کاسی با سه پایه به عکاس ثبات لازم برای ثبت عکس های بدون لرزش و شارپ حتی طی نوردهی های طولانی را می دهد. اما گاهی امکان حمل سه پایه برای عکاسی وجود ندارد و یا شما به سه پایه دسترسی ندارید. در این صورت چه بکنید که لرزش دوربین را به حداقل برسانید و عکس های واضح و شارپی ثبت کنید؟ در این ویدیو چند نکته برای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری و فیلم برداری دوربین در دست با ثبات بیشتر آموزش داده می شود که امیدواریم برایتان مفید واقع شوند.
منبع:
در عرض یک ثانیه با گزینه های تراز سفیدی دوربین به عکس های خود جلوه های خلاقانه بدهید. ما اغلب تراز سفیدی را به عنوان ابزاری برای اصلاح ته رنگ ها و حفظ رنگ طبیعی اجسام همانطور که با چشم دیده می شوند در نظر می گیریم، چون در اکثر مواقع، این دقیقا همان چیزی است که به آن نیاز داریم. اما آیا تا به حال به استفاده از این تنظیمات به طور خلاقانه فکر کرده اید؟
کنار گذاشتن مُد خودکار پیش فرض و آزمایش با تنظیمات تراز سفیدی مختلف می تواند تاثیر زیادی بر روی تصاویر شما داشته باشد. شما می توانید از این کار برای تقویت حالت و احساس یک صحنه یا برای تغییر آن به طور کامل و ایجاد نتایج انتزاعی غیر معمول تر استفاده کنید – و بهترین چیز در مورد این کار این است که نیازی نیست به جایی که کامپیوتر باشد بروید.
اگر قبلا این کار را امتحان نکرده اید، این خلاصه ای است از کارهایی که می توانید در داخل دوربین انجام دهید، سوژه ها و تصاویری که بهتر جواب می دهند و نحوه تنظیم تصاویرتان برای این که به بهترین نتایج دست یابید.
چه گزینه هایی در دسترس هستند؟
[عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد با تراز سفید خلاقانه]
دوربین شما ممکن است یک کنترل فیزیکی داشته باشد که به گزینه های تراز سفیدی دسترسی دارد، یا یک کنترل قابل تنظیم که می تواند این گزینه ها را نشان دهد. در غیر این صورت، باید از طریق یکی از منوهای دوربین به آن دسترسی پیدا کنید.
اکثر سیستم های تراز سفیدی شامل تنظیمات خودکار، چند پیش تنظیمات مانند ابری (Cloudy)، سایه (Shade) و تنگستن (Tungsten) و گزینه ای برای ثبت یک تنظیمات تراز سفیدی سفارشی با عکاسی از یک هدف خنثی می باشند.
معمولا یک مقیاس دمای رنگ وجود دارد که از حدود ۲۵۰۰-۱۰,۰۰۰K است و گزینه ای برای تغییر اندک پیش تنظیمات و/یا تنظیمات خودکار برای ثبت تصاویری با یک ته رنگ بسیار کم، مانند کهربایی یا قرمز (سرخابی) می باشد.
دوربین های مدرن معمولا به شما اجازه می دهند تا با یک تنظیمات خودکار با تمرکز بیشتر بر حفظ هرگونه تُن گرمتر در صحنه عکس بگیرید.
پیش تنظیمات
[تنظیم تراز سفیدی]
پیش تنظیمات جای خوبی برای شروع هستند، به خصوص اگر دوربینتان به شما اجازه می دهد همانطور که گزینه های مختلف را امتحان می کنید، پیش نمایش نتایج را بر روی صفحه نمایش ببینید. این یک ایده فوری از این که در یک وضعیت خاص چه چیزی کارساز است و چه چیزی نیست، به شما خواهد داد.
به عنوان مثال، هنگام عکاسی در نور روز احتمالا متوجه خواهید شد که تنظیمات آفتابی (Sunny) و ابری (Cloudy) شبیه خوانش خودکار هستند، اگرچه گزینه سایه (Shade) باید گرمای واضح تری به شما بدهد، در حالیکه تغییر به گزینه فلورسنت (Fluorescent) یک ته رنگ آبی به تصاویر می دهد.
[تنظیم تراز سفیدی]
همانطور که در تصویر فوق مشاهده می نمایید، هرچقدر عدد مربوطه کمتر باشد، رنگ گرم تر می شود. گزینه های بالا مثل تنگستن (۳۲۰۰K) و فلورسنت (۴۰۰۰K) گرمای بیشتری دارند و تنظیم این عدد یا پریست (پیش تنظیم) معادل آن به شما تُن رنگ های آبی تری خواهد داد. در عوض گزینه هایی چون ابری (۶۰۰۰K) و سایه (۷۰۰۰K) به رنگ های گرم تر چون زرد و نارنجی منتج خواهند شد.
مقیاس دمای رنگ
برای به دست آوردن کنترل کامل بر تغییرات و بهترین نتایج، از کنترل دمای رنگ دوربینتان به جای پیش تنظیمات استفاده کنید.
اگرچه این گزینه بر اساس همان اصل پیش تنظیمات کار می کند – هر پیش تنظیمات مانند ابری یا سایه چیزی جز یک تنظیمات بر روی این مقیاس نیست – شما اغلب می توانید برای به دست آوردن تاثیرات برجسته تر، آن را فراتر ببرید. بنابراین، می توانید با انتخاب یک عدد پایین مانند ۲۵۰۰K یک ته رنگ آبی قوی، یا یک نور نارنجی/زرد در ۱۰,۰۰۰K به تصاویر بدهید.
تنظیمات سفارشی
تنظیمات سفارسی می تواند در هنگام عکاسی از یک سوژه در شرایط نور آزمایشی بسیار مفید باشد، هرچند چون تنها یک نتیجه برای کار کردن به شما می دهد، احتمالا بهترین گزینه در اینجا نیست. در واقع شما می خواهید با نتایج متفاوت آزمایش کنید تا ببینید چه چیزی کارساز است و چه چیزی نیست، و به همین دلیل باید بر روی پیش تنظیمات یا تنظیمات دمای رنگ تمرکز کنید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]
حتی گوشی های هوشمند امروزی هم طیف وسیعی از گزینه های تراز سفیدی مختلف دارند (در اینجا با آیکون های ردیف بالا نشان داده شده است).
چه نوع تصاویری مناسب تر هستند؟
تصاویری که برای این کار مناسب هستند، به تاثیری که می خواهید به دست آورید بستگی دارد، اما به طور کلی می توانید یکی از این دو کار را انجام دهید. یا باید گرمی، سردی یا هر ته رنگ خاص دیگری که در حال حاضر در صحنه وجود دارد را افزایش دهید، یا در عوض، به دنبال اصلاح عکس ها با یک چیز کاملا متفاوت باشید تا حالت آنها را به طور کامل تغییر دهید.
اگر به دنبال افزایش گرما در یک صحنه هستید، باید از تصاویری استفاده کنید که در حال حاضر به این سمت متمایل باشند، اما تنها کمی می توانید آن را افزایش دهید. بنابراین، به عنوان مثال طلوع یا غروب خورشید را در نظر بگیرید، استفاده از تنظیمات تراز سفیدی ابری (Cloudy) (یا نقطه ای بر روی مقیاس دمای رنگ که تقریبا به آن نزدیک باشد) یک راه عالی است برای این که تُن های گرم طبیعی که در حال حاضر وجود دارند را به سطح دیگری ببرید. اگر بیش از حد آن را افزایش دهید غیر واقعی به نظر می رسد، اما تنها کمی افزایش می تواند باعث شود که یک تصویر خوب کمی بهتر به نظر برسد.
صحنه هایی که رنگ غالب آنها رنگ های گرمتر مانند قرمز یا قهوه ای است، مثل برگ های پاییزی، و همچنین سوژه های طلایی مانند جزئیات معماری نیز برای برجستگی حتی بیشتر با تنظیمات ابری، یا فلورسنت خوب جواب می دهند.
به همین ترتیب، استفاده از یک تنظیمات گرم، که یک مایه رنگ گرم ایجاد می کند، زمانی که می خواهید بر سردی یک صحنه تاکید کنید، عالی است. به عنوان مثال، تصاویر اوایل صبح از یک دریاچه یا صحنه های دیگری که در آن آب وجود دارد، ممکن است با کمی ته رنگ آبی بهتر به نظر برسند، بنابراین می توانید از تنظیمات فلورسنت برای تشدید آن استفاده کنید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]
تنظیمات تراز سفیدی خودکار (بالا) برای ثبت دقیق تُن های طلایی خوب عمل کرده است، اما استفاده از تنظیمات فلورسنت (پایین) کمی برجستگی بیشتر به آن داده است، در حالیکه هنوز هم واقعی به نظر می رسد. شما می توانید از تنظیمات ابری برای ایجاد تغییرات متعادل تر استفاده کنید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]
برای به دست آوردن نتایج انتزاعی تر، اگر صحنه رنگ نسبتا خنثی داشته باشد یا اگر در حال حاضر به سمت مایه رنگ مورد نظر شما متمایل باشد خوب است، چون این موارد نسبت به تغییرات متفاوت انعطاف پذیرتر هستند.
