آتلیه کودک | آتلیه نوزاد | آتلیه بارداری

۴۳ مطلب در آذر ۱۳۹۷ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

 دوربین مناسب برای عکاسی طبیعت یا عکاسی منظره چیست؟ برای عکاسی منظره به چه حداقل لوازمی نیاز دارید؟ بهترین دوربین کدام است؟ در این مقاله، آدام ولش، به این سوالات پاسخ داده و می گوید که یک عکاس منظره مینیمالیست یا ساده گرا به چه وسایلی برای عکاسی نیاز دارد – که آن ها چیزی بیشتر از یک دوربین، لنز و سه پایه نیستند. عکاسی کودک
عکاسی منظره مسلما اولین نوع عکاسی است، به معنای واقعی کلمه. حدود سال ۱۸۲۶، ژوزف نیسه‌فور نیپس بر روی یک صفحه قلعی پوشیده شده با ورقه نازکی از محلول قیر در اتاق کار خود در طبقه بالا، نوردهی ایجاد کرد. تصویر حاصل اولین عکس شناخته شده ای است که نمای او را از پنجره ملکش در لگراس، در منطقه بورگاندی فرانسه نشان می داد. آتلیه کودک

از آن زمان، تجهیزات و تکنیک های مورد استفاده در عکاسی منظره به طور چشمگیری پیشرفت کرده اند. در واقع، برخی از عکاسان احتمالا احساس می کنند که تنها راه ایجاد عکس های منظره قوی، سرمایه گذاری صدها یا هزاران دلاری در تجهیزات دوربین تخصصی است. اما، این حقیقت ندارد!
[تجهیزات مورد نیاز عکاسی منظره]

در واقع، عکاسی منظره می تواند به همان اندازه که خودتان می خواهید پیچیده یا ساده باشد. به فرض این که تجهیزاتی هم وجود داشته باشد که شما را قادر به عکاسی با تنوع بیشتر کند، باز هم می توان تنها با چند قطعه تجهیزات عکاسی پایه، عکاسی منظره را به طور برجسته انجام داد. در این مقاله لنزک، ما چند پیشنهاد برای تجهیزات عکاسی منظره «مینیمالیستی» یا ساده گرایانه را با شما به اشتراک خواهیم گذاشت. ممکن است از فهمیدن این که احتمالا در حال حاضر هر چیزی که برای شروع نیاز است را در اختیار دارید، شگفت زده شوید.
طرز فکر عکاس منظره

من مدت ها پیش یاد گرفتم که گرفتن یک عکس منظره قوی، خیلی بیشتر از ابزارهایی که در اختیار دارید، به داشتن درک درستی از کاری که می خواهید انجام دهید، بستگی دارد. در آن روزها، من فقط یک دوربین و یک لنز داشتم. حتی یک سه پایه هم نداشتم. لنزم Canon 28-135mm بود و من فقط به این دلیل از آن استفاده می کردم چون تنها لنزی بود که همراه دوربینم آمده بود. اوه، و دوربینم، اولین دوربین دیجیتالی بود که تا آن زمان داشتم.
[تجهیزات مورد نیاز عکاسی منظره]

یکی از اولین عکس های منظره که با دوربین دیجیتال جدیدم گرفتم. سیرکا ۲۰۱۰٫

از آن زمان، من و تجهیزاتم، دیدگاهم، و عکاسی ام پیشرفت کرده ایم. با این حال، این واقعیت هنوز به قوه خود باقی است که حتی آن زمان هم این تجهیزات من نبود که به کاری که انجام می دادم معنا می بخشید. بلکه تمایل من به یادگیری و تمرین بود؛ این فکر که من تجهیزات «درست» برای عکاسی از مناظر ندارم، هیچ وقت به ذهن من راه پیدا نکرد.

