۶ نکته برای ثبت حرکت در عکاسی حیات وحش

 حتی با سریع ترین لنزها و مجهزترین دوربین های DSLR، ثبت حرکت سریع در عکس های حیات وحش شما می تواند نیازمند مهارت باشد. سرعت فیزیکی فوکوس خودکار شما ممکن است قادر به همراهی و ردیابی یک سوژه در حال حرکت نباشد. شما گذشته از محدودیت های تجهیزات خود، ممکن است متوجه شوید که بال زدن یک پرنده یا مبارزه بین دو حیوان را از دست داده اید. نکات این آموزش به شما برای ثبت حرکت در عکاسی حیات وحش کمک خواهند کرد. در ادامه با ما همراه شوید.
عکاسی کودک در آتلیه کودک

این ها نکاتی برای ثبت موفقیت آمیز حرکت در عکس های حیات وحش شما هستند:
۱
به نشانه های رفتاری توجه کنید

حیوانات در دادن اطلاعات در مورد این که بعد از این قرار است چه کاری انجام دهند، عالی هستند. اگر شما واقعا به سوژه هایی که از آنها عکس می گیرید توجه کنید، آن وقت احتمال دارد که بتوانید آینده را پیش بینی کرده و شانس بیشتری برای ثبت حرکت بعدی آن ها داشته باشید. شما اغلب می توانید یک قانون کلی را به دسته ای از حیوانات اعمال کنید، به جای این که مجبور باشید صدها نشانه مختلف را از انواع گونه های مختلف یاد بگیرید. به عنوان مثال، وقتی یک پرنده قصد پرواز دارد، اول به جلو خم می شود و قبل از پرواز کردن به شکل منقبض (جمع شده) ظاهر می شود.

هنگام عکاسی از این آبچلیک پا سبز، من دیدم که داشت در داخل یک گودال آب در یک کشتزار آب تنی می کرد. من طبق تجربه خودم می دانم که پرندگان بعد از آب تنی پرهای خود را باد می کنند یا آب را از روی بدن خود تکان می دهند و با نوک خود آنها را مرتب می کنند. من تصویر را به درستی ترکیب بندی کرده و سپس به انتظار نشستم در حالیکه بر روی سوژه فوکوس کرده بودم و انگشت من بر روی تریگر (دکمه شاتر) آماده بود. در نهایت، احتمالا بعد از حدود ۲۰ دقیقه انتظار، پرنده بال های خود را باز کرد و من بر روی دکمه شاتر کلیک کردم.
[عکاسی حیات وحش]

توانایی پیش بینی این رفتار، ثبت این لحظه را امکان پذیر کرد. اگر من سعی می کردم پس از دیدن باز شدن بال ها اقدام کنم، قبل از این که حتی بتوانم دوربین را فوکوس کنم، آن حرکت تمام شده بود. همین اصل در مورد عکس زیر نیز صادق بود. من یک مرغ نوروزی سرسیاه را دیدم که سر خود را زیر آب فرو کرده بود و مشغول شستن خود بود. بعد از این که کارش تمام شد، قطرات آب را به هوا پرتاب کرد. انتظار در آن موقعیت، گرفتن این عکس را امکان پذیر کرد.
[عکاسی حیات وحش]
۲
از نمای زنده استفاده نکنید

حالت نمای زنده (Live View) بر روی دوربین DSLR شما نباید در عکس های حیات وحش مورد استفاده قرار گیرد. این کار ردیابی را بسیار سخت می کند، و هر زمان که شما فوکوس خودکار را به کار می گیرید، نمای زنده خاموش می شود چون آینه به پایین می چرخد. به دلیل نحوه ای که دوربین را نگه خواهید داشت (برای تماشای LCD)، همه چیز ناپایدار نیز می شود. در عوض، به استفاده از منظره یاب (ویزور) خود بچسبید. این کار خیلی راحت تر است تا این که سریعا واکنش نشان دهید و سوژه خود را به آن شیوه ردیابی کنید.
[عکاسی حیات وحش]

دو کلاغ ابلق در حال جنگ و نزاع
۳
از یک سرعت شاتر به قدر کافی سریع استفاده کنید

بدیهی است که اگر شما نور کافی در دسترس داشته باشید، آن وقت باید از یک سرعت شاتر سریع برای ثابت کردن حرکت استفاده کنید. یک قانون کلی برای جلوگیری از لرزش دوربین ۱ بر روی فاصله کانونی دوربین شماست. به عنوان مثال، هنگام داشتن یک لنز ۴۰۰mm، برای جلوگیری از تار شدن عکس، باید سرعت شاتر حداقل ۱/۴۰۰ ثانیه داشته باشد.

با این حال، این قانون ممکن است یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع برای ثابت کردن سوژه به شما ندهد. حیوانات اغلب سریع حرکت می کنند، بنابراین آن را به اندازه مورد نیاز تنظیم کنید. ۱/۱۰۰۰ ثانیه یا بیشتر برای موجودات به سرعت در حال دویدن یا پرواز کردن خوب است. این که از چه سرعت شاتری باید استفاده کنید، بستگی به این دارد که در حال عکاسی از چه چیزی هستید، و دقیقا چطور از آن عکس می گیرید.
[عکاسی حیات وحش]

۱/۲۰۰۰ ثانیه، f/4، ایزو ۳۲۰

یک نکته خوب این است که تصاویر خود را در صورت امکان بررسی کنید، تا ببینید سرعت شاتر شما به اندازه کافی سریع هست یا نه. بر روی LCD زوم کرده و به دنبال ماتی حرکت (motion blur) بگردید. اگر ماتی حرکت دیدید، تنها کافی است سرعت شاتر خود را افزایش دهید.
۴
به سه پایه خود نچسبید

اگر شما با در دست نگه داشتن دوربین راحت هستید، آن وقت شاید بتوانید بیخیال سه پایه خود شوید. برخی از سر سه پایه ها، مانند بال هد (ball head)، زمانی که در تلاش برای دنبال کردن سوژه در حال حرکتی هستید که می ایستد و شروع به حرکت می کند، می توانند محدودیت ایجاد کنند. نیاز به باز کردن پیچ ها برای این که بتوانید دوربین را حرکت دهید، سرعت شما را کُند می کند.

رها کردن دوربین از چنگ سه پایه به شما اجازه خواهد تا آزادانه حرکت کنید. اگر این کار را کردید، کاهش دهنده لرزش بر روی لنز خود را فعال کنید. این کار به شما کمک می کند از شر لرزش دوربین خلاص شوید، اما در هر صورت استفاده از یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع توصیه می شود.

بیشتر بخوانید: ۳ راه برای ثابت نگه داشتن دوربین بدون استفاده از سه پایه
[عکاسی حیات وحش]

یک مرغ نوروزی پشت سیاه کوچکتر، یک طوطی دریایی اطلس را گیر انداخته و در حال دزدیدن مارماهی های ماسه ای اوست.
۵
از فوکوس متوالی استفاده کنید

دوربین خود را بر روی مُد فوکوس پیوسته یا متوالی (continuous یا AI Servo mode) قرار دهید تا بتوانید فوکوس بر روی یک سوژه در حال حرکت را پیگیری کنید. اگر دائما مجبور به فوکوس مجدد به صورت دستی باشید چون دوربین شما وقتی فوکوس را به دست می آورد روی یک نقطه قفل می شود، در این صورت شما همیشه یک قدم عقب تر از حیوان خواهید بود. مُد فوکوس متوالی دائما سطح فوکوس را تغییر می دهد.

مطمئن شوید که وارد منوی دوربین خود شوید و تنظیماتی را پیدا کنید که انتخاب می کند دستیابی به فوکوس در اولویت باشد یا فشار دادن شاتر. آن را بر روی شاتر تنظیم کنید، در این صورت می توانید مطمئن باشید که قادر به ثبت فریم ها در لحظات مناسب و به موقع خواهید بود.
۶
در هنگام انتظار دراز بکشید

اگر متوجه شدید که موتورهای فوکوس تجهیزات شما خیلی کُند هستند و نمی توانید یک حیوان در حال حرکت را دنبال کنید، آن وقت باید روش خود را تغییر دهید. به دنبال الگوهای رفتاری، مانند مسیری که یک حیوان ممکن است به طور منظم طی کند باشید. ممکن است مکان هایی وجود داشته باشند که در آن توقف کنند. بر روی این مکان ها فوکوس کنید، و دوربین خود را مستقیما به سمت آنها بگیرید. در هنگام انتظار دراز بکشید، و به محض این که حیوان وارد کادر شد (در مکان از پیش فوکوس شده قرار گرفت(، دکمه شاتر را فشار دهید.
[عکاسی حیات وحش]

یک طوطی دریایی که دارد به سمت لانه زیرزمینی خود در جزایر فارن، نورتامبرلند انگلستان می آید.

اگر به دنبال یک پرنده در حال پرواز هستید، سعی کنید فوکوس را بر روی سطحی که پرنده از میان آن عبور خواهد کرد تنظیم کنید. پرنده را با دوربین دنبال کنید (در این مرحله لازم است که در مُد فوکوس دستی باشید)، و دکمه شاتر را تا نیمه پایین نگه دارید تا هنگامی که از مقابل شما عبور می کند، از حالت عکاسی متوالی یا پشت سر هم (burst mode) استفاده کنید و به صورت رگباری عکس بگیرید. مطمئن باشید که اگر به درستی زمانبندی کرده باشید، یکی از عکس ها واضح و در فوکوس خواهد بود.

نویسنده: ویل نیکولز (Will Nicholls)

برگرفته از: digital-photography-school

چگونه با چرخاندن دوربین نقاشی با نور انجام دهیم

خطوط مدور، راهی بسیار عالی برای جذب بیننده به داخل عکس هستند. شما می توانید توسط تکنیک نقاشی با نور حرکتی به این افکت دست یابید. این تکنیک شامل حرکت دادن دوربین در مقابل نورهای ثابت است، که یک الگو در عکس شما ایجاد می کند. اگر شما از چرخش دوربین استفاده کنید، می توانید خطوط نور دایره ای ایجاد کنید. در ادامه این مطلب، این تکنیک را به شما عزیزان آموزش خواهیم داد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]
این عکس در هنگ کنگ تا به حال چندین بار گرفته شده است. استفاده از چرخش در طول نوردهی طولانی زیبایی متفاوتی به عکس می دهد. عکاسی بارداری در آتلیه بارداری

لنزک: چرخش دوربین، یک تکنیک نقاشی با نور (Light Painting) است که زیر مجموعه نقاشی با نور حرکتی/جنبشی (Kinetic Light Painting) قرار می گیرد. نقاشی با نور حرکتی بدین معنی است که نور ها در صحنه ثابت باشند (اگرچه الزامی نیست) و برای طراحی با نور طی نوردهی طولانی، دوربین حرکت داده شود. چرخش دوربین، همانطور که از نامش پیداست، یعنی دوربین به وسیله ای طی نوردهی طولانی چرخش ۳۶۰ درجه ای داشته باشد.
چگونه عکس های نقاشی با نور چرخشی بگیریم

۱- محلی را پیدا کنید که نور زیادی دارد، می توانید به دنبال ساختمان های بلند یا سازه های معماری بزرگ بگردید.

۲- دوربین را روی یک سه پایه قرار دهید، و آن را مستقیما رو به بالا تنظیم کنید. می توانید دوربین را در زاویه ای بین ۴۵ درجه تا مستقیما رو به بالا تنظیم کنید. نمای دید خزنده (چشم کرم، نما از نقطه ای بسیار پایین) برای این تکنیک خیلی خوب عمل می کند.

۳- یک لنز واید، یا حتی یک لنز چشم ماهی برای این عکس انتخاب کنید. لنز کیت هم جواب می دهد اما باید از واید ترین فاصله کانونی استفاده کنید.

۴- حالا عکس خود را ترکیب بندی کرده، و تصویر را فوکوس کنید. از حالت نمای زنده برای کمک به انجام این کار استفاده کنید.

۵- موقعیت دوربین خود بر روی سه پایه را به ذهن بسپارید، اگر سر سه پایه شما عدد درجه چرخش را نشان می دهد، آن را بنویسید. هدف، چرخاندن سر سه پایه، با شروع و پایان در یک نقطه یکسان است.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

از این پل در کره جنوبی با استفاده از لنز چشم ماهی (fish-eye) همراه با نقاشی با نور حرکتی عکس گرفته شد. از یک زاویه کم عمق تر، شاید حدود ۴۵ درجه در اینجا استفاده شد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

همان صحنه بدون چرخش.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

منطقه CBD سنگاپور مکان های زیادی دارد که در آن نمای دید خزنده خوب به نظر می رسد. چرخش نور یک عنصر اضافی به این عکس اضافه می کند.

۶- دوربین را برای نوردهی به مدت ۳۰ ثانیه تنظیم کرده، و دیافراگم و ایزو را برای به دست آوردن مقدار نوردهی صحیح در عکس تنظیم کنید. مقدار نوردهی باید ۰ یا ۱+ باشد، علت آن این است که شما مقداری از نور تابیده شده به ساختمان ها را در طول نقاشی با نور از دست خواهید داد.

۷- از سلف تایمر دوربین برای شروع نوردهی استفاده کنید، و آن را بر روی ۱۰ ثانیه تنظیم کنید.

۸- قبل از این که نوردهی آغاز شود، شروع به چرخاندن دوربین دور محور سه پایه کنید. چرخش باید آرام باشد، و بین دو تا پنج ثانیه طول بکشد.

۹- مطمئن شوید که با نگاه کردن به درجه چرخش بر روی سه پایه خود، چرخش را در همان موقعیتی به پایان می رسانید که شروع کرده بودید.

۱۰- سپس دوربین حدود ۲۵ ثانیه برای ثبت ساختارها (سازه ها) در صحنه شما وقت دارد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

استفاده از یک زاویه افقی تر به شما اجازه می دهد تا در میان صحنه با نور نقاشی کنید، باز هم یک ثبت متفاوت از ساختمان ها در سنگاپور.

اگر دوست دارید ببینید این کار چطور انجام شده است، ویدیو زیر نحوه چرخش دوربین را به شما نشان می دهد:
نمایشگر ویدیو
00:00
00:00

دانلود

چرا از نقاشی با نور دایره ای استفاده کنیم؟

آنهایی که نوردهی طولانی را دوست دارند در مورد نقاشی با نور هم می دانند، هرچند همه با نقاشی با نور حرکتی آشنا نیستند. گرفتن عکس های عالی نیازمند کمی تجربه است، از این رو باید هر از گاهی روش های جدید را امتحان کرد.

نقاشی با نور حرکتی (Kinetic Light Painting) راهی عالی برای ایجاد عکس های پویاست، که یک حس آینده نگرانه دارند. تصویری که شما می گیرید احتمالا از نمای دید خزنده، در یک محیط شهری است. بنابراین استفاده از تکنیکی که به صحنه شما نور و الگو اضافه کند، می تواند خوب به نظر برسد. همچنین می دانید که بسیاری از مردم تا کنون از مکان های معروف عکس گرفته اند. بنابراین تکنیک هایی مانند این به شما اجازه می دهد تا عکس های خود را با دید یا ظاهر متفاوتی بگیرید.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

الگوهای نور در این عکس انرژی زیادی به این صحنه داده اند. در اینجا از یک زاویه کم تر نسبت به مستقیم رو به بالا استفاده شد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

این یک نمای دید خزنده از آسمان خراش های شانگهای، بدون استفاده از هیچ گونه نقاشی با نور است.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]
کجا می توانم این تکنیک را امتحان کنم؟

بهترین مکان برای امتحان کردن این نوع تکنیک عکاسی، نزدیک آسمان خراش هاست، اما اگر هیچ آسمان خراشی در نزدیکی شما وجود ندارد، تمام ساختمان های آپارتمانی بلند نیز می توانند برای این کار مناسب باشند. هر سازه معماری مرتفعی که روشن باشد می تواند برای شما کارساز باشد، تا زمانی که بتوانید در پایین آن قرار گیرید، و با یک لنز واید در کادر نشان داده شود.

در شهر زندگی نمی کنید؟ مشکلی نیست می توانید به نزدیک ترین جنگل اطراف محل زندگی خود بروید و از درختان به جای آسمان خراش ها استفاده کنید. اگر از درختان استفاده می کنید، عکاسی شما در طول روز خواهد بود، و می توانید با نور خورشید که از میان سایبان برگ درختان می تابد، نقاشی کنید. ممکن است نور زیادی در طول روز برای ایجاد یک نوردهی طولانی وجود داشته باشد؛ بنابراین استفاده از یک فیلتر ND (کاهنده نور) را برای کاهش مقدار نور ورودی به دوربین در نظر بگیرید.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

استفاده از این تکنیک در زیر یک سایبان برگ، یا در این مورد در داخل آن، امکان پذیر است. اینجا پارک ملی جنگل در مولو (Jungle at Mulu) در مالزی است.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

عکس دیگری از درختان فوق العاده در سنگاپور، که این بار دوربین مستقیما رو به بالا قرار دارد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

برج های دوقلوی پتروناس مالزی، چرخش جزئی.
حرکت کنید، و با نور نقاشی کنید!

آزمایش و ماجراجویی در عکاسی یک ایده عالی است. امتحان کردن روش های نوردهی طولانی مانند این تکنیک که در مطلب امروز لنزک آموزش داده شد کار شما را بهبود خواهد بخشید. این کار می تواند به شما کمک کند تا تصاویر منحصر به فردی خلق کنید که افراد دیگر ندیده اند؛ بنابراین شما جذابیت بسیار بیشتری در کار خود ایجاد خواهید کرد.

اگر شما ایده دیگری در مورد نحوه نقاشی با نور با استفاده از دوربین خود دارید، لطفا آنها را در بخش دیدگاه ها، پایین صفحه، به اشتراک بگذارید.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

صحنه بدون چرخش
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

درختان فوق العاده موجود در باغ سنگاپور، سوژه ای عالی برای نقاشی با نور حرکتی هستند، چون چراغ های زیادی دارند.

نویسنده: سیمون باند (Simon Bond)

برگرفته از: digital-photography-school

جشنواره عکاسی طعم تنهایی

دلینو که یک سامانه آنلاین سفارش غذاست، جشنواره عکاسی «طعم تنهایی» را با موضوع غذا و تنهایی انسان معاصر برگزار می کند. این جشنواره سراسری که در دو بخش عکاسی با دوربین حرفه ای و عکاسی با موبایل برگزار می شود، از ۵ شهریور ماه تا ۱۵ مهر ماه پذیرای عکس هایی خواهد بود که بر اساس قوانین جشنواره گرفته و ارسال شده است.

در وب سایت این جشنواره آمده است: آثار ارسالی باید به صورت قابل درک به موضوع غذا و تنهایی اشاره کند. هدف از این موضوع پرداختن و نکوهش یکی از معضلات زندگی امروز آدمی یعنی تنهایی و انزوا است. منظور از غذا در این فراخوان وعده های اصلی شامل صبحانه، ناهار، شام و میان وعده ها است و به هیچ عنوان مواردی مثل تنقلات و نوشیدنی ها به عنوان غذا به حساب نمی آید.

عکس های ارسال شده به این جشنواره توسط داوران حرفه ای حوزه عکاسی، داوری خواهد شد و به آثار اول تا سوم جوایز ارزنده‏ای اهدا خواهد شد.

گروه داوران این جشنواره شامل کیارنگ علایی، ساعد نیک ذات و داریوش کیانی است که هر کدام در حوزه عکاسی و داوری جشنواره های عکاسی سوابق برجسته ای دارند.

جوایزه این جشنواره شامل دو سکه بهار آزادی به نفرات اول هر بخش (دوربین حرفه ای و موبایل)، یک سکه بهار آزادی به نفرات دوم هر بخش و یک نیم سکه بهار آزادی به نفرات سوم هر بخش خواهد بود. ضمن اینکه از عکس های برگزیده یک نمایشگاه نیز برگزار خواهد شد.

بر اساس این گزارش، همچنین به هر عکس پذیرفته شده در هر یک از بخش های عکاسی کودک در آتلیه کودک با دوربین حرفه‌ای یا موبایل، مبلغ یک میلیون ریال حق تالیف (جدا از جوایز بخش ها) اهدا خواهد شد و به هر عکاس راه یافته به نمایشگاه، گواهی دو زبانه شرکت اهدا خواهد شد.

علاقمندان به شرکت در این جشنواره می توانند برای اطلاع کامل از نحوه برگزاری جشنواره، قوانین شرکت در آن و ارسال عکس های خود به وب سایت جشنواره عکاسی طعم تنهایی مراجعه کنند.

منبع:

لنزک

آموزش مبتدیان برای استفاده از نور طبیعی در عکاسی منظره

 عکاسی کاملا به نور وابسته است. یک صحنه یکسان با ترکیب بندی یکسان می تواند تحت یک مجموعه شرایط نورپردازی کاملا کسل کننده و تحت یک شرایط دیگر کاملا دراماتیک به نظر برسد. نور خوب تفاوت ایجاد می کند. در این مقاله ۳ ویژگی نور طبیعی را به شما آموزش خواهیم داد تا به عکاسی منظره شما کمک کنیم.
اما آیا این بدین معنی است که چیزی به نام نور بد هم وجود دارد؟ من فکر نمی کنم چنین چیزی وجود داشته باشد. کلید کار این است که بدانید در شرایط نور موجود در هنگام عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد چه نوع تصاویری را باید ایجاد کنید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

یک آسمان ابری یک منظره نرم بدون سایه ایجاد می کند.

درک سه ویژگی نور طبیعی به شما کمک خواهد کرد تا از نور به نفع خود استفاده کرده و صرف نظر از شرایطی که مجبورید با آن کار کنید، تصاویر تاثیرگذاری ایجاد کنید.
کیفیت نور

منظور از کیفیت نور، میزان سخت یا نرم بودن آن است.

در هنگام ظهر که خورشید در بالای آسمان قرار دارد و هیچ ابری برای فیلتر کردن نور وجود ندارد، نور سخت است. این نوع نور، شدید و روشن است، اما می تواند سایه های جالب و کنتراست نیز ایجاد کند.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

نور شدید بعد از ظهر، سایه دراماتیکی بر روی این تل شنی می افکند و بر شکل آن تاکید می کند.

در یک روز ابری که ابرها نور را پخش کرده و آن را یکنواخت و بدون سایه یا نقاط روشن می کنند، نور نرم است. در سایه هم نور همینطور است.

حتی در یک روز که هیچ ابری وجود ندارد، و خورشید در ارتفاع پایین تری در آسمان قرار دارد، نور از میان جو بیشتری عبور می کند که باعث می شود نرم شود. به همین دلیل است که نور طلایی ابتدا و انتهای روز نرم تر از نور نیمروز است.
رنگ نور

رنگ نور طبیعی خورشید در طول روز تغییر می کند. قبل از طلوع خورشید، زمانی که اولین نور روز در آسمان ظاهر می شود، نور به رنگ آبی سرد است. در زمان طلوع خورشید، نور طلایی است. همانطور که خورشید در آسمان بالاتر می رود، روشن تر شده و مایه (ته) رنگ آن کمتر می شود.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

در طول ساعت طلایی، آخرین اشعه های خورشید، یک نور طلایی و گرم بر روی این کاکتوس ها می افکنند.

در پایان روز، عکس این اتفاق می افتد. قبل از غروب آفتاب، زمانی که خورشید پایین بر روی خط افق قرار دارد، شما یک تابش طلایی را خواهید دید. بعد از غروب آفتاب، در هنگام گرگ و میش، نور به رنگ آبی سرد است (ساعت آبی).
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

هنگامی که خورشید غروب کرد، نور به رنگ آبی سرد در آمد و منظره نرم و بدون سایه شد.
جهت نور

نور جلو (Front light) زمانی است که نور از پشت شما می آید و به طور مستقیم به جلوی سوژه شما می تابد. نور جلو می تواند رنگ ها را بی روح کرده و بافت ها را به حداقل برساند. بنابراین اگر می خواهید از آن استفاده کنید، بهتر است که این کار را زمانی انجام دهید که خورشید در ارتفاع پایین تری قرار دارد، و گرم تر و نرم تر است.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

نور جلو به کوه می تابد، اما این یک نور نرم است، چون در ساعت طلایی نیز هست.

نور پشت یا پس زمینه (Backlight ) زمانی است که خورشید به طور مستقیم در جلوی شما و پشت سوژه قرار دارد، و آن را از پشت نورپردازی می کند. من عاشق نور پس زمینه هستم چون کنتراست عمیق بین هایلایت ها (قسمت های روشن) و سایه ها بسیار دراماتیک است.

نور پس زمینه برای ایجاد سیلوئت نیز عالی است، زمانی که شما سوژه هایی با شکل های خوب و قوی دارید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

کاکتوس از پشت روشن می شود و یک سیلوئت جالب در هنگام غروب خورشید ایجاد می کند.

نور کناری یا جانبی (Sidelight) زمانی است که خورشید در کنار شما قرار دارد، و سوژه را از کنار روشن می کند. این نوع نور برای تاکید بر شکل و بافت عالی است.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

نور جانبی که بر روی این کاکتوس ساگوارو می تابد، بر شکل و بافت آن تاکید می کند.
چه موقع، چه کاری انجام دهیم…

خب شما چطور از این اطلاعات به نفع خود استفاده می کنید؟ زمانی که بیرون در حال عکاسی هستید، ویژگی های نور موجود را در نظر گرفته و با استفاده از آن تصمیم بگیرید که می خواهید چه نوع عکس هایی ایجاد کنید.
نور شدید بعد از ظهر

خورشید در بالای آسمان قرار دارد، نور بسیار روشن و خشن است و تنها کمی رنگ دارد. این زمان خوبی است که به دنبال سایه بگردید یا در سایه عکاسی کنید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

نور شدید بعد از ظهر می تواند سایه های جالبی ایجاد کند.
یک روز ابری با نور کسل کننده

این نوع نور هنگام ظهر رنگ کمی دارد، اما نرم و بدون سایه است. این نوع نور برای گرفتن عکس های نرم از گل ها، عکس های کلوزآپ با نور یکنواخت، یا عکاسی از آبشارها که در آن نور مستقیم باعث ایجاد نقاط روشن ناخوشایند می شود، عالی است.

اگر ابرها در آسمان نوعی بافت دارند، خوب است. اما اگر آسمان سفید خالص است، آن را از کادر حذف کنید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

آبشارها سوژه ای عالی برای یک روز ابری هستند.
ساعت طلایی

در ساعت طلایی خورشید در پایین آسمان قرار دارد و نور گرم و نرم زیبایی ایجاد می کند، بنابراین در این شرایط احتمال اشتباه بسیار کم است. به جهت نور فکر کنید. نور جلو یک تابش گرم بر روی ساختمان ها و کوه ها ایجاد می کند، نور جانبی بر شکل تپه ها تاکید می کند، نور پس زمینه سیلوئت های دراماتیک ایجاد می کند و شما می توانید با استفاده از یک دیافراگم کوچک از خورشید نیمه پنهان در پشت ابرها عکس بگیرید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

آخرین نور روز یک درخشش طلایی بر روی لبه دره (کانیون) ایجاد می کند.
ساعت آبی

خورشید زیر خط افق قرار دارد و یک نور نرم، یکنواخت و سرد به شما می دهد. جهت نور در اینجا اهمیت ندارد. اگر هر گونه المان متحرک مانند آب یا ابر دارید، برای تاکید بر احساس نرمی، این نوع نور را با یک نوردهی طولانی ترکیب کنید. برای جلوه بیشتر، نور گرگ و میش را با نورهای شهری ترکیب کنید.


در طول این ۱۵ ثانیه نوردهی تقریبا هیچ نوری در آسمان وجود نداشت.

بهترین راه یادگیری نحوه اثرگذاری انواع مختلف نور بر تصاویر شما، عکاسی از یک سوژه یکسان تحت شرایط مختلف است. چیزی را انتخاب کنید که به راحتی برای شما قابل دسترس باشد و با نور جلو، نور جانبی، و نور پس زمینه از آن عکس بگیرید. در هنگام ظهر، در طول ساعت طلایی و در گرگ و میش از آن عکس بگیرید. زیر نور شدید بعد از ظهر و در یک روز ابری که نور نرم است از آن عکس بگیرید.

درک این ویژگی های نور طبیعی تضمین خواهد کرد که بتوانید از شرایط نور موجود بهترین استفاده را کرده و در هر زمان از روز عکس های تاثیرگذاری بگیرید.

نویسنده: آن مک کینل (Anne McKinnell)

منبع:

لنزک

ژست دهی در عکاسی

 «از سمت چپ از من عکس بگیرید، از این طرف در عکس بهتر می افتم.» چند بار تا به حال شنیده ایم که مشتریان چیزی شبیه عبارت بالا می گویند؟ اکثر افراد به دلیل نحوه درک ویژگی ها و عدم تقارن صورت خود، در مورد این که وقتی از آنها عکس گرفته می شود از کدام سمت بهتر به نظر می رسند، ترجیحی دارند. در این آموزش کوتاه ، دو روش ساده برای پیدا کردن سمت یا زاویه ای که چهره سوژه را به بهترین و زیبا ترین شکل در عکس نشان می دهد یاد گرفته و می توانید از آن ها برای ژست دهی و هدایت مدل یا مشتری در پرتره های خود استفاده نمایید.
[پیدا کردن بهترین زاویه صورت برای عکاسی]
عکاسی کودک در آتلیه کودک
از نظر علمی ثابت شده که تقارن صورت، از ویژگی های یک چهره جذاب تر است که با توجه به این که کار جراحان پلاستیک در سرتاسر دنیا به دلیل اصرار انسان ها به تمایل برای تغییر ویژگی های نامتقارن خود پر رونق است، منطقی به نظر می رسد.

بنابراین شما چطور می فهمید که بهترین سمت چهره مشتریان شما بدون توهین آشکار به آنها یا این که کاری کنید بفهمند که شما در حال بررسی تقارن چهره آنها هستید، کدام است؟
۱
تست چرخش سر
[پیدا کردن بهترین زاویه صورت برای عکاسی]

«لطفا با چانه تان انگشت مرا دنبال کنید.»

شما عکاسان سر و شانه (هدشات) زیادی را دیده اید که انگشت خود را بلند کرده و با آن سر مشتری را هدایت می کنند و آن را می چرخانند تا ببینند کدام طرف متقارن تر است، اما آنها دقیقا به دنبال چه چیزی هستند؟

پیدا کردن ویژگی های کاملا متقارن صورت، به طور متوسط در اکثر افرادی که ما به صورت روزانه از آنها عکس می گیریم بسیار دشوار است، اما با تست (آزمایش) هر طرف صورت ما به دنبال این هستیم که بفهمیم کدام طرف ویژگی های متقارن را بهتر نشان می دهد.
[پیدا کردن بهترین زاویه صورت برای عکاسی]

شما در این دو عکس کدام طرف را برای ادامه عکاسی از مشتری انتخاب می کنید؟ سمت راست بینی و فک او را بزرگتر و ساختار نیافته تر نشان می دهد، در حالیکه سمت چپ تعریف روشنی برای هر دو ویژگی صورت ارائه می دهد. یک عدم تقارن جزئی در چشم ها در سمت راست وجود دارد، در حالیکه به نظر می رسد چشم ها در سمت چپ یک شکل باشند. از این تست برای تعیین این که کدام سمت به نظر شما در عکس بهتر می افتد استفاده کنید و سپس نتیجه را با مشتری نیز هماهنگ کنید تا مطمئن شوید که آنها هم موافق هستند. به همین دلیل است که هدایت مشتری یا سوژه عکاسی چنین نقش مهمی در عکاسی ایفا می کند: قادر بودن به تشخیص این که کدام طرف متقارن تر است و سپس هدایت سوژه برای گرفتن ژست درست، یک پرتره کامل و بی نقص به شما خواهد داد.
۲
تست وارونه – تست تقارن صورت
[پیدا کردن بهترین زاویه صورت برای عکاسی]

این تست از یکی از تمرین های مدرسه هنر که به منظور کاهش درگیری های ذهنی ابداع شده، سرچشمه گرفته است. با وارونه کردن یک تصویر، شما همه چیز را به طور متفاوت درک کرده و بلافاصله ویژگی های نامتقارنی که بیش از همه برجسته هستند را می بینید، که پس از آن می تواند به شما کمک کند تا تصویری را انتخاب کنید که مدل یا مشتری شما را بهتر نشان می دهد. این تست هنگام عکاسی تتر شده (Tethered shooting– انتقال مستقیم عکس ها به کامپیوتر) عالیست، چراکه این امکان را دارید فورا عکس را وارونه کرده و تعیین کنید که کدام سمت برای سوژه شما جذاب تر است.

لنزک: عکاسی با تترینگ دوربین یا عکاسی تتر شده (Tethered shooting) به حالتی گفته می شود که شما دوربین را به کامپیوتر متصل کرده و زمانیکه عکس می گیرید، عکس ها به جای انتقال به مموری یا حافظه دوربین روی کامپیوتر دانلود شوند. معمولا برای تترینگ، دوربین و کامپیوتر با کابل به هم وصل می شوند.

با چند عکسی که در گذشته گرفته اید برای خودتان امتحان کنید و ببینید آیا وارونه کردن تصاویر هیچ مشکلی را نمایان می کند که شما می توانستید با یک کج کردن یا چرخاندن سر ساده آن را برطرف کنید.

امیدواریم که دو تست معرفی شده در این آموزش، به شما در ژست دادن به سوژه هایتان و خلق پرتره های زیبا تر کمک کنند. لطفا دیدگاه ارزشمندتان درباره این روش ها یا راهکار های دیگری که می شناسید را با ما در پایین این مطلب لنزک به اشتراک بگذارید.

نویسنده: شیوانی ردی (Shivani Reddy)

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی از طلوع ماه در نقطه دقیق

 آیا می خواهید از ماه کامل در نقطه دلخواه مثلا بالای یک برج یا ساختمان عکس بگیرید؟ این آموزش برای شماست. عکاسی از ماه می تواند جذاب باشد – یک ماه کامل در حال طلوع (بالا آمدن)، بسیار بزرگ و اغلب قرمز رنگ به نظر می رسد. و ترکیب طلوع ماه با مناظر یا اشیاء دیگر به صورت کلوزآپ می تواند به یک عکس دیدنی و شگفت انگیز منجر شود. در این مطلب لنزک آلبرت دروس عکاسی از ماه در حال طلوع در ترکیب با اشیاء دیگر مانند ساختمان ها و مناظر را آموزش داده و نکات لازم را، از ایده پردازی و ترکیب بندی عکس گرفته تا برنامه ریزی و تنظیم دوربین به صورت مختصر، توضیح داده است.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
واضح است که برای گرفتن عکس کلوزآپ شما به یک لنز بلند نیاز دارید. ۱۵۰-۶۰۰+ توصیه می شود. من برای عکس های خودم از سونی A7RII با لنز سیگما ۱۵۰-۶۰۰ با آداپتور سیگما MC-11 استفاده کردم. سونی لنزهای پایه E واقعا بلند ندارد، به همین جهت از سیگما انتخاب کردم.
۱
ایده

هنگام گرفتن عکس ها، به طور کلی، ایده پشت عکس اغلب به اندازه خودِ عکاسی مهم است. این مسئله قطعا هنگام عکس گرفتن از ماه در حال طلوع در ترکیب با اشیاء دیگر مانند ساختمان ها و مناظر نیز صادق است.

طلوع (و غروب) ماه خیلی سریع اتفاق می افتد، بنابراین زمان زیادی برای گرفتن عکس خود ندارید. برنامه ریزی بسیار مهم است.

اول، به اشیاء زیبا در محله خود که در بالای خط درختان قرار دارند، فکر کنید. یا به دنبال نقاط دید بالاتر برای عکاسی بگردید. پس از آن، مهم است که یک ایده قوی از این که ماه به کجا طلوع یا غروب می کند، داشته باشید. در این مثال ما از عکس «نه و پنجاه و پنج» من به عنوان یک مثال استفاده می کنیم که در آن ماه درست در کنار یک برج کلیسا در حال طلوع کردن است.
[عکاسی از ماه در حال طلوع]

با داشتن یک ایده در ذهنتان، همچنین باید در مورد فاصله ای که نسبت به یک شیء و ماه می ایستید نیز فکر کنید. در این مثال فاصله من از برج خیلی زیاد نیست، که جزئیات زیادی از برج و ماه به من می دهد. اگر من خیلی دورتر ایستاده بودم، ماه نسبت به برج خیلی بزرگتر میشد. بنابراین مهم است که این را نیز هنگام برنامه ریزی در نظر داشته باشید.

حالا که صحبتش شد…
۲
برنامه ریزی برای عکس

خب من این ایده عکاسی از برج کلیسای آمرسفورت به همراه ماه درست در کنار آن را در ذهنم داشتم. من می خواستم ماه «بزرگ» باشد، اما نه خیلی بزرگ. همچنین می خواستم به عنوان یک ترکیب بندی متفاوت، ماه را درست در بالای برج ثبت کنم.

برای این که ماه هم تراز با برج قرار بگیرد، مشخص است که من مجبور بودم کاملا دور از آن بایستم تا از لنز ۶۰۰mm ام استفاده کامل بکنم. یک وب سایت کوچک عالی به نام www.mooncalc.org برای برنامه ریزی این چیزها از قبل وجود دارد (من برای خورشید هم از سایتی به نام suncalc.org استفاده می کنم).

برنامه هایی برای گوشی های هوشمند نیز وجود دارد. من Photopills (فعلا فقط برای IOS) را پیشنهاد می کنم. Photopills یک عملکرد عالی واقعیت افزوده دارد، که وقتی شما گوشیتان را در مقابل خود در مکانی که می خواهید عکس بگیرید نگه دارید، می توانید ببینید که ماه/خورشید کجا طلوع می کند. این برای برنامه ریزی قبل از عکاسی عالی است.

با mooncalc، من موقعیت برج را تعیین کرده و بررسی کردم که ماه کجا طلوع می کند.
[عکاسی از ماه در حال طلوع]

۱- زمان طلوع ماه: ۲۱:۰۹ PM

2- موقعیت ماه ۱ ساعت بعد از زمان طلوع.

۳- موقعیت من در میدان

من پین (نشانگر قرمز) را بر روی برج قرار دادم تا بتوانم ببینم ماه از زاویه مناسب کجا طلوع می کند. من از پیگیری های قبلی می دانستم که ماه حدود ۱ تا ۱٫۵ ساعت بعد از طلوع اولیه در ارتفاع مناسب خواهد بود. در ۱۹ ژولای، ماه درست بعد از غروب خورشید، کامل بود – به این ترتیب، نور کافی برای کار بر روی خود برج نیز داشتم. تاریکی مطلق، کنتراست بین نور ماه و برج را بیش از حد زیاد می کند، بنابراین زمانبندی بسیار مهم بود.

با غروب خورشید در حدود ساعت ۱۰ شب (بله، فصل تابستان در هلند اینگونه است) ماه دقیقا در همان زمان (اما البته، در جهت مخالف) در اطراف نقطه تعیین شده بود.

با پین کردن برج بر روی نقشه من می توانستم ببینم که دقیقا کجا باید بایستم. از آنجا که اکثر مکان های دورتر از مرکز شهر با ساختمان ها مسدود شده بودند، من مجبور بودم نقطه ای را انتخاب کنم که کمی نزدیک تر باشد. میدان نزدیک به مرکز شهر یک نمای باز از بالای برج دارد و معلوم شد برای عکسی که من می خواستم بگیرم عالی است.

از آنجا، من فضای کافی برای حرکت به سمت چپ و راست داشتم، برای این که ماه را در موقعیتی که می خواستم قرار دهم. من باید در نظر می گرفتم که ماه از جایی که من ایستاده بودم، نسبت به جایی که در ابتدا طلوع می کرد، به سمت راست حرکت می کند. همانطور که می توانید ببینید، گرفتن عکسی مانند این به برنامه ریزی زیادی نیاز دارد و متغیرهای زیادی وجود دارند که شما باید با آنها کار کنید.
۳
عکاسی

کار این عکس های خاص به طور عمده، برنامه ریزی و تست همه چیز است. هنگام گرفتن عکس من در میدان قرار گرفتم و تنها مجبور بودم صبورانه منتظر بمانم تا ماه به موقعیتی برسد که به نظر من برای عکس خوب باشد.

من از دوربین سونی A7RII با لنز سیگما ۱۵۰-۶۰۰ استفاده کردم. اینها همه واقعا خوب عمل کردند. من قصد داشتم اغلب عکس ها را در ۶۰۰mm بگیرم چون با این فاصله کانونی ماه تا حد ممکن بزرگ خواهد بود. خوشبختانه، باد شدید نبود چون در هنگام استفاده از این فاصله کانونی، کوچترین لرزش می توانست عکس ها را تار (غیر شارپ) کند. از آنجا که ماه ۱ ساعت بعد از طلوع اولیه خیلی روشن نبود، همه چیز تقریبا تاریک بود. خورشید نیز در حال غروب بود، بنابراین من مجبور بودم یک سرعت شاتر پایین تر انتخاب کنم یا ایزو را بالا ببرم. من تصمیم گرفتم با یک سرعت شاتر پایین تر (۱/۱۰ ثانیه) عکس بگیرم، چون به هر حال داشتم با یک سه پایه کار می کردم. اغلب عکس ها شارپ شدند و من از کیفیت تصاویری که این تنظیمات ارائه می داد، بسیار راضی بودم.

من متوجه شدم که وقتی ترکیب بندی های مختلف را امتحان می کردم، مجبور بودم واقعا سریع باشم. طلوع ماه بسیار سریع اتفاق می افتد و ماه تنها حدود ۲ ساعت در آسمان است. با عکاسی در ۶۰۰mm اگر از نزدیک تماشا کنید، تقریبا می توانید حرکت ماه را ببینید. با کار کردن از روی سه پایه، شما تنها حدود ۳۰ ثانیه برای ثبت یک ترکیب بندی وقت دارید، چون مدت کوتاهی پس از آن ماه تقریبا در جای دیگری است.

معلوم شد که این کار چالش برانگیز است، به خصوص هنگامی که می خواهید از ماه در یک نقطه بسیار دقیق عکس بگیرید (مثلا دقیقا در بالای برج). هرچند امتحان کردن این عکس ها جالب بود، اما من ماه کامل را درست در کنار برج بیشتر دوست داشتم. برای من، فضای این عکس از همه بهتر بود.
[عکاسی از ماه در حال طلوع] [عکاسی از ماه در حال طلوع]

و با همین روند، تکنیک و لوازم، من یک ماه بعد با طلوع ماه بعدی عکس زیر را گرفتم:
[عکاسی از ماه در حال طلوع]

عکس پشت صحنه از حدود ۲۰ دقیقه قبل از این که عکس نهایی گرفته شود، در حال آماده سازی موقعیت دقیق.
[عکاسی از ماه در حال طلوع]

نکته اضافی ۱: هنگامی که دارید عکس ها را با موقعیت بسیار دقیق ماه ثبت می کنید، ممکن است این اتفاق بیفتد که شما عکس را از دست بدهید، چون قبل از این که ماه از موقعیت خارج شود، تنها چند ثانیه برای عکس گرفتن از آن وقت دارید. پس کاری که می توانید انجام دهید این است که به سرعت سه پایه خود را پایین بیاورید به طوری که زاویه آن با ماه کمی متفاوت شود. با این کار می توانید یک بار دیگر شانس خود را امتحان کنید چون ماه در کادر شما کمی پایین تر خواهد بود، و شانس دیگری برای گرفتن عکس طلوع دقیقی که به دنبالش بودید به شما می دهد.

نکته اضافی ۲: می توانید از این تکنیک برای عکاسی از غروب ماه به جای طلوع آن نیز استفاده کنید. روند کار مشابه است. از mooncalc.org برای بررسی این که ماه کِی و کجا غروب می کند استفاده کنید. مطمئن شوید که به موقع می رسید، چون غروب ماه خیلی سریع اتفاق می افتد!

لنزک: در صورتی که در باز کردن سایت mooncalc با مشکل مواجه شدید یا تنها به دنبال یک محاسبه گر ساده برای طلوع و غروب ماه هستید، سایت www.timeanddate.com/moon نیز می تواند به شما بگوید که ماه کامل بعدی چه موقع است، و با چه زاویه ای طلوع یا غروب خواهد کرد – کافیست شهر مورد نظرتان را در کادر سفید تایپ و سپس جستجو (search) نمایید.

نویسنده: آلبرت دروس (Albert Dros)

منبع:

لنزک

مقایسه لنزهای ۵۰mm و ۸۵mm برای عکاسی پرتره از اشخاص

 در این مطلب عکاس مردیث کلارک در مورد تفاوت های بین لنز ۸۵mm دوربین  و ۵۰mm برای عکاسی  نوزاد در آتلیه نوزاد پرتره از اشخاص صحبت کرده و برای کمک به مقایسه شما عکس های گرفته شده با هر یک از این دو لنز را مشخص کرده است. در ادامه این مطلب لنزک با ما برای یک مقایسه ابتدایی و کاربردی بین دو لنز مناسب پرتره ۵۰ و ۸۰ میلیمتر همراه شوید.


برای ثابت نگه داشتن شرایط، تمام عکس های این مطلب با دوربین کانن ۶۰D، و یکی از دو لنز کانن ۵۰mm در f/1.8 یا کانن ۸۵mm در f/1.8 گرفته شدند. کانن ۶۰D یک دوربین سنسور APS-C (کراپ سنسور) است، بنابراین به منظور تعیین فاصله کانونی این لنزها بر روی این دوربین، فاصله کانونی لنز را در ۱٫۶ ضرب می کنیم (اگر از دوربین نیکون استفاده می کنید در ۱٫۵ ضرب کنید). بنابراین بر روی یک دوربین کراپ سنسور، لنز ۵۰mm تقریبا مانند یک لنز ۸۰mm، و لنز ۸۵mm مانند یک لنز ۱۳۶mm عمل می کند.
۱
تفاوت در عمق میدان
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این عکس با لنز کانن ۸۵mm در f/1.8 گرفته شده است.

یکی از بزرگترین تفاوت های بین لنز ۸۵mm و لنز ۵۰mm فاصله ای است که شما باید از سوژه داشته باشید. با لنز ۸۵mm، حداقل فاصله فوکوس ۲٫۸ فوت (۸۵ سانتیمتر) و با لنز ۵۰mm، حداقل فاصله فوکوس ۱٫۱۵ فوت (۳۵ سانتیمتر) است.

این به این معنی است که به طور کلی، شما با لنز ۸۵mm نسبت به لنز ۵۰mm در فاصله بیشتری از سوژه خواهید ایستاد. در عوض، این مسئله عمق میدان را کاهش می دهد، که به این معنی است که تصاویر گرفته شده با لنز ۸۵mm معمولا بوکه بسیار مات تری نسبت به عکس های گرفته شده با لنز ۵۰mm دارند، حتی زمانی که از یک دیافراگم یکسان استفاده می کنند.
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این تصویر با لنز کانن ۵۰mm در f/1.8 گرفته شده است.

شما می توانید به وضوح تفاوت را در شکوفه های گیلاس در پس زمینه دو تصویر بالا ببینید، که هر دوی آنها در f/1.8 گرفته شدند. شکوفه های گیلاس در هر دو عکس تقریبا به خوبی مات شده اند، اما شکل شکوفه ها در تصویر گرفته شده با لنز ۵۰mm مشخص تر است، و در تصویری که با لنز ۸۵mm گرفته شده شکوفه ها به طور قابل توجهی مات تر و نرم (خامه ای) تر هستند.

البته، در زمینه بوکه افراد ترجیحات و سلایق مختلفی دارند. برخی نرمی یکنواخت تری که لنز ۸۵mm ارائه می دهد را ترجیح می دهند، در حالیکه عکاسان دیگر ترجیح می دهند پس زمینه کمی بیشتر مشخص باشد.
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

چپ: لنز ۸۵mm | راست: لنز ۵۰mm.

شما ممکن است حتی رویکردهای مختلفی را در کاربردهای مختلف ترجیح دهید! به عنوان مثال، من معمولا طرفدار بوکه یکنواخت تر لنز ۸۵mm هستم. با این حال، زمانی که در حال عکاسی از چمن هستم، بافتی که لنز ۵۰mm ارائه می دهد را ترجیح می دهم (نمونه های بالا را ببینید).

این مسئله صرفا به ترجیح شما بستگی دارد، بنابراین شروع به یادداشت برداری ذهنی کنید در مورد این که وقتی به کارهای عکاسان دیگر نگاه می کنید معمولا کدام نوع تصاویر را ترجیح می دهید. اگر متوجه شدید که همیشه به سمت بافت خامه ای تر جذب می شوید (قسمت های خارج از فوکوس یا مات نرم همچون خامه)، آن وقت لنز ۸۵mm ممکن است برای شما بهتر باشد. اگر کمی بافت بیشتر در پس زمینه را ترجیح می دهید، در عوض لنز ۵۰mm را در نظر بگیرید.

بیشتر بخوانید: عمق میدان را عمقی یاد بگیرید
۲
تفاوت در کادربندی
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این عکس با لنز ۵۰mm گرفته شده است.

علاوه بر این، وقت بیشتری را صرف فکر کردن در مورد محتوای پس زمینه های خود کنید. استفاده از یک لنز ۸۵mm به تصویری منجر خواهد شد که از نزدیکتر بر روی سوژه شما کادربندی شده است. از طرف دیگر، عکاسی با لنز ۵۰mm به تصاویری منجر می شود که شامل مقدار بیشتری از پس زمینه هستند (هرچند نه به اندازه عکاسی با لنز کانن ۲۴mm).

آیا شما با خوشحالی برای یک جلسه عکس تا بالای یک کوه پیاده روی می کنید؟ در این صورت ممکن است بخواهید لنز ۵۰mm را به منظور ثبت کاملتر درختان و مناظر در پس زمینه پشت سوژه پرتره خود در نظر بگیرید.
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این تصویر دقیقا در همان مکان عکس قبلی، فقط با استفاده از لنز ۸۵mm به جای ۵۰mm گرفته شده است.

از طرف دیگر، آیا اغلب تلاش می کنید که پس زمینه را در تصاویر خود پنهان کنید؟ آیا در محل عکاسی با پس زمینه هایی که گاهی اوقات خارج از کنترل و/یا غیر قابل پیش بینی هستند عکس می گیرید؟ در این صورت، ممکن است لازم باشد لنز ۸۵mm را در نظر بگیرید.

زمانی که شما عمق میدان کاهش یافته لنز ۸۵mm را با کادربندی نزدیک تر سوژه خود ترکیب می کنید، لنز ۸۵mm در ایجاد تصاویر پرتره زیبا تقریبا در هر مکانی به خوبی می درخشد.
۳
تفاوت در فاصله عکاسی از سوژه
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این تصویر با لنز ۵۰mm گرفته شده است.

یادتان هست که گفتم وقتی از لنز ۸۵mm استفاده می کنید، نسبت به لنز ۵۰mm باید در فاصله بیشتری نسبت به سوژه خود بایستید؟ این دلیل دیگری است که مهم است بدانید، من تقریبا هیچ وقت از لنز ۸۵mm در داخل خانه استفاده نمی کنم.

خانه ما حدود ۳۰۰ متر مربع است، و بسته به فضا، گاهی اوقات من از لحاظ فیزیکی نمی توانم به اندازه کافی از سوژه دور شوم تا از لنز ۸۵mm ام استفاده کنم. گذشته از کسب و کار رسمی عکاسی، برای من مهم است که بتوانم هر روز کمی از لحظات خانوادگیمان را ثبت کنم، و بنابراین داشتن یک لنز سریع که بتوانم در داخل خانه از آن استفاده کنم، برای من امری ضروری است.

با وجود این که من عاشق لنز ۸۵mm ام هستم، اما با توجه به اندازه خانه ما برای این کار مناسب نیست. تجربه شما ممکن است متفاوت باشد.
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این تصویر با لنز ۸۵mm گرفته شده است.

لنزک: منظور از لنز سریع (fast lens) لنزی است که گشودگی دیافراگم یا حداکثر دیافراگم بالایی داشته باشد (دیافراگم آن خیلی باز شود – مثل f/1.2) که نتیجه آن ورود نور بیشتر و امکان انتخاب سرعت شاتر سریع تر است. از این رو به این لنز ها، لنز های سریع گفته می شود.

از طرف دیگر، زمانی که ما در فضای باز هستیم، من اغلب لنز ۸۵mm ام را ترجیح می دهم. در آن شرایط، دورتر ایستادن از سوژه هایم چیز خوبی است. من می توانم اجازه دهم بچه هایم بازی کنند و سرگرم باشند بدون این که در کار آنها دخالت کنم. کمی فضای بیشتر بین آنها و دوربین به این معنی است که آنها می توانند راحت تر باشند، که به نوبه خود به حالت های واقعی تر و لبخندهای صادقانه تر منجر می شود.
ن
نتیجه گیری

همانطور که می بینید هر دوی این لنزها برای ثبت تصاویر سبک پرتره از اشخاص عالی هستند – من شخصا هر دوی آنها را در کیف دوربینم نگه می دارم و از آنها تقریبا به طور مساوی استفاده می کنم.

با این وجود، اگر در حال حاضر تنها قادر به خرید یک لنز هستید، هر دوی این لنزها شرایطی دارند که در آن دیگری را تحت الشعاع قرار می دهند، بنابراین مهم است که در مورد اولویت های خود و روشی که اغلب از یک لنز پرتره استفاده می کنید، واقع بینانه فکر کنید، تا بهترین استفاده را از پولی که می پردازید بکنید.

اگر شما یکی از این لنزها را دارید – از کدام یک برای عکاسی از اشخاص بیشتر استفاده می کنید؟

نویسنده: مردیث کلارک (Meredith Clark)

منبع:

digital-photography-school

چگونه از قالب ها و قوانین ترکیب بندی برای بهبود عکاسی خود استفاده کنید

 در این مطلب، عکاس سفر اتین باست، نگاهی به برخی از تکنیک ها یا قوانین ترکیب بندی پایه معروف داشته و هر یک را با ذکر مثال و عکس های نمونه توضیح داده است. اتین از این قوانین ترکیب بندی و قواعد یا اصول دیگر، که از پیش تعریف شده هستند، و خودش یا عکاسان دیگر استفاده می کنند به عنوان «قالب های ترکیب بندی» یا به طور کلی قالب عکاسی یاد کرده که همچون یک شمشیر دو لبه هستند. درحالیکه می توانند به شما کمک کنند تا وقتی همه چیز به سرعت اتفاق می افتد تصمیم های سریع تری بگیرید، می توانند جلوی خلاقیت شما را نیز بگیرند. بنابراین در انتهای مطلب با ارائه چند راهکار شما را به بیرون آمدن از منطقه امنتان و ایجاد مجموعه کاملا جدیدی از قوانین برای ترکیب بندی خودتان تشویق می کند. عکاسی کودک در آتلیه کودک
الف
قالب های ترکیب بندی پایه
قانون یک سوم با یک پس زمینه تمیز

قانون یک سوم (Rule of Thirds) یک راه بسیار ساده و کارآمد برای تاکید بیشتر روی سوژه و پویایی بخشیدن به تصاویرمان است. قانون یک سوم به پویایی عکس کمک کرده (برخلاف قرار دادن در وسط برای به دست آوردن لحظات ایستاتر) و یک پس زمینه تمیز باعث می شود چشم ما به طور عمده بر روی سوژه باقی مانده و حواس بیننده را کمتر به خود جلب می کند. این پس زمینه می تواند یک دیوار ساده، آسمان، یا مات (خارج از فوکوس/ به دلیل عمق میدان کم) باشد. در حالت ایده آل، رنگ هایی را پیدا کنید که در کنار هم به خوب جواب دهند و بین سوژه و پس زمینه مکمل هم باشند.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

بیشتر بخوانید: رنگ ها در عکاسی – چگونه از تئوری رنگ ها در ترکیب بندی عکس هایمان استفاده کنیم
قانون یک سوم با یک پس زمینه متعادل

اگر می خواهید کمی بیشتر در تصویر خود داستان بگویید، سعی کنید پس زمینه ای پیدا کنید که سوژه شما را متعادل کند. به چشم بیننده کمک کنید تا بین سوژه و پس زمینه جلو و عقب برود. همچنان مهم است که پس زمینه را کاملا ساده نگه دارید، چون جزئیات خیلی زیاد می تواند گیج کننده یا حواس پرتکن باشد. همچنین بسیار مهم است که وزن تصویر خود را نیز در نظر داشته باشید، تا یک المان به طور کامل از نظر وزن بصری بر دیگری غالب نشود.

لنزک: وزن بصری (visual weight) چیست؟ برای تعریف وزن بصری ابتدا این سوال را مطرح می کنیم. وقتی شما به یک عکس نگاه می کنید، اولین چیزی که می بینید چیست؟ این نقطه کانونی (focal point) است، نقطه یا قسمتی از عکس که بیشترین جلب توجه را می کند. بعد از آن چشم شما کجا می رود؟ در یک ترکیب بندی خوب، نوعی سلسله مراتب بین المان های مطلوب برای چشم وجود دارد، و ترتیبی که چشم شما آن ها را می بیند «وزن بصری» آن المان ها را مشخص می کند. وزن بصری ابزاری در عکاسی برای هدایت چشم بیننده به سمت نقطه کانونی عکس (عمدتا سوژه) است. وزن بصری المان ها یا قسمت های مختلف عکس تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله: تضاد نوری، اندازه، شکل، فضای منفی و… است. برای مثال، یک پرنده‌ کوچک زرد می‌تواند وجود یک طویله‌ بزرگ بی رنگ در گوشه‌ دیگر تصویر را تراز کند. با وجودی که پرنده خیلی کوچکتر از طویله است، ولی به خاطر رنگش می‌تواند وزن بصری معادل یا حتی بیشتری از طویله داشته باشد.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
قانون یک سوم با یک پیش زمینه شلوغ

با الهام از عکاسی خبری، این یک قالب بسیار مفید است که به شما کمک خواهد کرد تا به تصویر یک حس تجاری (کاری) و فعال (پر جنب و جوش) ببخشید. داشتن یک پیش زمینه شلوغ باعث می شود که تصویر پویاتر به نظر برسد، اما می تواند به پنهان کردن یک پس زمینه شلوغ یا درهم و برهم نیز کمک کند.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
خط مورب پویا

یک قالب بسیار ساده اما کارآمد که وقتی حرکت یا جنب و جوش وجود دارد خیلی خوب جواب می دهد. خط مورب خیلی پویاتر از خط مستقیم است و اثر پویایی را افزایش داده و به چشم بیننده شما جهتی برای دنبال کردن در میان تصویر می دهد.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
کادر در کادر

نیازی به معرفی این تکنیک ترکیب بندی بسیار معروف، که کادربندی طبیعی نیز نامیده می شود، نیست. این یک راه بسیار موثر برای جلب توجه بیننده به سمت یک المان خاص از تصویر است.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
کادر انسانی

این مورد کمی بیشتر به مهارت نیاز دارد اما هنوز هم بسیار کارآمد است، عمدتا هنگام استفاده از لنزهای واید. ایده، استفاده از افراد به عنوان کادر یا قاب های طبیعی برای تصویر شما و همچنین ایجاد خطوط هدایتگر برای پویایی بهتر است. همچنین می تواند به شما کمک کند پس زمینه های شلوغ و ناخواسته را پنهان کرده و از شر آنها خلاص شوید.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
مثلث

مثلث، ساده ترین شکل، به چشم بیننده شما کمک خواهد کرد تا سه المان اصلی ای که کادر شما را پُر می کنند، دنبال کند. لطفا توجه داشته باشید که مهم است واقعا کادر را با المان های خود پر کنید و هیچ فضای خالی بلا استفاده ای باقی نگذارید.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
قرار دادن سوژه در وسط کادر

این یکی از قالب های مورد علاقه من است. قرار دادن سوژه در وسط کادر زمانی که پس زمینه متقارن وجود دارد، یک حس ساده و بسیار متعادل به تصویر شما می دهد. عدم پویایی این قالب، آن را برای شرایط ساکت و آرام ایده آل می کند، اما من شخصا دوست دارم آن آرامش و قابل پیش بینی بودن را با یک ژست بدن پویا از سوژه ام بشکنم.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
پرتره «نگاه به داخل کادر»

این قالب به نوعی قانون شکن، اما برای من بسیار کارساز است. در اینجا به جای این که سوژه به بقیه تصویر نگاه کند، با نگاه به سمت کادر ثبت می شود. این کار خیلی خوب جواب می دهد چون کشش های مخالف در تصویر ایجاد می کند که چشم بیننده را به هر دو طرف تصویر می کشد.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
گیوتین

ایده در اینجا حذف سر سوژه از ترکیب بندی برای ارتقاء کیفیت المان های دیگر مانند دست ها یا پاهای او، ابزارها و غیره است. انسان ها در وهله اول ناخودآگاه به سمت چشم های افراد کشیده می شوند. حذف سر (و در نتیجه چشم ها) توجه ما را به بقیه تصویر جلب می کند. البته، لازم نیست کل سر را حذف کنید، تنها حذف چشم ها نیز کارساز خواهد بود.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

بیشتر بخوانید: ۲۰ تکنیک ترکیب بندی در عکاسی که عکس های شما را بهتر می کنند

در حالیکه چنین مثال هایی می توانند به شما کمک کنند تا وقتی همه چیز به سرعت اتفاق می افتد تصمیم های سریع تری بگیرید، می توانند جلوی خلاقیت شما را نیز بگیرند.

من اغلب در تورهای عکاسی با عکاسان پیشرفته ای مواجه می شوم که مدتی خلاقیتشان را از دست داده اند. آنها همه تنظیمات دوربین و قوانین پایه ترکیب بندی را می دانند، اما فراتر رفتن از تصاویر معمول و همیشگی برایشان دشوار است. وقتی به مجموعه نمونه کارهای آنها نگاه می کنم، کلمه ای که اغلب اوقات به ذهنم می رسد «قابل پیش بینی» است. در عکس های آنها یکی پس از دیگری می بینم که از قالب های یکسانی استفاده شده است. البته عکس ها خیلی زیبا هستند، اما به دلیل تشابهی که این قالب ها به تصویر تحمیل می کنند، فاقد ابتکار اند.

بنابراین یک عکاس عاقل از قالب ها به منظور سریع تر و کارآمدتر بودن در میدان (محل عکاسی) استفاده می کند اما آنها را در شرایط یا لحظات خاص همراه با ابتکار به کار می گیرد.

همچنین بسیار مهم است که به ایجاد قالب های جدیدی ادامه دهیم که می توانند هر زمان که دیگر علاقه ای به آنها نداشتیم دور انداخته شوند. این کار به عکاس کمک خواهد کرد تا تکامل پیدا کند و همچنان مبتکر و خلاق باقی بماند.

بنابراین اگر می خواهید عکاسی خود را بهبود بخشید، نگاهی به مجموعه نمونه کارهای خود بیاندازید: چه قالب هایی می بینید؟ آیا این قالب ها دارند کنار گذاشته می شوند؟ آیا دارند بر کار شما غالب می شوند؟ اگر شما به شدت قالب هایتان را دنبال می کنید، ممکن است در نهایت بارها و بارها ترکیب بندی های «قابل پیش بینی» یکسانی را ثبت کنید.

بنابراین چگونه می توانیم قالب های معمول خود را در هم بشکنیم و به تصاویری خلاقانه تر برسیم؟
ب
کنار گذاشتن قالب ها و خلاق بودن
بررسی کارهای عکاسان دیگر

ساده ترین راه، نگاه کردن به کارهای عکاسان دیگر است. هنگامی که شما یک تصویر از یک عکاس دیگر را می بینید که واقعا باعث می شود بایستید و به آن نگاه کنید، آیا کمی وقت صرف تجزیه و تحلیل آن می کنید؟ آیا سعی می کنید بفهمید چه بخش هایی از ترکیب بندی آن باعث می شود احساس کنید که خاص است؟ همه ما با نگاه کردن به کارهای افراد دیگر چیزهای زیادی می توانیم یاد بگیریم، بنابراین این نقطه خوبی برای شروع است.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

برای دنبال کردن بیشتر این ایده، چرا در یک کارگاه عکاسی در زمینه ای که با آن آشنایی ندارید شرکت نمی کنید؟ من اوایل امسال در یک کارگاه عکاسی مستند در مالزی شرکت کردم و این کارگاه دری به یک دنیای کاملا جدید به روی من باز کرد. مردم در حال ایجاد داستان های زیبا با مجموعه رنگ ها و اَشکال مات بودند، چیزی که من قبل از این که یک عکاس سفر شوم، هیچ وقت نمی توانستم تصور کنم.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
رسیدن به یک نگاه نو

از لحاظ تکنیکی، ابزارهایی وجود دارند که می توانند به شما کمک کنند به چیز های اطراف نگاه تازه ای پیدا کنید.

البته از همه مهم تر نور است. با تمرکز صرف بر روی نور (و سایه ها) می توانید چیزها را به شیوه ای متفاوت ببینید. اگر نور تنها بر روی بخش خاصی از سوژه شماست، بخشی را که در نور نیست حذف کنید، و آن وقت ترکیب بندی شما فورا متفاوت خواهد شد. با تمرکز بر نور ما معمولا قالب هایمان را فراموش می کنیم و تنها سر نخ ها و جهاتی که نور به ما می دهد را دنبال می کنیم.
همه چیز را زیر و رو کنید

من متوجه شده ام که زیر و رو کردن چیزها به روش دیگر هنگام کادربندی تصاویرم نیز بسیار مفید است: به جای این که از خودم بپرسم چه چیزی را می خواهم در کادرم بگنجانم، بر روی المان هایی تمرکز می کنم که به آنها نیازی ندارم و می خواهم آنها را حذف کنم.

این رویکرد راهی که شما می توانید از نور برای ترکیب بندی خود استفاده کنید را تکمیل می کند. به جای فکر کردن در مورد کادر معمول (سوژه، پس زمینه، و غیره…) که به طور طبیعی با پیروی از قالب های خود ترکیب بندی خواهید کرد، تنها روی نور تمرکز کنید. با تصمیم گیری برای حذف هر المان دیگری، مغز شما سعی در ترکیب بندی با استفاده از یکی از قالب هایتان نمی کند، بلکه به سادگی آنچه را که نور دیکته می کند، دنبال می کند.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
استفاده از لوازم مختلف

من فکر می کنم یک راه بسیار خوب دیگر این است که خودتان را مجبور به استفاده از تجهیزات عکاسی مختلف کنید. البته عکاسی ربطی به لوازم ندارد اما استفاده از لوازم مختلف می تواند به شما کمک کند تا الگوی معمول خود را بشکنید. وقتی افرادی که در عکاسی پرتره خوب هستند را در حال ثبت پرتره با لنزهای واید ۸۵mm یا ۱۰۰mm می بینم، سعی می کنم آنها را وادار کنم تا کمی وقت صرف یک لنز ۳۵mm در f/8.0 کنند. این کار آنها را مجبور می کند دست از فکر کردن به شیوه همیشگی بردارند و با دید جدید به همه چیز نگاه کنند. به همین طریق، شما می توانید نسبت ابعاد معمول خود را نیز تغییر دهید؛ اگر شروع به عکاسی با فرمت مربعی کنید، قانون یک سوم همان اثر را نخواهد داشت، و روش دیدن و کادر شما تکامل خواهند یافت.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
روی ذهن خود کار کنید

اما من فکر می کنم بهترین راه تکنیکی نیست: بیشتر مربوط به کار بر روی ذهنتان است. با استفاده از تجهیزات عکاسی مختلف، تنظیمات مختلف، نسبت های ابعاد مختلف، و غیره… کاری که شما در واقع انجام می دهید، این است که خودتان را از منطقه امنتان خارج می کنید. و وقتی به خارج از این منطقه رسیدید، وارد یک منطقه یادگیری جدید می شوید که وقتی کارهایی را که در آن خوب هستید انجام می دهید، اتفاق نمی افتد.

اگر شما مثل من یک عکاس سفر هستید، چرا یک روز به خودتان به عنوان یک عکاس خبری فکر نمی کنید؟ من متوجه شده ام که وقتی در حال کار بر روی یک پروژه بلند مدت و/یا یک مجموعه عکس هستم، ترکیب بندی ها و رویکرد من نسبت به همه چیز کاملا متفاوت است. از آنجا که من سعی نمی کنم به یک عکس خاص برسم – چون به طور معمول به عنوان یک عکاس سفر تک عکسی کار می کنم – می توانم وقت بیشتری را صرف بررسی المان های دیگر یک وضعیت معین بکنم: کار بر روی جزئیات، اَشکال، الگوها، یا ثبت احساسات عمیق تر بر روی سوژه ام، چون می توانم به طور کامل بر روی آنها، و نه بر روی ترکیب بندی کلی تمرکز کنم.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

عکاسی خیابانی نیز یک زمینه عکاسی است که من زیاد از آن الهام گرفته ام. راه رفتن در خیابان ها به عنوان یک عکاس خیابانی به رویکردی کاملا متفاوتی نسبت به عکاسی در سفر نیاز دارد. زمانی که من این کار را انجام می دهم، باید از عکاسی از چیزهای معمول که همیشه از آنها عکس می گیرم خودداری کنم و به دنبال چیزهای جدید و مبتکرانه بگردم. من بیشتر به دنبال نور و سایه ها، اَشکال، یا چیزهای جالب و خنده دار که در خیابان اتفاق می افتند می گردم.

لنزک: مطالعه دو مطلب «چگونه به سبک مراقبه ذن عکاسی کنیم» و «۵ نکته آموزشی برای عکاسی از مناظر شهری» نوشته استاد عکاسی خیابانی اریک کیم را به شما عزیزان توصیه می کنیم.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

با بیرون آمدن از منطقه امنتان، باید مجموعه کاملا جدیدی از قوانین را برای ترکیب بندی خود ایجاد کنید، این کار شما را به سمت تجربه و به احتمال زیاد یادگیری یکی دو چیز جدید سوق خواهد داد. این کار احتمالا در ابتدا دشوار و خسته کننده خواهد بود، اما هر چیزی اگر بیش از حد آسان باشد، به ندرت جالب و سرگرم کننده است، اینطور نیست؟

نویسنده: اتین باست (Etienne Bossot)

منبع:

لنزک

آموزش خلاقیت در عکاسی با استفاده از زوایای دوربین

 استفاده خلاقانه از زوایای دوربین یکی از سریع ترین راه ها برای اضافه کردن جذابیت و تنوع به عکس های شماست. حتی اگر نمی دانید چطور خیلی خوب از دوربین خود استفاده کنید، زوایا آسان هستند! تمام کاری که باید انجام دهید این است که دوربین خود را بالاتر یا پایین تر ببرید تا زاویه عکس خود را به طور چشمگیری تغییر دهید. مهم نیست دوربین یا لنزی که استفاده می کنید چیست (حتی اگر گوشی هوشمند شماست)، همیشه می توانید با تغییر زاویه دوربین یا عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد، عکس های خلاقانه تری بگیرید.
۵ زاویه دوربین متفاوت

شما پنج زاویه دوربین اصلی دارید که می توانید از میان آنها انتخاب کنید. هر یک از آنها پرسپکتیو متفاوتی به تصویر شما می بخشد، و به آن حالت یا احساسی که می خواهید داشته باشد را می دهد.
۱
نمای چشم پرنده

بالاترین زاویه دوربین «نمای چشم پرنده» است. این زمانی است که شما به بالای صحنه می روید و مستقیما رو به پایین نگاه می کنید. این زاویه برای نگاه کردن به پایین و دیدن تمام جزئیات یک صحنه از بالا عالی است.

نمای چشم پرنده یک زاویه غیر معمول است، چون شما به طور معمول در ارتفاع بالا نیستید و رو به پایین به صحنه نگاه نمی کنید. هر زاویه ای که فراتر از تجربه روزانه معمول شما باشد، عکس شما را جذاب تر خواهد کرد.
[زاویه دوربین]

من یک نمای چشم پرنده را برای این عکس از کودک خوابمان انتخاب کردم. با انتخاب این زاویه، من توانستم رو به پایین نگاه کنم و او را با شاخه های بلوبری کادربندی کنم.
[زاویه دوربین]

نمای چشم پرنده برای عکاسی از غذا عالی است، و به شما اجازه می دهد تا همه چیز را در ظرف ببینید.
۲
زاویه بالا

«زاویه بالا» به شدتِ نمای چشم پرنده نیست. شما فقط باید کمی بالاتر از شخص یا چیزی باشید که از آن عکس می گیرید.

به زاویه بالا به عنوان یک نمای بسیار معمول از جهان برای اکثر بزرگسالان فکر کنید. این مسئله به خصوص برای والدینی که همیشه از بالا به پایین به بچه هایشان نگاه می کنند، صدق می کند.

با وجود این که شما این زاویه و پرسپکتیو را در طول روز زیاد تجربه می کنید، اما هنوز هم می تواند برای برخی از عکس های شما عالی باشد. یک زاویه بالا برای این که سوژه شما کوچک تر یا آسیب پذیرتر به نظر برسد و شاید برای این که بیننده غالب (برتر) به نظر برسد، مفید است.
[زاویه دوربین]

این زاویه بالا به من اجازه داد تا رو به پایین به پسرم نگاه کنم و همچنین با برخی از المان های پس زمینه جالب کار کنم.
[زاویه دوربین]

از آنجا که این یک عکس از «خواهر کوچولو» است، یک زاویه بالا ظاهر کوچکتر و آسیب پذیرتری به او می دهد.
۳
رو در رو

زاویه رو در رو همسطح با چشم سوژه شما گرفته می شود. این زاویه بسیار جذاب است و به ایجاد یک ارتباط شخصی بین شخص در عکس شما و شخصی که آن را می بیند، کمک می کند.

این زاویه خوبی برای پرتره است، هرچند یک زاویه کمی بالاتر از سطح چشم نیز برای پرتره عالی است.
[زاویه دوربین]

هنگامی که او غرق در گل از بازی برگشت، می دانستم که باید از یک زاویه رو در روی جذاب استفاده کنم.
[زاویه دوربین]

من عاشق این پرسپکتیو فریبنده هستم.
۴
زاویه پایین

برای یک زاویه پایین، شما باید زیر سطح چشم باشید. همانطور که پایین تر می روید، باعث می شوید که سوژه عکس شما بزرگتر به نظر برسد. این ممکن است یک احساس بزرگتر از اندازه واقعی به عکس های شما بدهد و برای این که چیزها ترسناک یا حماسی به نظر برسند، عالی است.
[زاویه دوربین]

یک زاویه پایین هنگام عکاسی از کوسه ها کاملا ضروری است. این تنها راه برای دیدن ترسناک ترین ویژگی آنها، یعنی دندان هاست!
[زاویه دوربین]

این لحظه که کودک از اتوبوس به بیرون دوید، سرشار از انرژی بود. یک زاویه پایین تر به تاکید بر انرژی آن لحظه و همچنین آوردن اتوبوس ها به پس زمینه همراستا با بچه ها کمک کرد.
۵
نمای چشم حشره

این زاویه که تحت عنوان «نمای چشم کرم» نیز شناخته شده است، درست مانند اسمش است. شما تا جایی که بتوانید پایین می روید و مستقیما رو به بالا به سمت سوژه نگاه می کنید.

باز هم، این زاویه بسیار غیر معمول است. شما به ندرت این نقطه دید را تجربه می کنید، بنابراین یک پرسپکتیو جالب یا خلاقانه به عکس شما اضافه خواهد کرد.
[زاویه دوربین]

من مجبور شدم برای این عکس روی زمین دراز بکشم و رو به بالا نگاه کنم. این یک زاویه عالی برای ثبت اولین صعود اصلی پسر من به نظر می رسید.
[زاویه دوربین]

به دست آوردن یک نمای چشم حشره در یک زمین بازی آسان است. تنها منتظر بمانید تا بچه هایتان شروع به بالا رفتن کنند و سپس مستقیم رو به بالا به سمت آنها نگاه کنید.
یک صحنه – سه زاویه

ایده خوبی است که هر بار از یک لحظه عکس می گیرید، بیش از یک زاویه را ثبت کنید. این کار خلاقیت شما را تحریک کرده، و به شما کمک می کند تا پرسپکتیوهای جدید را کشف کنید و نماهای بیشتری برای داستان سرایی به شما ارائه می دهد.

چند عکس بعدی نشان می دهند که من چگونه یک صحنه را از سه زاویه مختلف ثبت کردم.
[زاویه دوربین]

در این عکس اول از یک زاویه بالاتر برای نگاه کردن رو به پایین به صحنه و دیدن گودال آب استفاده شد.
[زاویه دوربین]

یک زاویه رو در رو برای پرتره ای با صورت گل آلود عالی است.
[زاویه دوربین]

این پرسپکتیو زاویه پایین تر باعث می شود که این لحظه کمی بزرگتر احساس شده و بر هیجانی که او بعد از بازی در گودال گل احساس می کرد، تاکید می کند.
فراتر از پرسپکتیوهای روزمره

دانستن این پنج زاویه دوربین و تمرین آنها، هر زمان که چیزی برای الهام گرفتن نداشتید یا متوجه شدید که عکس هایتان خسته کننده یا قابل پیش بینی شده اند، به شما کمک خواهد کرد. برای رنگ و لعاب دادن به عکس هایتان، غیر معمول ترین زاویه را انتخاب کنید. هنگامی که این کار را انجام دادید، حداقل دو زاویه دیگر را نیز امتحان کرده و ببینید کدام یک از آنها بهتر از همه آن لحظه را ثبت کرده است.

همانطور که با زوایا آزمایش می کنید، خلاقیت خود را نیز با شکستن پرسپکتیوهای روزمره افزایش خواهید داد. همین حالا ثبت چند زاویه متفاوت را امتحان کنید.

نویسنده: مت کوکر (Mat Coker)

منبع:

لنزک

نکاتی برای عکاسی ماکروی انتزاعی

 عکاسی ماکرو دنیای کاملا جدیدی را به روی کسانی که مشتاق نزدیک شدن (به سوژه) هستند، باز می کند. سوژه های زیادی برای عکاسی وجود دارد، اما در این مقاله ما به دنیای انتزاعی بافت و نور نگاهی خواهیم انداخت.
[عکاسی ماکرو انتزاعی]

رنگ پوسیده یک دوج کاروان

زیبایی این سوژه ها این است که می توان از آنها در هر جایی عکس گرفت؛ در حیاط خلوتتان، در خیابان، یا در هر بخش از شهرتان. بافت ها همه جا هستند. پیدا کردن آنها واقعا آسان است، و کار کردن با نور به درستی به شما کمک خواهد کرد تا حالت زبری را برجسته کرده و اثر بافت را ملموس کنید. در حالت ایده آل، یک لنز ماکرو برای این نوع عکاسی مناسب است، اما یک لنز خوب ۵۰mm یا ۸۵mm نیز می تواند کارساز باشد. یک لنز ماکرو این مزیت را به شما می دهد که می توانید واقعا نزدیک فوکوس کنید، لنزهای معمولی ممکن است قادر نباشند آنقدر که شما می خواهید به سوژه نزدیک شوند.

نظر من این است که حتی اگر یک لنز ماکرو ندارید، به هر حال این کار را امتحان کنید، دنیای کوچکی از عجایب منتظر شماست!
عکاسی ماکروی انتزاعی چیست؟

به طور کلی، عکاسی انتزاعی نمایش یک سوژه به شیوه ای غیر واقعی است. بر خلاف نمایش واقعی سوژه، تمرکز عکاسی انتزاعی بیشتر بر رنگ، شکل و بافت است. عکاسی ماکروی انتزاعی، این امر را به سطح بالاتری می برد و شما را قادر می سازد تا حتی بیشتر به سوژه خود نزدیک شوید، و در نتیجه تصویر می تواند به نوعی انتزاعی تر نیز باشد. در این مقاله، ما به بافت و نشان دادن آن در تصاویرمان خواهیم پرداخت.

بیشتر بخوانید: تعریف عکاسی انتزاعی – آموزش راهکار هایی برای ثبت عکس های انتزاعی

همین دستورالعمل ها در مورد ترکیب بندی نیز به کار می روند، شما می توانید از قانون یک سوم، منحنی ها، و خطوط برای جلب توجه بیننده به تصویرتان استفاده کنید. تنها تفاوت آن این است که ممکن است سوژه بلافاصله قابل تشخیص نباشد، و مرکز توجه شما ممکن است یک رنگ، یا منحنی یک گل باشد. بنابراین برای عکاسی ماکروی انتزاعی، شما باید کمی متفاوت فکر کنید.
[عکاسی ماکرو انتزاعی]

رنگ ترک خورده بر روی سپر یک ماشین
برای انجام عکاسی ماکروی انتزاعی به چه چیزی نیاز دارم؟

لنز ماکرو مناسب ترین گزینه است. یک لنز ۵۰mm یا ۸۵mm نیز به خوبی کارساز خواهد بود، اگرچه ممکن است نتوانید زیاد به سوژه خود نزدیک شوید، بنابراین از این مسئله آکاه باشید (یا می توانید فیلترهای کلوزآپ را امتحان کنید). شما به یک سه پایه، یا نوعی پشتیبان نیز برای دوربین خود نیاز دارید، چون عکاسی کودک در آتلیه کودک از تصاویر ماکرو به صورت دستی واقعا دشوار است و می تواند خسته کننده باشد.
از چه چیزی می توانم عکس بگیرم؟

بافت ها در اطراف شما هستند. به یک چراغ زنگ زده در گوشه خیابان، یک نقاشی رنگ و رو رفته بر روی دیوار ساختمان، یا حتی رنگ ترک خورده سپر یک ماشین فکر کنید. آنها همه جا هستند.

شما باید برای نگاه کردن به تمام سطوح اطراف خود وقت بگذارید، سپس چند عکس آزمایشی بگیرید تا ببینید خوب از کار در می آیند یا نه. نکته مهم که باید هنگام عکاسی از بافت ها از آن مطلع باشید این است که نور چگونه بر صحنه تاثیر می گذارد. عکاسی ماکرو مانند یک تصویر منظره میکرو است. یک پیش زمینه، زمینه میانی و پس زمینه دارد. در تصویر رنگ، شکل، و البته بافت وجود دارد.

وقتی به بافت نگاه می کنید، کمی وقت بگذارید تا بررسی کنید که نور از کجا می آید، و چگونه بر تصویر تاثیر می گذارد. چند زاویه مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی در صحنه بهتر عمل می کند. استفاده از نور جانبی (یعنی نوری که از سمت چپ یا راست می تابد) بافت را در تصویر شما برجسته خواهد کرد. نور جانبی به تصویر شما یک کیفیت سه بُعدی می دهد، بنابراین سعی کنید در صورت امکان از کمی نور جهت دار در صحنه استفاده کنید.
[عکاسی ماکرو انتزاعی]

بازتاب های یک گیت امنیتی

بافت خود را پیدا کرده، و از این لیست به عنوان روند کار استفاده کنید

    بر روی ایجاد ترکیب بندی خود کار کنید – آیا بخش خاصی از بافت وجود دارد که می خواهید بر آن تاکید کنید، سعی کنید در صورت امکان از کمی نور جانبی استفاده کنید.

    از فوکوس دستی برای آوردن حتی بخش کوچکی از تصویر خود به فوکوس شارپ استفاده کنید، این ناحیه شارپ نقطه کانونی طبیعی برای بیننده شما خواهد بود.
    هیستوگرام را بررسی کنید تا مطمئن شوید که صحنه خود را به درستی نوردهی می کنید.
    از یک سوژه از زوایای مختلف، و شاید حتی با یک مرکز توجه متفاوت عکس بگیرید.
    هر چقدر که می توانید، از زوایای مختلف، با نقاط کانونی مختلف عکس بگیرید.

زیبایی این نوع عکاسی این است که شما بی نهایت سوژه در اختیار دارید. هنگامی که شروع به نگاه کردن به اطراف خود می کنید، پیدا کردن چیزی که بتوانید از آن عکس بگیرید واقعا آسان است.
[عکاسی ماکرو انتزاعی]

زیبایی بتونه پنجره ترک خورده

آیا قبلا عکاسی ماکروی انتزاعی را امتحان کرده اید؟

نویسنده: بری برادی (Barry J Brady)

منبع:

لنزک