان تر کردن عکاسی افقی و عمودی، یک باتری قابل شارژ و شارژر دارد.

و یک فلاش با عملکرد بالا که می توانید آن را خاموش کنید! بله، این تنها Instax است که در آن می توانید فلاش را خاموش کنید، و من عاشق آن هستم! من زیاد طرفدار فلاش نیستم، بنابراین داشتن کنترل بر روی آن عالی است.

اکنون برای تغییر مُدهای روی این دوربین، شما باید یک دکمه را فشار دهید، و سپس دکمه گردان جلویی را بچرخانید تا در میان مُدها جابجا شوید. به نظر من این کمی غیر ضروری، و مایه زحمت است. من تنها فشار دادن یک دکمه را ترجیح می دهم. البته چیز چندان مهمی نیست، اما قطعا ایده آل نیست.

لنزک: مُد عکاسی bulb چیست؟ این مُد عکاسی به شما امکان باز نگه داشتن شاتر تا زمان مورد نظرتان را می دهد. به کمک آن می توانید عکاسی خلاقانه با نوردهی طولانی انجام دهید.

بهترین گزینه برای:

عکاسی فوری خلاقانه

علاقه مندان جدی به Instax

چاپگر Instax Share Smartphone

قیمت: حدود ۱۰۵ دلار آمریکا

عاشق ظاهر و جذابیت فیلم فوری هستید، اما نمی خواهید از یک دوربین Instax استفاده کنید؟ اینجاست که چاپگر گوشی هوشمند SHARE وارد صحنه می شود! شما می توانید هر عکسی که بر روی گوشی هوشمندتان است (از جمله عکس هایی که از هر دوربین دیگری به آنجا منتقل کرده اید) را بر روی فیلم مینی Instax چاپ کنید. حتی می توانید چند گوشی را به یک چاپگر متصل کنید، و همه در یک مهمانی می توانند عکس های خود را چاپ کنند. واقعا جذاب است!

بهترین گزینه برای:

عکس های فوری بدون دوربین فوری

دوربین های عریض اینستکس یا Instax Wide

دوربین Instax 210

قیمت: حدود ۷۰ دلار آمریکا

این یک دوربین Instax Wide سطح مبتدی است، و دوربینی که ما را به رده Instax رساند. ما این دوربین را به سفر بردیم، و عکس هایمان را با افرادی که ملاقات کردیم و از آنها عکس گرفتیم، به اشتراک گذاشتیم. که برخی از بهترین خاطرات عکاسی بارداری مان تا کنون بودند!

این دوربین بسیار ساده است. مُدهای روشن و تاریک کننده، دو گزینه فاصله فوکوس (پرتره و منظره) و یک اتصال کلوزآپ با یک آینه سلف پرتره دارد، و به شما اجازه می دهد عکس های ماکرو بگیرید.

این دوربین بزرگ و سنگین است. فیلم Instax Wide قابل توجه، و برای به اشتراک گذاری با دیگران عالی است.

بهترین گزینه برای:

وارد شدن به رده Instax Wide

عکاسی در سفر (اگر اندازه بزرگ آن برایتان مهم نیست!)

دوربین Instax Wid 300

قیمت: حدود ۱۰۰ دلار آمریکا

این نسخه جدیدتر دوربین Instax Wide است. این دوربین یک طراحی شیک تر، دکمه پاور بر روی جای انگشت، یک منظره یاب نوری پیشرفته، یک محل نصب سه پایه و یک دکمه گردان حلقه لنز برای تغییر مُد فوکوس دارد. همچنین یک مُد فلاش پر کننده نیز دارد.

مانند ۲۱۰، این دوربین نیز یک لنز کلوزآپ برای عکس های ماکرو، و جبران نوردهی برای روشن و تاریک کردن عکس دارد.

من فکر می کنم این دوربین ظاهر بهتری نسبت به ۲۱۰ دارد، و کمی باریک تر است، اما غیر از این تغییر چندان دیگری در به روزرسانی آن نسبت به ۲۱۰ نمی بینم. من عینک می زنم، و متوجه شده ام که نگاه کردن از میان منظره یاب جدید سخت تر است. دکمه پاور نیز به راحتی راه اندازی می شود، و خوانده ام که بعضی از افراد دوربین را در کیفش روشن کرده اند و حتی در اثر این کار آن را شکسته اند. بنابراین مراقب باشید، ممکن است وقتی که دوربین در یک کیف قرار دارد، بخواهید باتری ها را درآورید!

بهترین گزینه برای:

Instax Wide با چند ویژگی بیشتر

منبع:

لنزک

عکس های خیابانی با ترکیب بندی زیرکانه

عکاس خیابانی خلاق پاو بوسکاتو (Pau Buscató) لحظاتی را ثبت می کند که ذهن و چشم های شما را به بازی می گیرند. عکس هایی که باید به آن ها خیره شوید تا دریابید در واقع به چه چیزی می نگریستید – چراکه با ترکیب بندی هوشمندانه و زیرکانه ای توسط دوربین دیجیتال ثبت شده اند. در ادامه از شما عزیزان برای تماشای شماری از عکس های خیابانی این هنرمند دعوت می کنیم.