این مسئله برای سوژه نیز صدق می کند؛ هرچه چیزی در شروع کار کمتر قابل شناسایی باشد، بیشتر نسبت به پردازش شدید مقاومت خواهد کرد، چون بیننده ایده کمتری در مورد این که باید چه طور به نظر برسد، خواهد داشت.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]
تصویر گرفته شده با استفاده از تراز سفیدی خودکار (بالا) کاملا غیر قابل تشخیص است، اما تُن های خنثی یک پایه عالی برای پردازش ارائه می دهند. استفاده از تنظیمات تنگستن (پایین) یک مایه رنگ آبی قوی ایجاد کرده است که با تنظیم اشباع بیشتر شدت یافت، هرچند شما می توانید برعکسش را هم انجام دهید و یک مایه رنگ گرم به آن بدهید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]
تصاویر گرفته شده با عمق میدان بسیار کم و مقدار زیادی جزئیات مات شده به خصوص با این روش خوب جواب می دهند. این تصاویر می توانند با وینیت اضافی (حاشیه های سیاه دور عکس)، یا حداقل وینیت در حال حاضر اصلاح نشده هم خوب به نظر برسند، بنابراین اگر می خواهید این افکت را اعمال کنید، بررسی کنید که اصلاح وینیت (vignetting correction) خاموش نباشد.
روتوش نهایی تصاویر
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]
اگر با فرمت RAW عکس می گیرید، ممکن است بتوانید به محض اینکه تصاویر را ثبت کردید، آنها را در داخل دوربین خود پردازش کنید. تراز سفیدی نیز یک گزینه در هنگام پردازش فایل های Raw در داخل دوربین است.
نکات بالا باید یک نقطه شروع برای ثبت تصاویری با تُن های مختلف به شما بدهد، اما به یاد داشته باشید که یک دوربین متوسط به طور معمول کنترل تعدادی از پارامترهای اضافی را به شما می دهد تا تصاویر خود را حتی برجسته تر کنید.
بسته به دوربینتان، ممکن است بتوانید این موارد را با استفاده از پردازش فایل Raw در داخل دوربین پس از ثبت تصویرتان تنظیم کنید، به جای این که مجبور باشید تمام این تنظیمات را قبل از گرفتن عکس ایجاد کنید. این عالی است زیرا می توانید چندین نسخه از یک تصویر را با اصلاحات (تغییرات) مختلف ایجاد کنید. در هر صورت، عکاسی در فرمت Raw بهترین روش است چون می توانید تصاویر را بدون خراب شدن پردازش کنید.
برای به دست آوردن نتایج انتزاعی یا تصاویر شامل جزئیات ظریف، کنتراست را در داخل دوربین افزایش دهید تا واقعا آن را بهبود بخشید. برخی از دوربین ها یک اسلایدر وضوح (clarity) دارند، که بهتر می تواند جزئیات را بدون ایجاد تاثیر کلی بر کنتراست که اسلایدر کنتراست ایجاد می کند نشان دهد، اما به جای آن می توانید از اسلایدر شارپ کردن (sharpening) برای به دست آوردن یک اثر ظریف تر استفاده کنید.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]
این گل ها که در یک روز نسبتا ابری و تاریک گرفته شدند، با تنظیمات استاندارد (بالا) فاقد برجستگی هستند. استفاده از تنظیمات تراز سفیدی فلورسنت همراه با تنظیمات مربوط به کنتراست و وینیت (پایین) کمی حالت خیالی و فریبنده به آن داده است.
[عکاسی با تراز سفید خلاقانه]
اگر ته رنگ شما آنقدر که دوست دارید قوی نیست، به دنبال افزایش اشباع در تنظیمات رنگ باشید. ممکن است متوجه شوید که قوی ترین تنظیمات، جزئیات دیگر را در صحنه می پوشانند، بنابراین با یک افزایش متعادل تر آزمایش کنید.
نویسنده: مت گلوچینسکی (Matt Golowczynski)
منبع:
ترکیب بندی یکی از مهم ترین مهارت هایی است که هر عکاس باید یاد بگیرد. صادقانه می گویم. شوخی نمی کنم. ترکیب بندی چیزی نیست جز تصمیم گیری در مورد این که چه چیزی را در عکس خود بگنجانید یا از آن حذف کنید، و چگونه همه چیز را برای ایجاد قوی ترین تصویر ممکن مرتب کنید.
اما اعتراف می کنم، که من سالها از مطالعه در مورد ترکیب بندی غفلت کردم. من فکر می کردم خسته کننده به نظر می رسد. قانون یک سوم را می دانستم، بنابراین فکر می کردم ترکیب بندی را بلدم.
من احمق بودم. یک احمق واقعی!
هنگامی که برای یادگیری ترکیب بندی وقت گذاشتم، منظورم مطالعه جدی در زمینه آن است، از نظریه های ادراک بصری گرفته، تا تکنیک های ترکیب بندی ترتیب دادن المان ها در یک عکس، متوجه شدم که مرتکب چه اشتباه بزرگی شده بودم. معلوم شد که ترکیب بندی مهم ترین موضوع عکاسی بود که تا آن زمان درباره آن مطالعه کرده بودم.
چرا ترکیب بندی اینقدر مهم است؟ اجازه دهید یک، یا دو، یا ده دلیل به شما بدهم.
اگر هم اکنون قانع هستید که ترکیب بندی بسیار مهم است، «۱۰ مطلب برتر ترکیب بندی لنزک» را مطالعه نمایید.
۱
کاری کنید که عکس هایتان برجسته شوند
در مورد این فکر کنید که هر روز چند عکس جدید به صورت آنلاین پست می شوند. تقریبا یک گازیلیون (یک عدد بسیار بزرگ فرضی). عکس های شما چطور قرار است در بین آنها برجسته باشند؟
[ترکیب بندی عکاسی]
نمی خواهم لفاظی کنم. این سوالی است که شما واقعا باید از خودتان بپرسید.
آخرین عکسی که واقعا چشمتان را گرفت چه بود؟ چه چیزی آن را برجسته کرده بود؟ مطمئنا گاهی اوقات سوژه آنقدر مسحورکننده است که شما چاره ای جز نگاه کردن به آن ندارید.
اما اغلب اوقات، چیزی که باعث می شود یک عکس توجه شما را جلب کند ترکیب بندی آن است. به همین دلیل است که ترکیب بندی قوی از تکنیک هایی استفاده می کند که نظرتان را جلب کرده و شما را مجذوب می کند. یک ترکیب بندی ضعیف می تواند به تصویر گیج کننده ای منجر شود که یک بیننده سریع از آن می گذرد، با بدتر، کاملا آن را نادیده می گیرد.
هیچ کس نمی خواهد تصاویرش نادیده گرفته شوند. یادگیری استفاده از قدرت ترکیب بندی می تواند به برجسته شدن تصاویر شما در میان تصاویر دیگر کمک کند. این به نظر خوب است، نه؟
۲
پیام خود را تقویت کنید
ترکیب بندی تنها ایجاد عکس هایی که زیبا به نظر برسند نیست. بلکه باید به شما کمک کند تا با بیننده خود نیز ارتباط برقرار کنید.
[ترکیب بندی عکاسی]
ببینید، ما عکاسان می توانیم فرض خطرناکی بکنیم – که مخاطب ما عکس هایمان را همانطور می بینید که ما می بینیم.
این اصلا درست نیست.
بینندگان شما درک مشابهی با طرز نگاه شما ندارند. شما یک ارتباط احساسی با تصویر دارید، چون آنجا بودید. شما زمینه را می دانید، چون آن را تجربه کردید. شما مفهوم آن را درک می کنید، چون خود شما تصمیم گرفتید آن عکس را بگیرید. شما چیزهای زیادی در مورد آن عکس می دانید.
مخاطب شما تصویر شما را بدون هیچ کدام از آن اطلاعات پیش زمینه می بینید. بله! این وظیفه شما به عنوان یک عکاس – یک ارتباط دهنده – است که هر کاری می توانید برای انتقال پیام یا احساسی که می خواهید به بیننده خود برسانید، انجام دهید.
