آیا با یک دوربین بد می توان عکس های زیبا گرفت ؟

اگر بخواهیم مواد لازم برای تهیه یک عکس جنجالی را برایتان لیست کنیم ؛ لیست نهایی یک عضو بیشتر نخواهد داشت .
طبیعی است اگر فکر کنید این یک عضو در اختیار یک دوربین همه فن حریف است اما حقیقت این است که برای ثبت یک عکس هنری ، داشتن یک عکاس کاربلد شرط لازم است (هرچند کافی نیست ) آتلیه عکاسی
با یک عکاسی خوب و دوربین بد می توان یک عکس خوب گرفت ولی آیا با یک عکاس بد و دوربین خوب می توان عکس های زیبا به ثبت رساند ؟ قطعا جوابتان منفی است .
پس اگر از داشتن یک دوربین درست و حسابی محرومید ، می توانید خود را به یک عکاس خوب نزدیک کنید تا چالشی برای ثبت تصاویر خوب سر راهتان نباشد .
حتی یک دوربین بد هم نیاز به شارژ دارد : آتلیه نوزاد

برای ثبت تصاویر چشم نواز ، قبل از اینکه به یک عکاس خوب و دوربین بد نیاز داشته باشد ، به شارژ این دوربین بد نیاز است.

اساسا دوربین بد زمانی معنا پیدا می کند که دوربین شارژ لازم برای نمایش عملکرد  بد خود را داشته باشد .
متاسفانه یا خوشبختانه دوربین های بد اغلب باتری های کم ظرفیتی دارند و سریعا شارژشان خالی می شود . پس قبل از آغاز کار با این دوربین ها از میزان شارژ اطمینان حاصل نمایید .
اگر میخواهید بازده باتری دوربینتان بیشتر شود از فلش و نور نمایشگر کمتر استفاده کنید و پس از هربار استفاده از دوربین ، آن را خاموش کنید .
به خورشید پشت کنید :
اگر ثبت دقیق جزییات سوژه عکاسی تان برایتان اولویت دارد ، به خورشید پشت کنید . اگر پشتتان به خورشید گرم باشد وضوح و ثبت جزییات عکستان رد خور ندارد .
بیشتر عکس بگیرید :
یک کارت حافظه با ظرفیت نسبتا بالا تهیه کنید تا بتوانید عکس های بیشتری بگیرید و دستتان برای انتخاب بازتر باشد .
هر سوژه ای که نظرتان را جلب کرد ، از آن در زاویه های متفاوت عکس بگیرید و در این مسیر از قابلیت عکاسی پی در پی (Burst Mode) هم غافل نشوید .
وقتی نور محیط زیاد است از فلش استفاده کنید!
هرچن ذهینت شما راجع به کارکرد های فلش فقط برای صحنه های کم نور است ولی این راز را با شما در میان می گذارم که در روز های آفتابی و پر نور هم از معجزه ی فلش فافل نشوید . سایه های ناشی از تابش مستقیم خورشید روی صورتتان به کمک نور فلش کاملا رفع و رجوع می شوند .
عکاس حرفه ای با دوربین بد
در استفاده از فلش محتاط باشید :
از فلش دوربین های ضعیف ، نباید انتظار یک عملکرد قابل قبول را داشت . این فلش ها بیشتر از آنکه به جلوه های زیبایی تصویرتان کمک کند ، به تخریب آن کمک می کند .
توصیه می کنیم تنها زمانی از فلش ها استفاده کنید که نور بسیار ضعیف یا بسیار قوی است ، همچنین بلافاصله پس از عکاسی با فلش ، یک عکس هم با فلش خاموش ثبت کنید شاید فرجی شد و عکستان بدون فلش هم از زیبایی قابل قبولی برخوردار بود .
اگر دوربینتان از ISO پشتیبانی می کند ، از معجزه ی این قابلیت هم غافل نشوید و آن را روی بالاترین مقدارش تنظیم نمایید .
یک عکاس مجهز به لرزشگیر اپتیکال باشید :
وقتی از دوربین های ضعیف و بد صحبت می کنیم ، عملا از دوربینی میگوییم که به لرزشگیر اپتیکال مجهز نیست . پس طبعا وظیفه لرزش گیری نیز به عهده عکاس خواهد بود تا از ثبت تصاویر با چاشنی نویز و تاری جلوگیری نماید .
بهترین راه برای ثابت نگه داشتن دوربین استفاده از سه پایه های عکاسی است ، البته که با دست بدون لرزش هم امکان پذیر است .
فوت و فن عکاسی با دوربین بد
یک سناریوی مصور بی نقص را به نمایش بگذارید :
برای ثبت یک عکس جنجالی ، صرفا نیازی به دانستن قوانین ترکیب بندی کادر و زاویه یابی و اصول نورپردازی ندارید . همین که بدانید قرار است عکس شما به توضیح چه سناریویی بپردازد کفایت می کند .
وقتی داستان و سناریو عکس خود را بدانید به صورت ناخودآگاه سعی میکنید عکستان را به صورتی ثبت کنید که حاوی جزیی ترین اطلاعات در باب این سناریو باشد .
عکس جزیی تر = سناریوی قوی تر
تنها یک لحظه به این فکر کنید که عکس شما بر خلاف ظاهر ساده اش ، گویای یک سناریوی پیچیده است تا ناخودآگاه سعی بر ثبت جزیی ترین ویژگی ها داشته باشید .
دریچه نگاهتان را تغییر دهید :
بسیاری از صحنه هایی که به سادگی از کنارش می گذرید ، به یک نگاه متفاوت نیاز دارند تا به ناب ترین سوژه عکاسی تبدیل شوند .
مثلا یک ساختمان بلند را در نظر بگیرید . قطعا اگر نصف این ساختمان در کادر قرار بگیرد چندان دلچسب نیست چراکه یک سناریوی ناقص از سوژه خود را به نمایش گذاشته اید . اما با کمی خلاقیت و تغییر دیدگاه به سوژه می توانید یک سناریوی کامل و بی نقص از این سوژه به ظاهر ساده به نمایش بگذارید .
عکاسی چیزی به جز دیدگاه خلاقانه به سوژه های به ظاهر ساده نیست .

منبع:

عکاسی

۸ اشتباه مشترک بین عکاسان حرفه ای و عکاسان آماتور

اگر به تازگی وارد وادی عکاسی شده باشید ، بین دریای پر تلاطم ترفند ها و اصول ظریف متعددی سرگردانید . برخی اصول را نمی دانید و برخی دیگر را اشتباه پیاده سازی میکنید. احتمالا علیرغم تلاش هایی که می کنید ، هنوز بین عملکرد خود و جایگاه یک عکاس حرفه ای یک شکاف عمیق میبینید.
شکاف بین یک عکاس آماتور و یک عکاس حرفه ای اجتناب ناپذیر است اما هر دو گروه در ۸ اشتباه رایج با هم اشتراک دارند .آتلیه عکاسی بارداری
عکاسی ، این مهارت هنرمندانه را در اغلب کشور های جهان با عنوان “فتوگرافی” می شناسند که از دو بخش فتو ( به معنی نور) و گرافی ( به معنی نگارش) تشکیل شده  که در ترکیب با هم ، مفهوم ظریفی از نگارش با نور را نتیجه می دهد .عکاسی بارداری

همه ی ما افراد زیادی را در اطرافمان دیده ایم که دوربین دارند و عکاسی می کنند اما عکاس نیستند . فرقی نمی کند در مسیر یادگیری هنر عکاسی هستید یا برای خودتان استادی شده اید ، در هر حال شما در معرض ۸ خطای رایج دنیای عکاسان قرار دارید که اگر آنها را بشناسید ، به مرور در صدد رفعشان برخواهید آمد و ۹ گام به مقام عکاسی حرفه ای نزدیک شده اید .

اشتباهات عکاسی ، به همان اندازه که ساده به نظر می آیند ، زمینه ساز مشکلات اساسی می شوند که حتی فکرش را هم نمیکنید .
 افق نا‌میزان
یکی از چالش های همیشگی عکاسان این است که صحنه حیرت انگیزی را میبینند و دوربین را به دست میگیرند که عکس بگیرند ، همه چیز خوب است اما به محضی که عکس ثبت می شود ، تصویری که روی نمایشگر دوربین میبینند هیچ اشتراکی با صحنه ای که با چشم میبینند ندارد !
دلیلش چیست ؟
شاید اولین راه حلی که به ذهنتان برسد دستکاری تنظیمات دوربین و کم و زیاد کردن مقادیر مختلف آن باشد اما دست نگه دارید ؛ شاید مشکل عکستان به سادگی افق نامیزان باشد !
برای رهایی از شر این مشکل سه راه حل وجود دارد :
    چرخش دستی تصویر
    استفاده از نرم افزار های ویرایش که این کار را به صورت خودکار انجام مید هند
    فعال کردن تراز الکترونیکی دوربین یا همان افق مجازی
متعادل نبودن سفیدی تصویر یا وایت بالانس
گاهی هم پیش می آید که سوژه ، زاویه عکاسی ، خط افق و… به درستی انتخاب می شوند اما حس می کنیم بازهم یک جای کار میلنگد.
وقتی به تصویر نگاه می کنیم گرما یا سرمای غیرطبیعی در تصویر موج میزند.
حتما اولین راه حلی که به ذهنتان می رسد دستکاری وایت بالانس یا همان تراز سفیدی است . این نکته را همیشه به خاطر داشته باشید ؛
هرجا حس کردید رنگ تصاویرتان کمی بد قلقی می کند ، سراغ هیچ تنظیماتی به جز تراز سفیدی نروید .
بهترین نتیجه برای تنظیم تراز سفیدی ، تنظیم دستی آن است .
تجربه ثابت کرده است که از تنظیم خودکار وایت بالانس ، نباید توقع زیادی داشته باشید . اگر میخواهید منحصر بفرد و متمایز از دیگر عکاسان عمل کنید ، میزان گرما یا سرمای تصاویرتان را به صورت اختصاصی تنظیم نمایید .
برای تحقق این هدف یک راز عکاسی مهم را با شما در میان میگذارم ؛ برای تنظیم استاندارد ترین حالت وایت بالانس ، داشتن یک تکه کاغد سفید کافیست .
از این کاغذ سفید عکس بگیرید و برای تنظیم تراز سفیدی این عکس را مرجع قرار دهید. تنظیمات رنگی را طوری سازماندهی کنید که کاغذ سفید در سفیدترین و طبیعی ترین حال خود قرار بگیرد . البته برای ثبت نهایی ، کاغذ سفید را در کنار دیگر سوژه های تصویر بسنجید .
البته استفاده از فرمت راو در عکاسی هم راه حل بدی نیست ؛ با پادرمیانی این فرمت خام ، ویرایش های این چنینی مثل آب خوردن است .
اختلال در تنظیمات لنز :
انتخاب لنز مناسب از جمله مهارت های نسبتا دشوار است که عکاسان حرفه ای به صورت تجربی کسب کرده اند .
عملکرد برخی لنز ها در شرایط مختلف کمی اختلال دارد .
مثلا لنز های واید در عکاسی پرسپکتیو باعث ایجاد تابش تصویر می شوند و بهترین راه برای حل این مشکل انتخاب لنز مناسب و فاصله کانونی استاندارد است .
البته می توانید روی کمک نرم‌ افزارهایی مثل ادوبی لایت‌ روم هم حساب کنید .
استفاده از فوکوس خودکار :
یک عکاس حرفه ای هیچوقت به فوکوس خودکار دوربینش اعتماد نمی کند . اگر میخواهید از دنیای آماتور ها فاصله بگیرید ، باید کنترل تمام اعمال دوربین صد در صد دست خودتان باشد که فوکوس هم یکی از آن هاست .
فوکوس خودکار همیشه عملکرد قابل قبولی ندارد و کار عکاس هم سر و کله زدن با احتمالات نیست . تنظیم فوکوس روی تک نقطه‌ای بهترین انتخاب است چراکه دوربین را وادار می کند دقیقا روی نقطه ای متمرکز شود که مد نظر شماست .
واضح نبودن تصاویر :
برای همه عکاسان به کررات پیش آمده که یک تصویر عالی را ثبت کرده اند و پس از بازبینی در نمایشگر دوربین ، با اطمینان خاطر از آن میگذرند و به سراغ سوژه های بعدی می روند .
اما اصل ماجرا از جایی شروعی شود که تصویر مورد نظر را داخل لپتاپ میبینید و کمی آن را زوم میکنید و متوجه می شوید عکس زیبایتان تار و ناواضح است .
طبق همان جمله کلیشه ای ، پیشگیری بهتر از درمان است پس برای جلوگیری از بروز جنین اتفاق غیرقابل پیشبینی یکی از راه های زیر را در پیش بگیرید :
    افزایش حساسیت ایزو  : افزایش سرعت شاتر از نتایج افزایس حساسیت ایزو می باشد . عموما سرعت مناسب شاتر پیرو فرمول طول کانونی/۱ بدست می‌آید. یعنی عکاسی با فاصله کانونی ۸۰ میلی‌ متر با سنسور فول‌فریم ، نیاز به تنظیم سرعت شاتر روی حداقل ۸۰/۱ است .
    لرزش‌ گیر دوربین را فعال کنید
    استفاده از سه پایه عکاسی
    پرهیز از عکاسی با دیافراگم باز مثل f/1.8 (چراکه می‌تواند وضوح عکس را از بین ببرد)
عکس‌های بی‌روح و مرده :
این مشکل بسیار رایج است و عموما زمانی رخ می دهد که نور کمی به لنز می رسد . ولی خوشبختانه حل و فصل آن بسیار ساده است و جای هیچ نگرانی نیست .
یک قابلیت با نام جبران نوردهی در دوربین ها وجود دارد که به صورت -/+ در تنظیمات قابل دسترسی است . با تغییر نشانگر به سمت مثبت ، عکستان را روشن کنید .
ترکیب بندی و کادر بندی صحنه :
بدترین انتخاب برای موقعیت سوژه عکاسی این است که آن را در مرکز کادر جای دهیم . با آنکه مرکزیت سوژه در عکس بسیار وسوسه کننده است اما متاسفانه هرچه از هنر رشته باشید پنبه می کند .
راه حل ساده برای حل این مشک استفاده از قانون یک سوم است .
در این روش ، کادر خود را به ۹ قسمت مساوی تقسیم میکنید و سوژه اصلی را در تقاطع یا امتداد خطوط عمودی متمرکز می کنید تا زیباترین هنر مصور خود را خلق کنید .
هرچند این خطوط راهنما به طور پیشفرض روی تمام دوربین ها وجود دارد ولی به طور ذهنی هم قابل استفاده است .
ویرایش خارج از عرف :
تجربه ثابت کرده است که برخی عکاسان حتی مفهوم لغوی ویرایش را هم نمی دانند . ویرایش به معنای اصلاح است نه تغییر !
متاسفانه برخی عکاسان به اشتباه ، به جای توجه به کارکرد واقعی ویرایش ، ان را وسیله ای برای تغییرات سراسری تلقی می کنند به طوری که پس از اعمال ویرایش ، با تصوصری روبرو هستیم که هیچ اشتراکی با تصویر اولیه ندارد .
از ویژگی های یک ویرایش خوب لطافت و ظرافت است به طوری که مبنای تصویر بدون هیچ تغییری باقی بماند.

