3 نکته: آموزش عکاسی از گل ها

 آیا فکر می کنید عکاسی از گل ها کسل کننده است؟ یا حتی خیلی ساده و واضح است؟ اما سوژه ای که شما احساس می کنید کسل کننده و آسان است، در واقع سوژه ای عالی برای به چالش کشیدن خودتان است. آیا می توانید تصویر گلی ایجاد کنید که به نوعی خلاقانه و دراماتیک باشد؟ در این آموزش چند ایده و تکنیک عکاسی برای شروع گرفتن عکس های دراماتیک تر از گل ها ارائه شده است.
۱
نور دراماتیک

اغلب تصاویر گل ها تحت شرایط نور نرم، یا در سایه یا در یک روز ابری گرفته می شوند. این به خاطر ماهیت نرم و ظریف گل است که به این نوع نور نیاز دارد.

اما لزومی ندارد اینطور باشد. برای گرفتن یک تصویر دراماتیک تر، سعی کنید گلی پیدا کنید که بر روی آن نور مستقیم و در پشت آن سایه وجود دارد. صحنه های دارای کنتراست بالا دراماتیک تر به نظر می رسند و گل شما در مقابل یک پس زمینه تاریک تر برجسته خواهد شد.
[عکاسی از گل ها]
۲
پرسپکتیو خود را تغییر دهید

اکثر تصاویر گل ها از پرسپکتیوی (زاویه ای) گرفته می شوند که به طور مستقیم به داخل گل باز شده نگاه می کند. برای به دست آوردن ترکیب بندی های جالب تر پرسپکتیوهای دیگر را امتحان کنید. شما می توانید از بالا، از کنار، یا از زیر به گل نگاه کنید.

برای ایجاد تصویر زیر، دوربین من بر روی زمین و مستقیما رو به بالا به سمت گل قرار داشت. از آنجا که آسمان بسیار روشن تر از گل بود، یک نوع تصویر پرنورتر (high-key) ایجاد می کرد، با نوری که از میان گلبرگ ها می تابید و باعث درخشش آنها می شد.
 عکاسی بارداری در آتلیه بارداری

هنگامی که من عکس بعدی را گرفتم، به خطوط ایجاد شده توسط گلبرگ های گل کوکب که اندازه یک بشقاب غذاخوری بودند، علاقه مند شدم. اکثر عکس ها شامل کل گل می باشند، اما من تنها بخش کوچکی از گل بزرگ را در کادر جای دادم که از یک زاویه جانبی گرفته شده بود.
[عکاسی از گل ها]
۳
فوکوس کردن

من در یکی از تکنیک های مورد علاقه ام برای عکاسی از گل ها، از یک لنز تله استفاده می کنم و بر روی گلی فوکوس می کنم که در فاصله حدود یک و نیم متری قرار دارد. سپس لنز را طوری قرار می دهم که یک گل دیگر درست در مقابل آن باشد. از آنجا که گل نزدیک بسیار خارج از فوکوس است، یک ناحیه رنگ نرم در مقابل سوژه اصلی ایجاد می کند.

این کار به خصوص زمانی موثر است که بتوانید دو گل پیدا کنید که رنگ های مکمل (متضاد) در چرخه رنگ داشته باشند.

منبع:

لنزک

آموزش ترفند عکاسی پرتره با صفحه نمایش گوشی موبایل

 عکاسان عروسی در آتلیه نوزاد برای عکاسی نوزاد معمولا به دنبال گرفتن پرتره های خلاقانه و جدید هستند، و یک ترفند ساده و سریع اغلب در جیب آن هاست. با استفاده از صفحه نمایش گوشی موبایل به عنوان یک سطح بازتاب دهنده، این امکان وجود دارد تا المان های ناخوشایند را بپوشانید و عکس را بسیار جذاب تر کنید.

۱- با نگه داشتن گوشی موبایلتان در سطحی افقی پایین لبه لنز شروع کنید.
۲- همانطور که به منظره یاب نگاه می کنید، می بینید که بخشی از صحنه بر قسمت پایین تصویر منعکس شده.

۳- به سادگی کمی دوربین دیجیتال را تنظیم کنید (درحالیکه هنوز آن را نزدیک به لبه لنز نگه داشته اید) تا زمانیکه انعکاسی که دوست دارید را مشاهده کنید.

۴- عکس بگیرید!

بعد

نکته #۱: اگر یک قاب محافظ ضخیم از گوشی شما محافظت می کند، آن را در بیاورید تا انعکاس یکپارچه تری ایجاد کنید.

نکته #۲: قسمت انعکاس یافته تصویر اغلب تاریک تر یا روشن تر از بقیه تصویر ظاهر خواهد شد. اعمال کردن یک گرادینت (gradient) در پس پردازش به ایجاد تعادل در عکس کمک می کند.

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی در طول ساعت طلایی

 ساعت طلایی چیست، چه موقع است و چگونه در ساعت طلایی عکاسی کنیم؟ در این مقاله نحوه استفاده از مزیت نور طبیعی نرم و دمای رنگ گرم بلافاصله بعد از طلوع و پیش از غروب آفتاب را به شما عزیزان آموزش می دهیم.

بهترین زمان برای عکس گرفتن چه موقعی است؟ این سوال سختی است، اما یک پاسخ احتمالی خوب قطعا ساعت طلایی است، مدت زمانی که در طول آن نور خورشید نرم، اما با این حال گرم و دارای سایه های بلند است.

ساعت طلایی زمانی است که عکاسان منظره و پرتره اغلب بهترین کارهایشان را در آن انجام می دهند، که با نور خشن خورشید در هنگام ظهر تفاوت زیادی دارد. همچنین در ساعت طلایی می توانید با یک تیر دو نشان بزنید، چون درست بعد از طلوع و قبل از غروب آفتاب می آید. در اینجا در مورد ساعت طلایی و علت این که چرا چنین نور با کیفیت گرمی ایجاد می کند، و نحوه استفاده از آن برای بهبود عکاسیتان صحبت خواهیم کرد.
ساعت طلایی چیست؟

ساعت طلایی با طلوع و غروب خورشید می آید (مدتی بعد از طلوع و مدتی قبل از غروب خورشید)، و به اولین و آخرین نور هر روز اشاره دارد. بنابراین، از این به بعد به آنها تحت عنوان ساعات طلایی اشاره خواهیم کرد.

اینها زمان هایی جادویی برای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری هستند، چون پرتوهای نور خورشید از میان مقدار زیادی از جو زمین عبور می کنند. آنها در حین حرکت، از میان گرد و غبار، آب و مولکول های هوای بیشتری عبور کرده، و در نتیجه فوتون های بیشتری را غوطه ور می کنند. نور خورشید کمتری به شما می رسد، که به همین دلیل است که می توانید بدون کور شدن به خورشید در حال غروب نگاه کنید.
[عکاسی در ساعت طلایی] لنزک: در انتهای مقاله یک وب سایت برای نشان دادن ساعت طلایی بر اساس موقعیت جغرافیایی معرفی شده است.

ساعات طلایی یک کیفیت نور فریبنده دارند. تصویر: Jamie Carter

همچنین به همین دلیل است که استفاده از سرعت شاترهای طولانی تر در طول ساعات طلایی امکان پذیر است، که به عکاسان اجازه می دهد تا در خلاق ترین حالت خود باشند. جو ضخیم تر نور آبی را پخش می کند، که طول موج بسیار کوتاهی دارد، بنابراین رنگ های گرمتر در انتهای قرمز طیف رنگ معمولا غالب می شوند. به همین دلیل است که خورشید در حال غروب یک رنگ نارنجی-قرمز دارد.

با این حال، سایه های بلند ایجاد شده توسط زاویه پایین خورشید در طول ساعات طلایی نیز به همان اندازه برای عکاسی مهم هستند. آنها نه تنها اجازه ترکیب بندی های خلاقانه را می دهند، بلکه حضور آنها بدون هیچ زحمتی یک حس زمان – یا شاید بی زمانی (ابدیت) – در عکس ها ایجاد می کند.