اما… چطور؟
ترکیب بندی! ترکیب بندی ابزار مورد نیاز برای ایجاد عکسی که پیام شما را منتقل کند، به شما می دهد. از ترکیب بندی می توان برای جلب توجه بیننده استفاده کرد، و به او نشان داد که باید به کجا نگاه کند، و یک حالت یا احساس خاص به صحنه بخشید.عکاسی کودک در آتلیه کودک
۳
پتانسیل هر صحنه را ببینید
هنگامی که شما در مورد ترکیب بندی یاد می گیرید، می فهمید که چطور مانند یک هنرمند نگاه کنید. شما قادر خواهید بود پتانسیل عکاسی را در هر صحنه ای در اطراف خود تشخیص دهید، و از آن به نفع خود برای ایجاد یک تصویر عالی استفاده کنید. برای چشم آموزش ندیده (عادی)، محیط اطراف ممکن است خسته کننده، یا معمولی به نظر برسد. برای شما، آن صحنه ها هنر هستند.
اینها همه به این بستگی دارد که یاد بگیرید چه نوع المان های بصری (و چه نوع ترتیباتی)عکس های عالی می سازند، و چگونه باید آنها را در صحنه قرار دهید. این واقعا ساده است، اما نگاه شما نسبت به جهان را کاملا تغییر می دهد!
منبع:
شما چطور کاری می کنید که تصویر یک کوه برای بیننده همانقدر بزرگ به نظر برسد که شما می بینید؟ چطور از شر نویز در تصاویر منظره شب خود خلاص می شوید؟ چطور می توانید همه چیز را در فوکوس عالی و بی نقص از جلو به عقب به دست آورید؟ عنوان این مطلب را می توان ۵ کاری که شما نمی توانید در یک عکس انجام دهید نیز نامید، چون هر کدام از تکنیک های زیر به شدت به لایه بندی نوردهی های چندگانه بستگی دارد. اما اینها تکنیکی هایی هستند که من اغلب برای تبدیل دیدگاهم و سوالاتی مانند موارد فوق به واقعیت از آنها استفاده می کنم. بیایید شروع کنیم!
تکنیک های ترکیب نوردهی مطرح شده در این آموزش، به صورت کلی توضیح داده شده اند. برای اینکه بتوانید آموزش بیشتری با جزئیات بیشتر کسب نمایید، نام هر تکنیک به انگلیسی آورده شده که بتوانید در Youtube جستجو نمایید.
۱
فوکوس کامل از طریق انباشت فوکوس
نام انگلیسی: focus stacking
با تکنیکی که ریشه در عکاسی ماکرو دارد شروع می کنیم، که سوژه را شارپ ثبت کرده و پس زمینه مات را حفظ می کند. اما اگر بخواهید پس زمینه نیز شارپ باشد چه طور؟ اینجاست که به سراغ عکاسی منظره می رویم. با انباشت فوکوس، می توانید همه چیز را با نوردهی های چندگانه فورا اصلاح کنید.
استفاده از یک سه پایه محکم و عکاسی بارداری در آتلیه بارداری با یک ریموت کنترل تضمین می کند که دوربین حرکت نکند. برای به دست آوردن بهترین نتایج، تمام تنظیمات روی دوربین نیز بین عکس ها باید دقیقا یکسان باشد: تراز سفیدی (قابل اصلاح در پس پردازش هنگام عکاسی با فرمت RAW)، سرعت شاتر، ایزو و دیافراگم.
تنها تفاوت عکس ها، فاصله فوکوس است. با تنظیم فوکوس بر روی نزدیک ترین شیء در صحنه شروع کرده و منتظر بمانید تا باد فروکش کند (در صورت امکان). ریموت کنترل را فشار دهید و فوکوس را کمی دورتر بر روی صحنه تنظیم کنید. این روند را تکرار کنید تا زمانی که به فاصله فوکوس بی نهایت برسید.
[ترکیب نوردهی]
خرابه های Eastwatch، اثر دنیل لان
آیا می توانیم بدون این تکنیک این کار را انجام دهیم؟
البته. لنز واید خود را بر روی f/22 قرار دهید، آن را بر روی فاصله ابر کانونی اش تنظیم کنید و آن وقت همه چیز باید شارپ شود. درست است؟
خب، به این سادگی نیست. بستن دیافراگم اثرات جانبی نامطلوبی دارد. اول از همه، شما اجازه ورود نور کمتری را به داخل دوربین خواهید داد. در همان ایزو، این امر زمان نوردهی (سرعت شاتر) را طولانی خواهد کرد. حتی با کوچکترین نسیمی، المان های ظریف پیش زمینه مانند گل ها، علف ها و سرخس ها مطمئنا تکان می خورند و در واقع باعث می شوند که پیش زمینه کمتر از مثلا f/7.1 شارپ به نظر برسد.
آیا تا به حال عبارت نقطه بهینه لنز (sweet spot) را شنیده اید؟ این دیافراگمی است که در آن لنز شما کمترین میزان ابیراهی را ایجاد می کند، در حالیکه انکسار (شکست) را حداقل نگه می دارد؛ معمولا یک تا دو استاپ کمتر از دیافراگم کاملا باز. هرچند، در f/22 انکسار (diffraction) نقش تعیین کننده ای در شارپ بودن تصویر شما دارد.
[ترکیب نوردهی]
دریچه، اثر دنیل لان
چرا این تکنیک مفید است؟
از آنجا که انباشت فوکوس در نقطه مطلوب لنز شما بسیار مفید خواهد بود، حتی ارزان ترین لنز هم به نظر می رسد که تصاویر بسیار شارپی می گیرد، و در دیافراگم های کوچکتر با عکس های تکی رقبای گران قیمت خود رقابت می کند. اما از آنجا که انکسار یک ویژگی فیزیکی مربوط به نحوه برخورد نور به سنسور است، حتی شارپ ترین لنزهای موجود هم نمی توانند در حداقل دیافراگم خود اینقدر شارپ باشند.
۲
نوردهی آنطور که در HDR با چشم انسان دیده می شود
نام انگلیسی: HDR
البته یک تکنیک ترکیب نوردهی آشناتر، عکاسی با محدوده دینامیکی بالاست. شما چه Photomatix یا HDR Expose را اجرا می کنید و چه از لایت روم برای ترکیب تصاویر خود با هم استفاده می کنید، من مطمئنم که در مورد گسترش محدوده دینامیکی تصاویر خود شنیده اید.
اغلب اوقات، ایده این است که شما مجموعه ای از نوردهی ها را ثبت می کنید که در آن تمام تنظیمات بر روی دوربین یکسان است، به جز سرعت شاتر. این به لحاظ نظری نوردهی درست هایلایت ها و همچنین سایه ها را در شدیدترین کنتراست ها ممکن می سازد. نام عکاسی در محدوده دینامیکی بالا از اینجا نشأت می گیرد: اگر یک عکس شامل تمام اطلاعات سایه ها یا هایلایت ها نباشد، محدوده دینامیکی برای صحنه ای که می خواهید از آن عکس بگیرید کافی نیست.
[ترکیب نوردهی]
درخشش نور، اثر دنیل لان
در عمل، هر عکاس روش خاص خود را برای گسترش محدوده دینامیکی یک دوربین مشخص دارد. یک نرم افزار اختصاصی وجود دارد که قبلا اشاره کردم، اما عکاسانی از جمله خودم هستند که این کار را به طور کامل با دست انجام می دهند. ترفند این است که انتخاب نوردهی را بر اساس درخشش آن نوردهی انجام دهید. سپس قسمت های زیاد و کم نوردهی شده را پوشش دهید تا نوردهی های بهتر برای آن قسمت ها مشخص شود.
این یک فرآیند وقت گیر است، اما با تمرین کافی، تصاویر شما کم کم طبیعی تر از وقتی که کامپیوتر تصمیم می گیرد ترکیب در نهایت چطور به نظر برسد، احساس خواهند شد. و همه بدون آن هاله های ناخوشایند نگاشت تُن خودکار (automated tone mapping) خواهند بود.
[ترکیب نوردهی]
Rainsience، اثر دنیل لان
آیا می توانیم بدون این تکنیک این کار را انجام دهیم؟
زمانی در اواخر دهه ۲۰۰۰ بود که عکس های HDR بسیار جنجالی بودند. همه آن تصاویر بیش از حد پردازش شده را می خواستند و این تصاویر در رقابت محبوبیت برنده شدند. با این حال، شما می توانید با همان تکنیک نتایج طبیعی تری ایجاد کنید، یا تصاویری با همان کیفیت را با یک عکس به دست آورید. در اغلب موارد، دوربین های مدرن (به خصوص آنهایی که سنسور فول فریم دارند)، حتی به محدوده گسترده نوردهی های چندگانه نیازی ندارند – یک عکس برای ثبت محدوده دینامیکی بالا کفایت می کند.
همچنین می توانیم تصاویر سیلوئت بگیریم. به خصوص در مقابل یک خورشید در حال غروب قرمز روشن، رنگ های سیاه خالص در هر عکسی می تواند مناسب باشد. در نتیجه تصاویر دارای محدوده دینامیکی کمتر در واقع می توانند گرافیکی تر و تاثیرگذارتر به نظر برسند.