من فقط خوشحال بودم که یک دوربین، هوای آزاد، و جایی برای عکس گرفتن داشتم. من می دانستم که باید از مناظری که می بینم عکس بگیرم، و از آنجا سعی کردم با چیزهایی که در آن زمان داشتم به بهترین نحو کار کنم. بنابراین با این طرز فکر، چند مورد تجهیزاتی که فکر می کنم برای عکاس منظره مینیمالیست یا ساده گرا ضروری هستند را به اشتراک می گذارم. این لیست بسیار کوتاه است، و تنها شامل سه چیز می باشد.
۱
یک دوربین

بله، لازم به گفتن نیست که اگر می خواهید عکس منظره یا هر عکس دیگری بگیرید، به یک دوربین نیاز دارید. امروزه ده ها (حداقل) مدل دوربین دیجیتال اعم از دوربین های نسبتا ارزان تا دوربین هایی با قیمت های نجومی وجود دارد که می توانید از بین آنها انتخاب کنید. توصیه من به شما این است که اگر یک بدنه دوربین قابل سرویس دهی (تعمیر) مناسب برای کار منظره می خواهید، این فکر که به آخرین و بهترین دوربین برای ایجاد عکس های منظره قوی نیاز دارید را از ذهنتان بیرون کنید.

اولین دوربین دیجیتالم که قبلا اشاره کردم Canon 7D بود، که من هنوز هم از آن استفاده می کنم. این مدل، دوربین خوب، قوی، و تنومندی است که من آن را با خودم همه جا برده ام. اما اگر می خواستم یک بار دیگر این کار را انجام دهم، یک بدنه دوربین بسیار ارزان قیمت تر می خریدم. چرا؟ اگرچه داشتن قابلیت فوکوس خودکار فوق العاده سریع خوب است، اما اگر در حال عکاسی از چیزهای عمدتا ثابت و ایستا باشید، چندان لازم نیست. اگر قصد دارید از طیف وسیعی از سوژه ها عکس بگیرید، مانند مراسم عروسی، ورزش ها، و غیره…، ملاحظات دیگری نیز ممکن است وارد کار شوند.
[تجهیزات مورد نیاز عکاسی منظره]

اما به عنوان یک توصیه کلی برای عکاسی از منظره، دوربینی با بالاترین میزان مگاپیکسل که می توانید هزینه کنید (ترجیحا ضد آب) بخرید و چیزهای دیگر را فراموش کنید. پول خود را برای چیزهای مهم تر نگه دارید. و همین…
۲
لنز

لنز چشم دوربین است. عکس ها تنها نمایش فیزیکی نور هستند و آن نور قبل از این که به دوربین برسد، باید از میان لنز شما عبور کند. من با انواع لنزها، از خیلی خوب گرفته تا ارزان قیمت، از مناظر عکس گرفته ام. همچنین از لنزهایی با فواصل کانونی مختلف اعم از ۱۰mm تا ۶۰۰mm (بله واقعا) استفاده کرده ام.

برخی از آنها لنزهای کاملا دستی ۳۰ ساله بودند که به قیمت ۱۰ دلار در یک فروشگاه دست دوم فروشی خریده بودم و بقیه حدود ۳۵۰۰ دلار قیمت داشتند. نقطه اشتراک همه آنها چه بود؟ اجازه می دادند نور وارد دوربینم شود تا بتوانم عکس بگیرم.
[تجهیزات مورد نیاز عکاسی منظره]

اگرچه درست است که فواصل کانونی خاص اثرات مختلفی بر عکاسی منظره دارند، اما هیچ قانونی وجود ندارد که شما لزوما باید از یک لنز واید یا هر فاصله کانونی دیگری برای عکاسی منظره استفاده کنید. تقریبا هر لنزی که دارید قابلیت ثبت یک عکس منظره خوب را دارد. لنزهای واید، مثلا ۱۴mm تا ۳۵mm، مقدار بیشتری از محیط اطراف را ثبت می کنند و یک حس باز بودن به عکس های شما می دهند، اما الزامی نیستند.
[تجهیزات مورد نیاز عکاسی منظره]