عکاسی در ساعات طلایی شامل استفاده از تنظیمات دوربین فرّار و همیشه در حال تغییر است. با این حال، یک مزیت بزرگ عکاسی در ساعات طلایی این است که احتمال انجام اشتباهات فاجعه بار هنگام عکاسی در یک مد نوردهی دستی کمتر است.
عکاسی منظره و معماری در ساعات طلایی

عکس های طبیعت و ساختمان ها واقعا می توانند از نور نرم ساعات طلایی بهره ببرند. در این زمان محدوده دینامیکی باریک تر است، که به این معنی است که امکان تنظیم یک نوردهی که جزئیات بیشتری را هم در سایه ها و هم در هایلایت های یک صحنه ثبت کند، وجود دارد.
[عکاسی در ساعت طلایی]

تُن های گرم تر ساعت طلایی برای عکاسی از ساختمان ها عالی هستند. تصویر: Jamie Carter

با این حال، بهترین دلیل برای عکاسی از مناظر در طول ساعات طلایی این است که می توانید از سرعت شاترهای طولانی تر برای ثبت جزئیات بیشتر در یک صحنه ثابت (که ممکن است مستلزم تنظیم دیافراگم بر روی f/16 یا نزدیک آن باشد)، یا ثبت حرکت به صورت یک ماتی شیری مانند (به عنوان مثال، آبشارها یا امواج دریا در یک ساحل) استفاده کنید. در هر صورت، شگفت زده خواهید شد که هنگام طلوع یا غروب آفتاب برای یک عکس یکسان چقدر سرعت شاتر شما باید تغییر کند.
عکاسی پرتره در ساعات طلایی

عکاسان پرتره نیز از ساعت طلایی استفاده می کنند، نه تنها به این دلیل که تُن های گرم یک ته رنگ طلایی به سوژه های آنها می دهند، بلکه به این دلیل که هم نور خورشید می تواند بر روی صورت سوژه های آنها قرار گیرد بدون این که مجبور باشند چشم هایشان را نیمه باز کنند، و هم سایه بدون این که آن بخش از صورتشان کاملا تاریک شود. در حالی که نور مستقیم خورشید نیم روز اغلب به معنای استفاده از فلاش پر کننده برای یافتن کمی جزئیات در نواحی سایه دار یک چهره است، در ساعت طلایی همه چیز طبیعی است.

ساعت طلایی به ترکیب بندی نیز کمک می کند؛ عکسی که شامل یک شخص است و سایه اش، بلافاصله عمق دارد. به علاوه، اگر آخرین پرتوهای نور خورشید در حال غروب از کنار یا پشت به سوژه های شما برخورد کنند، می توانند یک روشنایی یا هاله در اطراف آنها ایجاد کنند که نگاه بیننده را به سمت خود جلب می کند.
[عکاسی در ساعت طلایی]

ساعت طلایی در شمالی ترین و جنوبی ترین نقاط زمین می تواند ساعت ها طول بکشد. تصویر: Jamie Carter

در مورد عکس هایی که یک درخشش خیره کننده (فِلیر – flare) دارند نیز همینطور است، که گرفتن آنها تنها زمانی امکان پذیر است که خورشید پایین و بر روی خط افق باشد، هم از لحاظ ترکیب بندی و هم به دلیل شدت کمتر نور خورشید. به همین دلیل است که عکاسان مراسم عروسی معمولا بعد از مراسم مدت زیادی آن اطراف می پلکند.
آب و هوا چگونه بر ساعت طلایی تاثیر می گذارد؟

در هر عکاسی، حتی بهترین آماده سازی ها هم می تواند با آب و هوای بد خراب شود. با این حال، در ساعت طلایی ممکن است اینطور نشود، چون حضور ابرها می تواند با خورشید در حال طلوع یا غروب ترکیب شود و یک آسمان زیبا به وجود آورد. اگر آنقدر خوش شانس بودید که چنین چیزی ببینید، به دنبال انعکاس در دریاچه ها و حتی گودال های آب بگردید. با این حال، حضور ابر در افق مسلما از گرفتن عکس های مستقیم از خورشید در نقطه طلوع یا غروب خورشید جلوگیری خواهد کرد.
ساعت طلایی چقدر طول می کشد؟

متاسفانه، ساعت طلایی همیشه یک ساعت نیست. این که دقیقا چقدر طول می کشد به این بستگی دارد که شما دقیقا چه موقع در کجای این کره خاکی هستید.
[عکاسی در ساعت طلایی]

طول و عرض جغرافیایی محلی که در آن قرار دارید، همراه با وقت سال، عبور (گذر) دقیق خورشید از میان آسمان و زاویه آن در هنگام طلوع و غروب خورشید را مشخص خواهند کرد. اگر نزدیک خط استوا هستید، ساعت طلایی در واقع بسیار کوتاه خواهد بود، و بلافاصله بعد از غروب آفتاب تاریکی مطلق حکم فرما می شود.

با این حال، هرچه از خط استوا به سمت شمال یا جنوب بروید، ساعت طلایی طولانی تر خواهد شد؛ اگر نزدیک دایره قطب، در اسکاندیناوی، کانادا، آلاسکا یا شمال روسیه باشید، ساعت طلایی در فصل بهار و پاییز می تواند بیش از یک ساعت طول بکشد.
چگونه ساعت طلایی را پیدا کنیم
[عکاسی در ساعت طلایی]

اگر همیشه دنبال یک نور عالی می گردید، ساعت طلایی چیزی است که به دنبالش هستید – و وب سایت ها و اپلیکیشن های زیادی وجود دارند که آن را برای شما پیدا می کنند.

شاید ساده ترین وب سایت از بین تمام آنها Golden Hour باشد، که به طور خودکار مکان دقیق شما را شناسایی کرده و محاسبه می کند که ساعت طلایی در آن روز دقیقا از چه زمانی شروع می شود. این سایت به صورت اپلیکیشن برای آیفون و اندروید نیز در دسترس است (تصویر زیر).
[عکاسی در ساعت طلایی]

با این که این سایت بسیار مفید است، اما اپلیکیشن GoldenHour.One برای برنامه ریزی عکاسی بهتر است. این اپلیکیشن علاوه بر نشان دادن زمان دقیق شروع و پایان ساعت طلایی (و ساعت آبی) برای هر مکان، یک حالت قطب نما برای پیدا کردن جهت دقیق نور خورشید نیز دارد. این بدین معنی است که شما می توانید محاسبه کنید چه موقع امکان گرفتن عکس ایده آلتان وجود خواهد داشت، و آن را در تقویم خود ذخیره کنید. همچنین شامل اطلاعات آب و هوا می باشد.

در هر صورت، ساعات طلایی را نباید دست کم گرفت. اگر واقعا می خواهید عکس های فضای باز شما برجسته و ممتاز باشند، باید در موقعیتی باشید که بتوانید از مزایای کامل این زمان های خاص روز بهره ببرید.

نویسنده: جیمی کارتر (Jamie Carter)

منبع:

لنزک

3 تنظیم دوربین که تمام عکاسان ماکرو باید بدانند

 این مقاله پنج تنظیمات دوربین ضروری که همه عکاسان ماکرو باید بدانند را آموزش می دهد. این مقاله از نکات عالی ویل نیکولاس تحت عنوان پنج تنظیمات دوربین که هر عکاس تازه کار باید بداند، الهام گرفته است. شما در این مقاله دو موضوع اصلی را متوجه خواهید شد – اطمینان از یک نقطه فوکوس عالی و اطمینان از حداکثر وضوح. که هر دوی آنها در عکاسی ماکرو بسیار مهم هستند. در ادامه این آموزش عکاسی ماکرو با ما همراه شوید – البته این مطلب حاوی نکات آموزشی مفیدی است که می توانند در ژانر های عکاسی دیگر نیز کارآمد باشند از این رو مطالعه آن را به همه توصیه می کنیم.

فوکوس دستی (Manual Focus)، مُد دستی (Manual Mode)، حالت نمایش زنده (Live View)، تایمر خودکار (self-timer)، و حالت عکاسی پشت سر هم (burst mode) در این لیست تنظیمات قرار دارند. پس از آشنا شدن با این تنظیمات، عکاسی ماکروی شما به سرعت رشد خواهد کرد.
[عکاسی ماکرو]
۱
فوکوس دستی

فوکوس دستی یکی از مهم ترین ابزارها در جعبه ابزار یک عکاس ماکرو است. شما هنگام کار با بزرگنمایی های زیاد، به دلایلی نمی توانید بر قابلیت های فوکوس خودکار یک لنز تکیه کنید.

اول این که فوکوس دستی برای عکاسی ماکروی خلاقانه ضروری است. در عکاسی ماکرو، به خصوص در عکاسی ماکروی انتزاعی تر، شما باید نقطه فوکوس خود را در نظر بگیرید. تنها با استفاده از فوکوس دستی، می توانید این کار را با دقت بالای مورد نیاز انجام دهید.