منبع:

عکاسی

از فوت و فن های عکاسی سیاه و سفید بیشتر بدانید

عکس های سیاه و سفید چه حسی به شما القا می کنند ؟ چقدر طرفدار این سبک عکاسی پیشکسوت دنیای عکاسی هستید ؟
عکاسی سیاه و سفید از آن سبک های اصیلی است که هیچوقت دمده نمی شود و همیشه تب و تاب خاصی در دنیای تصویر دارد .
اصلا یک آلبوم عکس بدون رد و نشانی از عکس های سیاه و سفید ، مثل غذایی است که ادویه ندارد . آتلیه تخصصی کودک
مهارت در عکاسی سیاه و سفید ، یک قدم از گام های به سوی عکاسی حرفه ای است که همزمان حس نوستالژی وجودی تان را نیز قلقلک می دهد .
اینکه چه سوژه ای برای عکاسی در ذهنتان نور بالا می دهد فرقی ندارد ، تفاوت اصلی در توانایی پیاده سازی فوت و فن های عکاسی سیاه و سفید است که به عکس تک رنگ به ظاهر بی جان شما گرد سرزندگی می پاشد .آتلیه کودک

این سبک عکس ها پر از حس سادگی و نمایش دهنده یک دریچه بی رنگ و لعاب از سوژه های پر زرق و برق اطراف است .

اگر ابتدای مسیر یادگیری این سبک از عکاسی هستید ، هیچ نگرانی نداشته باشید چراکه قدم های کوتاهی شما را به عکاسی از یک دریچه متمایز نزدیک می کند :
چرا عکاسی سیاه و سفید ؟
این سبک عکاسیِ به دور از پیچیدگی ها ، در جلب توجه بیننده به یک سوژه خاص استاد است . وقتی عکس سیاه و سفید میگیرید ، بیننده در یک دنیای بی کران از رنگ ها و سایه روشن ها غرق نمیشود بلکه آنچه در این سبک عکاسی مورد توجه است ، عموما نیاز به جست و جو ندارد ، با یک نگاه سطحی قابل دستیابی است . این همان سادگی است که طرفداران این عکس های تیره روشن را پر و پا قرص نگه داشته است .
این عکس های تک رنگ ، هرچند در نمایش ظرافت بافت ها و تضاد ها کمی ضعیف عمل می کنند اما در برقراری ارتباط با بیننده استادند.
به سبک مینیمال یا ساده‌گرایی ناخونک بزنید
عکسی که در نمایش ریزه کاری و بافت های ظریف ضعف دارد ، چه نیازی است که پر از سوژه های ریز و درشت و مفاهیم پیچیده باشد ؟
هرچه تیره روشن این عکس ها کمتر ، درک مفهوم اساسی این عکس ها ساده تر !
در سبک مینیمالیسم ، سادگی پایه و اساس کار است .
تصویر بالا را ببینید ؛ این عکس هوش و حواس شما را تکه تکه و نامنسجم نمی کند . ترکیب این عکس یک ترکیب عالی برای ثبت در یک قاب بی زرق و پرق و سیاه و سفید است .
می توانید به دنیای بی جان اشکال هم سری بزنید
با آنکه اشکال و طرح ها، سوژه های عکاسی ساده ای هستند اما اغلب عکاسان در یافتن این پیچ و تاب های منظم و ساده دچار مشکل می شوند .
برای اینکه یک سوژه با اشکال هندسی پیدا کنید به هیچ ابزاری به جز خوب دیدن نیازی ندارید .
برای بهبود جذابیت و گیرایی این عکس ها استفاده نمودار هیستوگرام برای تنظیم میزان نوردهی یک راهکار محشر است .
سایه روشن ها را دستکاری کنید
ابزار های Dodge and Burn یک ابزار معجزه گر در فتوشاپ است که با ایجاد سایه روشن ها جسورانه ، بیننده را به شدت تحت تاثیر خود قرار مید هد.
استفاده از این تکنیک با برجسته کردن نقاط پر نور و روشن ، بیننده را مجبور به کندوکاو در بخش های متمایز عکس می نماید .
عکاسی از مناظر طبیعی با چاشنی آسمان
آسمان در هر سبک عکاسی ، جایگاه ویژه ای دارد. این جایگاه در عکاسی سیاه و سفید ویژه تر است. از جادوی بیننده توسط آسمان در عکس هایتان غافل نشوید . آسمان یکی از المان های مهم در عکاسی تک رنگ از طبیعت است .
البته یک آسمان صاف و آبی هرگز سوژه خوبی برای عکاسی سیاه و سفید نخواهد بود . ابرهای انبوه و متراکم است که با ایجاد سایه روشن های متمایز یک منظره عالی ایجاد می کند .
حتما متوجه شده اید که در عکس بالا ، کاهش سرعت شاتر هم حین عکاسی چاشنی کار شده و ساختار ابرها را کمی لطیف تر و دلنشین تر کرده است .
توجه به بافت و ساختار تصاویر
یکی از عوامل تاثیر گذار در عکاسی سیاه و سفید تن عکس است .معنی تن در واقع در میزان روشنایی و تفاوت سایه روشن ها و بخش های تاریک‌ یک عکس است. مثلا یک عکس با کنتراست بالا طیف وسیعی از تن‌ها را در بر خواهد داشت که در کیفیت و زیبایی عکس تاثیر چشمگیری دارد. البته بافت هم در عکاسی سیاه و سفید یک فاکتور تاثیرگذار به شمار می‌رود. بافت خوب تاثیر قابل توجهی بر لمس و درک عمیق سوژه عکاسی دارد.  به بافن عکس در تصویر بالا دقت کنید ، بافت درختان و پوست آن‌ها یک جلوه ی محشر و تناریته‌ی عالی به تصویر اضافه کرده و گیرایی عکس را دو چندان کرده است .
منبع:

عکاسی

زیر و بم عکاسی حرفه ای از آتش بازی در آسمان شب

عکاسی در تاریکی شب جذاب و منحصر بفرد ؛ حالا تصور کنید این تمایز با چاشنی نور پردازی های خاصی مثل آتش بازی ها همراه شود .
قطعا با رعایت کمی ریزه کاری محشر به پا خواهد کرد . قطعا جلوه آتش بازی ها به خودی خود جالب باشد ، اما بی شک قسمت جالبتر اینجاست که از یک آتش بازی به ظاهر ساده می توان تصاویر و جلوه های متفاوتی و عجیب و غریبی ثبت کرد . تصاویر زیر را ببینید ؛ چنین جلوه های متفاوتی از آتش بازی چقدر در مخیلات شما میگنجید ؟
بیایید اعتراف کنیم هرگز چنین تصور عجیب و غریبی از عکاسی از آتش بازی ها نداشتید .
هرچند ثبت تصاویر منحصر بفرد از سوژه نابی مثل آتش بازی جذاب است اما عکاسی از چنین تصاویری در گرو جالش بزرگی به نام “عکاسی در نوردهی بالا” ست که ممکن در
کلیدی ترین چالشی که عکاسی با نوردهی بالا برایتان ایجاد خواهد کرد  ، عملکرد ناقص فوکوس است که در این مقاله آموزشی به طور کلی راه های خلاصی از این مزاحم کوچک را خواهید یافت .
در ثبت عکس‌های آموزشی در این مقاله از وسایل زیر استفاده شده است:
دوربین: Canon EOS 5D Mark II
لنز: Canon EF 50mm f/1.8
فیلتر: Neutral density filter ND2, 0.3
یک سه‌ پایه (tripod) ‌ساده و ارزان قیمت
آماده سازی ابزار و تجهیزات :
اگر میخواهید عکاسی از آتش بازی را به جادویی ترین شکل ممکن ثبت کنید ، حتما در اولین فرصت با عملکرد جزیی و دقیق لنز خود آشنا شوید و بقول معروف زیر و بمش را بیرون بکشید . باید چنان با کارکرد لنز هماهنگ شوید که تا کشف کنید بهترین زمان برای فوکوس چه زمانی است تا درست همان لحظه را شکار کنید و بهترین عکس آتش بازی خود را ثبت کنید .
شاید برای سبک های دیگر عکاسی ، بود و نبود سه پایه چندان مهم نباشد اما در این مورد به خصوص لطفا از معجزه ی سه پایه غافل نشوید .
محل نصب سه پایه را محکم کنید و اگر برای ثبت یک تصویر حیرت انگیز وسواس دارید استفاده از ریموت های حالت BULB‌ بسیار مفید خواهد بود. این ریموت ها احتمال لغزش و تخریب ناشی از عدم ثبات دوربین را با افتخار به صفر رسانده اند. از دیگر مزایای این ریموت عکاسی با سرعت شاتر بالاتر از ۳۰ ثانیه است که در سبک عکاسی مورد نظر ما بسیار مفید است .
دستکاری تنظیمات دوربین :
دامنه‌ ی ISO : بین  ۱۰۰ تا ۴۰۰
دامنه‌ ی دیافراگم دوربین : بین f/2.8  تا f/7.1
دامنه‌ی سرعت شاتر : ۱ تا ۲ ثانیه با ریموت BULB
قدم به قدم تا ثبت تصویر :
با استفاده از این ۴ گام ، زیبایی را به تصاویر آتش بازی تزریق کنید :
گام اول :  آماده و به گوش باشید ؛ به محض شلیک شدن نورافشان ، نور دایره ای و ریز را با چشم دنبال کرده و همزمان دوربین خود را آماده به رزم کنسد تا به محض ترکیدن ، شاتر را در یک کادر بندی درست و حسابی بفشارید .
گام دوم :چون قرار است در حالت BULB عکاسی کنید ، چند ثانیه قبل از انفجار دستتان روی دکمه شاتر آماده باشد و حواستان باشد که این کار را بدون هیچ تغییری در تنظیمات انجام دهید.
گام سوم : گوش به زنگ باشید تا به‌محض انفجار ترقه در آسمان ، فوکوس دروبین خود را در تند و تیزترین حالت ممکن و در روشن ترین قسمت آسمان تنظیم کنید تا بهترین فوکوس را شکار کنید .
گام چهارم : حواستان باشد به‌محض دستیابی به فوکوس دلخواه ، دکمه‌ ی شاتر را رها کرده تا عکاسی متوقف شود.
اگر این ۴ گام به ظاهر ساده با دقت بیشتری پیاده کنید ، به دنیایی از رنگ های زیبا برخورد خواهید کرد که با هندسه ای منحصر بفرد در اقیانوسی از سیاهی مطلق به نمایش در آمده اند.
اگر میخواهید عرض هر شاخه را تغییر دهید ، با تغییر در تنظیمات دیافراگم (f-stop)، به هدفتان خواهید رسید . مثلا اگر از تنظیمات دیافراگم را روی f/7.1 تنظیم کنید ، هاله های نوری که خارج از حیطه فوکوس به ثبت می‌رسند،‌ باریک و در عین حال روشن‌تر خواهند بود و مخلوط شدن این نور با شاخه‌های رنگی سبب می‌شود این شاخه‌ها، طولانی‌تر و ظریف تر به‌نظر برسند. در مقابل وقتی تنظیمات دیافراگم را روی f/2.8 ست کنید ، با شاخه های نوری ضخیم و بسیار بزرگ‌ تر مواجه خواهید شد که حس و حال کاملا منحصر بفردی به تصویر می بخشد .
حواستان باشد که از فیلتر های کاهنده‌ ی نور (neutral density filter) برای ثبت تصویر از صحنه‌ هایی که به‌ پر نوری آتش‌ بازی هستند ، غافل نشوید؛ خصوصا اگر تنظیمات دیافراگم را روی f/2.8 ثبت کرده اید . عکاسی با این تنظیمات شما را با تصویری تقریبا فرانوردهی (Overexposure) شده مواجه خواهد کرد .اما ایراد بکارگیری این تنظیمات ، تزریق جلوه های رنگی به دور از واقعیت به تصویر است که تمایل شدیدی به سفیدی دارد .
تصاویر ثبت شده با تنظیمات مختلف را در زیر میبینید :
احتمالا به محض دیدن این تصویر متوجه شباهت بی چون و چرایش به گل می شوید. عکاس برای شروع عکاسی از این انفجار ، نوردهی را زمانی را آغاز کرده رنگ ساقه گل را به چشم دیده است . منظورمان دقیقا زمانی است که ترقه در آسمان شب منفجر شده است. در این تصویر فوکوس به سمت مرکز گل تمایل دارد که پس از آن نوردهی متوقف شده است .
تصویر زیر چندان تفاوتی با عکس قبلی ندارد بجز اینکه نوردهی این عکس، چند ثانیه قبل از انفجار شروع شده و در نتیجه ساقه‌ی گل در این عکس مشخص نمی باشد و گلبرگ‌ها طبق توضیح ارائه شده در پاراگراف های پیشین به دلیل تنظیم دیافراگم روی تنظیمات f/8 ، ضخیم‌تر به نظر می رسند .
صویر زیر هم با کمک تنظیمات دیافراگم f/2.8 گرفته شده . در این تصویر خبری از شاخه و برگ گل نیست و به یک تصویر میکروسکوپی از تعدادی ویروس شباهت بیشتری دارد . چرا ؟ چون تنظیمات مجدد فوکوس دقیق تر و با سرعت بالاتری انجام گرفته است. در نتیجه چنین تنظیماتی ثبت جزیی تر جرقه‌های قبل از انفجار است . جالب اینجاست که تفاوت این سه عکس تنها در تفاوت زمانی بوده است و هدف از ارائه این تصاویر، روشن سازی عملکرد زمان‌بندی در عکاسی است
البته برای عکاسی آتش‌ بازی می‌توان با جابجایی مراحل فوکوس و خارج از فوکوس تصاویر منحصر بفردی را ثبت کرد . منظور این است که باید قبل از فشردن دکمه‌ ی شاتر، در حالت فوکوس عکاسی را آغاز کرده و به‌ محض انفجار و چند ثانیه قبل از جدا کردن انگشت از روی دکمه‌ ی شاتر، فوکوس را غیر متمرکز نمایید . اگر این ترفند را به کار بگیرید با تصاویری این چنینی روبرو خواهید شد :
همانطور که در توضیح تصویر ثبت‌ شده‌ ی بالا گفتیم ، شروع عکاسی با حالت فوکوس آغاز شد و انتهای آن با حالت خارج از فوکوس پایان یافت . با تنظیمات دیافراگم که در حالت بسته قرار دارد، عکس های ثبت‌ شده به این صورت است که ابتدای لحظه‌ ی انفجار با فوکوس و دقت قابل توجهی انجام می‌شود؛ ولی هرچه به‌ سمت پایان شاخه‌ های نور پیشروی کنیم، تصویر به سمت تاری و ضخامت پیش می رود . یادتان باشد گاهی ممکن است لحظه‌ ی پرتاب ترقه تا لحظه‌ ی منفجر شدن بیش از حد انتظار زمان ببرد ؛ آمادگی چنین شرایطی را داشته باشید و عکاسی خود را متوقف نکنید. انگشتتان را هنگامی از دکمه‌ی شاتر جدا کنید که انفجار تمام شده باشد . شک نکنید که تصاویرتان حیرت انگیز و خارق العاده خواهد بود .
عکس بالا ، نتیجه مهیج بکارگیری تکنیک فوکوس برعکس می باشد . در لحظه‌ی ثبت این عکس ، چند ترقه به صورت همزمان منفجر شده‌اند. این رویداد سبب می‌شود که در لحظه‌ی ثبت عکس ،‌ اثر هر انفجار بر انفجار دیگر هم ثبت شود؛ به همین دلیل این عکس ها طرفداران بسیاری دارند و جذاب و منحصر بفردند .
همانطور که قبلا هم تذکر داده شد ، حالت دوربین در لحظه‌ی شروع عکاسی برای این عکس در شرایط فوکوس بوده و در انتهای کار به حالت خارج از فوکوس مبدل شده است. احتمالا شما هم در اینکه این تصویر زیباترین عکس این مقاله است اشتراک نظر دارید .
استفاده از یک ادیت جزیی نیز به نظر مفید خواهد بود . همانطور که در دیگر مقالات بارها تذکر داده شده ، استفاده از ادیتور های برای ایجاد تغییرات مبنایی نیست و تنها در پاره ای اوقات برای اصلاحات ظریف و یک دست کردن سیاهی آسمان در این مورد خاص به کار گرفته می شود .
اگر میخواهید سیاهی شب در عکس هایتان یک دست تر و متناسب تر به نظر بیایند تغییرات زیر را توسط ادیتور ها اعمال کنید :
۱- کنتراست +۱۵ بسیار عالیست  نحوه عکاسی از نوزاد
۲- اسلایدر مربوط به رنگ سیاه تا جایی که ممکن است و البته در صورتی که به وضوح و ثبت جزییات تصویر صدمه نزند کاهش داده شود .
۳- Mild saturation +5  پیشنهاد می شود .  آتلیه نوزاد
(اولین اولویت برای اعمال هر تغییراتی این است که وضوح و جزییات را فدا نکنید ، اگر در پیاده سازی این مورد سهل انگاری کنید تصویر نهایی تان غیر واقعی و مصنوعی به نظر خواهد رسید که مورد پسند هیچ بیننده ای نیست )

به عنوان نکته آخر فراموش نکنید که زمان‌بندی و دقت فوکوس ، دو فاکتور تاثیر گذار در مقوله عکاسی به‌ خصوص عکاسی در حالت نوردهی بالا می باشد . با استفاده ی بهینه از این دو ابزار ، می‌توانید در تاریکی شب و شرایط نوری خاص تصاویری خلق کنید که نظر هر بیننده ای را تمام و کمال جلب می کند .

منبع:

عکاسی

عکاسی خلاقانه از مکان های شلوغ

 تجربه فشار و شلوغی ناشی از عکاسی در مناطق پر ازدحام شلوغ و جاهایی پر جمعیت که زیاد در آن عکس گرفته می شود، دردی است که اکثر عکاسان به خوبی آن را می شناسند. مردم به طور فشرده در چشم اندازها و کناره های جاده ایستاده اند و حتی جا برای ایستادن هم به سختی وجود دارد، چه برسد به برپا کردن یک سه پایه.
به نظر می رسد که همه سعی دارند یک عکس مشابه بگیرند. اینطور نیست که گرفتن عکس های کاملا مشابه با شخصی که در کنار شما ایستاده، کار اشتباهی باشد. اگر شما به دنبال گرفتن یک عکس فوری هستید تا جایی که در آن بوده اید را ثبت کنید، و سپس گرفتن یکی دو تا عکس سریع از جمعیت نیز اشکالی ندارد.
[عکاسی از مکان های شلوغ]
با این حال، اگر شما هم مثل من هستید، احتمالا چیزی بیش از یک عکس کلیشه ای از یک مکان می خواهید. زمانی که من از یک نقطه معروف برای عکاسی بازدید می کنم که پر از جمعیتی است که همه دقیقا در حال عکاسی از یک چیز یکسان هستند، احساس می کنم باید چیزی ایجاد کنم که بیشتر بیان هنری دیدگاه من نسبت به آن صحنه باشد.
من اخیرا در حین عکاسی در پارک ملی یوسمیتی، این وضعیت را به طور کامل مشاهده کردم. اما چطور می توانید در این مناطق پر ترافیک به طور خلاقانه عکاسی کنید؟ باور کنید یا نه، در برخی موارد تلاش زیادی برای روح بخشیدن دوباره به یک صحنه تکراری که بیش از حد از آن عکس گرفته شده، لازم نیست. در این مقاله، ما در مورد سه روش صحبت می کنیم که می تواند به شما کمک کند تا یکنواختی را از بین ببرید و شما را به سمت ایجاد عکس های نه چندان معمولی و تکراری از مناطق معروف هدایت می کند.
۱
بالا بروید… پایین بیاییدآتلیه بارداری غرب تهران
تغییر پرسپکتیو معمول به یک پرسپکتیو پایین یا بالاتر می تواند تاثیر بسیار زیادی بر جذابیت نهایی عکس های شما داشته باشد. اکثر عکاسان هر بار از یک سطح دید یکسان عکس می گیرند، که اغلب به «فتوکپی» های واقعی از آن مکان منجر می شود.
این تغییر لازم نیست خیلی پیچیده و زیاد باشد؛ بلکه می تواند به سادگی نگه داشتن دوربین در سطح کمر یا حتی بالای سر شما باشد.
[عکاسی از مکان های شلوغ] آتلیه نوزاد

اگر می توانید ماجراجوتر باشید، به دنبال نقطه دیدهای منحصر به فردتر بگردید. نقاطی که بتوانند یک مکان شناخته شده را از یک زاویه متفاوت با آنچه که مردم همیشه می بینند، به آنها نشان دهند. این کلید متمایز کردن خودتان به عنوان یک عکاسی است.

[عکاسی از مکان های شلوغ]
اینجا بالای جاده از نمای معروف تونل در یوسمیتی است. اگرچه این تقریبا همان منظره است، اما ارتفاع بالاتر یک احساس متفاوت به صحنه می دهد.
۲
در شب عکس بگیرید
این احتمالا آسان ترین و قوی ترین روش عکاسی خلاقانه از مکان های معروف است. تقریبا همیشه در شب جمعیت کمتری وجود دارد (مگر این که آن نقطه منحصرا در شب محبوب باشد)، که فضای بیشتری به شما می دهد و تجربه آرام تری ایجاد می کند.