خلاصه: پس دوربین های مدرن تر برای ثبت محدوده دینامیکی بالاتر به تکنیک HDR نیاز ندارند و همینطور می توانیم عکس های سیلوئت بگیریم که مجدوده دینامیکی کمتری دارند که باز هم به HDR نیازی نیست.
نکته حرفه ای: خورشید را روشن ترین بخش تصویر و بازتاب ها را تاریک تر از آنچه که بازتاب می کنند، نگه دارید.
[ترکیب نوردهی]
صومعه زمینی (خاکی)، اثر دنیل لان
چرا این تکنیک مفید است؟
من شخصا تنها زمانی از سرعت شاتر چندگانه استفاده می کنم که خورشید در آسمان است و بخش بزرگی از آسمان را بیش از حد نوردهی (overexpose) می کند. هرچند در این مثال، خورشید تنها از میان روزنه کوچکی در میان ابرهای سنگین در فاصله دور نمایان شده است، و به طور مستقیم بر روی یک کوه پوشیده از برف می تابد. اگر من برای آن هایلایت ها نوردهی کرده بودم، پیش زمینه ام خیلی تاریک میشد. روشن کردن آن پیش زمینه در قسمت سایه ها نویز ایجاد می کرد، و این چیزی است که من نمی خواهم.
۳
عدم وجود نویز در مناظر شبانه با انباشت کردن
نام انگلیسی: stacking noise reduction
نه، ما نمی خواهیم دوباره در مورد انباشت کردن فوکوس بحث کنیم. این کاملا متفاوت است. این تکنیک تنها زمانی جواب می دهد که تمام پارامترها یکسان باشند: تنظیمات دوربین، فاصله کانونی؛ همه چیز. حتی دمای دوربین هم برای به دست آوردن بهترین نتایج باید یکسان باشد. انباشت کردن (Stacking) با محاسبه تفاوت بین دو یا چند تصویر عمل می کند و به طور مستقیم از حوزه عکاسی از ستارگان می آید. البته تنها یک روش وجود ندارد – در این صورت همه چیز آسان میشد!
[ترکیب نوردهی]
درخت هستی، اثر دنیل لان
ساده ترین روش میانگین گیری (averaging) است. بعد از هم تراز کردن ستارگان یا پیش زمینه، بسته به این که می خواهید نویز در کجا کاهش یابد، می توانید لایه پایینی را بر روی Opacity یا شفافیت ۱۰۰% تنظیم کنید. بعدی بر روی ۵۰%، سومی بر روی ۳۳% و چهارمی بر روی ۲۵% تنظیم می شود. بنابراین ۱۰۰ تقسیم بر شماره لایه های شما شده، و به عدد صحیح گرد می شود.
همچنین روش Kappa-Sigma Clipping، روش میانه (Median)، و چند روش دیگر وجود دارد که از الگوریتم های پیچیده تر استفاده می کنند، اما همه اینها برای به دست آوردن بهترین نتیجه از یک مجموعه تصویر خاص عمل می کنند.
[ترکیب نوردهی]
سرنوشت، اثر دنیل لان
آیا می توانیم بدون این تکنیک این کار را انجام دهیم؟
در طول روز، بله. اما اگر یک عکاس شبانه مشتاق و پرشور باشید، هیچ جایگزینی برای نتایج انباشت وجود ندارد. همانطور که نسبت سیگنال به نویز را در هر تصویر بعدی که به انباشت اضافه می کنید افزایش می دهید، می توانید جزئیات بیشتری از قسمت های بسیار پراکنده یک تصویر استخراج کنید. به عنوان مثال، راه شیری یا کهکشان آندرومدای همسایه ما را در نظر بگیرید. این با روش کاهش نویز در لایت روم یا نویز نینجا متفاوت است، چون آنها از شر کوچک ترین پیکسل ها بر اساس آنچه که در اطراف آنها قرار دارد، خلاص می شوند.
آیا ما نمی توانیم به جای این کار تنها سرعت شاتر را به چند دقیقه افزایش دهیم؟ خب، زمین در حال چرخش است، بنابراین ستاره های شما به صورت دنباله دار ظاهر خواهند شد. همچنین، یک سرعت شاتر طولانی تر بخش های الکترونیکی دوربین شما را بیشتر گرم خواهد کرد. این به نوعی نویز متفاوت تحت عنوان نویز حرارتی منجر می شود، که اصلاح آن حتی دشوارتر است.
[ترکیب نوردهی]
سیگنال، اثر دنیل لان
چرا این تکنیک مفید است؟
تصاویر کمتر نویزدار می توانند داستان های مسحورکننده تری بگویند. و نویز کمتر همچنین بدین معنی است که شما می توانید تصویر را در اندازه بزرگتری چاپ کنید، قبل از این که نویز تصادفی به چشم بیاید.
منبع:
من طرفدار پر و پا قرص تایپوگرافی چند بُعدی هستم، یعنی متن های ساخته شده از گل ها، شکلات، سیم یا موارد دیگری که می توانید به یک روش خاص آنها را شکل دهید. شروع کار ممکن است دشوار به نظر برسد، اما در واقع خیلی ساده تر از چیزی است که به نظر می رسد. بیایید با یک امضای بهاری ساخته شده با خاک گیاهان در باغچه شروع کنیم.
[عکاسی از اجسام بی جان]
۱
لوازم و تجهیزات
شما به این موارد نیاز دارید:
کاغذ، مداد، و یک چاقوی طراحی برای قالب؛
خاک برای متن؛
اقلامی برای عکس اجسام بی جان (مانند ابزار باغبانی، گلدان، چند برگ سبز)؛
دوربین؛
هر گونه منبع نور؛
سه پایه
[عکاسی از اجسام بی جان]
۲
قالب
اول، شما به یک قالب نیاز دارید. من نمی توانم طراحی کنم و حروف را زیاد تمیز بنویسم، بنابراین چند حرف تایپ شده را ترسیم کردم. سعی کنید تمام (یا بیشتر) حروف شما به هم متصل باشند، بنابراین برداشتن قالب پس از شکل دادن به متن آسان تر خواهد بود.
متنی را که می خواهید استفاده کنید روی کاغذ بکشید و آن را با استفاده از چاقوی طراحی ببرید. صبور باشید: این کار ممکن است کمی زمان ببرد، اما تصویر نهایی ارزشش را دارد.
[لوگو لنزک]
لنزک: برای عکس بهاری فوق قالب از لوگوی لنزک ساخته شده است.
[عکاسی از اجسام بی جان]
۳
ترکیب بندی
من ترجیح می دهم قبل از پر کردن قالب، ترکیب بندی را تنظیم کنم. به این ترتیب، حرکت دادن اشیاء بدون ترس از خراب شدن متن، راحت است. قالب خود را در مرکز ترکیب بندی نگه دارید و اشیاء دیگر را در اطراف آن قرار دهید، با بزرگترین آنها (مانند یک بیلچه و شن کش) شروع کنید و به ترتیب به سراغ جزئیات کوچکتر (مانند برگ ها و بطری های کوچک) بروید.
همه چیز را در جای خودش قرار دادید؟ عالی است! بعد، قالب را با خاک پر کنید و به آرامی (خیلی خیلی آرام) کاغذ را بردارید.
تادا! متن بهاری شما آماده است.
[عکاسی از اجسام بی جان]
۴
نورپردازی
شما تقریبا می توانید از هر چیدمان نورپردازی که دوست دارید استفاده کنید. من می خواستم بطری های شیشه ای ام کمی بدرخشند، بنابراین از یک نور بسیار شدید در سمت راست استفاده کردم. من از یک اسپیدلایت در یک استریپ باکس قرار گرفته در ارتفاع خیلی پایین، هم سطح با پس زمینه (عملا در فاصله ۳۰ سانتیمتری از کف زمین) استفاده کردم. برای شدیدتر کردن این نور کلیدی، پارچه پخش کننده را از روی استریپ باکسم برداشتم.
برای متعادل کردن آن نور و از بین بردن سایه ها، از یک اسپیدلایت دیگر در پشت یک دیفیوزر بزرگ (پخش کننده نور) در سمت چپ استفاده کردم. آخرین مورد یک رفلکتور در پایین است.
عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد و پس پردازش
مطمئن شوید که ترکیب بندی و نورپردازی خود را دوست دارید – از کمی زیاد نوردهی کردن درخشش نور (بر روی بطری ها) نترسید و یک عکس بگیرید! این آموزش تقریبا به هیچ پس پردازشی نیاز ندارد، فقط تنظیم سریع رنگ و کنتراست لازم است. بفرمایید!
منبع:
در این مطلب، ما 3 نکته سریع برای عکاسی از حرکات سریع و ورزش ها به شما ارائه می دهیم. حتی اگر عکاسی ورزشی انجام نمی دهید، باز هم این آموزش می تواند برای شما مفید باشد چراکه یادگیری عکاسی از حرکات سریع می تواند در ژانر اصلی عکاسی تان به شما کمک کند.