دوم این که لنزهای ماکرو معمولا قابلیت های فوکوس خودکار نسبتا بدی دارند، به خصوص در بزرگنمایی های زیاد. نشستن و منتظر ماندن در حالیکه لنز جلو و عقب می رود، می تواند خسته کننده باشد (در نور کم مشکل حتی از این هم بیشتر می شود).
[عکاسی ماکرو]

من با استفاده از فوکوس دستی، توانستم نوک گل را شارپ ثبت کنم.

راه حل چیست؟ یاد بگیرید از فوکوس دستی استفاده کنید. با کمی تمرین، متوجه خواهید شد که می توانید به طور سریع و کارآمد فوکوس کنید، و تعداد (نرخ) عکس های خوبتان بلافاصله افزایش می یابد.
[عکاسی ماکرو]
۲
اولویت دیافراگم یا مُد دستی

هیچ راهی برای طفره رفتن از این مورد وجود ندارد. یک عکاس ماکرو باید حداکثر کنترل را بر عمق میدان خود داشته باشد.

در بزرگنمایی های زیاد که مشخصه عکاسی ماکرو هستند، عمق میدان اغلب بر حسب میلیمتر است. و همانطور که در بالا ذکر شد، لازم است که از آن ناحیه داخل فوکوس به نفع خودتان استفاده کنید.

یک راه برای انجام این کار، انتخاب دقیق عمق میدان است. این ممکن است شامل استفاده از یک عمق میدان کم برای به دست آوردن یک ظاهر انتزاعی تر، یا یک عمق میدان زیاد برای اطمینان از به دست آوردن یک سوژه کاملا شارپ باشد. صرف نظر از این، امکان تغییر عمق میدان از یک سوژه به سوژه دیگر، و از یک تصویر به تصویر دیگر، بسیار مهم است.
[عکاسی ماکرو]

من می دانستم که به یک عمق میدان بسیار کم نیاز داشتم، اگر می خواستم این عکس گل لاله را ثبت کنم. من از مُد دستی برای انتخاب یک دیافراگم f/4.2 استفاده کردم.

دو تنظیمات وجود دارد که این سطح کنترل را ارائه می دهند: مُد اولویت دیافراگم (با علامت A یا Av بر روی صفحه گردان مُد دوربینتان) به شما اجازه می دهد تا دیافراگم (و در نتیجه عمق میدان) را تنظیم کنید. سپس دوربین سرعت شاتر را بر اساس نورسنج داخلی خود تنظیم می کند. مُد دستی (با علامت M بر روی صفحه گردان مُد دوربینتان) به شما اجازه می دهد تا دیافراگم را کنترل کنید، اما امکان کنترل سرعت شاتر را نیز به شما می دهد. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

من به طور کلی از مُد دستی استفاده می کنم، چون دوست دارم تصمیمات بسیار دقیق (در کسری از ثانیه) در مورد سرعت شاتر بگیرم. اما دلایل خوبی برای استفاده از مُد اولویت دیافراگم نیز وجود دارد. هر کدام از این دو مُد را که انتخاب می کنید، مطمئن شوید که عمق میدان را به صورت آگاهانه تنظیم کنید تا متناسب با دید خلاقانه شما باشد.

۳
حالت نمایش زنده

حالت نمایش زنده به چند دلیل در عکاسی ماکرو مفید است.

اول از همه، حالت نمایش زنده به شما اجازه می دهد تا نقطه فوکوس خود را بررسی کنید. همانطور که در بالا ذکر شد، رسیدن به نقطه فوکوس مورد نظر شما در عکاسی ماکرو ضروری است. با استفاده از حالت نمایش زنده، می توانید بر روی صفحه نمایش زوم کنید تا مطمئن شوید که در جلو یا عقب فوکوس نمی کنید.
[عکاسی ماکرو]

حالت نمایش زنده به شما اجازه می دهد تا تصویری مانند این بگیرید که در آن می توانید به طور دقیق بر روی پایه گل فوکوس کنید.

علاوه بر این، در برخی از دوربین ها، حالت نمایش زنده شما را قادر می سازد تا لرزش دوربین را کاهش دهید و تصاویر خود را شارپ نگه دارید.

چه طور؟ برای دوربین های مربوطه (من توصیه می کنم بررسی کنید که آیا این در مورد دوربین شما صدق می کند یا نه، چون این یک ترفند عالی است)، هنگامی که حالت نمایش زنده فعال است، آینه در دوربین شما بلافاصله رو به بالا می چرخد. به طور معمول، این چرخش آینه زمانی اتفاق می افتد که شما دکمه شاتر را فشار می دهید، که باعث لرزش دوربین و در نتیجه کاهش میزان وضوح می شود.

اما در حالت استفاده از نمایش زنده، این پیش چرخش به این معنی است که وقتی شما در نهایت دکمه شاتر را فشار می دهید، هیچ لرزش اضافی رخ نمی دهد.
[عکاسی ماکرو]

من این تصویر دستی را در هنگام غروب گرفتم، و به سختی یک تصویر شارپ به دست آوردم.

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی از کنسرت

 عکاسی فانتزی از گروه موسیقی مورد علاقه خود را دوست دارید؟ در این آموزش عکاس موسیقی حرفه ای، مت هیگز، اسرار خود را در زمینه گرفتن عکس های عالی در کنسرت ها فاش می کند. مطالعه این آموزش شما را برای عکاسی در شرایط کم نور و کار با سوژه های متحرک آماده می کند، از این رو مطالعه آن را به همه توصیه می کنیم.

اگر شما هم طرفدار موسیقی و هم عکاسی هستید، طولی نمی کشد که وسوسه می شوید علایق خود را با هم ترکیب کرده و شروع به تلاش برای عکس گرفتن از هنرمندان مورد علاقه خود بر روی صحنه در کنسرت ها بکنید.

این سفر شما چه با چند عکس از یک گروه موسیقی دو نفره در یک کافه محلی شروع شود و چه با عکاسی از یک کنسرت در یک سالن اجرای موسیقی یا جشنواره مشخص، ترفندها و نکات عکاسی از کنسرت ارائه شده در این آموزش به شما کمک خواهد کرد تا به سرعت در این کار پیشرفت کنید.

موسیقی زنده، با سوژه های به سرعت در حال حرکت در شرایط نور آزمایشی، مسلما یکی از سخت ترین ژانرهای عکاسی است، اما ثبت تصاویری که پر از انرژی و اتمسفر هستند، بسیار لذتبخش و سرگرم کننده نیز هست.
پیش از نمایش

انتخاب تجهیزات مناسب برای عکاسی از کنسرت می تواند کار شما را در جلوی صحنه – یعنی، فاصله بین صحنه و جمعیت برای تیم امنیتی و عکاسان – بسیار آسان تر کند.

به طور کلی، عکاسان تنها اجازه دارند در طول سه آهنگ اول، و بدون فلاش عکس بگیرند، بنابراین اگر تجهیزات قابل اطمینان نداشته باشید، دریچه فرصت شما برای گرفتن تصاویر خیره کننده می تواند به سرعت ناپدید شود.

دو عامل اصلی هنگام انتخاب دوربین برای عکاسی کودک در آتلیه کودک  از یک گروه موسیقی وجود دارد که باید در نظر بگیرید: این که چقدر خوب تنظیمات ایزوی بالاتر و عملکرد فوکوس خودکار را مدیریت می کند.

تنظیمات ایزوی یک دوربین میزان حساسیت سنسور آن نسبت به نور را کنترل می کند، و در سطوح بالاتری که اغلب برای موسیقی زنده مورد نیاز است، مانند ایزو ۱۶۰۰ یا ایزو ۳۲۰۰، نویز تصویری که ایجاد می کند می تواند آنقدر قوی باشد که کیفیت تصویر را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
[عکاسی از کنسرت]

شما احتمالا به تنظیمات ایزوی بالا نیاز خواهید داشت، بنابراین بهتر است دوربینی بگیرید که بتواند در این زمینه خوب عمل کند.

یک دوربین خوب برای عکاسی از موسیقی زنده می تواند این ایزوهای بالاتر را بدون ایجاد یک مقدار نویز غیر قابل استفاده، کنترل کند. گرچه استثنائاتی وجود دارد، اما به عنوان یک قانون، هرچه اندازه سنسور یک دستگاه بزرگتر باشد، و جدید (نو)تر باشد، عملکرد آن تمیزتر خواهد بود.

این اصل دوم معمولا در مورد سیستم فوکوس خودکار یک دستگاه نیز صادق است. در اینجا، شما باید دوربینی را انتخاب کنید که در سطوح نور کم مانند -۳EV یا کمتر از آن همچنان خوب عمل کند.