با این حال، واضح ترین مزیت عکاسی در شب، تغییر فوری در جذابیت بصری منظره است.
[عکاسی از مکان های شلوغ]
وجود ستاره ها و مهتاب یا حتی ماشین ها و نورهای شهری روشن می توانند به صحنه ای که در طول روز کاملا فرسوده شده، جذابیت زیادی ببخشند. اگر می توانید این کار را به طور ایمن انجام دهید، توصیه می کنم که در سفر عکاسی بعدی خود، عکاسی از یک مقصد محبوب را در شب امتحان کنید. ممکن است مسحور آن شوید.
۳
سوژه های محبوب را نادیده بگیرید
بله می دانم، این ایده ای است که درک آن در ابتدا برای برخی افراد دشوار است. لطفا اشتباه برداشت نکنید، من در مورد نادیده گرفتن کامل جاذبه های اصلی صحبت نمی کنم. در عوض، سوژه محبوب را طوری در عکس خود قرار دهید که هنوز هم قابل تشخیص باشد، اما کل ترکیب بندی را اشغال نکند.
[عکاسی از مکان های شلوغ]
فقط به یاد داشته باشید که اگر می خواهید یک چیز واقعا منحصر به فرد ایجاد کنید، باید یاد بگیرید چگونه به طور خلاقانه در مورد چیزی که از آن عکس می گیرید و این که چرا این کار را انجام می دهید، فکر کنید. این بدین معنی است که راه های جدیدی برای نمایش سوژه پیدا کنید، به نحوی که شاید قبلا توسط تعداد زیادی از افراد دیگر در نظر گرفته نشده باشد.
[عکاسی از مکان های شلوغ]
این عکس را در حالی که شانه به شانه حدود ۲۵ نفر دیگر ایستاده بودم، گرفتم. من متوجه بازتاب نیم گنبد در آب شدم و تصمیم گرفتم به شیوه ای سورئال و انتزاعی تر از این صحنه عکس بگیرم.
سخن آخر
حتی مکان های باشکوه و زیبا نیز ممکن است از لحاظ زیبایی شناسی تکراری و معمولی شوند. اینجاست که ما به عنوان عکاس باید کمی خلاقیت به خرج دهیم تا تصاویر منحصر به فردتری ایجاد کنیم.
اگرچه عکاسی در کنار توده جمعیت هیچ اشکالی ندارد، اما اگر عکس های گرفته شده از یک مکان دقیقا مانند تصاویر ۵۰ نفر کناری باشند، قدرت کلی یک تصویر می تواند کاهش یابد. اینها خلاصه ای از روش هایی هستند که می توانید کمی خلاقانه تر عکس بگیرید:
· پرسپکتیو خود را تغییر دهید. عکاسی از یک نقطه دید بالاتر یا پایین تر از آنچه که به طور معمول مشاهده می شود را امتحان کنید. پرسپکتیو های مختلف عکاسی را امتحان کنید.
· عکاسی در شب را امتحان کنید. مکان های محبوب اغلب در شب خالی از جمعیت هستند. عکاسی شبانه همچنین به شما فرصت می دهد تا صحنه را به گونه ای به تصویر بکشید که ممکن است معمول و رایج نباشد (مانند عکاسی با نوردهی طولانی).
· سوژه اصلی را به قسمت عقب (به جایی کم اهمیت تر، خارج از مرکز توجه) انتقال دهید. سعی کنید سوژه ای که عکاسی از آن رایج و متداول است را به عنوان سوژه ثانویه در کادر جای دهید. از این رو مطالعه آموزش های ترکیب بندی خوب، به شما کمک می کند.
اضافه کردن کمی چاشنی به تصاویری که در چنین مکان های پر ترافیکی گرفته می شوند، بسیار ساده تر از چیزی است که فکر می کنید و می تواند برای عکاسی شما اعجاب آور باشد. کمی تلاش، تفاوت زیادی ایجاد می کند.
نویسنده: آدام ولش (Adam Welch)

منبع:

لنزک

مقایسه نوردهی طولانی با نوردهی کوتاه در عکاسی منظره

 سرعت شاتر احتمالا عاملی است که بیشترین تاثیر را بر روی یک تصویر دارد. با تغییر زمان نوردهی به اندازه تنها چند استاپ، می توانید ظاهر یک تصویر را به طور کامل تغییر دهید. اما بهترین مدت زمان نوردهی برای عکاسی منظره چیست؟ نوردهی طولانی در روز چه زمانی تاثیرگذار است؟ آیا باید از یک نوردهی طولانی (لانگ اکسپوژر – long exposure) استفاده کنید یا باید با نوردهی های کوتاهتر کار کنید؟ چه زمانی تنظیم سرعت شاتر بیشترین تاثیر را دارد؟ در این آموزش عکاسی با ما همراه شوید تا به این سوالات پاسخ دهیم. در این آموزش همچنین به تنظیمات دوربین برای عکاسی با نوردهی طولانی یا کوتاه اشاره شده است.عکاسی بارداری تهران
[نوردهی در عکاسی]عکاسی کودک

نوردهی طولانی چیست؟

من بحث های زیادی با عکاسان همکار در مورد تعریف دقیق نوردهی طولانی داشته ام. در ابتدا، اکثر آنها نوردهی طولانی را تصویری در نظر می گیرند که در آن ابرها در میان آسمان کشیده شده اند، یا آب در حال حرکتی که مانند ابریشم یا یخ به نظر می رسد. با این حال، این تنها قضاوتی بر اساس جنبه های بصری تصویر است. اگر اثرات آن را نبینید، دیگر یک نوردهی طولانی در نظر گرفته نمی شود؟ یک نوردهی ۲۰ ثانیه ای، صرف نظر از اثرات آن، ۲۰ ثانیه (طولانی) محسوب نمی شود؟
تعریف نوردهی طولانی
تعریفی که اکثر دوستان عکاس من بر سر آن به توافق رسیده اند این است که یک نوردهی طولانی زمانی شروع می شود که شما نمی توانید با گرفتن دوربین در دست، یک تصویر شارپ بگیرید. به طور معمول، این زمان در حدود ۱/۵۰ ثانیه برای یک لنز واید است.
[نوردهی در عکاسی]
استفاده از سه پایه، داشتن یک نوردهی طولانی را امکان پذیر می کند.
مطالعه موردی #۱ – آبشارها
آبشارها اغلب برای شروع آزمایش با نوردهی های طولانی ایده آل هستند. از آنجا که آب به سرعت در حال حرکت است، برای ثبت کمی حرکت، به یک نوردهی بسیار طولانی نیاز ندارید. در واقع، به یک سرعت شاتر بسیار سریع برای جلوگیری از ثبت هر گونه حرکتی نیاز دارید.
انتخاب سرعت شاتر تاثیر بسیار زیادی بر تصویر دارد. ممکن است برای شروع ثبت حرکت آب در تصاویر خود، حتی به یک فیلتر هم نیازی نداشته باشید. با این حال، به نظر من گاهی اوقات عکاسی از آبشارها به همین دلیل دشوار و پیچیده است. سرعت شاترهای متفاوت چنان تاثیر زیادی دارند که کل حس و حال تصویر شما (و داستانی که می گویید)، به سرعت تغییر می کند. بنابراین، در نظر داشته باشید که چه چیزی را می خواهید منتقل کنید.

اگر از یک آبشار بزرگ با قدرت زیاد عکس می گیرید، ممکن است بخواهید از یک سرعت شاتر سریع برای ثبت قدرت و زیبایی خالص آن استفاده کنید. در حالی که یک آبشار کوچکتر ممکن است جذاب تر شود، اگر از یک سرعت شاتر آهسته (نوردهی طولانی) استفاده کنید. هنگام کار با سرعت شاترها، آزمایش کردن همیشه کلید کار است.
[نوردهی در عکاسی]
آبشار Rjukandefossen در نروژ، سرعت شاتر ۱/۵ ثانیه.
برای عکس بالا، من تصمیم گرفتم از یک سرعت شاتر آهسته استفاده کنم که نیازمند استفاده از سه پایه باشد، اما نه آنقدر طولانی که آب کاملا مات شود. بافت ها در آب به ایجاد جو کلی تصویر کمک کرده، و خلوص آن را تکمیل می کنند. من با حفظ کمی بافت در آب، ترکیب بندی را نیز تقویت کرده ام. هنگامی که از یک سرعت شاتر طولانی تر استفاده کردم (عکس زیر را ببینید)، بسیاری از خطوط در پیش زمینه از دست رفتند و جریان آب دیگر طبیعی نبود.
[نوردهی در عکاسی]
آبشار Rjukandefossen در نروژ، سرعت شاتر ۲۰ ثانیه.
هنگامی که زمان نوردهی را به ۲۰ ثانیه افزایش دادم، تصویر حس خالص و طبیعی خود را از دست داد، که آن چیزی بود که من می خواستم منتقل کنم. اکنون، تصویر یک ظاهر غیر طبیعی دارد و با وجود این که هنوز هم از لحاظ بصری دلپذیر است، اما دیگر چندان جالب نیست.
سرعت شاتر طولانی ایده آل نبود، چون رودخانه به سرعت در جریان بود. اگر آب آرام تر بود، شاید یک نوردهی ۲۰ ثانیه ای بهتر جواب می داد. هنگام عکاسی از یک آبشار مطمئن شوید که سرعت جریان آب را در نظر بگیرید، چون این مسئله تاثیر زیادی بر انتخاب سرعت شاتر شما دارد.
اگر از یک سرعت شاتر سریعتر از تصویر اول استفاده می کردم (مثلا ۱/۵۰۰ ثانیه)، باز هم تاثیر متفاوتی بر تصویر داشت. چنین سرعت شاتر سریعی آب را متوقف کرده و حس حرکت نشان داده شده در تصویر اول را از بین می برد. در عوض، بافت زیادی در آب وجود داشت، اما حرکتی که آن را تعریف کند نه. این به یک تصویر آشفته، و باز هم، کمتر جذاب منجر می شد.
مطالعه موردی #۲ – مناظر دریایی
هنگام کار با تصاویری که بیش از یک المان متحرک دارند (به عنوان مثال آسمان و آب)، برای انتخاب یک سرعت شاتر باید عوامل متعددی را در نظر بگیرید. انتخاب سرعت شاتر نه تنها تعیین می کند که آسمان چطور به نظر برسد، بلکه برای ظاهر آب نیز بسیار مهم است. در واقع، از آنجا که آب سریعتر حرکت می کند، اینجاست که بزرگترین تفاوت را خواهید دید (درست مانند آبشارها).
[نوردهی در عکاسی]
برای عکس بالا، من از سرعت شاتر ۰٫۶ ثانیه استفاده کردم. در مقایسه با تصاویر دارای نوردهی های طولانی، این هنوز هم سرعت شاتر نسبتا کوتاهی است، و برای عده ای، حتی به عنوان یک نوردهی طولانی واجد شرایط نیست. با این حال، با وجود این که سرعت شاتر تنها ۰٫۶ ثانیه است، مقدار زیادی حرکت در تصویر وجود دارد. زیرا موج ها به سرعت جلو می آمدند و دوربین قادر بود مقدار زیادی حرکت را در آن زمان کوتاه ثبت کند.
هنگام عکاسی از مناظر دریایی، من شخصا طرفدار نوردهی های بین ۰٫۵ تا ۱٫۵ ثانیه هستم (به خصوص هنگام استفاده از یک پرسپکتیو پایین مانند این). سرعت شاتر به اندازه کافی طولانی هست که حرکت را ثبت کند، اما به اندازه کافی سریع نیز هست که هنوز هم بافت زیادی در آب وجود داشته باشد. خطوطی که به دلیل سرعت شاتر آهسته به وجود می آیند، تاثیر قابل توجهی در بهبود ترکیب بندی دارند.
[نوردهی در عکاسی]
در عک دوم، من زمان نوردهی را به ۳۰ ثانیه افزایش دادم، که به دوربین اجازه داد تا حرکت را در مدت زمان طولانی تری ثبت کند. همانطور که می توانید ببینید، بافتی که در تصویر قبلی وجود داشت از بین رفته و ظاهر آب کاملا تغییر کرده است. اکنون بیشتر شبیه یخ، یا نوعی حالت جامد به نظر می رسد.
با این حال، ابرها نیز به طور قابل توجهی متفاوت از منظره دریایی اول هستند. با استفاده از یک نوردهی ۳۰ ثانیه ای، دوربین حرکت ابرها را نیز ثبت کرده، که به یک آسمان پویاتر منجر شده است. هنگامی که ابرها در میان آسمان کشیده می شوند، مانند تصویر بالا، باید یک عامل دیگر را هم برای ترکیب بندی خود در نظر بگیرید. در این سناریو، ابرها به سمت افق حرکت می کنند، و یک سری خطوط اضافی ایجاد می کنند که به هدایت چشم شما به میان تصویر کمک می کند. اغلب این می تواند مزیت بزرگی باشد.
من معتقد نیستم که یکی از این دو عکس لزوما بهتر از دیگری است، اما باز هم مهم است که درک کنید چطور انتخاب سرعت شاتر (زمان نوردهی) بر تصویر تاثیر خواهد گذاشت. هنگام کار با یک سرعت شاتر آهسته، با چند عامل جدید روبرو می شوید (مانند خطوط هدایتگر مفید در آسمان) و آگاه بودن از آنها روند یادگیری عکاسی با نوردهی طولانی را آسان تر می کند.
مطالعه موردی #۳ – منظره کلی (عمومی)
هنگامی که المان حرکت دوم را حذف می کنید، انتخاب سرعت شاتر تا حدودی کم اهمیت تر می شود. با این حال، اگر ابرها کمی حرکت داشته باشند، تفاوت زیادی بین یک نوردهی ۳۰ ثانیه ای و یک نوردهی ۱ ثانیه ای وجود خواهد داشت. اما تفاوت بین یک نوردهی ۰٫۵ ثانیه ای و یک نوردهی ۵ ثانیه ای برای یک عکس منظره کلی و یک منظره دریایی یا آبشار کمتر قابل توجه است.
برای من زیاد پیش می آید که ببینم کسی هنگام عکاسی از یک کوه در یک روز بدون ابر، از فیلتر ND استفاده می کند. این کار در دفعات اول استفاده از فیلترها بسیار رایج است، چون شما می خواهید همیشه از آنها استفاده کنید. با این حال، زمانی که هیچ المان متحرکی در تصویر وجود نداشته باشد، یک نوردهی ۲ دقیقه ای هیچ تفاوتی با یک نوردهی ۱/۱۰۰ ثانیه ندارد. از اینها گذشته، فیلتر ND حرکت ایجاد نمی کند، آن را ثبت می کند.
[نوردهی در عکاسی]
تصویر بالا یک نمونه معمول از زمانی است که نوردهی طولانی تفاوت زیادی ایجاد نمی کند. من از یک زمان نوردهی ۱/۵ ثانیه برای این تصویر خاص استفاده کردم، اما اگر به جای آن از یک نوردهی ۳۰ ثانیه ای با فیلتر استفاده می کردم، باز هم کم و بیش همینطور به نظر می رسید. به عبارت ساده، استفاده از یک نوردهی طولانی در این صحنه فایده ای ندارد.
تا وقتی که شما حداقل یک المان متحرک نداشته باشید، قدرت واقعی عکاسی با نوردهی طولانی مشخص نمی شود (به یاد داشته باشید، این المان متحرک می تواند چیزی به سادگی چمن در حال حرکت در باد باشد). در تصویر زیر، همان صحنه را می بینید، اما این بار در آسمان ابر وجود دارد. سرعت شاتری که من برای این تصویر استفاده کردم ۱/۱۵ ثانیه بود، که به این معنی است که من – هنوز – قادر به ثبت هیچ حرکتی نبودم.
[نوردهی در عکاسی]
زمانی که ابرها ظاهر شدند و یک المان حرکت در کادر وجود داشت، نوردهی طولانی بر تصویر تاثیر گذاشت. از آنجا که ابرها در حال حرکت بودند، من توانستم حرکت را ثبت کنم، و باز هم، یک تصویر پویاتر ایجاد کنم.
[نوردهی در عکاسی]
برای عکس بالا، من زمان نوردهی را به ۳۰ ثانیه افزایش دادم. با افزایش آن، به وضوح می توانید ببینید که آسمان تغییر کرده و حس و حال کلی تصویر نیز همراه با آن عوض شده است. متاسفانه، ابرها در حال حرکت به یک طرف بودند (حرکت ابرها جانبی بود). اگر ابرها به سمت من حرکت می کردند یا از من دور می شدند، تصویر تا حد زیادی از نوردهی طولانی نفع می برد و از مزیت خطوط هدایتگر بهره مند می شد که به هدایت چشم به سمت آن ساختار کمک می کرد. از آنجا که ابرها در حال حرکت به یک طرف بودند، سایر خطوط هدایتگر در تصویر نیز خیلی مفید نیستند، با وجود این که خوب به نظر می رسند.
خلاصه و نتیجه گیری
امیدوارم بعد از خواندن این مقاله آموزشی درک بهتری از نحوه تاثیر سرعت شاتر بر یک تصویر، و این که چه موقع افزایش یا کاهش آن سودمند خواهد بود، داشته باشید. هیچ راه «درستی» برای انجام این کار وجود ندارد، و در نهایت، این که کدام تصویر را ترجیح می دهید، بستگی به چیزی دارد که در تصویر خود به دنبال آن هستید. با این حال، همانطور که چندین بار اشاره کردم، بسیار مهم است که درک کنید چطور یک سرعت شاتر طولانی تر یا کوتاه تر بر تصویر تاثیر خواهد گذاشت. با درک این مسئله، می توانید در محل عکاسی تا حد زیادی در وقت خود صرفه جویی کرده و در نهایت تصاویر بهتری ایجاد کنید.
به یاد داشته باشید، زمانی که بیش از یک المان متحرک در کادر وجود داشته باشد، یک سرعت شاتر آهسته تر می تواند بر ظاهر تصویر تاثیر بگذارد. زمانی که هیچ المان متحرکی وجود نداشته باشد، یک سرعت شاتر آهسته هیچ تفاوتی ایجاد نمی کند.
نویسنده: کریستین هویبرگ (Christian Hoiberg)