عکاسی خیابانی (به انگلیسی: Street Photography) به عنوان بدنه هنر عکاسی، صحنه‌هایی از زندگی روزمره مردم را سوژه اصلی خود قرار می‌دهد. خیابان‌ها، پارک‌ها، مساجد، محل‌های خرید و مراکزی که مردم گرد هم می‌آیند، محل اصلی تهیه عکس‌های خیابانی است. هر چند این عکاسی شاخه‌ای از عکاسی در آتلیه کودک مستند به شمار می‌آید اما از بعضی لحاظ با هم متفاوت هستند از جمله اینکه هدف اصلی عکاسی خیابانی به تصویر کشیدن مردم است و نه پوشش یک اتفاق. در واقع این شاخه از عکاسی آیینه‌ای است در برابر مردم که گاهی نیز با شوخ طبعی یا لحنی طعنه‌آمیز پیام‌های سیاسی یا اجتماعی را منتقل می‌کند که در چنین شرایطی به عکاسی نوزاد مستند نزدیک می‌شود. سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۰ نقطه اوج و شکوفایی [[تاریخ عکاسی]] خیابانی است.

منبع:

لنزک

آموزش ۳ نکته ساده برای بهبود عکاسی پرتره

شگفت انگیز است که جزئیات کوچک می توانند چه تاثیر بزرگی بر ظاهر یک عکس داشته باشند. هنگام گرفتن عکس های بی هوا یا کاندید، می توانید از زبان طبیعی بدن استفاده کنید. اما وقتی از سوژه هایی عکس می گیرید که می دانند شما حضور دارید و از وجود دوربین آگاهند چطور؟ اینجاست که ژست دهی ماهرانه با آگاهی از زبان بدن وارد عمل می شود. تنها با توجه دقیق به چند نکته انگشت شمار، نشانه های ظریفی را به بیننده منتقل می کنید. این سه نکته مهم نقش بزرگی در نحوه تفسیر معنای ژست یک شخص (سوژه عکاسی پرتره) دارند. آتلیه عکاسی سویل استودیو

عکاس: احمد جمالی مقدم

آگاهی از زبان بدن چطور می تواند به ژست دهی و بهبود عکس های پرتره شما کمک کند

دی لبینا: «اگر شما می خواهید یک عکاس پرتره باشید، درک زبان بدن تنها یک گزینه نیست، یک مهارت حیاتی است؛ به همان اندازه که تنفس برای یک خواننده، یا چشیدن برای یک آشپز حیاتی است. اگر آن را نادیده بگیرید، قادر به ایجاد مداوم پرتره های زیبا از افراد یا ایجاد یک تجربه جالب و سرگرم کننده برای آنها نخواهید بود».

۳ موردی که باید در ژست دهی در نظر داشته باشیم. عکاسی کودک

همانطور که روبرتو والنزوالا (Roberto Valenzuela) در کتابش با عنوان ژست دهی عالی تصویر (Picture Perfect Posing) مطرح کرده است، یک چک لیست سه تایی وجود دارد که هنگام ژست دهی به سوژه ها هنگام عکاسی پرتره باید در نظر داشته باشید. این موارد عبارتند از (کمی از نسخه روبرتو ساده تر شده است):

۱- چشم ها

۲- بینی

۳- قفسه سینه

تمام این موارد را می توان رو به سمت دوربین یا دور از آن قرار داد. بیایید چند ترکیب مختلف را که می توان تنها با جهت گیری این سه مورد (چشم ها، بینی و قفسه سینه) ایجاد کرد و آنچه که به بیننده با دیدن عکس و ژست سوژه یا مُدل برداشت خواهد کرد را بررسی کنیم.

۱

چشم ها، بینی، و قفسه سینه رو به سمت دوربین

عکاس: احمد جمالی مقدم

این ظاهر یک پرتره سنتی است؛ سوژه از وجود دوربین آگاه است و با دوربین و بیننده ها ارتباط برقرار می کند.

لنزک: مغز ما طوری طراحی شده که در وهله اول به صورت ها و چشم ها نگاه می کند. اگر یک صورت در عکس شما وجود داشته باشد، به احتمال زیاد وزن بصری بیشتری نسبت به المان ها و عناصر دیگر صحنه خواهد داشت.

۲

چشم ها و بینی دور از دوربین، قفسه سینه به سمت دوربین

این بیشتر یک ژست مخصوص عکاسی مُد و فشن است. این نوع ژست دهی تمرکز بیننده را بیشتر به آنچه سوژه پوشیده جلب می کند تا خود سوژه. سوژه ای که به جایی دور نگاه می کند، شما را به دنیای خود دعوت نمی کند؛ و این شما را تشویق به برقراری ارتباط با او نمی کند. در عوض، تاکید بر روی لباس است، چون آن بخش از سوژه با دوربین «حرف می زند». اگر شما در حال عکاسی از لباس مدل هستید، این ترکیب خوبی است که باید مد نظر داشته باشید.