[عکاسی از ورزش ها]
اما اگر شما عکاسی ورزشی انجام نمی دهید چطور؟
یادگیری نحوه ایجاد تصاویری که برای ژانرهای مختلف مناسب باشند، ارزش زیادی دارد. شما ممکن است از تصاویر ورزشی یا حیات وحش اجتناب کنید. شاید از نظر شما مناظر کسل کننده باشند. با این حال، هر ژانر به مجموعه مهارت منحصر به فردی نیاز دارد که به منظور ایجاد تصاویر مناسب باید آنها را تمرین کرد. هنگامی که شما «هم آموزی» عکاسی کودک در آتلیه کودک را تمرین می کنید، به نفع کار شما در ژانر اصلی نیز خواهد بود. به عبارت دیگر، هر از گاهی از منطقه امن خود خارج شوید.
صرف نظر از این که برای پروژه های شخصی یا تجاری دوست دارید از چه چیزی عکس بگیرید (مثلا، پرتره، منظره، مستند اجتماعی، مراسم عروسی، حیات وحش و غیره)، عکس العمل ها و هماهنگی دست و چشم شما باید دقیق و سریع باشد. هنگامی که مهارت های دیداری شما به خوبی تنظیم شوند، می توانید لحظات را قبل از وقوع پیش بینی کنید.
[عکاسی از ورزش ها]
چگونه می توانید پیش بینی حرکت را یاد بگیرید و چشم هایتان را با انگشت اشاره دست راست خود هماهنگ کنید؟
یک راه عالی برای تمرین این کار عکاسی ورزشی است. عکاسی از تئاترهای زنده یا نمایش های رقص نیز فعالیت های مفیدی برای این منظور هستند، اما ورزش ها (به خصوص ورزش های موتوری) سریع ترین راه ممکن اند. لحظات به سرعت می آیند و می روند، بنابراین فرصت بهتری نسبت به انواع دیگر عکاسی است که سریع واکنش نشان دادن را تمرین کنید. در نظر داشته باشید که یک وسیله نقلیه که با سرعت ۶۰ مایل در ساعت حرکت می کند، در هر ثانیه ۸۸ فوت جابجا می شود!
بیشتر بخوانید: نکات آموزشی مقدماتی عکاسی از ورزش های موتوری
۸ نکته برای عکاسی از حرکات سریع
در هشت نکته زیر، من قصد دارم تنظیمات تکنیکی که هنگام عکاسی از حرکت (اکشن) یا ورزش ها مفید هستند را با شما به اشتراک بگذارم. اگر این نکات را دنبال کنید، نه تنها به ایجاد تصاویر مناسب از حرکات و ورزش ها نزدیک تر می شوید، بلکه توانایی تکنیکی کلی شما به عنوان یک عکاس نیز بهبود می یابد.
[عکاسی از ورزش ها] [عکاسی از ورزش ها]
مسلما ایجاد این نوع تصاویر آسان نیست، اما هیچ وقت کاری که ارزش انجام دادن داشته باشد آسان نیست.
۱
از یک لنز بلند استفاده کنید
از یک لنز تله بلند مانند فاصله کانونی معمول ۸۵-۲۰۰mm استفاده کرده و سعی کنید به حرکت نزدیک شوید.
یک لنز تله به شما انعطاف پذیری می دهد تا بتوانید سریع خود را با شرایط در حال تغییر وفق دهید. ورزش ها به سرعت حرکت می کنند و شما هم باید همین کار را بکنید. در یک زمین فوتبال، حرکت ممکن است در عرض چند ثانیه از یک انتهای زمین به انتهای دیگر برود.
بسته به جایی که ایستاده اید، باید سریع حرکت کنید. یک پیچ سریع کمر و یک لنز زوم تله خوب شما را به این مقصود می رساند.
۲
از لنز بیش از حد بلند استفاده نکنید
شما می توانید از یک لنز بزرگتر مانند فاصله کانونی ۳۰۰-۶۰۰mm استفاده کنید، اما به لنزهای فوق العاده بلند نیازی نیست. آنها بزرگ، سنگین، و گران قیمت هستند.
لنزهای سوپر تله، به خصوص هنگام عکاسی از ورزش های موتوری می توانند مفید باشند. یک ماشین یا موتورسیکلت مسابقه در مسیر بسیار سریع تر از یک بازیکن بیسبال در زمین حرکت می کنند. بسته به این که چقدر قصد دارید عکاسی ورزشی انجام دهید، می توانید برای خرید یک لنز سوپر تله صبر کنید.
[عکاسی از ورزش ها]
۳
حداقل سرعت شاتر
برای جلوگری از لرزش دوربین، سرعت شاتر باید نسبت معکوس با فاصله کانونی شما داشته باشد. به عنوان مثال، با یک لنز دارای فاصله کانونی ۲۰۰mm باید در حدود ۱/۲۰۰ یا ۱/۲۵۰ ثانیه عکس گرفت، در حالیکه با یک لنز ۴۰۰mm باید در ۱/۴۰۰ ثانیه به صورت دوربین در دست عکس گرفت.
سه پایه در واقع این قانون را نفی می کند. با این حال، استفاده از سه پایه در بعضی از مکان ها ممنوع است یا ممکن است ناامن باشد، بنابراین باید آمادگی عکاسی بدون استفاده از سه پایه را داشته باشید.
منبع:
اگر به دنبال یک آموزش عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد مبتدی و در عین حال گام به گام و جامع برای یادگیری ترکیب بندی هستید، این مطلب برای شماست. در دیدار اخیرم با چند عکاس، در جریان بحث در مورد ترکیب بندی، یکی از مبتدیان اظهار داشت: «چرا یک چک لیست ترکیب بندی برای تمام چیزهایی که لازم است در مورد آنها فکر کنیم وجود ندارد؟» این سوال خوب الهام بخش نوشتن این مقاله بود.
گرفتن تصاویر خوب وابسته به تجهیزات نیست
شما می توانید گران ترین تجهیزات دوربین و شگفت انگیزترین نور را داشته باشید. می توانید در یک مکان دیدنی افسانه ای، یا در حال عکاسی از یک مدل خیره کننده باشید. موقعیت های زیادی وجود دارند که ممکن است فرصت گرفتن تصاویر نفس گیر را برای شما فراهم کنند، اما اگر ترکیب بندی درست نباشد، مهم نیست تجهیزات شما چقدر گران قیمت یا تجملی باشند.
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]
برعکس این قضیه هم درست است، اگر درک شما از ترکیب بندی خوب باشد، می توانید تصاویر شگفت انگیزی با تجهیزات مبتدی (حتی تلفن همراه خود) بگیرید. هنگامی که قوانین و دستورالعمل ها را بدانید، می توانید از آنها به نفع خود استفاده کنید، و حتی موانع را کنار زده و واقعا خلاق باشید. هیچ کس اهمیتی نمی دهد شما از چه تجهیزاتی برای گرفتن عکس استفاده می کنید. اگر هم بگویند «واو، شما باید دوربین فوق العاده ای داشته باشید!» قطعا برای یک عکاس خوشایند نخواهد بود.
اصول ترکیب بندی را یاد بگیرید
با وجود این که انواع مختلفی از عکاسی وجود دارد، شما چه عکاسی خیابانی انجام دهید، چه منظره، ماکرو، استودیویی یا هر چیز دیگری، مفاهیم ترکیب بندی پایه زیادی وجود دارند که به کار برده می شوند. نیازی نیست که تمام مفاهیم برای هر تصویر در نظر گرفته شود، اما داشتن درک درستی از اصول اولیه تاثیر زیادی در پیشرفت عکاسی شما خواهد داشت.
درک درست ترکیب بندی یکی از گام های اصلی و بزرگ در پیشرفت عکاسی من بود. مانند هر ایده جدیدی، شما باید برای یادگیری آن ایده کمی تلاش کنید، تمرین کنید، از اشتباهات خود یاد بگیرید و دوباره و دوباره تمرین کنید. هنگامی که بتوانید یک عکس را با ترکیب بندی خوب کادربندی کنید، بدون این که آگاهانه در مورد کاری که انجام می دهید و دلیل آن فکر کنید، آن وقت واقعا می توانید شروع به فکر کردن در مورد راه های جدید برای کادربندی و شکل دادن به تصاویر خود کنید.
اول، باید بر اصول اولیه مسلط شوید.