منبع:

لنزک

آموزش نقاشی با نور در عکاسی از ستارگان

 عکاسی از آسمان شب بسیار سرگرم کننده است و می تواند به عکس های خیره کننده ای منجر شود. در این مقاله، به آموزش نقاشی با نور در عکاسی ستارگان می پردازیم. اگر می خواهید با تکنیک عکاسی نقاشی با نور نیز آشنا شوید، این آموزش برای شماست.  آتلیه بارداری
نیازی نیست برای گرفتن عکس های باورنکردنی و ماورایی از ستارگان، به جاهای خیلی دور بروید. از آنجا که عملکرد دوربین ها در نور کم دائما در حال بهبود است، عکاسی از ستارگان در دسترس عده بیشتری از عکاسان قرار گرفته است.
[عکاسی نجومی با نقاشی با نور]عکاسی کودک در کرج

عکاسی از آسمان شب بسیار سرگرم کننده است و می تواند به عکس های خیره کننده ای منجر شود. در این مقاله، به آموزش نقاشی با نور در عکاسی ستارگان می پردازیم، و تاثیر زمین در جذابیت بخشیدن به این عکس ها را بررسی خواهیم کرد. اگر می خواهید با تکنیک عکاسی نقاشی با نور نیز آشنا شوید، این آموزش برای شماست.

حتی اگر موفق شوید با تصاویر واضح و شارپ و به خوبی نوردهی شده از ستارگان به خانه بیایید، ممکن است تعجب کنید که یک چیزی کم است. بسیاری از عکس های آسمان شب چه چیزی کم دارند؟ ممکن است آنقدر بر عکاسی از آسمان تمرکز کنید که فراموش کنید این زمین است که آن تصاویر را جالب می کند.
به عکس های آسمان شب جذابیت ببخشید

یکی از بهترین کارهایی که می توانید برای اضافه کردن عمق به یک عکس منظره انجام دهید، این است که کمی جذابیت پیش زمینه در آن بگنجانید. عکاسی از ستارگان هم همینطور است.

به همین دلیل است که می بینید اکثر عکس های خیره کننده از ستارگان شامل المان های طبیعی یا دست ساز بشر مانند صخره ها، فانوس های دریایی، یا انبارهای قدیمی هستند.
[عکاسی نجومی با نقاشی با نور]

قبل: یک نوردهی ۲۰ ثانیه ای تنها با استفاده از نور محیط.
[عکاسی نجومی با نقاشی با نور]

بعد: همان صحنه که در آن شن و ماسه ها با نقاشی با نور از طریق صفحه نمایش تلفن همراه من، روشن شده اند.

شما ممکن است قبلا گنجاندن جذابیت پیش زمینه در عکس های آسمان شب را امتحان کرده باشید. مشکل این است که بهترین مکان ها برای عکاسی از ستارگان، تاریک ترین مکان ها هستند؛ تا آنجا که ممکن است به دور از آلودگی نوری، با نور مهتاب کم یا بدون آن. متاسفانه، این بدین معنی است که نور محیط برای روشن کردن پیش زمینه ای که می خواهید در تصویر بگنجانید، بسیار کم است.

یک راه حل ساده نقاشی با نور نامیده می شود، که انواع مختلفی دارد و می توان آن را با استفاده از تکنیک های مختلف انجام داد. اصل کلی این است که به بخش هایی از صحنه نور اضافه کنید تا روشن شوند. این کار نه تنها عکاسی از ستارگان را دگرگون می کند، بلکه بسیار سرگرم کننده نیز هست.

بهترین بخش آن این است که به هیچ تجهیزات تجملی یا گران قیمتی نیاز ندارید. تمام چیزی که نیاز دارید یک منبع نور است. شما می توانید از هر چیزی که در دسترس دارید استفاده کنید؛ یک چراغ قوه، لامپ کمپینگ، تلفن همراه خود، یا حتی چراغ های جلوی ماشین خود. من دیده ام که برخی افراد از یک دِرون (پهباد) استفاده می کنند. من همیشه یک چراغ پیشانی به همراه دارم تا بتوانم کاری که انجام می دهم را ببینم، بنابراین اغلب از همان برای این ترفند عکاسی استفاده می کنم.
آموزش عکاسی نقاشی با نور

نقاشی با نور سخت نیست، در واقع خیلی هم آسان است. زمانی که دوربین خود را تنظیم کردید و آماده عکاسی شدید، یک عکس از صحنه با نور محیط بگیرید تا مطمئن شوید که برای آسمان و ستارگان نوردهی کرده اید.

هنگامی که از تنظیمات خود راضی بودید، خودتان یا یک دوست از منبع نور برای نقاشی با نور بر روی المان های پیش زمینه که می خواهید روشن شوند، استفاده کنید. با نقاشی مقدار کمی از نور در صحنه شروع کنید، سپس تصویر را بررسی کنید. به ندرت پیش می آید که بار اول آن را درست به دست آورید.
[عکاسی نجومی با نقاشی با نور]

قبل: یک نوردهی ۲۵ ثانیه ای از یک صحنه کمپینگ با نور آتش و یک چراغ LED قرار داده شده در داخل چادر.
[عکاسی نجومی با نقاشی با نور]

بعد: همان صحنه که در آن اتومبیل در سمت راست صحنه به وسیله چراغ پیشانی من روشن شده است.

چندین نوردهی (نوردهی های چندگانه) بگیرید، و در صورت لزوم به آرامی با نور بیشتری نقاشی کنید. نقاشی از زوایای مختلف را امتحان کنید تا ببینید چطور ظاهر پیش زمینه را تغییر می دهد. از راه رفتن در داخل کادر نترسید. در زمان های نوردهی ۳۰-۲۰ ثانیه، تا وقتی که حرکت می کنید، قابل مشاهده نخواهید بود. فقط مراقب باشید که منبع نور را به سمت لنز نگیرید. من متوجه شده ام که پوشیدن لباس سیاه به شما کمک می کند تا در عکس دیده نشوید.

از آنجا که شما با مقادیر بسیار کم نور محیط عکس می گیرید، متوجه خواهید شد که به راحتی ممکن است در نقاشی با نور و زیاد نوردهی کردن پیش زمینه دچار افراط شوید. این تکنیک را هرچه کمتر استفاده کنید، بهتر است. اگر پیش زمینه خیلی روشن است، با نور کمتری نقاشی کنید یا از منبع نوری استفاده کنید که زیاد روشن نباشد. من متوجه شده ام که نور صفحه نمایش تلفن همراهم خوب عمل می کند. همچنین به شما اجازه می دهد تا رنگ نور را انتخاب کنید.

مانند هر نوع عکاسی دیگری، فراموش نکنید که نور خارج از دوربین (نوری که از دو طرف صحنه می آید) ظاهر بسیار دلپذیرتری به عکس های شما می دهد و در آنها عمق ایجاد می کند. به جای ایستادن در پشت دوربین خود و نقاشی با نور در حالی که شاتر باز است، به کنار آن بروید یا در میان صحنه راه بروید تا زوایای جهت نور را تغییر دهید. فقط مطمئن شوید که بررسی کنید اولین بار از کجا قدم برمی دارید!
[عکاسی نجومی با نقاشی با نور]

قبل: یک درخت سیلوئت شده در مقابل نور کهکشان راه شیری
[عکاسی نجومی با نقاشی با نور]

بعد: من از یک چراغ کمپینگ برای نقاشی با نور بر روی لبه درخت استفاده کردم، که به صحنه کمی عمق می بخشد و نگاه بیننده را به سمت ستارگان هدایت می کند.
پس پردازش تصاویر ستارگان

وقتی زمان ویرایش عکس ها فرا می رسد، هرچه تعداد فریم (عکس) هایی که با آنها کار می کنید بیشتر باشد، بهتر است. ممکن است متوجه شوید یک نوردهی وجود دارد که در آن به نوردهی و نقاشی با نور در یک کادر دست یافته اید، در این صورت می توانید آن را ویرایش کنید.

در یک سناریوی محتمل تر که شما بخش های مختلفی از کادرهای مختلف را دوست دارید، می توانید به راحتی آنها را در فتوشاپ با هم ترکیب کنید تا یک عکس ترکیبی بسازید.