عکاس: احمد جمالی مقدم

اما در پرتره های سبک زندگی و پرتره هایی که داستانی را نقل می کنند همین می تواند بیننده عکس را کنجکاو کند! سوژه به کجا نگاه می کرده؟ در چه فکری بوده؟ و این ها همه به کارگردانی عکاس بستگی دارند.

همچنین در عکس های واید یا باز تری که عکاس محیط پیرامون را نیز به تصویر کشیده، بیننده مسیر نگاه سوژه را دنبال خواهد کرد و عکاس می تواند از این فرصت برای هدایت چشم بیننده به نقطه ای دیگر استفاده کند.

۳

چشم ها، بینی، و قفسه سینه دور از دوربین

 

این یک روش برای شبیه سازی یک عکس کاندید یا بی هوا است و سوژه هیچ ارتباطی با دوربین ندارد. عکس های کاندید یا بی هوا به تصاویر بدون ژست گیری آگاهانه گفته می شود، گرفتن عکس بدون آمادگی قبلی سوژه. مثلا با سورپرایز یا غافلگیر کردن سوژه یا وقتی که در حرکت است. اگرچه ما به آنها ژست می دهیم، اما تصور می شود که یک لحظه طبیعی ثبت شده است. در اینجا یک مورد دیگر نیز وجود دارد که باید به آن توجه داشته باشید – حالت. عکاس می تواند چیزی به سوژه بگوید تا حالتی را از او بیرون بکشد، و این واقعا مفهوم «بی هوا» را تداعی می کند. همان سورپرایز کردن که اشاره کردیم.

لنزک: یکی از بهترین مواقع برای ثبت پرتره های بی هوا و عکس های بدون ژست، وقتی است که دیگران دارند عکس های رسمی می گیرند.

۴

چشم ها و بینی رو به سمت دوربین، قفسه سینه دور از دوربین

  

عکاس: احمد جمالی مقدم

این نوع دیگر از یک پرتره سنتی است. وقتی چشم ها، بینی و قفسه سینه رو به دوربین باشند، ظاهر تصویر رسمی به نظر می رسد، اما این مورد راحت تر است. این یکی بیشتر حس سبک زندگی را دارد. در حالیکه آگاهی یک پرتره سنتی را دارد، اما کمی اینطور احساس می شود که سوژه غافلگیر شده است.

شما می توانید با استفاده از همین چک لیست، حتی اگر افراد بیشتری نیز در عکس وجود داشتند، ژست دهی ماهرانه و آگاهانه ای را کارگردانی نمایید. کافیست نکات ساده این جهت گیری ها و تاثیر آن ها بر چشم و ذهن بیننده را در نظر داشته باشید.

منبع:

لنزک

اولویت دیافراگم در مقابل اولویت شاتر

من هم زمانی مبتدی بودم و کاملا درک می کنم که مستقیما از مُد خودکار به مُد دستی رفتن چقدر می تواند دشوار باشد. خوشبختانه تولیدکنندگان دوربین باملاحظه حالات آتلیه عکاسی کودک یا مُدهای اولویت دیافراگم و اولویت شاتر را برای ما ارائه کردند. این دو مُد عکاسی دوربین احتمالا بهترین راه هایی هستند که شما بتوانید ماهیت و نقش دیافراگم و سرعت شاتر را درک کنید.

مُدهای اولویت دیافراگم و اولویت شاتر نیمه خودکار هستند، یا می توانیم آنها را مُدهای نیمه دستی بنامیم. این دو مُد می توانند به شما کمک کنند تا از مُدهای کاملا خودکار (P، Auto) دور شوید و در عین حال یک گام به استفاده از مُد دستی نزدیک تر شوید.آتلیه کودک

مُد اولویت دیافراگم چیست؟

مُد عکاسی اولویت دیافراگم به شما اجازه می دهد تا کنترل دیافراگم را به دست بگیرید، در حالیکه سرعت شاتر و ایزو (اگر بر روی Auto-ISO تنظیم کرده باشید) هنوز هم توسط دوربین شما کنترل می شوند. این به این معنی است که شما می توانید مقدار نور ورودی به دوربین را از طریق لنز تنظیم کنید. بنابراین با استفاده از مُد اولویت دیافراگم می توانید مقدار دیافراگم را با توجه به نیاز خود تنظیم کرده و عمق میدان را کنترل کنید.

برخلاف مُدهای خودکار، این مُد به شما امکان می دهد تا مقدار دیافراگم را تنظیم کرده و مقدار اثر ماتی که در عکس خود می خواهید را تعیین کنید.

چه موقع باید از مُد اولویت دیافراگم استفاده کنید؟

همانطور که گفته شد، مُد اولویت دیافراگم به شما اجازه می دهد تا مقدار دیافراگم را کنترل کنید، که در نهایت بر عمق میدان تاثیر می گذارد. اگر بخواهید عمق میدان را به میل خود تنظیم کنید، در حالیکه انتخاب سرعت شاتر و مقدار ایزو را به عهده دوربین بگذارید، این مُد عکاسی ایده آل است.