مدل های پرطرفدار فعلی در میان عکاسان موسیقی حرفه ای، گزینه های فول فریم مانند EOS 5D Mark IV و S-1D X Mark II کانن، و همچنین D750، D850 و D5 نیکون می باشند.
[عکاسی از کنسرت]

Nikon D750 گزینه محبوبی در میان عکاسان موسیقی است.

در مورد لنز، همه چیز به دیافراگم های باز بستگی دارد، و شما باید به دنبال اپتیک هایی بگردید که حداکثر دیافراگم f/2.8 یا سریع تر را ارائه می دهند.

برای شروع لنز پرایم ۵۰mm f/1.8 گزینه خوبی است، چون یک دیافراگم بسیار سریع برای جمع آوری حداکثر نور و یک فاصله کانونی خوب برای پرتره و عکس های نیم تنه ارائه می دهد، و قیمت آن هم نسبتا مناسب است.

بعد از آن می توانید لنز خود را به یک لنز زوم استاندارد حرفه ای مانند ۲۴-۷۰mm f/2.8 ارتقاء دهید، که انتخاب خوبی برای سالن های کوچک و متوسط است، و همچنین لنزهای زوم تله حرفه ای مانند ۷۰-۲۰۰mm f/2.8، که برای کنسرت ها و جشنواره هایی با صحنه های بزرگتر بهتر است.
[عکاسی از کنسرت]

یک لنز ۵۰mm f/1.8 پایه ارزان انتخاب خوبی برای عکاسی از موسیقی زنده است.

خرید تجهیزات عکاسی موسیقی دست دوم اغلب عاقلانه است، چون با وجود افرادی که روی دست جمعیت بلند می شوند، نوشیندنی هایی که پرتاب می شوند، و با حرکت در تاریکی، تمام تجهیزات در طول روند کار به ناچار کمی ضربه می خورند و خراش برمی دارند. در این زمینه، عملکرد تجهیزات است که اهمیت دارد، نه زیبایی بی عیب و نقص آنها.

شما همچنین می توانید قبل از حضور در نمایش با جستجوی عکس های موجود از تور یک گروه موسیقی، یا تورهای گذشته در اینستاگرام یا فیسبوک، یک مزیت اضافی به دست آورید. به عنوان مثال، آیا خواننده معمولا میکروفون را در یک دست خاص نگه می دارد؟ این ممکن است بدین معنی باشد که شما برای گرفتن عکس های واضح و غیر مبهم از چهره آنها باید در طول شب در سمت خاصی از آنها قرار بگیرید.
[عکاسی از کنسرت]

عکس گرفتن از فاصله دور نیز می تواند نتایج عالی به همراه داشته باشد، به خصوص زمانی که اجرا شامل آتش بازی باشد.

آیا یکی از اعضای گروه موسیقی به طور خاص عادت به ایجاد حالات چهره خنده دار یا پریدن در هوا دارد؟ شما باید برای گرفتن عکس های جالب، در طول نمایش به دقت آنها را زیر نظر داشته باشید. یا شاید در یک تاریخ دیگر نمایش آتش بازی هم وجود داشته باشد؟ آماده شوید تا در طول اجرا کمی عقب بایستید تا بتوانید عکس های هیجان انگیزی از شعله ها یا صحنه پوشیده از دود بگیرید.
بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از موسیقی زنده

در عکاسی موسیقی، انتخاب تنظیمات مناسب گاهی اوقات می تواند یک چالش باشد، و اغلب، تنظیماتی که برای یک نمایش مناسب است برای یک نمایش دیگر به کمی تغییر نیاز دارد – حتی اگر هر دو در یک سالن باشند.

در اینجا تنظیمات اصلی دوربین را برای شما شرح خواهم داد.
مُد نوردهی

در محیط پر جنب و جوش کنسرت، مهم ترین چیز به نظر من این است که آنقدر با کنترل دوربینتان آشنایی داشته باشید که عملکرد آن طبیعی به نظر برسد. به همین دلیل، من تصمیم گرفتم همیشه در مُد نوردهی دستی عکس بگیرم، چون از این که خودم بتوانم سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو را در واکنش به نور در حال تغییر تنظیم کنم، لذت می برم.
[عکاسی از کنسرت]

مُد اولویت دیافراگم یا دستی هر دو به طور معمول برای عکاسی از موسیقی زنده استفاده می شوند.

برخی از عکاسان کنسرتی که من می شناسم ترجیح می دهند با استفاده از مُد اولویت دیافراگم عکس بگیرند، که در آن می توانند دیافراگم و سطح ایزو را تنظیم کنند، و سپس در صورت لزوم از جبران نوردهی به جای آن استفاده کنند. هر دو روش می تواند نتایج خوبی داشته باشد.

مزیت استفاده از مُد دستی، کنترل کامل بر نوردهی است، به طوری که وقتی سیستم نورسنجی دوربین به اندازه کسری از ثانیه نور را اشتباه محاسبه کرد تعجب نکنید، اما عیب آن مدت زمانی است که طول می کشد تا تغییر ایجاد شود.

مزیت استفاده از مُد اولویت دیافراگم، کنترل نوردهی سریع تر و کمتر پیچیده است که اجازه می دهد شما بیشتر بر روی ترکیب بندی تمرکز کنید، اما عیب آن این است که گاهی اوقات کم یا زیاد نوردهی می کند.
دیافراگم

به طور کلی، من معمولا سعی می کنم دیافراگم را حدود f/2.8 نگه دارم که اجازه ورود مقدار زیادی نور به داخل سنسور را می دهد، در حالیکه عمق میدان را حفظ می کند که بخش عمده سوژه را در فوکوس نگه می دارد. در سالن های تاریک من دیافراگم را بر روی لنزهایی که این قابلیت را دارند تا f/1.8 باز می کنم، در حالیکه در سالن های روشن و در جشنواره های فضای باز، ممکن است آن را تا f/5.6 باریک کنم تا تصاویر شارپی به دست آورم که هنوز هم یک پس زمینه مات دارند.
[عکاسی از کنسرت]
سرعت شاتر

به عنوان حداقل مقدار، من سعی می کنم از کاهش سرعت شاتر به زیر ۱/۲۰۰ ثانیه جلوگیری کنم تا از واضح و شارپ شدن همه چیز در عکس ها به جز سوژه های به سرعت در حال حرکت مطمئن شوم. در جایی که اعضای گروه موسیقی به طور خاص فعال باشند، یا جایی که نور اجازه دهد، سعی می کنم این مقدار را به ۱/۵۰۰ ثانیه، و گاهی اوقات حتی بیشتر از آن افزایش دهم.

اگر قرار باشد برای به دست آوردن یک تصویر به خوبی نوردهی شده در ۱/۲۰۰ ثانیه تلاش کنم، ترجیح می دهم سطح ایزو را به قیمت ایجاد نویز تصویر افزایش دهم، به جای این که وضوح تصویر را به دلیل افزایش ماتی حرکتی از دست بدهم.
ایزو

هنگامی که من وارد اکثر سالن ها می شوم، با حساسیت ایزوی ۱۶۰۰ شروع به کار می کنم – تنظیماتی که می دانم مقداری نویز ایجاد می کند که از نطر من قابل قبول است – و در صورت لزوم آن را بیشتر می کنم تا من را به حداقل سرعت شاتر و دیافراگم ذکر شده در بالا برساند.
[عکاسی از کنسرت]

در شرایط روشن، که در آن می توانم دیافراگم را بسته تر کرده و سرعت شاتر را افزایش دهم، سعی می کنم ایزو را به ۴۰۰ یا ۸۰۰ کاهش دهم تا نتایج حتی تمیز (واضح) تری به دست آورم.
فوکوس کردن

به طور معمول، حساس ترین نقطه فوکوس خودکار یک دوربین نقطه مرکزی آن است، و به همین دلیل، من معمولا مُد فوکوس تک نقطه ای (single point) دستگاهم را فعال کرده، و بر روی نقطه مرکزی تنظیم می کنم. به این ترتیب، قبل از ترکیب بندی و گرفتن عکس، می توانم دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهم تا بر روی چهره سوژه فوکوس کنم.