اینجاست که نوردهی پایه شما بدون هیچ نور اضافی به کار می آید. تصاویری که می خواهید با آنها عکس ترکیبی بسازید را انتخاب کنید، از جمله نوردهی پایه، سپس از این تکنیک ترکیب دیجیتال برای ترکیب آنها در فتوشاپ استفاده کنید. من دوست دارم قبل از وارد کردن تصاویر به فتوشاپ، یک ویرایش پایه در لایت روم بر روی آنها انجام دهم، و بعد از ترکیب آنها در یک عکس، ویرایش های نهایی را اضافه می کنم.
[عکاسی نجومی با نقاشی با نور] قبل: صخره ها و درختان جاشوا به دلیل آلودگی نور محیط کمی روشن شدند.
[عکاسی نجومی با نقاشی با نور]
بعد: همان صخره ها و درختان که همانطور که من در میان صحنه راه می رفتم، با نور چراغ قوه من نقاشی شدند.
این کار ساده تر از چیزی است که فکر می کنید
نقاشی با نور ممکن است مانند یک تکنیک عکاسی پیچیده به نظر برسد، اما در واقع بسیار ساده است. این تکنیک می تواند عکاسی شما از ستارگان را از خوب به عالی تبدیل کند، و متوجه خواهید شد که روند کار بسیار لذت بخش، و حتی اعتبادآور است!
دفعه بعد که با دوربین خود راهی عکاسی در شب شدید، یک چراغ قوه اضافی با خود بردارید و نقاشی با نور را امتحان کنید. بعدا خوشحال خواهید شد که این کار را انجام دادید. امیدوارم این آموزش عکاسی برایتان مفید واقع شده باشد.
نویسنده: روان سیمز (Rowan Sims)

منبع:

لنزک

انواع پرسپکتیو در عکاسی

 این که چطور از یک صحنه عکس بگیرید، تعیین می کند که چه نوع داستانی می خواهید بگویید و چه احساسی می خواهید بینندگان از دیدن آن عکس داشته باشند. قدرت پرسپکتیو فراتر از در نظر گرفتن سوژه های عکاسی شماست؛ این مسئله مربوط به زاویه دوربین، نزدیکی شما به سوژه ها و آنچه که در کادر می گنجانید است، که نقش مهمی در تصویر نهایی شما دارد. در این آموزش کوتاه، با انواع پرسپکتیو آشنا می شوید. آتلیه کودک
عکاسی نوزاد در خانه
در زیر نمونه هایی از پرسپکتیوهای مختلف و این که چرا باید به این شیوه عکس بگیرید، ارائه شده است.
انواع پرسپکتیو در عکاسی – چند نمونه پرسپکتیو مختلف

عکاسی از یک زاویه پایین و مستقیم – برای به دست آوردن پرسپکتیو (قرار گرفتن در سطح چشم) یک کودک
[پرسپکتیو در عکاسی] [پرسپکتیو در عکاسی]

عکاسی رو به سمت پایین – برای به دست آوردن یک حس مقیاس (مثلا، این کودک کوچک است)، برای حذف المان های حواس پرت کننده در پس زمینه، یا برای به دست آوردن برق چشم (کچ لایت) طبیعی در چشمان سوژه شما.
[پرسپکتیو در عکاسی]

عکاسی رو به سمت بالا – برای تبدیل تمام صحنه، مانند درختان یا دورنمای شهری، به پس زمینه
[پرسپکتیو در عکاسی]

عکاسی واید – برای نشان دادن محیط اطراف
[پرسپکتیو در عکاسی]

عکاسی از نزدیک – برای ایجاد یک حس صمیمی یا برجسته کردن یک عمل یا جزئیات خاص
[پرسپکتیو در عکاسی] [پرسپکتیو در عکاسی]

گنجاندن بازتاب ها – برای دادن یک بُعد اضافی به تصویر
[پرسپکتیو در عکاسی] [پرسپکتیو در عکاسی]

عکاسی از پشت چیزها – برای این که به نظر برسد شما دارید پنهانی به یک لحظه خصوصی نگاه می کنید.

چیزی که متوجه خواهید شد این است که: پرسپکتیو بر درک یک بیننده تاثیر می گذارد!

نتیجه گیری:

۱- قبل از این که دکمه شاتر را فشار دهید، یک لحظه وقت بگذارید و در مورد این که می خواهید سوژه در تصویر چطور به نظر برسد، فکر کنید. آیا چیزی وجود دارد که بخواهید آن را برجسته کنید؟ داستانی هست که بخواهید بگویید؟

۲- شما به تجهیزات دوربین تجملی یا مجموعه ای از لنزهای گران قیمت برای ایجاد پرسپکتیوهای مختلف نیازی ندارید. شما تنها به خلاقیت و توانایی حرکت کردن در اطراف نیاز دارید… همین!

نکته دیگری مد نظر دارید؟ لطفا در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید.

نویسنده: آنی تائو (Annie Tao)

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی با سیستم فوکوس خودکار دوربین

 اگر به دنبال ثبت عکس های واضح و شارپ هستید، این آموزش فوکوس خودکار برای شماست. در این مقاله با انواع فوکوس خودکار (Autofocus یا AF) مثل فوکوس تشخیص فاز و تشخیص کنتراست آشنا شده، مُد های فوکوس خودکار و تنظیمات فوکوس خودکار دوربین های نیکون و کانن را بررسی کرده و عکاسی با سیستم فوکوس خودکار دوربین را آموزش می دهیم.  آتلیه کودک
[عکاسی با فوکوس خودکار ]آتلیه بارداری شرق تهران

آیا تا به حال پیش آمده که بعد از یک جلسه عکاسی در مورد عکس هایی که گرفته اید احساس اطمینان داشته باشید، اما بعد از بررسی دقیق تر متوجه شده باشید که اکثر تصاویر به میزان کم یا زیاد، عقب یا جلو فوکوس شده اند؟ اگر اینطور است، این مقاله قطعا برای شماست!

چشم های من ناخودآگاه به سمت تصاویر به وضوح شارپ و دارای جزئیات کشیده می شوند، چون من در جوانی کارهای برخی عکاسان خبری مانند گوردن پارکز، دایان آربوس، الیوت ارویت، و یوجین ریچاردز را بررسی و مطالعه می کردم.

این عکاسان نه تنها محتوای حقیقی و دیدنی (لحظات) را ثبت می کردند، بلکه این کار را با چنان تیزهوشی و فراست تکنیکی انجام می دادند که حواس بصری مرا غلغلک می داد و ستون فقرات مرا به لرزه می انداخت. من می خواستم تصاویری ایجاد کنم که به اندازه همان تصاویری که می پرستیدم، تمیز و فریبنده باشند.
[عکاسی با فوکوس خودکار ]

فوکوس خودکار در عصر تکنولوژی دیجیتال مدرن، امکان ثبت سریع سوژه را فراهم می کند، اما این تکنولوژی در هنگام گرفتن تصاویر در محیط های پر هرج و مرج یا شرایط نامطلوب – و به طرز شگفت آوری، حتی در شرایط ایده آل – گاهی اوقات منجر به ایجاد نتایج بی ثبات و غیر قابل اطمینانی می شود.

قصد من از نوشتن این مقاله، بحث در مورد فوکوس خودکار (AF) است: این که چگونه کار می کند، و مُدها و نقاط AF مختلف موجود، برای اطمینان از فوکوس باثبات تر حتی در چالش برانگیزترین شرایط.

سیستم های فوکوس خودکار فوق العاده پیچیده هستند و توضیح نحوه دقیق کار آنها خیلی طول می کشد و باعث گیج شدن ما می شود. بنابراین در اینجا توضیح مختصری در مورد دو نوع مُد فوکوس خودکار ارائه می دهم.
فوکوس تشخیص فاز
[عکاسی با فوکوس خودکار ]

فوکوس تشخیص فاز (Phase detection) در DSLR ها بیشتر رایج است و از چیزی که تحت عنوان تقسیم کننده پرتو (beam-splitter) شناخته می شود، استفاده می کند. تقسیم کننده پرتو، نور (تصویر) را به سمت دو میکروسنسور متفاوت هدایت می کند، در نتیجه دو تصویر جداگانه و یکسان ایجاد می شوند. این دو تصویر به طور خودکار با استفاده از نرم افزار داخلی دوربین، هم تراز می شوند (در فوکوس قرار می گیرند).

اگر تا به حال از یک دوربین فیلم خور قدیمی تر با لنزهای فوکوس دستی استفاده کرده باشید، ممکن است به یاد بیاورید که چطور یک تصویر یا صحنه به صورت دو بخشی در مرکز منظره یاب ظاهر می شد، و فوکوس با هم تراز کردن دو تصویر تراز نشده به دست می آمد. تشخیص فاز نیز به همین روش کار می کند.
فوکوس تشخیص کنتراست
[عکاسی با فوکوس خودکار ]

فوکوس تشخیص کنتراست (Contrast detection) مسلما دقیق تر از تشخیص فاز است، به خصوص هنگام عکاسی از سوژه های (پرتره های) کلوزآپ با یک دیافراگم باز (به عنوان مثال، f/1.4-f/2.8). تکنولوژی پشت آن سبک تر و ارزان تر است. سیستم های AF تشخیص کنتراست بیشتر در دوربین های بدون آینه کوچکتر و سبک تر مشاهده می شوند.

تشخیص فاز قوی تر و گران تر است، اما در مورد سوژه های در حال حرکت یا متحرک غیر قابل پیش بینی، سریع تر و قابل اطمینان تر نیز هست. مکانیزم تشخیص کنتراست بسیار ضعیف تر، سبک وزن تر و ارزان تر است، اما این سیستم به طور قابل توجهی آهسته تر و کُندتر از تشخیص فاز است.

برای این مقاله، من بر سیستم های DSLR تمرکز می کنم (قصدم قیاس نیست)، چون آنها – در حال حاضر – برای عکاسی اکشن سریع و کم نور (به عنوان مثال، عکاسی خبری، ورزشی، حیات وحش، و مراسم عروسی) نقطه اتکاء هستند.
[عکاسی با فوکوس خودکار ]

من با هر دو سیستم کانن و نیکون زیاد کار کرده ام (هر کدام از آنها نقاط قوت و ضعف خودش را دارد)، اما طبق تجربه شخصی من، نیکون در زمینه به دست آوردن فوکوس سریع و دقیق در شرایط نامطلوب و نور کم با سوژه های در حال حرکت، بهتر است.

من اغلب با استفاده از نور موجود، لنزهای ثابت، و دیافراگم های باز – معمولا بین f/1.4 و f/2.8 – عکس می گیرم. در مورد ثبت لحظات کلیدی برای مشتریان مراسم عروسی، احتمال از دست دادن عکس ها بسیار زیاد است.

من به سرعت و دقت و تلاش برای ثبات نیاز دارم. من باید بتوانم آن لحظات تعیین کننده را همانطور که نمایان می شوند ثبت کنم، اما تصاویر شارپ نیز می خواهم. هیچ چیزی بیشتر از ثبت یک محتوای عالی که کمی خارج از فوکوس باشد، مرا ناامید نمی کند.

مسئله فوکوس دقیق، هنگام فوکوس بر روی سوژه های نزدیک به لنز یا هنگام استفاده از لنزهای سریع با دیافراگم های باز، حتی بیشتر برجسته می شود. در این موارد، درک کامل و جامع مُدهای فوکوس خودکار و نقاط AF دوربینتان از هر چیزی مهم تر است.
[عکاسی با فوکوس خودکار ]

هنگام ثبت سوژه های ثابت یا دارای حرکت آهسته، من با AF-S بهترین نتایج را به دست می آورم. من از نقطه فوکوس مرکزی دوربین استفاده می کنم، که دقیق ترین و قابل اطمینان ترین نقطه فوکوس خودکار AF)) محسوب می شود. من فوکوس را با نقطه AF مرکزی به دست آورده و قفل می کنم، سپس دوباره سریع ترکیب بندی می کنم و عکس می گیرم.

دوربین های امروزی مجهز به نقاط فوکوس خودکار (AF points) زیادی هستند. بسته به این که از چه مدل دوربینی استفاده می کنید، می توانید تا ۱۵۳ نقطه را انتخاب کنید. نقاط AF معمولا زمانی که دکمه کنترل شاتر تا نیمه فشار داده می شود، با رنگ قرمز یا سبز، روشن می شوند.
مُدهای فوکوس (هم برای نیکون و هم کانن)
[عکاسی با فوکوس خودکار ]
(AF-A)Autofocus Automatic در نیکون | AI Focus AF در کانن

در مُد (AF-A)Autofocus Automatic ، دوربین صحنه را تحلیل و بررسی کرده و تعیین می کند که از کدام نقطه/نقاط AF استفاده کند. بر اساس این که سوژه حرکت می کند یا ثابت است، برای به دست آوردن فوکوس، به طور خودکار بین AF-S و AF-C جابجا می شود.
Single Servo AF (AF-S) در نیکون | One-Shot AF در کانن

در مُد Single-Servo AF (AF-S)، نقطه AF انتخاب شده فوکوس را بر روی سوژه قفل می کند، تا زمانی که دکمه کنترل شاتر تا حدی فشرده باقی بماند. قفل فوکوس معمولا با روشن شدن یک دایره توپر در منظره یاب نشان داده می شود.