وضعیت ۱: پرتره ها

در هنگام گرفتن پرتره یا عکس های کلوزآپ، مطمئن هستم که می خواهید سوژه را در فوکوس نگه دارید و پس زمینه را با انتخاب یک دیافراگم باز تر (ضریب اف کوچک) مات کنید. با استفاده از مُد اولویت دیافراگم می توانید به صورت دستی مقدار دیافراگم مورد نیاز برای به دست آوردن یک عمق میدان کم مانند f/1.8 یا f/2.8 را انتخاب کنید.

وضعیت ۲: مناظر

در هنگام عکاسی از چشم اندازها یا مناظر شهری، ممکن است بخواهید هم پس زمینه و هم پیش زمینه در فوکوس باشند. این تنها زمانی امکان پذیر است که شما به صورت دستی یک دیافراگم بسته تر یا کوچک (ضریب اف بزرگ) انتخاب کنید. مُد اولویت دیافراگم به شما اجازه می دهد تا مقدار دیافراگم دلخواه مانند f/16 یا f/22 را انتخاب کنید تا یک عمق میدان زیاد به دست آورید، در حالیکه دوربین شما به مقدار سرعت شاتر و ایزو رسیدگی می کند.

وضعیت ۳: نور کم

فرض کنید که در شرایطی با نور کم قرار گرفته اید و عکس های شما کم نوردهی می شوند. با افزایش اندازه دهانه دیافراگم (انتخاب یک ضریب اف کوچکتر مانند f/1.8)، می توانید اجازه ورود نور بیشتری به داخل دوربین بدهید و عکسی با نوردهی بهتر ثبت کنید.

وضعیت ۴: نور آفتاب روشن نیم روز (هنگام ظهر)

اگر دارید در نور روز عکس می گیرید و عکس هایتان در هنگام عکاسی با مُد خودکار زیاد نوردهی می شوند، می توانید دهانه دیافراگم را ببندید. این به این معنی است که با استفاده از یک ضریب اف بزرگتر (مانند f/16)، می توانید مقدار نور ورودی به دوربین از میان لنز را به حداقل برسانید.

مُد اولویت شاتر چیست؟

همانطور که از نامش پیداست، مُد اولویت شاتر به شما اجازه می دهد تا سرعت شاتر را کنترل کنید. سرعت شاتر مدت زمانی است که شاتر دوربین باز می ماند تا نور وارد دوربین شده و به سنسور برخورد کند. هرچه سرعت شاتر بر روی دوربین آهسته تر تنظیم شود، نور بیشتری توسط سنسور تصویر دریافت می شود. به همین ترتیب، هرچه سرعت شاتر سریع تر باشد، نور کمتری به سنسور تصویر برخورد می کند.

هنگامی که در مُد اولویت شاتر عکاسی می کنید، می توانید سرعت شاتر را با توجه به نیاز خود تنظیم کنید، در حالیکه دوربین مقدار دیافراگم و ایزو را خودش انتخاب می کند.

چه موقع باید از مُد اولویت شاتر استفاده کنید؟

همانطور که قبلا گفتیم، اگر می خواهید کنترل کامل سرعت شاتر را به دست گرفته و با دوربین خود آزمایش کنید، این مُد دوربین ایده آل است. بیایید به دو وضعیتی که در آن بیشتر از همه احتمال دارد در مُد اولویت شاتر عکاسی کنید، نگاهی بیاندازیم.

وضعیت ۱: متوقف یا فریز کردن یک سوژه متحرک

اگر می خواهید یک پرنده، حیوان، یا ماشین به سرعت در حال حرکت را در عکس خود متوقف کنید، استفاده از مُد اولویت شاتر به شما اجازه خواهد داد تا با تنظیم یک سرعت شاتر سریع این کار را انجام دهید. یک سرعت شاتر سریع تر از ۱/۵۰۰ ثانیه برای متوقف کردن یک شیء ایده آل است، اما این مقدار بسته به سرعت سوژه ممکن است متفاوت باشد. دوربین شما مقادیر دیافراگم و ایزوی مورد نیاز را با توجه به نور موجود تشخیص خواهد داد.

وضعیت ۲: نشان دادن حرکت

اگر بیرون از خانه هستید و قصد دارید تصاویری از رد ستارگان، رد نور، یا عکس هایی در ساعت آبی بگیرید، باید یک سرعت شاتر آهسته انتخاب کنید تا حرکت سوژه به خوبی در عکس ثبت شود. برای گرفتن عکس های نوردهی طولانی باید جهت جلوگیری از هر گونه لرزش یک سه پایه با خود به همراه داشته باشید.

وضعیت ۳: نور کم (تاریک)

اگر شما در شرایط کم نور قرار دارید، ممکن است هنگام عکاسی در مُد خودکار عکس های ناکافی نوردهی شده (underexposed) به دست آورید. با کاهش سرعت شاتر (به عنوان مثال از ۱/۲۰۰ به ۱/۵۰ ثانیه)، می توانید اجازه ورود نور بیشتری به داخل دوربین بدهید و یک عکس به خوبی نوردهی شده ثبت کنید.