گرفته شده در ۲۴mm

اگر به دنبال لنزی هستید که بدون ورشکست شدن یا نیاز به خرید چندین لنز، بتوانید از آن برای عکاسی منظره استفاده کنید، به دنبال سریع ترین (کوچکترین عدد f) لنزی که می توانید پیدا کنید بگردید، که در محدوده لنزهای واید متوسط قرار داشته باشد. می گویم واید متوسط چون با وجود این که مناظر را تقریبا می توان با استفاده از هر فاصله کانونی ثبت کرد، اما معمولا لنزهای وایدتر متنوع تر هستند. چیزی در محدوده ۱۴mm تا ۵۰mm کافی است. امروزه گزینه های زیادی برای لنزهای پرایم (با فاصله کانونی ثابت) سریع باکیفیت با قیمت های زیر ۱۰۰ دلار وجود دارد.

لنزک: به لنز هایی سریع گفته می شود که گشودگی دیافراگم بیشتری دارند. یعنی امکان تنظیم دیافراگم های باز تر یا ضریب اف های کوچک (مثل f/1.2) وجود داشته باشد.
۳
سه پایه

این روزها هیچ کس نمی خواهد یک سه پایه را با خود به این طرف و آن طرف حمل کند. و درست است، راه هایی برای رفع نیاز به سه پایه در برخی از انواع عکاسی وجود دارد. اما این مسئله شامل کار عکاسی منظره نمی شود. اغلب اوقات نورپردازی (روشنایی) در یک صحنه نیازمند یک سرعت شاتر طولانی است که نگه داشتن دوربین در دست امکان پذیر نیست.

اگرچه همیشه کسی هست که بگوید «من می توانم دوربین را به مدت ده ثانیه بی حرکت نگه دارم!»، اما واقعیت این است که اگر در عکس های منظره خود وضوح کامل می خواهید، به یک سه پایه نیاز دارید. پایان داستان.
[تجهیزات مورد نیاز عکاسی منظره]

البته، این بدان معنی نیست که شما باید ماشین خود را بفروشید تا یک سه پایه قابل استفاده بخرید. من اولین سه پایه ام را به قیمت ۳۵ دلار از فروشگاه والمارت خریدم. آیا آخرین مدل فیبر کربن سبک با یک سرپوش توپی گرافیتی و یک نگهدارنده فنجان بود؟ البته که نه. آیا پایه و اساس محکمی برای دوربین من فراهم می کرد؟ قطعا.

هنگامی که به دنبال سه پایه می گردید، یکی از چیزهایی که باید مد نظر قرار دهید، رتبه بندی (درجه) وزن است. مطمئن شوید سه پایه ای بگیرید که بتواند ترکیب دوربین و لنز شما به اضافه حدود یک سوم دیگر از وزن آنها (مثلا یک کوسن) را تحمل کند. درست مانند دوربین، تاکید بر اهمیت سه پایه هم تا حدودی متناقض است، چون عملکرد جامع و مهمی در کار شما دارد، اما در عین حال کاری بیش از ثابت نگه داشتن دوربین شما انجام نمی دهد.
[تجهیزات مورد نیاز عکاسی منظره]

سه پایه ای پیدا کنید که ارتفاع مورد نیاز و قابلیت حمل و نقل آسان را به شما بدهد و بتواند وزن تجهیزات دوربین شما را تحمل کند. چیزهای دیگر فقط تجملات است.
سخن آخر در مورد عکاسی منظره و مینیمالیسم

این روزها، من خودم را خوش شانس می دانم که تجهیزات متنوع تری نسبت به ۱۵ یا ۱۰ سال پیش دارم. اما به طور کلی، ۹۰% کار عکاسی منظره من تنها با استفاده از دو لنز انجام می شود که در محدوده ۱۴mm تا ۲۴mm هستند. مواقعی وجود دارد که من از محدوده ۵۰mm و بیشتر از آن هم استفاده می کنم، اما خیلی کم پیش می آید.