هنگامی که فوکوس به دست آمد و قفل شد، صحنه مجددا بدون از دست دادن فوکوس بر روی سوژه(های) انتخابی ترکیب بندی می شود. این مُد AF برای سوژه هایی که ثابت هستند، ایده آل است.
Continuous Servo AF (AF-C) در نیکون | AI Servo AF در کانن

در فوکوس Continuous Servo AF (AF-C)، دوربین به فوکوس کردن (و تنظیم فوکوس) بر روی نقطه AF انتخاب شده ادامه می دهد، تا زمانی که شاتر فعال شود. این مُد AF برای سوژه های در حال حرکت ایده آل است.
مُد AF Area (نقاط AF)

علاوه بر این مُدهای فوکوس، دوربین های DSLR نیکون و کانن مجهز به نقاط AF متعدد و گزینه های مُد ناحیه AF می باشند.
[عکاسی با فوکوس خودکار ]
مُدهای AF Area در نیکون

نیکون به شما اجازه می دهد تا گزینه های مُد ناحیه AF زیر را انتخاب کنید:

Single Point – عکاس یک نقطه AF تنها را به صورت دستی تعیین می کند، و دوربین در نقطه AF انتخاب شده بر روی سوژه فوکوس می کند، که برای سوژه های ثابت بهترین گزینه است.

Dynamic Area – عکاس نقطه AF را به صورت دستی تعیین می کند، مانند Single Point AF (بالا). با این حال، اگر سوژه حرکت کرده و ناحیه نقطه AF انتخاب شده را ترک کند، دوربین بر اساس نقاط AF اطراف تنظیم می شود و مطابق با آن مجددا فوکوس می کند. این گزینه برای سوژه هایی که به طور غیر قابل پیش بینی حرکت می کنند، بهتر از همه عمل می کند.

Auto – دوربین تعیین می کند که کدام نقطه AF شامل سوژه است و به طور خودکار فوکوس می کند.

۳D – عکاس نقطه AF را به صورت دستی تعیین می کند. هنگامی که دکمه کنترل شاتر تا حدی فشرده می شود، و دوربین فوکوس را به دست می آورد، عکاس صحنه را دوباره ترکیب بندی می کند، و دوربین به صورت خودکار به یک نقطه AF جدید جابجا می شود تا فوکوس را برای سوژه انتخاب شده حفظ کند.
مُدهای AF Area در کانن

گزینه های AF Mode کانن بسیار شبیه به نیکون هستند، اما بیشتر مبتنی بر گروه های نقاط AF برای دستیابی به فوکوس می باشند.

AF Point Expansion – این مُد به شما اجازه می دهد تا برای سوژه هایی که در حال حرکت هستند یا کنتراست زیادی برای به دست آوردن فوکوس سریع ندارند، یک نقطه AF اولیه را همراه با ۴ یا ۸ نقطه AF دیگر در اطراف آن انتخاب کنید.

Zone AF – این گزینه خوشه ای از ۹ یا ۱۲ گروه نقطه AF قابل حرکت برای دستیابی به فوکوس بر روی نزدیکترین سوژه ای که در ناحیه انتخابی شما قرار می گیرد، فراهم می کند.

Auto AF Point Selection – در این مُد، تمام نقاط AF فعال هستند و بسیار شبیه به مُد ۳D AF نیکون، فوکوس را ردیابی می کنند.

اگر شما هم مثل من باشید، این گزینه ها می توانند هیجان انگیز، اما فوق العاده سخت باشند. بنابراین، از شما می خواهم که یک نفس عمیق بکشید و ادامه مطلب را بخوانید. چون در ادامه در مورد کاربردهای عملی و استفاده از این اطلاعات در محل عکاسی صحبت می کنم.

من در درجه اول یک عکاس پرتره و مراسم عروسی هستم که وسواسش برای ایجاد تصاویر شارپ به تجربیات زیادی در طول ۲۰ سال فعالیت حرفه ای اش منجر شده است. من با هر ترکیب بدنه DSLR و لنزی که بتوانید تصور کنید کار کرده ام و چیزی که می خواهم به شما بگویم یک راز نیست؛ یک تاییدیه است.
کالیبراسیون لنز

اول، من بهترین فوکوس و وضوح تصویر خود را با استفاده از لنزهای اختصاصی ثابت به دست آورده ام. کالیبراسیون لنز مناسب نیز در دستیابی به نتایج مطلوب با ترکیب DSLR ها و لنزهای اختصاصی – هم ثابت و هم زوم – سودمند است. کالیبراسیون لنز اولین گامی است که باید برای دستیابی به ثبات و دقت در زمینه فوکوس بردارید.

نیکون در برخی از بدنه DSLR های حرفه ای جدیدتر خود تنظیم دقیق فوکوس خودکار را ارائه می دهد (AF fine-tuning)، و من نمی توانم بگویم که چه ابزار ارزشمندی است. کانن نیز به عکاسان خود اجازه می دهد تا لنزهای حرفه ای خود را با بدنه های حرفه ای تنظیم و کالیبره کنند (AFMicroadjustment)، اما در حال حاضر این قابلیت هنوز یک فرآیند دستی است.
[عکاسی با فوکوس خودکار ]

می دانید که هیچ ترکیب بدنه دوربین و لنزی کامل و بی نقص نیست و تمام ترکیبات بدنه/لنز می توانند از کالیبراسیون لنزهای شما نفع ببرند. شما چه یک دوربین جدیدتر داشته باشید که به شما اجازه دهد به صورت خودکار کالیبره کنید، و چه یک سیستم قدیمی تر داشته باشید و مجبور باشید کالیبراسیون لنز را به صورت دستی انجام دهید، این کار لازمه ایجاد تصاویر شارپ همیشگی است.

من در زمینه کار با نقاط AF و مُدهای AF تجربه زیادی دارم. من متوجه شده ام که فوکوس نقطه مرکزی، و Single-Servo AF (AF-S) برای اشیاء ثابت یا دارای حرکت آهسته، باثبات تر از هر ترکیب موجود دیگری از نقطه AF و مُد فوکوس است.

من ترجیح می دهم از نقطه AF مرکزی برای به دست آوردن و قفل کردن فوکوس استفاده کنم، سپس برای ثبت تصویر نهایی مجددا صحنه را ترکیب بندی کنم، به جای این که از نقاط AF که به لبه منظره یاب نزدیک تر هستند استفاده کنم. من همیشه به این روش عکس نمی گیرم، اما از طریق مقایسه فهمیده ام که این روش سریع تر و قابل اطمینان تر است و فوکوس نیز در عکس ها دقیق تر می باشد.

نقاط AF و مُدهای فوکوس دوربین شما به شدت وابسته به کنتراست موجود در صحنه می باشند. نقطه AF مرکزی کنتراست را تشخیص می دهد و در نتیجه سریع تر و دقیق تر از نقاط نزدیک به لبه منظره یاب یا تصویر، فوکوس را به دست می آورد.

علاوه بر این، نقاط AF مرکزی نقاط فوکوس متقاطع (cross-type) هستند، که قادر به فوکوس کردن به صورت خطی در دو جهت افقی و عمودی می باشند.
فوکوس بر روی سوژه های در حال حرکت
[عکاسی با فوکوس خودکار ]

من متوجه شده ام که هنگام فوکوس کردن برای سوژه های در حال حرکت، استفاده از Continuous-Servo AF (AF-C) همراه با مُد Dynamic Area AF (نیکون) یا Zone AF (کانن)، حتی در شرایط نور بسیار کم نیز بهترین و باثبات ترین نتایج را ارائه می دهد.

به خاطر داشته باشید که مُدهای Dynamic و Zone AF اجازه انتخاب گروه های نقاط AF اعم از گروه های ۸-۴ نقطه ای را برای حفظ ردیابی فوکوس مداوم برای سوژه های در حال حرکت به شما می دهند.

هنگامی که من کمی از سوژه های در حال حرکت دورتر باشم، متوجه شده ام که عکاسی در Continuous-Servo AF (AF-C) همراه با مُد ۳D area AF (نیکون) یا Auto AF (کانن) باثبات ترین نتایج را ایجاد می کند.

به عنوان مثال، هنگامی که من از اولین رقص عروس و داماد عکس می گیرم، از مُد ۳D AF-C استفاده می کنم، چون به من اجازه می دهد تا به دوربین بگویم که می خواهم کدام سوژه(ها) در فوکوس باشند و آن فوکوس را همانطور که سوژه(ها) در کادر حرکت می کنند به طور پیوسته حفظ می کنم، یا خودم صحنه را دوباره ترکیب بندی می کنم.
عکاسی پرتره

من فکر می کنم که مهم ترین چالش های فوکوس در گرفتن عکس های پرتره یا کلوزآپ از جزئیات با لنزهای بلندتر (۵۰mm یا بزرگتر) در دیافراگم های f/1.2-f/2.8 به وجود می آیند. اینجاست که حرفه ای ها از آماتورها تفکیک می شوند.

بسیاری از عکاسان می خواهند به یک جلوه بصری برجسته (بوکه) که هنگام عکاسی از یک سوژه با دیافراگم بسیار باز (f/1.2-2.8) می بینیم دست یابند، و در چشم ها فوکوس به دست آورند. در این موارد، احتمال خطا بسیار زیاد است. گاهی اوقات شما تنها یک سانتیمتر وضوح (شارپنس) می بینید – و اگر آن را از دست بدهید، تصویر غیر قابل استفاده می شود (حداقل به نظر من).

اغلب از من سوال می شود که آیا ترفندی برای رسیدن به وضوح چشم در عکس های پرتره در چنین عمق میدان کمی وجود دارد. «ترفند» این است که بدانید تمام تجهیزات شما چطور کار می کنند. بدانید هر لنز با بدنه ای که با آن جفت شده چطور کار می کند، و هنگام عکاسی با عمق کم برای آن سوژه یا صحنه خاص، کدام نقطه AF یا مُد فوکوس بهترین نتایج را ایجاد می کند.

این مورد را در نظر بگیرید: هنگام عکاسی با لنز ۸۵mm تنظیم شده بر روی f/1.8 با سوژه ای که در فاصله ۱ متری دوربین قرار دارد، شما تنها حدود ۱٫۳ سانتیمتر عمق میدان دارید. اگر از نقطه AF مرکزی در مُد AF-S برای تنظیم، و قفل کردن فوکوس استفاده کرده، و قبل از ثبت تصویر آن را مجددا ترکیب بندی کنید، تقریبا بعید است که سطح فوکوس باریک شارپ شما در جایی که ابتدا فوکوس را قفل کردید، قرار گیرد.

این علم مثلثات پایه است.

تغییر جزئی زاویه دوربین در اثر ترکیب بندی مجدد (یا حتی نفس کشیدن)، به طور چشمگیری بر سطح فوکوس تاثیر می گذارد (آن را تغییر می دهد)، که باعث می شود گونه، بینی، یا چانه (به جای چشم ها) در فوکوس قرار گیرند.

بنابراین شما به استراتژی خلاقانه تر و موثرتری نیاز دارید، مگر این که بخواهید در تمام پرتره هایی که با یک دیافراگم کم عمق می گیرید، چشم های سوژه درست در مرکز کادر قرار گیرند.

طبق تجربه من، استفاده از Continuous Servo AF (AF-C) و انتخاب گروهی از ۴ تا ۶ نقطه Dynamic AF در نزدیکی چشم بهترین راه برای به دست آوردن وضوح چشم در این سناریو است.

با این حال، من متوجه شده ام که عکاسی در مُد Continuous Frame یا High-Speed و اعمال تنظیمات جزئی بر روی فوکوس به صورت دستی در حالی که شاتر فعال است، تنها راه مطمئن برای ثبت حداقل ۱ یا ۲ فریم است که در آن چشم ها کاملا شارپ هستند.
نتیجه گیری

فوکوس خودکار یک ابزار قدرتمند و راحت است که به پیشرفت و ارتقای عکاسی به جایی که من ۲۰ سال پیش هیچ وقت نمی توانستم تصور کنم، کمک کرده است.