نکته: مراقب باشید سرعت شاتر بیش از حد آهسته نشود، چون باعث ثبت لرزش دوربین در تصویر شما می شود؛

وضعیت ۴: نور روشن روز

فرض کنید که در حال عکاسی در نور روشن روز هستید و دوربینتان در هنگام عکاسی در مُد خودکار عکس هایی با نوردهی زیاد ثبت می کند. در اینجا می توانید سرعت شاتر را افزایش دهید. این بدین معنی است که با استفاده از یک سرعت شاتر سریع تر (به عنوان مثال از ۱/۲۰۰ به ۱/۱۰۰۰ ثانیه)، می توانید مقدار نور ورودی به سنسور دوربین را به حداقل برسانید.

نتیجه گیری

با استفاده از مُدهای دوربین اولویت دیافراگم و اولویت شاتر می توانید با نحوه کار دیافراگم لنز و شاتر دوربین آشنا شوید. برخلاف مُد خودکار (که در آن دوربین همه تصمیم ها را برای شما می گیرد)، این مُدها تضمین می کنند که عکس های به خوبی نوردهی شده با مقدار دیافراگم یا سرعت شاتر مورد نظر خود به دست آورید.

بنابراین اگر اولویت شما انتخاب دستی مقدار دیافراگم دلخواه برای رسیدن به یک عمق میدان خاص است، باید در مُد اولویت دیافراگم عکس بگیرید. در غیر این صورت، اگر اولویت شما انتخاب یک سرعت شاتر خاص برای ثبت چیزی خلاقانه با نور موجود است (متوقف یا مات کردن حرکت)، باید از مُد دوربین اولویت شاتر استفاده کنید.

نویسنده: کونال مالهوترا (Kunal Malhotra)

منبع:

لنزک

عکس‌کاوی : دست های مادربزرگ

نیما زادشیر: «من هیچ وقت توجه زیادی به دست های یک پیرزن نکرده بودم تا اینکه دست های مادربزرگم توجه ام را جلب کرد، دستهای پوشیده از چروک. بعد پشیمان شدم که چرا این چروک های سرشار از خاطره را تا کنون به تصویر نکشیده ام. جالبه که چطور یک چیز معمولی که هر روز به سادگی از کنارش رد می شویم، اگر درست نگاهش کنیم، می تواند یکباره برایمان مقدس شود».عکاسی بارداری

کنارش نشسته بودم، مثل همیشه با دو تا دستش دستم را گرفته بود و قربون صدقه ام می رفت. یک لحظه به دستانش خیره شدم. هنوز همان دست های ۲۷ سال پیش بود. بخاطر همین هروقت دست هایم را می گرفت فکر می کردم یک پسر بچه ۵ ساله لوسم. بیشتر دقت کردم، چندتا خط اضافه شده بود. نمی دانم کی این اتفاق افتاده بود و آن لحظات ما کجا بودیم. شاید خواب بودیم، شایدم کور.آتلیه بارداری

مشخصات عکس

• دوربین: d750
• لنز: ۸۵ f:1.4
• دیافراگم: f/2.5
• سرعت شاتر: ۱/۶۰sec
• حساسیت سنسور: ISO 100

حالا دیگه اون مرد ۳۲ ساله ام با دوربینی که این دستارو ثبت می کنه. دستایی پر از فریاد، پر از درد، پر از سکوت و پر از عشق.

منبع:

لنزک

افسانه و واقعیت عکاسی در مُد دستی

این که عکاسان حرفه ای فقط در مُد نوردهی دستی (M) عکس می گیرند، کاملا بی معنی است. چرند مطلق است. حتما دلیلی دارد که دوربین شما تنظیمات مختلفی دارد. عکاسی فقط با یک تنظیمات مثل خوردن تنها یک نوع غذاست. هر تنظیمات هدفی دارد، و هر کدام جایگاه خود را در هنر عکاسی نوزاد دارند.

افسانه – عکاسان حرفه ای تنها در مُد دستی عکاسی می کنند

من اخیرا در صفحه یک عکاس جدید خواندم که شنیده بود عکاسان «حرفه ای» فقط در مُد دستی عکاسی نوزاد می کنند، بنابراین او فورا به سراغ عکاسی رفته بود. دوربین را با اطمینان بر روی M تنظیم کرده، عکس گرفته بود، و بسیار خوشحال و راضی بود. با این حال، نیازی به گفتن نیست که نتایج آن اکتشاف اول ناامید کننده بود؛ عکس های بیش از حد نوردهی شده، کم نوردهی شده و تعداد زیادی عکس های تار و بی کیفیت.

من حدود ۱۰ ثانیه وقت داشتم تا این عکس را از یک بوته بائوباب در بوتسوانا بگیرم. اگر وقتم را صرف پیدا کردن تنظیمات دستی درست می کردم، احتمالا این عکس را از دست می دادم.