بنابراین، اگر واقعا مجبور بودم، تقریبا می توانستم تمام کارم را با یک دوربین و در صورت نیاز یک لنز ۲۴mm انجام دهم. به یاد داشته باشید که شما واقعا فقط به سه چیز نیاز دارید:

۱- دوربین – دوربینی با بالاترین رزولوشنی که می توانید از عهده هزینه آن برآیید، بخرید. ضد آب بودن آن هم یک مزیت است.

۲- لنز – به دست آوردن نتایج عالی تنها با یک لنز، امکان پذیر است. اگر می توانید، یک لنز واید متوسط با سرعت بالا (عدد f کم) پیدا کنید. کلید کار این است که یاد بگیرید از پتانسیل کامل هر لنزی استفاده کنید.

۳- سه پایه – حتی یک فرد مینیمالیست یا ساده گرا هم به سه پایه نیاز دارد. اگر انتظارات واقع گرایانه داشته باشید، سه پایه های فوق العاده ارزان قیمتی وجود دارند. مطمئن شوید از سه پایه ای استفاده می کنید که می تواند سنگین ترین ترکیب دوربین و لنز شما به اضافه یک سوم وزن آنها را تحمل کند.
ن
نتیجه گیری

بله، این واقعا تمام چیزی است که برای ایجاد عکس های منظره نیاز دارید. تجهیزاتی که استفاده می کنید، می تواند به قلمرو فیلترهای GND آخرین مدل، دوربین های چند هزار دلاری، سه پایه های فضایی، و لنزهایی که باعث افتخار ناسا می شوند، گسترش یابد. اما وقتی همه این چیزها را کنار بگذارید، تنها سه چیز مورد نیاز است: یک دوربین، یک لنز، و یک سه پایه.

زمانی که اینها را داشته باشید، تمام چیزهای دیگر به خودتان بستگی دارد. تبدیل شدن به یک عکاس منظره موفق بیشتر به نحوه دیدن نور، صحنه، و مهارت شما در متناسب کردن تصویر با تجهیزاتی که در اختیار دارید، وابسته است. یک عکاس منظره ساده گرا بودن لزوما به معنی متوسط و سطح پایین بودن نیست.

نویسنده: آدام ولش (Adam Welch)

منبع:

لنزک

  • آتلیه کودک
  • ۰
  • ۰

 من یک عکاس اجسام بی جان هستم، اما دوست دارم به خودم به عنوان شخصی که داستان های جادویی درباره اشیاء روزمره می گوید، فکر کنم. شما به لوازم گران قیمتی برای عکاسی از اجسام بی جان (Still life photography) موفق نیاز ندارید – در این آموزش عکاسی اجسام بی جان مفهومی من نکاتی را در مورد تبدیل اشیاء ساده به صحنه های مفهومی جادویی با شما به اشتراک می گذارم.عکاسی نوزاد

جهان بیشتر از آنچه فکر می کنید، فرصت های داستانسرایی در اختیار شما قرار می دهد. یک فنجان قهوه خیلی کسل کننده است، اما این بدین معنی است که می تواند به شما کمک کند تا هر داستانی که می خواهید بگویید. شاید این فنجان قهوه متعلق به یک ستاره شناس باشد و ستاره ها یا ماه گرفتگی را نشان دهد. یا ممکن است تصور کنید که متعلق به هنرمندی است که از روی حواس پرتی قلم موها و مدادهای خود را داخل فنجان قرار می دهد. حتی بادبادک یا بالن های کوچک نیز می توانند در ابرهای بخاری که از فنجان خارج می شوند، پرواز کنند.برگزاری مراسم جشن تولد
[عکاسی اجسام بی جان مفهومی]

مخلوق نور
۱
از لوازم محدود استقبال کنید

جادو و فانتزی در مجموعه عکس هایی که من در اینجا به اشتراک گذاشته ام شایع تر هستند، اما اکثر لوازمی که استفاده کردم کتاب و بطری های شیشه ای بودند – که پیدا کردن آنها سخت نیست، و چیزهای تجملی و عتیقه ای هم نیستند. در واقع، فقدان لوازم خاص یکی از چالش های عکاسی از اجسام بی جان است که به نظر من بسیار جذاب است.

بدون لوازم زیاد، تخیل من جاهای خالی را پر می کند! من می توانم با یک تکه کاغذ ترسیم، یک اژدها بسازم، در اطراف یک دونات کهکشان ایجاد کنم، یا حتی یک اسب شاخدار کوچک را به زندگی بر روی قفسه کتابم دعوت کنم. تنها با دو اسپیدلایت و یک رفلکتور، می توانم داستان هایی از فضا، معجون های جادویی، مسافران، دانشمندان، و جادوگران بگویم. جالب ترین بخش کار ایجاد یک مفهوم افسانه ای است – تمام کارهای تکنیکی تنها تکالیف جبری هستند.
[عکاسی اجسام بی جان مفهومی]

گلوله های آتشین برای مبتدیان
۲
همیشه با یک طرح اولیه شروع کنید

توصیه ای که من به هر کسی که می خواهد وارد کار عکاسی از اجسام بی جان مفهومی شود می کنم این است که همیشه با یک طرح اولیه شروع کند. ای کاش کسی زودتر این را به من گفته بود! این کار به شما اجازه می دهد تا در مورد شخصیت و داستان خود فکر کنید، سوال های مهم بپرسید، و جزئیات زیبا اضافه کنید.

عکاسان زیادی وجود دارند که می توانند در حین کار به یک ایده فکر کنند، اما من قطعا یکی از آنها نیستم. طراحی و برنامه ریزی از قبل، یک جزء اصلی کار یک عکاس اجسام بی جان است. همچنین به ترغیب الهاماتی کمک می کند که از کار عکاسان دیگر نشأت نمی گیرند. الهام از واسطه های دیگر و زندگی روزمره شما پرورش می یابد.
[عکاسی اجسام بی جان مفهومی]

T-Rex و حس زیبای آن
۳
خارج از منطقه امن خود به دنبال الهامات ذهنی بگردید

همه ما مجبوریم در زمینه کاری خاص خود به دنبال الهامات ذهنی بگردیم، اما در مورد ادبیات و موسیقی چطور، یا پادکست و شعر؟ من عکسی دارم که تنها از یک خط از یک آهنگ اثر The National الهام گرفته است. داشتن یک ذهن باز برای الهام گرفتن ضروری است.

خود را به دانش عکاسی محدود نکنید: چیز جالبی در مورد زیست شناسی، علم خودشناسی، یا رقص یاد بگیرید. ایجاد تنوع قابل اطمینان ترین راه برای جلوگیری از ته کشیدن خلاقیت است.

لنزک: اگر به خلاقیت در عکاسی علاقه مند هستید، سری به سایر مقالات خلاقیت سایت بزنید.
[عکاسی اجسام بی جان مفهومی]

مخلوق نور
۴
تقویت جزئیات جالب

نکته مهم دیگری که به روح بخشیدن به اشیاء روزمره کمک می کند، این است که به طور خاص عمل کنید. الیزر یودوفسکی (Eliezer Yudkowsky) آن را «فضیلت محدودیت» می نامد. به این فکر کنید که چه چیزی شیء شما را جالب می کند – چطور است که شما را هیپنوتیزم کند یا یک احساس گرما و خواب آلودگی به شما بدهد؟

به عنوان مثال بیایید از یک فنجان چای استفاده کنیم. شاید بتوانید از طریق یک فنجان شفاف، نور خورشید را در چای خود ببینید. سپس آن را روی یک دسته کتاب قرار دهید و با نور پس زمینه از آن عکس بگیرید تا زیبایی آن را نشان دهید.
[عکاسی اجسام بی جان مفهومی]

کلکسیون آتش

یا شاید عطر و طعم را دوست دارید؟ اطراف فنجان را با ادویه جات و گل ها پر کنید تا به بیننده خود نشان دهید که عطر این گلبرگ های گل رز، شکر وانیلی، و اسطوخودوس در فنجان چای شما چگونه است. یا شاید آن را دوست دارید چون باعث آرامش شما می شود. در این صورت، می توانید آن را با یک داستان موقع خواب و ماه و ستاره های کاغذی در بالای بخار چای خود ترکیب کنید. هنگامی که تصمیم گرفتید که کدام ویژگی خاص شیء خود را بیشتر از همه دوست دارید، این جزئیات شما را به سمت بقیه روند کار هدایت خواهند کرد.

برای من، اجسام بی جان با ارزش ترین ژانر عکاسی است، بنابراین به شما توصیه می کنم که آن را امتحان کنید. به دقت به پتانسیل پنهان اشیاء، دگرگونی های کوچک آنها، و ارتباط ظریف بین آنها نگاه کنید. عکاسی اجسام بی جان شما را به یک کاوشگر در دنیای اشیای بی جان تبدیل می کند.

برای مطالعه آموزش های عکاسی بیشتر از دینا بلنکو، یکی از برترین ها در ژانر عکاسی اجسام بی جان، اینجا کلیک نمایید.

نویسنده: دینا بلنکو (Dina Belenko)

منبع:

لنزک

  • آتلیه کودک
  • ۰
  • ۰

 اگر به هر عکاس کهنه کاری که از اشخاص عکس می گیرد در حین عکاسی نگاه کنید، قصد و نیت عمدی او را خواهید دید – یعنی عکاس هی حرفه ای حساب شده عمل می کنند. البته نه فقط در مورد دوربینشان و تنظیمات آن، بلکه در مورد سوژه خود. بروس گیلدن زمان زیادی را صرف عکس گرفتن از مردم نیویورک در خیابان ها می کند. نیک نایت در استودیوی عکاسی خود یا در محل عکاسی ساعت ها وقت با مدل ها می گذراند. روابطی که آنها با افرادی که از آنها عکس می گیرند دارند، حساب شده و هدفمند است.  آتلیه نوزاد
[عکاسی پرتره] سالن تولد کودک

عکاسانی که تجربه کمتری دارند، یک عکس پرتره را به شیوه ای متفاوت می گیرند. آنها به دوربین در دست خود نگاه می کنند، تصمیمات تکنیکی می گیرند، تنظیمات را بررسی کرده و تغییر می دهند، لنزها را عوض می کنند، و شاید فیلتر اضافه کنند. آنها همه این کارها را با قصد ایجاد عکس های بهتر انجام می دهند.

در همین حال، سوژه عکاسی پرتره احتمالا کمی احساس سردرگمی یا نادیده گرفته شدن می کند. او ممکن است بی علاقه، یا حتی خسته شود.

تعامل با شخصی که می خواهید از او عکس بگیرید، خیلی بیشتر از ور رفتن با دوربینتان در دقیقه آخر، به شما کمک می کند تا عکس های بهتری بگیرید.
ارتباط برقرار کنید

به سوژه خود توجه کنید. شما هیچ وقت نمی بینید که یک عکاس حرفه ای باتجربه وقتی در کنار سوژه خود است، بر روی دوربین تمرکز کند. آنها از قبل حواسشان به نوردهی و گزینه های فوکوس و… بوده است.

در رابطه با سوژه، توجه نشان دان و تعامل با آنها کمک می کند تا آرام شوند. هنگامی که سوژه از روند کار لذت ببرد و احساس خوبی در مورد آن داشته باشد، پرتره های خیلی بهتری خواهید گرفت.
[عکاسی پرتره]

برای این عکس که در طی یک نمایش خیابانی گرفته شد، من می خواستم پس زمینه را حذف کنم. این کار سخت بود، چون مردم و فعالیت ها در همه جا وجود داشتند. من مجبور شدم او را جابجا کنم تا زمانی که هیچ چیز حواس پرت کننده ای در پشت او وجود نداشته باشد. همانطور که این کار را انجام می دادم، با او صحبت می کردم و به او نشان می دادم که می خواهم دست هایش را چطور نگه دارد. او مجذوب این دقت من شده بود و از تعامل لذت می برد.
حتی اگر زمان کمی برای گرفتن یک عکس پرتره دارید، یادگیری برقراری ارتباط بهترین کاری است که می توانید برای بهبود کار هنری خود انجام دهید. برای من این کار بسیار دشوار بود، چون من ذاتا خجالتی هستم.
[عکاسی پرتره]
اعتماد به نفس خود را به طور هدفمند تقویت کنید

شغل من در بخش عکاسی یک روزنامه آغاز شد. من به سرعت متوجه شدم که برای موفق شدن باید بر اعتماد به نفس نداشتنم غلبه کنم. اکثر عکس ها در روزنامه ها حداقل شامل یک شخص در ترکیب بندی هستند، بنابراین اگر من بر این عدم اعتماد به نفس غلبه نمی کردم، نمی توانستم شغلم را برای مدت طولانی حفظ کنم.

اگر به ارتباط با مردم عادت ندارید، در صورتی که بخواهید پرتره های جذاب بگیرید، باید خودتان را تغییر دهید. ظعکاسان خجالتی اغلب فکر می کنند که «من نمی خواهم چیزی را به مردم تحمیل کنم، یا باعث دردسر آنها شوم». این اولین جنبه عکاسی پرتره است که باید روی آن کار کنید.
[عکاسی پرتره]

به جای فکر کردن به این که شما باعث زحمت آنها هستید، فکر کنید که ممکن است با عکاسی از کسی روزش را بسازید. مردم اغلب توجه را دوست دارند. اگر با یک لبخند و روشی دوستانه به آنها نزدیک شوید، از واکنش های آنها شگفت زده خواهید شد.
دوباره از مکان های تکراری بازدید کنید

برقراری ارتباط با مردم در طول زمان به شما اجازه خواهد داد تا راحت تر از آنها عکس بگیرید. ما در چیانگ مای تایلند کارگاه های عکاسی برگزار می کنیم. مردم بازارها و روستاها اکنون کاملا با ما آشنا هستند. ما مردم زیادی را می شناسیم که از این که از آنها عکس گرفته شود لذت می برند. ما به طور هدفمند با مردم ارتباط برقرار می کنیم.

ممکن است یک بازار محصولات کشاورزی محلی یا باشگاه فوتبال فرزندتان در حوالی شما باشد که بتوانید به طور مرتب با دوربین خود به آنجا بروید. دوباره به آن مکان ها برگردید و از همان شرایط عکس بگیرید. انجام این کار به ایجاد روابط – و اعتماد به نفس شما – کمک می کند.
[عکاسی پرتره]

من هیچ وقت قبلا از این مرد عکس نگرفته بودم. اما او مرا در آن اطراف دید که مشغول عکاسی بودم و مشتاق بود که از او عکس بگیرم. چنین اتفاق هایی باعث می شود کار برای عکاس آسان شود. اینقدر صریح و مایل بودن او به این معنی بود که من می توانستم به راحتی با او تعامل برقرار کرده و یک پرتره محیطی بسیار طبیعی بگیرم، با وجود این که ژست گرفته بود (عکس کاندید یا بی هوا – بدون متوجه بودن سوژه نبود). من به او علاقه نشان دادم، و در مورد محصولی که می فروخت از او سوال کردم و او به گرمی پاسخ داد.
کنترل دوربین خود را به دست بگیرید

دوربین خود را بشناسید. از قبل برنامه ریزی کنید و قبل از این که سوژه را ببینید، تجهیزات خود را تنظیم کنید. لنز مناسب انتخاب کنید. حدس بزنید که نور چطور خواهد بود و آیا یک پس زمینه نرم می خواهید یا شارپ و فوکوس شده. اگر در مورد استفاده از مُد نوردهی دستی (M) مطمئن نیستید، مُد اولویت دیافراگم (A یا Av) را انتخاب کنید تا بتوانید عمق میدان مورد نظر خود را به دست آورید.

زمانی که دوربین خود را خوب بشناسید و کنترل آن را به دست گیرید، آزاد خواهید بود تا با سوژه خود تعامل برقرار کنید. حرف زدن با سوژه قبل از گرفتن عکس او بسیار مفیدتر از ور رفتن با تنظیمات دوربین است.
[عکاسی پرتره]

من بارها این باربر را در بازار دیده بودم، و احساس می کردم که کمی خجالتی است. اما من می خواستم از او عکس بگیرم. او چهره ای جالب و خالکوبی های سنتی بر روی بازوهای خود دارد.

وقتی او را دیدم که بر روی چرخ دستی خود استراحت می کرد، نوردهی را به صورت دستی تنظیم کردم و بدون این که بفهمد یک عکس آزمایشی از آن طرف خیابان از او گرفتم. من فاصله فوکوسم را تخمین زدم و آن وقت به او نزدیک شدم. من پیش بینی کرده بودم که او خجالتی باشد، و برخی از فروشندگان ممکن است او را دست بیاندازند و ترغیب کنند که لبخند بزند.

او موافقت کرد که من از او عکس بگیرم. اما همانطور که داشتم این کار را می کردم، دست هایش را در کنار خود گذاشت. من از او خواستم تا دوباره آنها را همان جایی که بودند بگذارد، و توضیح دادم که می خواهم از خالکوبی هایش نیز عکس بگیرم.

در این لحظه کوتاه دو سه نفر شروع کردند او را دست انداختن. او خجالت کشید و چرخ دستی اش را به سمت پایین خیابان هل داد. این تنها عکس واضحی است که از او گرفتم.

اگر من مشغول آماده کردن دوربینم می شدم و با او تعامل برقرار نمی کردم، شک دارم که این عکس اینقدر جالب می شد.

دفعه بعد که او را دیدم، یک نسخه چاپ شده از پرتره اش را به او دادم. حالا وقتی ما از بازارها دیدن می کنیم، او همیشه به من «سلام» می کند و یک لبخند بزرگ به من تحویل می دهد.
از اساتید کهنه کار یاد بگیرید

زمانی که من داشتم عکاسی را یاد می گرفتم، نه یوتیوب بود و نه هیچ سایت آموزش عکاسی ای که به من کمک کند. این روزها ده ها مستند و برنامه وجود دارد که عکاسان را در حین کار نشان می دهد. عکاسانی را پیدا کنید که کارشان را تحسین می کنید و نحوه کار آنها را یاد بگیرید.

یکی از پیج های اینستاگرام مورد علاقه من، پرتره های لی جفریز (Lee Jefferies) است.
به طور هدفمند تعامل برقرار کنید

دفعه بعد که یک پرتره می گیرید، به جای دوربین، بیشتر با سوژه خود صحبت کرده و ارتباط برقرار کنید.

و اگر هنگام ایجاد یک پرتره گفتگوی جالبی با کسی داشتید، داستان خود را در قسمت نظرات با ما به اشتراک بگذارید.

نویسنده: کوین لندور یوهان (Kevin Landwer-Johan)

منبع:

لنزک

  • آتلیه کودک