شروع کار
اول از همه، اینها قانون نیستند. اگرچه دستورالعمل هایی وجود دارد که باید هنگام ایجاد یک تصویر دلپذیر زیبا در نظر بگیرید، اما می توانید همه آنها را نادیده بگیرید و باز هم یک تصویر خیره کننده ایجاد کنید. با این حال، اگر از ابتدا بدانید دستورالعمل ها چه هستند، انجام این کار بسیار آسان تر می شود. بنابراین این لیستی از مفاهیمی است که باید برای هر تصویر در نظر بگیرید، نه قوانینی که مطلقا باید دنبال کنید.
بعضی چیزها آسان و واضح هستند، یا ممکن است شما اینطور فکر کنید. با این حال، تعداد زیاد تصاویری با خط افق های کج که به صورت آنلاین می بینید، گواه این واقعیت است که این مسئله همیشه واضح و بدیهی نیست، و یادگیری آن دشوار است. با خودتان مهربان باشید و مرحله به مرحله پیش بروید. شاید حتی باید لیست خود را بنویسید و آن را در کیف دوربین خود به عنوان یک یادآوری مفید به همراه داشته باشید.
همچنین، هر تصویر المان های مختلفی خواهد داشت، و مفاهیم مختلفی را به کار خواهند گرفت. بنابراین المان ها و مفاهیمی را انتخاب کنید که برای شما و صحنه مقابلتان مناسب باشند. به عنوان مثال، کارهایی هستند که شما هنگام کادربندی یک منظره انجام می دهید که هنگام عکاسی خیابانی کارایی ندارند.
بنابراین حساس باشید، مواردی را انتخاب کنید که برای شما یا برای شیوه عکاسیتان مناسب باشند. سپس آنها را تمرین کنید، تا وقتی که مانند نفس کشیدن برایتان عادی شوند – یعنی هنگامی که دوربین را برمی دارید و یک عکس می گیرید، خود به خود اتفاق بیافتند. وقتی به این مرحله رسیدید، چند مفهوم دیگر به روند کار خود اضافه کنید، و به همین صورت آنها را یاد بگیرید.
چک لیست ترکیب بندی
خب این چک لیست چیزهایی است که به عنوان یک نقطه شروع می توانید در ترکیب بندی خود آنها را مد نظر قرار دهید.
۱- آیا خط افق صاف است؟
۲- آیا سوژه در تصویر قوی و واضح است؟
۳- آیا لبه های کادر تمیز هستند؟ چیزی در کادر هست که حواس بیننده را پرت کند؟ المان هایی از تصویر وجود دارند که چشم را به بیرون از کادر هدایت کنند که بتوان آنها را در جای بهتری قرار داد؟
۴- آیا پس زمینه تمیز است – المان های حواس پرت کننده مانند یک ماشین پارک شده در پس زمینه، یا یک حصار یا خانه ای که متناسب با تصویر نیست وجود دارند؟ آیا می توانید برای حذف این المان ها جابجا شوید یا زاویه دید خود را تغییر دهید؟
۵- آیا پیش زمینه تمیز است؟ آیا از یک منظره یا صحنه طبیعی عکس می گیرید که در آن ممکن است شاخه ها یا برگ هایی در پیش زمینه وجود داشته باشند که بتوان آنها را تمیز کرد؟
۶- موقعیت اشخاص در عکس. آیا یک چراغ خیابانی یا یک درخت از بالای سر آنها بیرون زده است؟ آیا سر، پاها، دست ها یا بازوهای آنها در تصویر قطع شده است؟
۷- تماس چشمی – هنگام عکاسی از یک گروه از افراد، آیا ما با تمام سوژه های شما تماس چشمی داریم؟
۸- موقعیت دوربین – آیا شما در ارتفاع/ زاویه مناسبی برای به دست آوردن بهترین ترکیب بندی قرار دارید؟
۹- نقطه فوکوس – هنگام عکس گرفتن از اشخاص/ موجودات/ حیوانات آیا بر روی چشم فوکوس کرده اید؟ در چشم آنها برق چشم وجود دارد؟
۱۰- آیا قانون یک سوم به طور موثر استفاده شده است؟
۱۱- آیا یک حس مقیاس دارید – به خصوص برای صحنه های منظره بزرگ؟
۱۲- نگاه چگونه در اطراف تصویر حرکت می کند؟ اول به کجا می رود؟ در کجا به پایان می رسد؟ این داستانی است که می خواهید به بیننده بگویید؟
۱۳- انتخاب لنز – آیا لنزی که استفاده می کنید به طور مثبت یا منفی بر ترکیب بندی تاثیر می گذارد؟ آیا یک لنز دیگر ارزش در نظر گرفتن دارد؟
۱۴- هرچه کمتر، بهتر – واقعا چه چیزهایی لازم است در کادر باشد؟ چه چیزهایی را می توانید بیرون بگذارید؟
۱۵- آیا تصویر شارپ است؟ می خواهید شارپ باشد؟
۱
آیا خط افق صاف است؟
هنگامی که در حال گرفتن یک عکس هستید، نسبتا آسان به نظر می رسد که ببینید خط افق صاف است یا نه. اصلاح آن در پس پردازش نیز بسیار آسان است، با این حال تصاویر زیادی به صورت آنلاین پست می شوند که خط افق آنها کمی تا قسمتی کج است. مغز ما وقتی با این مسئله مواجه می شود به طور خودکار قفل می کند، بنابراین این یک مشکل ترکیب بندی واقعی است که باید حل شود.
شما می توانید وقت بگذارید تا دوربین را طوری تنظیم کنید که کاملا صاف و هم تراز با خط افق باشد. هنگام عکاسی پانوراما، تایم لپس، ویدئو و موارد مشابه، کمی تلاش بیشتر ارزشش را دارد. برای استفاده عمومی، به راحتی می توانید آن را در پس پردازش ویرایش کنید.
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]
خط افق حدود ۳ درجه به سمت چپ کج شده است – همین برای فشار آوردن به مغز شما کافی است.
بیشتر بخوانید: چرا تراز کردن خط افق در عکس ها آسان نیست
۲
آیا سوژه در تصویر قوی و واضح است؟
برخی مفاهیم ترکیب بندی وجود دارد که نسبتا ساده و واضح هستند، مانند نکته #۱ در بالا. اما برخی دیگر به تامل بیشتری نیاز دارند.
این نکته را می توان یکی از آن موارد در نظر گرفت. با این حال، من این سوال را به شما پیشنهاد می کنم. اگر سوژه قوی یا واضح نباشد، از کجا بدانیم که نکته تصویر شما چیست؟
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]
المان های رقابتی زیادی در این تصویر وجود دارد، از کجا شروع کنیم؟
۳
آیا لبه های کادر تمیز هستند؟
آیا چیزهایی در کادر وجود دارد که حواس بیننده را پرت کنند؟ به دنبال المان هایی در تصویر بگردید که نگاه شما را به بیرون از کادر هدایت می کنند. آیا می توان آنها را در موقعیت بهتری قرار داد؟
گردش نگاه شما در اطراف لبه های کادر در هنگام ترکیب بندی عکستان گام ارزشمندی است که می تواند بسیاری از اوقات شما را نجات دهد. این درسی است که من شخصا مجبور شدم از راه سختی یاد بگیرم و در اکثر سبک های عمومی عکاسی به کار می رود.
آیا چیزهایی از بیرون کادر وارد آن می شوند که خودشان را به عکس تحمیل کرده و حواس بیننده را پرت کنند؟ آیا المان های ماتی در پیش زمینه وجود دارند که بتوانید آنها را جابجا کنید یا برای کاهش اثر آنها نقطه دید خود را تغییر دهید؟ آیا نصف یک ماشین یا بخشی از یک ساختمان در پس زمینه دیده می شود؟
اغلب اوقات زمانی که شما در حال کادربندی یک عکس هستید، آنقدر به دقت بر روی سوژه تمرکز می کنید که ممکن است از دیدن کل تصویر غافل شوید. بنابراین ممکن است متوجه این جزئیات اضافی نشوید که می توانند عکس را بسازند یا آن را خراب کنند.
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]
برگ و جوانه اضافی در گوشه بالا سمت چپ حواس بیننده را پرت می کنند.
۴
آیا پس زمینه تمیز است؟
آیا المان های حواس پرت کننده مانند یک ماشین پارک شده در پس زمینه، یا یک حصار یا خانه ای که متناسب با تصویر نیست در کادر وجود دارد؟ آیا می توانید جابجا شوید یا زاویه دوربین را تغییر دهید تا آن المان از تصویر حذف شود؟
این یک گام اضافه بر نکته #۳ بالاست – تلاش بیشتر برای ارزیابی پس زمینه.
آیا دارید از یک منظره خوب عکس می گیرید و یک آلونک مزرعه به وضوح در آن قابل مشاهده است؟ شاید یک تراکتور در فاصله دوردست یا یک وسیله نقلیه در جاده هست که باید صبر کنید تا از کادر بیرون برود. آیا رنگ ها با هم هماهنگ هستند؟ وضعیت آسمان خوب است؟ خورشید در ابرها کمی بیش از حد روشن است؟
[مبانی ترکیب بندی عکاسی]
در پشت این عمارت استعماری دوست داشتنی یک بیمارستان و مدرسه بسیار مدرن وجود داشت و کادربندی کردن آن بدون حذف آن المان های مزاحم سخت بود.
