کدام برند بهتر است، کانن یا نیکون

شرکت های مختلفی در زمینه تولید دوربین عکاسی و لنز دوربین فعالیت دارند که از جمله آنها باید به دو شرکت ژاپنی کانن یا نیکون پرداخت که توانستند به موفقیت بسیاری برسند.

کانن یا نیکون ؟ سؤالی که تمام مبتدیان و کسانی که می‌خواهند یک دوربین DSLR برای پیگیری جدی عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد خریداری کنند خواهند پرسید. سؤالی که تجربه حضور در فروشگاه پیکسل بیش‌ازپیش من را با آن مواجه کرده است. معتقدم بدون در نظر گرفتن دو مدل هم‌رده از این دو برند، نمی‌توان به جوابی قطعی و مطلق برای آن رسید.

در ادامه با در نظر گرفتن معیارهای “کیفیت عکس” ، “کیفیت فیلم‌برداری” و “لوازم جانبی” سعی کردیم به جوابی قانع‌کننده برای این سؤال برسیم:

کیفیت عکس کانن بهتر است یا نیکون ؟

آنچه که تا حد زیادی کیفیت عکس را تعیین می‌کند ابعاد سنسور دوربین و کیفیت لنز مورد استفاده برای آن است!

در مورد اندازه سنسور با دو اندازه سنسور APS-C و فول فریم برای دوربین‌های DSLR های رایج سروکار داریم. که معمولاً برای شروع دوربین‌های فول‌فریم توصیه نمی‌شود.

به‌طورکلی اندازه سنسور ارزان‌ترین DSLR ها هم از اندازه سنسور گرانترین دوربین‌های بدون قابلیت تعویض لنز بزرگ‌تر است. این عاملی مهم در تعیین کیفیت عکس و داشتن جلوه‌ای حرفه‌ای است. اما وقتی در مورد مقایسه DSLR ها با یکدیگر صحبت می‌کنیم، ابعاد سنسور ازرانترین غیر فول فریم، تقریباً هیچ تفاوتی با ابعاد سنسور یک دوربین غیرفول فریم گران‌قیمت ندارد.

این به این معناست که گرچه با قطعیت می‌توان گفت یک DSLR عکس واضح‌تر و باکیفیت‌تری نسبت به یک دوربین خانگی کامپکت ثبت خواهد کرد، اما در شرایط عادی و نور مناسب و استفاده از یک لنز مشابه، تفاوت چشم‌گیری بین عکس یک دوربین  غیرفول‌فریم کانن یا نیکون با یک دوربین غیرفول‌فریم کمی گران‌تر از همان برند نخواهید دید!

ضمن اینکه در هر دو برند کانن و نیکون وقتی ارزان‌ترین DSLRها را فقط با DSLR هایی از یک رده‌بالاتر که قیمت چندان بالاتری از ارزان‌ترین‌ها ندارند مقایسه می‌کنیم ، بیشتر از این‌که به تفاوت در کیفیت عکس برسیم، شاهد تفاوت در راحتی کار با دوربین و تنظیمات دقیق‌تر خواهیم بود.

مگر اینکه بازهم یک رده‌بالاتر برویم که در این صورت به گران‌ترین غیرفول‌فریم‌ها می‌رسیم که دارای سنسوری با همان ابعاد هستند، اما در شرایط نوری نامساعد عملکردی بهتر دارند و امکان ویرایش عکس‌های ثبت‌شده‌ی آن‌ها در هر شرایط نوری، بیشتر از دوربین‌های ارزان‌تر خواهد بود. این مورد برای هردو برند کانن و نیکون صدق می‌کند.

هرچند که همچنان عکسی که در نور مساعد یکسان (مثل نور روز) ثبت می‌شود، تفاوت چندانی نمونه عکس‌های یک دوربین ارزان‌تر از همان برند و همان شرایط مساعد نوری ندارد. چه رسد به تفاوت فاحش با عکس ثبت شده از دوربینی هم‌رده از برند رقیب!

پس وقتی تفاوت قیمت دو دوربین از دو برند، آن‌چنان زیاد نیست، به دنبال کیفیت عکسی بهتر نباشید، بلکه دقت خود را صرف بررسی تنظیمات و امکانات جانبی کنید. چون عملاً به کیفیت عکسی بالاتر در شرایط مساعد نخواهید رسید و آنچه که کمی تفاوت قیمت ایجاد می‌کند تنظیمات گسترده‌تر و موارد جانبی مثل صفحه لمسی چرخنده است.

کیفیت فیلم‌برداری کانن بهتر است یا نیکون؟

این جایی ست که کانن درمجموع برنده رقابت است. گرچه هرچه مدل‌های بالاتر از سری‌های گران‌تر را باهم مقایسه می‌کنیم به تشابه بیشتری در کیفیت و تنظیمات فیلم‌برداری کانن و نیکون می‌رسیم، اما درهرحال تنظیمات مربوط به تصویربرداری در دوربین‌های ارزان‌قیمت کانن هم نسبت به دوربین‌های نیکون بیشتر است.

اما این تنظیمات چیزهایی نیستند که برای استفاده روزمره و خانگی مورداستفاده قرار گیرند. برای مثال بسیاری از مدل‌های ارزان‌قیمت‌تر کانن هم دارای امکان تنظیم دستی صدا هستند که این مورد فقط در هنگام نصب میکروفن خارجی برای ضبط صدا کاربرد دارد!

یا اکثر دوربین‌های کانن دارای امکان تنظیم دستی میزان بازشدگی دیافراگم لنز در حین فیلم‌برداری هستند که این مورد نیز در اکثر دوربین‌های نیکون خودکار است. وجود این امکان فقط در زمان تصویربرداری برای ساخت فیلم کاربرد دارد و در غیر این صورت معمولاً در زمان استفاده از دوربین‌های کانن نیز این موارد روی حالت خودکار قرار می‌گیرند!

لوازم جانبی کانن بهتر است یا نیکون؟

برخی از مشتریان پس از خرید دوربین موردنظر خود، به دنبال فیلتر یا حتی کیف ساخته‌شده توسط سازنده دوربین خود هستند!

این در حالی است که تمامی لوازم جانبی دوربین‌های حرفه‌ای یا به‌طور موازی توسط برندهای دیگر ساخته می‌شوند، یا به‌طور کامل برندهایی غیر از برندهای سازنده دوربین دست به تولید آن‌ها می‌زنند. برای مثال لنزهای عکاسی مناسب دوربین‌های ساخته‌شده توسط برندهای نیکون و کانن نیز هم‌زمان توسط بسیاری از برندهای صاحب‌نام مثل تامرون و سیگما تولید می‌شوند و در برخی از موارد لنزهای ساخته‌شده توسط برندهای سازنده لنز غیر از کانن و نیکون انتخاب بسیار منطقی‌تر نسبت به یک لنز ساخته‌شده توسط کانن و نیکون است.

نکته مهم در مورد استفاده از لنز یا فلاش ساخته‌شده توسط برندهای غیر از نیکون یا کانن این است که معمولاً تمامی محصولات دیگر برندها در دو سری مناسب برای استفاده توسط دوربین‌های هردوی این برندها ساخته می‌شود و اگر شما تجربه خوبی با یک لنز یا فلاش خاص داشته باشید، پس‌از تعویض دوربین‌تان با دوربینی از برند رقیب، می‌توانید دقیقاً همان لنز یا فلاش را برای دوربین جدید هم تهیه کنید!

اما فلاشی که توسط نیکون ساخته می‌شود فقط مناسب برای دوربین‌های نیکون ساخته می‌شود، یا یک لنز ساخته شده توسط کانن فقط برای دوربین‌های کانن تولید می‌شود و مدل دقیقاً مشابهی که توسط کانن یا نیکون ساخته شده باشد و قابل‌نصب روی دوربین رقیب باشد وجود ندارد!

پس با  توجه به اینکه بخش عمده‌ی لوازم جانبی عکاسی حرفه‌ای توسط برندهایی غیر از کانن و نیکون تولید می‌شود، در این زمینه هیچ یک از این دو بر دیگری برتری ندارد!

نتیجه‌گیری:

وقتی اقدام به خرید دوربین از یک فروشگاه غیرتخصصی و یا یک فروشگاه دوربین کوچک با تعداد مدل‌های محدود از برندهای کانن و نیکون می‌کنید، شنیدن یک جواب قطعی و مطلق در مورد سؤال ” کانن یا نیکون؟ ” دور از انتظار نیست.

درواقع اگر فروشنده‌ای که به شما به‌طور مطلق و بدون در نظر گرفتن یک مدل خاص از هر برند، یکی از دو برند کانن یا نیکون را پیشنهاد داد و بر برتری مطلق آن پافشاری کرد، مطمئن باشید که یا هیچ اطلاعی از عکاسی ندارد و یا انبار فروشگاه خود را از محصولات همان برند پرکرده است!

حتی دو دوربین هم‌رده از یک برند خاص کانن یا نیکون نسبت یکدیگر برتری مطلق ندارد! بلکه برتری هریک نسبت به دیگری در مواردی است که شاید مورداستفاده شما قرار نگیرد. توصیه ما به شما خرید دوربین از فروشگاه‌های تخصصی دوربین و خواستن راهنمایی از کارشناسان و فروشندگانی‌ست که بدون تعصب دوربین مناسب شما را به شما پیشنهاد می‌دهند.

پاسخ به این پرسش امری دشوار است زیرا هر دو برند توانستند نظر مخاطب خود را جلب کنند.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

آشنایی با ارزش نوری یا EV

در عکاسی باید نکات مختلفی توجه داشت و نمی توان ساده از کنار موضوعات گذشت و باید برای ایجاد اثری چشمگیر و قابل توجه آموزش های لازم را دید.

ارزش نوری یا Exposure Value  ( EV ) چیست؟ دوربین‌های دیجیتال بر چه اساسی E.V را محاسبه می‌کنند؟ چرا این پارامتر عکاسی کودک در آتلیه کودک تا این حد پیچیده به نظر می‌رسد و در کمتر جایی با زبان ساده به تفسیر آن پرداخته شده است؟ در ادامه سعی شده تا با دوری از بررسی فنی این پارامتر و با گویشی ساده به سؤالاتی از این قبیل پاسخ دهیم و در آخر به درک درستی از E.V یا همان ارزش نوری برسیم.<>

Exposure Value که آن را به فارسی ارزش نوری ترجمه کرده‌اند برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ و توسط یک آلمانی به نام فردریش دِکِل محاسبه و معرفی گردید. این پارامتر یک معیار یا واحد برای اندازه‌گیری و نوردهی مناسب تصویر است. در تاریخ عکاسی همیشه محاسبه نوردهی یک مشکل بزرگ بوده و بسیاری از عکس‌ها ممکن بوده است که به دلیل نوردهی بیش از حد بسیار سفید شوند و یا با نوردهی کم بسیار تیره به نظر برسند. به همین دلیل روش‌ها و معیار‌های مختلفی برای نوردهی متعادل عکس تا به حال ابداع شده است که یکی از رایج‌ترین آن‌ها محاسبه E.V یا ارزش نوری به شمار می‌رود.

E.V یک پارامتر لگاریتمی است که به روشنایی، کنتراست و حساسیت ایزو بستگی دارد و معمولاً بین منفی ۹ تا عددی حدود ۲۰ متغیر است. تاریک‌ترین صحنه‌ها مثل مرکز کهکشان راه شیری در حساسیت ایزوی ۱۰۰ ارزش نوری‌ برابر با -۹ دارند و صحنه‌های روشن مثل یک منظره برفی در روز آفتابی از E.V معادل ۱۶ برخوردار هستند. به علاوه سرعت شاتر و بازشدگی دهانه دیافراگم هم در نورسنجی خودکار دوربین‌ها بر اساس EV تعیین می‌شود. در واقع این مقدار ارزش نوری است که رابطه سرعت شاتر و عدد دیافراگم دوربین را مشخص می‌کند تا تصویر با روشنایی متعادلی به ثبت برسد. به عنوان مثال در تصویری اگر مقدار نوردهی برای رسیدن به یک تصویر با روشنایی مناسب و متعادل، برابر با E.V 7 باشد، در عدد دیافراگم ۱.۴ سرعت شاتر باید چیزی در حدود ۱/۶۰ ثانیه باشد و یا اگر دیافراگم را یک استاپ ببندیم  (عدد دیافراگم برابر با F2 شود) سرعت شاتر را باید نصف کنیم (۱/۳۰) تا در طی زمانی طولانی‌تر کمبود نور ورودی جبران شود. امروزه اکثر نورسنج‌‌‌ها از این متود استفاده می‌کنند و عدد دیافراگم و سرعت شاتر مناسب را پیشنهاد می‌دهند.

از دیگر کاربرد‌های E.V، استفاده از آن به عنوان واحد نوردهی می‌باشد. امروزه خیلی از فلاش‌های استودیویی، قدرت خروجی فلاش را با EV مشخص می‌کنند. به عنوان مثال فلاش‌های Broncolor بر اساس EV تنظیم می‌شوند و با دقت ۱/۱۰ ارزش نوری قابل تنظیم هستند. افزایش هر واحد EV به معنای افزایش دو برابری میزان نوردهی است؛ یعنی اگر قدرت فلاشی را از ۱۴ به ۱۵ تغییر دهیم، میزان نوردهی دو برابر شده و باید دریچه دیافراگم را یک استاپ ببندیم.

اگر به مشخصات فنی دوربین‌های DSLR سری بزنیم معمولاً محدوده‌ای که دوربین در آن قادر به نورسنجی‌ است را خواهیم دید. به عنوان مثال Canon 5D Mark IV در محدوده‌ای بین ۰ تا ۲۰ EV قادر به نورسنجی می‌باشد. حتی جبران نوردهی دوربین‌ها نیز با این واحد بیان می‌شود. اغلب دوربین‌های فول‌فریم DSLR قادرند تا در محدوده بین -۵ تا +۵ EV، نوردهی نامناسب را تا حدی جبران کنند.

با تمام این تفاسیر نکته مهم در مورد ارزش نوری درک درست مفهوم آن است و نه پی بردن به محاسبات و فرمول‌های پیچیده مربوط به آن. با درک درست از این پارامتر، می‌توان با تسلطی بیشتر به نوردهی تصاویر پرداخت و عکس‌هایی خارق‌العاده، با کنتراست و روشنایی دقیق‌تر خلق نمود.

با کمک این قابلیت می توان به عکاسی بهتری پرداخت.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

آشنایی با برترین لنزهای عکاسی خیابانی

عکاسی مدل های مختلفی داشته که از جمله باید به عکاسی هنری، خیابانی و چندی دیگر اشاره کرد. هر یک از مدل ها روش تصویربرداری خاص خود را دارد.
در عکاسی خیابانی و اساساً هر زمینه‌ای از عکاسی، انتخاب ابزار مناسب یکی از مهم‌ترین فاکتور‌ها در رسیدن به یک نتیجه مطلوب به حساب می‌آید. در همین رابطه قصد داریم در ادامه بهترین لنزهای عکاسی خیابانی را برشمریم. هر چند خیلی از عکاسان خیابانی موبایل یا دوربین‌های کامپکت برای عکاسان خیابانی را به کار می‌گیرند، ولی در این مطلب دوربین‌‌های با قابلیت تعویض لنز و لنز‌های پرایم مناسب برای آن‌‌ها مورد توجه قرار گرفته است. پیش از این در مورد بهترین دوربین‌های کامپکت یا بدون آینه برای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری خیابانی مطلب زیر را مطالعه کنید

چرا یک لنز پرایم یا فاصله کانونی ثابت؟

اکثر عکاسان خیابانی از لنز‌های پرایم در عکاسی خیابانی استفاده می‌کنند. لنز‌های پرایم فاصله قانونی ثابتی دارند و از قابلیت زوم برخوردار نیستند. در عوض برای ترکیب‌بندی و انتخاب کادر باید موقعیت خود را نسبت به سوژه عقب یا جلو ببریم. هر چند این وضعیت در لنز‌های پرایم محدودیت‌هایی را برای عکاس به همراه می‌آورد ولی مزایای زیادی نیز دارد.

لنز‌های پرایم معمولاً از ابعاد جمع‌وجور و وزن کمی برخوردار هستند. سبک و کوچک بودن دوربین در عکاسی خیابانی یک ویژگی بسیار مهم به حساب می‌آید. به علاوه لنز‌های پرایم عموماً با توجه به کار رفتن المان‌های کمتر، نور بیشتری را از خود عبور داده و تصویر واضح‌تری را ارائه می‌دهند. این نوع لنزها در مقایسه با لنز‌های زوم از سرعت بیشتر و حداکثر بازشدگی دهانه دیافراگم بیشتری برخوردار هستند. به لطف این ویژگی می‌توان به عمق میدان‌های کمتری در تصویر داست یافت که در عکاسی خیابانی امری ایده‌ال است و می‌توان سوژه را از بک‌گراند شلوغ خود کاملاً جدا کرد.

در دیگر از برتری‌های لنز‌های پرایم، امکان عکاسی روی دست و بدون نیاز به افزایش زیاد ایزو اشاره کرد. با توجه به حداکثر بازشدگی کمتر از F2 در لنز‌های پرایم، می‌توان در شرایط کم‌نور هم عکس‌هایی با روشنایی و وضوح مطلوبی را به ثبت رساند.

بهترین فاصله کانونی برای عکاسی خیابانی چیست؟

در عکاسی خیابانی کدام لنز بهتر است؟ آیا باید از لنز ۵۰ میلی‌متر استفاده کرد یا ۳۵ میلی‌متر؟ نظر‌ها در این رابطه متفاوت است. ولی در واقع عکاسی خیابانی به لنز‌هایی با این فاصله کانونی محدود نمی‌شود و خیلی از عکاسان خیابانی حرفه‌ای از لنز‌هایی با فواصل کانونی دیگر استفاده می‌کنند.

لنز‌های واید با فاصله کانونی کمتر از ۳۵ میلی‌متر

استفاده لنز‌های واید با فاصله کانونی کمتر از ۳۵ میلی‌متر در عکاسی خیابانی کمی مشکل به نظر می‌رسد. هر چند برای گرفت پرتره‌های محیطی می‌توان از این لنز‌ها استفاده کرد و برای عکاسی متداول خیابانی بیش از حد باید به سوژه نزدیک شد و همین در روند کار تأثیر می‌گذارد. با این وجود خیلی‌ها لنز ۲۴ میلی‌متری را برای عکاسی خیابانی مناسب می‌دانند. ولی بهتر است که یک فاصله منطقی با سوژه حفظ شود تا هم خود عکاس و هم فردی که دارد عکاسی می‌شود احساس راحت‌تری داشته باشند.

لنز‌های ۳۵ میلی‌متری

لنز‌هایی با این فاصله کانونی بیشترین استفاده را در بین عکاسان خیابانی دارد. لنز‌های ۳۵ میلی‌متری زاویه دیدی مناسب را برای ثبت مناظر شهری و اماکن عمومی پوشش می‌دهد. این لنز‌ها نه آن‌قدر واید هستند که با اعوجاج‌ و دیستورشن پرسپکتیو فضا را به هم بریزند و نه آن‌قدر واید هستند که نتوان المان‌های مختلف شهری را در کادر جای داد. به علاوه لنز‌هایی با فاصله کانونی بین ۳۵ تا ۵۰ میلی‌متر نزدیک‌ترین تصویر را به چشم انسان ارائه می‌دهد. هر چند اگر بخواهید با این لنز‌ها پرتره‌های خیابانی بگیرید، باید کمی جسارت داشت و بیش از حد به شخص نزدیک شد. لنز‌های زیر می‌توانند جزو بهترین گزینه‌ها برای عکاسی خیابانی باشند:

Zeiss Milvus 35mm f/2 ZE – Canon Mount

Sigma 35mm f/1.4 DG HSM Art – Nikon Mount

Tamron SP 35mm f/1.8 Di VC USD – Canon Mount

Nikon AF NIKKOR 35mm f2D

Nikon AF-S DX NIKKOR 35mm f/1.8G

Canon EF 35mm f/1.4L USM

هم‌چنین لنز‌های کلاسیک Voigtlander نیز از وضوح بالایی برخوردار هستند و شارپنس فوق‌العاده بالایی را ارائه می‌دهند. این لنز‌ها اغلب با مانت M لایکا ساخته می‌شوند و برای اتصال آن به دوربین‌های کانن و نیکون باید از مبدل استفاده کرد. به علاوه لنز‌های Voigtlander مجهز به فوکوس خودکار نیستند همین امر ممکن است از سرعت عمل عکاس بکاهد. با این وجود با توجه به رزولوشن برتری که این لنز‌ها ارائه می‌دهند، می‌توانیم آن‌ها را نیز در لیست بهترین لنزهای ۳۵ میلی‌متری برای عکاسی خیابانی بگنجانیم:

Voigtlander Nokton Classic 35mm f1.4 Manual Focus M Mount

Voigtlander Nokton Aspherical 35mm f1.2 Lens II M-Mount

دو عکس زیر با لنز ۳۵ میلی‌متری Tamron SP 35mm f/1.8 Di VC USD – Canon Mount گرفته شده‌اند.

لنز‌های ۵۰ میلی‌متری

اگر قصد دارید با لنزی که تهیه می‌کنید غیر از عکاسی خیابانی، زمینه‌های دیگری از عکاسی را تجربه کنید، لنز‌های پرایم ۵۰ میلی‌متری می‌تواند بهترین گزینه باشد. این لنز برای عکاسی در خیلی از ژانر‌های عکاسی مناسب است و پرکاربرد‌ترین لنز پرایم بین عکاسان به حساب می‌آید.

از طرفی اگر در عکاسی خیابانی ثبت پرتره اشخاص از اولویت بیشتری برخوردار باشد، به کاربران لنز‌های ۵۰ میلی‌متری می‌تواند کار عکاس را راحت‌تر کند، چرا که نیازی نیست بیش از حد به سوژه نزدیک شد.

لنز‌های ۵۰ میلی‌متری زیر به ترتیب بهترین گزینه‌ها برای عکاسی خیابانی به حساب می‌آیند:

Sigma 50mm f/1.4 DG HSM Art Canon Mount

Sigma 50mm f/1.4 DG HSM Art Nikon Mount

Zeiss Milvus 50mm f/1.4 ZE – Canon Mount

Zeiss Milvus 50mm f/1.4 ZF.2 – Nikon Mount

Canon EF 50mm f/1.2L USM

Nikon AF NIKKOR 50mm f/1.4D

Canon EF 50mm f/1.4 USM

Canon EF 50mm f/1.8 STM

Nikon AF NIKKOR 50mm f/1.8D

سه عکس زیر با لنز‌های ۵۰ میلی‌متری گرفته شده‌اند:

نتیجه‌گیری:

با توجه به مواردی که در بالا به آن اشاره شد، لنز‌های پرایم ۳۵ و ۵۰ میلی‌متری بهترین گزینه برای عکاسی خیابانی هستند و اگر می‌خواهید به صورت حرفه‌ای عکاسی خیابانی را دنبال کنید، بهتر است که دو لنز با این فواصل کانونی را با خود به همراه داشته باشد. هم‌چنین در انتخاب و خرید لنز باید دقت زیادی کرد و بهترین انتخاب را داشت چرا که یک لنز با کیفیت و خوب همیشه یک لنز خوب باقی می‌ماند ولی یک دوربین خوب بعد از چند سال توان رقابت با دوربین‌های جدیدتر را نخواهد داشت.

با لنزهای فوق می توانید عکاسی خیابانی خوبی داشته باشید.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

آشنایی با بهترین دوربین ها برای عکاسی در نور کم

دوربین های مختلفی ار می توان در بازار یافت که هر یک با ویژگی ها و طراحی خاص خود همراه هستند. اما کمتر پیش می آید تا افرادی شما را برای دوربین مناسب در شرایط نوری کم کمک کند.

در حالی که اکثر دوربین‌های مدرن عکس‌های با کیفیت بالایی را می‌توانند بگیرند، ولی همه آن‌ها در شرایط سخت از عملکرد بالایی برخوردار نیستند. هر چه شرایط محیط برای عکاسی در نور کم چالش‌برانگیزتر شود به دوربین بهتری برای عکاسی نیاز خواهید داشت. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد تماماً در رابطه با ثبت نور است و هر چه شرایط نوری ضعیف‌تر شود عملکرد و قابلیت دوربین بیشتر محک می‌خورد. در ادامه سعی شده تا دوربین‌های عکاسی‌ای که بهترین عملکرد و کمترین نویز را دارند معرفی شوند و مشخصات آن‌ها موردبررسی قرار گیرد.

<>

عملکرد خوب دوربین در شرایط نوری تاریک برای آن دسته از عکاسانی مهم است که عکاسی نجومی می‌کنند، از کنسرت‌ها و تئاتر‌ها عکس می‌گیرند یا مناظر طبیعی و شهری را در شب عکاسی می‌کنند. البته برای هرکدام از این زمینه‌های عکاسی ابزارها و راه‌حل‌هایی وجود دارد. عکاسان ورزشی معمولاً حساسیت ایزوی دوربین را افزایش می‌دهند، عکاسان عروسی از نور‌های پیوسته و رو دوربینی استفاده می‌کنند و یا مثلاً عکاسان خیابانی از لنز‌های سریع و نور‌های مصنوعی خود شهر بهره می‌گیرند و در همه این موارد برای رسیدن به بهترین نتیجه باید از یک دوربین مناسب نیز برخوردار بود و با بالا رفتن ایزو یا کم شدن نور محیط نویز بالایی نداشته باشد و دقت رنگی مطلوبی داشته باشد. به علاوه بر خلاف تصور بالا رفتن رزولوشن سنسور نه تنها رابطه‌ای با عملکرد بهتر دوربین در شرایط کم‌نور ندارد بلکه ممکن است نویز بیشتری را در تصویر ایجاد کند.

دوربین‌هایی که بهترین عملکرد را در شرایط نوری ضعیف دارند، طبق بررسی‌های انجام شده و بر اساس تست‌های سایت DxOmark بر اساس زیر می‌باشند.

دوربین‌های فول‌فریم:

Nikon D5

Sony a7S II

Canon 5D Mark IV

دوربین‌های APS-C

Nikon D7500

Sony a6300

Canon 7D Mark II

مواردی که باید در مورد عکاسی در نور کم در نظر بگیریم:

سایز سنسور: سایز حسگر دوربین تقریباً در همه زمینه‌های عکاسی مورد بحث قرار می‌گیرد ولی زمانی که از ثبت عکس در شرایط کم‌نور صحبت می‌شود از اهمیت بیشتر برخوردار می‌شود. هر چه ابعاد سنسور بزرگ‌تر باشد طبیعتاً سطح بیشتری برای جذب نور خواهد داشت عکس با روشنایی مطلوب‌تری ثبت می‌شود؛ بنابراین دوربین‌های مدیوم‌فرمت از این نظر بهترین عملکرد را دارند و بعد از آن دوربین‌های فول‌فریم قرار دارند. دوربین‌هایی یا سنسور APS-C و MFT را نیز می‌توان در رتبه‌های بعدی قرار داد.

البته دوربین‌های فول‌فریم نسبت معایبی نیز دارند. آن‌ها معمولاً قیمت بالایی دارند، وزن آن‌ها بالاست و از ابعاد کامپکتی نیز برخوردار نیستند؛ بنابراین برای عکاسانی که از نمی‌خواهند هزینه زیادی را برای دوربین صرف کنند یا به یک دوربین سبک و خوش‌دست برای عکاسی نیاز دارند، دوربین‌های APS-C گزینه‌های بهتری هستند.

ایزو: میزان حساسیت ایزو حساسیت سنسور را نسبت به نور را مشخص می‌کند. سنسور هر دوربینی یک ایزوی مشخص و طبیعی دارد که با تقویت یا تضعیف ولتاژ خروجی می‌توان میزان آن را تغییر داد. هر چه ایزو بالاتر رود تقویت الکترونیکی سیگنال‌ها بیشتر می‌شود و به طبع آن نویز‌ها نیز تقویت شده و نمود بیشتر در تصویر خواهند داشت. ولی دوربین‌هایی هستند که در ایزو‌های بالا عملکرد بهتری نسبت به دیگر دوربین‌ها دارند و نویز را بهتر کنترل می‌کنند؛ به عبارت دیگر این که دوربین‌ها قادرند تا چه قدر افزایش ایزو داشته باشند مهم نیست. مهم اینجاست که عملکرد دوربین و نویز تصویر در ایزو‌های بالا به چه صورت است.

بهترین دوربین‌های فول‌فریم برای عکاسی در نور کم :

دوربین‌های فول‌فریم بهترین گزینه در بین دوربین‌های متداول برای عکاسی در نور کم هستند. هر چند سه دوربین که به آن‌ها اشاره می‌شود، قیمت بالایی دارند ولی تصویری که در محیط‌های تاریک ارائه می‌دهند نسبت به دوربین‌هایی که سنسور کوچک‌تری دارند، جزئیات و کیفیت بسیار بالاتری دارد.

Nikon D5:

<imgalignright” src=”https://akasee.ir/wp-content/uploads/2018/03/nikon-d5.jpg” >

هر چند که این دوربین قیمت بسیار بالایی دارد ولی در کنار Nikon D850 بهترین عملکرد را در شرایط نوری ضعیف دارد. این دوربین قادر است تصویری با نویز پایین و وضوحی بالا را در محیط‌های کم‌نور ثبت کند. البته لنزی که با آن عکاسی می‌شود نیز باید مینیمم دیافراگم مناسبی مثل F1.4 یا F1.2 داشته باشد تا بتوان نتیجه بهتری گرفت. D5 سنسوری ۲۰ مگاپیکسلی دارد و می‌توان حساسیت ایزوی آن را تا ۳،۲۸۰،۰۰۰ افزایش داد و با سرعت ۱۴ فریم بر ثانیه عکاسی کرد.

Sony a7S II:

سونی این دوربین را بر اساس عملکرد بالا در محیط‌های کم‌نور طراحی کرده است. این دوربین در بین دوربین‌های فول‌فریم از بزرگ‌ترین اندازه پیکسل برخوردار است و به لطف همین ویژگی در شرایط نوری ضعیف نویز تصویر بسیار پایین خواهد بود و عکس با وضوحی بالا به ثبت می‌رسد. A7S II همچنان از یک سنسور ۱۲ مگاپیکسل فول‌فریم Exmor CMOS در کنار پردازشگر تصویر BIONZ X جهت ارائه‌ی محدوده‌ی ایزوی استاندارد ۱۰۰ تا ۱۰۲۴۰۰، بهره می‌برد. این حساسیت قابل‌گسترش به ISO 50-409600 است. از دیگر ویژگی‌های‌ که این دوربین را نسب به رقبای خود متمایز می‌کند سرعت و عملکرد بسیار بالای فوکوس خودکار حتی در محیط‌های نزدیک به تاریکی است.

Canon 5D Mark IV

این دوربین در حال حاضر پرچم‌دار محصولات کانن به حساب می‌آید. هر چند که این دوربین در مقایسه با بعضی دوربین‌های هم‌رده از حساسیت ایزو‌های بالاتری برخوردار نیست ولی در این است ما قرار گرفته چون تقریباً در هر شرایطی از عملکرد فوق‌العاده‌ای برخوردار است حتی دز شرایطی که نور محیط بسیار کم باشد. ۵D Mark IV به یک حسگر فول‌فریم از نوع CMOS مجهز شده است که تفکیک‌پذیری ۳۰.۴ مگاپیکسل را ارائه می‌دهد. علاوه بر این٬ پردازشگر تصویری DIGIC 6+ در قلب این دوربین جای گرفته تا تمام پردازش‌های مورد نیاز در دوربین با سرعت و دقت بالایی صورت پذیرد. Canon 5D Mark IV از دامنه حساسیت ایزوی ۱۰۰-۳۲۰۰۰ بهره می‌برد که البته امکان افزایش آن تا ۵۰-۱۰۲۴۰۰ نیز فراهم است. به این ترتیب توسط این دوربین می‌توان در محیط‌های کم‌نور٬ عکس‌هایی با روشنایی و شارپنس بالا و حداقل نویز را به ثبت رساند.

بهترین دوربین‌های با سنسور APS-C برای عکاسی در نور کم :

 

Nikon D7500:

این دوربین با سنسور ۲۰.۹ مگاپیکسلی و قابلیت افزایش ایزو تا ۱۶۴۰۰۰۰ یکی از بهترین دوربین‌ها برای عکاسی در نور‌ کم به حساب می‌آید. D7500 از ۵۱ نقطه فوکوس برخوردار است و در دقت بالایی در فوکوس خودکار حتی در شرایط کم‌نور دارد. این دوربین نسبت به دوربین‌های فول‌فریم از ابعاد و وزن کم‌تری برخوردار است.

Sony a6300

این دوربین کراپ سنسور بدون‌آینه مقایسه دوربین‌هایی در بازه قسمتی یکسان، کیفیت بالایی را در محیط‌های کم‌نور ارائه می‌دهد. Sony a6300 از سنسوری با رزولوشن ۲۴.۳ مگاپیکسل برخوردار است و ایزوی آن را می‌توان تا ۵۱،۲۰۰ افزایش داد. تا ایزو ۲۵،۶۰۰ این دوربین نسبت سیگنال به نویز بسیار بالایی دارد و تصاویر با وضوح و جزئیات بالای ثبت می‌شوند. به علاوه که این دوربین به ۴۲۵ نقطه فوکوس مجهز است و حتی در محیط‌های نسبتاً تاریک نیز با سرعت بالایی بر روی سوژه فوکوس می‌کند.

Canon 7D Mark II

۷D Mark II یکی از بهترین دوربین‌های کراپ‌سنسور برای عکاسی در نور کم به حساب می‌آید. این دوربین برای عکاسی ورزشی و عکاسی طبیعت به انتخاب عالی به حساب می‌آید و یکی از قوی‌ترین دوربین‌ها در فوکوس خودکار به حساب می‌آید. سنسور این دوربین رزولوشنی معادل ۲۰.۹ مگاپیکسل دارد و حساسیت ایزوی آن را می‌توان تا ۱۶۰۰۰ افزایش داد.

متغیر‌های زیادی هستند که رسیدن به یک نتیجه خوب در عکاسی از محیط‌ها و صحنه‌های کم‌نور ممکن می‌کنند. علاوه بر داشتن یک دوربین مناسب باید از لنز‌های سریع، سه‌پایه و شاید فلاش نیز استفاده کرد تا بتوان عکسی واضح و شارپ خلق کرد.

اگر به لیست فوق توجه کنید گزینه مناسب را پیدا خواهید کرد.
با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

نحوه عکسبرداری کلاسیک با نورپردازی در استودیوها

عکسبرداری بدون انجام قواعد و آموزش نمی تواند ثمره قابل توجهی داشته باشد و به نوعی افراد نیاز دارند تا از این قواعد و  آموزش ها بهره گیرند و آن به کار گیرند.
تمام هنر یک عکاس چهره حرفه‌ای، مهارت در بازی با نور است. با تجربه و دانش کافی از آناتومی صورت و شناخت نور، هر کسی می‌تواند بهترین پرتره‌ها را خلق کند. در عکاسی پرتره کلاسیک معمولاً چند روش مختلف مطرح می‌شود که با رعایت این قواعد می‌توان پرتره‌های استودیویی جذاب و خیره‌کننده‌ای را خلق کرد. در این تکنیک‌های کلاسیک معمولاً نسبت‌های نور‌های مختلف، محل قرارگیری نورها یا همان دیاگرام نوری، زاویه قرارگیری صورت در برابر دوربین و زاویه دید، طبق اصولی ثابت و قراردادی تعریف می‌شود. قبل از این در پیکسل در مورد نورپردازی پرتره به طور کلی صحبت به میان آمده بود. در ادامه سعی شده است تا بررسی برخی از تکنیک‌های نورپردازی پرتره با نورهای استودیویی و بررسی تفاوت آن‌ها، بتوان تا حدودی بر عکاسی کودک در آتلیه کودک استودیویی چهره مسلط شد. <>

از زمان اختراع دوربین عکاسی تا به امروز، ثبت چهره انسان یکی از مهم‌ترین وظایف رسانه عکاسی است. انسان همیشه دوست دارد تا به نوعی خود را جاودانه کند و عکس هرچند به صورت مجازی ولی وسیله‌ای کاملاً مناسب برای رسیدن به این نیاز بود؛ بنابراین انسان‌ها همیشه سعی دارند تا در زیباترین فرم ممکن چهره خود را در تصویر جاودانه کنند. قواعد و روش‌های بسیاری در عکاسی چهره تاکنون مطرح شده ولی هیچ‌کدام قانون‌های ثابتی نیستند و باید با کسب تجربه و مهارت به سبک شخصی خود در نورپردازی پرتره رسید. با این حال تکنینک‌های مرسوم و متداولی در نورپردازی این ژانر عکاسی وجود دارد که جواب خود را پس داده‌اند و با رعایت آن‌ها می‌توان پرتره‌های اصولی و خارق‌العاده‌ای را خلق کرد.

نورپردازی Split:

در این روش همان‌گونه که از نامش پیداست، صورت به دو قسمت مساوی سایه و روشن تقسیم می‌شود. در پرکنتراست ترین حالت یک سمت چهره کاملاً تاریک و نیمه دیگر روشن است. این نورپردازی معمولاً برای ثبت پرتره‌های دراماتیک به کار می‌رود و بر روی صورت آقایان نتیجه بهتری می‌دهد. منبع نور یا فلاش در نورپردازی Split هم‌سطح صورت و در زاویه ۹۰ درجه در کنار او قرار می‌گیرد. برای روشن‌تر کردن قسمت سایه صورت می‌توان در طرف دیگر سوژه یک رفلکتور قرار داد. به این دلیل که تنها از یک منبع نور در این تکنیک استفاده می‌شود، نورسنجی بسیار ساده است و برای این کار تنها کافی‌ست نورسنج را از صورت سوژه، به سمت فلاش گرفته و فلاش را تخلیه می‌کنیم تا نور فلاش خوانده شود. بهترین عدد دیافراگم در عکاسی کلاسیک پرتره بین ۵.۶ تا ۸ است، بنابراین قدرت فلاش بهتر است که بر روی این اعداد تنظیم شود. برای رسیدن به نتیجه بهتر، نورپردازی پرتره به گونه‌ای باید انجام شود تا چشمی که در سایه قرار گرفته است، کمی روشن شود و بازتاب فلاش، یا همان کچ‌لایت در آن دیده شود. برای رسیدن به این وضعیت باید کمی صورت را به سمت نور چرخاند.

نورپردازی Loop

در این روش از نورپردازی، سایه بینی، بر روی گونه می‌افتد. برای رسیدن به چنین تصویری، منبع نور کمی بالاتر از سطح سر مدل و بسته به چهره فرد، در زاویه بین ۳۰ تا ۴۵ درجه قرار می‌گیرد. اگر به عکس‌‌هایی که با این روش نورپردازی شده‌اند نگاه کنید، سایه‌ای کوچک از بینی که در سمت مخالف نور قرار گرفته، کاملاً مشهود است. ولی باید توجه داشت که سایه بینی با سایه گونه، تداخل نداشته باشد. در ضمن ارتفاع نور را نباید خیلی بالا برد، چرا که کچ‌لایت چشم‌ها از دست می‌رود و سایه بینی ممکن است عجیب به نظر برسد. برای پر کردن سایه‌ها نیز می‌توان یک فلاش دیگر به همراه سافت باکس را با یک استاپ روشنایی کمتر دقیقاً در مقابل صورت مدل قرار داد یا در طرف مقابل فلاش از یک رفلکتور استفاده کرد.

<imgsrc=”https://akasee.ir/wp-content/uploads/2018/03/stock-photo-91292535-1-1024×683.jpg”>

نورپردازی رامبرانتی:

این شیوه نورپردازی، برگرفته از روشی بود که رامبرانت، نقاش هلندی قرن شانزدهم در نقاشی‌هایش به کار می‌گرفت. نورپردازی رامبرنتی با مثلثی که بر روی گونه مدل شکل می‌گیرد، شناخته می‌شود. برخلاف نورپردازی در روش loop سایه بینی و گونه‌‌ با یک دیگر تداخل دارند و در زیر چشم یک مثلث روشن شکل می‌گیرد. در نورپردازی رامبرانتی باید توجه داشت که نور به چشمی که در سایه قرار گرفته است نیز بتابد. جهت رسیدن به نور رامبرانتی، سوژه نسبت به منبع نور باید در جهت مخالف کمی بچرخد و نور در سطح بالا‌تری نسبت به سر مدل قرار گیرد تا سایه بینی بزرگ‌تر شده و در سایه گونه محو شود. صورت هر فردی مناسب برای نورپردازی رمبرانتی مناسب نیست. برای چهره کسانی که گونه‌های برجسته‌ای دارند، راحت‌تر می‌توان به این نورپردازی رسید. حالت چهره و تناسب اعضای صورت نقش بسیار مهمی در انتخاب شیوه نورپردازی ایفا می‌کند. اگر فردی پیشانی بلندی دارد، توصیه نمی‌شود که نور در ارتفاع بالایی نسبت به سر قرار گیرد و یا اگر بینی مدلی بزرگ است خیلی نباید نور را به کناره‌ها برد تا سایه بینی بزرگ نشود و یک نور نرم و بخش بر روی صورت تاباند.

نورپردازی پروانه‌ای:

نور‌پردازی پروانه‌ای، به علت اینکه یک سایه کوچک و پروانه‌های شکل، در زیر بینی شکل می‌گیرد به این اسم نام‌گذاری شده است. در این شیوه نور روبه‌روی چهره و در ارتفاعی نسبتاً بالا نسبت به سوژه قرار می‌گیرد. باید توجه داست که فلاش یا منبع نور خیلی نباید بالا باشد چرا که سایه بینی، لب را قطع می‌کند و تصویر جذابی از مدل به ثبت نمی‌رسد. دوربین در این روش روبه‌روی چهره و زیر منبع نور قرار می‌گیرد و برای پر کردن سایه‌ها می‌توان یک رفلکتور را به دست مدل داد و از او خواست که آن را به گونه‌ای که در کادر قرار نگیرد و در زاویه مناسب ثابت نگاه دارد. در صورت‌های استخوانی و کشیده نورپردازی پروانه می‌تواند فوق‌العاده باشد ولی صورت‌های گرد در نورپردازی loop بسیار جذاب‌تر به نظر می‌رسند. به علاوه از این شیوه نور‌پردازی معمولاً در عکاسی مد و فشن نیز استفاده می‌شود.

<imgsrc=”https://akasee.ir/wp-content/uploads/2018/03/stock-photo-165563473-1024×707.jpg”>

نورپردازی متقارن:

در نورپردازی پرتره متقارن با Clamshell معمولاً دو منبع نور به کار گرفته می‌شود. نور‌ها با زاویه مساوی و فاصله یکسان در دو طرف سوژه قرار می‌گیرند تا دو طرف چهره به گونه‌ای یکنواخت روشن شود. باید توجه داشت که نور تابیده شده بر روی صورت باید خیلی نرم و پخش باشد تا سایه‌ها بسیار محو باشند. چرا که در این روش دو منبع نور مورد استفاده قرار گرفته‌اند، دو سایه تشکیل خواهد شد و نورپردازی پرتره را بسیار مشکل می‌کند، بنابراین بهتر است تا در حد امکان نور را پخش و یکنواخت بر روی چهره تاباند تا سایه‌ای بر روی گونه‌ها تشکیل نشود.

<imgsrc=”https://akasee.ir/wp-content/uploads/2018/03/stock-photo-92905937-1-1024×768.jpg”>

بک‌لایت و هدلایت:

در تمامی روش‌های فوق می‌توان بک لایت و هد لایت را نیز در نورپردازی پرتره به کار برد. نور هدلایت توسط یک شاخه نور که بالا سر سوژه و کمی پشت سر آن قرار می‌گیرد، تشکیل می‌شود تا مو‌ها و شانه‌های مدل روشن شود. شدت نور هدلایت با توجه به اینکه رنگ موی مدل چیست، بهتر است بین ۱.۵ تا ۲ برابر نور اصلی باشد. بک لایت نیز باید همین شدت نور را داشته باشد با این تفاوت که در پشت سوژه قرار می‌گیرد و لبه‌های صورت و بدن مدل درخشان‌تر به نظر می‌رسد و از پس زمینه جدا می‌شود.

Broad light و Short light

در نورپردازی پرتره، موقعیت و زاویه ‌قرارگیری سر نسبت به دوربین و منبع نور بسیار مهم است. برای گرفتن پرتره‌های های‌کی که نواحی روشن بسیار بیشتر از سایه‌ها است می‌توان نیمه‌ای از صورت را که نور اصلی به آن تابیده را کمی به سمت دوربین چرخاند. این وضعیت را Broad light یا نورِ پهن نام‌گذاری کرده‌اند. نور‌پردازی Broad باعث می‌شود که صورت پهن‌تر از آنچه که هست به نظر برسد، بنابراین برای صورت‌های لاغر و کشیده می‌تواند بسیار مؤثر و کار آمد باشد.

در مقابل Broad light، نور‌پردازی Short light قرار دارد که نیمه تاریک‌تر صورت به سمت کمی دوربین می‌چرخد تا صورت کمی باریک‌تر از به نظر برسد. برای نور‌پردازی صورت‌های گرد می‌توان از این روش استفاده کرد. لازم به ذکر است که این دو تکنیک را می‌توان در تمام شیوه‌های نورپردازی به کار برد به شرطی که منبع نور از اصلی از کناره‌ها به مدل تابیده شود.


برای مسلط شدن به نور‌پردازی پرتره مهم‌ترین فاکتور تمرین هر‌چه بیشتر و کسب تجربه است. هر کسی می‌تواند با ترکیب تکنیک‌های فوق و کمی خلاقیت و تمرین به یک استاد نورپردازی پرتره تبدیل شود. اگر فلاش‌های استودیویی در اختیار ندارید، می‌توانید با یک یا دو فلاش‌ رو دوربینی و رفلکتور شروع کنید یا حتی اگر قصد ندارید با اسپیت‌لایت نورپردازی کنید، می‌توانید از نور روز که بهترین کیفیت‌ را دارد شروع کنید.

اگر از روش های فوق بهره گیرید بسیار کارساز است.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

نحوه عکسبرداری از آسمان شب

آسمان شب سوژه جذابی برای عکسبرداری بوده و می توان آن را گزینه مناسبی دانست که بسیاری سعی می کنند به بهره گیری این آسمان زیبا تاریک و پر ستاره بپردازند و آن را ثبت کنند.

در طول سال گذشته، من طرفدار پر و پا قرص عکاسی شبانه و آسمان شب شده ام. من همیشه از آن لذت می بردم، اما زادگاه من در نروژ مناظر چندان جالبی ندارد. بنابراین من به ندرت برای بیرون رفتن در طول شب به خودم زحمت می دادم – مگر این که نمایش نادری از نورهای شمالی (شفق قطبی) یا بارش شهابی اتفاق می افتاد. با این حال، بعد از نقل مکان به شمال اسپانیا، بیشتر و بیشتر وقتم را صرف عکاسی از ستارگان کردم. چیزی که برای چشم غیر مسلح کاملا سیاه و تاریک به نظر می رسد، می تواند در پشت دوربین یک منظره زیبا باشد. در این مقاله، من نکات و ترفندهایی در مورد نحوه عکاسی بارداری در آتلیه بارداری از حالت های مختلف آسمان شب، از جمله کهکشان راه شیری، ماه نو، یا بارش شهابی به اشتراک خواهم گذاشت.
تنظیمات دوربین برای عکاسی در شب

نور مهم ترین بخش عکاسی است؛ بدون نور، هیچ عکسی نمی توان گرفت. در طول شب هوا تاریک و نور کم است، که عکاسی را چالش برانگیز می کند. در حقیقت، برای ثبت یک تصویر در طول شب، شما به احتمال زیاد مجبورید کمی از کیفیت تصویر را فدا کنید – استفاده از یک دیافراگم باریک و ایزوی کم را فراموش کنید.

برخلاف عکاسی منظره معمولی، عکاسی در شب برای ثبت نور کافی جهت نوردهی درست صحنه، به تنظیمات کمتری نسبت به حالت ایده آل نیاز دارد. از آنجا که نور زیادی وجود ندارد، این به معنی باز کردن دیافراگم، افزایش ایزو و طولانی کردن زمان نوردهی (سرعت شاتر) است.

برای هر سناریو یک تنظیمات درست منحصر به فرد وجود ندارد، زیرا این امر به عوامل بسیاری (مانند روشنایی ماه) بستگی دارد. اما به عنوان یک قاعده کلی، شما باید از بازترین دیافراگمی که لنزتان اجازه می دهد برای ثبت جزئیات آسمان به دقیق ترین شکل ممکن استفاده کنید. لنزهایی که دیافراگم f/2.8 دارند، در میان عکاسان شب و ستارگان بسیار محبوب هستند و اگر لنز شما اجازه چنین دیافراگم بازی را می دهد، این جایی است که باید از آن شروع کنید.
ایزو و سرعت شاتر

ایزو نیز باید برای عکاسی در شب مقدار زیادی افزایش داده شود. برای عکاسی منظره معمولی، من همیشه بر اهمیت عکاسی با کمترین ایزوی ممکن تاکید می کنم. با وجود این که ما هنوز هم می خواهیم با کمترین تنظیمات ممکن عکس بگیریم، اما اکنون باید حداقل ایزوی ۱۶۰۰ را در شب در نظر بگیریم. استفاده از ایزوی ۳۲۰۰ یا ۶۴۰۰ در طول شب غیر معمول نیست. با این حال، برای حفظ بیشترین کیفیت ممکن، سعی کنید از پایین ترین گزینه ممکن استفاده کنید.

انتخاب سرعت شاتر کمی مشکل تر است، زیرا به فاصله کانونی لنز شما بستگی دارد، اما من توصیه می کنم که طولانی تر از ۳۰ ثانیه نباشد، مگر این که بخواهید از رد ستارگان عکس بگیرید (بعدا در همین مقاله دوباره به این موضوع خواهم پرداخت). هنگام انتخاب سرعت شاتر، قانون ۵۰۰ دستورالعمل خوبی است. در واقع، ۵۰۰ را تقسیم بر فاصله کانونی لنزی که در حال استفاده از آن هستید بکنید، تا حداکثر سرعت شاتری که می توانید استفاده کنید (برای اجتناب از ایجاد رد ستارگان)، به دست آورید. اگر از یک دوربین کراپ سنسور استفاده می کنید، باید فاصله کانونی معادل یک لنز فول فریم را محاسبه کنید (به عنوان مثال، ۲۰mm در کراپ سنسور = ۳۰mm. ثانیه ۵۰۰/۳۰ = ۱۶٫۶).

به خاطر داشته باشید که سه پایه برای عکاسی در شب برای به دست آوردن یک تصویر واضح و شارپ ضروری است. ثابت نگه داشتن دوربینتان در دست برای چند ثانیه امکان پذیر نیست!
برنامه ریزی برای عکاسی از آسمان شب

جستجو در طول شب می تواند دشوار باشد، بنابراین اغلب خوب است که قبل از رفتن به محل عکاسی در تاریکی، خودتان را با آن منطقه آشنا کنید. می دانم که این کار همیشه امکان پذیر نیست، اما حداقل از یک اپلیکیشن مانند PhotoPills برای یادگیری فاز (وضعیت) ماه، موقعیت آن، و همچنین زمان طلوع و غروب خورشید و ماه و هر چیزی دیگری که مربوط به عکاسی شما باشد، استفاده کنید. هرچه بیشتر آماده باشید، شانس بیشتری برای گرفتن یک عکس عالی خواهید داشت.

عکاسی: برای محاسبه طلوع و غروب خورشید (اینجا کلیک نمایید) و برای فاز و زمان طلوع و غروب ماه از این ابزار استفاده نمایید. کافیست شهر خود را در کادر مربوطه وارد نمایید.

بیایید آنچه را که باید قبل از بیرون رفتن برای عکاسی بدانید، خلاصه کنیم:

زمان گرگ و میش
زمان تاریکی دریایی و نجومی
فاز ماه
موقعیت ماه در آسمان
زمان طلوع و غروب ماه
زمانی که کهکشان راه شیری قابل مشاهده است (در صورت امکان)
موقعیت کهکشان راه شیری (در صورت امکان)

تمام این اطلاعات را می توانید به سادگی در اپلیکیشنی مانند PhotoPills یا با یک جستجوی آنلاین سریع پیدا کنید.
ایده های کلی برای عکاسی در شب

اگر هدف شما عکاسی از ستاره ها و آسمان طبیعی شب باشد، گمان می کنم که می خواهید بیشترین تعداد ستاره ممکن را ببینید. برای به دست آوردن بهترین نمای ممکن از ستاره ها، شما باید خودتان را در مکانی قرار دهید که از شهرهای بزرگ و آلودگی نوری دور باشد.

نمایش ظریف نورهای شمالی در لوفوتن

وب سایت ها و نقشه هایی مانند DarkSiteFinder برای جستجوی مناطق دارای آلودگی نوری کمتر منابعی عالی هستند. اگر شما نزدیک یک شهر بزرگ زندگی می کنید، احتمالا باید کمی بیشتر از کسی که نزدیک یک شهر کوچک زندگی می کند، سفر کنید (از شهر دور شوید). فیلترهایی مانند NiSi’s Natural Night Filter وجود دارند که به کاهش آلودگی نوری کمک می کنند، اما به طرز جادویی همه آنها را از بین نخواهند برد و یک آسمان پر ستاره به شما نخواهند داد – تنها رنگ آلودگی نوری را خنثی می کنند.

برای به دست آوردن بیشترین جزئیات در آسمان شب، اجتناب از هفته هایی که به ماه کامل نزدیک تر هستند نیز ایده آل است. در طول این دوره، آسمان روشن تر است و ستاره های کمتری هم برای دوربین و هم چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. با این حال، این بدان معنی نیست که شما باید در خانه بمانید؛ در طول ماه کامل نیز سوژه های بسیار جالبی وجود دارند.
کهکشان راه شیری

نروژ برای نورهای شمالی، شب های تاریک و پر ستاره، و در کل مناظر زیبا شناخته شده است، اما چیزی که ما نداریم، کهکشان راه شیری است. اجازه دهید کمی دقیق تر بگویم؛ مرکز کهکشانی (روشن ترین قسمت قابل مشاهده کهکشان راه شیری که در اکثر تصاویر می بینید) هیچ وقت در نروژ قابل مشاهده نیست – ما تنها لبه های آن را می بینیم. بنابراین، شما می توانید هیجان مرا هر بار که شانس عکاسی از مرکز کهکشانی و کهکشان راه شیری به زیباترین شکل پیدا می کنم، تصور کنید.

تکنیک های عکاسی برای عکاسی از کهکشان راه شیری بیشتر شبیه به انواع دیگر عکاسی در شب می باشند. شما باید از یک دیافراگم باز، ایزوی بالا و یک سرعت شاتر حداکثر ۳۰ ثانیه استفاده کنید. من متوجه شده ام که یک ایزوی کمی بالاتر و یک سرعت شاتر حدود ۲۵ ثانیه (در هنگام عکاسی در ۱۴mm @f/2.8) بیشترین میزان جزئیات را در هنگام عکاسی از کهکشان راه شیری به شما می دهد. با استفاده از یک سرعت شاتر کُندتر، دوربین شروع به ثبت حرکت های جزئی در ستارگان (به دلیل چرخش زمین) کرده و کم کم تار می شود.

همچنین بهتر است که از کهکشان راه شیری در طول ماه نو یا قبل از این که ماه بالا بیاید، عکس بگیرید. هرچه آسمان تاریک تر باشد، شما ستاره های بیشتری را می بینید و کهکشان راه شیری جزئیات بیشتری خواهد داشت.
عکاسی از بارش شهابی

هر بار که یک بارش شهابی اتفاق می افتد، مانند بارش شهابی برساوشی (پرسیدز) اخیر، من آرزو می کنم که آسمان صاف باشد. هیچ چیزی جادویی تر از بیرون بودن در تاریکی، و نگاه کردن به ده ها یا حتی صدها ستاره دنباله دار در عرض چند ساعت نیست.

از آنجا که اکثر ستاره های دنباله دار تنها یک یا دو ثانیه دوام دارند، ثبت آنها در یک تصویر می تواند سخت باشد. به منظور ثبت بیشترین تعداد ممکن از آنها، من دوربینم را بر روی عکاسی با وقفه زمانی (interval shooting) تنظیم کرده و اجازه می دهم به طور پیوسته عکس بگیرد. برای ثبت ستاره های دنباله دار حتی کوچکتر، من سرعت شاتر را تا حدود ۱۵ ثانیه افزایش می دهم (بسته به روشنایی شب).
عکاسی از رد ستارگان

با توجه به چرخش زمین، زمانی که سرعت شاتر خیلی طولانی می شود، دوربین شما حرکت را در ستاره ها ثبت می کند. این یک آسمان تار و نرم ایجاد می کند و دیدن آن می تواند کاملا ناخوشایند باشد.

با این حال، این چیزی است که شما باید به عنوان یک مزیت از آن استفاده کنید، به جای این که آن را به عنوان یک مشکل ببینید. با طولانی کردن سرعت شاتر به چند دقیقه یا حتی یک ساعت (این به شما اجازه می دهد تا از یک ایزوی پایین و دیافراگم کوچک استفاده کنید اما ممکن است به پیکسل های سوخته منجر شود) قادر به ثبت آنچه که تحت عنوان رد ستارگان شناخته شده است، می باشید. این افکت می تواند واقعا جالب باشد اما مطمئن شوید که سرعت شاتر به اندازه کافی طولانی باشد تا ستاره ها تار به نظر نرسند.

ستارگان بر فراز صحرای بزرگ آفریقا – عکس از ویراستار dPS، دارلین هیلدبرنت (Darlene Hildebrandt). مجموعه نوردهی های ۳۰ ثانیه ای در ۴۵ دقیقه، انباشته شده با استفاده از StarStax، ترکیب شده با چند تصویر نقاشی شده با نور از چادر.

همچنین می توانید یک مجموعه تصویر را با استفاده از یک سرعت شاتر کوتاه تر ثبت کرده و آنها را در فتوشاپ یا نرم افزاری مانند StarStax با هم ترکیب کنید.
فاز ماه کامل و ماه روشن

همانطور که قبلا اشاره کردم، شب هایی که ماه کوچک است، بهترین زمان برای عکاسی در شب می باشد، چون در این زمان شما بیشترین تعداد ستاره را خواهید دید. با این حال، وقتی ماه بالاست، هنوز هم تصاویر جالب زیادی برای گرفتن وجود دارد.

اول از همه، از آنجا که ماه یک منبع روشن نور است، می توانید با استفاده از یک ایزوی کمی پایین تر یا دیافراگم بسته تر کار را انجام دهید. همچنین پیدا کردن یک ترکیب بندی مناسب می تواند آسان تر باشد، چون منظره روشن تر است. از این نور به نفع خود استفاده کرده و به سایه ها در منظره توجه کنید. شاید ماه یک کوه را روشن می کند؟ شاید یک بازتاب خوب در یک دریاچه ایجاد می کند؟ در طول این مدت، ترکیب بندی تصویرتان به گونه ای که منظره بیشتری نسبت به آسمان در آن گنجانده شده باشد می تواند عاقلانه باشد، چون اینجاست که جالب ترین چیزها اتفاق می افتند.

من شخصا ترجیح می دهم زمانی از ماه عکس بگیرم که موقعیت پایینی در آسمان دارد، چون به نظر من سایه ها در آن زمان جالب تر هستند. نکته: به همین دلیل است که طلوع و غروب خورشید برای عکاسی منظره در روز بهترین گزینه هستند.
نتیجه گیری

آیا قبلا عکاسی در شب را امتحان کرده بودید؟ اگر نه، دوربین و سه پایه خود (و شاید یک دوست برای همراهی) را برداشته و بیرون بروید و آن را امتحان کنید. هر نکته دیگری که در مورد عکاسی در شب مد نظر دارید را در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید. ما دوست داریم از شما بشنویم.

قطعا تماشا تصاویر می تواند جالب توجه باشد و لذت آفرین.

نویسنده: کریستین هویبرگ (Christian Hoiberg)

منبع:

عکاسی

چگونه پرتره ترکیبی ایجاد کرد

پرتره یکی از نحوه های عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد بوده که در آن افراد با رخی جالب توجه به ثبت تصویری از خود می پردازند و عکس هایی را به جای می گذارند تا همگان با مشاهده آن لذت کافی کسب کنند.

آیا می خواهید از یک زوج پرتره ای زیبا در فضای داخلی بگیرید؟ این آموزش عکاسی به شما کمک خواهد کرد. کافیست صحنه را تجسم کنید، دوربین را روی سه پایه قرار دهد و عکس بگیرید و در نهایت عکس ها را در فتوشاپ ترکیب نمایید. در ادامه نگاهی کلی بر مراحل کار خواهیم داشت.

چه کسی ایده کشف گنج پنهان را دوست ندارد؟ هنگام عکاسی در محل مورد نظر، ما به دنبال صحنه هایی می گردیم که به ما این امکان را می دهند تا تصاویر منحصر به فرد و تاثیرگذار، مانند عکس های برنده جایزه ای که در اینجا در سایت خود ما به اشتراک گذاشته شده است، ایجاد کنیم. این تصاویر تمایل ما را برای کنار زدن محدودیت های فعلی و ثبت لحظاتی که مشتریان ما آنها را برای نسل های آینده ارزشمند می دانند، تقویت می کنند.
مشکل: وقوع اتفاقات ناخوشایند و غیرمنتظره

علیرغم هدف خوب ما برای ایجاد تصاویر شگفت انگیز، گاهی اوقات شرایطی فراتر از کنترل ما سر راه قرار می گیرد. مثلا ممکن است هوا بارانی باشد یا زمانبندیمان درست پیش نرود، عوامل زیادی می توانند ما را از مسیرمان منحرف کرده و سد راه خلاقیت ما شوند. واقعیت این است که اتفاقات ناخوشایند پیش می آیند، اما ما می توانیم بر آنها غلبه کنیم.
راه حل: آمادگی برای کنار زدن مشکلات

اگر ما واقعا آماده باشیم، که شامل بررسی آثار دیگران، تمرین کردن تکنیکمان، برقراری ارتباط با مشتری هایمان برای فهمیدن نیازهای آنها، و وقت گذاشتن برای پیدا کردن مکان هایی که در آن عکاسی می کنیم می باشد، آن وقت می توانیم صرف نظر از شرایط تصاویر شگفت انگیری ایجاد کنیم. به یاد داشته باشید، صحنه های خیره کننده ممکن است درست جلوی چشم ما پنهان شده باشد؛ ما فقط باید آنها را شناسایی کرده و سپس پتانسیل آنها را آشکار کنیم. برای روشن شدن این نکته، ما قصد داریم نحوه استفاده از نورپردازی جدا از دوربین و فتوشاپ برای ایجاد یک پرتره ترکیبی شگفت انگیز را در ۷ مرحله ساده به شما آموزش دهیم.

برای دیدن ویدیو پشت صحنه، روی جهتنمای راست در کادر زیر کلیک کنید:

    Swipe through to see how we created this three photo composite using the @profotousa b2 as a backlight. @canonusa 5D Mark 4 with Canon 35mm f/1.4 ISO 100, 1/200th, f/5.6

    A post shared by SLR Lounge (@slrlounge) on Jul 31, 2017 at 3:57pm PDT

۱
به دنبال مکان هایی در داخل و بیرون باشید

ما توصیه می کنیم که قبل از شروع عکاسی، با محل مورد نظر خود آشنا شوید. در اینترنت به دنبال آن مکان عکاسی بگردید تا ببینید دیگران قبل از شما چطور آن را ثبت کرده اند، و سپس در روز عکاسی صبح زود در آنجا حاضر شوید تا به دنبال صحنه های خوب، هم در فضای داخلی و هم فضای بیرون بگردید. حتی اگر قبلا در آن محل عکاسی کرده اید، ارزشش را دارد که آن فضا را دوباره بررسی کنید تا زوایایی که ممکن است قبلا ندیده باشید را پیدا کنید.

۲
تصویر نهایی را تجسم کنید

Canon 5D Mark IV لنز Canon 35mm f/1.4 با دیافراگم f/5.6، سرعت شاتر ۱/۲۰۰، ایزو ۱۰۰

میکل آنژ گفته است، «هر بلوک سنگی مجسمه ای در درون خود دارد، و این وظیفه مجسمه ساز است که آن را کشف کند.» این مفهوم فراتر از مجسمه سازی است، و برای اَشکال دیگر هنر، از جمله عکاسی نیز قابل استفاده است. تصویری که ما در ذهن خود می بینیم، قبل از ما وجود داشته است. ما فقط باید از ابزارهای موجود برای جان بخشیدن به آن استفاده کنیم.

۳
تنظیم زاویه دوربین بر روی سه پایه

بعد از این که مکان مورد نظر خود را انتخاب کردید، دوربین خود را بر روی یک سه پایه نصب کرده، و از لنز مناسب برای به دست آوردن فاصله کانونی مورد نظر خود استفاده کنید. سه پایه، ثبات و استحکام مورد نیاز شما برای ثبت چندین عکس برای ترکیب نهایی، که در پس پردازش ایجاد خواهید کرد را فراهم می کند.

۴
نوردهی محیط را تنظیم کنید

دوربین Canon 5D Mark IV، لنز Canon 35mm f/1.4 با دیافراگم f/5.6، سرعت شاتر ۱/۲۰۰، ایزو ۱۰۰

قبل از اضافه کردن نور، نوردهی محیط را بر روی دوربین خود تنظیم کنید. نوردهی کلی برای پرتره های سیلوئت معمولا تاریک تر است، بنابراین دیافراگم را تنظیم کرده، ایزو را کم کنید، و سرعت شاتر را طبق سلیقه خود تنظیم کنید.

نکته: ما تصمیم گرفتیم نور محیط را کم کنیم تا جزئیات محل عکاسی را به حداقل رسانده و توجه بیننده را به سمت سوژه ها به عنوان سیلوئت (سایه نما) و تابلوی هنری روی دیوار که آنها را کادربندی می کند، جلب کنیم.

۵
چیدمان نورپردازی

این لیستی از لوازم و تجهیزاتی است که شما می توانید برای ایجاد پرتره های ترکیبی شگفت انگیز از آنها استفاده کنید:

گزینه های تجهیزات نورپردازی:

    کیت Prfoto B2 250 Air TTL To-Go
    فلاش روی دوربین با فوکوس کمکی یا فرستنده اسپیدلایت
    فلاش خارج از دوربین با رادیوی توکار
    گرید/ اسنوت فلاش
    ژل/CTO/CTB فلاش
    پایه فلاش

فلاش را طوری قرار دهید که پشت سوژه(های) شما پنهان شود. باید تا حدودی پایین باشد، و جهت قرار دادن فلاش بسته به پس زمینه و ظاهری که به دنبالش هستید، متفاوت خواهد بود. برای این تصویر، سوژه ها نسبتا نزدیک به یک تابلوی هنری دیواری که می خواستیم آن را برجسته کنیم ایستادند، بنابراین ما نور را از سوژه ها دور کردیم. پخش شدن نور بر روی دیوار همچنین به نشان دادن سوژه ها به صورت سیلوئت کمک کرد.

۶
زوج را به صورت تک به تک و با هم ژست دهی کنید

دایره ها جدایی واضح را نشان می دهند

با ژست دهی هر یک از سوژه ها در سمت مربوط به خود شروع کنید. از آنجا که شما هر بار از یک سوژه عکس می گیرید، مطمئن شوید که آنها رو به سمت جهت درست قرار داشته باشند، که باید به سمت مرکز تصویر باشد. همچنین، از آنجا که این تصویر خاص شامل سیلوئت است، سوژه ها را طوری قرار دهید که با جدایی بین بازو و کمر برای سوژه خانم، و فاصله بین پاها به اندازه عرض شانه برای اضافه کردن عمق به ژست ظاهر سوژه آقا، مشخصات و ویژگی های آنها به وضوح مشخص باشد (تصویر بالا را ببینید). بدون ایجاد فاصله واضح، سوژه ها عریض تر و نا مشخص تر ظاهر می شوند.

عکاسی حرفه جذابی بوده و تلفیقی از هنر مدرن است.

۷
ترکیب عکس ها در فتوشاپ

در نهایت عکس ها را به یک عکس در فتوشاپ ترکیب کنید.

نویسنده: پای جیرسا (Pye Jirsa)

منبع:

عکاسی

نحوه عکاسی با سوژه های شلوغ

برای عکاسی عمدتا بهتر است سوژه های خلوتی انتخاب کرد تا امری آسان تر باشد اما گاهی اوقات با سوژه های شلوغی رو به رو هستیم که کمی تصویربرداری را مشکل ساز می کند.

تصور کنید که در صبح روز عروسی یک نفر وارد اتاق عروس در هتل می شوید تا بتوانید همانطور که برای آن روز بزرگ آماده می شود، از او عکس بگیرید. شما احتمالا با دو آرایشگر مو و صورت مواجه می شوید، که هر یک از آنها در کنار انبوهی از لوازم روی هم انباشته شده، و همچنین کیف ها، چمدان ها، و اشیاء دیگری که روی زمین و مبلمان قرار دارند، ایستاده اند. و اعضای خانواده عروس هم آنجا حضور دارند، و همه چیز کاملا شلوغ و درهم و برهم است. یا یک سناریو مشابه و عکاسی از سوژه ای در اتاق شلوغ. در این مقاله شما را برای عکاسی کودک در در چنین شرایطی آماده می کنیم.

قبل از گرفتن هر عکسی، مهم است که صحنه خود را ارزیابی کنیم تا بتوانیم تنظیمات لازم را ایجاد کنیم؛ در غیر این صورت، ارزش کلی تصاویر ما پایین می آید. از آنجا که اینگونه جلسات عکاسی از عروس اغلب در فضاهای کم و شلوغ مانند اتاق شرح داده شده در بالا اتفاق می افتند، نمونه خوبی برای نشان دادن این نکته هستند.
مشکل: اتاق های شلوغ حواس را از سوژه پرت می کنند

اگرچه عده ای ممکن است استدلال کنند که بهتر است از آماده شدن عروس و لحظات مشابه به سبک عکاسی خبری بدون مداخله عکس بگیریم، اما مهم است که ارزش تولید تصاویری که می خواهید ثبت کنید را در نظر بگیرید. اتاق های شلوغ هتل پر از المان های حواس پرت کننده هستند، و آن جزئیات اگر نادیده گرفته شوند، می توانند تمرکز را از سوژه مورد نظر شما دور کنند. عکس گرفتن به سبک عکاسی خبری به این معنی نیست که شما نمی توانید هیچ یک از المان ها را در عکس هدایت یا کنترل کنید.
راه حل: نوردهی محدود

گذشته از مرتب کردن اتاق تا حد ممکن یا درخواست از هتل برای بازگردان اتاق به حالت اول (در صورتی که چنین گزینه ای داشته باشند)، راه هایی برای پنهان کردن خلاقانه صحنه های شلوغ با استفاده از پیش زمینه و نورپردازی وجود دارد. با ایجاد تنظیمات کوچک، ما می توانیم درام ایجاد کرده و ارزش تولید تصاویر خود را افزایش دهیم.

این لیستی از لوازمی است که ممکن است برای پنهان کردن شلوغی به آنها نیاز داشته باشید:
لوازم نورپردازی:

    فلاش روی دوربین با فرستنده اسپیدلایت
    فلاش اکسترنال با رادیوی توکار (داخلی)
    گرید/اسنوت فلاش
    ژل/CTO/CTB فلاش (اختیاری)
    پایه فلاش

لوازم جانبی افکت های ویژه

    رشته چراغ LED
    منشور
    آینه

در اینجا چگونگی بهره بردن از یک مکان شلوغ به بهترین نحو ممکن در ۴ مرحله ساده ارائه خواهد شد:

۱
تعیین موقعیت سوژه

Canon 5D Mark IV, Canon 100MM Macro, f/2.8, 1/100, ISO 800

همیشه هنگام تعیین موقعیت عروس برای عکس های آماده شدن قبل از مراسم عروسی، به آرایشگر احترام بگذارید؛ آنها هم باید کار خود را انجام دهند تا مطمئن شوند که عروس به بهترین شکل در مراسم ظاهر می شود.

با این حال، شما باید بدانید که آیا عروس یک سمت بهتر (ارجح) دارد یا نه؛ اگر داشت، او را طوری قرار دهید که بتوانید از آن سمت عکس بگیرید. برای گفتن یک داستان کامل تر، آرایشگر را هم در عکس جای دهید.

۲
تنظیم نوردهی محیط

برای به دست آوردن نوردهی محیط مورد نظر خود، ایزو، سرعت شاتر، و دیافراگم را تنظیم کنید. بسته به شرایط و سبک اتاق، ممکن است بخواهید جزئیات بیشتر یا کمتری را نشان دهید. هرچه محیط نسبت به روشنایی سوژه شما تاریک تر باشد، حالت تصویر دراماتیک تر می شود.

۳
فلاش را همراه با گرید در یک زاویه مطلوب قرار دهید

یک گرید بر روی فلاش خود بگذارید تا کنترل نور را به حداکثر برسانید، و فلاش را طوری قرار دهید که جهت و زاویه نور برای سوژه شما مطلوب باشد. برای جلوگیری از نورپردازی ترکیبی، چراغ های دیگر را در اتاق خاموش کنید یا سوژه را طوری قرار دهید که نور چراغ ها بر روی او نتابد.

۴
از پیش زمینه یا افکت ها برای پنهان کردن استفاده کنید

Canon 5D Mark III, Canon 50MM, f/1.4, 1/200, ISO 100

از اشیاء پیش زمینه، مانند کیف ها، بطری ها، و گیاهانی که ممکن است روی یک میز قرار داشته باشند، می توان برای پوشاندن المان های حواس پرتکن در اتاق استفاده کرد. چه چیزی بهتر از استفاده از اشیاء شلوغ برای پنهان کردن دیگر اشیاء شلوغ و درهم و برهم است؟ زمانی که اشیاء پیش زمینه محدود هستند، می توانید از افکت های خاص مانند چراغ های رشته ای LED، منشور، و آینه برای اضافه کردن جذابیت به تصویر و در عین حال پنهان کردن المان های ناخواسته استفاده کنید.
نتیجه گیری

دانشمند روانشناس، دکتر کتلین ووس، در یک مطالعه اخیر دریافت، «به نظر می رسد که محیط های بی نظم و شلوغ الهام بخش شکستن سنت ها هستند، که می تواند بینش های تازه ای ایجاد کند.» از این رو، می توان نتیجه گرفت که چالش های خاص – مانند عکاسی از سوژه ها در اتاق های شلوغ – معمولا الهام بخش افراد برای خلاقانه تر فکر کردن هستند. بیایید مطمئن شویم که ما نیز خودمان را به چالش می کشیم و تصاویر باورنکردنی و خلاقانه ای می گیریم!

این موارد کمک شایانی به شما در تصویربرداری خواهد کرد.

نویسنده: پای جیرسا (Pye Jirsa)

منبع:

عکاسی

آموزش کادربندی نگاه در عکاسی

یکی از مهمترین سوژه های عکاسی پرتره است. آیا می خواهید بدانید چگونه از قوانین ترکیب بندی کادر برای سوژه های زنده استفاده کنید؟ برای بعضی افراد بهتر می توان از این قوانین استفاده کرد، که بستگی به شخصی دارد که از او عکاسی می کنیم. همچنین میدانیم که در پرتره مهمترین عنصر نگاه سوژه میباشد. کادربندی این نگاه بنحوی که ایجاد فضا و احساس مناسب کند یکی از تکنیک های جالب عکاسی است که میتواند پیشرفت شما در این هنر را بخوبی حاصل کند. در مقاله پیش رو بیشتر دراینباره صحبت خواهیم کرد.

احتمالا با قانون یک سوم آشنایی دارید. قبل از هر چیز باید بگوییم که یکی از نخستین و اصولیترین تکنیک هایی که به عنوان یک عکاس می آموزید، قانون یک سوم می باشد و اینکه چگونه سوژه را در یک سمت تصویر قرار دهید در واقع به جای اینکه صاف آن را در وسط قرار دهید   که معمولا سبب ایجاد ترکیب بندی خوش آیند تری می شود. موضوع این مقاله نیز ایده ای مرتبط می باشد، اینکه چگونه به سوژه ای که در موقعیت درست قرار گرفته «فضایی برای نگاه کردن» بدهیم.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
۱-نگاه کردن به چپ یا راست

شاید دوست داشته باشید بدانید که هر زمان که سوژه ای داشتید که به چپ یا راست می نگریست، بهترین مکان برای قرار دادن او دور از سمتی از تصویر است که به طرف آن نگاه می کند. به این معنی که اگر سوژه به چپ نگاه می کند، او را در سمت راست تصویر قرار دهید  و برعکس . اینکار باعث میشود که فضای منفی یا خالی کادر وزن بیشتری به سوژه بدهد.

نکته : بد نیست بدانید که به این تکنیک، زیر شاخه ترکیب بندی، فضای نگاه (looking room) گفته می شود. همیشه توصیه میشود که به سوژه خود فضای نگاه بدهید. همچنین در قانون فضای نگاه می گوید که همیشه باید فضای بیشتری در سمتی که سوژه به آن طرف نگاه می کند وجود داشته باشد. همانطور که از نام آن پیدا است، شما دارید فضایی برای نگاه کردن سوژه ایجاد می کنید.

در تصاویر زیر نمونه هایی را مشاهده می کنید که این تکنیک در آن ها به خوبی اجرا شده است:

عکس از Olena Zaskochenko

عکس از Evgeniy Savukov

عکس از Laurens Kaldeway

عکس از Alexey Kachan
۲- هدایت کردن سوژه

عکس از Hero Images

جالب است بدانید که این ایده  برای مواردی که سوژه در حال قدم زدن، دویدن و یا شیرجه زدن به سمت ناحیه مشخصی از تصویر است نیز صدق می کند. به آن ها فضایی برای حرکت کردن به سمتش بدهید، و در این صورت مطمئن خواهید بود اکشن ها (حرکات) در عکس شما واقعی به نظر می رسند. بیننده ی تصویر می تواند سیر تکامل حرکت را تجسم کرده و در ذهنش تصویری بسازد که بعد از این چه اتفاقی خواهد افتاد.

همچنین گفتنیست که در ویدیو و فیلم، این تکنیک به «هدایت کردن سوژه» معروف است. این شامل خالی گذاشتن تقریبا دو سوم فضای صفحه مقابل سوژه می شود، برای ایجاد حسی که سوژه فضایی برای ادامه حرکت در ترکیب بندی دارد.
۳- قالب شکنی

توجه داشته باشید که همانطور یکه رعایت و اجرای قانون یک سوم همیشه بهترین گزینه نیست، در مورد فضای نگاه هم می توان قالب شکنی کرد. اگر شانسش را داشتید، چند عکس با فضا های مختلف بگیرید تا بتوانید بعدا گزینه مورد علاقه خود را انتخاب کنید. برای نمونه شاید بخواهید به جای مقابل سوژه، فضای بیشتری را در پشت او رها کنید.
منبع:

عکاسی

آموزش داج اند برن حرفه ای در عکاسی منظره

احتمالا با تکنیک داج اند برن یا روشن کردن و تاریک کردن تصاویر در فتوشاپ اشنایی دارید. این تگنیک در بسیاری از مواقع میتواند ظعف داینامیک رنج دوربین  دیجیتال را بپوشاند. ما قصد داریم در این مقاله طیف کاملی از تکنیک های روشن و تیره کردن یا داج و برن (dodging و burning) را بررسی نماییم. شما می توانید با استفاده از انواع تکنیک های پیشرفته dodge و burn فتوشاپ، برای روشن و تاریک کردن انتخابی برخی قسمت ها، عکاسی منظره خود را بهبود بخشید. برای این کار ما مطالعه این مقاله را به شما عزیزان توصیه می نماییم. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

برای شروع باید بگوییم زمانیکه بحث کامل کردن عکس های منظره شما مطرح باشد، روشن و تیره کردن (dodging و burning) در نوع خود یک هنر است. این روند به مدت طولانی بخش جدایی ناپذیری از عکاسی بوده است، اما این روزها روشن یا تاریک کردن قسمت های تصویر با دقت، آسان تر از انجام این کار در تاریک خانه های قدیم می باشد.

باید بدانید که مسئله فقط دانستن این که چطور باید روشنایی را به طور انتخابی تنظیم کنیم نیست: تصمیم گیری در مورد این که کدام قسمت های یک تصویر به توجه نیاز دارند، بسیار مهم تر است.

هنگامیکه شخصی یک عکس را می بیند، نگاهش به طور طبیعی اول به سمت قسمت های روشن تر کشیده می شود پس در نتیجه هنگام روشن تر کردن (dodging) و تیره تر کردن (burning) این مسئله را در نظر داشته باشید. تصور کنید که دارید چشم ها را به سفری در اطراف کادر می برید: بر خطوط برجسته تاکید کنید و چشم را به سمت سوژه بکشید.
مرحله ی نخست :زمین و آسمان را جدا کنید

 

برای شروع شما می بایست با ابزار Quick Selection در نرم افزار فتوشاپ بر روی آسمان نقاشی کنید تا آن را انتخاب کنید، سپس کلیدهای Cmd/Ctrl+J (در ویندوز بجای دکمه Cmd دکمه Ctrl وجود دارد) را فشار دهید تا این قسمت را در یک لایه جدید کپی کنید. یک لایه تنظیماتی Levels اضافه کنید. برای تاریک کردن تصویر Blend Mode را بر روی Multiply تنظیم کنید. کلیدهای Cmd/Ctrl+I را فشار دهید تا ماسک لایه به سیاه معکوس شده و افکت آن پنهان شود.
مرحله ی دوم : آسمان را تیره کنید

 

شما می باید دکمه Cmd/Ctrl (در ویندوز بجای دکمه Cmd دکمه Ctrl وجود دارد) را نگه داشته و بر روی تصویر کوچک (thumbnail) کنار لایه آسمان بریده و کپی شده در مرحله قبل کلیک کنید تا به صورت یک ناحیه انتخابی (selection) در آید، لایه وسط در تصویر فوق. سپس بر روی ماسک لایه Levels کلیک کنید. ابزار قلم مو را انتخاب کنید. رنگ پس زمینه را بر روی سفید و opacity قلم را بر روی ۲۰% تنظیم نمایید، و بعد از آن برای تیره کردن ناحیه هایی که می خواهید روی آسمان بکشید. هنگامی که کارتان تمام شد، دکمه های Cmd/Ctrl+D (در ویندوز بجای دکمه Cmd دکمه Ctrl وجود دارد)را برای خارج شدن از حالت انتخاب (deselect) فشار دهید.
مرحله ی سوم : پیش زمینه را روشن کنید

 

در این مرحله لایه تنظیماتی Levels دیگری اضافه کنید. Blend Mode آن را بر روی Screen تنظیم کنید تا تصویر روشن شود. کلید Cmd/Ctrl را نگه دارید و بر روی لایه آسمان کلیک کنید تا انتخاب (select) شود و سپس با Select>Inverse ناحیه انتخابی را معکوس کنید تا پیش زمینه انتخاب گردد. برای سیاه کردن ماسک لایه Levels جدید، کلیدهای Cmd/Ctrl+I را فشار دهید، سپس روی آن با رنگ سفید نقاشی کنید تا قسمت هایی از پیش زمینه را روشن تر نمایید.
مرحله ی چهارم : سنگ ها را شارپ کنید

 

در اینجا کلیدهای Cmd/Ctrl+Shift+Alt+E را فشار دهید تا یک لایه ادغام شده ایجاد کنید. بر روی آن راست کلیک کرده و ‘Convert to Smart Object’ را انتخاب کنید.سپس به مسیر Filter>Sharpen>Unsharp Mask بروید و Amount (مقدار) را بر روی ۱۲۰، سپس Radius (شعاع) را بر روی ۴۵ و Threshold (آستانه) را بر روی ۴ تنظیم کنید تا به سنگ ها وضوح و شارپنس بیافزایید. ماسک لایه ای که ظاهر می شود را معکوس کنید (Cmd/Ctrl+I)، و روی سنگ ها با قلم موی رنگ سفید نقاشی کنید.
مرحله ی پنجم : چشم ها را به سمت سوژه هدایت کنید

 

شما می بایست در ااینجا کلید Alt را نگه داشته و بر روی آیکون New Layer در پنل لایه ها کلیک کنید. در گزینه های پنجره باز شده Mode را روی Overlay تنظیم کنید، مربع “…Fill with” را تیک بزنید و Ok کنید. Opacity ابزار قلم مو را بر روی ۱۰% تنظیم کنید، سپس برای روشن کردن با رنگ سفید و برای تیره کردن با رنگ سیاه نقاشی کنید؛همچنین از این لایه برای هدایت ماهرانه چشم بیننده به سمت سوژه استفاده نمایید.
مرحله ی ششم : هایلایت ها و سایه ها

 

میخواهیم این آموزش را به پایان برسانیم. در پایان کلیدهای Cmd/Ctrl+Shift+Alt+E (در ویندوز بجای دکمه Cmd دکمه Ctrl وجود دارد) را فشار دهید تا یک لایه ادغام شده جدید ایجاد کنید. ابزار Dodge را انتخاب کنید و Exposure را بر روی ۱۰% و Range را بر روی Highlights تنظیم کنید. از این ابزار با تنظیمات ذکر شده برای تقویت هایلایت ها (قسمت های روشن) و تاکید روی آن ها استفاده کنید. از ابزار Burn، با تنظیمات Exposure بر روی ۱۰% و Range بر روی Shadows، برای اضافه کردن عمق به سایه ها استفاده نمایید.
منبع:

عکاسی