عکاسان دیگر گاهی اوقات تصمیم می گیرند سوژه خود را با فوکوس پیوسته دنبال کنند، یا بعد از این که اول در مورد ترکیب بندی تصمیم گرفتند، به سرعت نقطه فوکوس خود را تغییر دهند. این تکنیک ها هم می توانند کارساز باشند، اما در نور کم، گاهی اوقات می تواند به عکس هایی با فوکوس اشتباه منجر شود. همه این روش ها را امتحان کنید و ببینید کدام یک از آنها برای شما طبیعی تر به نظر می رسد، و کدام یک به نرخ عکاسی بهتری با دوربین خاص شما منجر می شود.
مُد نورسنجی

من معمولا همیشه دوربینم را بر روی گزینه نورسنجی نقطه ای (spot-metering) تنظیم می کنم، مگر این که بخواهم یک تصویر عریض یا واید از کل سالن یا صحنه بگیرم.
[عکاسی از کنسرت]

نورسنجی نقطه ای تنها از بخش کوچکی از کادر برای محاسبه نوردهی صحیح استفاده می کند.

با اعمال این گزینه به ناحیه فوکوس در مرکز کادر، زمانی که بر روی چشم یک هنرمند فوکوس می کنم، آن ناحیه با حداکثر دقت نوردهی می شود. بسیاری از سناریوها تفاوت های بزرگی بین هایلایت ها و سایه ها دارند، که می تواند سیستم نورسنجی دوربین را از کار بیاندازد، اما این روش به طور کلی برای من جواب می دهد.

لنزک: به عنوان یک آموزش تکمیلی دیگر برای مبحث نوردهی در کنسرت، مطلب «آموزش تنظیمات دوربین برای مبتدیان عکاسی از کنسرت» را مطالعه نمایید.
سرعت عکاسی پشت سر هم

من به طور کلی سرعت عکاسی پشت سر هم دوربینم را بر روی گزینه کم پیوسته (continuous low) تنظیم می کنم. این به من اجازه می دهد تا با پایین نگه داشتن دکمه شاتر به سرعت چند عکس پشت سر هم بگیرم، اما با سرعتی که کمی تفاوت در حرکات یا حالات سوژه دیده می شود، به طوری که در نهایت به ده عکس با ظاهر یکسان نمی رسم.

اگر ببینم که به نظر می رسد یک هنرمند می خواهد از روی چیزی بپرد، آن وقت سرعت عکاسی پشت سر هم دوربینم را به بالای پیوسته (continuous high) تغییر خواهم داد.
نوع فایل

Raw، Raw، Raw. اگر می خواهید در طول پردازش بهترین نتایج را به دست آورید، اطلاعات فایل بسیار بیشتری که در یک فایل Raw در مقایسه با یک فایل JPEG ذخیره می شود ضروری است.
[عکاسی از کنسرت]

برای به دست آوردن حداکثر انعطاف پذیری، فرمت فایل های خود را به Raw تغییر دهید.

مهم نیست چقدر عکاس موسیقی شایسته ای باشید، شما هیچ وقت نمی توانید تمام نوردهی هایی که ثبت می کنید را عالی به دست آورید. فایل های Raw محدوده بیشتری برای بازگرداندن جزئیات در هایلایت ها و سایه ها نسبت به یک فایل JPEG فراهم می کنند، و همچنین به شما اجازه می دهند تا برای به دست آوردن نتایجی که طبیعی به نظر برسند، میزان کاهش نویز اعمال شده به تصاویر را کنترل کنید.
آموزش کادربندی در عکاسی از کنسرت

خب شما چیدمان و تنظیمات خود را انتخاب کرده اید – اکنون وقت آن است که در مورد این که چه تصاویری باید بگیرید، و چطور عکاسی از کنسرت را کادربندی کنید، صحبت کنیم.

تنوع کلید کار است. مهم نیست از چه لنزی استفاده می کنید، سعی کنید در هر نمایش در تمام جهات و با انواع ترکیب بندی ها عکس بگیرید، به طوری که در نهایت مجموعه ای از عکس هایی به دست آورید که توجه بینندگان را جلب می کنند، و کاربردهای بالقوه زیادی در رسانه های دیگر دارند.

یک عکس نزدیک از چهره مرد یا زن جلویی ممکن است یک پرتره چاپی عالی شود، اما اگر تمام چیزی که شما می گیرید صدها تصویر مشابه باشد، چیز زیادی در مورد خود کنسرت، مانند جو یا مخاطبان آن نشان نخواهید داد. سعی کنید به سوژه ها نزدیک شوید تا عمق دراماتیک بیشتری به دست آورید، یا به صورت واید عکس بگیرید و تعامل کل گروه را نشان دهید.
[عکاسی از کنسرت]

تنها از گروه موسیقی عکس نگیرید؛ ثبت مخاطبان را نیز در نظر بگیرید.

فراموش نکنید مخاطبانی که از نمایش لذت می برند را نیز ثبت کنید، و چند تصویر با جزئیات از لیست آهنگ ها و آلات موسیقی هم بگیرید. اگر یک مجموعه عکس بگیرید که شامل تمام این چیزها باشد، چیزی خواهید داشت که برای همه جذاب است.

حواستان به درهم ریختگی های روی صحنه باشد، و سعی کنید از قرار دادن میکروفون ها و پایه های آنها، قسمت هایی از آلات موسیقی و اعضای دیگر در جلوی نقطه کانونی تصویرتان اجتناب کنید، چون آنها حواس پرتی ایجاد می کنند و باعث می شوند عکس ها نسنجیده و غیر حرفه ای به نظر برسند.


نتیجه گیری

مانند تمام سوژه های عکاسی دیگر، هرچه بیشتر از موسیقی زنده عکس بگیرید، در این کار بهتر می شوید. با کسب تجربه، نه تنها می توانید هنگام انتخاب تنظیمات سریع تر به موقعیت ها واکنش نشان دهید، بلکه بهتر می توانید کاری را که یک هنرمند ممکن است بعد از آن انجام دهد احساس کنید، به این معنی که آماده خواهید بود تا به محض این که اتفاق افتاد یک عکس عالی از آن بگیرید.

انتظار نداشته باشید که در هر نمایش تصاویر برنده جایزه بگیرید، و اگر کسی عکسی گرفت که شما نگرفتید، افسرده نشوید. اگرچه عوامل زیادی خارج از کنترل شماست، اما همیشه هنگام عکاسی از موسیقی زنده یک عنصر شانس وجود دارد. از همه مهمتر این که از کار خود لذت ببرید!

نویسنده: مت هیگز (Matt Higgs)

منبع:

لنزک

از آسمان به شکل چرخشی عکسبرداری کنید

عکسبرداری یا عکاسی فنون خاص خود را داشته و اجازه می دهد تا افراد عملکرد خوبی از خود در حرفه مورد اشاره نشان دهند. عکاسی از آسمان امر آسانی نیست و نیاز به مهارتی دارد.

نقاشی با نور یکی از تکنیک های عکاسی است که با حرکت دادن منبع نور مثل یک چراغ قوه مقابل دوربین یا برعکس حرکت دادن دوربین مقابل یک منبع نور ثابت مثل ماه، طی نوردهی طولانی (عکاسی کودک در آتلیه کودک با سرعت شاتر آهسته، مثلا ۱ دقیقه)، انجام می پذیرد. جیسون دی پیج (Jason D. Page) عکاس حرفه ای نقاشی با نور در شرح مجموعه عکس «اهرامی در آسمان» خود می گوید که همیشه به تمدن های باستانی علاقه داشته و پس از مشاهده تابش نور خورشید پشت هرم ها به فکر ایجاد تصویری مشابه با استفاده از تکنیک های نقاشی با نور افتاده است. در ادامه این مطلب عکاسی علاوه بر مشاهده شماری از آثار این مجموعه، با شیوه عکاسی، تجهیزات و تنظیمات دوربین استفاده شده آشنا می شوید.

روند عکاسی

همه عکس های اهرام در آسمان به طور بی درنگ (real-time) ایجاد شده و طی یک نوردهی در دوربین ثبت شده اند. تنها منبع نور استفاده شده برای خلق این تصاویر نور محیطی موجود در آسمان هنگام غروب یا کمی بعد از آن است. این نوعی نقاشی با نور است که نقاشی با نور جنبشی یا حرکتی نامیده می شود، بدین معنی که برای ایجاد طرح ها در کادر از حرکت دوربین استفاده می شود.

عکاسی: نقاشی با نور حرکتی (kinetic light painting) بدین معنی است که نور ها در صحنه ثابت باشند (اگرچه الزامی نیست) و برای طراحی با نور طی نوردهی طولانی، دوربین حرکت داده شود.

روند ایجاد این عکس ها بسیار ساده است، من از یک CRT (ابزار چرخش دوربین – Camera Rotation Tool) دست ساز استفاده می کنم که به من اجازه می دهد طی یک نوردهی دوربین را به هر زاویه ای که می خواهم حرکت دهم.

برای ایجاد هرم ها، من در حالت عکاسی Bulb عکس می گیرم و از درپوش لنز برای کنترل نور ورودی به دوربین استفاده می کنم. اولین کاری که انجام می دهم پیدا کردن زاویه ای است که می خواهم نوردهی را شروع کنم. وقتی که زاویه درست را پیدا کردم، درپوش لنز را می گذرام و نوردهی طولانی را شروع می کنم. سپس طی نوردهی به سادگی درپوش را برای ورود مقداری نور بر می دارم و سپس برای مسدود کردن نور آن را می گذارم.

طی یک نوردهی تکی، دوربین را به زاویه دیگر می چرخانم و روند برداشتن و گذاشتن درپوش لنز را تکرار می کنم. اینقدر این چرخش و روند درپوش را ادامه می دهم تا جایی که عکسی دارم که شبیه یک هرم در آسمان است که در یک کادر ثبت شده (ترکیب چند نوردهی یا کادر نیست).

تجهیزات عکاسی

    دوربین: Canon 60D
    لنز: Tokina 11-16
    سه پایه: Vanguard Alta Pro 263AB
    سایر: ابزار چرخش دوربین CRT
    سایر: اینتروالومتر

تنظیمات دوربین

        ایزو: ۱۰۰
        دیافراگم: f/8 تا f/22
        سرعت شاتر یا زمان نوردهی: ۱۸ تا ۷۵ ثانیه (۴۰ ثانیه به طور میانگین)

چالش عکاسی

سخت ترین چیز پیدا کردن مکان عکاسی برای خلق اهرام بود. برای ایجاد آن ها به زاویه ای مرتفع و خط افقی صاف و تمیز (بدون نور های شهری) نیاز بود.

قسمت مورد علاقه من در خلق این عکس ها، آن همه غروب زیبایی است که شاهدشان بودم. اغلب افرادی که روی برج با آن ها صحبت می کردم به محض پایین آمدن خورشید آنجا را ترک می کردند – قسمت دیوانه کننده وقتی است که رنگ ها شروع به خوب شدن می کنند و من آنجا تنها در حال تماشای زیبا ترین آسمان های رنگارنگ هستم.

من همچنین عاشق الگو هایی هستم که ابر ها به تصاویر اضافه می کنند. ابتدا فکر می کردم که به آسمان بی ابر برای خلق هرم ها نیاز دارم، اما خیلی زود فهمیدم که ابر ها ویژگی های فوق العاده ای اضافه می کنند.

شما می توانید با نکات اشاره شده عکسی موردبحث را داشته باشید.

منبع:

عکاسی

نکاتی برای بازتاب بهتر گودال آب در عکاسی

عکاسی همانند دیگر حرفه ها فنون و روش هایی داشته که برای تبدیل شدن به یک عکاس حرفه ای باید آن را آموخته و بدانید. زیرا در غیر این صورت نخواهید توانست موفق عمل کنید.

بهار و باران های گاه و بی گاهش، گودال ها را پُر کرده و آب های جمع شده بر سطح زمین فرصت های زیبایی را برای ثبت انعکاس مناظر و سوژه های مختلف به وجود می آورند. از بازتاب آسمان و ابر ها بر سطح آب و تقارن زیبایی که ایجاد می کنند گرفته تا نور خیره کننده چراغ های مناظر شهری در شب، همه به اضافه کردن حس و حال سورئال به عکس های شما کمک می کنند. شما حتی در صورت نیاز می توانید سطح گودی را برای هدف عکاسی خود با یک بطری آب پُر نمایید. در این مطلب عکاسی ۵ نکته برای عکاسی از گودال های آب و چند نمونه عکس برای الهام شما عزیزان آورده شده است.

۱
تا می توانید دوربین را به زمین نزدیک کنید و زوایای مختلف را امتحان نمایید

عکس گرفتن با یک زاویه پایین (ارتفاع نزدیک به زمین) می تواند کاری کند که گودال آب مانند پهنه آبی وسیعی به نظر برسد. کمی دوربین را به بالا و پایین زاویه دهید تا به کادربندی مطلوب دست پیدا کنید.

۲
از خیس شدن نترسید، ولی مراقب دوربین خود باشید

احتمال خیس شدن وجود دارد، اما آماده باشید و از آب به نفع خود استفاده کنید. محصولات زیادی برای محافظت از دوربین در برابر باران وجود دارند. شما همیشه می توانید یک کیسه پلاستیکی جهت اطمینان در کیف دوربین خود حمل نمایید.

نکته حرفه ای تر: اگرچه به تصویر کشیدن انعکاس روی آب به تنهایی زیباست، اما شما می توانید فرا تر رفته و با ثابت یا فریز کردن حرکت پاشیدن آب در هوا (با تنظیم یک سرعت شاتر سریع مانند ۱/۵۰۰ ثانیه یا سریع تر) عکس پویا تری بگیرید.

۳
به دنبال تقارن باشید

تقارن برای چشم انسان بسیار خوش آیند است. از آب جمع شده روی سطح زمین همچون یک آینه استفاده کنید و به دنبال تقارن های زیبا باشید. دنبال جزئیات معماری، الگو ها و خطوط هدایتگری که چشمان بیننده را به داخل عکستان هدایت کنند.

۴
در ساعت طلایی عکاسی کنید

به ساعت قبل از غروب و بعد از طلوع خورشید، «ساعت طلایی» گفته می شود. این زمانی است که آسمان با محدوده ای از رنگ ها و الگوی ابر ها زنده می شود. ساعت طلوع و غروب خورشیدد را در برنامه هواشناسی خود چک کنید تا برای عکاسی برنامه ریزی کنید.

عکاسی: هرچه بتوانید زود تر به محل رفته و برای عکاسی آماده شوید بهتر است، چراکه نور هر دقیقه تغییر می کند.

۵
به دنبال چراغ های روشن شهری پس از تاریک شدن هوا باشید

وقتی که هوا تاریک می شود و چراغ های شهر روشن، نمایی کاملا متفاوت خواهید داست. ایزو (ISO – حساسیت سنسور دوربین به نور) را بالا ببرید و از سرعت شاتر های آهسته تر استفاده کنید تا به نوردهی مطلوب برسید. سرعت شاتر آهسته به معنی شانس ثبت لرزش دوربین و تار شدن عکس است، بنابراین در اینجا استفاده از سه پایه توصیه می شود. آتلیه نوزاد

آتلیه عکاسی کودک: اگر سه پایه نداشتید، از یک سطح صاف مانند نیمکت، تابلو خیابانی، صندوق و… کمک بگیرید تا دوربین خود را ثابت نگه دارید.
عکس های الهام بخش از انعکاس روی گودال آب

قطعا نکات مورد اشاره کمک شایانی به شما در این زمینه مهم خواهد کرد.

منبع:

عکاسی

تمرینی هوشمندانه برای یافتن سبک عکاسی

هر فردی که در زمینه عکاسی بارداری در آتلیه بارداری فعالیت می کند، سبک خاص خود را داشته تا رضایت مخاطب را جلب کند. رضایتی که مملو از احساس خوب تصاویر به ثبت رسیده است و این سبک با تمرین بدست می آید.

جنبه های زیادی وجود دارد که یک «سبک شخصی» را در عکاسی تشکیل می دهد. این جنبه می تواند تجهیزاتی که استفاده می کنید، نوع نور، سبک پس پردازش شما یا انتخاب فیلم باشد. سبک شما می تواند توسط داستان هایی که سعی دارید بگویید، فلسفه پشت کارتان، مفهوم یا پیام شما مشخص گردد. در این مطلب کوتاه عکاسی، روش «تمرین آگاهانه» آموزش داده شده تا شما را برای رسیدن و توسعه سبک عکاسی خودتان یاری دهد.

جنبه هایی که در بالا مطرح شد (تجهیزات، نوع نور، پس پردازش، فلسفه پشت کارتان و…) چند مورد از چیزهایی هستند که می توانند به یک سبک منحصر به فرد کمک کنند. اما آیا سبک عکاسی شما آگاهانه و عمدی است؟ آیا شما از مسیر خود خارج می شوید تا به یک ظاهر سازگار با عکاسی خود برسید؟

من کتاب های زیادی خوانده ام که بر «تمرین» تمرکز دارند. از کتاب هایی مانند «قله – Peak» گرفته، تا «خیلی خوب است که آنها نمی توانند شما را نادیده بگیرند – So Good They Can’t Ignore You» و «سنگ ریزه – Grit»، که همه آنها مربوط به موضوع تمرین آگاهانه بودند. این ایده می گوید که، برای بهبود، شما باید فراتر از هدف کلی ای مانند «ارتقاء ترکیب بندی خود» بروید که به صورت مکرر مطالعه و تمرین می کنید تا زمانی که خودکار شود.