۵
آیا پیش زمینه تمیز است؟
آیا در حال عکاسی از یک منظره یا صحنه طبیعی هستید؟ شاخه یا برگ اضافی در پیش زمینه وجود دارد که بتوان آن را از کادر حذف کرد؟
این مسئله به خصوص در عکاسی از طبیعت و مناظر مهم است، اما خوب است که به طور کلی آن را به خاطر داشته باشید.
آیا چیزی که در پیش زمینه دارید به کیفیت کلی تصویر می افزاید یا فقط حواس بیننده را از سوژه اصلی پرت می کند؟ آیا آشغال یا چیز دیگری روی زمین هست که کثیف و شلوغ به نظر برسد؟ شاخه ای در فاصله خیلی نزدیک به لنز وجود دارد که تار شود؟ آیا می توانید شاخه یا هر چیز دیگری را از سر راه کنار بزنید یا لازم است که به جای آن زاویه عکاسی خود را تغییر دهید؟
منبع:
اینها برخی از اشتباهات رایجی هستند که عکاسان هنگام شروع کار عکاسی از غذا ها انجام می دهند. اگر می خواهید عکاسی حرفه ای از غذا ها انجام دهید باید از این اشتباهات اجتناب کنید. آیا شما هم دچار این پنج اشتباه می شوید؟
یک جمله معروف هست که می گوید اگر شما بتوانید از غذاها عکس بگیرید، می توانید از همه چیز عکس بگیرید. بعضی ها با این حرف موافق نیستند، چرا که هر ژانر عکاسی چالش های خاص خودش را دارد. با این حال، عکاسی از غذا می تواند بسیار دشوار باشد، صرفا به این دلیل که خیلی سریع در مقابل دوربین از بین می رود.
یک دقیقه شما در حال روی هم گذاشتن پنکیک ها هستید که باعث می شود بزاق دهانتان راه بیفتد، یک دقیقه بعد آن پنکیک ها را به سگ هم نمی دهید. عکاسی حرفه ای از غذا، به عکاس و متخصص چینش غذا و کل تیم افراد بستگی دارد که تصاویر دلپذیری ایجاد کنند که شما در کتاب های آشپزی و مجلات می بینید.
[عکاسی از غذا]
عکاسی حرفه ای از غذا نیازمند برنامه ریزی و در نظر گرفتن تمام جزئیات است. همچنین یک فرآیند حل مسئله دائمی است. فکر کردن به جنبه های کلیدی که یک عکس غذای عالی را می سازند، قبل از انتخاب دوربینتان، کمک بسیار زیادی برای رسیدن به بهترین نتایج به شما خواهد کرد.
۱
نور بد
مانند هر نوع دیگر عکاسی، مهم ترین اصل در عکاسی از مواد غذایی نیز نور است. بدون نور، شما هیچ چیزی ندارید. به همین دلیل است که به عکاسی اغلب تحت عنوان «نقاشی با نور» اشاره می شود. شما چه از نور طبیعی استفاده کنید و چه نور مصنوعی، رویکردی که در مورد نورپردازی اتخاذ می کنید، عکس های شما را خواهد ساخت یا خراب خواهد کرد.
اغلب آنچه که عکاسان حرفه ای غذا را از عکاسان تفریحی جدا می کند، درک فیزیک نور و نحوه دستکاری آن برای رسیدن به اثر مورد نظر آنهاست. اگر یک مشتری از شما می خواهد که طوری از محصول آب پرتقال آنها عکس بگیرید که انگار در صبح زود یک روز آفتابی گرفته شده و شما در شهر بارانی لندن زندگی می کنید، باید بدانید چطور آن نور را بازسازی کنید.
[عکاسی از غذا]
نورپردازی تنها رساندن نور کافی به سوژه شما نیست. تا زمانی که شما کمی نور داشته باشید، می توانید با نوردهی طولانی تر یک عکس مناسب بگیرید. نورپردازی خوب وابسته به نور درست نیز هست.
به عنوان مثال، یک مورد رایج عکاسی از رستوران است که در آن نورپردازی داخلی، صحنه را آلوده کرده، و باعث ایجاد ته رنگ های ناخواسته، به خصوص در هایلایت ها (قسمت های روشن) می شود. برطرف کردن این مشکل در پس پردازش می تواند دشوار باشد، اما با غلبه بر نور محیط با استفاده از یک سیستم فلاش، مانند یک اسپیدلایت، یا جلوگیری از برخورد نور ناخواسته به کمک مسدود کردن بالای چیدمان با پارچه یا صفحه سیاه می توانید از آن اجتناب کنید.
[عکاسی از غذا]
۲
ترکیب بندی ضعیف
ترکیب بندی تصویر به نوبه خود یک نوع هنر است. جدا از نور، تسلط بر این هنر یکی از سخت ترین جنبه های عکاسی از مواد غذایی است. سال ها طول می کشد تا در ترکیب بندی مهارت کامل پیدا کنید. پرداختن به این مسئله فراتر از محدوده این مقاله است، اما چند نکته وجود دارد که آگاهی از آنها می تواند به شما کمک کند تا ترکیب بندی های خود را بهبود ببخشید.
برای شروع، سادگی آن را حفظ کنید. سوژه اصلی شما با چند المان پشتیبان، مانند یک تکیه گاه (چیزی که غذا روی آن قرار گیرد) و یک تکه پارچه کتانی چهارگوش تمام چیزی است که نیاز دارید. از سه تا پنج المان در ترکیب بندی خود استفاده کنید. استفاده از اعداد فرد در هنگام ترکیب بندی صحنه، تقارن و تعادل بیشتری نسبت به اعداد زوج به آن خواهد بخشید – تعداد زوج می تواند بین المان ها رقابت ایجاد کرده و توجه بیننده را بین آنها تقسیم کند.
[عکاسی از غذا]
در مورد بافت ها در صحنه خود فکر کنید. اضافه کردن بافتی متناسب با وسایل صحنه یا سطوح و پس زمینه های شما، یا حتی مواد پشتیبان مانند ادویه جات و چاشنی ها واقعا می تواند ساده ترین تصاویر مواد غذایی را ارتقاء ببخشد.
نکته دیگر این است که سطوح و پس زمینه خود را خنثی نگه دارید. رنگ های روشن از جلوه غذا کاسته و حتی رنگ های ناخواسته بر روی غذا ایجاد می کنند.
۳
زاویه دید نامناسب
قبل از شروع عکاسی، بسیار مهم است که در مورد بهترین زاویه برای عکاسی از غذای خود تصمیم بگیرید. انتخاب زاویه درست به سوژه شما بستگی دارد.
غذاهایی که چند لایه دارند، مانند برگرها یا پنکیک های روی هم چیده شده، زمانی که در سطح چشم ثبت شوند بهتر به نظر می رسند، در این صورت تمام المان ها می توانند دیده شوند. از طرف دیگر، غذاهای تخت مانند پیتزا و کوکی ها بهتر است که از بالا یا با زاویه ۹۰ درجه گرفته شوند، چون این زاویه همه چیز را در یک سطح یکنواخت قرار داده و یک المان گرافیکی به سوژه می دهد.
این زاویه برای میزهای پر از غذا یا صحنه های دیگری که در آن المان های متعددی وجود دارد عالی است، در غیر این صورت ممکن است در کادر جا نشوند.
[عکاسی از غذا]
یک زاویه محبوب دیگر، چهل و پنج درجه یا نمای سه چهارم است. این زاویه برای بسیاری از موقعیت ها و انواع مختلف غذاها مناسب است. این زاویه برای اکثر فواصل کانونی جواب می دهد و شکل، ارتفاع و بافت سوژه اصلی نمایش داده می شود.
[عکاسی از غذا]
یک زاویه که من به ندرت توصیه می کنم نقطه دید پایین دوربین است، که در آن دوربین کمی رو به بالا نشانه می رود. گاهی اوقات شما این زاویه را در تبلیغات برگر می بینید، اما به ندرت برای انواع مختلف سوژه های غذایی مناسب است.
۴
فوکوس نادرست
هنگام عکاسی، شما باید از جایی که شارپ ترین فوکوس باید قرار گیرد نیز آگاه باشید. به طور معمول این قسمت بیشتر به سمت جلوی غذا خواهد بود. علاوه بر این، در مورد این که چه مقدار از آن ناحیه باید در فوکوس باشد فکر کنید. این مسئله f-stop (دیافراگم) انتخابی شما را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
من برای ترکیب بندی های مواد غذایی ام به ندرت در کمتر از f/5.6 عکس می گیرم، چون در غیر این صورت مقدار کافی از سوژه ام در فوکوس قرار نخواهد گرفت. هنگام عکاسی از غذا، هدف این است که غذا را نشان دهید و کاری کنید که به بهترین شکل به نظر برسد، که این اتفاق نخواهد افتاد اگر بخش عمده آن تار باشد.