با این حال، با وجود تمام چیزهای مکانیکی و ساخت بشر، هنوز هم ضعف ها و محدودیت هایی وجود دارد. از این گذشته، در مورد تخیل یا تمایلات خلاقانه ای که ما را قادر – و مجبور – به فراتر بردن آن ابزارها از محدودیت هایشان برای رسیدن به نتایج مطلوب و مورد نظر می سازد، هیچ محدودیتی وجود ندارد؛ چیزی که تنها زمانی امکان پذیر است که ما دانش نحوه کار این ابزارها را داشته باشیم.

همانطور که قبلا در این مقاله گفتم، فوکوس خودکار و سیستم های AF فوق العاده پیچیده هستند. این موضوع برای بسیاری از عکاسان – چه تازه کار و چه حرفه ای – جذابیت و ارزش زیادی دارد.

همچنین یک تکنولوژی به سرعت در حال تحول است، که به این معنی است که آنچه ما امروز می دانیم ممکن است فردا دیگر کاربردی نداشته باشد. متغیرها و عوامل زیادی بر دقت و ثبات AF تاثیر می گذارند. یک مقاله به تنهایی هیچ وقت نمی تواند به تمام این جنبه ها بپردازد.

امیدوارم که با این آموزش عکاسی توانسته باشم اطلاعات مفیدی ارائه دهم که الهام بخش شما برای بیشتر کردن مهارت هایتان باشد. ما به عنوان عکاس برای انتقال دیدگاه و صدای خود بر تکنولوژی متکی هستیم، بنابراین نه تنها مهم بلکه لازم است که تکنولوژی را درک کنیم – تا بتوانیم در هنر خود پیشرفت کنیم.

نویسنده: پاول ون هوی (Paul Van Hoy)

منبع:

لنزک

حقیقت تبدیل شدن به یک عکاس خانواده حرفه ای

 آیا تا حال فکر کرده اید که به یک عکاس خانواده حرفه ای تبدیل شوید؟ شما می دانید این کاری است که می خواهید انجام دهید، اما به نظر می رسد که موانع زیادی شما را از این کار باز می دارند. اگر می توانستید نگاهی به آینده بیاندازید و ببینید این کار واقعا برای شما مناسب خواهد بود یا نه، عالی می شد. متاسفانه، راهی برای دیدن آینده وجود ندارد. اما شنیدن حرف های عکاسی که چند سال بیشتر از شما تجربه دارد، کمکی به شما می کند؟ پس ادامه این مقاله لنزک را مطالعه نمایید. در این مقاله به سوال های شما از سبک عکاسی و تجهیزات گرفته تا تعرفه قیمت یا درآمد از عکاسی صحبت می شود.

من هم زمانی مثل شما بودم و در طول مسیرم دیگران را تشویق می کردم. و امیدوارم بتوانم الهام بخش شما نیز باشم.
[عکاسی از خانواده]
عکاسی کودک در منزل
من در اوایل کار عکاسی ام مجبور بودم هر روز با ده ها بچه کار کنم. من نمی دانستم چطور با دوربین کار کنم. همه چیز در استودیو عکاسی از پیش تنظیم شده بود. اما چیزی که یاد گرفتم این بود که چطور با اشخاص مختلف، به خصوص بچه ها کار کنم. این یکی از باارزش ترین بخش های کار عکاسی خانوادگی من است.
آیا من به اندازه کافی خوب هستم؟ عکاسی نوزاد

احتمالا خیلی از شک و تردیدهای شما مربوط به این سوال است: «آیا من به اندازه کافی خوب هستم؟» اما در نظر داشته باشید که این با سوال «آیا عکس های من به اندازه کافی خوب هستند؟» فرق دارد.

آیا عکس های شما به اندازه کافی خوب هستند؟ آیا می دانید چطور با دوربین خود کار کنید، و عکسی که در ذهن دارید را بگیرید؟ آیا وقتی عکس های خود را به اشتراک می گذارید، واکنش های خوبی از افراد دریافت می کنید؟ آیا عکاسان دیگر بازخوردهای دلگرم کننده ای به شما می دهند؟

اگر نمی توانید به این سوالات پاسخ «بله» بدهید، پس احتمالا باید مهارت های خود را بهبود بخشید. اما اگر می توانید، پس به اندازه کافی خوب هستید. و با کسب تجربه بهتر هم می شوید. در نهایت، متوجه خواهید شد که به اندازه کافی خوب هستید، چون هر کسی که شما را استخدام می کند، عاشق عکس های شما می شود. پس کار خود را شروع کنید، اعتماد به نفس به مرور زمان به دست خواهد آمد.

در طول مسیر، ممکن است واقعا به خودتان سخت بگیرید. شما ممکن است یک عکاس عالی باشید که خانواده هایی که شما را استخدام می کنند را راضی و خوشحال می کنید، و با این حال هنوز هم احساس بدی نسبت به خودتان دارید. یاد بگیرید که با خودتان روراست باشید، و با ارزیابی کار خود از دیدگاه افراد دیگر شروع کنید.
[عکاسی از خانواده]

در ابتدا، ممکن است عکاسی از خانواده هایی که نمی شناسید احساس واقعا ناخوشایندی داشته باشد. یاد بگیرید که با این احساس ناخوشایند کنار بیایید و با افراد جدید، سکوت، و اشک های گاه به گاه راحت باشید.
من هنوز یک سبک عکاسی مشخص ندارم

وقتی تازه کار خود را شروع می کنید، به یک سبک عکاسی مشخص نیاز ندارید. شما سبک خود را در طول مسیر ایجاد می کنید. شما هنوز نمی دانید واقعا با چه چیزهایی روبرو خواهید شد، بنابراین باید برای هر چیزی آماده باشید. سبک شما نشان دهنده چشم انداز (دیدگاه) منحصر به فرد شما (که در طول عمر شما شکل می گیرد) و تجربه هایی که کسب کرده اید، می باشد.

در مقایسه با عکاسان دیگری که قبل از شما بودند، سبک و دیدگاه شما ممکن است ضعیف به نظر برسد. اما اگر از آنها بپرسید، به شما خواهند گفت که برای آنها نیز مدتی طول کشیده تا سبک خود را ایجاد کنند.
[عکاسی از خانواده]

من وقتی تازه کارم را شروع کرده بودم چیزی در مورد «ساعت طلایی» نمی دانستم. اما حالا عاشق این موقع از روز برای عکاسی هستم.
من اول باید تجهیزات مناسب داشته باشم

برای شروع کار، خودتان را زیر چندین میلیون قرض نبرید. از چیزهایی که دارید به بهترین نحو استفاده کنید. این کار احتمالا بهتر از چیزی است که فکر می کنید.

بله، شما باید تجهیزات خوب داشته باشید. اما اکثر عکاسان جدید بیش از حد خرید می کنند و تجهیزاتی را می خرند که هیچ وقت از آنها استفاده نمی کنند. با یک دوربین خوب و یک لنز ۵۰mm شروع کنید. سپس همانطور که تجربه بیشتری به دست می آورید، تجهیزات عکاسی خود را ارتقاء و گسترش دهید.
[عکاسی از خانواده]

من برای اکثر تصاویرم از یک دوربین Fuji XT1 و لنز ۵۰mm استفاده می کنم.
از کجا یک لوگو (آرم) بیاورم؟

شما برای شروع کار نیازی به لوگو ندارید. هیچ کس واقعا اهمیتی به لوگوی شما نمی دهد. هنگامی که مردم به دنبال یک عکاس می گردند، این لوگوی شما نیست که آنها را متقاعد می کند تا شما را استخدام کنند.

انرژی خود را صرف ایجاد و نمایش عکاسی خود کنید، و لوگو را برای بعد بگذارید.
در اینستاگرام چند «لایک» باید داشته باشم؟

هنگامی که کار خود را شروع می کنید، باید از هر راه ممکنی استفاده کنید تا مردم را از کسب و کار خود به عنوان یک عکاس باخبر کنید – رسانه های اجتماعی، بازاریابی شبکه ای، تبلیغات دهان به دهان، و البته، یک وب سایت.

اما نگران تعداد «لایک» های خود نباشید. مهم افرادی هستند که شما را استخدام می کنند، نه کسانی که «لایک می کنند».

در ابتدا، رسانه های اجتماعی و تبلیغات دهان به دهان برای من مهم بودند. اما حالا وب سایتم بخش عمده کسب و کارم است. یک وب سایت ساده بسازید و کار عکاسی خود را به نمایش بگذارید، و به مردم بگویید که چرا باید عاشق استخدام کردن شما به عنوان یک عکاس باشند.

لنزک: اگر برای کسب و کار عکاسی خود به یک وب سایت با تعرفه مناسب نیاز دارید از طریق ایمیل با تیم لنزک در تماس باشید ([e-mail])
[عکاسی از خانواده]
آیا باید شغلم را رها کنم؟

نه.

در روند تبدیل شدن به یک عکاس خانواده حرفه ای به خودتان سخت نگیرید، و تنها زمانی شغل خود را رها کنید که مطمئن هستید تصمیم درستی گرفته اید.

من مشاغل فصلی ای داشتم که به من اجازه می داد عکاسی را در فصل تابستان دنبال کنم. بعد از حدود سه سال تصمیم گرفتم شغلم را رها کنم. من متوجه شدم که ترقی و پیشرفت برای من سخت است، بنابراین بیشتر از حد لازم طول کشید تا این کار را انجام دهم. اما برای شما ممکن است سریع تر اتفاق بیفتد.

جلسات عکاسی گاه به گاه عصرها یا آخر هفته ها راه خوبی برای شروع است. ثابت کنید که واقعا می خواهید حرفه ای باشید و می توانید کسب و کار خودتان را ایجاد کنید، آن وقت شغلتان را رها کنید و یک عکاس تمام وقت شوید.

هرچه بیشتر به جای چیزهایی مانند لوگو و لایک بر عکاسی خود تمرکز کنید، زودتر می توانید به سراغ کسب و کار خودتان بروید.
[عکاسی از خانواده]
چقدر دستمزد باید مطالبه کنم؟

شرط می بندم که در این مورد اشتباه فکر می کنید. شما به این فکر می کنید که در هر جلسه چقدر باید دستمزد بگیرید، اینطور نیست؟ اما واقعا هیچ نظری در این مورد ندارید. شما فرض می کنید که مردم چقدر مایل اند بپردازند. و به این ترتیب دستمزد خیلی کمی می گیرید.
اما به جای آن، باید:

۱- تصمیم بگیرید که در سال چقدر می خواهید درآمد داشته باشید.

۲- تصمیم بگیرید که در سال چند جلسه عکاسی می خواهید داشته باشید. (هر هفته یا هر ماه از پس چند جلسه بر می آیید؟)

۳- از آن اعداد برای محاسبه این که در هر جلسه چقدر باید دستمزد بگیرید، استفاده کنید.

فرض کنید که دوست دارید در سال ۵۰ میلیون تومان درآمد کسب کنید و می خواهید هر هفته تنها یک جلسه عکاسی انجام دهید.

بنابراین دستمزد هر جلسه: ۵۰ میلیون تومان تقسیم بر ۵۰ جلسه، یا ۱ میلیون تومان می شود.

شاید ۲۰ میلیون تومان در سال و ۱۰۰ جلسه (دو جلسه در هفته) را در نظر داشته باشید.

در این صورت دستمزد هر جلسه: ۲۰ میلیون تومان تقسیم بر ۱۰۰ جلسه، یا ۲۰۰ هزار تومان می شود.
[عکاسی از خانواده]

هزینه ها را مد نظر داشته باشید. من از حداقل تجهیزات استفاده کرده و بر روی مکان عکاسی کار می کنم، بنابراین هزینه های من بسیار کم هستند. اما بعضی از عکاسان پول زیادی درمی آورند و مقدار زیادی از آن را نیز برای هزینه ها از دست می دهند.

از همه مهم تر، فکر نکنید که باید ارزان باشید. مردم برای عکاسی ارزش قائل اند، و وقتی شما یک عکاس خوب با مهارت های عالی باشید، از پرداخت هزینه به شما خوشحال خواهند شد.

و نگران این نباشید که دوستانتان فکر کنند شما زیاد دستمزد می گیرید. وقتی می گویم نباید کار خود را ارزان شروع کنید و به مرور زمان قیمت های خود را بالا ببرید، حرفم را باور کنید. با این حال، به مدت یک یا دو ماه با قیمت ارزان تر شروع به کار کنید تا یک مجموعه نمونه کار برای خود ایجاد کنید. اما وقتی شروع به کار می کنید، باید قیمت گذاری درستی داشته باشید.

نویسنده: مت کوکر (Mat Coker)

منبع:

لنزک