می گویند، وقتی بحث توسعه سبک شما فراتر از معمول مطرح باشد، این راه اشتباهی برای یادگیری است. «قانون» ۱۰۰۰۰ ساعت تمرین دقیقا درست نیست.

در عوض، شما باید المان ها را حتی بیشتر تجزیه کنید (هدف کلی را به جزء های کوچک تر بشکنید)، مانند این که به طور خاص می خواهید بر روی چه ترکیب بندی ای کار کنید. نویسندگان این کتاب ها پیشنهاد می دهند که سوالاتی مانند این بپرسید: چرا در حال حاضر آن را خوب انجام نمی دهید؟ چطور می توان آن را بهبود بخشید؟ آیا راه بهتری برای انجام این کار وجود دارد؟ من چه چیزی را اشتباه انجام می دهم؟ این لیست ادامه دارد، اما نقطه شروع، تجزیه و تحلیل آنچه شما در حال حاضر می دانید و بهبود خودتان است.

تمرین آگاهانه داشتن اهداف خاص کوچکی است که شما می توانید آنها را بهبود ببخشید تا بعدا به اهداف حتی بزرگتر – مانند استاد شدن در ترکیب بندی سیاه و سفید – دست یابید. اما کتاب هایی که من خوانده ام پیشنهاد می کنند که شما باید این کار را به طور مداوم در یک دوره از سال یا به صورت مادام العمر انجام دهید، و هیچ وقت به خودتان اجازه ندهید این کار را به صورت خودکار انجام دهید. آنها می گویند که شما باید آگاهانه به دستاوردهای قبلی خود فکر کرده و آنها را بهبود بخشید.

 

یک نقطه شروع، پیدا کردن هنرمندان یا تاثیرگذارانی است که الهام بخش شما هستند. از خودتان بپرسید چرا به سمت این افراد کشیده شده اید، سعی کنید کار آنها را تجزیه کنید تا عناصر خاصی که دوست دارید را پیدا کنید، و سپس یکی از آن عناصر را در نظر گرفته و از آن در تمرین خود استفاده کنید. این کار را انجام دهید تا زمانی که برایتان جا بیفتد… سپس عنصر دیگری اضافه کنید… و به همین ترتیب ادامه دهید…

البته این کار به زبان ساده است، و در عمل سخت است. این یکی از روش هایی است که من برای توسعه سبک عکاسی خودم از آن استفاده کردم.

من همیشه به سمت عکاسان تک رنگ کشیده می شدم، بنابراین تصمیم گرفتم این روش را تنها روی عکس های سیاه و سفید استفاده کنم. من استفاده ثابت از یک دوربین و لنز (عدم استفاده از لنز ها یا بدنه های مختلف) هنرمندانی که تحت تاثیر آنها بودم را پسندیدم، بنابراین این روش را اجرا کردم و در حال حاضر برای به دست آوردن یک احساس و ظاهر ثابت یا سازگار در تصاویرم، تنها از یک دوربین و لنز استفاده می کنم. من عاشق این بودم که چطور عکاسانی که از آنها الهام گرفته بودم، از نور طبیعی استفاده می کردند، بنابراین خودم را مجبور به استفاده تنها از نور موجود کردم.

در نهایت، برای به دست آوردن یک ظاهر ثابت در طول روند ویرایش، من با استفاده از Kodak Tri-X 400 عکس می گیرم، چه فیلم باشد و چه یک پیش تنظیم (preset). اینها برخی از محدودیت هایی هستند که سبک من را تشکیل می دهند.

حرف من این است که شما می توانید یک سبک آگاهانه ایجاد کنید – تمام چیزی که نیاز دارید اهداف کوچکی است که به دستاوردها و آرمان های بزرگتر منجر می شوند. فقط هر عکس را آگاهانه و از عمد ثبت کنید، هیچ وقت اتوماتیک وار و بدون فکر این کار را انجام ندهید، در این صورت سریعتر به مقصد خود خواهید رسید.

اگر فکر می کنید تمرین آگاهانه می تواند کمک حال شما باشد پس به کار گیرید.

نویسنده: ای.بی. واتسون (A.B. Watson)

منبع:

عکاسی

آزادی نوآورانه را در کار خود مورد استفاده قرار دهید

بسیاری از اینکه عکس خود را ویرایش کنند ترس دارند زیرا تصور می کنند با ویرایش عکس زیبای آنها جذابیت خود را از دست خواهد داد و نمی توان به ویرایش نتیجه موردنظر را بدست آورد.

عکس هایی که شبیه هم باشند، نخواهند درخشید. شاید این یک جمله بارز به نظر برسد، اما سایت ها و شبکه های اشتراک عکس این روز ها مملو از عکس های شگفت انگیز با شباهت های فراوانی هستند که گویی توسط یک عکاس به ثبت رسیده باشند. استیو مارتین بازیگر کمدی جمله جالبی گفته که به این بحث مرتبط است: «اگر می خواهی مورد توجه قرار بگیری، باید اینقدر خوب باشی که نتوانند نادیده ات بگیرند». تمرین کردن ویرایش عکس خارج از چارچوب یا ویرایش عکس خلاقانه می تواند به شما کمک کند تا راه هایی برای متمایز شدن از دریای گسترده عکاسان بااستعداد موجود امروزی پیدا کنید و با شکستن یکنواختی به عنوان یک هنرمند رشد کنید. در ادامه این مطلب عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد، که مطالعه آن را به شما عزیزان توصیه می کنیم، عکاس مایکل استوارت راهکار ها و نکاتی را برای خلاقیت در ویرایش عکس ها به اشتراک گذاشته است.
راهی برای انجام کار خودتان و ایجاد چیزی تازه پیدا کنید

اولین باری که من واقعا تصمیم به شکستن قوانین کردم، این کار را با یک عکس نوردهی طولانی از آبشار نیاگارا انجام دادم که در یک روز بسیار یکنواخت و کسل کننده گرفته شد. از آنجا که ثبت اصلی به نوعی وحشتناک بود، من زیاد نگران خراب شدن چیزی نبودم.

عنوان عکس: با تمام توانش

هدف اصلی من در ویرایش این تصویر، متمرکز کردن تمام توجه بر روی لبه ها و امواج در آب بود. گاهی اوقات بهترین راه برای برجسته کردن هایلایت ها (قسمت های روشن عکس) می تواند تنها تاریک کردن سایه ها باشد. من همچنین یک تنظیمات گرادینت کاملا صاف درست در افق نیز اضافه کردم که نوردهی را در آسمان تاریک می کرد.
یادگیری دیدن در حالت تک رنگ

عنوان عکس سربرگ این مطلب «یادگیری دیدن در حالت تک رنگ» است. این یکی از اولین دفعاتی بود که من در ویرایش کاملا از چارچوب خارج شدم و از نتیجه بسیار راضی بودم. غروب آفتاب می تواند بسیار عادی باشد وقتی که رنگ از آن گرفته شود. ترفند، پیدا کردن نور و به طور برجسته نشان دادن آن است. آیا لازم بود که من آسمان را به طور کامل تغییر دهم؟ احتمالا نه. اما این بخشی از آزادی است که سودمند است. این مسئله ۱۰۰ درصد به شما بستگی دارد که با آن چه کار کنید چون شما افسار قوانین و انتظارات را رها کرده اید.

قبل

بعد
اگر جالب نیست، آن را پاک کنید

من در یکی از ویرایش های مورد علاقه ام که با آن بازی کرده ام، در نهایت به یک آسمان کاملا سیاه رنگ رسیدم و ابرهای دارای ماتی حرکت خودم را پشت چراغ کشیدم. من چند فوت آب نیز به سمت چپ اضافه کردم تا به لنگرگاه کمی فضای تنفس از لبه ترکیب بندی بدهم. در پایان، عنوان نمایشی «نجوای فردا» را برای این عکس انتخاب کردم.

عنوان عکس: نجوای فردا
تصویر ذهنی خود را خلق کنید

این عکس با دوربین کانن T3i و تنها لنز واید من، تامرون ۱۰-۲۴mm گرفته شده است. این عکس از قلعه فرانسوی یک خط هدایتگر عالی دارد که درست به طرف قلعه پایین آمده است. هیچ چیزی در مورد عکس اصلی (ویرایش نشده) خیلی عالی نبود. آسمان آبی صاف اواسط بعد از ظهر تنها منجر به یک عکس معمولی دیگر می شد، اما تضاد بین قسمت های تاریک و خیلی روشن نتیجه نهایی را برجسته ساخت.

قلعه فرانسوی در فورت نیاگارا
کمی آزمایش کنید و لذت ببرید

مهم نیست شما در چه نوع عکاسی ای تخصص دارید، هنجارهایی وجود دارند که احتمالا آنها را دنبال کرده اید یا سبک هایی که سعی دارید آنها را تکرار کنید. راه هایی برای ایجاد کار هنری) خود، اما شاید از یک زاویه کاملا متفاوت انجام دهید. آن را احاطه کنید. یک عکس پیشگام، عکسی که توجه بیننده را جلب می کند خلق کنید.

در عکس نوردهی طولانی زیر با عنوان «برابر و مخالف» بارز تر ساختن انعکاس چراغ ها برای تاکید بر سطح شیشه مانند آب یک تصمیم آگاهانه بوده است.

عنوان عکس: برابر و مخالف

شاید در این عکس با عنوان «خط افق تورنتو» تورنتو اصلا دیده نشود، اما این اولین خط افق من با چنین کنتراست بالایی بود.

عنوان عکس: تورنتو
دقیقا با همان عکس هایی که دیگران می گیرند به خانه باز نگردید

من بعد از پر کردن یک کارت حافظه در حین راه رفتن در خیابان های شیکاگو، به راهی برای کمی برجسته تر کردن عکس هایی که گرفته بودم و متمایز کردن آن ها از ثبت های هزاران عکاس فعال و بااستعداد مستقر در اینجا نیاز داشتم. این عکس با عنوان «اکنون بیش از همیشه» یک ثبت مناسب و معقول بود. اما عکس زمانی برایم ارزش انتشار یافت که ویرایش با تمرکز بر ایجاد کشمکش بصری بین گرافیتی روی سطح خیابان و برج براق انجام پذیرفت.

عنوان عکس: اکنون بیش از همیشه
سایه ها دوست شما هستند

پیدا کردن سایه های جالب تقریبا همیشه یکی از بهترین چیزها برای عکاسی بوده است. شور و شوق برای HDR در سال ۲۰۰۸ به طور کلی تهدید به حذف آنها از عکاسی متداول کرد، اما منطق و ذائقه خوب غالب شد. این ساختمان که من به طور اتفاقی دیدم، به دلیل نور شدید خورشید که درست در بالای بخش کاملا سایه دار خود داشت، جذاب و متفاوت بود. نور یک نمودار بسیار معمول با شیب رو به بالا داشت که باعث شد این عکس عنوان «روند رو به بالا» بگیرد.

عنوان عکس: روند رو به بالا

آخرین عکسی که با شما به اشتراک می گذارم در واقع انجام دوباره عکس مورد علاقه قبلی ام بود. درست در مقابل تالار شهر بوفالو یک ستون هرمی شکل سنگی بلند به نام بنای تاریخی مک کینلی قرار دارد. پوشش دادن این بنای تاریخی با تالار زیبای پشت آن، یک عکس کلاسیک به وجود آورد. آزادی خلاقانه من در ویرایش، مرا به سمت روشن کردن پیش زمینه سوق داد و واقعا آن را به سوژه اصلی عکس تبدیل کرد. در صورتی که هنوز از عناوین من خسته نشده اید، این یکی «دیدن چیزها به شیوه خودم» نام دارد.

عنوان عکس: دیدن چیزها به شیوه خودم
نتیجه گیری

اکنون که کمتر احساس محدودیت می کنم، از همین روش در کارهای کم تر آزمایشی دیگرم نیز استفاده می کنم. من واقعا فکر می کنم که تمرین کردن ویرایش عکس خارج از چارچوب می تواند به شما کمک کند تا راه هایی برای متمایز شدن از دریای گسترده عکاسان بااستعداد موجود امروزی پیدا کنید. من فکر می کنم که هر شکلی از شکستن یکنواختی به شما کمک می کند تا به عنوان یک هنرمند رشد کنید. خارج از منطقه امن جایی است که سحر و جادو اتفاق می افتد.

ویرایش عکس یکی از روش های بهبود تصویر بوده و موجب ایجاد خلق اثری جذاب می شود.

نویسنده: مایکل استوارت (Michael B. Stuart)

منبع:

عکاسی

پولاروید OneStep2 از راه رسید

این روزها دوربین های عکاسی مختلفی را می توان در بازارها مشاهده کرد که هر یک ویژگی های خاص خود را داشته و برای عکسبرداری گزینه مناسبی هستند.

پولاروید OneStep2 نام دوربینی است که در حقیقت یک نسخه بازسازی‌شده از یکی از دوربین‌های محبوب پولاروید در دهه هفتاد است. چند سالی از بازگشت دوباره دوربین‌هایی با امکان چاپ فوری عکس، یا همان اینستنت‌ها به بازار می‌گذرد. دوربین‌های ساده‌ای که شاید کمتر کسی فکر می‌کرد آن‌هم درزمانی که دوربین‌هایی با مگاپیکسل بالا و کیفیتی قابل‌قبول در دسترس همگان قرار دارد، به این سرعت دوباره به دوربین‌های محبوب بازار تبدیل شوند.

این دوربین‌ها با ابتکار فوجی فیلم و شرکت پولاروید و با تولید دوربین‌های محبوبی مثل instax mini 8 و Snap Touch به بازار بازگشتند و هم‌اکنون در دسترس همگان قرار دارند.

گرچه پولاروید با تولید دوربین به نسبت پیشرفته‌ای مانند Snap Touch که دارای صفحه نمایشگر نیز هست، توانست کاربران بیشتری را جذب کند، گویا هم‌اکنون تمایل بیشتری به ساخت دوربین‌هایی ساده‌تر پیدا کرده که محبوبیت دوربین ساده‌ای مثل فوجی فیلم instax mini 8 ، می‌تواند یکی از علل آن باشد.

دوربین جدیدی که پولاروید تصمیم به ساخت آن گرفته OneStep2 نام دارد. OneStep درواقع نام دوربینی است که در دهه ۷۰ میلادی به‌عنوان ساده‌ترین دوربین دنیا توسط پولاروید روانه بازار شد. نسخه بازسازی‌شده این دوربین پس از چهار دهه همچنان لایق لقب ساده‌ترین دوربین جهان است. زیرا گرچه امروزه ثبت عکس به یکی از ساده‌ترین کارها تبدیل شده، اما کاربران توجه کمتری نسبت به چاپ عکس‌ها و در دست داشتن نسخه کاغذی عکس خود دارند، درحالی‌که با در دست داشتن یک اینستانت در عرض چند دقیقه می‌توانید یک عکس واقعی در دست داشته باشید.

نکته جالب در مورد OneStep2 امکان قرار دهی فیلم‌های قدیمی در آن است. یعنی پولاروید واقعاً استاندارد جدید ابداع نکرده و OneStep2 مانند دیگر دوربین‌های اینستانت بازار دقیقاً یک دوربین اینستنت مشابه دوربین‌های قدیمی است که هم‌اکنون تولید می‌شود.

OneStep2 مجهز به یک لنز ثابت ۱۰۶ میلی‌متری با حداقل فاصله فوکوس شصت سانتی‌متر (تا بی‌نهایت) است. این مدل مجهز به یک باتری ۱۳۰۰ میلی‌آمپری است که با هر بار شارژ تا ۶۰ روز کاربرد دارد. OneStep2 مجهز به یک فلاش بوده و قابلیت عکاسی کودک در آتلیه کودک با تایمر را نیز دارد، این محصول در دو رنگ سفید و نوک‌مدادی و با قیمتی در حدود صد دلار عرضه خواهد شد.

با توجه به موفقیت دوربین‌های ساده اینستنت، خصوصاً مدل‌هایی مثل Lomography Lomo Diana که به طراحی کلاسیک و قدیمی پایبندتر بوده‌اند، موفقیت OneStep2 حتمی به نظر می‌رسد.

*تمامی دوربین‌های اینستنت معرفی شده در این مطلب (بجز OneStep2 که هنوز وارد بازار ایران نشده) در فروشگاه پیکسل موجود هستند

با چنین دوربینی می توان به سرعت عکس گرفته شده را ظاهر کرد.

منبع:

عکاسی