واقعیت این است: حرفه ای ها و دیگر عکاسان باتجربه از تمام مُدهای عکاسی روی دوربین خود استفاده می کنند.

آن مُدها به دلیلی آنجا وجود دارند. تنظیمات برای شما سادگی، سرعت، انعطاف پذیری، یا کنترل کامل فراهم می کنند. بسته به شرایطی که در آن عکاسی می کنید، هر کدام از این موارد ممکن است مناسب باشد. اگرچه مقالات دیگر در اینجا در مورد چگونگی استفاده از هر کدام از تنظیمات روی دوربین شما بحث می کنند، من می خواهم در مورد افسانه مُد دستی، و این که چرا استفاده از آن مهم است، صحبت کنم.

سوژه های در حال حرکت و صحنه های به سرعت در حال تغییر برای مُد دستی مناسب نیستند.

واقعیت حرفه ای

سعی کنید در حالیکه تصاویری از پرندگان در حال پرواز می گیرید، با کنترل دستی کامل عکاسی کنید. زود باشید، این کار را امتحان کنید. من منتظر می مانم.

اگر واقعا بیرون رفتید و این تمرین را امتحان کردید، حدس می زنم که تعداد زیادی عکس های واقعا بد گرفتید. چون پرنده ها به سرعت از مقابل پس زمینه های مختلف می گذرند، چون خورشید به سرعت از میان ابرهای پشت آنها ظاهر و پنهان می شود، و شرایط روشنایی بدون شک به طور مداوم در حال تغییر است. انطباق با این تغییرات در پرواز، تقریبا غیرممکن است.

در عوض، هر عکاس حرفه ای از یکی از تنظیمات دیگر استفاده می کند. به عنوان مثال من احتمالا مُد اولویت شاتر را در این شرایط انتخاب می کنم. این کار تضمین می کند که من بتوانم عکس های شارپ (یا مات هنرمندانه) بگیرم، و تصمیم در مورد دیافراگم را به عهده دوربین بگذارم. اگر من یک نوردهی روشن تر یا تاریک تر می خواستم، جبران نوردهی را تنظیم می کردم.

اکنون، اگر من داشتم به دقت از یک منظره عکاسی می کردم و چشم انداز خاصی برای تصویر نهایی داشتم، به مُد دستی تغییر حالت می دادم. من می توانم عمق میدان، نوردهی، تاری نامناسب، یا فوکوس انتخابی را تنظیم کنم. در مُد دستی، من تمام جنبه های تصویر نهایی را بهتر یا بدتر در اختیار دارم.

نکته مهم در اینجا این است – عکاسان حرفه ای از تمام ابزارهایی که در اختیار دارند، استفاده می کنند. اگر این درست بود که حرفه ای ها فقط از مُد دستی استفاده می کنند، آن وقت دوربین های سطح حرفه ای تنها یک تنظیمات داشتند. کاملا واضح است که اینطور نیست.

با این حال شما هنوز هم باید در مُد دستی عکاسی کنید

در مُد دستی عکاسی کنید، اما نه همیشه. درک نوردهی، فوکوس، سرعت شاتر، و دیافراگم و تاثیر آنها بر تصویر نهایی، قلب عکاسی است. برای تسلط بر جنبه های تکنیکی ایجاد تصویر، شما باید بتوانید بدون کمک دوربین خود همه اینها را در کنار هم قرار دهید.

مُد دستی برای عکاسی منظره عالی است، چون شما وقت برای ایجاد تصویر رویایی خود دارید.

منبع:

لنزک

چرا تراز کردن خط افق در عکس ها آسان نیست

تراز کردن خط افق ممکن است یکی از ساده ترین قسمت های عکاسی به نظر برسد. مسلم است که اکثر عکاسان می خواهند خط افق در عکس هایشان صاف باشد، اما این حوزه ای از عکاسی نیست که توجه زیادی به آن شده باشد. چرا اینطور است؟ تراز کردن خط افق کار بسیار آسانی است – درست است؟ با این حال در عمل، به دقت بیشتری نسبت به آنچه که بسیاری از مردم فکر می کنند، نیاز دارد.آتلیه نوزاد

شما نمی توانید بر «افق مجازی (virtual horizon)» دوربین خود، یا ابزار «صاف کردن خودکار (auto straighten)» نرم افزار پس پردازش خود متکی باشید. درک ما از یک خط افق هم تراز و صاف پیچیده تر از این هاست.عکاسی کودک

موارد آسان

گاهی اوقات، هم تراز کردن خط افق اصلا سخت نیست.

در شرایطی که در آن خط افق کاملا صاف و مسطح است، و هیچ حواس پرتی واضحی در اطراف آن وجود ندارد – به عنوان مثال، مناظر دریایی، یا دشت های بزرگ – تراز کردن خط افق به طور دقیق واقعا سخت نیست.

البته هنوز هم یک افق هم تراز و صاف در این موارد مهم است. فقط به دست آوردن آن بسیار آسان تر است، و به جز تنظیمات جزئی در پس پردازش (از جمله اصلاح اعوجاج احتمالی)، هیچ کار دیگری لازم نیست.

NIKON D800E + 24mm f/1.4 @ 24mm, ISO 100, 20 seconds, f/11.0

هرچند، موارد آسان کمتر از آنچه که ممکن است فکر کنید هستند. در اغلب موارد، چیزی در صحنه شما باعث می شود خط افق ناهموار یا منحنی به نظر برسد. در موارد دیگر، ممکن است حتی یک خط افق مشخص در ابتدا وجود نداشته باشد. این شرایط مسئله را به طور قابل توجهی پیچیده تر می کنند.

افق ادراکی

هر عکس یک افق ادراکی دارد – زاویه ای که در آن عکس شما هم تراز و صاف به نظر می رسد.

افق ادراکی همیشه با افق واقعی در یک صحنه مطابقت ندارد. به عبارت دیگر، شاید شما از یک تراز کننده حبابی (bubble level) در بالای دوربین خود استفاده کنید، که به شما می گوید تصویر کاملا هم تراز است، اما با این حال عکس هایتان بسیار کج به نظر برسند. همین مسئله در مورد «افق مجازی» داخل دوربین شما نیز صدق می کند، که می تواند باعث ایجاد تصاویر بسیار نامتعادل شود (حتی اگر بسیار خوب عمل کند).

علت چیست؟ اگر اجسام دور در عکس شما کج هستند، مانند یک شیب طولانی در سرتاسر کادر، آن شیء باید به عنوان افق جدید شما عمل کند. اگر آن شیء صاف نباشد، عکس شما هم تراز به نظر نخواهد رسید، مهم نیست چقدر خوب افق «واقعی» صحنه را هماهنگ کرده باشید.

NIKON D800E + 105mm f/2.8 @ 105mm, ISO 100, 1/10, f/16.0

امیدوارم این عکس برای شما صاف به نظر برسد. با این حال، «افق» در دوردست یک شیب تدریجی داشت، و من در واقع مجبور شدم تصویر نهایی را تا حد زیادی صاف کنم تا هم تراز و صاف به نظر برسد. (به عبارت دیگر، افق ادراکی در اینجا با افق «صحیح از لحاظ تکنیکی» منطبق نیست.)

چه کاری می توانید انجام دهید؟

چند مورد، ثبت یک عکس کاملا صاف را دشوار می کنند:

• یک شیب ناهموار در صحنه
• اعوجاج لنز قابل ملاحظه
• فقدان یک خط افق در برخی تصاویر
• دیگر نشانه های ادراکی فریبنده

در مواردی مثل این – یعنی اکثر موارد – چه کاری می توانید انجام دهید؟

توصیه من این است که افق ادراکی را به جای هر چیز دیگری هدف خود قرار دهید. اغلب اوقات، شما می خواهید عکس هایتان صاف به نظر برسد، حتی اگر از لحاظ تکنیکی اینطور نباشند.

برای انجام این کار، از هر گونه نشانه ادراکی که در عکس شما رخ می دهد آگاه باشید. آیا یک درخت در ترکیب بندی شما وجود دارد که به نظر می رسد کج باشد؟ یا خطوطی در پیش زمینه وجود دارد که بر صاف بودن ظاهری یک تصویر تاثیر می گذارند؟

کورکورانه از گزینه «صاف کردن خودکار» در نرم افزار پس پردازش خود پیروی نکنید. همین مسئله در مورد تراز کننده حبابی یا افق مجازی داخل دوربین شما نیز صدق می کند. حتی کشیدن یک خط صاف در سرتاسر خط افق برای هم تراز کردن تصویر نیز چندان مطمئن نیست. اگرچه این تکنیک ها در شرایط خاصی جواب می دهند، اما قطعا همیشه با افق ادراکی مطابقت ندارند.

یک نکته دیگر هست که می خواهم به آن اشاره کنم: تصویر خود را در پس پردازش به صورت افقی بچرخانید. با نگاه کردن به نسخه چرخیده شده، تصویر را به گونه ای دیگر خواهید دید – از جمله مشکلات احتمالی خط افق که در ابتدا متوجه آنها نشده بودید.

عکس خود را به صورت افقی بچرخانید.

از این گذشته، توصیه می کنم که هر از گاهی عکس های قدیمی خود را دوباره نگاه کرده و مطمئن شوید که هنوز هم خط افق آنها صاف است. به این ترتیب، کار خود را با یک نگاه تازه می بینید، به جای این که آنقدر به ظاهر یک تصویر عادت کنید که دیگر از نقاط ضعف آن غافل شوید.

نتیجه گیری

آیا این نکات برای اطمینان از این که عکس های شما هم تراز به نظر می رسند، کافی هستند؟ به احتمال زیاد، نه – هم تراز کردن عکستان با افق ادراکی به کمی وقت و تمرین نیاز دارد تا بر آن مسلط شوید. در واقع، من اینطور استدلال می کنم که هیچ کس نمی تواند به طور کامل بر آن مسلط شود، چون هر کس جهان را به طور متفاوت می بیند. (چیزی که برای من کاملا صاف به نظر می رسد، ممکن است برای شخص دیگری کج به نظر برسد).

با این حال، ارزش تلاش کردن را دارد. یک خط افق ناصاف، در بسیاری از موارد ظاهر یک عکس غیر حرفه ای، یا ترکیب بندی عجله ای و ناشیانه را دارد. گاهی اوقات، این مسئله عمدی است – که در این صورت، این مقاله را نادیده بگیرید! اما، برای بسیاری از عکاسان، یک خط افق صاف چیزی است که به دنبالش هستند. اگر هدف شما این است، امیدوارم که نکات این مقاله برای شما مفید بوده باشد.

نویسنده: اسپنسر کاکس (Spencer Cox)

منبع:

لنزک

ترفندهای عکاسی از خوراکی ها!

وقتی رستوران می روید از دیدن منوی غذا آب دهانتان راه می فتد و فقط دوست دارید هرچه سریع تر آن را سفارش دهید و میل کنید؟ آیا تاکنون به این فکر کرده اید از ظرف خوراک خوشمزه خود عکس بگیرید؟ در ادامه این مطلب ترفندهایی برای عکاسی از غذا را برایتان نام برده ایم. آتلیه نوزاد
تقریبا همه ما در هر کجا که هستیم گوشی ها ی موبایل خود را به همراه داریم و می توانیم از صحنه های زیبای اطراف عکاسی کنیم. یکی از روش های بسیار جالب برای عکاسی نوزاد با موبایل را می توان عکاسی از غذاهای خود دانست.
1.    استفاده از اپلیکیشن های موبایل
نرم افزارهایی که در اینجا برایتان نام برده ایم، دو تا از بهترین نرم افزرهای دوربین برای عکاسی از غذا هستند. درست است که از هر برنامه و دوربینی می توان برای عکاسی از خوراکی ها استفاده کرد اما این اپلیکیشن ها به طور اختصاصی برای غذا و خوراکی طراحی شده اند و فیلترها  تنظیمات متناسب با آن را دارند.

•    Hipstamatic (آی‌فون)
این نرم افزار مشهور برای عکاسی از غذا قابلیتی به نام Foodie SnapPak دارد که ترکیبی از فلاش، لنز و فیلترهای تصویری است که نمای زیبا و جالبی به عکس های غذا می بخشد.

•    دوربین SnapDish Food (اندروید)
SnapDish نرم افزار اندرویدی است که برای عکاسی از غذا و خوراکی طراحی شده است. هنگام عکاسی از یک ظرف غذای بسیار اشتهاآور با تزئینات عالی، SnapDish به گونه ای عمل می کند که تصاویر فوق العاده دیده شوند. با این نرم افزارمی توانید عکس های حاصله را به طور همزمان در چندین سایت به اشتراک بذارید.
2.    سرعت عمل داشته باشید
غذاها همیشه به همان تازگی ابتدای سرو به نظر نمی رسند. به طور مثال، نان ها بیات دیده می شوند. به همین دلیل، باید سرعت عمل بالایی داشته باشید و همه چیز برای عکاسی از غذا آماده باشد و بلافاصله تا غذا داغ است، عکس های داغ و خلاقانه از بشقاب غذای ثبت کنید. 3.    از زوایای مختلف و تنظیمات متفاوت نوردهی کمک بگیریدهنگام عکاسی از غذا بهتر است عکس های متعددی از آن بگیرید اما نه از یک زاویه، بلکه از زوایای مختلف این کار را انجام دهید. لازم نیست همیشه از بالای بشقاب یا از کنار صندلی خود عکس‌برداری کنید. ببینید از کدام زاویه منظره بهتر و نمای مناسب تری دارد. خلاق باشید. هر چه عکس های بیشتری بگیرید، حق انتخاب بیشتری هم خواهید داشت.
4.    نورپردازی
هرگز از فلاش روی دوربین استفاده نکنید. اگر از نرم افزارهای استاندارد عکاسی یا دوربین عکاسی با فلاش استفاده می کنید، تا حد امکان سعی کنید از نوردهی هایی بیرونی و اکسترنال استفاده کنید. فلاش دوربین ها یا موبایل ها بسیار مستقیم می تابند و باعث رنگ و رو رفته دیده شدن عکس می شوند. اگر منبع نور طبیعی همچون پنجره دارید، معطل نکنید. به کنار پنجره بروید و از نور طبیعی بهره بگیرید. 
5.    برای سوژه خود پس زمینه تعیین کنید

با قرار دادن وسایل و دکوری های مختلف در پس زمینه عکس، سوژه موردنظر بیشتر به چشم می آید. به طور مثال، می توانید در کنار  ظرف غذا از قاشق و چنگال، یا دستمال، پارچه، بشقاب های دیگر و ... استفاده کنید. البته منظور از این کار این نیست که فضا را شلوغ کنید، فقط کافیست آن را از خالی بودن رها کنید.

منبع:

برترین ها