هنگامی که عکس خود را گرفتید (ترجیحا با دوربین وصل شده به لپ تاپ)، فوکوس خود را در بزرگنمایی ۱۰۰% بررسی کنید. مطمئن شوید که فوکوس همان جایی است که می خواهید و عمق میدان بیش از حد کم نیست.
[عکاسی از غذا]
۵
کراپ کردن نادرست
زیبایی عکاسی دیجیتال این است که گاهی اوقات می توانید در پس پردازش به مسائلی بپردازید که در طول عکاسی با آن مواجه شده اید. یک نمونه از این مسائل استفاده از ابزارهای کراپ در لایت روم یا فتوشاپ برای بهبود ترکیب بندی های شماست. با این حال، کراپ تصویر نکته ای است که باید هنگام عکاسی مورد توجه قرار گیرد.
یکی از اشتباهات متداولی که عکاسان مواد غذایی تازه کار انجام می دهند این است که از فاصله خیلی نزدیک از سوژه اصلی عکس می گیرند، تا جایی که بیننده نمی فهمد چه چیزی به تصویر کشیده شده است. یا کراپ آنقدر تنگ است که غذا را به بهترین شکل نشان نمی دهد.
در تصویر زیر، میگوهای طعم دار شده با ادویه هندی هنگامی که صحنه عریض تر گرفته شود و شامل چند المان باشد که مثلا با نان و چوتنی (نوعی سس غلیظ هندی) خورده می شوند، خیلی بهتر به نظر می رسند. عکس های نزدیک فاقد حرکت و جریان هستند و به طور کلی جذابیت کمتری دارند.
[عکاسی از غذا]
هنگام عکاسی، چند کراپ مختلف را امتحان کرده و ببینید کدام یک از آنها بهتر به نظر می رسد. همچنین، یک نکته خوب این است که صحنه خود را عریض تر از آنچه که می خواهید در تصویر نهایی دیده شود ثبت کنید تا بتوانید از راهنماهای کراپ در برنامه پس پردازش مورد نظر خود برای بهبود ترکیب بندیتان استفاده کنید.
امیدوارم که این نکات به شما کمک کند تا برای عکاسی کودک در آتلیه کودک بعدی خود از مواد غذایی برنامه ریزی کنید. چالش هایی که در عکاسی از مواد غذایی با آنها مواجه شده اید و نحوه غلبه بر آنها را در قسمت نظرات مطرح کنید. شما چه اشتباهاتی در عکاسی از مواد غذایی مرتکب شده اید؟
نویسنده: دارینا کاپکوک (Darina Kopcok)
منبع:
منبع:
به یک آموزش جامع برای عکاسی از مراسم عروسی نیاز دارید؟ این مقاله برای شماست. در اینجا ما با معرفی تجهیزات مناسب عکاسی از مراسم عروسی شروع کرده، سپس به تنظیمات دوربین، نوردهی، تکنیک های عکاسی، ژست دهی و ترکیب بندی می پردازیم. در ادامه این آموزش عکاسی از مراسم عروسی با ما همراه شوید.
گرفتن عکس های خوب از یک مراسم عروسی مستلزم داشتن مسئولیت زیاد و مهارت جدی در عکاسی است. در این ژانر فرعی عکاسی پرتره، همانند عکاسی خبری سطح بالا، اجازه اشتباه کردن ندارید. هیچ جایی برای نوردهی های اشتباه و تصاویر خارج از فوکوس وجود ندارد، چون هیچ شانس دومی برای ثبت یک لحظه خاص وجود ندارد.
با وجود این حقایق ترسناک، عکاسی از مراسم عروسی می تواند یک تجربه بسیار ارزشمند برای عکاس باشد. این کار عناصر و سبک های مختلف موجود در ژانرهای دیگر، مانند عکاسی پرتره، منظره و مستند را گرد هم می آورد.
برای این که بتوانید تحت چنین فشاری کار خود را به بهترین شکل انجام دهید، بسیار مهم است که به خوبی سازمان یافته شوید. شما باید تجهیزات قابل اطمینان داشته باشید و در صورت امکان یک عکاس دیگر را نیز همراه خود بیاورید. همچنین مهم است که وقت شناس و دقیق باشید و برنامه را بدانید تا لحظات مهم را از دست ندهید.
از آنجا که تجهیزات بسیار ضروری است، ما با نکات و راهنمایی هایی برای تجهیزات عکاسی از مراسم عروسی شروع کرده و سپس به توصیه های خاص تر در مورد تکنیک های عکاسی می پردازیم.
۱
بهترین تجهیزات برای عکاسی از مراسم عروسی چیست؟ – چند توصیه
۱- دوربین فول فریم (به اضافه دوربین پشتیبان)
محبوب ترین گزینه ها در حال حاضر Canon EOS 5D Mark IV و Nikon D850 یا Nikon D5 و همچنین مدل های بدون آینه Sony A7R III و Fujifilm X-Pro2 هستند.
عکاسی از مراسم های عروسی با دوربین های DX (سنسور کوچکتر در مقابل FX یا فول فریم) سخت و پردردسر است، چون سالن های عروسی اغلب نور ضعیفی دارند و شما به سنسور بزرگتری نیاز دارید تا بتوانید بدون فلاش یا لامپ های LED عکس بگیرید. علاوه بر مدل های فول فریم، دوربین های مدیوم فرمت مانند Pentax 645Z یا Hasselblad H5D-50c بسیار خوب عمل می کنند.
[عکاسی از مراسم عروسی]
۲- بهترین لنزهای زوم و پرایم برای عکاسی از مراسم عروسی
برای داشتن انواع مختلفی از عکس ها، خوب است که از هر دو لنز زوم و پرایم استفاده کنید. به عنوان بهترین لنز برای مراسم عروسی، لنزهای زیر در میان عکاسان عروسی بسیار محبوب هستند:
Canon 35mm f/1.4L
Canon 85mm f/1.2L II
Canon 24-70mm f/2.8L II
Nikon 24-70mm f/2.8
Nikon 70-200mm f/2.8 VR II
Nikon 24mm f/1.4G
لنزهای هنری Sigma نیز امروزه بسیار محبوب هستند، مانند Sigma 35mm f/1.4 ART
عکاسی از مراسم عروسی با لنزهای کیت به دلیل محدودیت های f-stop و کیفیت پایین تر آنها تقریبا غیر ممکن است.
لنزهای فیش آی یک ویژگی اضافی خوب برای قرار گرفتن در میان تجهیزات عکاسی از مراسم عروسی شما هستند، چون ظاهر منحصر به فردی به همه چیز، حتی به صحنه های معمولی تر می دهند. اعوجاج خمره ای (barrel distortion) به سمت لبه های کادر می تواند یک احساس نسبتا هنری داشته باشد.
همچنین، لنزهایی مانند Nikon 16mm f/2.8 FX یا Canon 8-15mm f/4 USM نیز گزینه های رایجی هستند.
۳- استفاده از فلاش در مراسم عروسی
فلاش های روی دوربین یا اکسترنال هنگام عکاسی از مراسم عروسی ضروری هستند (اما مطمئن شوید که اول با ادب و تواضع با برگذارکننده مراسم هماهنگ کنید). اگرچه نیازی نیست که همیشه از آنها استفاده کنید، اما گاهی اوقات اجتناب از آنها غیر ممکن است. بهترین راه حل این است که مدلی داشته باشید که از هر دو مُد TTL و دستی پشتیبانی کند.
مُد TTL برای عکاسان مراسم عروسی واقعا مفید است، چون آنها زیاد این طرف و آن طرف می روند و وقت کافی ندارند تا برای هر عکسی که می گیرند، تنظیمات را تغییر دهند.
فلاش دوربین هایی که بیش از همه برای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری از مراسم عروسی رایج هستند Canon 600EX-RT، Nikon SB-910، Godox TT350 و Yongnuo YN-622 می باشند.
[عکاسی از مراسم عروسی]
۴- نورپردازی پیوسته پرتابل
فلاش تنها گزینه برای عکاسان مراسم عروسی که باید با نور ضعیف سالن ها مقابله کنند، نیست.
لامپ های LED این روزها دارند بیشتر و بیشتر رواج پیدا می کنند، چون بسیار قابل اطمینان هستند و کنترل و تغییر قدرت و جهت آنها آسان است.
تنها مشکل این است که برخی از مدل های آنها عمر باتری کمی دارند. محبوب ترین LED ها: Lowell GL-1 Power LED، Yongnuo YN-160 Video Light و Westcott Ice Light هستند.
منبع: