وقتی من برای اولین بار شروع به پیدا کردن مشتری کردم، به عنوان یک عکاس تازه کار فکر کردم نوزادان سوژه مورد علاقه من خواهند بود. کار با آنها خیلی آسان به نظر می رسید، یک گوشه می خوابیدند، و آماده بودند تا آنها را به ژست مورد نظر خودم شکل دهم، اصلا سخت نبود. با وجود گذشت پنج سال و هزینه هزاران دلار، آنها هنوز هم سوژه مورد علاقه من هستند، اما من پول زیادی هدر دادم و در تلاش برای فهمیدن این که چطور این کار را به درستی انجام دهم، عرق و اشک زیادی ریختم. اگر شما تازه این کار را شروع کرده اید، یا با مشتریان جدید، یا با کودک خودتان، قبل از صرف هزینه های زیاد این مطلب را مطالعه نمایید.
چگونه عکاسی از نوزاد را شروع کنیم
لوازم عکاسی خود را ساده نگه دارید
من فکر می کردم که برای گرفتن زیباترین پرتره های نوزاد به تعداد زیادی کلاه، تل سر، پتو، و سبد نیاز دارم. پس از آن، به رنگ هایی نیاز داشتم که برای پسرها مناسب باشند، و رنگ هایی که برای دخترها مناسب باشند. من تختخواب های نوزاد کوچک، و حروف چوبی بزرگ که مطابق با حرف اول اسم نوزاد بودند خریدم. خانه من آنقدر با لوازم عکاسی به هم ریخته بود که ما نمی توانستیم از میهمانان خود در اتاق مهمان پذیرایی کنیم، و حتی به این قدر وسایل نیز کفایت نکردم…
من یک کفپوش کاغذی طرح چوب داشتم که آن را روی جعبه ای بزرگ پهن می کردم و روی فرش می گذاشتم. من بخاری و دو پایه برای پس زمینه داشتم، و تعداد زیادی پتو و پرده تهیه کرده بودم. هر بار که من یک مقاله در مورد یک عکاس و این که از چه لوازمی برای گرفتن «یک» عکس خاص استفاده کرده است می خواندم، آن موارد را برای خودم می خریدم. آنها اشاره می کردند که از پتوهای نرم و سبک پیچیده شده زیر سر بچه استفاده می کردند؟ فورا به سایت آمازون می رفتم، من باید چند تا از آنها برای خودم می خریدم. من چه موقع راضی می شدم؟ من دلم می خواست برای لنز، و کلاس های عکاسی پول خرج کنم، اما کاملا مطمئن بودم که خرید یک ابزار دیگر شگفت انگیزترین پرتره عکاسی کودک را ایجاد خواهد کرد، بنابراین اینجا بود که همه پول من به باد رفت.
سال گذشته من یک مقاله عکاسی به نام «کمتر بیشتر است – Less is more» خواندم. آن مقاله چشم های مرا باز کرد. و به من فهماند که هنر کودک است، نه لوازم عکاسی. لوازم احتمالا برای عکس شما تاریخ تعیین می کنند (تا به حال عکس هایی را که سیاه و سفید هستند جز یک رز قرمز که رنگی است دیده اید؟). اما یک کودک، مقابل یک پس زمینه ساده، تنها با ساده ترین لوازم جانبی، به خاطر همان کودک خیره کننده خواهد بود. به همین دلیل است که من اینجا هستم تا به شما بگویم، پول خود را هدر ندهید، به خصوص اگر تازه کار هستید. شما می توانید تنها با لوازم بسیار اولیه و پایه عکس های فوق العاده ای از نوزادان بگیرید، و این کار بسیار ساده تر از تلاش برای جا دادن او در سبد است، در حالی که سعی دارید او را خواب نگه دارید!
چیدمان
اول از همه، شما به چیزی نیاز دارید تا کودک را روی آن قرار دهید. اگر بر روی ژست دادن به کودک کار می کنید (بر خلاف عکاسی سبک زندگی که نیازی به ژست گیری ندارد)، شما به چیزی نیاز دارید که کمی نرم و قابل اتعطاف باشد. بسیاری از عکاسان حرفه ای صندلی های کیسه ای گران قیمت می خرند، اما شما به آن نیازی ندارید. من در واقع از یک صندلی چرمی (قد کوتاه) که در خانه داشتیم استفاده می کنم، و وقتی جلسات عکاسی در خانه مشتریان دارم آن را با خودم می برم.
البته، هفته پیش برای یک جلسه عکاسی نوزاد فراموش کردم آن را در ماشینم بگذارم. وقتی رسیدم تازه متوجه شدم که آن را با خود نیاورده ام. آنها خودشان چنین چیزی نداشتند، بنابراین من به جای آن دو بالشتک بزرگ را از کف مبل های آنها بیرون کشیدم و آنها را روی هم گذاشتم. هم برای بالشتک و هم صندلی چرمی من چند پتو را به صورت لایه لایه بر روی هر یک از آنها قرار می دهم. در بین پتوها چند لایه ورقه ضد آب که از بچه خودم باقی مانده، و یک تشک گرم کن قرار می دهم. لایه های متعدد پتوها آن را نرم و قابل انعطاف می کنند، و چند لایه بالایی، پس زمینه های مختلفی هستند که من برای عکاسی از نوزادان از آن ها استفاده می کنم، بنابراین برای داشتن پس زمینه های مختلف، تنها لایه ها را یکی یکی برمیدارم (شکل زیر را ببینید).
من تنها با رنگ های سیاه، سفید، و کرم عکس می گیرم. من اغلب از پتوهای رنگی دوری کرده ام، اما این انتخاب من بوده و شما می توانید به سلیقه خود عمل کنید. من رنگ های خنثی را توصیه می کنم چون قرمز، صورتی، و سبز روشن می توانند باعث ایجاد ته رنگ بر روی پوست نوزاد شوند.
ژست دادن به نوزاد
پتوهای روی هم قرار گرفته به کودک کمک می کنند تا کمی در آنها فرو برود، و من تعدادی حوله حمام سفید نیز از Costco خریدم، که با خودم می آورم تا آنها را بپیچانم و بین پتوها و نوزاد جا دهم تا او را دقیقا آنطور که می خواهم تکیه و قوس بدهم. یک بالش بادی در زیر پتو ممکن است راه خوبی برای به دست آوردن برخی از ژست هایی که می خواهید باشد، و من متوجه شده ام که اگر نمی توانید از بالش بادی استفاده کنید، گزینه خوب دیگر یک بالش گردنی مثل آنهایی که در هواپیما استفاده می کنید است. من در واقع این گزینه را به بالشت بادی ترجیح می دهم چون کوچک بوده و برای بدن یک نوزاد کاملا اندازه است، بنابراین به تکیه دادن کودک در محل مورد نظر کمک می کند (مثلا حالتی که او را روی شکم بخوابانید و دست ها و سرش روی بالش قرار بگیرند).
پس زمینه
من یک ظاهر پیوسته و یکپارچه را برای پس زمینه ام دوست دارم، بنابراین از همان شیء زیر کودک استفاده می کنم و آن را بالا می کشم تا پس زمینه پشت نوزاد را ایجاد کنم. من یک پایه دارم که با هدف نگه داشتن پس زمینه ها آن را خریدم (یا می توانید خودتان یکی بسازید)، اما شما به آن نیازی ندارید. اگر چند گیره محکم خریداری کنید، می توانید پرده یا پتو را به هر چیزی بالای سر نوزاد وصل کنید. من از پشت تخت، پشتی صندلی، نردبان، میز، و غیره استفاده کرده ام، فقط به دور و بر خود نگاه کنید تا ببینید چه چیزی بهتر جواب می دهد. وقتی من در خانه یک مشتری هستم، وسایل سرتاسر خانه را به دنبال خودم می کشم تا در طول جلسه عکاسی از آنها استفاده کنم. البته همیشه آنها را سر جایشان برمی گردانم، و هیچ کس تا به حال با این کار مشکلی نداشته است.
عکاسی سبک زندگی یا بدون ژست گیری؟
من در یکی از پاراگراف های بالا به عکاسی سبک زندگی (lifestyle photography) اشاره کردم. این ژانر عکاسی دارد حتی محبوب تر از قبل می شود. اساسا، این نوع عکاسی، گرفتن عکس های بدون ژست گیری بیش از حد از خانواده است. البته شما صحنه را تنظیم خواهید کرد. ممکن است چند مورد از اثاثیه اطراف را جا به جا کنید، یک پتو روی زمین بیندازید، و به اعضای خانواده بگویید کجا بنشینند یا بایستند. اما از اینها گذشته، شما به نوعی به آنها اجازه می دهید خودشان کارهایشان را انجام دهند و تعبیری دیگر خودشان باشند. اینجور عکس ها طبیعی، واقع گرایانه، و دوست داشتنی هستند. اما من فکر می کنم وقتی ما در مورد عکس های نوزاد صحبت می کنیم، سبک زندگی به تنهایی کافی نیست. البته آنها آسان تر هستند، و تقریبا به هیچ گونه لوازم اضافه ای نیاز ندارند، اما اکثر مردم حداقل دو یا سه عکس ژست گرفته از نوزاد خود می خواهند.
تجهیزات جانبی
اکنون به سراغ لوازم جانبی می رویم. باز هم، نیازی نیست که کلی پول صرف این وسایل کنید، و باور کنید، وقتی شروع به خرید می کنید خیلی راحت می توانید یک صورت حساب سنگین بتراشید. پس زمینه مورد علاقه من یک پارچه کشباف نرم است که وقتی بر روی پتوهای من صاف می شود، هیچ چین و چروکی ندارد (من عاشق ظاهر یکپارچه ام). یک قطعه اضافی کوچک تر از همان پارچه هم خریدم تا بچه ها را در آن بپیچم. اما اگر اصلا نمی خواهید چیزی بخرید، به اطراف خود نگاه کنید – احتمالا چند روسری، شال، یا پتوی قنداق بچه کوچک دارید که می توانید از آن استفاده کنید. من زیاد طرفدار تل های بزرگ نیستم، بلکه نوارهای باریک را دوست دارم. شما می توانید یکی از این دو تا را بخرید، یا خودتان با چند روبان و مهره زیبا یکی درست کنید.
من شرط می بندم هنگامی که شروع به نگاه کردن به اطراف به چیزهایی که در حال حاضر دارید می کنید، می توانید گزینه های مختلف زیادی را برای پس زمینه و پوشش دور بچه پیدا کنید. برای تنوع بخشیدن می توانید چند روسری، روبان سر، یا تکه های کوچک پارچه را از پارچه فروشی ها بخرید که به پول زیادی نیاز ندارند، اما تنوع مورد نیاز را به عکس های شما می بخشند.
موفق باشید، و به یاد داشته باشید این نوزاد است که شما سعی دارید از آن عکس بگیرید، نه لوازم عکاسی. آن مژه های بلند، آن انگشتان کوچک، و آن لب های غنچه شده بی نقص را فراموش نکنید.
نویسنده: کیم کلی (Kim Kelley)
منبع
برگرفته از: digital-photography-school
